Relaties
alle pijlers
Naam van partner aannemen bij trouwen?
dinsdag 7 januari 2025 om 20:07
Mijn partner en ik gaan na de zomer trouwen, super leuk en we kijken er beide erg naar uit! De voorbereidingen zijn dan ook in volle gang.
Waar ik nog niet over uit ben, ik of ik mijn partner zijn achternaam zal aannemen of dat ik mijn eigen zal houden. Mijn partner maakt het niet zoveel uit, hij zou het leuk vinden als ik zijn naam aanneem, maar geeft ook aan het prima te vinden als ik mijn eigen naam zou houden.
Ik vind 't een lastige keuze, ik ken mezelf natuurlijk alleen maar met mijn huidige achternaam achter mijn voornaam. Het is niet dat hij een lelijke achternaam heeft of dat het stom klinkt, zijn achternaam achter mijn voornaam. Maar ik weet het gewoon niet. Als ik 'afscheid' neem van mijn achternaam is dat natuurlijk definitief, ook al zou ik natuurlijk kunnen kiezen voor 'voornaam - achternaam vriend - mijn achternaam'. Dat is wel meer op papier dat mijn eigen achternaam er dan nog bij hoort, bij het voorstellen noem je dan je eigen achternaam er niet nog eens achteraan.
Waar hebben jullie voor gekozen toen je ging trouwen? En wat was je overweging daarin?
Waar ik nog niet over uit ben, ik of ik mijn partner zijn achternaam zal aannemen of dat ik mijn eigen zal houden. Mijn partner maakt het niet zoveel uit, hij zou het leuk vinden als ik zijn naam aanneem, maar geeft ook aan het prima te vinden als ik mijn eigen naam zou houden.
Ik vind 't een lastige keuze, ik ken mezelf natuurlijk alleen maar met mijn huidige achternaam achter mijn voornaam. Het is niet dat hij een lelijke achternaam heeft of dat het stom klinkt, zijn achternaam achter mijn voornaam. Maar ik weet het gewoon niet. Als ik 'afscheid' neem van mijn achternaam is dat natuurlijk definitief, ook al zou ik natuurlijk kunnen kiezen voor 'voornaam - achternaam vriend - mijn achternaam'. Dat is wel meer op papier dat mijn eigen achternaam er dan nog bij hoort, bij het voorstellen noem je dan je eigen achternaam er niet nog eens achteraan.
Waar hebben jullie voor gekozen toen je ging trouwen? En wat was je overweging daarin?
zaterdag 11 januari 2025 om 10:20
Jij zegt het en ik dacht het.
Ik vind het ook niet griezelig dat er bepaalde tradities of gebruiken zijn binnen een cultuur waar je naar gevormd wordt zodat je binnen die cultuur past.
En het is goed dat mensen nu de keuze hebben om iets anders te doen met hun achternaam bij een huwelijk, aan de andere kant gezien de cijfers zijn er weinig mensen die het anders willen doen denk ik. Dus ergens vinden "wij" die eigen keuze misschien wel helemaal niet zo belangrijk in het grote geheel.
Het staat voor mij namelijk niet bovenaan als ik moet strijden voor gelijke rechten. Ik heb wel de ouderwetse keuze gemaakt omdat ik het een mooie traditie vind. Ik ben ook in het wit getrouwd omdat ik dat een mooie traditie vind bijvoorbeeld, ook al was ik geen maagd meer.
Wat ik wel meer zie nu bij vriendinnen die kinderen hebben gekregen is dat de babykamer en speelgoed veel minder typisch jongetje/meisje is, dus blauw/roze. Ik heb alleen maar neutrale kleuren gezien als wit/beige/bruin/geel/groen. En zo ook met de kleding die de baby's/kindjes dragen.
Ja met een doop of cummunie bijvoorbeeld zie ik veel Peaky Blinders achtige pakjes voor jongens en prinsessenjurken voor meisjes, maar verder in het "dagelijks" leven is het toch veel unisex kleding wat ik zie.
zaterdag 11 januari 2025 om 10:22
Precies. En dan kan je je afvragen hoe belangrijk een bepaalde norm (want daar gaat het meestal om) nu werkelijk is.
Tegelijk wil je je kind wel degelijk vaardigheden bijbrengen om zich staande te kunnen houden. De maatschappij past zich niet aan aan één persoon. Daarbij hanteren we allemaal bepaalde waarden die we belangrijk vinden. Die wil je ook wel overbrengen op je kinderen.
