Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 4

[quote=quote: Nicole_1964 reageerde

]



 Maar Dubio, als ik jouw verhaal lees, heb jij het ook niet echt gemakkelijk. Een ex met drankmisbruik is niet niks, heb dit bij een vriendin van mij meegemaakt. Bij haar wilden de kinderen niet meer naar hun vader toe, omdat hij altijd dronken was.....is toch ook vreselijk; hij is tenslotte wel hun vader. Moeilijke situatie ook! Wens je veel sterkte hierbij.. [/quote]

Tja, het is een afweging tussen de belangen van de kinderen: enerzijds een goede band met hun vader, anderzijds hun veiligheid. Ik probeer vooralsnog beide te beschermen. Er is nog niets gebeurd. Maar ja...







Gelukkig is mijn ex meestal bij vrienden als hij de kinderen heeft, dat geeft wel een vangnet.



Bedankt!

dubio

Zou het geen goed idee zijn met je therapeut te bespreken hoe je concreet grenzen moet aangeven en regels moet handhaven? Als je daar van huis uit geen goed voorbeeld van hebt gekregen, moet je zelf het wiel uitvinden. Of een paar goede opvoedingsboeken lezen? Soms moet je de dingen van een afstandje zien om door te hebben hoe je ze doet. Consequent zijn is bij mij zo'n ding: in theorie heel makkelijk maar in de praktijk.... aaaargh. Hahaha, goed gezegd: op een afstand...zou willen dat ik het kon! En het is inderdaad: consequent zijn vind ik ook ontzettend moeilijk....mede ook doordat ik uitgeput thuiszit. Als de kids dan doorzeuren, is het inderdaad op een bepaald moment toch weer 'ja' , al hou ik de laatste tijd toch vaker voet bij stuk.Ik heb de indruk dat er in Nederland best "makkelijk" besloten wordt om de omgang tussen vader en kinderen stop te zetten. Ik begrijp dat de rechter aan de belangen van de kinderen heeft gedacht, maar 'geen omgang met de kinderen' omdat er één autistisch is vind ik toch wat kort door de bocht. Je dochter is immers niet autistisch. Maar heeft wel gedragsproblemen die op hun beurt weer reden kunnen zijn om de omgang stop te zetten. Vader wilde destijds niet mee werken aan een onderzoek door de Raad voor de Kinderbescherming, vandaar de beslissing.....



Kan er niet gezocht worden naar een formule waarbij de kinderen hun vader wel kunnen blijven zien, maar de risico's beperkt blijven? Geen heel weekend bijvoorbeeld maar 2x per week een middag. Of een andere locatie afspreken waar de "verkeerde" vrienden van je dochter buiten bereik zijn? Misschien kun je iets verzinnen?  Ik hoop dat we er uit komen; heb momenteel het idee, dat hij de ernst van de situatie wel inziet. Echter: hij heeft nu een andere methode gevonden om één probleem op te lossen: dochterlief (13!) aan de pil, zodat ze niet zwanger kan worden.....





Klopt, het is de bedoeling dat ik met vader én een derde aan tafel ga zitten, om hem te overtuigen dat het echt zorgelijk is met onze dochter;

dat lijkt me heel verstandig. Het lijkt me ook een goed idee om zo concreet mogelijke aanwijzingen te geven voor de omgang met jullie dochter. Vergeet niet hem de ruimte te geven zijn mening te geven. Ook al ben je het niet met hem eens, is de kans dat hij naar jou zal luisteren groter als jij ook naar hem luistert en je inleeft in zijn situatie. Ben ik met je eens, maar als er een derde bij zit, hoop ik dat zo'n gesprek ook redelijk gaat verlopen; ik laat het voor nu los, zie het verder wel!



en dat het nodig is, dat hij zijn verantwoordelijkheid ook eens neemt. Als hij hiertoe niet bereid is, is het advies om de omgangsregeling per direct te stoppen…maar zij krijgt bij hem die ruimte, bij hem treft ze die meiden en jongens, waarmee ze dat soort dingen doet. Ik wil me hier niet overal van vrijspreken, want ik zie uiteraard ook niet alles wat ze doet, maar bij hem geniet ze gewoon volledige vrijheid, en dat kan ze niet aan!Deze week heeft ze ‘huisarrest’, maar we hebben het eigenlijk best heel goed samen nu; praten wat meer, doen dingen samen, en ik heb haar laten weten dat ik ondanks alles van haar hou…



Hoe klinkt dat: ik hou ondanks alles van je? Misschien heb je het niet zo gezegd, het hangt ervan af hoe je de woorden kiest. Belangrijk is wel dat je duidelijk maakt dat 'alles' te maken heeft met wat ze doet, niet met wie ze is.  Ik heb letterlijk gezegd: "Ik hou van jou!" Zonder verder iets, en dat zeg ik niet vaak, heb haar ook geknuffeld erbij, dus dat zit wel goed, denk ik.



Liefs, Nicole

Tja, het is een afweging tussen de belangen van de kinderen: enerzijds een goede band met hun vader, anderzijds hun veiligheid. Ik probeer vooralsnog beide te beschermen. Er is nog niets gebeurd. Maar ja...



