Relaties
alle pijlers
Jarig..... ik mis haar :-(
zaterdag 6 oktober 2007 om 11:09
Bedankt voor je geruststellende woorden over werk, Zonlicht. Dat kan ik wel gebruiken, want ik maak me er regelmatig druk om. Daar komt nog heel veel 'moeten' van vroeger uit bij kijken, besef ik wel. Moeten, moeten, moeten. Maar wat wil Elmertje zélf?
Mezelf leren kennen, mezelf terugvinden onder al die shit die ik ben gaan geloven, die ik was gaan geloven, maar die ik nu aan het loslaten ben. Shit van ouders vooral, maar ook daarna, vanuit relaties, wat al niet. En ik vind mezelf nu echt op een goede weg bezig in dit proces. Therapie heb ik niet meer nodig, maar wel wat begeleiding, en daarvoor heb ik op verschillende manieren nu gezorgd. Dat heb ik goed gedaan *schouderklopje, haha*
Mezelf leren kennen, mezelf terugvinden onder al die shit die ik ben gaan geloven, die ik was gaan geloven, maar die ik nu aan het loslaten ben. Shit van ouders vooral, maar ook daarna, vanuit relaties, wat al niet. En ik vind mezelf nu echt op een goede weg bezig in dit proces. Therapie heb ik niet meer nodig, maar wel wat begeleiding, en daarvoor heb ik op verschillende manieren nu gezorgd. Dat heb ik goed gedaan *schouderklopje, haha*
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 6 oktober 2007 om 11:13
quote:Angst is inderdaad een slechte raadgever maar om dan te zeggen dat je niet te vertrouwen bent, vind ik ver gaan. Iets om over na te denken.Ik heb zeker niet bedoeld dat ik mezelf niet te vertrouwen vind, misschien had ik het beetje onhandig beschreven. Eigenlijk gaat het over: hoe integer ben je zelf? Doe je iets, omdat je het zelf écht wilt, of doe je het, omdat de ander het verwacht, omdat de ander teleurgesteld zal zijn als je het niet doet, of om nog andere redenen? En dat kun je dus onderzoeken bij jezelf. Bewustwording. Als ik terugkijk, constateer ik dat ik veel dingen heb gedaan om bovengenoemde redenen. Niet wat ik écht zelf wilde. Nu ben ik aan het leren wat het verschil is. Hoe het voelt als ik zélf echt iets wil. Integriteit vind ik heel belangrijk. Misschien wel omdat ik met het tegenovergestelde ben grootgebracht en zo erg in de war ben geraakt.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 12 oktober 2007 om 22:15
Even hier vertellen, voor de Hyvers onder jullie, dat ik een blog over mijn kinderen heb aangemaakt op Hyves.
HIER: http://veertjesvrouw.hyves.nl/blog/
(weet niet hoe ik dit als aanklikbare link moet neerzetten)
Verder ben ik nog druk aan het uitzoeken hoe het daar allemaal werkt. Bedoeling is dat mijn kinderen op nog meer plaatsen op internet vindbaar zijn. Voor áls ze zelf ooit gaan zoeken......
HIER: http://veertjesvrouw.hyves.nl/blog/
(weet niet hoe ik dit als aanklikbare link moet neerzetten)
Verder ben ik nog druk aan het uitzoeken hoe het daar allemaal werkt. Bedoeling is dat mijn kinderen op nog meer plaatsen op internet vindbaar zijn. Voor áls ze zelf ooit gaan zoeken......
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 12 oktober 2007 om 23:26
Lieve Elmervrouw, wat een heftig proces maak je door. Hou je jezelf daarbij wel in de gaten? Je hoeft de sluizen niet in één keer open te zetten, druppel voor druppel mag ook, neemt ook druk weg. Jij bepaalt het tempo, jij bepaalt hoeveel je aankan. Het is te veel voor een mens om in één keer onder ogen te zien, denk ik.
Ik heb je hyves-blog gezien. Krijg koude en tegelijk warme rillingen van de tekening van jou en je kinderen, die daarop zo met jou verbonden zijn.
Ik vraag me af: wat zijn de herinneringen van je kinderen aan jou? Is er een liedje dat je altijd voor ze zong, dat ze zich misschien nu nog kunnen herinneren? Hadden hun knuffels speciale namen? Gebruikte je bijzondere koosnaampjes voor ze? Ik verzin maar iets... maar het kan zijn dat als jouw kinderen naar jou op zoek gaan, ze teruggrijpen naar hun herinneringen. En in google dat soort woorden gaan invoeren. Dan moeten ze bij jou uitkomen.
liefs,
dubio
Ik heb je hyves-blog gezien. Krijg koude en tegelijk warme rillingen van de tekening van jou en je kinderen, die daarop zo met jou verbonden zijn.
