Relaties
alle pijlers
Kracht vinden om destructieve relatie te verbreken
maandag 22 juli 2024 om 12:04
Goedemorgen dames!
Ik heb even een andere nick i.v.m. herkenbaarheid, normaal schrijf ik hier over luchtigere zaken en reageer vooral op anderen, maar nu wil ik jullie graag om raad vragen.
Ik zit in een situatie waar ik slecht uit kom.
Ik zit momenteel ca 1,5 jaar in een relatie waarvan 6 maanden samenwonend.
Achteraf gezien speelde er al eerder dingen maar vanaf dat we gaan samenwonen is er echt veel gebeurd en kapot gegaan.
Partner heeft meerdere malen ernstige woede uitbarstingen laten zien waarin hij tekeer gaat met schelden en bedreigingen en allerlei heftige uitspraken naar mij doet.
Hij is hierbij meerdere keren flink mijn grens over gegaan en het heeft me echt heel veel verdriet gemaakt.
Ook beëindigt hij keer op keer de relatie bij het minste of geringste.
Hoewel ik objectief gezien (als ik het als het ware van een ‘afstandje’ bekijk) inzie dat dit echt niet gezond is vanuit hem, ga ik toch telkens aan mezelf twijfelen door alle dingen die hij zegt.
Ondertussen is er weinig meer van me over (zowel geestelijk, lichamelijk en financieel gezien) en wil ik hier uit. Als enige oplossing zie ik om uit elkaar te gaan.
Echter telkens als ik dat besluit heb genomen (of ja in dit geval heel makkelijk door op het moment dat hij de relatie weer eens verbreekt daarin mee te gaan) wil hij er weer helemaal voor gaan. Zie ik een hele andere man en krijg ik zelfs medelijden met hem.
Maar ik vergeet ook niet de schade die hij heeft aangericht en wil zo geen toekomst tegemoet gaan.
Hoe kan ik de ‘kracht’ vinden om echt voor mezelf te kiezen en me niet meer om te laten praten?
Ik ben voor mezelf al veel aan het opschrijven en praat er met een vriendin over. Dat helpt wel echt en we zijn nu voor de zoveelste keer tijdelijk even los van elkaar, echter zit hij nu weer in die lieve zielige fase waardoor ik zo bang ben dat ik op een zwak moment er weer in mee ga.
Misschien zijn er andere vrouwen met ervaringen met dit soort relaties die me kunnen helpen?
Alvast heel erg bedankt.
Ik heb even een andere nick i.v.m. herkenbaarheid, normaal schrijf ik hier over luchtigere zaken en reageer vooral op anderen, maar nu wil ik jullie graag om raad vragen.
Ik zit in een situatie waar ik slecht uit kom.
Ik zit momenteel ca 1,5 jaar in een relatie waarvan 6 maanden samenwonend.
Achteraf gezien speelde er al eerder dingen maar vanaf dat we gaan samenwonen is er echt veel gebeurd en kapot gegaan.
Partner heeft meerdere malen ernstige woede uitbarstingen laten zien waarin hij tekeer gaat met schelden en bedreigingen en allerlei heftige uitspraken naar mij doet.
Hij is hierbij meerdere keren flink mijn grens over gegaan en het heeft me echt heel veel verdriet gemaakt.
Ook beëindigt hij keer op keer de relatie bij het minste of geringste.
Hoewel ik objectief gezien (als ik het als het ware van een ‘afstandje’ bekijk) inzie dat dit echt niet gezond is vanuit hem, ga ik toch telkens aan mezelf twijfelen door alle dingen die hij zegt.
Ondertussen is er weinig meer van me over (zowel geestelijk, lichamelijk en financieel gezien) en wil ik hier uit. Als enige oplossing zie ik om uit elkaar te gaan.
Echter telkens als ik dat besluit heb genomen (of ja in dit geval heel makkelijk door op het moment dat hij de relatie weer eens verbreekt daarin mee te gaan) wil hij er weer helemaal voor gaan. Zie ik een hele andere man en krijg ik zelfs medelijden met hem.
Maar ik vergeet ook niet de schade die hij heeft aangericht en wil zo geen toekomst tegemoet gaan.
Hoe kan ik de ‘kracht’ vinden om echt voor mezelf te kiezen en me niet meer om te laten praten?
