Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 4

Ik weet ook nog niet hoe ik het zou aanpakken met pubers, Nicole. Weet alleen van de tijd dat ik een puber was, dat mijn moeder over bijvoorbeeld roken alleen een ernstig gesprek met me had, en verder de verantwoordelijkheid bij mij legde. Alcoholmisbruik was niet mogelijk omdat ik alleen naar schoolfeesten mocht en daar werd niet geschonken. En verder was ik best wel een braaf meisje, alleen kleding en muziek waren niet zo braaf. Heb jij herinneringen uit je jeugd die je nu kunt blijven gebruiken als leidraad, dat je haar gewoon behandelt zoals je zelf behandeld zou willen worden toen je jong was?

Dank je wel. Misschien zou ik met het roken  minder moeite hebben, als ze wat ouder was, maar ze is net 13 geworden, en daarom heb ik er zoveel moeite mee! Ik heb vaak genoeg met haar over roken gesproken, en toen was ze het er volledig mee eens, dat het vies en ongezond is, etc. Maar nu? Misschien stoer doen? Erbij horen? Ik weet het niet; probeer met haar in gesprek te blijven. Ze heeft nu gezegd, dat ze niet meer zal roken, maar eerlijk gezegd: ik kan haar daar niet klakkeloos op vertrouwen, omdat ze bij haar vader 'verkeerde' vrienden heeft, en ik denk dat ze dan toch zwak wordt..

Mijn eigen puberteit....jee, ik was eigenlijk altijd erg 'braaf', niet omdat ik het wilde, maar uit angst voor mijn moeder; en dat is iets wat ik ook niet wil van mijn kinderen, dat is echt erg, als je bang moet zijn voor je moeder (of vader), maar daar valt voor mij weinig uit te halen...



Wat betreft je therapie kun je best aangeven dat je op dit moment eigenlijk aan het overleven bent, dat het je ook echt moeite kost om iets uit de therapie te halen. Die therapie moet zich toch voegen naar jóuw mogelijkheden. Ik ben blij dat ik morgen weer naar therapie kan gaan, leg daar alles altijd voor, maar het gaat gewoon allemaal erg langzaam..





Zelf ben ik wel weer opgepept. Wat zijn jullie lief.

Ik kreeg dus helemaal geen kritiek van die mensen, alleen van mezelf. Vond dat ik het verschuldigd was aan hen om een 'alles gaat goed' plaatje te schetsen en dat kon ik simpelweg niet.

De kinderen hebben in een binnenbad gezwommen, ik ook, in het zweet. Een fijne dag gehad met ze. Oudste was gevallen en had zichzelf lelijk geschaafd, maar was dat gelukkig na het zwemmen al vergeten.

quote: Iseo reageerde



Lieve Zonlicht *;

Wat is het toch moeilijk.....

Ik vind je echt ook zo wijs, en een doorzetter. Dat zit inderdaad in mijn karakter en is dus ook een grote valkuil gebleken. Ik had deze relatie veel eerder moeten opgeven. Veel eerder luisteren naar die alarmbellen en kiezen voor mezelf. In plaats van maar weer doorgaan, doorzetten met iets waar ik niet gelukkig mee was.

Ja, zo herkenbaar. Ik kon het niet opgeven.

Het is wel een wonder dat ik het uiteindelijk kon. Ik had me er al bijna bij neergelegd dat het blijkbaar zo zou zijn, Zo af zou lopen. Hoe het toen was op het laatst.

Hoe anders gaat het nu.

En ik begrijp wel dat je geen keuze hebt, maar toch heb je die wel, want je doet het juist op deze manier en daar heb ik echt respect voor. Zo verstandig, terwijl het zoveel pijn doet en verdriet geeft van de hele situatie.

Je bent echt een goed voorbeeld voor die twee van jou. dank je wel, het doet me goed dit te lezen. Het helpt de pijn een beetje te verlichten. Je lieve woorden brengen me aan het huilen. Iets wat ik te lang heb binnengehouden.