Ik vind het toch wel fijn dat mijn kinderen mensen zijn met oog voor een ander. En dat ze afwegingen kunnen maken over welk belang ze wanneer voor laten gaan.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
zaterdag 11 januari 2025 om 10:53
Ja een combinatie van vrij zijn wie je bent maar wel met bepaalde normen en waarden vind ik ook belangrijk.Hexopbezemsteel schreef: ↑11-01-2025 10:22Precies. En dan kan je je afvragen hoe belangrijk een bepaalde norm (want daar gaat het meestal om) nu werkelijk is.
Tegelijk wil je je kind wel degelijk vaardigheden bijbrengen om zich staande te kunnen houden. De maatschappij past zich niet aan aan één persoon. Daarbij hanteren we allemaal bepaalde waarden die we belangrijk vinden. Die wil je ook wel overbrengen op je kinderen.
Ik vind het toch wel fijn dat mijn kinderen mensen zijn met oog voor een ander. En dat ze afwegingen kunnen maken over welk belang ze wanneer voor laten gaan.
zaterdag 11 januari 2025 om 10:56
Waarom denk je dat er weinig mensen zijn die het anders willen doen, omdat ze het anders wel zouden doen? Dat is nou net die maatschappelijke druk. Dus dat we het massaal niet anders doen terwijl we wel de keuze hebben zegt weinig over hoe belangrijk mensen het individueel vinden.MrsM schreef: ↑11-01-2025 10:20
En het is goed dat mensen nu de keuze hebben om iets anders te doen met hun achternaam bij een huwelijk, aan de andere kant gezien de cijfers zijn er weinig mensen die het anders willen doen denk ik. Dus ergens vinden "wij" die eigen keuze misschien wel helemaal niet zo belangrijk in het grote geheel.
Ik heb, net zoals Nicole123 niet de achternaam van mijn man maar hem wel zijn achternaam aan de kinderen laten geven.
Daar hebben we het nauwelijks over gehad. En ik vind het helemaal niet leuk dat dat zo automatisch is gegaan. De druk van wat er in mijn omgeving normaal is, heeft ervoor gezorgd dat ik die traditie klakkeloos heb opgevolgd.
En ik word er eigenlijk stikchagrijnig van, van die man op nummer 1.
zaterdag 11 januari 2025 om 11:11
Yakuzakiko schreef: ↑11-01-2025 10:56Waarom denk je dat er weinig mensen zijn die het anders willen doen, omdat ze het anders wel zouden doen? Dat is nou net die maatschappelijke druk. Dus dat we het massaal niet anders doen terwijl we wel de keuze hebben zegt weinig over hoe belangrijk mensen het individueel vinden.
Ik heb, net zoals Nicole123 niet de achternaam van mijn man maar hem wel zijn achternaam aan de kinderen laten geven.
Daar hebben we het nauwelijks over gehad. En ik vind het helemaal niet leuk dat dat zo automatisch is gegaan. De druk van wat er in mijn omgeving normaal is, heeft ervoor gezorgd dat ik die traditie klakkeloos heb opgevolgd.
En ik word er eigenlijk stikchagrijnig van, van die man op nummer 1.
Toen wij gingen trouwen was dat vgm 1 van de eerste vragen. Wat we wilden met onze achternamen. En alle opties werden benoemd. Dat is al een hele vooruitgang tov 50 jaar geleden bijvoorbeeld. Toen was er de keuze niet eens.
https://www.linda.nl/nieuws/ja-ik-wil-j ... enote-aan/
Weliswaar uit 2021 maar vanaf 1998 was die mogelijkheid er dus al. Maatschappelijke druk zal in veel gevallen misschien een rol spelen maar deze uitkomst geeft ook aan dat veel vrouwen die "traditie" wellicht wel mooi vinden?
Ik word er helemaal niet chagrijnig van en ik zie het in het grote geheel ook niet als de man op 1. Maar goed dat zijn dan misschien persoonlijke voorkeuren omdat ik het wel zo heb gedaan.
En vwb achternaam van kinderen, mooi dat ook daar nu verschillende opties mogelijk zijn voor degenen die dat willen. Ook de dubbele achternaam. Uit de praktijk zal blijken over pakweg 25 jaar hoeveel mensen daar uiteindelijk voor gaan kiezen. Maar ook hier, ik heb geen kinderen, en zou als er kinderen waren geweest de achternaam van mijn man hebben gekozen denk ik, omdat ik die voor mezelf ook heb gekozen.
zaterdag 11 januari 2025 om 11:25
Ik ben het met je eens dat het goed is dat we nu de keuze hebben.
