Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 3
maandag 21 mei 2007 om 21:07
Lieve allemaal.Het derde deel van dit topic, voor iedereen die in een ongezonde/ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.Dit gaat over psychische en lichamelijke mishandeling, over schuld- en angstgevoelens, verdriet en eenzaamheid. De zorg om onze kinderen. Wees welkom, als je je eenzaam voelt omdat je merkt dat het met je relatie de verkeerde kant opgaat, omdat je grenzen worden opgerekt, omdat je bang bent geworden.Als je merkt dat je hard bezig bent met het ontkennen van de ernst van je problemen, alsof je een manier hebt gevonden om de onvermijdelijke keuze die je moet maken uit de weg te gaan...Omdat je blijft hopen dat het beter wordt, je van hem houdt, je angst hebt voor het onbekende, je jezelf klein maakt en blijft vergelijken met anderen en je dan tegen jezelf zegt dat het wel meevalt...Wees welkom als je je eenzaam voelt, omdat je rondloopt met je herinneringen die pijnlijk zijn, omdat je je schaamt, je zorgen maakt, en je kunt het maar niet delen met anderen. Dit topic gaat over opnieuw beginnen en jezelf terugvinden na een moeilijke tijd. Het gaat over grenzen leren aangeven en (jezelf) weer leren te vertrouwen, uit je isolement komen. Over liefde en respect, en vechten voor de toekomst. Voor iedereen die zich aangesproken voelt.Dappere vrouwen, tot schrijfs!En een liefdevolle gedachte aan Manu.bewerkt door moderator,
vrijdag 25 mei 2007 om 22:40
Hallo allemaal,
Ik lees nog steeds af en toe met jullie mee, maar heb zelf (gelukkig) niets te melden. ik zie zus nog wel geregeld, maar er is weinig dat ik tegen haar kan zeggen ivm mijn vermoedens. Hoewel; ik was gisteren bij haar en toen zag ik (weer) een blauwe plek op haar boven arm... zo'n plek waar mijn vriendje of ik ook wel ens een blauwe plek hebben als we gestoeid hebben... Echter stoeit mijn zus niet met haar man... en het was echt op zo'n plek, tja, van als je iemand hard vast pakt... ik vroeg haar dus waar ze die van had. Ze zei er niet veel op, keek me niet in de ogen en zei alleen dat ze niet wist dat ze die had... Pfff. Vind het altijd weer erg kl*te als ik zo'n plek zie,...ik kan er niets mee. Misschien is het wel niets, maar ik heb jullie verteld hoe hun relatie in elkaar zit en dat is echt niet goed. ooit op mijn werk (met allemaal therapeuten) over gehad, zus' man beschreven en de relatie etc en ze zeiden het dit soort relaties zijn waarbij de man vaak fysiek wordt... Ben er echt bang voor... maar weet het dus niet, en zus zegt uiteraard niets... moeilijk, heel moeilijk.... moest dit even kwijt...sorry.
x een bezorgd zusje Sterre
Ik lees nog steeds af en toe met jullie mee, maar heb zelf (gelukkig) niets te melden. ik zie zus nog wel geregeld, maar er is weinig dat ik tegen haar kan zeggen ivm mijn vermoedens. Hoewel; ik was gisteren bij haar en toen zag ik (weer) een blauwe plek op haar boven arm... zo'n plek waar mijn vriendje of ik ook wel ens een blauwe plek hebben als we gestoeid hebben... Echter stoeit mijn zus niet met haar man... en het was echt op zo'n plek, tja, van als je iemand hard vast pakt... ik vroeg haar dus waar ze die van had. Ze zei er niet veel op, keek me niet in de ogen en zei alleen dat ze niet wist dat ze die had... Pfff. Vind het altijd weer erg kl*te als ik zo'n plek zie,...ik kan er niets mee. Misschien is het wel niets, maar ik heb jullie verteld hoe hun relatie in elkaar zit en dat is echt niet goed. ooit op mijn werk (met allemaal therapeuten) over gehad, zus' man beschreven en de relatie etc en ze zeiden het dit soort relaties zijn waarbij de man vaak fysiek wordt... Ben er echt bang voor... maar weet het dus niet, en zus zegt uiteraard niets... moeilijk, heel moeilijk.... moest dit even kwijt...sorry.
x een bezorgd zusje Sterre
vrijdag 25 mei 2007 om 22:43
Het enige wat ik wil is dat mijn kinderen opgroeien met veel zelfvertrouwen, dat ze zich geliefd voelen en weten. Nou ja, en een goede opleiding natuurlijk.