Ik ben voor mezelf al veel aan het opschrijven en praat er met een vriendin over. Dat helpt wel echt en we zijn nu voor de zoveelste keer tijdelijk even los van elkaar, echter zit hij nu weer in die lieve zielige fase waardoor ik zo bang ben dat ik op een zwak moment er weer in mee ga.
Misschien zijn er andere vrouwen met ervaringen met dit soort relaties die me kunnen helpen?
Alvast heel erg bedankt.
dinsdag 20 augustus 2024 om 14:32
Vlak ook de angst niet uit.
'wat als ik nu voet bij stuk houdt, maar hij dit keer toch wel echt verandert is? Dat ik nu de juiste versie van hem laat lopen en een ander er met mijn harde werk vandoor gaat?'
Mocht je jezelf betrappen op die gedachte, weet dat dit slechts een angst is die niet klopt.
Want veranderen gaat hij niet bij jou. Nooit. Jullie komen gewoon weer in deze dynamiek terecht. Het harde leven komt gewoon weer terug.
Dus wees niet bang daarvoor. Begin liever te dromen over wat voor type man bij jou zou passen. En die ook al zo is. Die je dus niet hoeft te veranderen.
Maar deze man is definitief gediskwalificeerd als jouw vriend en partner.
'wat als ik nu voet bij stuk houdt, maar hij dit keer toch wel echt verandert is? Dat ik nu de juiste versie van hem laat lopen en een ander er met mijn harde werk vandoor gaat?'
Mocht je jezelf betrappen op die gedachte, weet dat dit slechts een angst is die niet klopt.
Want veranderen gaat hij niet bij jou. Nooit. Jullie komen gewoon weer in deze dynamiek terecht. Het harde leven komt gewoon weer terug.
Dus wees niet bang daarvoor. Begin liever te dromen over wat voor type man bij jou zou passen. En die ook al zo is. Die je dus niet hoeft te veranderen.
Maar deze man is definitief gediskwalificeerd als jouw vriend en partner.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 20 augustus 2024 om 14:44
Ook helemaal waar! In die mail (die ik dus beter niet had kunnen lezenDoreia* schreef: ↑20-08-2024 14:32Vlak ook de angst niet uit.
'wat als ik nu voet bij stuk houdt, maar hij dit keer toch wel echt verandert is? Dat ik nu de juiste versie van hem laat lopen en een ander er met mijn harde werk vandoor gaat?'
Mocht je jezelf betrappen op die gedachte, weet dat dit slechts een angst is die niet klopt.
Want veranderen gaat hij niet bij jou. Nooit. Jullie komen gewoon weer in deze dynamiek terecht. Het harde leven komt gewoon weer terug.
Dus wees niet bang daarvoor. Begin liever te dromen over wat voor type man bij jou zou passen. En die ook al zo is. Die je dus niet hoeft te veranderen.
Maar deze man is definitief gediskwalificeerd als jouw vriend en partner.
) kwam ook heel veel naar voren als in: Door jou ben ik in gaan zien dat… Dan denk ik inderdaad precies dat: al die moeite en ik ben gesloopt en hij is nu alles in gaan zien? Net op het moment dat ik écht niet meer kan..
Maar inderdaad, ik moet me realiseren dat dit een angst is die niet klopt.
Definitief gediskwalificeerd, dat is een hele goede!!
dinsdag 20 augustus 2024 om 15:41
Het is ook gewoon verslavingsgedrag. Een 12 stappen aanpak en een buddy voor de moelijke momenten kan helpen. er zijn ook bijeenkomsten voor relatieverslaafden in een aantal NL steden. Via google te vinden.
Dit betekent ook dat onder je verslavingsgedrag een behoefte/probleem zit om aan te pakken. Maar alles op zijn tijd, nu eerst maar detoxen. Wat ben je goed bezig met afspraken en aan je nieuwe leven werken, beloon jezelf en wees trots op stappen die je al gezet hebt, vier je eigen vooruitgang.
Vwb de brief: je ex voelt kennelijk dat je echt wegdrijft bij hem en hij ziet zijn invloed verdwijnen. Juist op dat moment toont hij gevoeligheid en toegankelijkheid. Die snel zal stoppen als hij weer dichterbij zou komen maar dat weet je.