Maar dat is alleen vaak niet de oplossing voor het onderliggende probleem.
Het is net als met John de Mol die zei dat hij als oplossing voor het probleem in zijn bedrijf meer loketten in het leven zal roepen waar je melding kan doen van grensoverschrijdend gedrag, en een oproep aan vrouwen om het vooral te melden.
Daar zal weinig gebruik van worden gemaakt omdat er een cultuurverandering nodig is die voorkomt dat er in de eerste plaats grensoverschrijdend gedrag plaatsvindt.
Nu is een achternaam van je man aannemen niet te vergelijken met grensoverschrijdend gedrag, maar in beide gevallen denk ik dat de oplossing bewustwording is.
Ik veroordeel het aannemen van de achternaam van je man niet, maar het is interessant om na te denken waarom die ongelijkheid in stand blijft.
Dat heeft er misschien mee te maken dat het voor een man een beetje een degradatie is om de naam van je vrouw aan te nemen.
Maar dat is alleen vaak niet de oplossing voor het onderliggende probleem.
Het is net als met John de Mol die zei dat hij als oplossing voor het probleem in zijn bedrijf meer loketten in het leven zal roepen waar je melding kan doen van grensoverschrijdend gedrag, en een oproep aan vrouwen om het vooral te melden.
Daar zal weinig gebruik van worden gemaakt omdat er een cultuurverandering nodig is die voorkomt dat er in de eerste plaats grensoverschrijdend gedrag plaatsvindt.
Nu is een achternaam van je man aannemen niet te vergelijken met grensoverschrijdend gedrag, maar in beide gevallen denk ik dat de oplossing bewustwording is.
Ik veroordeel het aannemen van de achternaam van je man niet, maar het is interessant om na te denken waarom die ongelijkheid in stand blijft.
Dat heeft er misschien mee te maken dat het voor een man een beetje een degradatie is om de naam van je vrouw aan te nemen.
zaterdag 11 januari 2025 om 11:40
Logisch en mooi dat je die naam hebt kunnen loslaten. Alsof je met een schone lei begint, zonder de ballast die aan je familienaam hangt.Noah_Bloem schreef: ↑11-01-2025 11:05Ik heb de naam van mijn partner aangenomen. Bewust. Mijn eigen achternaam herinnert me teveel aan het verleden.
Andersom heb ik juist een sterke binding met mijn familienaam en mijn ouders, ik ben trots op die naam en associeer hem met wie ik ben en waar ik vandaan kom. Om die reden heb ik nooit overwogen om mijn naam te veranderen. Had dat ook met emancipatie te maken? Misschien een beetje, mijn ex vond het niet per se leuk dat ik zijn naam niet wilde aannemen, maar het was vooral het sterke familiegevoel - onderdeel van mijn identiteit - dat de doorslag gaf.
zaterdag 11 januari 2025 om 11:56
Het heeft niet zoveel met mijn familie te maken dat ik die keuze gemaakt heb. Meer met het niet mee kunnen komen op school, het pesten en andere zaken.Claire45 schreef: ↑11-01-2025 11:40Logisch en mooi dat je die naam hebt kunnen loslaten. Alsof je met een schone lei begint, zonder de ballast die aan je familienaam hangt.
Andersom heb ik juist een sterke binding met mijn familienaam en mijn ouders, ik ben trots op die naam en associeer hem met wie ik ben en waar ik vandaan kom. Om die reden heb ik nooit overwogen om mijn naam te veranderen. Had dat ook met emancipatie te maken? Misschien een beetje, mijn ex vond het niet per se leuk dat ik zijn naam niet wilde aannemen, maar het was vooral het sterke familiegevoel - onderdeel van mijn identiteit - dat de doorslag gaf.
Ouderdom komt met gebreken en streken.