Gelukkig is mijn ex meestal bij vrienden als hij de kinderen heeft, dat geeft wel een vangnet.  Kan ik me voorstellen, zal je toch enigszins geruststellen. En zolang zij een goede band met vader hebben, zal de omgang ook wel goed verlopen..... Zou fijn zijn, als vader eindelijk inziet dat hij een probleem heeft, en er iets aan doen!



Groetjes,

Nicole



Bedankt!

dubio

Gelukkig is mijn ex meestal bij vrienden als hij de kinderen heeft, dat geeft wel een vangnet.  Kan ik me voorstellen, zal je toch enigszins geruststellen. En zolang zij een goede band met vader hebben, zal de omgang ook wel goed verlopen..... Zou fijn zijn, als vader eindelijk inziet dat hij een probleem heeft, en er iets aan doen!







Goedemorgen Nicole!



Het is inderdaad lastig dat hij niet wil toegeven dat hij een alcoholprobleem heeft. Hij heeft dit destijds in een open bui wel eens gedaan, maar "dat is nu al maanden geleden en dat is inmiddels veranderd".



Die vriend die me dat mailtje schreef waarin hij mij een slecht persoon noemde... hij zei dat iedereen die hij kent mij slecht vindt. Dat betekent dus dat mijn ex erg overtuigend is in zijn kant van het verhaal te brengen. Ik heb hem al diverse malen op leugens betrapt, dus ik kan me zo voorstellen dat hij ook leugens over mij vertelt tegen die vrienden om mij in een kwaad daglicht te stellen. Daarmee blijft hij buiten schot en kan hij in zijn slachtofferrol blijven zitten. Zo hoeft hij ook zijn alcoholprobleem niet onder ogen te zien. Overigens drinken zijn vrienden ook allemaal, daar zijn ze waarschijnlijk onder andere op uitgekozen :P Maar het zijn dus niet de aangewezen personen om ex te wijzen op zijn drankprobleem...



Het is me door die e-mail duidelijk geworden dat zijn vrienden dus waarschijnlijk vooral met hem meepraten en daardoor de situatie van mijn ex in stand houden. Ik wil deze vriend er in een e-mail op wijzen dat hij zijn vriend (mijn ex) geen dienst bewijst door mee te gaan in zijn slachtofferrol en dat het juist goed zou zijn om hem te wijzen op zijn verantwoordelijkheid voor zijn eigen leven. Zolang mijn ex over mij blijft klagen, hoeft hij die verantwoordelijkheid niet onder ogen te zien. Echte vrienden zeggen elkaar de waarheid en helpen elkaar. Mijn ex moet zijn leven weer opbouwen maar mede door de houding van zijn vrienden kan hij het zich veroorloven in een impasse te blijven zitten.



Ik verwacht er niet te veel van, maar ik ga in die e-mail in elk geval proberen de houding van die ene vriend wat te veranderen. Zonder mijn ex zwart te maken of al te veel over mijn kant van het verhaal te vertellen, want daar is hij toch niet in geïnteresseerd. Hopelijk kan hij aan de verzoenende toon van mijn mail wel zien dat ik geen slecht persoon ben, maar daar gaat het verder niet om. Ik hoef geen vriendschap met die persoon, maar het zou wel fijn zijn als hij mijn ex positief kan beïnvloeden.



liefs,

dubio

Hahaha, goed gezegd: op een afstand...zou willen dat ik het kon! En het is inderdaad: consequent zijn vind ik ook ontzettend moeilijk....mede ook doordat ik uitgeput thuiszit. Als de kids dan doorzeuren, is het inderdaad op een bepaald moment toch weer 'ja' , al hou ik de laatste tijd toch vaker voet bij stuk.

Aha, dat herken je dus :P In theorie is opvoeden erg makkelijk maar de praktijk is helaas anders. Het is voortdurend zoeken naar een evenwicht. Grenzen vs. vrijheid, regels vs. eigen verantwoordelijkheid, strakke discipline vs. onderhandelen. Wat is belangrijk genoeg om strijd over aan te gaan? Op welke punten ben je makkelijker en kan er onderhandeld worden? En hoe ver ga je in dat onderhandelen?



Ik heb een opvoedingsboekje van mijn psychologe geleend. Juist die afstand kan helpen om te zien hoe simpel je sommige dingen kan oplossen. Want we wéten het allemaal wel, maar hoe je bepaalde situaties in de praktijk oplost - zeker als je doodop bent - is een ander verhaal. Dat boekje heeft daarbij wel wat geholpen. Het is geen wonderoplossing, je moet ook de opvoedingsmethode (en dus het boek) kiezen dat bij je past. Opvoeden is zoeken... :P Overigens helpt mijn psych me ook met het omgaan met bepaalde situaties, zij heeft een hoop (ook theoretische) kennis die me op weg helpt.



Toen mijn ex het huis uit was, heb ik direct een andere aanpak gevolgd. Bestaande regels die niet werden gehandhaafd, werden dat nu wel (of in elk geval meer). En er kwamen een paar nieuwe regels, zoals aan tafel blijven zitten (zitten! niet staan, hangen, geen handstand :P) tijdens het eten, vragen of je van tafel mag). Daar stonden ook wat dingen tegenover, nl. dat we niet meer voor de tv eten maar aan de eettafel. En dat we op tijd eten. Ik denk dat het altijd een wisselwerking is: voor wat hoort wat. Als je dingen eist van je kinderen, moet daar ook iets tegenover staan. Als je niet wilt dat je kind om negatieve aandacht vraagt, moet je ze positieve aandacht geven (ook zo'n makkelijke in theorie :P).