De actie zorgt wel voor het gokkast effect. Omdat je af en toe dus wel liefde en affectie krijgt, en dus niet consistent maar juist alleen maar af en toe , gaat het contact met je ex als een gokkast werken. Denken dat je kunt winnen, denken dat je de gokkast kent en de uitbetaling kunt bewerktstelligen..... met alle frustratie van dien.
Dat je triggers voelt, bij alleen zijn en ook bij deze brief: dat zijn geen tekortkomingen van jouw kant maar juist logische reacties op onlogische situaties. Probeer er afstandelijk naar te kijken. Triggers los je voorlopig op met je ratio, niet met je gevoel. Bedenk je ook dat dit geen unieke relatie en situatie is tussen jou en je ex. Het is een patroon wat zich in talloze relaties voorsleept. Zo ook tussen mij en mijn ex. Houd vol, ik ben al een paar jaar afgekickt en mijn leven is zo mooi geworden.
Dit betekent ook dat onder je verslavingsgedrag een behoefte/probleem zit om aan te pakken. Maar alles op zijn tijd, nu eerst maar detoxen. Wat ben je goed bezig met afspraken en aan je nieuwe leven werken, beloon jezelf en wees trots op stappen die je al gezet hebt, vier je eigen vooruitgang.
Vwb de brief: je ex voelt kennelijk dat je echt wegdrijft bij hem en hij ziet zijn invloed verdwijnen. Juist op dat moment toont hij gevoeligheid en toegankelijkheid. Die snel zal stoppen als hij weer dichterbij zou komen maar dat weet je.
De actie zorgt wel voor het gokkast effect. Omdat je af en toe dus wel liefde en affectie krijgt, en dus niet consistent maar juist alleen maar af en toe , gaat het contact met je ex als een gokkast werken. Denken dat je kunt winnen, denken dat je de gokkast kent en de uitbetaling kunt bewerktstelligen..... met alle frustratie van dien.
Dat je triggers voelt, bij alleen zijn en ook bij deze brief: dat zijn geen tekortkomingen van jouw kant maar juist logische reacties op onlogische situaties. Probeer er afstandelijk naar te kijken. Triggers los je voorlopig op met je ratio, niet met je gevoel. Bedenk je ook dat dit geen unieke relatie en situatie is tussen jou en je ex. Het is een patroon wat zich in talloze relaties voorsleept. Zo ook tussen mij en mijn ex. Houd vol, ik ben al een paar jaar afgekickt en mijn leven is zo mooi geworden.
dinsdag 20 augustus 2024 om 15:48
Beste Vlinder en anderen,
Ik, man, ben door precies hetzelfde heengegaan. Telkens als ik de relatie beëindigde, omdat ik het helemaal spuugzat was, kwam er een love bomb. Brieven, mails, wanhopig op de stoep staan. The works gewoon. En ook ik dacht telkens terug aan de fijne 'shots' van het begin, dacht telkens dat het nu dan toch misschien eindelijk veranderd was. En ik wilde ook geen spijt krijgen dat ik de kans gemist had. Binnen een paar weken vertoonde ze weer het oude gedrag. En repeat. Heeft jaren geduurd en jaren gekost om haar definitief uit mijn triggersysteem te krijgen. Sterkte, hou vol!
Ik, man, ben door precies hetzelfde heengegaan. Telkens als ik de relatie beëindigde, omdat ik het helemaal spuugzat was, kwam er een love bomb. Brieven, mails, wanhopig op de stoep staan. The works gewoon. En ook ik dacht telkens terug aan de fijne 'shots' van het begin, dacht telkens dat het nu dan toch misschien eindelijk veranderd was. En ik wilde ook geen spijt krijgen dat ik de kans gemist had. Binnen een paar weken vertoonde ze weer het oude gedrag. En repeat. Heeft jaren geduurd en jaren gekost om haar definitief uit mijn triggersysteem te krijgen. Sterkte, hou vol!
louisjean wijzigde dit bericht op 20-08-2024 15:53
Reden: Spelfout
Reden: Spelfout
0.41% gewijzigd
dinsdag 20 augustus 2024 om 16:23
Denk er ook om, dat als blijkt dat de bingo kaart truc ' ik ben heus veranderd!' niet blijkt te werken, hij over zal gaan op een andere truc van de bingo kaart.
