Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 4

Hoi lieve Annemoon

*;

Het raakt me heel erg wat je schrijft.

Dat je na alles wat je hebt meegemaakt nu van je man kunt houden zonder bang te zijn dat er ineens iets gebeurt wat je veel pijn gaat doen.

En dat je dus nu de rust hebt om terug te kijken en langzaam te helen.



Ik weet even niet goed wat te schrijven, maar dit wilde ik je graag even zeggen.

Heel veel liefs!!!!

Tja, sex. Ik ben bang dat ik maar heel weinig ervaring heb met sex alleen om het houden van, om de leuk.

Wat verdrietig Annemoon, dat seks voor jou meer het toneel van machtsspelletjes was dan een platform voor liefde...

Bij mij was het altijd iets dat gevraagd werd, verwacht werd en anders genomen werd. Dat begon al met de eerste kus die ik ooit van een jongen kreeg. Ik zie hoe ik mezelf kwijt was/ben. En hoe makkelijk is het dan om steeds opnieuw de verkeerde mannen tegen te komen. Als een mot naar de vlammetjes. Steeds opnieuw.



Sinds ik hier op dit forum schrijf ben ik me weer meer gaan realiseren hoe letterlijk verknipt mijn geschiedenis is. Maar ik zie ook dat ik mijn man weer anders kan aankijken. Niet dat ik hem wild bespring zoals Dubio voorstelde (:P), maar kleine dingetjes. Ik ben al blij als ik me veilig voel als ik naast hem lig. Niet alleen veilig omdat hij niets doet wat ik niet wil, maar ook omdat er niets verwacht of gevraagd wordt wat ik niet wil. Ik ben blij omdat ik kan voelen dat ik van hem hou, in plaats van zitten wachten op de klap (letterlijk danwel figuurlijk). Dat geeft me hoop om door te puzzelen.

Ik heb de indruk dat het al beter gaat dan een tijdje geleden. Het zijn inderdaad kleine dingetjes. Lukt lepeltje-lepeltje al? Aankijken... geen klein ding maar wel heel mooi.



liefs,

dubio

Hallo fijne vrouwen!

Ik kom even weer binnen vallen om iedereen een *; en een  te geven voor al die dappere ontboezemingen en de aandacht, begrip en steun die jullie elkaar geven.



Momenteel ben ik goed boekje aan het lezen, wat misschien ook een aanrader is voor degenen die zich mettertijd weer open zouden willen stellen voor een nieuwe relatie, maar onzeker zijn of ze dat weer aandurven en hoe je een nieuwe relatie op een goeie manier (en met een goeie man!!!) aangaat.



Het heet: Stappen naar een goede relatie (schrijver: Paul Ferrini) en beschrijft helder hoe je vanuit de relatie met jezelf (eigenwaarde opbouwen/ lief zijn voor jezelf/ wat vind je belangrijk in het leven) een relatie met een ander opbouwt.

Wat belangrijke speerpunten zijn in een goede relatie (als: betrokkenheid, groei, verantwoordelijkheid en communicatie) en hoe je daar, vanaf het begin, je aandacht op kunt richten en daar mee omgaat.

Ook staat er een goed hoofdstuk in over loslaten en jezelf weer terugvinden na een relatie en wat een voorgaande relatie je kan leren.



Ik ben er erg over te spreken, met name omdat de nadruk wordt gelegd op de relatie met jezelf (je autenticitheit en integriteit) en hoe die -ook in een liefdesrelatie- nog steeds van evengroot belang is.

Lees bovendien prettig en de stof is goed behapbaar.



Even een tipje tussendoor dus, voor iedereen die zich hiertoe aangesproken voelt.



Voor de rest: veel liefs en sterkte voor jullie die dit topic zo waardevol en bijzonder maken! Ga door!



Reina

Hoi Reina!

*;

Hoe gaat het met jou?

Bedankt voor de tip, dit boek staat nu ook op mijn lijstje.



Ben vanmiddag met dochterlief en mijn vriendin weg geweest. Was een leuke middag.

Kan nu alleen mijn telefoon nergens vinden, misschien ligt die in haar auto nog. Wat word ik daar onrustig van, ben overal aan het zoeken enzo.