Vader wilde destijds niet mee werken aan een onderzoek door de Raad voor de Kinderbescherming, vandaar de beslissing.....

O, wat moet dat een moeilijke tijd voor jou zijn geweest.... Het is soms moeilijk te begrijpen dat die mannen zichzelf voortdurend op de eerste plaats stellen (en de tweede, en de...).



Ik hoop dat we er uit komen; heb momenteel het idee, dat hij de ernst van de situatie wel inziet. Echter: hij heeft nu een andere methode gevonden om één probleem op te lossen: dochterlief (13!) aan de pil, zodat ze niet zwanger kan worden.....



Ik zou dit punt heel pragmatisch aan de orde stellen en een principiële discussie (maar ze is nog veel te jong voor seks, ze denkt er nog helemaal niet aan!, enz.) vermijden. De pil is geen goed idee omdat dat in de hand kan werken dat ze geen condoom gebruikt, met alle risico's van dien. De pil is een goed idee als ze een vast vriendje krijgt en als vaststaat dat ze allebei geen geslachtsziektes hebben.



Ik zou in plaats daarvan voorstellen haar voor te lichten over seks - niet in een gesprek over de bloemetjes en de bijtjes, maar als voortdurend proces waarbij jullie allebei gelegenheden aangrijpen om te praten over seks. Zowel de emotionele als de praktische aspecten, zoals veilig vrijen. Ik zou voorstellen dat jullie beiden condooms op een voor haar toegankelijke plek neerleggen en dat jullie met haar bespreken dat ze als ze erover denkt seks te hebben, jullie graag willen dat ze ofwel met een van jullie praat ofwel iemand anders in vertrouwen neemt (huisarts, vertrouwenspersoon op school, Rutgershuis of hoe die dingen nu ook heten), zodat ze weet welke maatregelen ze moet nemen. Dan kan ze eventueel ook aan de pil.



Hoe klinkt dat: ik hou ondanks alles van je? Misschien heb je het niet zo gezegd, het hangt ervan af hoe je de woorden kiest. Belangrijk is wel dat je duidelijk maakt dat 'alles' te maken heeft met wat ze doet, niet met wie ze is.  Ik heb letterlijk gezegd: "Ik hou van jou!" Zonder verder iets, en dat zeg ik niet vaak, heb haar ook geknuffeld erbij, dus dat zit wel goed, denk ik.



Goed zo! Vind je het moeilijk om dat te zeggen? Werd bij jou thuis niet vaak zo over gevoelens gepraat? Bij mij thuis helemáál niet, en ik heb meteen besloten toen ik kinderen kreeg dat ik dat anders ging doen. Ik zeg wel een paar keer per dag dat ik van ze houd (en zij ook tegen mij... midden in een winkel: mama? [jaaaa] ik hou van jou... [aaaah] ).



Ik heb het een poosje geleden voor het eerst tegen mijn ouders gezegd. Mijn moeder antwoordde dat ze ook veel van mij houden en wist zich vervolgens totaal geen houding meer te geven ;)



liefs,

dubio

Dubio, wat win je erbij om die man te mailen? Doordringen tot hem doe je toch niet, hoe zorgvuldig je je woorden ook kiest, hij leeft vanuit een totaal andere werkelijkheid dan de jouwe en zal jouw woorden dus niet zó interpreteren als jij ze bedoelt.



Hij heeft je een rotmail geschreven en die kun je gewoon naast je neerleggen. Denk dat 'ie dan de volgende keer wel nadenkt voordat 'ie een rotmail stuurt. Misschien duurt het een paar mails voordat het kwartje valt maar dan ben jij er vanaf. Je hebt het al druk zat met je ex, toch?



Je kunt je ex niet beïnvloeden, niet rechtstreeks, niet via zijn vrienden. Je hebt alles wat er in je zit al gegeven en hij blijft nog steeds zoals hij was. Doe jezelf dan een plezier en beperk de communicatie tot heel concrete zaken 'ik wil niet dat de kinderen bij je zijn als je dronken bent, ik vind het gevaarlijk dat je ze alleen in een kano laat, ik wil dat vriend x mij niet meer lastigvalt over jouw schuld aan hem'.

Dubio, ik ben het met Mamzelle eens hoor. Je kunt die vriend van je ex niet ompraten. Wij hier snappen je en luisteren graag naar je wijze raad, maar ik denk dat die raad hier verspilde moeite is.



Gisteren in de krant: man steekt ex met mes (kinderen lagen boven te slapen). Vandaag in de krant (naast elkaar): man dreigt ex en kind in brand te steken en man slaat vrouw neer en blijft slaan als ze op de grond ligt. En voor Iseo: vrouw had mobieltje bij de hand en kon daardoor op tijd waarschuwen.



Ik heb kippevel.

Dubio, ik ben het met Mamzelle eens hoor. Je kunt die vriend van je ex niet ompraten. Wij hier snappen je en luisteren graag naar je wijze raad, maar ik denk dat die raad hier verspilde moeite is.

