Relaties
alle pijlers
Jarig..... ik mis haar :-(
zondag 28 oktober 2007 om 12:13
Waarom zou dat toch zo zijn in families?
Als ik hier, elders op het forum, lees over 'mijn gezin', en ik lees al die knusse verhalen over eigen gezinnetjes, dan ben ik enerzijds blij dat het tóch mogelijk is (saamhorigheid, dat heb ik totaal niet meegekregen)... en anderzijds vraag ik me dan af hoe dat over een paar jaar gaat. Hoe voelen die kinderen zich dan richting hun ouders, teleurgesteld of blij met hoe het was?
Ik heb zelf niet voor niets zó lang gewacht met kinderen krijgen, ik durfde het gewoon niet aan, en toen ik ze had heb ik zo mijn best gedaan om het anders te doen dan hoe het bij ons thuis was.
En uiteindelijk is het toch allemaal niet gelukt. In de tijd dat ik samen was met hem, niet, en nu heb ik niet eens meer de kans om het anders te doen.
Als ik hier, elders op het forum, lees over 'mijn gezin', en ik lees al die knusse verhalen over eigen gezinnetjes, dan ben ik enerzijds blij dat het tóch mogelijk is (saamhorigheid, dat heb ik totaal niet meegekregen)... en anderzijds vraag ik me dan af hoe dat over een paar jaar gaat. Hoe voelen die kinderen zich dan richting hun ouders, teleurgesteld of blij met hoe het was?
Ik heb zelf niet voor niets zó lang gewacht met kinderen krijgen, ik durfde het gewoon niet aan, en toen ik ze had heb ik zo mijn best gedaan om het anders te doen dan hoe het bij ons thuis was.
En uiteindelijk is het toch allemaal niet gelukt. In de tijd dat ik samen was met hem, niet, en nu heb ik niet eens meer de kans om het anders te doen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 28 oktober 2007 om 12:28
't Is hartstikke moeilijk om een knus gezin te vormen als je zelf zo iets niet of minder hebt meegemaakt. Proberen en hopen dat het goed komt.
Ik vind het moeilijk om te beseffen dat mijn moeder nét zo hard heeft willen vechten voor haar meiden als ik nu voor mijn jongens. Ik weet het, maar ik voel het niet. Kans is aanwezig dat mijn jongens het ook niet zullen voelen.
-sleurt zichzelf nú naar het bos om daar eens iets aan te gaan doen en komt later terug-
Ik vind het moeilijk om te beseffen dat mijn moeder nét zo hard heeft willen vechten voor haar meiden als ik nu voor mijn jongens. Ik weet het, maar ik voel het niet. Kans is aanwezig dat mijn jongens het ook niet zullen voelen.
-sleurt zichzelf nú naar het bos om daar eens iets aan te gaan doen en komt later terug-
zondag 28 oktober 2007 om 16:39
Vergeet niet dat het bijna mens eigen is om vol te zitten van eigen verhalen, en weinig oren te hebben naar de verhalen van een ander. Heel lang geleden vergeleek iemand dat voor me met een telefoonhoorn: 38 gaatjes om in te spreken, 1 om mee te luisteren -of zo iets-
Je zit nu in een proces, hebt geen of weinig ruimte voor je familie. Ook menselijk. Ik hoop dat je ergens bij jezelf waarneemt dat je nu misschien meer aan het afzetten bent dan uiteindelijk nodig zal zijn. Mogelijk.
Makkelijk praten van mij: ik heb geen contact met lieve mensen uit mijn familie. Geen ruimte, weet niet waar ik moet beginnen, dus dan maar niet.
Je zit nu in een proces, hebt geen of weinig ruimte voor je familie. Ook menselijk. Ik hoop dat je ergens bij jezelf waarneemt dat je nu misschien meer aan het afzetten bent dan uiteindelijk nodig zal zijn. Mogelijk.
