Relaties
alle pijlers
Moet ik straks 5 kinderen opvoeden ??
zondag 23 maart 2008 om 13:30
Hallo Allemaal ,
Ben een alleenstaande moeder van 3 heerlijke koters en ben zwanger van de 4e. Totaal niet gepland aangezien ik nog niet zo lang een nieuwe relatie heb na 4 jaar alleen geweest te zijn.
Na wikken en wegen en heel veel na te denken en praten hebben mijn vriend en ik het besluit genomen het te houden.
Inmiddels heeft hij mijn kinderen leren kennen en die zijn stapel met hem en hij met hun.
Alles bij elkaar dus gezien de omstandigheden positief.
Maar ja sinds een week zijn er van mijn kant dingen ontstaan waar ik me mateloos aan loop te ergeren. Zo is hij aan het probereren om binnen no time binnen te dringen in mijn vertrouwde leventje. Opmerkingen als : oh ik ga die koters wel een eet cursus geven (alleen omdat ze geen macaroni lusten) en ik zorg wel dat de middelste van haar wagenziekte afkomt enz enz. Mijn haren springen daar van omhoog , hij heeft zelf geen kinderen en ben al 10 jaar moeder wie denkt hij wel niet wie hij is.
Ook kan hij zeer kinderachtig zijn zoals bv afgelopen vrijdag , ik moest naar het ziekenhuis voor controle na een operatie. De oudste vond het leuk om mee te gaan , gaat hij op de vloer liggen in de wachtkamer (gelukkig was die buiten ons om leeg) om te laten zien wat voor oefeningen hij heeft mee gekregen van de fysio die ochtend. En ik mijn kinderen maar leren om niet over de grond te rollen in openbare ruimtes. Zelfs mijn oudste keek hem aan van wat doe jij nou ?. Pffffff moet ik straks 5 kinderen opvoeden ?
Aan de ene kan wilt hij dus volwassen zijn en begint hij zich met dingen te bemoeien die nu vind ik alleen mij nog aan gaan , aan de andere kant kan hij zoooooo kinderachtig zijn.
Weet echt niet meer wat ik moet doen . Voel me ook erg alleen hierin , heb mijn hartsvriendin in vertrouwen genomen maar die heeft steken na me moeder laten vallen. Me moeder en ik en de kids hebben een super close band dus die kwam meteen met de vraag het gaat toch wel goed tussen jullie he ?.. Ook die is stapel met hem , en gaf de opmerking jeetje als het mis loopt sta je met 4 koters....
Soms denk ik zelfs al , laat mij deze zwangerschap maar alleen doen , maar dat is ook weer niet wat ik wil ......
Zucht weet even niet wat ik moet denken en voelen........
Ben een alleenstaande moeder van 3 heerlijke koters en ben zwanger van de 4e. Totaal niet gepland aangezien ik nog niet zo lang een nieuwe relatie heb na 4 jaar alleen geweest te zijn.
Na wikken en wegen en heel veel na te denken en praten hebben mijn vriend en ik het besluit genomen het te houden.
Inmiddels heeft hij mijn kinderen leren kennen en die zijn stapel met hem en hij met hun.
Alles bij elkaar dus gezien de omstandigheden positief.
Maar ja sinds een week zijn er van mijn kant dingen ontstaan waar ik me mateloos aan loop te ergeren. Zo is hij aan het probereren om binnen no time binnen te dringen in mijn vertrouwde leventje. Opmerkingen als : oh ik ga die koters wel een eet cursus geven (alleen omdat ze geen macaroni lusten) en ik zorg wel dat de middelste van haar wagenziekte afkomt enz enz. Mijn haren springen daar van omhoog , hij heeft zelf geen kinderen en ben al 10 jaar moeder wie denkt hij wel niet wie hij is.