Ik denk ook dat het hoogstwaarschijnlijk is dat je die vriend niet van mening kan laten veranderen, ongeacht wat je zegt heeft ie waarschijnlijk zijn oordeel al klaar, maar misschien voelt het wel goed voor jezelf - tóch zeggen wat je vindt, voor je mening opkomen. Als dat zo is, is het misschien toch geen verspilde moeite.



Gisteren in de krant: man steekt ex met mes (kinderen lagen boven te slapen). Vandaag in de krant (naast elkaar): man dreigt ex en kind in brand te steken en man slaat vrouw neer en blijft slaan als ze op de grond ligt. En voor Iseo: vrouw had mobieltje bij de hand en kon daardoor op tijd waarschuwen. Iseo *;, zie je wel, niks raars aan, zo'n mobieltje... Is gewoon verstandig voor je-weet-maar-nooit.



Ik heb kippevel. Ik ken het...

Dubio, wat win je erbij om die man te mailen? Doordringen tot hem doe je toch niet, hoe zorgvuldig je je woorden ook kiest, hij leeft vanuit een totaal andere werkelijkheid dan de jouwe en zal jouw woorden dus niet zó interpreteren als jij ze bedoelt.



Hij heeft je een rotmail geschreven en die kun je gewoon naast je neerleggen. Denk dat 'ie dan de volgende keer wel nadenkt voordat 'ie een rotmail stuurt. Misschien duurt het een paar mails voordat het kwartje valt maar dan ben jij er vanaf. Je hebt het al druk zat met je ex, toch?



Je kunt je ex niet beïnvloeden, niet rechtstreeks, niet via zijn vrienden. Je hebt alles wat er in je zit al gegeven en hij blijft nog steeds zoals hij was. Doe jezelf dan een plezier en beperk de communicatie tot heel concrete zaken 'ik wil niet dat de kinderen bij je zijn als je dronken bent, ik vind het gevaarlijk dat je ze alleen in een kano laat, ik wil dat vriend x mij niet meer lastigvalt over jouw schuld aan hem'.

Jajaja Mamz, ik weet het ook wel :P Geen energie in steken, erboven staan en zo. Dat vind ik heel moeilijk, dat geef ik grif toe. Het lievemeisjessyndroom heb ik niet zomaar afgeschud hoor ;)



Je hebt gelijk natuurlijk, ik moet er niet te veel energie in steken, die kan ik wel beter gebruiken. Ik ga zeker geen rotmails meer krijgen, want de boodschap is nu wel luid en duidelijk overgekomen.



Dat van die kano was Carrrie trouwens :P



Hoe is 't met jou?

Dat van die kano was Carrrie trouwens :P Oeps :$



Hoe is 't met jou?

Ik heb zonet mijn vloer weer gedweild, voel me dan gelijk beter. Even vergeten dat ik boven ook nog een verdieping heb te stofzuigen ...

Wat betreft de cursus heb ik eigenlijk nu al spijt: het is echt op zo'n laag niveau, zal me dat serieus extra kansen opleveren? Nou ja, geen geld voor een HBO studie dus ik trek er maar aan en probeer na de zomervakantie of ik 's ochtends als thuishulp kan gaan werken, om in elk geval weer die arbeidsmarkt op te komen. Wat heb ik mezelf toch verprutst binnen die relatie: vanaf een niet leuke maar wel goed betaalde baan op mijn eigen niveau naar smeken of ik alstjeblieft als schoonmaakster aan de slag mag. Awel, het zal toch wel goed komen, voor mijn vijfenveertigste?

Lieve schatten *;

Wat een vreselijke berichten in het nieuws.....



Hier gaat het even niet zo lekker.

Dochtertje is ziek, ik kan nu niet zoveel schrijven. Misschien als ze straks slaapt.

Naar gedroomd ook vannacht.



Nicole, ik heb wel nagedacht nav je berichtjes van gisteren maar ik vind het moeilijk om advies te geven.

Hier een O+ onder je riem.



liefs Iseo

Iseo, koester je kindje. Zij is echt, die droom was niet echt.

*;

Awel, het zal toch wel goed komen, voor mijn vijfenveertigste?



Hangt ervan af hoe oud je nu bent. 46?

Hier gaat het even niet zo lekker.

Dochtertje is ziek, ik kan nu niet zoveel schrijven. Misschien als ze straks slaapt.

Naar gedroomd ook vannacht.



Ut komt goed, ut komt goed, ut komt goed.

quote: mamzelle reageerde



Awel, het zal toch wel goed komen, voor mijn vijfenveertigste?



Hangt ervan af hoe oud je nu bent. 46?



 Volgens mijn zoon vanochtend 91.

 Ik heb zonet mijn vloer weer gedweild, voel me dan gelijk beter. Even vergeten dat ik boven ook nog een verdieping heb te stofzuigen ...

Wat betreft de cursus heb ik eigenlijk nu al spijt: het is echt op zo'n laag niveau, zal me dat serieus extra kansen opleveren?