Oh Zon *; daar ga ik ook weer....de laatste dagen moet ik zoveel huilen, maar het lijkt wel of ik weer iets verder kom in mijn gevoel. Dat wat jij ook al eerder beschreef. Het er laten zijn.

Ik wil het niet meer tegenhouden.

Even een vraagje, ik heb wat extra te besteden en wil nu op Bol een boek bestellen, maar ik kan mijn lijstje niet vinden....

Welke was jij nu aan het lezen? Emotionele chantage van Susan Forward.

Ja, nou weet ik het weer!



Alyden, hoe gaat het met jou?





dank je wel lieve IseoO+

Vandaag een gesprek gehad met de therapeut. Hij vindt op zich dat ik goed bezig ben, wat betreft mijn dochter. Zij was gewoon erg vroeg in de puberteit, en dat was heftig, maar ik moest wel duidelijk grenzen aangeven. Gaf aan dat ik het beste in gesprek kan gaan met de vader om hem op zijn verantwoordelijkheid te wijzen. Als hij niet bereid is mee te werken, zodat ze bij hem haar gang kan blijven gaan, zou ik de omgangsregeling kunnen stoppen... Hoop eigenlijk dat het zover niet hoeft te komen.



Lieve Nicole,



Wat moeilijk moet het zijn, je maakt zelf al zo'n heftige tijd door en dan nog geduld en wijsheid kunnen opbrengen voor een opstandige puberdochter... Ik vind twee kleintjes al een hele opgave.



Heb je ook praktische adviezen gekregen over hoe je je grenzen het best kan aangeven? Je schreef eerder dat je zelf heel braaf was, uit angst voor een nogal autoritaire moeder als ik het zo goed parafraseer? Nu doe jij het heel anders. Maar het kan toch zijn dat jouw opvoeding meespeelt, in de zin dat je juist tegen elke prijs wilt vermijden dat je net zoals je moeder gaat doen. Grenzen aangeven kan dan misschien lastig zijn, omdat je bij het afdwingen van de regels opeens denkt: nou ben ik net mijn moeder :P



Ik vind het ver gaan om de omgangsregeling te stoppen als je ex zich niet aanpast. Ik kan de situatie niet goed inschatten, maar vind dat de band met de vader niet iets is om licht mee om te springen, hoe moeilijk de band tussen jou en je ex ook is. Ik weet wel dat je dat jouw handelen niet laat bepalen hoor, dat het je echt gaat om je dochter! Ikzelf vind dat ik pas tussen vader en kinderen mag komen als hun veiligheid en welzijn daadwerkelijk in gevaar is. Het is nu voor mij ook een actueel thema, helaas, gezien het drankgebruik van mijn ex. Toch heb ik ervoor gekozen de omgangsregeling intact te laten en neem ik veiligheidsmaatregelen voor als de kinderen bij hem zijn.



Heb mijn dochter dit wel ook al laten weten: dat bij haar vader dezelfde regels gelden dan bij mij, en dat ik er met hem over ga praten. Zo niet...geen omgang...:(



Ik weet niet of ik dit een verstandige aanpak vind. Ten eerste is het, zoals ik het begrepen heb, niet waar dat bij haar vader dezelfde regels gelden als bij jou. Totdat je hierover overeenstemming hebt met je ex, zou ik dit dus niet zeggen. Let erop dat je nooit namens je ex praat - lastig maar belangrijk, ook om jezelf te beschermen! Zo niet... is dat als hij niet instemt met jouw regels of als zij die niet naleeft? Ik vind het niet helemaal eerlijk tegenover haar om de band met haar vader afhankelijk te maken van haar gehoorzaamheid.



Is er geen manier om haar een zekere ruimte te geven waarbinnen ze kan manoeuvreren maar toch veilig is? Zij test haar grenzen uit, dat is ook haar taak als puber :P Ik denk dat het belangrijk is dat jullie (en als ex niet wil, dan jij) haar laten weten dat jullie van haar houden wat er ook gebeurt. Dat wat ze ook doet, ook als jullie het sterk afkeuren, wel altijd van haar blijven houden.