Makkelijk praten van mij: ik heb geen contact met lieve mensen uit mijn familie. Geen ruimte, weet niet waar ik moet beginnen, dus dan maar niet.
zondag 28 oktober 2007 om 16:58
Ha leuk Mamzelle, dat je je naar het bos hebt gesleurd. Dat doe ik ook als het even niet goed gaat. En de hond wil altijd wel mee, grijns. Lekker door de blaadjes lopen schoppen.
(En nu even 'Radar Love' heel hard aan op de radio, dat helpt ook. Hard meezingen, natuurlijk.)
Wat een goeie, van die telefoonhoorn, trouwens. Dat is dan toch wel bij de ouderwetsche telefoon, die grijze of zwarte van vroegah, want de mijne van nu ziet er anders uit!
En ja, ik zie dat ik nu echt in de rebelse modus ben aanbeland. Klopt helemaal. En dat ik er vast ook wel wat in doorschiet. Dat is echt inhalen. Want ik was altijd een super braaf meisje, super brave puber, super brave echtgenote, enzovoort, en dan bedoel ik echt braaf. Lees: bang. Bang om een eigen mening te hebben, bang om mezelf te zijn (wie was dat trouwens? en wat wilde ik eigenlijk?), bang om ruimte in te nemen. Nu ben ik aan het uitproberen, en aan het spelen hiermee. Eigenlijk dat wat een puber doet, maar ik dus niet.
(En nu even 'Radar Love' heel hard aan op de radio, dat helpt ook. Hard meezingen, natuurlijk.)
Wat een goeie, van die telefoonhoorn, trouwens. Dat is dan toch wel bij de ouderwetsche telefoon, die grijze of zwarte van vroegah, want de mijne van nu ziet er anders uit!
En ja, ik zie dat ik nu echt in de rebelse modus ben aanbeland. Klopt helemaal. En dat ik er vast ook wel wat in doorschiet. Dat is echt inhalen. Want ik was altijd een super braaf meisje, super brave puber, super brave echtgenote, enzovoort, en dan bedoel ik echt braaf. Lees: bang. Bang om een eigen mening te hebben, bang om mezelf te zijn (wie was dat trouwens? en wat wilde ik eigenlijk?), bang om ruimte in te nemen. Nu ben ik aan het uitproberen, en aan het spelen hiermee. Eigenlijk dat wat een puber doet, maar ik dus niet.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 28 oktober 2007 om 17:05
In de tijd dat ik in een opvanghuis was werd mij ook gezegd dat ik heel rebels was, tegen om tegen te zijn.
Vond dat zelf niet, ik kwam uit een nare relatie en niemand zou meer met me sollen.
Ruimte nemen blijft lastig, ben nog steeds als het ware om me heen aan het slaan in lastige situaties. Beter gezegd: ik neem geen ruimte in, en als ik erachter kom dat er iets niet klopt geef ik de boel op of bijt ik van me af. Gewoon vanzelf ruimte innemen, zonder grenzen van anderen te ontmoeten, lukt me niet of moeilijk.
Vond dat zelf niet, ik kwam uit een nare relatie en niemand zou meer met me sollen.
Ruimte nemen blijft lastig, ben nog steeds als het ware om me heen aan het slaan in lastige situaties. Beter gezegd: ik neem geen ruimte in, en als ik erachter kom dat er iets niet klopt geef ik de boel op of bijt ik van me af. Gewoon vanzelf ruimte innemen, zonder grenzen van anderen te ontmoeten, lukt me niet of moeilijk.
zondag 28 oktober 2007 om 17:10
En ik deed (en doe, heb die neiging nog steeds) dan juist het omgekeerde: me terugtrekken, in een hoekje gaan zitten. Vroeger letterlijk met een boekje in een hoekje, boeken waren mijn escape. Oh, ik zie nu dat je dat ook doet, opgeven. Van me afbijten lukt mij nog helemaal niet. En gewoon vanzelf ruimte innemen, mijn ruimte innemen, dat ook niet.
Maar ik wil het wel leren!!
Iemand zei ooit 'de ruimte waar jij staat, daar kan niemand anders staan, dat is heilige ruimte'. Heel soms kan ik dat voelen..
Maar ik wil het wel leren!!