Is het inhoudelijk wel interessant? Heb je er zin in? Dan doen! Het gaat er in de eerste plaats om dat jij jezelf als mens weer op de kaart zet. Je mag gerust in jezelf investeren zonder dat een ander daar direct de waarde van inziet. Als jouw zelfvertrouwen daardoor groeit, groeit ook je aantrekkelijkheid op de arbeidsmarkt.



Nou ja, geen geld voor een HBO studie dus ik trek er maar aan en probeer na de zomervakantie of ik 's ochtends als thuishulp kan gaan werken, om in elk geval weer die arbeidsmarkt op te komen. Wat heb ik mezelf toch verprutst binnen die relatie: vanaf een niet leuke maar wel goed betaalde baan op mijn eigen niveau naar smeken of ik alstjeblieft als schoonmaakster aan de slag mag. Awel, het zal toch wel goed komen, voor mijn vijfenveertigste?

Ik denk nu even aan mijn ex, die in zijn leven amper gewerkt heeft, nooit wil gaan werken en als hoogste doel heeft zich tot zijn pensioen (term is ruim gebruikt) door mij te laten onderhouden.







Ik zie de wil om te werken dus als iets heel positiefs! Misschien zie jij dat als normaal (is het feitelijk ook) maar dat is het blijkbaar niet voor iedereen. Willen werken is een keuze, eentje die jij maakt. Daar moet je trots op zijn.







Wat vind je leuk om te doen, waar ben je goed in? Hoef je hier niet op te schrijven, maar het is wel iets om over na te denken. Sommige dromen lijken heel veraf maar met heel veel kleine stapjes kun je ze toch waarmaken!



De zegen van geen werk hebben is dat je alles kunt invullen zoals je het zelf wilt (even een positieve noot )







liefs,

dubio

Ik denk dat dat schoonmaken bij de thuiszorg me inderdaad bij de juiste organisaties op de kaart zet, dus in die zin is het zeker een bewuste keuze. Als het goed is is het ook net iets meer dan alleen maar schoonmaken: ook het contact met de hulpvrager is belangrijk, en je hebt een signaleringsfunctie.



Wat ik het liefste zou doen is in de vrouwenhulpverlening werken, of als therapeute, of voor special needs kinderen. Iets dichter bij huis wil ik gewoon concreet met mensen werken: als ik alleen maar dénk aan een administratieve functie krijg ik het bijna benauwd. Hoewel ook daar verschillen in zitten: een medisch administratieve functie, of een schooladministratie, zou me niet benauwen.



Het vak waarvoor ik ga studeren -activiteitenbegeleiding- interesseert me, dus die goede cijfers komen er, punt. Vraag me alleen af of ik nú dingen aan het leren ben waar ik in een normaal leerwerktraject vrijstelling voor zou hebben gekregen op grond van levenservaring.

quote: Iseo reageerde





Jij gisteren ook niet toevallig Oprah gezien, Zon?



Iseo, ik heb Oprah helaas gemist. Wat wil je kwijt over die uitzending? Wat herkende je erin?



liefs *;

dubio

Deze vrouw vertelde (er waren beelden van de mishandeling omdat haar zoon was gedwongen het op te nemen met een camera) dat nu ze het terugzag, ze die vrouw ziet als een andere vrouw. "Maar ze is wel een deel van mij"

Wat me heel erg bijbleef, was wat die man haar de hele tijd toeschreeuwde.

Dat vond ik heel herkenbaar. Het zonder te stoppen over je heen krijgen van een woordenstroom. Alsof hij zich geen adempauze gunt omdat er niets tussen mag komen.

Het roepen dat hij haar wel door heeft, haar een kans had gegeven, dat hij respect eist.

Wie niet horen wil moet voelen.

"Kijk daar. Iemand die huilt zonder tranen. Om mensen te beinvloeden"

Wat je zag was de vrouw die met het hoofd gebogen bewegingloos zat op de rand van het bed.

Oprah vroeg haar, wat er door haar heenging op dat moment.

Ze vertelde, het was het als een gek zoeken naar de juiste reactie om te geven, om te voorkomen dat je wordt geslagen.

Bang om te bewegen.

Als iemand zo denkt, is elk simpel dingetje aanleiding tot iets heftigs van zijn kant.

Het is ook de manier waarop je door de kamer loopt. De manier waarop je een simpele vraag stelt.

Oprah vroeg wat de aanleiding was voor deze escalatie.

De vrouw, volgens mij heette ze Susan?  vertelde dat ze aan haar man moest vragen of hij lunch wilde, omdat ze ook net een  boterham voor oudste zoon had gemaakt. Ze liep al te twijfelen, moet ik het wel vragen, niet vragen, hoe moet ik het vragen...

Het is nooit goed. De toon waarop ze het vroeg, de manier waarop was voor hem al genoeg om uit zijn vel te springen.

"Je kunt het gewoon echt nooit goed doen"

Ze vertelde dat zij wel vaak dacht, ben ik nou de enige die niet gek is hier?

Hij maakte haar duidelijk dat haar familie niets om haar gaf. Dat hij dingen zei omdat hij juist wel om haar gaf. Dat ze moest leren begrijpen.

Er was altijd iets om op haar aan te merken. Altijd het vermoeden van hem dat ze vreemd ging, dat ze achter zijn rug om een ander leven had.