Ik vraag me af: wat zijn de herinneringen van je kinderen aan jou? Is er een liedje dat je altijd voor ze zong, dat ze zich misschien nu nog kunnen herinneren? Hadden hun knuffels speciale namen? Gebruikte je bijzondere koosnaampjes voor ze? Ik verzin maar iets... maar het kan zijn dat als jouw kinderen naar jou op zoek gaan, ze teruggrijpen naar hun herinneringen. En in google dat soort woorden gaan invoeren. Dan moeten ze bij jou uitkomen.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
zaterdag 13 oktober 2007 om 06:47
Hoi Elmervrouw. Ik lees dat jullie helemaal in discussie zijn over cursussen en therapieen etc, dus dit is in feite even tussendoor...
Maar ik wil je gewoon even laten weten dat ik het enorm heftig vind voor je, dat je je kinderen niet bij je hebt. Elke dag, maar zeker op de verjaardagen voel je dat natuurlijk.
Meer kan ik er niet van maken, ik wilde dat ik wat troost kon bieden, maar helaas. Wat een wereld.
Oprechte knuffel van Nijn.
Maar ik wil je gewoon even laten weten dat ik het enorm heftig vind voor je, dat je je kinderen niet bij je hebt. Elke dag, maar zeker op de verjaardagen voel je dat natuurlijk.
Meer kan ik er niet van maken, ik wilde dat ik wat troost kon bieden, maar helaas. Wat een wereld.
Oprechte knuffel van Nijn.
zaterdag 13 oktober 2007 om 11:19
quote:Nijntje schreef op 13 oktober 2007 @ 06:47:
Hoi Elmervrouw. Ik lees dat jullie helemaal in discussie zijn over cursussen en therapieen etc, dus dit is in feite even tussendoor...Alles mag tussendoor, hoor! Ik praat ook gewoon over wat zich aandient bij mij, of het nu over de kinderen gaat of over andere dingen. Het is in het leven zelf toch ook niet zo geordend in vakjes - tenminste bij mij niet! Dank je voor je lieve berichtje.
Hoi Elmervrouw. Ik lees dat jullie helemaal in discussie zijn over cursussen en therapieen etc, dus dit is in feite even tussendoor...Alles mag tussendoor, hoor! Ik praat ook gewoon over wat zich aandient bij mij, of het nu over de kinderen gaat of over andere dingen. Het is in het leven zelf toch ook niet zo geordend in vakjes - tenminste bij mij niet! Dank je voor je lieve berichtje.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 13 oktober 2007 om 11:33
Lieve Dubiootje,
Wat een goed idee! Hun herinneringen.... ja, dat ga ik doen! Sterker nog: ik heb zelfs al een beginnetje gemaakt, zo enthousiast was ik over je idee. Er staat een nieuwe bijdrage in mijn blog en ik denk dat er zo nog wel meer herinneringen gaan op-ploppen bij mij. Daar ga ik zeker verder over schrijven.
Tja, en wat verwerking e.d. betreft: ik denk dat ik heel veel wil, en dat het me niet hard genoeg kan gaan. Ik zit al zo'n tijd thuis in de ziektewet enzo, ik baal ervan dat ik me zo buiten de maatschappij voel staan, ik wil nuttig zijn, en tegelijkertijd ben ik gewoon met heel veel dingen bezig, maar die zijn voor de buitenwereld niet tastbaar (behalve dan de dingen die op internet zichtbaar zijn). Ik voel me nog heel kwetsbaar, soms heel sterk, maar ook emotioneel en niet evenwichtig, er gebeurt zoveel in mij, en ik heb gewoon tijd en ruimte nodig om dit allemaal te plaatsen... maar ergens vind ik ook dat ik me nuttig(er) moet maken.
Wat een goed idee! Hun herinneringen.... ja, dat ga ik doen! Sterker nog: ik heb zelfs al een beginnetje gemaakt, zo enthousiast was ik over je idee. Er staat een nieuwe bijdrage in mijn blog en ik denk dat er zo nog wel meer herinneringen gaan op-ploppen bij mij. Daar ga ik zeker verder over schrijven.