-Bewoonster verzorgingstehuis-
-Bewoonster verzorgingstehuis-
zaterdag 11 januari 2025 om 11:59
Ah, zo. Dan is het nog steeds een bevrijding om als ‘nieuw’ te kunnen beginnen en die ballast achter je te laten denk ik?Noah_Bloem schreef: ↑11-01-2025 11:56Het heeft niet zoveel met mijn familie te maken dat ik die keuze gemaakt heb. Meer met het niet mee kunnen komen op school, het pesten en andere zaken.
zaterdag 11 januari 2025 om 12:02
zaterdag 11 januari 2025 om 12:37
1998 is juist kort want het betekent dat onze ouders geen keuze hadden wat invloed heeft gehad op de opvoeding. Als er geen keuze is wordt er meestal ook niet over gesproken. Het wordt juist bij onze kinderen interessant om te zien doordat er dan een hele generatie is geweest die het wel mocht.MrsM schreef: ↑11-01-2025 11:11Toen wij gingen trouwen was dat vgm 1 van de eerste vragen. Wat we wilden met onze achternamen. En alle opties werden benoemd. Dat is al een hele vooruitgang tov 50 jaar geleden bijvoorbeeld. Toen was er de keuze niet eens.
https://www.linda.nl/nieuws/ja-ik-wil-j ... enote-aan/
Weliswaar uit 2021 maar vanaf 1998 was die mogelijkheid er dus al. Maatschappelijke druk zal in veel gevallen misschien een rol spelen maar deze uitkomst geeft ook aan dat veel vrouwen die "traditie" wellicht wel mooi vinden?
zaterdag 11 januari 2025 om 13:01
Ik was zo'n kind, dat er niet in paste.Elsy schreef: ↑11-01-2025 10:15Het is het vormen van kinderen op jonge leeftijd. Als je er als kind dan niet helemaal in past dan word je als vreemd gezien met soms pesten als gevolg.
Daarnaast word iedereen steeds beïnvloed en is dat niet altijd bekend. Ook onwaarheden kunnen daardoor door een hele maatschappij als waar gezien worden.
Volgens mij ben ik me daardoor zo enorm bewust van al die onuitgesproken verwachtingen en normen en waarden en die beïnvloeding.
Als het wel bij je past merk je vermoedelijk nauwelijks dat het gebeurt.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 11 januari 2025 om 13:03
Dat is dus precies de omgekeerde redenering wat mij betreft.MrsM schreef: ↑11-01-2025 10:20Jij zegt het en ik dacht het.
Ik vind het ook niet griezelig dat er bepaalde tradities of gebruiken zijn binnen een cultuur waar je naar gevormd wordt zodat je binnen die cultuur past.
En het is goed dat mensen nu de keuze hebben om iets anders te doen met hun achternaam bij een huwelijk, aan de andere kant gezien de cijfers zijn er weinig mensen die het anders willen doen denk ik. Dus ergens vinden "wij" die eigen keuze misschien wel helemaal niet zo belangrijk in het grote geheel.
Het staat voor mij namelijk niet bovenaan als ik moet strijden voor gelijke rechten. Ik heb wel de ouderwetse keuze gemaakt omdat ik het een mooie traditie vind. Ik ben ook in het wit getrouwd omdat ik dat een mooie traditie vind bijvoorbeeld, ook al was ik geen maagd meer.
Wat ik wel meer zie nu bij vriendinnen die kinderen hebben gekregen is dat de babykamer en speelgoed veel minder typisch jongetje/meisje is, dus blauw/roze. Ik heb alleen maar neutrale kleuren gezien als wit/beige/bruin/geel/groen. En zo ook met de kleding die de baby's/kindjes dragen.
Ja met een doop of cummunie bijvoorbeeld zie ik veel Peaky Blinders achtige pakjes voor jongens en prinsessenjurken voor meisjes, maar verder in het "dagelijks" leven is het toch veel unisex kleding wat ik zie.
Ik denk dat jij dus ook enorm onderschat hoe weinig vrije keus je eigenlijk hebt, doordat je van kinds af aan maar één kant te zien krijgt.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 11 januari 2025 om 13:06
Zelfs dan wordt de keuze gestuurd door de maatschappelijke verwachtingen.
Want waarom hoor ik nooit een man die de naam van zijn vrouw aanneemt omdat ie dan eindelijk met een schone lei kan beginnen?
Ik wilde juist zorgen dat mijn naam van dat negatieve label af kwam.
Dus: juist mijn eigen naam houden en dan zorgen dat dat een goede naam wordt.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 11 januari 2025 om 13:18
Ik had hetzelfde als kind. Ik ging er niet tegenin maar begreep de verwachtingen niet.
zaterdag 11 januari 2025 om 13:34
Ik weet het niet eigenlijk. Nou moet ik wel in alle eerlijkheid bekennen dat ik de traditie van achternaam aannemen van man een mooie voor mezelf vindt en daarom die keuze gemaakt hebt, terwijl ik in de praktijk met alles mijn eigen achternaam gebruik. Alleen de belastingdienst gebruikt de "officiele" naam vgm.