Zij was steeds meer ervan overtuigd dat het aan haar lag. Ze hoorde niet anders dan dat ze dom was.

Ze hoopte dat alles goed werd als ze aan dat ene aspect van zichzelf werkte, als ze datgene deed wat hij vroeg, aangaf. Altijd die hoop dat als dit achter de rug is, het weer goed gaat.

Deze man maakte regelmatig geluidsopnamen zodat het vastgelegd was hoe dom ze was. Als een soort bewijs.

Die ene keer was er die camera het dichtste bij, en zoon van 13 moest filmen.

Zij lag op de grond, haar handen beschermend tegen haar gezicht.

Hij bleef maar praten, roepen, terwijl hij haar sloeg, duwde, op de grond.

Ze moest gaan zitten op het bed. hij bleef op haar inpraten.



Je denkt lieve schat, loop alsjeblieft weg van deze ellendige situatie...

Maar je weet hoe het voelt.... je mag niet bewegen.

Je kunt geen enkele reactie geven, het moet overwaaien. Je kunt nergens heen, of wel, maar dan kom je niet ver.



Ze vertelde dat het lichamelijke geweld was begonnen sinds twee jaar. Ze was al veel langer met hem samen. Ze dacht altijd, ik word tenminste niet geslagen.

Maar toen dat slaan begon, zat ze er zo diep in, dat ze klem zat.

Hij controleerde haar heel erg.

Ze vertelde dat ze heel helder naar anderen kon kijken als ze zag of hoorde dat die in een ongezonde relatie zaten. Als ze iets las of op tv zag bijvoorbeeld. Ze kon bij een ander wel zien dat diegene weg moest. Maar ze zat er zelf in en kon niet meer kijken naar haar eigen rot situatie.



En toen kwam de dag dat ze weg moest. Een paar dagen na die keer die op video was vastgelegd. Haar oudste zoon had zijn 8th grade graduation oid, en had straf voor iets lichts wat hij had gedaan. Maar die vader strafte genadeloos, met huisarrest enzo. Die jongen wilde zo ontzettend graag naar een activiteit van school.....

Die vader zei iets heel ergs, in de zin van dat hij zijn moeder achterna ging. En toen wist zij dat ze een plan moest maken. ze moesten weg.

Dit zou uit de hand gaan lopen, ze zag ineens wat de kinderen door moesten maken, en hoe het niet te stopppen was,  tenzij ze ingreep.



Er werd gesproken over zo'n plan.

Probeer geen argwaan te trekken. Maak echt een goed plan om te beginnen, zodat je aan de belangrijkste dingen hebt kunnen denken als je wegvlucht.

Waar ga je heen. Wat is een veilige plek. Wat ga je doen. Wat moet je echt meenemen.

Spreek een code af met iemand.

Deze vrouw had een heel aardige baas, een vrouw die doorhad dat er iets niet goed zat. Ze wist dat de redenen dat haar werkneemster niet op het werk verscheen, niet aan haar zelf lagen, dat was niets voor haar. Ze voelde dat er meer was. Het was haar opgevallen dat toen die man weg was, out of town voor een paar dagen, de vrouw helemaal opleefde, en eigenlijk pas echt iets van zichzelf liet zien.

Dat liet haar niet los.



Ze had haar baas pas daarvoor in vertrouwen genomen. En ze hadden een code afgesproken.

Als ze niet op het werk was, zou de baas bellen, en als ze een bepaald afgesproken antwoord wel of niet kreeg, wist die dat ze de politie moest bellen.

Dat is een goede tip. Denk ik. Misschien voor de mensen waarvan de zus of vriendin in zo'n soort situatie zitten (Sterre, Sanne, Ieniminie)

Laat merken dat je weet wat er gaande is, maar zonder er teveel woorden aan te geven. Maar zeg dat ze midden in de nacht kan bellen, en als ze dit of dat zegt, dat jij dan weet wat te doen. Haar direct ophalen, of de politie bellen.

Je vriendin zal waarschijnlijk voor de vorm protesteren, en zich beledigd gedragen dat je dat zegt (zou mijn reactie geweest zijn) maar als het erop aankomt, niet de echte daadwerkelijke afspraak tegen spreken, maar juist ergens diep van binnen opgelucht met zich meedragen.

Neem dan zelf het initiatief hiervoor, zou ik aanraden.

Het is iets wat op zo'n moment, echt verschil kan uitmaken. Dat er iemand is die aan een woord genoeg heeft om in actie te komen.



Nou ja, deze uitzending van Oprah greep mij erg aan. Ik viel er midden in. Heb zitten janken voor de tv.

Die beelden waren echt.

Wat voor mij herkenbaar was, was de manier waarop die man op haar inpraatte. En wat zij vertelde over hoe ze zichzelf terugziet. Hoe onwezelijk het allemaal was. hoe moeilijk het is om weg te komen.

Terwijl als je kijkt, het zo simpel lijkt.

Loop weg hiervan, denkje.

Maar het is het gevolg van een jarenlange machtsstrijd dat je dat niet kunt.

Deze man bleef slaan en duwen, en schoppen. Dat herken ik niet. Hij was gericht bezig, over een langere tijd.