Ook kan hij zeer kinderachtig zijn zoals bv afgelopen vrijdag , ik moest naar het ziekenhuis voor controle na een operatie. De oudste vond het leuk om mee te gaan , gaat hij op de vloer liggen in de wachtkamer (gelukkig was die buiten ons om leeg) om te laten zien wat voor oefeningen hij heeft mee gekregen van de fysio die ochtend. En ik mijn kinderen maar leren om niet over de grond te rollen in openbare ruimtes. Zelfs mijn oudste keek hem aan van wat doe jij nou ?. Pffffff moet ik straks 5 kinderen opvoeden ?
Aan de ene kan wilt hij dus volwassen zijn en begint hij zich met dingen te bemoeien die nu vind ik alleen mij nog aan gaan , aan de andere kant kan hij zoooooo kinderachtig zijn.
Weet echt niet meer wat ik moet doen . Voel me ook erg alleen hierin , heb mijn hartsvriendin in vertrouwen genomen maar die heeft steken na me moeder laten vallen. Me moeder en ik en de kids hebben een super close band dus die kwam meteen met de vraag het gaat toch wel goed tussen jullie he ?.. Ook die is stapel met hem , en gaf de opmerking jeetje als het mis loopt sta je met 4 koters....
Soms denk ik zelfs al , laat mij deze zwangerschap maar alleen doen , maar dat is ook weer niet wat ik wil ......
Zucht weet even niet wat ik moet denken en voelen........
zondag 23 maart 2008 om 14:59
Als jij er nog niet aan toe bent om te gaan samenwonen, zou ik dat ook niet doen als ik jou was. Alles op zijn tijd. Het werkt niet om nu overhaast dingen te gaan doen die je anders ook niet zo snel zou hebben gedaan. Kijk anders eerst eens hoe het gaat als het kindje er is en hij vast veel bij jullie zal zijn. Als dat allemaal goed gaat kan je altijd nog gaan samenwonen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 23 maart 2008 om 15:03
Anderzijds, ik vind het niet eerlijk dat jij opeens hem de schuld ervan geeft dat 'hij nu alles in sneltreinvaart wil doen' omdat hij wil gaan samenwonen voordat zijn kind geboren is! De zwangerschap, dat is wat snel gekomen is, en daar waren jullie samen bij. Ik vind het nogal wat om te zeggen: schat het gaat te snel, woon jij maar lekker ergens anders terwijl ik in het kraambed lig. Volgens mij wil je gewoon de consequenties van je gedrag niet accepteren, en leg je de schuld bij hem. Dat je angst hebt voor een verlies aan zelfstandigheid is heel begrijpelijk, maar bespreek dat, stel je kwetsbaar op, vraag hulp, leer hem hoe hij zich moet gedragen als vader. Het is uiteindelijk voor jou ook veel makkelijker als hij bij jou woont en je kan helpen met je gezin en zwangerschap!
zondag 23 maart 2008 om 15:10
Nou, ik vind het toch een beetje een raar verhaal, jullie gebruiken dubbele voorbehoedsmiddelen en toch raak je zwanger?
Afijn hij heeft je kinderen 2 x gezien en jullie gaan met z'n 5-en verder hebben jullie besloten en nu erger je je aan bepaalde dingen van hem. Nogal logisch, want je kent die hele man niet. Jullie zaten tenslotte nog in de kennismakingsfase.
Tja, het enige wat je te doen staat is zoals iemand al schreef, is praten en praten en hopen dat je eruit komt.
Afijn hij heeft je kinderen 2 x gezien en jullie gaan met z'n 5-en verder hebben jullie besloten en nu erger je je aan bepaalde dingen van hem. Nogal logisch, want je kent die hele man niet. Jullie zaten tenslotte nog in de kennismakingsfase.
Tja, het enige wat je te doen staat is zoals iemand al schreef, is praten en praten en hopen dat je eruit komt.