Boos, dreigend, schuldgevoel, medelijden, Iets Heel Ergs, smeken, anderen inzetten
Er zijn nog heel veel manieren om je weer binnen te hengelen. Hij checkt welke knop hij in moet drukken om je weer te laten doen wat hij wil.
Niet meer zijn mails lezen. Er staat echt niets in wat jij weten moet.
Boos, dreigend, schuldgevoel, medelijden, Iets Heel Ergs, smeken, anderen inzetten
Er zijn nog heel veel manieren om je weer binnen te hengelen. Hij checkt welke knop hij in moet drukken om je weer te laten doen wat hij wil.
Niet meer zijn mails lezen. Er staat echt niets in wat jij weten moet.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 20 augustus 2024 om 17:09
dinsdag 20 augustus 2024 om 18:35
Bij mij ging ze heel erg op mijn zwakke plek zitten: herinneringen aan goede momenten, mooie plekken. En herhalen dat ze inzag wat ze zelf allemaal verkeerd had gedaan. Manipulatie. En ik wilde maar niet geloven dat het haar al die tijd niet om mij was gegaan, maar om de macht die haar eigen leegte moest vullen. Dat inzien kostte zo veel pijn dat ik er lange tijd niet aan wilde.
dinsdag 20 augustus 2024 om 18:55
Precies dat. En dat is een hele goede wat je nu aanhaalt. Want diep in mijn hart voel ik dat ook zo: het is hem echt niet om mij als persoon die hij zo mist, maar inderdaad die leegte.LouisJean schreef: ↑20-08-2024 18:35Bij mij ging ze heel erg op mijn zwakke plek zitten: herinneringen aan goede momenten, mooie plekken. En herhalen dat ze inzag wat ze zelf allemaal verkeerd had gedaan. Manipulatie. En ik wilde maar niet geloven dat het haar al die tijd niet om mij was gegaan, maar om de macht die haar eigen leegte moest vullen. Dat inzien kostte zo veel pijn dat ik er lange tijd niet aan wilde.
Hij is ten slotte ook degene die het ontelbare keren heeft ‘uitgemaakt’. Hij heeft trouwens ook van begin tot einde bij me uitgehuild over exen van het jaar kruik die hij zo miste.
Het ene moment gaat hij ‘zoveel mogelijk vrouwen’ hebben. (Want iedereen wil hem denkt hij..)
Het andere moment (nu dus, om die leegte op te vullen) gaat hij voor altijd alleen zijn want ik ben de enige voor hem.
Het klopt gewoon allemaal niet.
dinsdag 20 augustus 2024 om 18:56
Goed dat je meepost trouwens. Je leest zoveel verhalen over mannen maar het kan net zo goed een vrouw betreffen natuurlijk!LouisJean schreef: ↑20-08-2024 18:35Bij mij ging ze heel erg op mijn zwakke plek zitten: herinneringen aan goede momenten, mooie plekken. En herhalen dat ze inzag wat ze zelf allemaal verkeerd had gedaan. Manipulatie. En ik wilde maar niet geloven dat het haar al die tijd niet om mij was gegaan, maar om de macht die haar eigen leegte moest vullen. Dat inzien kostte zo veel pijn dat ik er lange tijd niet aan wilde.
dinsdag 20 augustus 2024 om 19:05
Ik denk dat het idee van de verslaving wel klopt. Je weet diep van binnen dat het niet goed is voor je. Maar ja, het is zo lekker. Dus ga je terug naar de dealer. Als ex-roker snap ik op die manier mijn eigen terugvalgedrag.Vlindertje32 schreef: ↑20-08-2024 18:56Goed dat je meepost trouwens. Je leest zoveel verhalen over mannen maar het kan net zo goed een vrouw betreffen natuurlijk!
Bij mij ging ze ook op mijn 'diepe' dingen zitten (mijn kinderen).
Ik kan nog steeds getriggerd worden als mijn huidige partner dingen doet die lijken op wat zij deed.