Als puber voel je je vaak zo alleen en onbegrepen, heb je het gevoel dat niemand van je houdt, ben je zoekende naar jezelf... Jij kan keer op keer bevestigen dat ze goed en mooi en leuk is zoals ze is, dat je blij bent dat ze er is en dat ze belangrijk is.



Ik denk dat proberen haar zelfvertrouwen en haar vertrouwen in jou te versterken beter werkt dan dingen verbieden (let wel: de mijne zijn nog klein, ik zit hier puur theoretisch te bazelen... je spreekt me nog wel over 8 jaar :P). Seks, drugs, drank en roken verbieden zijn duidelijke grenzen. Maar communicatie is ook belangrijk. Stel je voor dat je dochter een keer onder druk van een oudere jongen met hem naar bed gaat? Ze voelt zich daar helemaal niet goed bij, heeft niks gebruikt want dat durfde ze niet te vragen? Als jij een absoluut verbod op seks hebt ingesteld op straffe van haar vader niet meer zien, zal ze niet naar jou toe durven komen. Idem met experimenteren met drugs of drank.



Juist om nee te durven zeggen tegen dat soort dingen (zeker onder peer pressure), moet je het gevoel hebben dat jouw mening belangrijk is, dat je gehoord wordt, dat je meetelt om wie je bent en niet om wat je doet. Jij geeft haar nu in feite de tegenovergestelde boodschap: ze mag er zijn mits... (ik chargeer even maar je begrijpt me hopelijk wel).



Misschien kun je eens met je dochter praten over hoe zij nu in het leven staat, welke dingen voor haar belangrijk zijn, hoe zij haar toekomst ziet. Ze zal vast geen leven vol seks, drugs en rock&roll voor zich zien :P Heeft ze een idee wat voor beroep ze wil, wil ze nog gaan reizen, wil ze studeren? Zijn er hobby's waar ze zich verder in wil bekwamen? Als je haar dromen en verlangens begrijpt, kun je die ook gebruiken als je vermoedt of constateert dat ze de regels overtreedt.



Pubers willen graag voor vol aangezien worden, hoewel ze zich lang niet altijd volwassen gedragen. Hen als volwassenen aanspreken op hun keuzes en verantwoordelijkheden, kan hen helpen volwassen te worden. Dus als ze drinkt of drugs gebruikt of rookt, kun je haar dan wijzen op de feitelijke gevolgen.... niet op een verwijtende toon, maar gewoon vertellen dat je eraan verslaafd kan raken en hoe het je leven kan beïnvloeden. Dat je misschien je dromen niet meer kan verwezenlijken (bijv. goed worden in een bepaalde sport wordt minder waarschijnlijk als je rookt, een succesvolle carrière gaat niet goed samen met overmatig alcoholgebruik). Zo confronteer je haar met de natuurlijke gevolgen en risico's van haar gedrag en laat je aan haar de keuze.



O... ik heb zo makkelijk praten :P De theorie is erg makkelijk. Pubers...



Heb ik straks ook met mijn dochter gepraat, en haar gevraagd of ze wist welke regels er gelden hier. Zij noemde allerlei op, maar niet wat ik wilde horen, en heb die zelf benoemd: niet roken, geen alcohol, geen drugs, geen sex. Als dat bij papa wel kon, was de omgang afgelopen.



Zijn de regels echt zo zwart-wit of is er nog onderhandelingsruimte? Wat is seks? Heb je dat met haar besproken? De grens van vrijen en betasten naar seks is niet zo duidelijk hoor, daar is een heel grijs gebied waar je dochter t.z.t. wellicht graag zal gaan grasduinen. Ze denkt er nu nog niet over, dat lijkt me een goed moment om het daarover te hebben. Als ze zover is, komt ze heus niet vragen of handeling x ook onder het verbod valt ;)



Geen alcohol? Nooit, of tot welke leeftijd dan? Of mag ze bij speciale gelegenheden thuis een wijntje of een breezer? Blijkbaar waren de regels haar niet duidelijk.



