Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 4
donderdag 7 juni 2007 om 20:43
Een nieuw deel want het blijkt enorm in een behoefte te voorzien.
Iedereen die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten, schrijf en lees mee. En of het nu emotioneel of fysiek geweest, dat maakt niet zoveel uit. De relatie is ongelijkwaardig (geweest) en dat maakt dat je jezelf verliest. Laten we leren van elkaars ervaringen en het besef krijgen over keuzes maken. Want je hebt een keus, ook al voelt het op dit moment misschien niet zo. Leer waar je grenzen liggen en leer die grenzen duidelijk te maken aan anderen.
Het voelt zo goed jezelf weer te worden of te kunnen zijn.
Een ongelijkwaardige relatie is ook niet goed voor de kinderen die erbij betrokken zijn. Angst remt onze eigen ontwikkeling, maar Angst ondermijnt ook de ontwikkeling van kinderen. Laten we elkaar helpen om echt moedige keuzes te maken en eindelijk onszelf ook te tonen als krachtige en moedige mensen.
Manu, we denken nog steeds aan je
Iedereen die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten, schrijf en lees mee. En of het nu emotioneel of fysiek geweest, dat maakt niet zoveel uit. De relatie is ongelijkwaardig (geweest) en dat maakt dat je jezelf verliest. Laten we leren van elkaars ervaringen en het besef krijgen over keuzes maken. Want je hebt een keus, ook al voelt het op dit moment misschien niet zo. Leer waar je grenzen liggen en leer die grenzen duidelijk te maken aan anderen.
Het voelt zo goed jezelf weer te worden of te kunnen zijn.
Een ongelijkwaardige relatie is ook niet goed voor de kinderen die erbij betrokken zijn. Angst remt onze eigen ontwikkeling, maar Angst ondermijnt ook de ontwikkeling van kinderen. Laten we elkaar helpen om echt moedige keuzes te maken en eindelijk onszelf ook te tonen als krachtige en moedige mensen.
Manu, we denken nog steeds aan je
maandag 11 juni 2007 om 10:26
Lieve allemaal,
Herkenning hoor. Ook in mijn voormalige relatie werden dit soort dingen tegen mij gebruikt. Mijn ex wilde ook graag spannende dates met anderen erbij maar feitelijk was hij er de persoon niet naar om dat tot een goed einde te brengen. Ik ook niet maar dat kwam omdat ik geremd was in seksualiteit met anderen erbij maar hij omdat hij een te jaloerse en bezitterige natuur heeft om niet achteraf problemen te schoppen, terwijl we aan partnerruil deden omdat híj dat nota bene wilde!
Het ging precies zoals bij Iseo, daarom nam ik ook haar posting als uitgangspunt. Dit soort gedrag past precies bij de persoonlijkheden van de mannen waar we het steeds over hebben. De Misogyne man, de vrouwenhater dus.
Het is zo erg dat je je gaat schamen, zelfs jaren later nog, voor dingen waarvan jij dacht dat je ze uit liefde deed, of die je deed om hem blij te maken, trots te laten zijn of je relatie een positieve impuls te geven. Het was in mijn geval zoals bij alle andere pogingen die ik deed in die richting. Uiteindelijk ging het weer fout en was wat er fout ging mijn schuld, plus dat ik me ook nog eens als een 'hoer' had gedragen. Vanuit zijn point of view was dat helemaal waar, ware het niet, dat ik dat deed voor hém! Maar goed, dat soort logica was voor mijn ex veel te ingewikkeld. In zijn wereld was ik een slettebak en daar hielp geen moedertje lief aan.
Het zei weer eens meer over hem dan over mij denk ik nu maar het kostte me lang moeite om me niet weer dood te schamen als ik terugdacht aan dat soort gebeurtenissen.
maandag 11 juni 2007 om 11:02
Zonlicht, snap ik. Ik vroeg me alleen af in hoeverre je kids op een leeftijd zijn dat je ermee kunt praten, die van mij zouden nog veel te jong zijn. Laat jezelf zien aan je kinderen, maar zonder ze verantwoordelijk te maken voor jouw beslissingen. Dat is mijn (onmogelijke) advies aan je. En zorg dat je er hulp bij hebt.