M.a.w.: dit levert schade op. Maak dat je wegkomt. Hoe langer het allemaal duurt, hoe langer je ook de gevolgen ondervindt, denk ik, bij een nieuwe partner.
dinsdag 20 augustus 2024 om 19:41
Oh ik snap zó goed wat je daar in bedoelt van het triggeren bij je huidige partner.LouisJean schreef: ↑20-08-2024 19:05Ik denk dat het idee van de verslaving wel klopt. Je weet diep van binnen dat het niet goed is voor je. Maar ja, het is zo lekker. Dus ga je terug naar de dealer. Als ex-roker snap ik op die manier mijn eigen terugvalgedrag.
Bij mij ging ze ook op mijn 'diepe' dingen zitten (mijn kinderen).
Ik kan nog steeds getriggerd worden als mijn huidige partner dingen doet die lijken op wat zij deed.
M.a.w.: dit levert schade op. Maak dat je wegkomt. Hoe langer het allemaal duurt, hoe langer je ook de gevolgen ondervindt, denk ik, bij een nieuwe partner.
Ik had vorige week een ‘kaper op de kust’. Een vriendelijke buurman die zo lief was om wat dingen van de auto naar het huis te tillen.
Daarna toonde hij via de app wat interesse op een verdergaande manier merkte ik. Hoewel ik er totaal nog niet aan toe ben dacht ik wel: leuke vent!
Maar echt bij een paar dingen die hij heeft gezegd/appte voelde ik zooo’n zware trigger dat ik nu zelfs denk: jij bent ook zo!
Terwijl ik als ik heel realistisch kijk hij geen gekke dingen heeft gezegd of geappt. Voordat ik in deze toxische relatie heb gezeten zou ik daar in ieder geval nóóit wat achter zoeken.
Maar precies dat, zo snel mogelijk weg want elke dag dat je blijft is een dag meer schade. Dat heb ik persoonlijk ondervonden en als dit nog maanden door had gesleept had je me echt kunnen opvegen.
zaterdag 24 augustus 2024 om 08:20
Bedankt voor je berichtje.
Volledige afstand nu gelukkig. Er zijn ‘goede’ momenten maar ook hele slechte waar in ik compleet aan mezelf ga twijfelen.
Had ik het wel bij het juiste eind? Hebben mijn onzekerheden en angst om hem kwijt te raken ons niet uit elkaar gedreven?
Dit zijn wel steeds ‘kortere’ momenten en tussendoor heb ik ook betere nachten maar ik voel wel dat het even tijd nodig heeft om echt te helen hiervan.
zaterdag 24 augustus 2024 om 09:39
Logisch toch? Ik denk dat mensen überhaupt moeten helen na een relatiebreuk, laat staan een toxische.
Ik weet niet of het bestaat of dat je interesse zou hebben, maar ik las hierboven van iemand die schreef over een praatgroep. Kan me maar zo voorstellen dat het voor sommigen die nog heel veel twijfelen of voor wie deze relaties een patroon zijn, om elkaar positief te steunen.
In alle gevallen veel sterkte Vlinder.
Ik weet niet of het bestaat of dat je interesse zou hebben, maar ik las hierboven van iemand die schreef over een praatgroep. Kan me maar zo voorstellen dat het voor sommigen die nog heel veel twijfelen of voor wie deze relaties een patroon zijn, om elkaar positief te steunen.
In alle gevallen veel sterkte Vlinder.
zaterdag 24 augustus 2024 om 15:50
Fijn dat je zegt; logisch toch!? Nu voel ik me iets normaler ofzo.NomenNesci0 schreef: ↑24-08-2024 09:39Logisch toch? Ik denk dat mensen überhaupt moeten helen na een relatiebreuk, laat staan een toxische.
Ik weet niet of het bestaat of dat je interesse zou hebben, maar ik las hierboven van iemand die schreef over een praatgroep. Kan me maar zo voorstellen dat het voor sommigen die nog heel veel twijfelen of voor wie deze relaties een patroon zijn, om elkaar positief te steunen.
In alle gevallen veel sterkte Vlinder.
Vandaag weer een extreem slechte dag!
Ik kon mijn slaap weer niet pakken en dat resulteerde in een zware paniekaanval. Ik bleef maar huilen en hyperventileren en het duurde even voordat ik daar uit kwam.
Ook merk ik dat ik de mensen dichtbij me aan het wegduwen ben. Laat mij maar alleen, ik kan het echt nog geen plek vinden.