De hamvraag is natuurlijk: wat doe je als zij de regels overtreedt? Heb je het gehad over consequenties en straffen? Je kan haar moeilijk de omgang met jezelf ontzeggen als ze niet luistert.



Ingewikkeld hoor Nicole. Ik vind het erg goed dat je zo bewust met je dochter bezig bent! Het is een zoektocht maar jullie komen vast samen veilig op de plaats van bestemming aan



liefs,

dubio

Jij gisteren ook niet toevallig Oprah gezien, Zon?

quote: Nicole_1964 reageerde





Heb je ook praktische adviezen gekregen over hoe je je grenzen het best kan aangeven? Je schreef eerder dat je zelf heel braaf was, uit angst voor een nogal autoritaire moeder als ik het zo goed parafraseer? Nu doe jij het heel anders. Maar het kan toch zijn dat jouw opvoeding meespeelt, in de zin dat je juist tegen elke prijs wilt vermijden dat je net zoals je moeder gaat doen. Grenzen aangeven kan dan misschien lastig zijn, omdat je bij het afdwingen van de regels opeens denkt: nou ben ik net mijn moeder :PJe hebt gelijk, ik wil haar vrijer laten, en haar dingen laten ontdekken. Zij mag meer van zich afspreken dan ik vroeger mocht, maar waarschijnlijk is dat behoorlijk doorgeschoten, en is ze té brutaal geworden…Ik vind het ver gaan om de omgangsregeling te stoppen als je ex zich niet aanpast. Ik kan de situatie niet goed inschatten, maar vind dat de band met de vader niet iets is om licht mee om te springen, hoe moeilijk de band tussen jou en je ex ook is. Ik weet wel dat je dat jouw handelen niet laat bepalen hoor, dat het je echt gaat om je dochter! Ikzelf vind dat ik pas tussen vader en kinderen mag komen als hun veiligheid en welzijn daadwerkelijk in gevaar is. Het is nu voor mij ook een actueel thema, helaas, gezien het drankgebruik van mijn ex. Toch heb ik ervoor gekozen de omgangsregeling intact te laten en neem ik veiligheidsmaatregelen voor als de kinderen bij hem zijn.Goed van jou, zoals jij ermee omgaat. Wat mij betreft: er ligt al een aantal jaren een beschikking van de Rechter, waarin staat dat het beter is, dat er géén omgang tussen vader en de kinderen is; vooral omdat zoonlief autisme heeft, duidelijkheid en structuur nodig heeft, en vader dat niet wilde inzien, en niet wilde meewerken. Intussen hebben we geleidelijk toch weer voor omgang gekozen, omdat ik het inderdaad belangrijk vind, dat de kids hun vader zien, maar nu dreigt het dus met dochterlief uit de hand te lopen, omdat hij haar te vrij laat….

Heb mijn dochter dit wel ook al laten weten: dat bij haar vader dezelfde regels gelden dan bij mij, en dat ik er met hem over ga praten. Zo niet...geen omgang...:(