Iemand zei ooit 'de ruimte waar jij staat, daar kan niemand anders staan, dat is heilige ruimte'. Heel soms kan ik dat voelen..
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 28 oktober 2007 om 17:17
Mooi gezegd.
Ook in dat opvanghuis -was een heel goede plek- een keer een oefening gehad in ruimte innemen. Je stond, iemand anders benaderde je, en als je het gevoel had dat ze te dichtbij kwam moest je stop zeggen.
Mensen konden me bijna tot op de huid naderen. Andere vrouwen zeiden bij een meter of twee afstand al stop.
Sommige mensen nemen zichtbaar meer ruimte in dan anderen.
Ook in dat opvanghuis -was een heel goede plek- een keer een oefening gehad in ruimte innemen. Je stond, iemand anders benaderde je, en als je het gevoel had dat ze te dichtbij kwam moest je stop zeggen.
Mensen konden me bijna tot op de huid naderen. Andere vrouwen zeiden bij een meter of twee afstand al stop.
Sommige mensen nemen zichtbaar meer ruimte in dan anderen.
zondag 28 oktober 2007 om 21:36
Zo'n oefening hebben we in de hypno-opleiding ook een keer gedaan. Precies dezelfde! Ik zei juist al heel snel stop. Het voelde al heel gauw bedreigend als iemand in de buurt kwam. (Dit was in het eerste jaar en ik kende de groep nog niet zo goed.)
Daarna moest de ander juist bewust over de grens die hij voelde bij je, heengaan. Pff, dat vond ik helemáál een opgave... voelde heel eng.
Daarna moest de ander juist bewust over de grens die hij voelde bij je, heengaan. Pff, dat vond ik helemáál een opgave... voelde heel eng.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 28 oktober 2007 om 21:39
Ik leer nu trouwens wel in de cursus die ik doe, om mijn eigen ruimte (aura, zo je wilt) 'schoon te maken', troep die niet bij je hoort te verwijderen, én het helemaal jouw ruimte te maken. Ook hoe je die kunt vergroten. Dat doe je dus eigenlijk in je hoofd, zeg maar. Ik oefen hier veel mee. Ook de ruimte om me heen verkleinen, als dat nodig is. Je kunt daarbij ook bewust tegen jezelf zeggen, in jezelf: dit is mijn ruimte, met de energie van mij, Elmervrouw.
Ik weet niet of je dit te spiritueel vindt? Ik vind dat je dit echt kunt voelen, zeker als je vaker met zulke dingen bezig bent geweest.
Ik weet niet of je dit te spiritueel vindt? Ik vind dat je dit echt kunt voelen, zeker als je vaker met zulke dingen bezig bent geweest.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 28 oktober 2007 om 21:44
Ik vind het zeker niet te spiritueel klinken. Zou zelf juist heel graag bezig gaan met voelen, fysieke therapie, en ik geloof wel in aura, een energieveld in/rondom jezelf.
Helaas hangt er in praktische zin een prijskaartje aan.
Morgen -eindelijk- eerste gesprek na intake bij het ggz. Ik had hen wel gevraagd om lichaamsgerichte therapie. Als dat zal gebeuren gaat dat toch plaatsvinden naast gesprekstherapie.
Helaas hangt er in praktische zin een prijskaartje aan.
Morgen -eindelijk- eerste gesprek na intake bij het ggz. Ik had hen wel gevraagd om lichaamsgerichte therapie. Als dat zal gebeuren gaat dat toch plaatsvinden naast gesprekstherapie.
maandag 29 oktober 2007 om 09:14
Succes bij het GGZ, Mamzelle. Doen zij ook iets met lichaamsgerichte therapie? Daar zou ik van opkijken..
Ik weet niet waar je woont, maar zoiets als Maat, dat zou, als je ook geïnteresseerd bent in een beetje (naast praktische) spirituele kijk op de dingen, voor jou ook wel wat zijn. Kost je bovendien géén eigen bijdrage. En dan zou je dat geld weer over hebben voor iets anders...
ja, want natuurlijk is een prijskaartje wel iets om rekening mee te houden.