Cum non tum age
zondag 23 maart 2008 om 15:13
Missmara: Ik begrijp jouw punt heel goed , maar we hebben het besproken of we het wel of niet willen houden. En daarbij ook duidelijk alle 2 de opties bekeken. Als de relatie goed gaat hoe zien we het dan....tijdens het maken van de keuze zei hij : dan gaan we ervoor en zien we wel hoe en wat we het gaan doen qwa samenwonen enz enz. Nu binnen een paar dagen maakt hij kenbaar dat hij toch wilt samenwonen voor de geboorte. En we zijn ook zo reeël geweest om de andere kant te bekijken , wat als de relatie stuk loopt , die kans heb je altijd omdat het nog zo pril is. Bij alle twee de mogelijkheden zeiden we ok we laten het komen. Daarbij heb ik zelf ook nagedacht wat als het stuk loopt , kan en wil ik dit alleen dan aan ?. Uiteraard zal hij ten alle tijden dan een rol blijven spelen in het leven van ons kindje. Maar de zorg zal dan het grootste gedeelte liggen bij mij. Dus wil zeker wel de consequenties van mijn gedrag dragen. Alleen wat bereik je ermee , als je te snel gaat samen wonen terwijl je er nog niet aan toe bent ?. Dan bereik je maar 1 ding en dat is dat de relatie stuk gaat lopen omdat je overhaaste keuzes maakt. Dat is niet goed voor de kinderen , niet voor deze kleine , niet voor mij maar zeer zeker ook niet voor hem !!!!!!
zondag 23 maart 2008 om 15:18
@Noa: al staat de vraag hoe kan je zwanger worden met dubbele safe hier niet centraal toch wil ik even reageren.
Misschien een beetje bot uit de hoek van me , maar zwanger raak je door intiem met elkaar te zijn en puur de pech te hebben dat op 1 tijdstip 2 dingen fout gaan.
Voor deze zwangerschap heb ik totaal niet bewust gekozen , was zelfs aan het nadenken om mezelf te laten helpen. Drastische maatregel , maar gezien de omstandigheden binnen mijn vorige zwangerschappen en de premature geboortes als gevolg daarvan . Wilde ik dat niet meer !!.
Nu is het ons overkomen en dragen we onze verantwoordelijkheden voor wat er mis is gegaan.
Misschien een beetje bot uit de hoek van me , maar zwanger raak je door intiem met elkaar te zijn en puur de pech te hebben dat op 1 tijdstip 2 dingen fout gaan.
Voor deze zwangerschap heb ik totaal niet bewust gekozen , was zelfs aan het nadenken om mezelf te laten helpen. Drastische maatregel , maar gezien de omstandigheden binnen mijn vorige zwangerschappen en de premature geboortes als gevolg daarvan . Wilde ik dat niet meer !!.
Nu is het ons overkomen en dragen we onze verantwoordelijkheden voor wat er mis is gegaan.
zondag 23 maart 2008 om 15:24
Zeker ook vanwege de kinderen zou ik niet te snel gaan samenwonen, maar de relatie eerst laten stabiliseren. Zij moeten ook wennen aan de nieuwe situatie. Je kunt prima samen ouders zijn, zonder dat je samenwoont. Ik ben het dan ook totaal niet eens met Missmara. Je vriend kan ook veel tijd bij jullie doorbrengen en er zo voor jou en de kinderen zijn.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 23 maart 2008 om 15:28
Poezewoes : Ja dat had ik ook in gedachte , het 1 sluit het ander niet uit. Niet samenwonen hoeft niet te betekenen dat hij geen grote rol hier speelt. Hoe dan ook is hij de vader van deze kleine , en wil ik echt vechten voor deze relatie. Maar wil niet dingen gaan doen overhaast tegen mijn gevoel in die alleen maar ervoor zorgen dat de relatie daarop stuk loopt . Liever kalm aan doen en een stevige goeie relatie misschien wel opbouwen met uiteindelijk wanneer we er alle twee en de kids aan toe zijn samen wonen. Dan nu alles overhaast doen en dat het daardoor op de klippen gaat lopen.
zondag 23 maart 2008 om 15:31
Op een gegeven moment zal hij zich ook willen bemoeien met de opvoeding van zijn kind, hebben jullie het daar wel eens over? Hij heeft het nog nooit gedaan, dus ik kan me voorstellen dat hij zich, door de nieuwigheid van alles, bij veel dingen afvraagt hoe hij het zou doen of willen aanpakken. Dat hoeft geen kritiek op jou te zijn, maar is dan meer een 'oefening' vooraf.