Dat wilde mijn moeder ook en is haar niet gelukt. Vandaar dat ik overgevoelig ben als het om míjn kinderen gaat, wat als ik er ook een puinhoop van maak en in het verleden en nu maak ik er al een redelijke puinhoop van.
Vrouw, die stem van medelijden in je hart moet slijten. Als hij een eind uit je buurt is en je je eigen ruimte voelt kom je ook dichter bij je eigen gevoel, je eigen manier waarop je in het leven staat. Jij bent iemand die haar eigen boontjes dopt, normaal gesproken zou je dit gedrag ook van je omgeving verwachten. Je ex wordt een stuk minder zielig als hij echt je ex is, en nog steeds geen poot uitvoert om zijn leven op te leuken.
Dat wilde mijn moeder ook en is haar niet gelukt. Vandaar dat ik overgevoelig ben als het om míjn kinderen gaat, wat als ik er ook een puinhoop van maak en in het verleden en nu maak ik er al een redelijke puinhoop van.
Vrouw, die stem van medelijden in je hart moet slijten. Als hij een eind uit je buurt is en je je eigen ruimte voelt kom je ook dichter bij je eigen gevoel, je eigen manier waarop je in het leven staat. Jij bent iemand die haar eigen boontjes dopt, normaal gesproken zou je dit gedrag ook van je omgeving verwachten. Je ex wordt een stuk minder zielig als hij echt je ex is, en nog steeds geen poot uitvoert om zijn leven op te leuken.
vrijdag 25 mei 2007 om 22:48
Sterre, was je alleen met je zus?
Wat zou je ervan denken om tegen haar te praten, volledig vanuit jezelf. Dus niet 'wat is dat voor een plek' maar 'ik vermoed dat je man je daar hardhandig heeft vastgepakt en dat doet me pijn'. Zal ze je afwijzen als jij gewoon laat weten hoe je je voelt, zonder haar te veroordelen? Misschien is ze zelf ook wel moe van die grote rose olifant in haar leven, waar jij ook met een grote boog omheen loopt, alsof die daar zo hóórt te zijn.
Dat zwijgen móet doorbroken worden wil zij ooit komen tot praten. Als niemand iets zegt en je man doet maar, dan ga je zelf toch ook denken dat het wel normaal zal zijn?
Wat zou je ervan denken om tegen haar te praten, volledig vanuit jezelf. Dus niet 'wat is dat voor een plek' maar 'ik vermoed dat je man je daar hardhandig heeft vastgepakt en dat doet me pijn'. Zal ze je afwijzen als jij gewoon laat weten hoe je je voelt, zonder haar te veroordelen? Misschien is ze zelf ook wel moe van die grote rose olifant in haar leven, waar jij ook met een grote boog omheen loopt, alsof die daar zo hóórt te zijn.
Dat zwijgen móet doorbroken worden wil zij ooit komen tot praten. Als niemand iets zegt en je man doet maar, dan ga je zelf toch ook denken dat het wel normaal zal zijn?
vrijdag 25 mei 2007 om 22:48
Hoi vrouwtje,
onze band is enorm goed. Ik geef haar heel vaak complimenten omdat ze dat van haar man nooit krijgt (alleen afkraken) en ik geef haar (en de kleine) geregeld een cadeautje. Of ik stuur haar een sms en zeg dat ik van haar houd... ze weet idd dat ze altijd bij me terecht kan en daar troost ik me dan ook mee. Ik weet dat ik niet meer kan doen dan dit... dus daar probeer ik me bij neer te leggen, lastig hoor...
x en bedankt voor je reactie
onze band is enorm goed. Ik geef haar heel vaak complimenten omdat ze dat van haar man nooit krijgt (alleen afkraken) en ik geef haar (en de kleine) geregeld een cadeautje. Of ik stuur haar een sms en zeg dat ik van haar houd... ze weet idd dat ze altijd bij me terecht kan en daar troost ik me dan ook mee. Ik weet dat ik niet meer kan doen dan dit... dus daar probeer ik me bij neer te leggen, lastig hoor...
x en bedankt voor je reactie
vrijdag 25 mei 2007 om 22:51
Hallo Sterre,
Wat erg dat je nog steeds die bedenkingen hebt bij de relatie van je zus. Maar je kunt haar nou eenmaal niet dwingen om te praten, je hebt vast wel gelezen dat de meeste vrouwen die hier schrijven (of allemaal?) ook erg terughoudend waren in het delen van hun probleem met de buitenwereld. En dat er pas gepraat wordt als de relatie al voorbij is. Je kunt er voor haar zijn als dat nodig is, haar vertellen dat ze je alles kan vertellen en dat je haar zal helpen als ze dat wil, maar ik denk niet dat je op dit moment nog veel meer kan doen.