Wat ik op het begin had: ik moet nu naar hem toe en alles goed proberen te maken, dat heb ik gelukkig niet meer.
Maar het blijft zo ongelofelijk zwaar.
Het is inderdaad ook wel deels te vergelijken met een ‘normale’ liefdesbreuk. Kei harde jankmuziek op zetten, ik eet mezelf scheel (probeer wel zo gezond mogelijk nog te leven hoor), spreek af met vrienden omdat ‘het uiteindelijk moet’ maar beleef er geen plezier aan omdat ik alleen maar aan hem kan denken..
Een praatgroep lijkt me zó fijn! Dat je de moeilijke momentjes op een afstand met elkaar kan delen en inderdaad, elkaar positief kan ondersteunen.
zaterdag 24 augustus 2024 om 15:56
Het kan best een tijd duren. Bij mij duurden de break-ups (zo'n 15 in 8 jaar tijd) tussen een halve dag en 3 maanden. Daarna heeft het een jaar of 5 geduurd voordat ik triggervrij was. Het laatste stukje deed ik met EMDR. Ik kan me voorstellen dat het bij TO helpt om al veel eerder praatgroep, therapie o.i.d. in te zetten.
zaterdag 24 augustus 2024 om 16:16
Het heeft bij mij echt een tijd geduurd voor ik dit weer te boven was. Ik kon niets eigenlijk, behalve in bed liggen. Ik was weer terug bij mijn ouders en die haalden me uit bed en lieten me deelnemen aan het normale leven.
Ik pikte daarna een baantje op, begon weer rustig aan. Maar deze relatie soort maakt je ontzettend afhankelijk van de ander. Het geeft een rush. De drama, het dramatische goedmaken daarna en weer opnieuw de drama van proberen in verbinding te blijven... het zuigt energie, maar het geeft ook ontzettend veel adrenaline. En daar leef je dan op, op die adrenaline.
Nu die adrenaline weg is gevallen, merk je pas hoeveel energie je kwijt bent geraakt in de loop van de tijd. Hoe ver uitgeput je reserves zijn gekomen. En die moeten eerst weer worden gevuld. En dat kan door alleen-tijd te nemen. Even helemaal niets anders dan jezelf om te helen. En vrienden die energie géven en niet nemen. Maar alle rest is nu teveel.
Ik lees helemaal niets raars in je verhaal hoor
Ik pikte daarna een baantje op, begon weer rustig aan. Maar deze relatie soort maakt je ontzettend afhankelijk van de ander. Het geeft een rush. De drama, het dramatische goedmaken daarna en weer opnieuw de drama van proberen in verbinding te blijven... het zuigt energie, maar het geeft ook ontzettend veel adrenaline. En daar leef je dan op, op die adrenaline.
Nu die adrenaline weg is gevallen, merk je pas hoeveel energie je kwijt bent geraakt in de loop van de tijd. Hoe ver uitgeput je reserves zijn gekomen. En die moeten eerst weer worden gevuld. En dat kan door alleen-tijd te nemen. Even helemaal niets anders dan jezelf om te helen. En vrienden die energie géven en niet nemen. Maar alle rest is nu teveel.
Ik lees helemaal niets raars in je verhaal hoor
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zaterdag 24 augustus 2024 om 16:28
Precies dat. Zo erg als Doreia heb ik er zeker niet af gelegen. Maar het drama, het verslavende drama inderdaad, dat herken ik. De adrenaline en het theater. Heeft me jaren gekost om te ontdekken dat een relatie ook gewoon goed, liefdevol en stabiel kan zijn. Dat drama niks te maken heeft met oprechte hartstocht en blijdschap met de ander.
zondag 25 augustus 2024 om 12:36
Ik zocht in het begin veel afleiding. Te veel. Al mijn vrije uren vulde ik op met werken of de deur uit zijn en uiteindelijk belande ik mede daardoor in een burnout/depressie. Dat was ook een periode dat ik helemaal niets uit handen kreeg.
Er waren periodes dat ik weer opkrabbelde, zelfs weer ging daten, maar op bijv dagen zoals feestdagen zakte dan weer bij mij de moed in de schoenen. Vooral omdat anderen er gezellig bij leken te zitten met hun partner/gezin en ik alleen zat.