En waarom zeg je niet tegen hem wat voor gevoel je krijgt bij dat soort opmerkingen (bv gebrek aan waardering) ? Grote kans dat hij zich van geen kwaad bewust is en juist denkt gewenste betrokkenheid te tonen. Net zoals met verstoppertje spelen en op de vloer liggen: komt op mij over alsof hij zich juist enorm aan het uitsloven is om te laten zien hoe leuk hij met de kinderen is. Kan je niet op een positieve manier brengen hoe je daar over denkt (betrokkenheid/spelen leuk, alleen niet de juiste plaats oid).
Het komt op mij over alsof jullie van elkaar veel kunnen leren: hij meer verantwoordelijkheid/volwassenheid, en jij misschien iets minder van dan al: meer loslaten en genieten van het moment. Meer 'lol' zonder alle mogelijke bezwaren misschien?
En waarom zeg je niet tegen hem wat voor gevoel je krijgt bij dat soort opmerkingen (bv gebrek aan waardering) ? Grote kans dat hij zich van geen kwaad bewust is en juist denkt gewenste betrokkenheid te tonen. Net zoals met verstoppertje spelen en op de vloer liggen: komt op mij over alsof hij zich juist enorm aan het uitsloven is om te laten zien hoe leuk hij met de kinderen is. Kan je niet op een positieve manier brengen hoe je daar over denkt (betrokkenheid/spelen leuk, alleen niet de juiste plaats oid).
Het komt op mij over alsof jullie van elkaar veel kunnen leren: hij meer verantwoordelijkheid/volwassenheid, en jij misschien iets minder van dan al: meer loslaten en genieten van het moment. Meer 'lol' zonder alle mogelijke bezwaren misschien?
zondag 23 maart 2008 om 15:41
quote:puckje22 schreef op 23 maart 2008 @ 15:18:
@Noa: al staat de vraag hoe kan je zwanger worden met dubbele safe hier niet centraal toch wil ik even reageren.
Misschien een beetje bot uit de hoek van me , maar zwanger raak je door intiem met elkaar te zijn en puur de pech te hebben dat op 1 tijdstip 2 dingen fout gaan.
Voor deze zwangerschap heb ik totaal niet bewust gekozen , was zelfs aan het nadenken om mezelf te laten helpen. Drastische maatregel , maar gezien de omstandigheden binnen mijn vorige zwangerschappen en de premature geboortes als gevolg daarvan . Wilde ik dat niet meer !!.
Nu is het ons overkomen en dragen we onze verantwoordelijkheden voor wat er mis is gegaan.
Inderdaad bot ja en belerend. Als je goed met je nieuwe vriend wilt communiceren, raad ik je aan om het niet op deze manier te doen.
Ik vond het geen vreemde opmerking van mezelf hoor en eerlijk gezegd begrijp ik het nog steeds niet (bij dubbele bescherming denk ik bijv. aan pil en condoom samen), maar daar gaat het nu niet over.
Vergeet vooral niet dat het voor jouw vriend zijn eerste kind is, dus het is best begrijpelijk dat hij alles van de zwangerschap wil meemaken. Als samenwonen echt niet goed voelt, niet doen, maar wellicht kunnen jullie een paar dagen per week helemaal samen zijn, hij voelt zich dan ws meer betrokken bij alles en jij hebt op de andere dagen het rijk voor jezelf.
@Noa: al staat de vraag hoe kan je zwanger worden met dubbele safe hier niet centraal toch wil ik even reageren.