Ruimte innemen is op internet een stuk makkelijker dan in het echt
Ik weet niet waar je woont, maar zoiets als Maat, dat zou, als je ook geïnteresseerd bent in een beetje (naast praktische) spirituele kijk op de dingen, voor jou ook wel wat zijn. Kost je bovendien géén eigen bijdrage. En dan zou je dat geld weer over hebben voor iets anders...
ja, want natuurlijk is een prijskaartje wel iets om rekening mee te houden.
Ruimte innemen is op internet een stuk makkelijker dan in het echt
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 29 oktober 2007 om 13:29
Ja, ik krijg psychomotore therapie. Ben ook benieuwd wat dit zal inhouden, het moet nog worden opgestart. Ben nu in begeleiding bij een verpleegkundige. Ook begeleiding voor mijn kinderen en gezinsverzorging, maar niet in eerste instantie gesprekstherapie. Kan altijd nog worden toegevoegd. Gepraat wordt er natuurlijk wel, en geadviseerd ook, maar dan door een verpleegkundige.
maandag 29 oktober 2007 om 15:21
Oh, dat boden ze mij ook aan, nadat mijn psychotherapeut vertrokken was (andere baan) en vervolgens ook de volgende (een vrouw, die de therapie zou overnemen): gesprekken met een psychiatrisch verpleegkundige. Dat zou volgens hun wat praktischer-gericht zijn. Is dat wat je nu hebt?
Maar mijn vertrouwen in het GGZ was toen een beetje tot het nulpunt gedaald, dus ben ik daar gestopt.
Ik wist niet dat ze daar ook psychomotore therapie doen; heeft niemand mij daar verteld. Ik weet wél, doordat ik andere lichaamsgerichte dingen gedaan heb (bijv. holistic pulsing) dat dat bij mij heel wat directer werkt dan al dat gepraat... tenminste, in die fase..
Maar mijn vertrouwen in het GGZ was toen een beetje tot het nulpunt gedaald, dus ben ik daar gestopt.
Ik wist niet dat ze daar ook psychomotore therapie doen; heeft niemand mij daar verteld. Ik weet wél, doordat ik andere lichaamsgerichte dingen gedaan heb (bijv. holistic pulsing) dat dat bij mij heel wat directer werkt dan al dat gepraat... tenminste, in die fase..
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 29 oktober 2007 om 16:10
Ik denk ook dat lichaamsgerichte therapie voor mij beter werkt. Met praten kan ik heel goed de schijn ophouden, of 'ja, ik begrijp het wel'. Maar het zit hem bij mij in doen.
Ik krijg nu inderdaad heel praktische begeleiding en denk dat ik daar meer aan heb dan aan praat alleen. Ze coördineert alles wat er moet worden opgezet, maar ze gaat ook praten met me over dingen waar ik op vastloop.
Ik krijg nu inderdaad heel praktische begeleiding en denk dat ik daar meer aan heb dan aan praat alleen. Ze coördineert alles wat er moet worden opgezet, maar ze gaat ook praten met me over dingen waar ik op vastloop.
maandag 29 oktober 2007 om 21:40
maandag 29 oktober 2007 om 21:50
Dan zal het wel niet van toepassing zijn.
Moet nog even iets vertellen over vandaag. In het buurhuis, wat helemaal opgeknapt werd, de afgelopen weken (boren, hakken, tegelen, timmeren en noem maar op) was het vandaag voor het eerst rustig. Het is zowat klaar. En aan de andere kant was mijn buurvrouw de hele dag naar haar werk.
En ik voelde mij zo alleen overdag........ gek dat dat zo voelbaar is, als er wel mensen in de buurhuizen zijn. (Dat is, by the way, ook energieveld voelen).
Had ik hier al geschreven dat ik op 16 nov. die afspraak heb voor dat sollicitatie/informatiegesprek? Ik hoop dat het iets wordt, ik ben eraan toe.
Moet nog even iets vertellen over vandaag. In het buurhuis, wat helemaal opgeknapt werd, de afgelopen weken (boren, hakken, tegelen, timmeren en noem maar op) was het vandaag voor het eerst rustig. Het is zowat klaar. En aan de andere kant was mijn buurvrouw de hele dag naar haar werk.