Ik weet niet of ik dit een verstandige aanpak vind. Ten eerste is het, zoals ik het begrepen heb, niet waar dat bij haar vader dezelfde regels gelden als bij jou. . Klopt, het is de bedoeling dat ik met vader én een derde aan tafel ga zitten, om hem te overtuigen dat het echt zorgelijk is met onze dochter; en dat het nodig is, dat hij zijn verantwoordelijkheid ook eens neemt. Als hij hiertoe niet bereid is, is het advies om de omgangsregeling per direct te stoppen…Totdat je hierover overeenstemming hebt met je ex, zou ik dit dus niet zeggen. Let erop dat je nooit namens je ex praat - lastig maar belangrijk, ook om jezelf te beschermen! Zo niet... is dat als hij niet instemt met jouw regels of als zij die niet naleeft? Ik vind het niet helemaal eerlijk tegenover haar om de band met haar vader afhankelijk te maken van haar gehoorzaamheid. , maar zij krijgt bij hem die ruimte, bij hem treft ze die meiden en jongens, waarmee ze dat soort dingen doet. Ik wil me hier niet overal van vrijspreken, want ik zie uiteraard ook niet alles wat ze doet, maar bij hem geniet ze gewoon volledige vrijheid, en dat kan ze niet aan!Is er geen manier om haar een zekere ruimte te geven waarbinnen ze kan manoeuvreren maar toch veilig is? Zij test haar grenzen uit, dat is ook haar taak als puber :P Ik denk dat het belangrijk is dat jullie (en als ex niet wil, dan jij) haar laten weten dat jullie van haar houden wat er ook gebeurt. Dat wat ze ook doet, ook als jullie het sterk afkeuren, wel altijd van haar blijven houden. Deze week heeft ze ‘huisarrest’, maar we hebben het eigenlijk best heel goed samen nu; praten wat meer, doen dingen samen, en ik heb haar laten weten dat ik ondanks alles van haar hou… Als puber voel je je vaak zo alleen en onbegrepen, heb je het gevoel dat niemand van je houdt, ben je zoekende naar jezelf... Jij kan keer op keer bevestigen dat ze goed en mooi en leuk is zoals ze is, dat je blij bent dat ze er is en dat ze belangrijk is.



Ik denk dat proberen haar zelfvertrouwen en haar vertrouwen in jou te versterken beter werkt dan dingen verbieden (let wel: de mijne zijn nog klein, ik zit hier puur theoretisch te bazelen... je spreekt me nog wel over 8 jaar :P). Seks, drugs, drank en roken verbieden zijn duidelijke grenzen. Maar communicatie is ook belangrijk. Stel je voor dat je dochter een keer onder druk van een oudere jongen met hem naar bed gaat? Ze voelt zich daar helemaal niet goed bij, heeft niks gebruikt want dat durfde ze niet te vragen? Als jij een absoluut verbod op seks hebt ingesteld op straffe van haar vader niet meer zien, zal ze niet naar jou toe durven komen. Idem met experimenteren met drugs of drank. Klopt, ik moet nog kijken hoe ik het aanpak, dat ik het niet wil hebben, maar als er iets is, dat het wel altijd bespreekbaar is. Totnogtoe heeft ze vaker dingen ‘stiekem’ gedaan, en mij altijd verteld. Ik werd dan ook nooit kwaad, gaf aan dat ik het fijn vond dat ze het alsnog opbiechtte…Juist om nee te durven zeggen tegen dat soort dingen (zeker onder peer pressure), moet je het gevoel hebben dat jouw mening belangrijk is, dat je gehoord wordt, dat je meetelt om wie je bent en niet om wat je doet. Jij geeft haar nu in feite de tegenovergestelde boodschap: ze mag er zijn mits... (ik chargeer even maar je begrijpt me hopelijk wel).

quote: dubiootje reageerde





quote: Nicole_1964 reageerde





Je hebt gelijk, ik wil haar vrijer laten, en haar dingen laten ontdekken. Zij mag meer van zich afspreken dan ik vroeger mocht, maar waarschijnlijk is dat behoorlijk doorgeschoten, en is ze té brutaal geworden…



Zou het geen goed idee zijn met je therapeut te bespreken hoe je concreet grenzen moet aangeven en regels moet handhaven? Als je daar van huis uit geen goed voorbeeld van hebt gekregen, moet je zelf het wiel uitvinden. Of een paar goede opvoedingsboeken lezen? Soms moet je de dingen van een afstandje zien om door te hebben hoe je ze doet. Consequent zijn is bij mij zo'n ding: in theorie heel makkelijk maar in de praktijk.... aaaargh.Goed van jou, zoals jij ermee omgaat. Wat mij betreft: er ligt al een aantal jaren een beschikking van de Rechter, waarin staat dat het beter is, dat er géén omgang tussen vader en de kinderen is; vooral omdat zoonlief autisme heeft, duidelijkheid en structuur nodig heeft, en vader dat niet

wilde inzien, en niet wilde meewerken.