Misschien een beetje bot uit de hoek van me , maar zwanger raak je door intiem met elkaar te zijn en puur de pech te hebben dat op 1 tijdstip 2 dingen fout gaan.
Voor deze zwangerschap heb ik totaal niet bewust gekozen , was zelfs aan het nadenken om mezelf te laten helpen. Drastische maatregel , maar gezien de omstandigheden binnen mijn vorige zwangerschappen en de premature geboortes als gevolg daarvan . Wilde ik dat niet meer !!.
Nu is het ons overkomen en dragen we onze verantwoordelijkheden voor wat er mis is gegaan.
Inderdaad bot ja en belerend. Als je goed met je nieuwe vriend wilt communiceren, raad ik je aan om het niet op deze manier te doen.
Ik vond het geen vreemde opmerking van mezelf hoor en eerlijk gezegd begrijp ik het nog steeds niet (bij dubbele bescherming denk ik bijv. aan pil en condoom samen), maar daar gaat het nu niet over.
Vergeet vooral niet dat het voor jouw vriend zijn eerste kind is, dus het is best begrijpelijk dat hij alles van de zwangerschap wil meemaken. Als samenwonen echt niet goed voelt, niet doen, maar wellicht kunnen jullie een paar dagen per week helemaal samen zijn, hij voelt zich dan ws meer betrokken bij alles en jij hebt op de andere dagen het rijk voor jezelf.
Cum non tum age
zondag 23 maart 2008 om 15:55
quote:puckje22 schreef op 23 maart 2008 @ 14:06:
Natuulijk weet ik dat , dat op een gegeven moment gaat gebeuren dat hij mee gaat delen in de opvoeding. Maar hij heeft ze 2 keer pas gezien , we wonen nog niet samen enz enz.En je bent al zwanger van deze man, die je nog nauwelijks kent, en je wilt een samengesteld gezin met hem vormen? Hoe volwassen ben jij dan?? Poor kids....
Natuulijk weet ik dat , dat op een gegeven moment gaat gebeuren dat hij mee gaat delen in de opvoeding. Maar hij heeft ze 2 keer pas gezien , we wonen nog niet samen enz enz.En je bent al zwanger van deze man, die je nog nauwelijks kent, en je wilt een samengesteld gezin met hem vormen? Hoe volwassen ben jij dan?? Poor kids....
zondag 23 maart 2008 om 16:03
Doe even normaal Wanda. Het lijkt me niet nodig om medelijden te gaan hebben met TO's kids. TO komt op mij over als iemand die niet over 1 nacht ijs gaat, ze vraagt hier toch niet voor niets om raad??
En voor iedereen die er nog nooit van had gehoord: Ja, je kunt zwanger raken ondanks het gebruik van voorbehoedsmiddelen. Gebeurt vaker dan je denkt. TO hoeft zich daar naar mijn idee echt niet voor te verantwoorden hier.
En voor iedereen die er nog nooit van had gehoord: Ja, je kunt zwanger raken ondanks het gebruik van voorbehoedsmiddelen. Gebeurt vaker dan je denkt. TO hoeft zich daar naar mijn idee echt niet voor te verantwoorden hier.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 23 maart 2008 om 16:35
Poezewoes: Bedankt voor je steun !!!!!!!. Voel me ook echt niet verplicht om me te verantwoorden. Daarbij hoe volwassen ben ik dan ?. Nou sorry hoor maar ik voed mijn kinderen al 4 jaar alleen op en breng ze alle normen en waarden bij die ik vind dat nodig is. Ze doen het alle 3 geweldig op school , hebben vriendjes , zitten op clubjes waar ze het erg naar hun zin hebben. Zijn heerlijke vrolijke kinderen dus schijnbaar ben ik volwassen genoeg om kinderen op te voeden .....Daarbij heb ik een fijn groot huisje , me werk , me studie , genoeg sociale contakten om me heen enz enz. Pffffff ga me toch verantwoorden hier , lijk wel gek......