Heb hem altijd bij me, en nu is dat ding spoorloos. Kan ik echt niet tegen, ben meteen bang dat er iets gebeurd en dat ik niemand kan bellen dan. Ik weet dat het misschien overdreven is, maar zo voel ik me wel :(



Hoe is het met jullie allemaal?

Elfje, kun je alweer langskomen, hoop je snel weer te zien hier, hoe was de afgelopen week?

Suzanne, hoe gaat het met je? Kom gerust bijpraten, lieverd!

Mamz een *;

En liefs voor jullie allemaal.

Ik kom vanavond wel even terug, nu nog goed gaan zoeken naar mijn mobiel, die moet toch ergens zijn.

Ben vanmiddag met dochterlief en mijn vriendin weg geweest. Was een leuke middag.

Kan nu alleen mijn telefoon nergens vinden, misschien ligt die in haar auto nog. Wat word ik daar onrustig van, ben overal aan het zoeken enzo.

Heb hem altijd bij me, en nu is dat ding spoorloos. Kan ik echt niet tegen, ben meteen bang dat er iets gebeurd en dat ik niemand kan bellen dan. Ik weet dat het misschien overdreven is, maar zo voel ik me wel :(



Ik kan me voorstellen hoe je je voelt. Heb je je vriendin al kunnen bereiken? Of heb je alleen nog maar mobiel en geen vaste lijn meer? Met de tijd zul je zien dat die angst ook weg gaat.



Hoe is het met jullie allemaal?

Elfje, kun je alweer langskomen, hoop je snel weer te zien hier, hoe was de afgelopen week?

Suzanne, hoe gaat het met je? Kom gerust bijpraten, lieverd!

Mamz een *;

En liefs voor jullie allemaal.



Dat vind ik nou zo leuk aan jou Iseo, dat je altijd nog weer even aan de anderen denkt.

Ik kom vanavond wel even terug, nu nog goed gaan zoeken naar mijn mobiel, die moet toch ergens zijn.



Succes meid! En even St Maarten aanroepen. Dat is toch ook de heilige van de verloren spullen als ik het wel heb.

Onee, Sint Antonius van Padua moet je hebben!

Please, Sint Antonius van Padua, help me mijn mobiel vinden!!!



Ik heb echt een paniek gevoel nu.... :(

Nee, geen vaste lijn, alleen een mobiele telefoon hier.

Kan dit echt even niet hebben zeg, shit.

Please, Sint Antonius van Padua, help me mijn mobiel vinden!!!



Ik heb echt een paniek gevoel nu.... :(

Nee, geen vaste lijn, alleen een mobiele telefoon hier.

Kan dit echt even niet hebben zeg, shit.

Mail me anders even je nummer, dan bel ik.

Dubio je hebt mail, dankjewel!

Kijk, Sint Antonius komt je al tegemoet: slim idee Dubio!!!

* duimt voor goede afloop * (je weet maar nooit of het helpt...)

Hoi hoi,



Vandaag het eerste gesprek gehad bij de klinisch psycholoog van de revalidatieafdeling. In de eerste instantie ging het natuurlijk over mijn fysieke gezondheid, maar daarna kwamen er toch wel wat andere zaken aan bod. En dan is een uur zo voorbij en moet je al weer naar de volgende (heb op zo'n ochtend drie afspraken in het ziekenhuis).



Wat mij wel opviel tijdens het gesprek was dat ze even stil was na mijn verhaal, diep in gedachten. Ik zei er toen maar achteraan dat het allemaal wel gebeurd is/was, maar dat dat 'slechts' een klein deel van mijn leven tot nu toe is geweest. Dat dat wel een behoorlijke stempel op mijn 'zijn' heeft gedrukt, maar dat dat niet de 'persoon is met wie ik mijzelf identificeer'. Dat ik bezig ben mijzelf te hervinden, een behoorlijk eind op weg ben.



Volgende week praten wij verder....



Ik denk er over om de aangiften (zijn nu nog 'maar' meldingen) tóch door te zetten. Mishandeling met letsel, smaad en laster. Een jaar geleden was ik bang voor de gevolgen, daarna heb ik het weggestopt, maar nu ik er weer mee bezig ben laat het mij niet los dat hij er 'zomaar' mee weg komt. Ik weet het nog niet...



VK: hoe is he tnu met je? Al even niets gehoord!



Iseo, Dubio, Mamzelle, alle anderen: *;



Liefs,



Carrrie.