Soms dacht ik dan dat ik liever bij mn ex was dan alleen. Wat ook niet hielp is dat mijn eigenwaarde helemaal weg was. Er was mij zo lang ingeprent door hem dat ik niets waard was op alle vlakken, dat ik daar in ben gaan geloven en dat heeft een hele tijd geduurd om mijzelf terug te vinden, zoals ik voor de relatie was.
Na ongeveer 2 jaar kon ik hem echt compleet uit mijn hoofd zetten. In de zin dat hij emotioneel niets meer met mij deed en doet. Mijzelf terugvinden heeft langer geduurd. Mede omdat als je zo kwetsbaar en onzeker geworden bent je een makkelijk doelwit bent voor anderen om daar misbruik van te maken en ik dat liet gebeuren.
Er waren periodes dat ik weer opkrabbelde, zelfs weer ging daten, maar op bijv dagen zoals feestdagen zakte dan weer bij mij de moed in de schoenen. Vooral omdat anderen er gezellig bij leken te zitten met hun partner/gezin en ik alleen zat.
Soms dacht ik dan dat ik liever bij mn ex was dan alleen. Wat ook niet hielp is dat mijn eigenwaarde helemaal weg was. Er was mij zo lang ingeprent door hem dat ik niets waard was op alle vlakken, dat ik daar in ben gaan geloven en dat heeft een hele tijd geduurd om mijzelf terug te vinden, zoals ik voor de relatie was.
Na ongeveer 2 jaar kon ik hem echt compleet uit mijn hoofd zetten. In de zin dat hij emotioneel niets meer met mij deed en doet. Mijzelf terugvinden heeft langer geduurd. Mede omdat als je zo kwetsbaar en onzeker geworden bent je een makkelijk doelwit bent voor anderen om daar misbruik van te maken en ik dat liet gebeuren.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
maandag 26 augustus 2024 om 21:29
Bedankt voor jullie reacties.
Het scheelt al heel veel om te weten dat dit ‘normaal’ is.
En precies dat; die gedachte constant van ik ben liever bij hem dan alleen, ik vindt nooit meer iemand die ik ook leuk vind enz.
Ik probeer voor nu maar een goede combi te vinden tussen afleiding en rust, al is rust heeeel lastig te vinden.
Ik heb voor woensdag ook een afspraak bij de huisarts om even te overleggen of misschien gesprekken met de praktijkondersteuner oid me kunnen helpen want dit voelt echt als de hel.
Het scheelt al heel veel om te weten dat dit ‘normaal’ is.
En precies dat; die gedachte constant van ik ben liever bij hem dan alleen, ik vindt nooit meer iemand die ik ook leuk vind enz.
Ik probeer voor nu maar een goede combi te vinden tussen afleiding en rust, al is rust heeeel lastig te vinden.
Ik heb voor woensdag ook een afspraak bij de huisarts om even te overleggen of misschien gesprekken met de praktijkondersteuner oid me kunnen helpen want dit voelt echt als de hel.
maandag 26 augustus 2024 om 22:17
De exen van jou, Doreia, VGM en mij zijn eigenlijk ziek. Zoals veel ziektes, vertoont ook die van hen overeenkomsten. Die kenmerken bevestigen de diagnose.
Mijn medicijn toen (maar ik weet niet of dat voor jou werkt): daten als een malle. Ik kreeg bevestiging, namelijk dat zij niet de enige was die mij wilde. En ik ontmoette 'normale' vrouwen, waardoor ik ging beseffen wat wel en wat niet gezond is.
Wat ik niet gedaan heb, maar had moeten doen, al tijdens de relatie: vrienden, ouders over mijn twijfels en de bizarre voorvallen vertellen.
Nog een vraag: was het bij jullie ook zo dat buitenstaanders jullie een ideaal stel vonden?
Mijn medicijn toen (maar ik weet niet of dat voor jou werkt): daten als een malle. Ik kreeg bevestiging, namelijk dat zij niet de enige was die mij wilde. En ik ontmoette 'normale' vrouwen, waardoor ik ging beseffen wat wel en wat niet gezond is.
Wat ik niet gedaan heb, maar had moeten doen, al tijdens de relatie: vrienden, ouders over mijn twijfels en de bizarre voorvallen vertellen.