Iseo, meid, dit verandert niets. Ik hoop / denk wel dat je Carrie hiermee een aardig eind op weg helpt.
Dubio, wat je schreef aan Carrie dacht ik wel, maar durfde het niet op te schrijven.
Meiden, ik ben jullie heel dankbaar. Behalve dat ik inzie hoe mijn eigen relaties mij gevormd hebben, zie ik ook hoeveel geluk ik nog heb gehad. Alle voorwaarden om in exact dezelfde situatie te belanden als jullie waren aanwezig: de foute man, het gebrek aan zelfvertrouwen, de hunkering naar 'echte' liefde etc etc. Hij woonde alleen niet bij mij. En dat gaf mij genoeg ruimte om er niet 'te' diep in te belanden.
Hiermee wil ik ook zeggen dat ik ieder van jullie absoluut niet veroordeel voor wat voor detail dan ook uit je relatie. Het versterkt alleen maar het gevoel van: daar ben ik dus aan ontsnapt. Dat had mij net zo goed kunnen gebeuren.
Iseo, meid, dit verandert niets. Ik hoop / denk wel dat je Carrie hiermee een aardig eind op weg helpt.
Dubio, wat je schreef aan Carrie dacht ik wel, maar durfde het niet op te schrijven.
Meiden, ik ben jullie heel dankbaar. Behalve dat ik inzie hoe mijn eigen relaties mij gevormd hebben, zie ik ook hoeveel geluk ik nog heb gehad. Alle voorwaarden om in exact dezelfde situatie te belanden als jullie waren aanwezig: de foute man, het gebrek aan zelfvertrouwen, de hunkering naar 'echte' liefde etc etc. Hij woonde alleen niet bij mij. En dat gaf mij genoeg ruimte om er niet 'te' diep in te belanden.
Hiermee wil ik ook zeggen dat ik ieder van jullie absoluut niet veroordeel voor wat voor detail dan ook uit je relatie. Het versterkt alleen maar het gevoel van: daar ben ik dus aan ontsnapt. Dat had mij net zo goed kunnen gebeuren.
maandag 11 juni 2007 om 11:19
Iseo *;
Bij ons is het er -gelukkig- niet van gekomen. In het begin van de relatie was ik zelf nogal losbandig en is het onderwerp parenclub ter sprake gekomen. Omdat ik zwanger was wilde hij het uiteindelijk niet en later gebruikte hij het tegen me, dat ik bereid zou zijn geweest om mee te gaan.
Aan het eind van de relatie heeft hij nog wel bizarre voorstellen gedaan -of die parenclub weer opgerakeld- maar ik kon dit afhouden omdat ik diep gekwetst was door zijn beschuldigingen, omdat ik geen vertrouwen meer in hem had, en gelukkig, ik bewust genoeg was van mijn eigen wezen om niet meer aangeraakt te willen worden door een derde, niet meer mijn man te willen delen. Daarvoor heb ik dus wel een jaar uit zijn directe invloed moeten zijn, om dat bewustzijn te kunnen hebben. Weet niet wat er was gebeurd als toen in het begin ik wel mee was gegaan naar die parenclub.
De sex van die mannen klopt niet. Ik heb hem ervan verdacht een verborgen homosexueel te zijn, terwijl hij spuugt op homo's. Fantasieën, ach, die kunnen zo bizar zijn als je ze zelf wilt. Het geeft ook wel aan dat de mannen zélf grenzenloos waren en dat is een andere kant van het verhaal. Ze vertrapten niet alleen onze grenzen, maar herkenden ook de eigen grenzen niet. Dat bewustzijn helpt mij wel om me iets normaler, iets minder mishandeld te voelen, zo slecht als hij was voor mij was hij ook voor zichzelf.
Bij ons is het er -gelukkig- niet van gekomen. In het begin van de relatie was ik zelf nogal losbandig en is het onderwerp parenclub ter sprake gekomen. Omdat ik zwanger was wilde hij het uiteindelijk niet en later gebruikte hij het tegen me, dat ik bereid zou zijn geweest om mee te gaan.