zondag 23 maart 2008 om 17:45
Hier spelen verschillend vraagstukken naast elkaar. Het eerste vraagstuk (willen we het kind laten komen) hebben jullie beantwoord. Alle andere vragen (gaan we samenwonen, in welke vorm, welke afspraken maken we over ons nieuwe samengestelde gezin, hoe gaan we de kinderen opvoeden, etc) zijn kennelijk nog niet geadresseerd. Misschien goed om je te realiseren dat meer dan de helft van alle samengestelde gezinnen voortijdig wordt opgebroken en dat je tenminste vier jaar verder bent voordat er in een samengesteld gezin sprake is van stabiliteit. Het zal dus niet vanzelf gaan. Jullie zijn nog niet eens begonnen aan het echte werk en hebben een hele klus voor de boeg. Concentreer je op het samen bouwen aan een nieuwe toekomst, daar zul je al je tijd en energie voor nodig hebben.
zondag 23 maart 2008 om 17:48
Je bent een hele tijd alleen geweest met je kinderen. Ineens is er een partner die jou wel even gaat vertellen wat je moet doen. Zijn betrokkenheid siert hem, maar ik snap wel dat de rem er zo nu en dan even op moet. Vertel hem wat je dwars zit en vergeet ook niet dat je zwanger bent. 1 verkeerde opmerking staat al garant voor een ontvlambare reactie.
maandag 24 maart 2008 om 00:19
quote:puckje22 schreef op 23 maart 2008 @ 14:41:
@shahla: Heb bewust destijds de keuze gemaakt om eerst te kijken of de relatie een kans had voor dat ik de kinderen erin wilde betrekken. In die ontdekkingsface ben ik dus ongepland zwanger geraakt. Tis nou eenmaal niet zo dat je pas intiem met elkaar bent als je vriend de kinderen heeft gezien. Overigens ben ik niet meteen de eerste avond met hem het bed in gegaan , daar is wel een aantal weken overheen gegaan !
Waarom zeg je dat je niet meteen de eerste avond met hem het bed ingedoken bent. Doet dat er iets toe? Ik vind het enkel opmerkelijk dat het blijkbaar al heel serieus was tussen jou en hem maar je kinderen kenden of kennen hem nog amper.
Verder vind ik het geen vaststaand gegeven dat je eerst intiem bent met iemand en dan pas de ontmoeting met de kinderen.
Dat kan ook heel goed andersom plaats vinden.
Ik snap niet zo goed waarom je juist deze reactie op mijn hele verhaal geeft. Dat leek mij niet de kern.
@shahla: Heb bewust destijds de keuze gemaakt om eerst te kijken of de relatie een kans had voor dat ik de kinderen erin wilde betrekken. In die ontdekkingsface ben ik dus ongepland zwanger geraakt. Tis nou eenmaal niet zo dat je pas intiem met elkaar bent als je vriend de kinderen heeft gezien. Overigens ben ik niet meteen de eerste avond met hem het bed in gegaan , daar is wel een aantal weken overheen gegaan !
Waarom zeg je dat je niet meteen de eerste avond met hem het bed ingedoken bent. Doet dat er iets toe? Ik vind het enkel opmerkelijk dat het blijkbaar al heel serieus was tussen jou en hem maar je kinderen kenden of kennen hem nog amper.
Verder vind ik het geen vaststaand gegeven dat je eerst intiem bent met iemand en dan pas de ontmoeting met de kinderen.
Dat kan ook heel goed andersom plaats vinden.
Ik snap niet zo goed waarom je juist deze reactie op mijn hele verhaal geeft. Dat leek mij niet de kern.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
maandag 24 maart 2008 om 08:51
quote:shahla schreef op 23 maart 2008 @ 14:34:
Wat ik wel een beetje opmerkelijk vind, is dat je zegt: hij heeft mijn andere kinderen pas twee keer gezien. Maar ondertussen ben je al wel zwanger van zijn kind! Hier lijken heel wat stappen overgeslagen te zijn..