Tja, en wat verwerking e.d. betreft: ik denk dat ik heel veel wil, en dat het me niet hard genoeg kan gaan. Ik zit al zo'n tijd thuis in de ziektewet enzo, ik baal ervan dat ik me zo buiten de maatschappij voel staan, ik wil nuttig zijn, en tegelijkertijd ben ik gewoon met heel veel dingen bezig, maar die zijn voor de buitenwereld niet tastbaar (behalve dan de dingen die op internet zichtbaar zijn). Ik voel me nog heel kwetsbaar, soms heel sterk, maar ook emotioneel en niet evenwichtig, er gebeurt zoveel in mij, en ik heb gewoon tijd en ruimte nodig om dit allemaal te plaatsen... maar ergens vind ik ook dat ik me nuttig(er) moet maken.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 13 oktober 2007 om 12:26
Lieve Elmervrouw,
wanneer ben je nuttig? en waarom sta jij buiten de maatsschappij?
Ik vind je heel nuttig bezig, je deelt je ervaringen op papier, via een weblog enz, (ik heb nog niet gekeken maar ga ik zeker nog eens doen). Je bent waarschijnlijk een voorbeeld voor meer mensen in dezelfde situatie. Is dat niet nuttig? En is dat niet in de maatsschappij staan? Zomaar wat gedachten van mij waar je misschien wat mee kunt. Een andere kijk of jezelf zeg maar.
wanneer ben je nuttig? en waarom sta jij buiten de maatsschappij?
Ik vind je heel nuttig bezig, je deelt je ervaringen op papier, via een weblog enz, (ik heb nog niet gekeken maar ga ik zeker nog eens doen). Je bent waarschijnlijk een voorbeeld voor meer mensen in dezelfde situatie. Is dat niet nuttig? En is dat niet in de maatsschappij staan? Zomaar wat gedachten van mij waar je misschien wat mee kunt. Een andere kijk of jezelf zeg maar.
zondag 14 oktober 2007 om 11:13
Misschien wel een beetje kortzichtig, maar ik vind mezelf buiten de maatschappij staan omdat ik geen werk heb. Oh ja, en omdat ik geen kinderen te verzorgen heb. Als ik daar nu nog elke dag mee bezig kon zijn, dan was ik toch nog nuttig bezig. Leverde ik een bijdrage aan de maatschappij, door ze een goede opvoeding te geven en ze te begeleiden. Dat gemis maakt het nog beladener. Ik zit zonder kinderen en zonder werk. Niet om zielig te doen, maar alles wat ik dacht te zijn, is weg.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 14 oktober 2007 om 11:15
Eigenlijk staat alles op zijn kop. Ik dacht moeder te zijn, dat was ik ook, maar het is weg. Zomaar ineens weg. Ik dacht dat mijn vader een vader was, ja, dat was hij ook, in technische zin. Ik dacht dat mijn moeder een moeder was, ja, dat was ze ook, in technische zin. Nu gaan mijn ogen pas open. Daar waar ik zie dat het anders kan: dat ouders écht geïnteresseerd zijn in hun kinderen, wie die zijn. Ik ben zo met een verwrongen ouderbeeld opgegroeid.. ik zie nu pas hoe het ook anders kan zijn, hoe mensen ook op een andere manier kunnen reageren als jij iets van je echte pijn durft te laten zien. Eigenlijk is mijn hele leven op het moment zo'n heroriëntatie, eigenlijk heb ik niet eens ruimte voor werk, maar ik vind dat ik moet.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 14 oktober 2007 om 11:32
Van wie móet je?
Is het omdat de ogen van de wereld op je gericht zijn en niets zien van waar jij mee bezig bent? Of zit het echt binnen in je, voel je je incompleet, zonder werk, zonder kinderen -dat laatste vanzelfsprekend-
Leg de lat niet te hoog. Als je al een aantal jaar buiten het arbeidsproces bent, en je al bezig bent met je hele leven te heroriënteren, dan kost ook een paar dagen per week werken al een berg energie die je mogelijk niet hebt.
Is het geen idee om te beginnen met schrijven, en ooit uit te komen op nóg een boek, een boek over jou.
Is het omdat de ogen van de wereld op je gericht zijn en niets zien van waar jij mee bezig bent? Of zit het echt binnen in je, voel je je incompleet, zonder werk, zonder kinderen -dat laatste vanzelfsprekend-
Leg de lat niet te hoog. Als je al een aantal jaar buiten het arbeidsproces bent, en je al bezig bent met je hele leven te heroriënteren, dan kost ook een paar dagen per week werken al een berg energie die je mogelijk niet hebt.