Aan het eind van de relatie heeft hij nog wel bizarre voorstellen gedaan -of die parenclub weer opgerakeld- maar ik kon dit afhouden omdat ik diep gekwetst was door zijn beschuldigingen, omdat ik geen vertrouwen meer in hem had, en gelukkig, ik bewust genoeg was van mijn eigen wezen om niet meer aangeraakt te willen worden door een derde, niet meer mijn man te willen delen. Daarvoor heb ik dus wel een jaar uit zijn directe invloed moeten zijn, om dat bewustzijn te kunnen hebben. Weet niet wat er was gebeurd als toen in het begin ik wel mee was gegaan naar die parenclub.
De sex van die mannen klopt niet. Ik heb hem ervan verdacht een verborgen homosexueel te zijn, terwijl hij spuugt op homo's. Fantasieën, ach, die kunnen zo bizar zijn als je ze zelf wilt. Het geeft ook wel aan dat de mannen zélf grenzenloos waren en dat is een andere kant van het verhaal. Ze vertrapten niet alleen onze grenzen, maar herkenden ook de eigen grenzen niet. Dat bewustzijn helpt mij wel om me iets normaler, iets minder mishandeld te voelen, zo slecht als hij was voor mij was hij ook voor zichzelf.
maandag 11 juni 2007 om 11:19
Ik ben het volledig eens met wat Annemoon hierboven schrijft. Mijn 1e man woonde dan wel bij mij, maar omdat er vrij snel een definitief einde aan onze relatie kwam doordat hij overleed, is mij ook veel bespaard gebleven. Bij eigenlijk alle dingen die hier opgeschreven worden, denk ik hetzelfde wat Annemoon hierboven schrijft: dat had mij net zo goed kunnen gebeuren.
Petje af voor de moed om het allemaal op te schrijven trouwens.
*;
maandag 11 juni 2007 om 11:31
Ik weet niet of dat nou de goede strategie is, weer medelijden met hem hebben. "Hij kon er ook niets aan doen. Hij was ziek." Jij bent daardoor niet minder mishandelt hoor!
Misschien komt er een tijd dat het ok is om hem zo te bekijken. Ik zou het nu vooral niet doen. Je hebt je boosheid nodig! Je moet loskomen van je verslaving en je boosheid helpt je daarbij.
Medelijden? Laat zijn familie en vriendenkring maar medelijden met hem hebben. Laat die hem maar helpen en weer op het goede spoor zetten. Jij niet! Net zoals je als alcoholist geen glaasje voor de gezelligheid kunt drinken, zo kun jij niet een beetje medelijden met hem hebben.
maandag 11 juni 2007 om 11:35
Annemoon, lieverd, ik ben zo weg bij hem als ik maar weg kan zijn. Die komt hier niet meer terug hoor, hooguit nog om de kinderen te zien. Ik ben eigenlijk verrast door het gemak waarmee hij nu uit mijn leven weg is, maar zou pas echt verrast zijn als hij het nu nog zou wagen om zich terug in mijn leven te dringen.
maandag 11 juni 2007 om 11:40
hihi, wat ik al aankondigde deze week, je gaat verhalen door elkaar halen. Maar goed, dan iets minder stellig dan ik net zei. Het feit dat hij ziek is maakt niet dat jij minder mishandelt bent. Maar misschien moet ik ook weer meer vanuit mezelf praten. Het feit dat mijn x niet goed bij zijn hoofd was betekent niet dat ik er minder door beschadigd ben. En het maakt het niet minder erg. Dat wilde ik maar zeggen.
maandag 11 juni 2007 om 12:49
Het lucht toch op, om het te vertellen. Jullie reacties weer te lezen.
Oh, ik schaam me zo.
Maar ik was echt mezelf niet meer, ik weet nog dat ik moest lachen omdat ik bang was. Als ik eraan terugdenk zie ik mezelf en die man van een afstand.
Die hele avond is zo vaag, mijn ex gedroeg zich vreemd. Hij is juist heel bezitterig, en was boos en tegelijk opgewonden. Hij was trots dat iemand mij mooi vond en wilde hebben.
Pfffff dat ik dit allemaal opschrijf...