Ik heb de indruk dat er in Nederland best "makkelijk" besloten wordt om de omgang tussen vader en kinderen stop te zetten. Ik begrijp dat de rechter aan de belangen van de kinderen heeft gedacht, maar 'geen omgang met de kinderen' omdat er één autistisch is vind ik toch wat kort door de bocht. Je dochter is immers niet autistisch. Maar heeft wel gedragsproblemen die op hun beurt weer reden kunnen zijn om de omgang stop te zetten.



Kan er niet gezocht worden naar een formule waarbij de kinderen hun vader wel kunnen blijven zien, maar de risico's beperkt blijven? Geen heel weekend bijvoorbeeld maar 2x per week een middag. Of een andere locatie afspreken waar de "verkeerde" vrienden van je dochter buiten bereik zijn? Misschien kun je iets verzinnen?

Intussen hebben we geleidelijk toch weer voor omgang gekozen, omdat ik het inderdaad belangrijk vind, dat de kids hun vader zien, maar nu dreigt het dus met dochterlief uit de hand te lopen, omdat hij haar te vrij laat….

Klopt, het is de bedoeling dat ik met vader én een derde aan tafel ga zitten, om hem te overtuigen dat het echt zorgelijk is met onze dochter;



dat lijkt me heel verstandig. Het lijkt me ook een goed idee om zo concreet mogelijke aanwijzingen te geven voor de omgang met jullie dochter. Vergeet niet hem de ruimte te geven zijn mening te geven. Ook al ben je het niet met hem eens, is de kans dat hij naar jou zal luisteren groter als jij ook naar hem luistert en je inleeft in zijn situatie.

en dat het nodig is, dat hij zijn verantwoordelijkheid ook eens neemt. Als hij hiertoe niet bereid is, is het advies om de omgangsregeling per direct te stoppen…maar zij krijgt bij hem die ruimte, bij hem treft ze die meiden en jongens, waarmee ze dat soort dingen doet. Ik wil me hier niet overal van vrijspreken, want ik zie uiteraard ook niet alles wat ze doet, maar bij hem geniet ze gewoon volledige vrijheid, en dat kan ze niet aan!Deze week heeft ze ‘huisarrest’, maar we hebben het eigenlijk best heel goed samen nu; praten wat meer, doen dingen samen, en ik heb haar laten weten dat ik ondanks alles van haar hou…



Hoe klinkt dat: ik hou ondanks alles van je? Misschien heb je het niet zo gezegd, het hangt ervan af hoe je de woorden kiest. Belangrijk is wel dat je duidelijk maakt dat 'alles' te maken heeft met wat ze doet, niet met wie ze is.



Klopt, ik moet nog kijken hoe ik het aanpak, dat ik het niet wil hebben, maar als er iets is, dat het wel altijd bespreekbaar is. Totnogtoe heeft ze vaker dingen ‘stiekem’ gedaan, en mij altijd verteld. Ik werd dan ook nooit kwaad, gaf aan dat ik het fijn vond dat ze het alsnog opbiechtte…

Dat is heel belangrijk, dat ze zich open kan opstellen tegen jou zonder bang te zijn dat het tegen haar gebruikt wordt. Blijkbaar vertrouwt ze jou echt!



liefs,

dubio

Maar Dubio, als ik jouw verhaal lees, heb jij het ook niet echt gemakkelijk. Een ex met drankmisbruik is niet niks, heb dit bij een vriendin van mij meegemaakt. Bij haar wilden de kinderen niet meer naar hun vader toe, omdat hij altijd dronken was.....is toch ook vreselijk; hij is tenslotte wel hun vader. Moeilijke situatie ook! Wens je veel sterkte hierbij..