En ik voelde mij zo alleen overdag........ gek dat dat zo voelbaar is, als er wel mensen in de buurhuizen zijn. (Dat is, by the way, ook energieveld voelen).
Had ik hier al geschreven dat ik op 16 nov. die afspraak heb voor dat sollicitatie/informatiegesprek? Ik hoop dat het iets wordt, ik ben eraan toe.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 29 oktober 2007 om 22:17
dinsdag 30 oktober 2007 om 09:24
Ik weet nu wel waardoor het komt. Alles komt weer tegelijk: de afstand in mijn familie; en mijn man ging zaterdag zijn kinderen bezoeken omdat hij in hun woonplaats moest zijn voor iets anders (na ze meer dan twee jaar niet gezien te hebben en geen enkel kontakt), eentje was er wél thuis, de andere niet. De andere mailde hem gisteren. Degene die mailde moet niets van mij hebben (indringer, die zijn leventje met pa veranderde), wat ik ook heb geprobeerd. Ik doe mijn best, maar het lukt dus niet met kontakt. Hij wil niet. Het doet mij pijn. Want het zou leuk kunnen zijn, maar dat is het dus nog nooit geweest sinds ik hun ken door hun vader. (Ze zijn nu 23 en 22.)
Dan denk ik ook weer aan mijn kinderen. Weg. Dan denk ik aan mijn moeder. Ik kan niet meer, met haar. En de rest: waarom moeten ze mij niet meer, als ik niet meer het zusje ben dat ik altijd was? Mijn relatie: twijfel want ik voel afstand. Ligt aan mij want ik vind het nog steeds zo ontzettend moeilijk om in een huis samen met iemand te wonen. (Verleden ) Daarom voel ik mij zo alleen, zo alleen zelfs dat ik blij ben als er iemand in het buurhuis aan het werk is, want dan is er tenminste iemand.
Ik wou gewoon even van me afschrijven, het zit me hoog.
Dan denk ik ook weer aan mijn kinderen. Weg. Dan denk ik aan mijn moeder. Ik kan niet meer, met haar. En de rest: waarom moeten ze mij niet meer, als ik niet meer het zusje ben dat ik altijd was? Mijn relatie: twijfel want ik voel afstand. Ligt aan mij want ik vind het nog steeds zo ontzettend moeilijk om in een huis samen met iemand te wonen. (Verleden ) Daarom voel ik mij zo alleen, zo alleen zelfs dat ik blij ben als er iemand in het buurhuis aan het werk is, want dan is er tenminste iemand.
Ik wou gewoon even van me afschrijven, het zit me hoog.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 30 oktober 2007 om 11:33
Problemen met mijn computer. Constant blauw scherm, opnieuw opstarten. Dit werkt dus niet. Kijken of manlief het vanavond kan oplossen. Balen, ook nog afgelopen met die contactmogelijkheid. Gelukkig komt er vanmiddag een vriendin. Hoop dat ik de moed heb om het over 'echte dingen' te hebben.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 31 oktober 2007 om 09:58
Als 't goed is, zijn de computerproblemen nu opgelost. Hoe kom ik anders de dag ook door?!
Gisteren in te korte tijd te veel verteld tegen mijn vriendin. Tenminste, ik had het idee dat ik de hele tijd aan het woord was. Wel nadat ik haar eerst ruim baan had gegeven voor haar verhalen hoor. Maar daarna ging ik los. Het zat me hoog, blijkbaar. Vind dat ik teveel heb gepraat. Teveel gepraat en te weinig gevoeld. Gevoel durf ik niet te laten zien.
Gisteren in te korte tijd te veel verteld tegen mijn vriendin. Tenminste, ik had het idee dat ik de hele tijd aan het woord was. Wel nadat ik haar eerst ruim baan had gegeven voor haar verhalen hoor. Maar daarna ging ik los. Het zat me hoog, blijkbaar. Vind dat ik teveel heb gepraat. Teveel gepraat en te weinig gevoeld. Gevoel durf ik niet te laten zien.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