Maar qua ondernemening, reserveringen of elke andere afspraak is het mijn eigen naam. En andersom, mijn man gebruikt dus voor veel privézaken mijn achternaam ipv die van hemzelf. Dus bij ons loopt het een beetje door elkaar heen op veel momenten.
Of ik de vrije keuze onderschat weet ik dus niet, omdat ik in mijn bubbel geen ervaringen heb zoals ik die hier lees.
zaterdag 11 januari 2025 om 13:37
Ja daar heb je denk ik helemaal gelijk in. Wat dat betreft is dat ook weer een vorm van privilege vanuit mijn kant. Ik pas wel goed binnen bijna alle verwachtingen dat ik me niet bewust ben van het feit dat het voor anderen anders kan zijn op dit vlak.
Op andere vlakken heb ik dan juist weer te maken (gehad) met allerlei (voor)oordelen, waar iemand anders misschien dat niet van ziet omdat die wel voldoet aan de maatschappelijke normen.
zaterdag 11 januari 2025 om 13:54
Dat snap ik wel. Toch ken ik wel mannen die op jongere leeftijd de naam van hun moeder hebben verkozen boven die van hun (afwezige of onbereikbare of gehate) vader. Maar goed, dan spelen er andere emoties mee dan alleen de maatschappelijke druk.Solomio schreef: ↑11-01-2025 13:06Zelfs dan wordt de keuze gestuurd door de maatschappelijke verwachtingen.
Want waarom hoor ik nooit een man die de naam van zijn vrouw aanneemt omdat ie dan eindelijk met een schone lei kan beginnen?
Ik wilde juist zorgen dat mijn naam van dat negatieve label af kwam.
Dus: juist mijn eigen naam houden en dan zorgen dat dat een goede naam wordt.
zaterdag 11 januari 2025 om 13:55
Hexopbezemsteel schreef: ↑11-01-2025 10:13Wat is daar griezelig aan? We leren jonge kinderen van alles aan. "Opvoeden" heet dat, "waarden en normen" bijbrengen is ook een populaire term.
Ik snap deze reacties niet. Natuurlijk is het belangrijk om kinderen normen en waarden bij te brengen en ze mee te geven om oog te hebben voor een ander. Dat zal iedereen met je eens zijn. Maar hoe slaat dat als reactie op de stelling dat het griezelig is dat we kinderen/mensen in onze maatschappij zonder daar bewust van te zijn een bepaalde richting uit sturen op het gebied van patriarchaat/emancipatie? Je kunt toch niet stellen dat de maatschappelijke verwachting van de man op nummer 1 en de vrouw die zich daaraan aanpast bijdraagt aan de normen en waarden en oog voor elkaar hebben?Hexopbezemsteel schreef: ↑11-01-2025 10:22Ik vind het toch wel fijn dat mijn kinderen mensen zijn met oog voor een ander. En dat ze afwegingen kunnen maken over welk belang ze wanneer voor laten gaan.
In tegendeel juist, zou ik zeggen. Denk aan alle 'me too' ervaringen, denk aan degenen die hier reageren die vrij automatisch de naam van de partner hebben aangenomen en nu spijt ervan hebben, denk aan het jongetje dat eigenlijk zo graag nagellak had willen dragen, denk aan mannen die in de praktijk niet de vrijheid hebben om van hun onpraktische of beladen naam af te komen, denk aan de vrouw die door alle 'hoe ga je dat dan combineren met je gezin' stemmen haar ambitie voor chirurg toch maar opgeeft, etc etc.
Of bedoelde je het anders? Hoe slaat wat je zegt op de huidige discussie?
zaterdag 11 januari 2025 om 14:46
Er spelen altijd andere emoties mee. En tegenwoordig zelden of nooit maatschappelijke druk (opa dit gebied).
zaterdag 11 januari 2025 om 14:47
Helemaal geen maatschappelijke druk.