*; Lemmy
Wat erg dat je nog steeds die bedenkingen hebt bij de relatie van je zus. Maar je kunt haar nou eenmaal niet dwingen om te praten, je hebt vast wel gelezen dat de meeste vrouwen die hier schrijven (of allemaal?) ook erg terughoudend waren in het delen van hun probleem met de buitenwereld. En dat er pas gepraat wordt als de relatie al voorbij is. Je kunt er voor haar zijn als dat nodig is, haar vertellen dat ze je alles kan vertellen en dat je haar zal helpen als ze dat wil, maar ik denk niet dat je op dit moment nog veel meer kan doen.
*; Lemmy
vrijdag 25 mei 2007 om 22:53
Hoi mamzelle,
Pf lijkt me lastig... ben zo bang dat ik haar daarmee kwijt raak als ik zeg: hee die plek, heeft x je daar hard vastgepakt" ??
Misschien wordt ze boos op me als ik dat zeg..dat ik dat wel niet denk van haar man.
haar man was trouwens ook thuis, aan het klussen...
Vind ik ook zo rot, hij is NOOT thuis met haar, altijd andere dingen doen en dan vooral waar ie zelf zin in heeft... had ie vrij op vrijdag vanwege een feestdag en mijn zus moest werken heel vroeg en hij had geen zin om vroeg op te staan voor de kleine dus brengt hij haar d dag van te voren weg.... PFF. mijn zus moet het allemaal alleen rooien, altijd, alles! is toch niet normaal.
Morgen gaan we samen stadten.... misschien...heel misschien zeg ik wel iets. Maar ik wil een leuke dag niet verpesten...en onze relatie niet...
jeetje, kan ik niet iets anders zeggen waardoor ze moet praten, of dat ik bijvoorbeeld een verhaal ken van iemand... en dan het trieste verhaal van manu vertel??? Ik zal zelf ook eens denken.
Alvast bedankt.
Dikke kus Sterre
Pf lijkt me lastig... ben zo bang dat ik haar daarmee kwijt raak als ik zeg: hee die plek, heeft x je daar hard vastgepakt" ??
Misschien wordt ze boos op me als ik dat zeg..dat ik dat wel niet denk van haar man.
haar man was trouwens ook thuis, aan het klussen...
Vind ik ook zo rot, hij is NOOT thuis met haar, altijd andere dingen doen en dan vooral waar ie zelf zin in heeft... had ie vrij op vrijdag vanwege een feestdag en mijn zus moest werken heel vroeg en hij had geen zin om vroeg op te staan voor de kleine dus brengt hij haar d dag van te voren weg.... PFF. mijn zus moet het allemaal alleen rooien, altijd, alles! is toch niet normaal.
Morgen gaan we samen stadten.... misschien...heel misschien zeg ik wel iets. Maar ik wil een leuke dag niet verpesten...en onze relatie niet...
jeetje, kan ik niet iets anders zeggen waardoor ze moet praten, of dat ik bijvoorbeeld een verhaal ken van iemand... en dan het trieste verhaal van manu vertel??? Ik zal zelf ook eens denken.
Alvast bedankt.
Dikke kus Sterre
vrijdag 25 mei 2007 om 22:58
vrijdag 25 mei 2007 om 23:02
Manu's verhaal zal haar direct doen afschrikken naar 'zo erg is het bij ons niet' . Misschien kun je haar op dit topic wijzen? Al zal ze ook hier wegschrikken van de heftigheid van de verhalen.
Ik wou dat ik antwoorden had Sterre. Ik heb mijn zus, geloof ik, niet afgewezen op dat ze mijn ex niet zo'n geschikte partner vond voor mij. Wel op dat ze hem de weg naar haar huis afsneed, dan sneed ze een stuk van mij de weg naar haar huis af. Hij was tenslotte nog steeds mijn partner en de vader van mijn kinderen. Maar dat ze me vertelde dat ze niet gelukkig was met wat hij me flikte, allee, ik was er zelf ook niet gelukkig mee.