Wat mij wel opviel tijdens het gesprek was dat ze even stil was na mijn verhaal, diep in gedachten. Ik zei er toen maar achteraan dat het allemaal wel gebeurd is/was, maar dat dat 'slechts' een klein deel van mijn leven tot nu toe is geweest. Dat dat wel een behoorlijke stempel op mijn 'zijn' heeft gedrukt, maar dat dat niet de 'persoon is met wie ik mijzelf identificeer'. Dat ik bezig ben mijzelf te hervinden, een behoorlijk eind op weg ben.



Carrrie, je hoeft jezelf toch niet te verontschuldigen voor je verhaal? Zo'n psycholoog mag best even onder de indruk zijn, tijd nodig hebben om je verhaal te plaatsen. Het is ook nogal wat. En jij weet beter dan geen ander hoeveel je nog niet verteld hebt.



Volgende week praten wij verder....



Ik denk er over om de aangiften (zijn nu nog 'maar' meldingen) tóch door te zetten. Mishandeling met letsel, smaad en laster. Een jaar geleden was ik bang voor de gevolgen, daarna heb ik het weggestopt, maar nu ik er weer mee bezig ben laat het mij niet los dat hij er 'zomaar' mee weg komt. Ik weet het nog niet...



Ik vind het in ieder geval goed dat je erover denkt. Is het iets om hierover ook eens inlichtingen in te winnen? Of weet je al wat de gevolgen zijn als je dit doet, wat het precies betekent? Ik niet namelijk. Weet niet wat het verschil is tussen melding en aangifte. Maar alleen al het proces van erover nadenken en inlichtingen inwinnen kan voor jou al heel veel betekenen lijkt mij. Je claimt je eigen leven terug. Lijkt me geweldig!

Even een knuffel voor Zonlicht (als je niet al ligt te slapen...). *;

Ik hoop dat jullie me niet als inbreker op dit topic zien. Ben wel een vaste meelezer, en zoals ik al eerder even meldde; ik put er ook inspiratie uit. Zit weliswaar niet in de situatie van de meesten hier, maar grenzen afbakenen is ook voor mij lastig.

Melding: je doet op het politiebureau je verhaal, het owrdt opgeschreven en klaar.



Aangifte: je doet je verhaal, de 'verdachte' wordt uitgenodigd en verhoord en er kán een zaak van komen voor de rechter.



Indien er een zaak van zou komen en mijn ex zou worden veroordeeld, dan zou hij een taakstraf kunnen krijgen, of een geldstraf, of ehhhh nou in ieder geval een strafblad en voor de rest zou het mij niet eens zoveel uit maken. Wat ik belangrijker zou vinden is een stukje 'gelijk' vwb de mishandelingen. Daarnaast wil ik dat hij stopt met rondbazuinen van 'zijn verhaal' (Carrrie is een hoer en toen ik daar achter kwam ben ik bij haar weg gegaan). Het klopt niet en geeft een heel vervelend beeld over mij, de moeder van zijn kind....



Eerst die gesprekken en dan verder kijken, stap voor stap verder gaan...

Hoi Myrax, natuurlijk ben je altijd welkom, en zeker met knuffels voor Zon! Die kan ze goed gebruiken....

Ook een van mij, lieve Zonlicht *;

Melding: je doet op het politiebureau je verhaal, het owrdt opgeschreven en klaar.



Aangifte: je doet je verhaal, de 'verdachte' wordt uitgenodigd en verhoord en er kán een zaak van komen voor de rechter.



Helder!



Indien er een zaak van zou komen en mijn ex zou worden veroordeeld, dan zou hij een taakstraf kunnen krijgen, of een geldstraf, of ehhhh nou in ieder geval een strafblad en voor de rest zou het mij niet eens zoveel uit maken. Wat ik belangrijker zou vinden is een stukje 'gelijk' vwb de mishandelingen. Daarnaast wil ik dat hij stopt met rondbazuinen van 'zijn verhaal' (Carrrie is een hoer en toen ik daar achter kwam ben ik bij haar weg gegaan). Het klopt niet en geeft een heel vervelend beeld over mij, de moeder van zijn kind....



Alleen al het spelen met de gedachten lijkt mij een helende werking te hebben.



Eerst die gesprekken en dan verder kijken, stap voor stap verder gaan...