Bij mijn ex was het in een moment, en dan over. Hij ontplofte, en uitte zich in woede. Dat was minder erg als wat je hier zag op die beelden. Deze vrouw is urenlang telkens geslagen. Hij weer schreeuwen, praten, haar beinvleden. Weer slaan, kinderen erbij betrekken door tegen ze te praten etc. Dat kon zo een zondagmiddag duren, zoals werd gezegd.

Echt zo vreselijk om te zien........



Wat ook herkenbaar was, is hoe hij erna zei dat ze zich moest gaan opknappen. Douchen.

Mijn ex troostte me, maakte het goed (niet met echte woorden, met seks, met wanhopig roepen dat hij me niet kwijt wilde, van me hield) Dat is ook anders.

Deze vrouw kon het volgende moment weer afwachten. Die avond na de opname vertelde ze, was er weer een situatie geweest.



Wat ik wil zeggen. Als je nog in zo'n relatie zit is het zo moeilijk om te zien wat er echt gaande is.....

Vrouwtje, ik lees dat je denkt dat het nu goed gaat. Maar ik herken jou absoluut in deze vrouw.

En je zult allemaal vergelijkingen maken, waarom het bij jou minder erg is, wat bij jullie anders ging en gaat. Je kunt jezelf hier helemaal uitpraten.

Dat kan ik ook.

Bij mij duurde het een aantal jaren en de situatie was onhoudbaar geworden. Maar het kan ook langer duren. En ergens gaat hij het verliezen, daar zijn al veel signalen van geweest.

(In principe hebben al die exen die hier naar voren komen dezelfde trekken in zich.)

Waar ga je op wachten? Tot hij het licht ziet, en zich oprecht in zijn gevoel stort en alle wonden kust en heelt die hij heeft aangericht?

Of wacht je op die dag dat je echt niets anders meer kunt, en wel kunt zeggen dat je alles en dan ook alles hebt geprobeerd en dat het dus echt niet aan jou moest liggen....maar welke prijs heb je dan moeten betalen voor je inspanningen, je hoop, de oogkleppen die je met alle macht wilde ophouden........



Binnenkort komt er een interview met de kinderen van deze vrouw, in een vervolguitzending van Oprah.

Je zag alvast een voorstukje.

Het ventje van 12 (geloof ik) vertelde...."je wist altijd dat het eraan zat te komen. Mijn moeder werd nog niet geslagen. Maar je wist dat het op een dag ging gebeuren..."

Deze jongens zijn opgegroeid in een thuis waar altijd spanningen waren. Onzichtbaar. Maar ze waren er.

Ze voelden dat het op een dag uit de hand ging lopen, ze waren bang.

Ze konden zichzelf niet zijn. Ze moesten met die vader meepraten, om zichzelf te beschermen.....Oh mijn hart brak toen ik die stem van die jongen hoorde op die opname, hij moest zijn vader gelijk geven in dat die zijn lieve moeder sloeg......

;(



Nou, het was gewoon zo heftig....

Wat komt het dichtbij.

Ik denk, dat als je ook maar iets herkent in dat verhaal van deze vrouw, het tijd is om even afstand te nemen en proberen echt te zien hoe het met je gaat.

Als je ook maar iets herkent...want zo'n beetje alles van wat we op dit topic bespreken kwam terug, samengevat in het verhaal van deze vrouw. En ik ben een hoop vergeten wat ik nog wilde zeggen erover, er kwam zoveel langs.

Iseo, *; :R 

Wat heb je dat goed opgeschreven! Ik herken inderdaad ook een aantal dingen heel duidelijk, en wat jij ook al zei: het zijn kenmerken die alle (ex-)mannen op dit topic schijnen te hebben.

Ik vind het zo erg dat ik haar naam niet meer weet, ik dacht dat het Susan was.

Echt een mooie vrouw ook om te zien, ze zat daar zo waardig, maar nog zo vol verdriet. Ook om die kinderen...

Echt knap van haar, je moet echt veel moed hebben om jezelf zo op tv de durven laten zien (en wat een les voor die ex-man van haar!). Wat uitzonderlijk dat er opnames van zijn, echt extreem dat dat zoontje dat gefilmd heeft. Wat erg voor die kinderen... :( 



Dat met die code vind ik echt een sterke tip! Ik heb zelf een keer min of meer zoiets gebruikt. Ik had geen code afgesproken, maar werd een keer in een lastig moment gebeld door mijn broer. Ik heb toen expres zulke rare antwoorden gegeven op dingen die hij zei, dat hij vroeg: "is alles wel goed daar?" Toen hoefde ik alleen nog maar nee te zeggen en sprong hij in de auto. Gelukkig dat hij toen belde (was die situatie toen mijn 1e man net had geprobeerd van een flat te springen met mijn kind). Met een code maak je zoiets nog veel makkelijker, dat kan echt een redding zijn, zonder dat je op zo'n moment van alles en nog wat uit moet leggen weet iemand dan dat er direct actie ondernomen moet worden.

Ik vind het zo erg dat ik haar naam niet meer weet, ik dacht dat het Susan was.

Echt een mooie vrouw ook om te zien, ze zat daar zo waardig, maar nog zo vol verdriet. Ook om die kinderen...