Ik wou dat ik antwoorden had Sterre. Ik heb mijn zus, geloof ik, niet afgewezen op dat ze mijn ex niet zo'n geschikte partner vond voor mij. Wel op dat ze hem de weg naar haar huis afsneed, dan sneed ze een stuk van mij de weg naar haar huis af. Hij was tenslotte nog steeds mijn partner en de vader van mijn kinderen. Maar dat ze me vertelde dat ze niet gelukkig was met wat hij me flikte, allee, ik was er zelf ook niet gelukkig mee.
vrijdag 25 mei 2007 om 23:04
Zaten we nou net allemaal ongeveer gelijktijdig te schrijven?
Ja daarom heb ik ook een paar keer moeten reageren, haha.
Ik werk in een TBS kliniek en ik krijg erg veel te maken met mannen die hun vrouw mishandelden..ik kan mijn zus gaan vertellen over zo'n situatie en dat die vrouw is overleden... die hebben we ook echt op de afdeling. Een meisje, ook heel jong, overleden door 14 messteken.... door haar vriend... pff. misschien dat dat haar ogen opent?????
Kus Sterre
vrijdag 25 mei 2007 om 23:07
Je kunt het onderwerp in ieder geval aansnijden, maar wat dat betreft ben ik het met Mamzelle eens: ik denk wel dat een geval waarbij iemand overlijdt iets is waarvan zij zal denken dat dat juist totaaaaal niet op haar situatie slaat (ik had zelf ook nooit kunnen denken dat het in mijn situatie ooit tot iemands dood zou gaan leiden). Maar vertellen over iemands ervaring met mishandeling kan zeker wel, hoe lager de drempel voor haar om te praten, hoe groter de kans dat ze het gaat doen. Toch?
quote: Lemmy reageerde
Zaten we nou net allemaal ongeveer gelijktijdig te schrijven?
Ja daarom heb ik ook een paar keer moeten reageren, haha.
Ik werk in een TBS kliniek en ik krijg erg veel te maken met mannen die hun vrouw mishandelden..ik kan mijn zus gaan vertellen over zo'n situatie en dat die vrouw is overleden... die hebben we ook echt op de afdeling. Een meisje, ook heel jong, overleden door 14 messteken.... door haar vriend... pff. misschien dat dat haar ogen opent?????
Kus Sterre
vrijdag 25 mei 2007 om 23:11
Volledig mee eens! Mijn kinderen balen ook vaak zat hartgrondig van mij. En ook ik heb wel eens een kort lontje, hoewel ik van nature vrij rustig en geduldig ben. Maar je HEBT wel eens van die momenten.... Mijn kinderen zullen niet op elk moment van de dag zeggen dat ze me lief vinden, als ik ze dat zou vragen. En dat je het beste met ze voor hebt gehad, beseffen ze volgens mij zelf pas als ze volwassen zijn (en misschien zelf kinderen hebben). Geen enkele moeder is perfect en geen enkele moeder is altijd lief en geduldig. Ieder mens maakt fouten, dus moeders ook. Het belangrijkste is dat je er bent als ze je nodig hebben.
vrijdag 25 mei 2007 om 23:12
Is dat niet juist waar onvoorwaardelijke liefde om draait, dat die liefde dwars door alle boosheid heen blijft doorschemeren?
Als dat zo is dan is/was de liefde van hun vader toch ook goed genoeg? In elk geval zíen zij -nog- niet dat hij ze in de steek laat, dat hij alleen maar tijd voor ze heeft als hij het aan kan, wat ze zien is dat als hij er is, is hij léuk. Ook lekker makkelijk snoep uitdelen natuurlijk.
Ik ben me ervan bewust dat ik de lat behoorlijk hoog leg, maar denk ook dat ik bij een normaal gelegde lat maar net-aan voldoe. Die positieve dingen die zijn er, god zij dank, en die liefde, daar twijfel ik zelf geen seconde aan. Maar het is dus echt steeds weer vallen en opkrabbelen, en ik vind dat voor de jongens een onveilige situatie. Er zijn van die moeders die boos kunnen 'doen', ik kan alleen maar boos zijn, of niet. Heel af en toe 'doe' ik boos en dan krijgen ze dezelfde boodschap als wanneer ik echt boos zou zijn, maar dan zonder dreiging. Lijkt me beslist veel beter, als ze zich gewoon niet bedreigd voelen.