Nog een vraag: was het bij jullie ook zo dat buitenstaanders jullie een ideaal stel vonden?
dinsdag 27 augustus 2024 om 01:08
Louisjean,
Nee, wij waren zeker geen ideaal stel, ook niet voor de buitenwereld.
Maar ik zat erin vast.
Want hij was 'het slachtoffer dat altijd niet goed begrepen werd. Door niemand. Behalve door mij. Ik wist wie hij was. Daarom ben ik zo verschrikkelijk blij met jou!'
En zo werd ik erin gezogen om hem altijd te verdedigen, zijn kant van het verhaal te vertellen en fouten die hij maakte niet te vertellen, omdat hij dan weer opnieuw niet zou worden begrepen. En ik daarmee weer een hele bult werk te doen had.
Nee, wij waren zeker geen ideaal stel, ook niet voor de buitenwereld.
Maar ik zat erin vast.
Want hij was 'het slachtoffer dat altijd niet goed begrepen werd. Door niemand. Behalve door mij. Ik wist wie hij was. Daarom ben ik zo verschrikkelijk blij met jou!'
En zo werd ik erin gezogen om hem altijd te verdedigen, zijn kant van het verhaal te vertellen en fouten die hij maakte niet te vertellen, omdat hij dan weer opnieuw niet zou worden begrepen. En ik daarmee weer een hele bult werk te doen had.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 27 augustus 2024 om 11:14
Bij ons was dat inderdaad ook zo, het ideale stel. Daarom schrok mijn omgeving er zo van dat het over is.LouisJean schreef: ↑26-08-2024 22:17De exen van jou, Doreia, VGM en mij zijn eigenlijk ziek. Zoals veel ziektes, vertoont ook die van hen overeenkomsten. Die kenmerken bevestigen de diagnose.
Mijn medicijn toen (maar ik weet niet of dat voor jou werkt): daten als een malle. Ik kreeg bevestiging, namelijk dat zij niet de enige was die mij wilde. En ik ontmoette 'normale' vrouwen, waardoor ik ging beseffen wat wel en wat niet gezond is.
Wat ik niet gedaan heb, maar had moeten doen, al tijdens de relatie: vrienden, ouders over mijn twijfels en de bizarre voorvallen vertellen.
Nog een vraag: was het bij jullie ook zo dat buitenstaanders jullie een ideaal stel vonden?
Maar zoals het bij jou ook is, ik vertel mijn omgeving, op 2 vriendinnen na, niet van de bizarre voorvallen en de twijfels.
Juist dat de buitenwereld zegt: van huh maar jullie waren en zijn zo verliefd!? maakt je extra aan het twijfelen.
Maar ik besef ze ook dat ik ze niet de hele werkelijkheid vertel, slechts een heel klein deel ervan.
dinsdag 27 augustus 2024 om 11:18
Maar ook dit klinkt heel herkenbaar en had ik precies zo zelf kunnen schrijven.Doreia* schreef: ↑27-08-2024 01:08Maar ik zat erin vast.
Want hij was 'het slachtoffer dat altijd niet goed begrepen werd. Door niemand. Behalve door mij. Ik wist wie hij was. Daarom ben ik zo verschrikkelijk blij met jou!'
En zo werd ik erin gezogen om hem altijd te verdedigen, zijn kant van het verhaal te vertellen en fouten die hij maakte niet te vertellen, omdat hij dan weer opnieuw niet zou worden begrepen. En ik daarmee weer een hele bult werk te doen had.
Ik was de enige die wist wie hij was en hem begreep.
Op goede momenten trouwens, op boze momenten was het juist het tegenovergestelde: ‘Ik voel nooit dat we een team zijn want jij begrijpt mij niet’
Uiteindelijk heeft hij het keer op keer uitgemaakt en nadat ik na de zoveelste keer eens besloot; ‘het is dan ook goed geweest zo, je speelt nu tenslotte ook keer op keer met mijn veiligheid’ is hij volledig in de slachtofferrol gegaan over dat ik hém heb verlaten. Hij er 100 procent voor wil gaan en iemand verdient die dat ook gaat.
Precies wat ik altijd voelde maar dan andersom zeg maar, het is zó manipulatief..
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