Hier concludeerde ik uit dat jij het vreemd vond dat ik voor dat hij de kinderen leerde kennen intiem met hem ben geweest.
Daarom ook mijn reactie daarop. Mijn excuses als ik het niet goed begrepen heb jouw berichtje !
Dat ik aangaf dat ik niet de eerste de beste avond met hem de koffer ben ik gedoken was meer om aan te geven dat hij niet zomaar een one night stand was. Uiteraard zijn er stappen overgeslagen maar dat bepaalde de natuur en was niet onze keuze. Een wat normalere situatie was ook geweest , kinderen leren kennen, relatie opbouwen, samen wonen, eventueel trouwen en dan nadenken of er een 4e zou komen. Maar het is nou eenmaal niet zo gelopen.....Maar goed het komt maar al te vaak voor dat een vrouw zwanger raakt van een one night stand , en daar zijn dan ook heel wat stappen overgeslagen. Dat is dus het enigste wat ik hier wilde aangeven met mijn reactie dat het zo niet was gelopen bij ons.
Wat ik wel een beetje opmerkelijk vind, is dat je zegt: hij heeft mijn andere kinderen pas twee keer gezien. Maar ondertussen ben je al wel zwanger van zijn kind! Hier lijken heel wat stappen overgeslagen te zijn..
Hier concludeerde ik uit dat jij het vreemd vond dat ik voor dat hij de kinderen leerde kennen intiem met hem ben geweest.
Daarom ook mijn reactie daarop. Mijn excuses als ik het niet goed begrepen heb jouw berichtje !
Dat ik aangaf dat ik niet de eerste de beste avond met hem de koffer ben ik gedoken was meer om aan te geven dat hij niet zomaar een one night stand was. Uiteraard zijn er stappen overgeslagen maar dat bepaalde de natuur en was niet onze keuze. Een wat normalere situatie was ook geweest , kinderen leren kennen, relatie opbouwen, samen wonen, eventueel trouwen en dan nadenken of er een 4e zou komen. Maar het is nou eenmaal niet zo gelopen.....Maar goed het komt maar al te vaak voor dat een vrouw zwanger raakt van een one night stand , en daar zijn dan ook heel wat stappen overgeslagen. Dat is dus het enigste wat ik hier wilde aangeven met mijn reactie dat het zo niet was gelopen bij ons.
maandag 24 maart 2008 om 09:03
@Aruba : Ja misschien is dat wel een goed idee. Het onderwerp wel of niet houden is hier niet meer aan de orde , toch is het misschien voor bepaalde mensen beter te begrijpen als ze dit topic lezen . Dat dit niet is gelopen zoals het beter geweest zou zijn dat is mij ook wel duidelijk. Maar het is zo gelopen zoals het gelopen is en kan niets meer doen dan het beste ervan te maken. En vooral te zorgen dat mijn kinderen een zo stabiel mogelijke thuissituatie krijgen. Dat het mogelijk is weet ik uit ervaring, ben zelf omgegroeid in een samengesteldgezin . En kan niet anders zeggen dat ik met heel veel liefde ben groot gebracht , en een heerlijke jeugd heb gehad .
Mijn vorige topic :
Even in paniek !
Mijn vorige topic :
Even in paniek !
maandag 24 maart 2008 om 09:29
quote:puckje22 schreef op 23 maart 2008 @ 13:30:
Aan de ene kan wilt hij dus volwassen zijn en begint hij zich met dingen te bemoeien die nu vind ik alleen mij nog aan gaan , aan de andere kant kan hij zoooooo kinderachtig zijn.
Kun je niet met hem afspreken vanaf wanneer die dingen hem ook aan gaan? Als het kind er is? Alleen bij de baby en niet bij jouw andere kinderen? Pas als jullie samenwonen? Pas als jullie een paar jaar samenwonen?
Dan weet hij in elk geval wat er van hem verwacht wordt.