Ik ga slapen nu. Meiden, ik ga volgende week naar het ggz, omdeze problemen voor eens en altijd het hoofd te bieden. Eindelijk.
Als dat zo is dan is/was de liefde van hun vader toch ook goed genoeg? In elk geval zíen zij -nog- niet dat hij ze in de steek laat, dat hij alleen maar tijd voor ze heeft als hij het aan kan, wat ze zien is dat als hij er is, is hij léuk. Ook lekker makkelijk snoep uitdelen natuurlijk.
Ik ben me ervan bewust dat ik de lat behoorlijk hoog leg, maar denk ook dat ik bij een normaal gelegde lat maar net-aan voldoe. Die positieve dingen die zijn er, god zij dank, en die liefde, daar twijfel ik zelf geen seconde aan. Maar het is dus echt steeds weer vallen en opkrabbelen, en ik vind dat voor de jongens een onveilige situatie. Er zijn van die moeders die boos kunnen 'doen', ik kan alleen maar boos zijn, of niet. Heel af en toe 'doe' ik boos en dan krijgen ze dezelfde boodschap als wanneer ik echt boos zou zijn, maar dan zonder dreiging. Lijkt me beslist veel beter, als ze zich gewoon niet bedreigd voelen.
Ik ga slapen nu. Meiden, ik ga volgende week naar het ggz, omdeze problemen voor eens en altijd het hoofd te bieden. Eindelijk.
vrijdag 25 mei 2007 om 23:26
Vrouw, gelukkig voel ik me niet gefrustreerd als de kinderen happy zijn over hem, leuk voor ze, geniet er maar van. Okee, ik ben wel frusti als er één roept dat 'ie bij zijn papa wil wonen, en als z'n papa hem daarin voert. Maar da's alweer heel lang geleden.
Gefrustreerd ben ik alleen over mijn al te korte lont.
En nu ga ik echt slapen, want morgen, de kinderen... vróeg.
Gefrustreerd ben ik alleen over mijn al te korte lont.
En nu ga ik echt slapen, want morgen, de kinderen... vróeg.
vrijdag 25 mei 2007 om 23:37
quote: Lemmy reageerde
Zaten we nou net allemaal ongeveer gelijktijdig te schrijven?
Ja daarom heb ik ook een paar keer moeten reageren, haha.
Ik werk in een TBS kliniek en ik krijg erg veel te maken met mannen die hun vrouw mishandelden..ik kan mijn zus gaan vertellen over zo'n situatie en dat die vrouw is overleden... die hebben we ook echt op de afdeling. Een meisje, ook heel jong, overleden door 14 messteken.... door haar vriend... pff. misschien dat dat haar ogen opent?????
Kus Sterre
Zou ik niet doen, je hebt kans dat ze direct in de verdediging schiet en daarmee muren optrekt waar je niet meer doorheen komt. Ik denk dat wat je zus heel hard nodig heeft, iemand is die luistert. Dus vraag... stel open vragen waarin ze zelf kan aangeven wat ze kwijt wil. Hoe gaat het met je? Hoe gaat het nu echt met je? (vaak moet je zoiets een paar keer vragen voor de waarheid naar boven komt) Hoe gaat het tussen jou en je man?
Of ga een meer algemene discussie aan over relaties, wat je verwacht van een partner en van een relatie bijvoorbeeld. Je kan daarin zelf het voortouw nemen door te zeggen hoe jij daarover denkt. Dan zal ze je vanzelf wel volgen. En als ze dat eenmaal verteld heeft, kun je vragen in hoeverre ze dat in haar partner/relatie vindt. En zo niet, waarom dan niet.
Stel jezelf ook kwetsbaar op. Vertel haar iets wat niemand weet, iets waar je je voor schaamt. Vaak word je daarvoor 'beloond' doordat de ander jou ook in vertrouwen neemt. Je moet erín duiken Sterre, niet aan de zijlijn staan en meewarig naar je zus kijken. Je voelt haar pijn pas als je die van jezelf ook voelt... en die is er ook, die heeft elk mens.
liefs en een mooie dag morgen met je zus
dubio
Ga in therapie!
zaterdag 26 mei 2007 om 23:04
Geen idee hoe het met mij gaat Lemmy. De kinderen zijn een paar dagen naar hun vader, mijn kat is ziek en ik heb net geprobeerd hem medicijnen te geven waarvoor je eigenlijk met zijn tweeën moet zijn. Het arme beest... En dan zit ik zomaar op de koude vloer te janken, voel me dan zo... te kort schieten of te kort gedaan, ik weet het niet. Het zijn soms van die kleine dingen waardoor je het opeens niet meer ziet zitten.