En ook totaal offtopic natuurlijk.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 11 januari 2025 om 18:19
Ik moest net 3 kwartier bij zwemles op zoon wachten en toen dacht ik, ik ga de tijd eens benutten door de stemmen in dit topic te tellen (ja, echt, ik heb geen leven dus).nicole123 schreef: ↑10-01-2025 14:53De feiten zijn anders, zie de link hierboven. Slechts 1% van de mannen neemt de naam van zijn vrouw aan, terwijl driekwart van de vrouwen de naam van de man aanneemt. Dit topic laat ook zien dat het scheef is. Dat dat zou komen doordat hier geen mannen meeschrijven is een heel onlogische uitleg, want die mannen hebben ook vrouwen die hier mee zouden kunnen schrijven toch? Wat maakt het zo moeilijk om de feiten te erkennen?
88 mensen hier in het topic zijn getrouwd (ik heb dus niet diegene die willen trouwen, de buurvrouw van tante Piet of collega's meegerekend)
Van deze 88 hebben::
- 11 stellen beide achternamen in gebruik
- 29 mans naam aangenomen
- 3 de naam van de vrouw aangenomen
- 9 vrouwen een dubbele achternaam (en de man eigen naam alleen)
- 36 haar eigen naam gehouden en man eigen naam gehouden
- 9 hebben hiervan ook de vrouw achternaam aan kinderen gegeven
- 2 hebben de kinderen een dubbele achternaam
Dat valt dus best wel mee wb het 'ouderwets' aannemen van mans naam. Nu kun je beargumenteren dat mannen nog steeds niet vaak naam vrouw aannemen, maar het grootste gedeelte van de vrouwen hier hebben gewoon hun eigen naam gehouden, en daarvan ook doorgegeven aan de kinderen. Natuurlijk kun je ook weer zeggen dat het Viva forum wellicht geen weerspiegeling is van de Nederlandse maatschappij. Maar zo vreselijk als het steeds beweerd wordt, is het dus ook allemaal niet.
zaterdag 11 januari 2025 om 18:32
Prima hoe jij erover denkt. Voor mezelf vind ik het juist goed zo.Solomio schreef: ↑11-01-2025 13:06Zelfs dan wordt de keuze gestuurd door de maatschappelijke verwachtingen.
Want waarom hoor ik nooit een man die de naam van zijn vrouw aanneemt omdat ie dan eindelijk met een schone lei kan beginnen?
Ik wilde juist zorgen dat mijn naam van dat negatieve label af kwam.
Dus: juist mijn eigen naam houden en dan zorgen dat dat een goede naam wordt.
En ben het niet eens met je eerste zin. Mijn man heeft geen issues. Ik wel.
Ouderdom komt met gebreken en streken.
-Bewoonster verzorgingstehuis-
-Bewoonster verzorgingstehuis-
zaterdag 11 januari 2025 om 19:06
36 vrouwen hebben hun eigen naam gehouden (overigens hou je sowieso je eigen naam, maar dat terzijde), 9 vrouwen hebben hun achternaam doorgegeven aan hun kinderen.Kangoeroe33 schreef: ↑11-01-2025 18:19Ik moest net 3 kwartier bij zwemles op zoon wachten en toen dacht ik, ik ga de tijd eens benutten door de stemmen in dit topic te tellen (ja, echt, ik heb geen leven dus).
88 mensen hier in het topic zijn getrouwd (ik heb dus niet diegene die willen trouwen, de buurvrouw van tante Piet of collega's meegerekend)
Van deze 88 hebben::
- 11 stellen beide achternamen in gebruik
- 29 mans naam aangenomen
- 3 de naam van de vrouw aangenomen
- 9 vrouwen een dubbele achternaam (en de man eigen naam alleen)
- 36 haar eigen naam gehouden en man eigen naam gehouden
- 9 hebben hiervan ook de vrouw achternaam aan kinderen gegeven
- 2 hebben de kinderen een dubbele achternaam
Dat valt dus best wel mee wb het 'ouderwets' aannemen van mans naam. Nu kun je beargumenteren dat mannen nog steeds niet vaak naam vrouw aannemen, maar het grootste gedeelte van de vrouwen hier hebben gewoon hun eigen naam gehouden, en daarvan ook doorgegeven aan de kinderen. Natuurlijk kun je ook weer zeggen dat het Viva forum wellicht geen weerspiegeling is van de Nederlandse maatschappij. Maar zo vreselijk als het steeds beweerd wordt, is het dus ook allemaal niet.
Dat is allebei niet het grootste gedeelte, als je 88 personen hebt geteld.
Je eigen mening klinkt wel heel duidelijk door in deze conclusie, maar wordt dus niet gestaafd door de cijfers.
1 op de 10 heeft de vrouws achternaam aan de kinderen gegeven. En dat op een geëmancipeerd forum.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