Aan de ene kan wilt hij dus volwassen zijn en begint hij zich met dingen te bemoeien die nu vind ik alleen mij nog aan gaan , aan de andere kant kan hij zoooooo kinderachtig zijn.
Kun je niet met hem afspreken vanaf wanneer die dingen hem ook aan gaan? Als het kind er is? Alleen bij de baby en niet bij jouw andere kinderen? Pas als jullie samenwonen? Pas als jullie een paar jaar samenwonen?
Dan weet hij in elk geval wat er van hem verwacht wordt.
maandag 24 maart 2008 om 09:48
@korenwolf : Hij mag zich best met dingen bemoeien , voor tips sta ik altijd open !. Maar de manier waarop het nu gaat dat steekt mij , al bedoeld hij het erg lief . Ik zal dit wel even doen of dat wel even oplossen , krijg dan het gevoel dat hij denkt dat ik dat al niet geprobeerd heb. En daarbij zijn bepaalde dingen gewoon geen probleem voor mij zoals bv dat ze geen macaroni lusten. Voel me aangevallen dan in mijn manier van opvoeden of dingen aanpakken , alsof ik het volgens hem niet goed doe of niet alles geprobeerd heb. Een beetje betweterig komt het over dan bij mij , en als ik ergens niet tegen kan is dat wel op dit moment.
maandag 24 maart 2008 om 10:03
Puckje, ik heb meegelezen maar nog niet eerder gereageerd. Mijn indruk is dat jij heel weloverwogen je beslissing gaat maken, wat deze ook zal zijn. Je komt absoluut volwassen en verantwoordelijk over want je denkt aan alle partijen en wat het beste is om te doen in deze situatie.
Ik kan me voorstellen dat je je ergert aan je vriend bij bv zo`n macaroni 'kwestie'. Ik denk dat je het beste gelijk kunt reageren en het niet in je hoofd laten spoken. Probeer gelijk te zeggen: Luister, ik doe het al jaren op mijn manier en dat gaat goed en dat jij hier nu bij bent verandert niks aan hoe ik mijn kinderen opvoed.
Ik denk dat hij ook beter een gepaste afstand kan bewaren tov de kinderen, ze moeten aan hem wennen en als hij als een bulldozer binnenkomt met andere dingen dan ze gewend zijn, gaat dat misschien niet helemaal goed. Hij moet eerst hun vertrouwen winnen. Misschien moet je daar een goed over praten, of misschien zijn er wel boeken van hoe je zoiets het beste aan kunt pakken? Je bent natuurlijk niet de eerste in zo`n situatie.
Je vriend is iniedergeval van goede wil en jij ook, het lijkt me dat jullie er dan wel uit moeten komen.
Succes met je keuze, en ik denk dat het wel op z`n pootjes terecht zal komen, als je beslissing is wat je echt wilt, wat het dan ook is.
Ik kan me voorstellen dat je je ergert aan je vriend bij bv zo`n macaroni 'kwestie'. Ik denk dat je het beste gelijk kunt reageren en het niet in je hoofd laten spoken. Probeer gelijk te zeggen: Luister, ik doe het al jaren op mijn manier en dat gaat goed en dat jij hier nu bij bent verandert niks aan hoe ik mijn kinderen opvoed.
Ik denk dat hij ook beter een gepaste afstand kan bewaren tov de kinderen, ze moeten aan hem wennen en als hij als een bulldozer binnenkomt met andere dingen dan ze gewend zijn, gaat dat misschien niet helemaal goed. Hij moet eerst hun vertrouwen winnen. Misschien moet je daar een goed over praten, of misschien zijn er wel boeken van hoe je zoiets het beste aan kunt pakken? Je bent natuurlijk niet de eerste in zo`n situatie.
Je vriend is iniedergeval van goede wil en jij ook, het lijkt me dat jullie er dan wel uit moeten komen.
Succes met je keuze, en ik denk dat het wel op z`n pootjes terecht zal komen, als je beslissing is wat je echt wilt, wat het dan ook is.