Precies, sterkte ermee!

Even een knuffel voor Zonlicht (als je niet al ligt te slapen...). *;

Ik hoop dat jullie me niet als inbreker op dit topic zien. Ben wel een vaste meelezer, en zoals ik al eerder even meldde; ik put er ook inspiratie uit. Zit weliswaar niet in de situatie van de meesten hier, maar grenzen afbakenen is ook voor mij lastig.

Schrijf maar als je er zin in hebt hoor! En geen zorgen, we horen hier geen van allen thuis ;) Ik hoop dat je van meelezen al wijzer wordt.



liefs,

dubio

Melding: je doet op het politiebureau je verhaal, het owrdt opgeschreven en klaar.



Aangifte: je doet je verhaal, de 'verdachte' wordt uitgenodigd en verhoord en er kán een zaak van komen voor de rechter.



Indien er een zaak van zou komen en mijn ex zou worden veroordeeld, dan zou hij een taakstraf kunnen krijgen, of een geldstraf, of ehhhh nou in ieder geval een strafblad en voor de rest zou het mij niet eens zoveel uit maken. Wat ik belangrijker zou vinden is een stukje 'gelijk' vwb de mishandelingen. Daarnaast wil ik dat hij stopt met rondbazuinen van 'zijn verhaal' (Carrrie is een hoer en toen ik daar achter kwam ben ik bij haar weg gegaan). Het klopt niet en geeft een heel vervelend beeld over mij, de moeder van zijn kind....



Eerst die gesprekken en dan verder kijken, stap voor stap verder gaan...

Ik vind het erg moedig dat je hierover nadenkt Carrrie. Het is voor een buitenstaander zo makkelijk gezegd, maar om het echt te doen is een tweede.







Wat ik niet helemaal snap, is hoe je ex wegkomt met dat verhaal. Jullie woonden toch samen? Hoe kun je dan niet weten dat je partner als hoer werkt? Wat heeft hij ervan gemaakt, dat jij eh, serveerster was of zo?





Je hebt niet echt gereageerd op wat ik eerder heb geschreven. Hoeft ook niet hoor, maar ik hoop dat ik je daarmee niet gekwetst heb... Ik schrijf de dingen soms wat hard op, ik hoop dat ik niet de verkeerde toon heb gekozen. Als dat zo is, sorry!



slaap lekker Carrrie!

dubio

Welterusten allemaal. Mijn mobiel is nog niet terecht, maar ik ben zo moe dat ik toch wel kan slapen denk ik.

Gek dat zo'n klein rotding me zo van mijn stuk brengt.



Veel liefs voor Lemmy even

en ook *; voor jullie allemaal.



Dubio, jouw reactie dat we hier geen van allen thuishoren vind ik echt zo geweldig gevat!!!

Ik vind jouw manier van schrijven echt super, heb er zoveel aan.

O+

Bedankt dat je me even wilde helpen met bellen.

Ik ben even de kluts kwijt, ik lees wel vaker op het forum als ik even niets te doen heb. En zo kwam ik bij jullie terecht en alles wat jullie schrijven is zo herkenbaar, en zo confronterend. Heb al heel lang een relatie deze relatie gaat altijd met ups en downs. Maar toch omschrijf ik onze relatie als goed. Maar voelt het niet goed. En dan lees je per ongeluk dit en ga je aan het denken. Ik las dit forum gisterenavond en kon het gewoon niet uit mijn hoofd zetten. Ik dacht altijd dat ik het helemaal niet slecht heb. Ik wordt niet geslagen, heb voldoende geld, kan gaan waar ik wil. Maar toch voel ik me al jaren ongelukkig. En dan lees je dit en dan denk je telkens hee dat heb ik ook en o dat zo hij ook zo doen. Je leest verder en je denkt ze hebben het over hem. Tot je weer beseft dat, dat helemaal niet zo is. Hij vertoont gelijkenissen maar hij is het niet. En waarom kan ik dit forum maar niet uit mijn hoofd zetten. Echt waar ik heb mezelf de hele dag zo klote gevoeld. Omdat het waar is wat jullie schrijven. Het zou over mij kunnen gaan. Maar dan zonder de scherpe kantjes waar jullie het over hebben. Dit besef had ik al maar nu moet ik het onder ogen zien. Of misschien wil ik het wel langzaam onder ogen zien.