Is het geen idee om te beginnen met schrijven, en ooit uit te komen op nóg een boek, een boek over jou.
zondag 14 oktober 2007 om 11:36
En een boek schrijven is ook werk!
is het voor de buitenwereld belangrijk dat je een baan hebt? Of moet je iets doen waar jezelf voldoening uithaalt. Is er dan pas alleen waardering als je er voor betaald krijgt. Is dat iets wat je vroeger uit huis hebt meegekregen?
Over het niet kunnen opvoeden ga ik nu even niet in, dat is ook voor mij nog te pijnlijk. Maar ik ben meer dan alleen moeder en meer dan alleen een betaalde arbeidskracht. En dat maakt dat ik nu mezelf nog steeds kan waarderen.
is het voor de buitenwereld belangrijk dat je een baan hebt? Of moet je iets doen waar jezelf voldoening uithaalt. Is er dan pas alleen waardering als je er voor betaald krijgt. Is dat iets wat je vroeger uit huis hebt meegekregen?
Over het niet kunnen opvoeden ga ik nu even niet in, dat is ook voor mij nog te pijnlijk. Maar ik ben meer dan alleen moeder en meer dan alleen een betaalde arbeidskracht. En dat maakt dat ik nu mezelf nog steeds kan waarderen.
zondag 14 oktober 2007 om 11:39
oh jah, nog even je schrijft ik dacht moeder te zijn.
Lieve Elmervrouw, je bent nog steeds moeder. Moeder af worden bestaat niet. En dat je een traumatische ervaring doormaakt omdat je kinderen niet bij je zijn, je ze niet ziet en niets over ze weet is een feit.
En wie weet wat de toekomst nog brengt en welke bijdrage jij nog kan leveren in het leven van je kinderen.
Lieve Elmervrouw, je bent nog steeds moeder. Moeder af worden bestaat niet. En dat je een traumatische ervaring doormaakt omdat je kinderen niet bij je zijn, je ze niet ziet en niets over ze weet is een feit.
En wie weet wat de toekomst nog brengt en welke bijdrage jij nog kan leveren in het leven van je kinderen.
zondag 14 oktober 2007 om 21:42
quote:is het voor de buitenwereld belangrijk dat je een baan hebt? Of moet je iets doen waar jezelf voldoening uithaalt. Is er dan pas alleen waardering als je er voor betaald krijgt. Is dat iets wat je vroeger uit huis hebt meegekregen?
Dat zet me aan het denken. Eh... ja, waardering kreeg ik vroeger voor prestaties. Ik was nogal goed op school, beter dan mijn jongere zussen, en dat konden ze wel waarderen. Dat zagen ze wel. Blijkbaar denk ik nog steeds dat er prestaties geleverd moeten worden om waardering te krijgen. En prestaties moeten gehonoreerd worden met geld.
Wat gek eigenlijk. Wordt het niet eens tijd dat ik gewoon dingen ga doen waar ik me goed bij voel?
Goede vraag van je! Leidt tot inzicht. Fijn, want ik wil afrekenen met dit soort overtuigingen, die helpen me niet verder.
Dat zet me aan het denken. Eh... ja, waardering kreeg ik vroeger voor prestaties. Ik was nogal goed op school, beter dan mijn jongere zussen, en dat konden ze wel waarderen. Dat zagen ze wel. Blijkbaar denk ik nog steeds dat er prestaties geleverd moeten worden om waardering te krijgen. En prestaties moeten gehonoreerd worden met geld.
Wat gek eigenlijk. Wordt het niet eens tijd dat ik gewoon dingen ga doen waar ik me goed bij voel?
Goede vraag van je! Leidt tot inzicht. Fijn, want ik wil afrekenen met dit soort overtuigingen, die helpen me niet verder.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 14 oktober 2007 om 21:45
quote:Is het geen idee om te beginnen met schrijven, en ooit uit te komen op nóg een boek, een boek over jou.
Sterker nog: dat heb ik al geschreven. En ik heb het aangeboden aan mijn uitgever ook, die in eerste instantie heel enthousiast was en zei dat hij ook daar weer een mooi boek van kon maken. Uiteindelijk ging het toch niet door (het is maar een kleine uitgeverij en men vond het niet commercieel genoeg).
Ik heb het nog aan andere uitgevers aangeboden, maar als je geen bekende nederlander bent, is het moeilijk. Toen heb ik het een tijdje laten liggen.
En................ begin deze week heb ik weer een poging gewaagd. Ik wacht op bericht. Inderdaad, een boek over mezelf. Dingen die ik niet schreef in mijn boek over de kinderen.