Iseo *;



Ze heet Susan inderdaad. Je kan hier een klein stukje zien. Op de site kun je ook een soort samenvatting van de uitzending lezen.



De kinderen werden gedwongen hun moeder in koor een vuile hoer (oid) te noemen.



Weet je nog Vrouwtje, dat je ex zei dat hij je zoontje op een dag wel zou vertellen wat voor vrouw zijn moeder is?



Die man is tot 36 jaar gevangenisstraf veroordeeld, het langste ooit wegens huiselijk geweld. Niet eens vanwege het geweld op de video, dat had hoogstens een jaar opgeleverd.



Wat me ook opviel (op de site) is dat de bazin van Susan het geweld documenteerde. Elke keer als Susan zich ziekmeldde, zich anders gedroeg of met verwondingen op het werk kwam, maakte ze een notitie. Lijkt me ook een goede tip voor mensen die dit in hun omgeving meemaken en willen helpen.



Een code: heel goed idee.



Je vindt hier (in het Engels) praktische tips om jezelf te beschermen en voor een ontsnappingsplan. Je weet wel, dat plan dat jíj nooit nodig zal hebben. Want bij jou komt niet zo ver.



En hier tips voor familie en vrienden van mishandelde vrouwen.



liefs,

dubio

Vandaag moest ik veel denken aan Vrouwtje, LilyRose en Elfje.

Kunnen we met elkaar een code afspreken? We kunnen mail-adressen uitwisselen, en zo achter de schermen telefonnummers doorgeven.

Ik heb bijvoorbeeld altijd mijn mobiel bij me, ook als ik ga slapen ligt hij op mijn bed. Dus je kunt mij midden in de nacht bellen als er een noodgeval is. Dan spreken we af wat er in dat geval gedaan zou moeten worden.

Vrouwtje, wil je alsjeblieft nadenken over een noodplan? Ik begrijp dat je het graag een kans wilt geven, nu met ex samen. Maar ik maak me gewoon zorgen. Wil je erover denken een telefoonnummer te programmeren, mijn nummer, of dat van een ander, dat je kunt bellen als het echt nodig is?

In mijn gedachten is jouw ex een tikkende tijdbom, iemand die nu veel inhoudt wat er op een dag gaat uitkomen. Je zult misschien denken dat ik spoken zie, of misschien vind je het toch een fijn idee dat je iemand kunt bellen als het nodig mocht zijn.

Elfje, als ik aan jou denk, voel ik ook die spanning. Hoe lang gaat hij het volhouden? Je kunt hem niet vertrouwen op wat je van hem kent uit het verleden, want toen heeft hij zijn woede fysiek geuit.

Hij zal toch gaan merken dat jij steeds meer bij jezelf aan het komen bent, dat jij steeds meer los van hem komt, dat je eigenlijk met je gedachten soms al bij een nieuw leven zit...nieuw huisje....

Ik ben bang voor een uitbarsting. Wil je alsjeblieft zorgen voor een telefoonnummer wat je kunt bellen, een code die je met iemand kunt afspreken? Anders kunnen wij ook misschien nummers uitwisselen voor noodgevallen, goed?

LilyRose, wil jij hier ook over nadenken? Voor als het misschien nodig mocht zijn?

*;



Dubiootje, bedankt voor de links!

Liefs Iseo

Iseo, even diep ademhalen.

Voor zover mij bekend -uit de moegestreden topics en hier- heeft de man van Vrouwtje nog nooit fysiek geweld tegen haar of tegen haar/hun huisraad gebruikt. Iedereen kan doorslaan, maar het risico daarop is toch een heel stuk minder bij iemand die geen geweld gebruikt heeft.

Anyway zolang ze die doorstart wil maken zit ze wel op een tijdbom, maar niet op een tikkende.



Probeer je er ook bij neer te leggen dat je eigenlijk helemaal niks kán. Stel dat iemand in een crisis zit, in een plaats ver weg van je. Zou ze al kans zien om je te bellen midden in die crisis? Is het dan niet wijzer om 112 te bellen, midden in die crisis? Al is het maar om zeker te weten dat er iets gebeurd, als je iemand anders belt om voor jou 112 te bellen geef je je lot uit handen... misschien reageren de hulpdiensten niet eens adequaat bij een bericht uit stad x over een gebeurtenis in stad y.



Hoe is het met je, vandaag? Nog kunnen slapen?

Hoi Mamz *;

Ja, je hebt ook wel gelijk.

Maar ik ben er gewoon bang voor, en na die uitzending heb ik toch gedachten dat er iets te verzinnen moet zijn voor de veiligheid.

112 bellen is natuurlijk het verstandigst, maar als ik denk aan die paar keer met ex dat het echt bijna misging, was daar geen tijd voor geweest, hooguit alleen de telefoon bij iemand laten overgaan.

Nou ja, de fantasieën spoken aardig door mijn hoofd...sorry.

Wil niemand bang maken.

Maar misschien iets om over na te denken, om een code af te spreken met iemand dichtbij, een vriendin?

Hoop dat Elfje en Vrouw er toch op die manier even bij stilstaan.



Ik heb niet veel geslapen, dochtertje is na vannacht wel goed opgeknapt. Dus die slaap halen we wel in.

Hoe is het met jou? Met je jongens?

Veel liefs!!!