Ik vraag me af welke verhalen bij jullie horen. Want de mijne is lang niet zo erg of toch wel. Ik weet het niet, ik weet het echt niet.



Mijn vriend en ik zijn al ruim 10 jaar samen, ik was jong toen ik hem leerde kennen hij is een stuk ouder. In het begin luisterde ik naar hem want hij was ouder. Later leerde ik mijn mond te houden want dan is hij tenminste niet chagerijnig. Ik heb nooit verdriet en als ik dat heb komt dat absoluut niet door hem maar door mijn familie of mijn vriendinnen. Ik mag overal heen gaan, behalve s avonds of in het weekend. Mijn telefoon word gecontroleerd en mijn pc. Maar ja ik heb ooit een misstap begaan. Dat hij dat ervoor deed dat vergeten we maar even voor het gemak. Hij drinkt om zijn problemen te vergeten. Dat moet ik hem toch gunnen.



Maar nu nu staat alles bij mij onder druk,

ik heb iets ingrijpends meegemaakt (ik kan nu niet zeggen wat ivm herkenbaarheid)

En hij vindt ik niet moet zeuren. Het is immers al 3 weken geleden

Ik wilde vertellen wat me dwars zat en hij voelde zich gekrenkt. Hij is degene die aandacht nodig heeft hij is degene die het moeilijk heeft. En ik dan.



Ik weet het niet. Ik durf niet weg van hem ik ben bang. Zo bang dat ik denk dat ik die stap nooit kan nemen. Niet bang voor hem maar voor de toekomst. Nu weet ik wat ik heb dan niet meer. We hebben kinderen kan ik het voor hun maken? Ik bedoel hij mishandeld me niet, kan toch gaan en staan waar ik wil. Kan kopen wat ik wil. En dan barst de bom voor de 1000 keer. Ik denk nu is het afgelopen ik ben het zat. En de volgende dag is hij zo lief en zo ontzettend begripvol en hij praat en praat en ik luister, en dan denk ik uiteindelijk ik vind nooit meer iemand die zoveel van mij en de kinderen houdt, hij bedoeld het niet zo. Hij heeft het zo moeilijk, hij probeert het wel maar hij kan het niet. En ik geef hem weer een kans. Tot na een paar weken precies hetzelfde senario afspeelt. Maar ja die goede dagen he waren die er maar niet.



Ik hoop dat jullie er wijs uit komen, ik ben even helemaal de weg kwijt. Ik kan het niet teruglezen want dan verstuur ik het niet meer. Ken mezelf.



Jullie allemaal heel veel sterkte, en wees sterk maar vooral trots op jezelf. Jullie zijn al zover.



liefs Alyden.

Ik ben even de kluts kwijt, ik lees wel vaker op het forum als ik even niets te doen heb. En zo kwam ik bij jullie terecht en alles wat jullie schrijven is zo herkenbaar, en zo confronterend. Heb al heel lang een relatie deze relatie gaat altijd met ups en downs. Maar toch omschrijf ik onze relatie als goed. Maar voelt het niet goed. En dan lees je per ongeluk dit en ga je aan het denken. Ik las dit forum gisterenavond en kon het gewoon niet uit mijn hoofd zetten. Ik dacht altijd dat ik het helemaal niet slecht heb. Ik wordt niet geslagen, heb voldoende geld, kan gaan waar ik wil. Maar toch voel ik me al jaren ongelukkig. En dan lees je dit en dan denk je telkens hee dat heb ik ook en o dat zo hij ook zo doen. Je leest verder en je denkt ze hebben het over hem. Tot je weer beseft dat, dat helemaal niet zo is. Hij vertoont gelijkenissen maar hij is het niet. En waarom kan ik dit forum maar niet uit mijn hoofd zetten. Echt waar ik heb mezelf de hele dag zo klote gevoeld. Omdat het waar is wat jullie schrijven. Het zou over mij kunnen gaan. Maar dan zonder de scherpe kantjes waar jullie het over hebben. Dit besef had ik al maar nu moet ik het onder ogen zien. Of misschien wil ik het wel langzaam onder ogen zien.

Ik vraag me af welke verhalen bij jullie horen. Want de mijne is lang niet zo erg of toch wel. Ik weet het niet, ik weet het echt niet.