Sterker nog: dat heb ik al geschreven. En ik heb het aangeboden aan mijn uitgever ook, die in eerste instantie heel enthousiast was en zei dat hij ook daar weer een mooi boek van kon maken. Uiteindelijk ging het toch niet door (het is maar een kleine uitgeverij en men vond het niet commercieel genoeg).
Ik heb het nog aan andere uitgevers aangeboden, maar als je geen bekende nederlander bent, is het moeilijk. Toen heb ik het een tijdje laten liggen.
En................ begin deze week heb ik weer een poging gewaagd. Ik wacht op bericht. Inderdaad, een boek over mezelf. Dingen die ik niet schreef in mijn boek over de kinderen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 14 oktober 2007 om 22:23
quote:Lemmy schreef op 14 oktober 2007 @ 22:15:
Wat spannend, ik hoop dat het je lukt het uit te laten geven!
Voor mij mag je er alvast ééntje reserveren.
En ik ben ook nieuwsgierig, net zoals naar je eerste boek wat ik nog wil gaan lezen
Fijn trouwens dat ik je met een vraag toch weer meer inzicht in jezelf heb kunnen geven. Lief dat je dat laat weten
Wat spannend, ik hoop dat het je lukt het uit te laten geven!
Voor mij mag je er alvast ééntje reserveren.
En ik ben ook nieuwsgierig, net zoals naar je eerste boek wat ik nog wil gaan lezen
Fijn trouwens dat ik je met een vraag toch weer meer inzicht in jezelf heb kunnen geven. Lief dat je dat laat weten
maandag 15 oktober 2007 om 13:56
Afwijzing van die uitgever gekregen. Reden: ze publiceren een boek over misbruik alleen als de dader is veroordeeld door de rechter. En dat is bij mij niet zo, de dader is zelfs allang overleden. Ik kan de reden wel begrijpen. Ze willen natuurlijk geen gedonder krijgen met familie of zoiets. Maar poeh, ik ben dat eeuwige begrip-opbrengen zo ontzettend beu.
Misschien moet ik het dan maar weer helemaal uit mijn hoofd zetten, dat dit een boek zou moeten worden. Moet ik gewoon wat exemplaren voor eigen gebruik laten afdrukken en het daarbij laten. Misschien haal ik me ook wel teveel op mijn hals. Soms weet ik het ook allemaal niet meer.
Misschien moet ik het dan maar weer helemaal uit mijn hoofd zetten, dat dit een boek zou moeten worden. Moet ik gewoon wat exemplaren voor eigen gebruik laten afdrukken en het daarbij laten. Misschien haal ik me ook wel teveel op mijn hals. Soms weet ik het ook allemaal niet meer.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 15 oktober 2007 om 16:22
Balen. Ik weet niet hoeveel uitgeverijen er zijn in Nederland, denk dat je niet direct hoeft op te geven. Al zal het wel gebruikelijk zijn dat je je boek laat uitgeven bij dezelfde uitgeverij waar je eerste boek vandaan komt, maar ook dat weet ik niet.
Fictie is natuurlijk ook een optie. Je kunt altijd je eigen verhaal als ondergrond gebruiken.
Op dit moment hoef je helemaal niets te weten, dan dat je teleurgesteld bent. Weten komt morgen wel weer, of over een week.
Fictie is natuurlijk ook een optie. Je kunt altijd je eigen verhaal als ondergrond gebruiken.
Op dit moment hoef je helemaal niets te weten, dan dat je teleurgesteld bent. Weten komt morgen wel weer, of over een week.
maandag 15 oktober 2007 om 22:32
quote:Op dit moment hoef je helemaal niets te weten, dan dat je teleurgesteld bent. Weten komt morgen wel weer, of over een week.
Dit is een goeie zeg..... inspirerend. Ik hoef niets te weten. En ik wil altijd zoveel weten. Zoals hoe het met werk gaat: wat het gaat worden. Kun je je voorstellen hoe moeilijk het is, om niets te weten over mijn kinderen? Het ultieme loslaten van willen weten.
Dit voelt echt relaxed. Ik wil het ook leren.
Dit is een goeie zeg..... inspirerend. Ik hoef niets te weten. En ik wil altijd zoveel weten. Zoals hoe het met werk gaat: wat het gaat worden. Kun je je voorstellen hoe moeilijk het is, om niets te weten over mijn kinderen? Het ultieme loslaten van willen weten.
Dit voelt echt relaxed. Ik wil het ook leren.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