Ik vind het ook altijd een dubbel gevoel als de kinderen weg zijn... ik geniet van de rust en de mogelijkheid mijn eigen tijd in te delen, maar mis ze ook... en loop tegen mezelf aan in zo'n weekend. Want wat deed ik ook alweer als ik een weekend alleen was? Dat was in een ander leven. Ik maak het wel altijd leuk hoor, maar soms word ik overspoeld door allerlei negatieve gevoelens en daar kan ik me heel moeilijk tegen verzetten. Moet ik misschien ook niet doen, want die tijd alleen is misschien juist wel een noodzaak is om weer uit te vinden wie ik ook alweer ben, wat ik leuk en belangrijk vind enz.
Ik heb wel heel goed nieuws van de advocaat gekregen: ik hoef zeer waarschijnlijk geen partneralimentatie te betalen en de verdeling van het huis valt een heel stuk voordeliger voor mij uit dan ik had verwacht. Dat neemt een last van mijn schouders... ik was zo bang dat ik dit huis uit zou moeten en/of er financieel slecht voor zou komen te staan. Hopelijk kan het scheidingsverzoek nu snel worden ingediend. We gaan nog proberen of we er samen uit kunnen komen (via de advocaten wel te verstaan), anders start ik de procedure eenzijdig. Hoe dan ook komt er eindelijk schot in de zaak.
Iseo, hoe is je examen gegaan? Vrouw, ik vind het zo grappig eerst een posting van je te lezen waarin je je verontschuldigt omdat je het niet kunt opbrengen te reageren, en je vervolgens binnen een dag toch weer weet te reageren op een aantal mensen. Zo zie je maar hoe het kan wisselen. Het vervelende is dat je als je in de put zit (zo gaat het althans bij mij) je niet inziet dat het tijdelijk is. Het voelt alsof dat gevoel nooit meer over zal gaan.
Mijn poes jankt, ik ga even naar hem toe. Misschien nog tot later, zo niet slaap lekker allemaal :) Ik hoop dat jullie weer gaan schrijven, ik mis het als er niet geschreven wordt.
liefs,
dubio
Ik vind het ook altijd een dubbel gevoel als de kinderen weg zijn... ik geniet van de rust en de mogelijkheid mijn eigen tijd in te delen, maar mis ze ook... en loop tegen mezelf aan in zo'n weekend. Want wat deed ik ook alweer als ik een weekend alleen was? Dat was in een ander leven. Ik maak het wel altijd leuk hoor, maar soms word ik overspoeld door allerlei negatieve gevoelens en daar kan ik me heel moeilijk tegen verzetten. Moet ik misschien ook niet doen, want die tijd alleen is misschien juist wel een noodzaak is om weer uit te vinden wie ik ook alweer ben, wat ik leuk en belangrijk vind enz.
Ik heb wel heel goed nieuws van de advocaat gekregen: ik hoef zeer waarschijnlijk geen partneralimentatie te betalen en de verdeling van het huis valt een heel stuk voordeliger voor mij uit dan ik had verwacht. Dat neemt een last van mijn schouders... ik was zo bang dat ik dit huis uit zou moeten en/of er financieel slecht voor zou komen te staan. Hopelijk kan het scheidingsverzoek nu snel worden ingediend. We gaan nog proberen of we er samen uit kunnen komen (via de advocaten wel te verstaan), anders start ik de procedure eenzijdig. Hoe dan ook komt er eindelijk schot in de zaak.
Iseo, hoe is je examen gegaan? Vrouw, ik vind het zo grappig eerst een posting van je te lezen waarin je je verontschuldigt omdat je het niet kunt opbrengen te reageren, en je vervolgens binnen een dag toch weer weet te reageren op een aantal mensen. Zo zie je maar hoe het kan wisselen. Het vervelende is dat je als je in de put zit (zo gaat het althans bij mij) je niet inziet dat het tijdelijk is. Het voelt alsof dat gevoel nooit meer over zal gaan.
Mijn poes jankt, ik ga even naar hem toe. Misschien nog tot later, zo niet slaap lekker allemaal :) Ik hoop dat jullie weer gaan schrijven, ik mis het als er niet geschreven wordt.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