Mijn vriend en ik zijn al ruim 10 jaar samen, ik was jong toen ik hem leerde kennen hij is een stuk ouder. In het begin luisterde ik naar hem want hij was ouder. Later leerde ik mijn mond te houden want dan is hij tenminste niet chagerijnig. Ik heb nooit verdriet en als ik dat heb komt dat absoluut niet door hem maar door mijn familie of mijn vriendinnen. Ik mag overal heen gaan, behalve s avonds of in het weekend. Mijn telefoon word gecontroleerd en mijn pc. Maar ja ik heb ooit een misstap begaan. Dat hij dat ervoor deed dat vergeten we maar even voor het gemak. hij heeft nooit geen misstap begaan voor mijn misstap controleerde hij alles al. Hij drinkt om zijn problemen te vergeten. Dat moet ik hem toch gunnen.



Maar nu nu staat alles bij mij onder druk,

ik heb iets ingrijpends meegemaakt (ik kan nu niet zeggen wat ivm herkenbaarheid)

En hij vindt ik niet moet zeuren. Het is immers al 3 weken geleden

Ik wilde vertellen wat me dwars zat en hij voelde zich gekrenkt. Hij is degene die aandacht nodig heeft hij is degene die het moeilijk heeft. En ik dan.



Ik weet het niet. Ik durf niet weg van hem ik ben bang. Zo bang dat ik denk dat ik die stap nooit kan nemen. Niet bang voor hem maar voor de toekomst. Nu weet ik wat ik heb dan niet meer. We hebben kinderen kan ik het voor hun maken? Ik bedoel hij mishandeld me niet, kan toch gaan en staan waar ik wil. Kan kopen wat ik wil. En dan barst de bom voor de 1000 keer. Ik denk nu is het afgelopen ik ben het zat. En de volgende dag is hij zo lief en zo ontzettend begripvol en hij praat en praat en ik luister, en dan denk ik uiteindelijk ik vind nooit meer iemand die zoveel van mij en de kinderen houdt, hij bedoeld het niet zo. Hij heeft het zo moeilijk, hij probeert het wel maar hij kan het niet. En ik geef hem weer een kans. Tot na een paar weken precies hetzelfde senario afspeelt. Maar ja die goede dagen he waren die er maar niet.



Ik hoop dat jullie er wijs uit komen, ik ben even helemaal de weg kwijt. Ik kan het niet teruglezen want dan verstuur ik het niet meer. Ken mezelf.



Jullie allemaal heel veel sterkte, en wees sterk maar vooral trots op jezelf. Jullie zijn al zover.



liefs Alyden.

ik las het over en het stikt van de fouten mijn excuses hiervoor. Maar dat stukje moest ik aanpassen anders interpreteer je het misschien verkeerd.

Oh lieve Alyden. Reken maar dat we er wijs uit kunnen.

Wees welkom om mee te schrijven, en ik hoop zo dat het je zal helpen om voor jezelf te onwarren wat je echt wilt.

Een *; omdat je je zo voelt, dat je helemaal de weg kwijt bent....

Ik begrijp dat je iets heel ingrijpends hebt meegemaakt, heb je wel iemand anders die er nu voor je is, lieverd?



Ik begrijp je angsten. Voel je welkom om er hier over te praten alsjeblieft. Misschien kun je ze zo kleiner maken, en zie je weer een pad dat je in kunt slaan waar jij je goed bij voelt.

Voor nu heel veel liefs.

Blijf schrijven, zo goed van je.

Echt uit het hart.

Veel liefs nogmaals, van Iseo

:R

iseo bedankt voor je warme woorden,



Ik zit er gewoon van te huilen, dit is de eerste keer dat ik dit zo allemaal op schrijf en weet nu echt niet meer wat ik moet zeggen. Maar je berichtje doet me zoveel goeds. Maar maakt me ook bang ik wil eigenlijk helemaal niet bij jullie clubje horen.



Kun je toch niet slapen omdat je je telefoon nog niet gevonden hebt. Ik las net dat je wilde gaan slapen omdat je zo moe was en het is nu toch echt al heel laat. Ik hoop dat je hem nog terug vindt anders moet je even precies nagaan wat je allemaal gedaan hebt. Maar ja dat zul je trouwens al geprobeerd hebben.



liefs Alyden