Hij was zo kwaad achteraf, en tegelijk luidde het ook een periode in die eigenlijk fijn en rustiger was. We kwamen weer dichter bij elkaar, maar ik gedroeg me ook echt of ik iets goed te maken had.
Ik denk dat er vaker dingen waren gebeurd die zijn 'macht' over mij versterkte, maar als het met seks te maken heeft het meer invloed gehad.
De tweede keer weet ik echt niet goed meer, alleen dat ik heb gehuild. Het was een nacht, in een vreemd huis, en ik vraag me steeds af waarom ik niet gewoon weg liep ervan.
Het riep/roept zo veel vragen op. Het is zoiets raars. En ik deed het voor ex, en ik moest het ook weer goedmaken daarna, allemaal tegenstrijdigheden.
En nee, ik zou het zelf nooit gedaan hebben, zeker niet met iemand die twee keer zou oud was, voelde me niet tot die persoon aangetrokken en ik zou het niet durven. Me blootgeven waar anderen bij waren. En het onveilig doen omdat je niets durft te zeggen.
Hoe ik me nu voel? Klote als ik hier aan denk.
Het spijt me dat ik het allemaal zo opschrijf. Maar het moet eruit.
En ik ga dit nooit tegen iemand vertellen in mijn omgeving. Het is om misselijk van te worden. Terwijl ik het nu ook achteraf pas zie, jaren verder. Had naar mijn idee nooit echt erge seks tegen mijn zin gehad, tot ik hier ben mee gaan schrijven, en de herinneringen echt terug heb laten komen. Ik dacht eerst achteraf dat ik het zelf wilde. En er niets van terecht bracht ofzo.
En nu weet ik hoever ik van mijzelf al afstond toen, het ging echt slecht. En ik heb wel degelijk tegen mijn zin hieraan meegedaan, dat kan ik nu wel zeggen.
Maar ja, schiet ik ook niet veel mee op.
Die vragen blijven toch wel.
Carrrie, ik durf te zeggen dat het moment dat het bij jullie ter sprake kwam dat jij misschien eventueel geld zou kunnen verdienen in die club hij meteen voelde wat dit hem zou geven, qua macht over je.
Hoe erg bewust hij hiermee is bezig geweest dat weet ik niet, maar hij heeft het meteen gevoeld. Jullie posities tegeover elkaar zouden veranderen, op een manier die hij wel wilde. Zo zie ik het terug dat het was bij mijn ex.
Hij zag het geld wel zitten, dat is waar jij nu misschien vooral aan denkt. Maar het heeft ook te maken met jou klein willen krijgen en hier een kans voor zien/voelen.
Mamz, ik denk dat mijn ex ook homoseksuele gevoelens misschien had. Hij was zo grof, zo hard als hij over homo's sprak. En tegelijk ook heel bang er voor een te worden aangezien. Ik kon daar heel slecht tegen, vond het respectloos hoe hij dingen kon zeggen, kon schelden, maar durfde er niet tegenin te gaan.
Oh, ik schaam me zo.
Maar ik was echt mezelf niet meer, ik weet nog dat ik moest lachen omdat ik bang was. Als ik eraan terugdenk zie ik mezelf en die man van een afstand.
Die hele avond is zo vaag, mijn ex gedroeg zich vreemd. Hij is juist heel bezitterig, en was boos en tegelijk opgewonden. Hij was trots dat iemand mij mooi vond en wilde hebben.
Pfffff dat ik dit allemaal opschrijf...
Hij was zo kwaad achteraf, en tegelijk luidde het ook een periode in die eigenlijk fijn en rustiger was. We kwamen weer dichter bij elkaar, maar ik gedroeg me ook echt of ik iets goed te maken had.
Ik denk dat er vaker dingen waren gebeurd die zijn 'macht' over mij versterkte, maar als het met seks te maken heeft het meer invloed gehad.
De tweede keer weet ik echt niet goed meer, alleen dat ik heb gehuild. Het was een nacht, in een vreemd huis, en ik vraag me steeds af waarom ik niet gewoon weg liep ervan.
Het riep/roept zo veel vragen op. Het is zoiets raars. En ik deed het voor ex, en ik moest het ook weer goedmaken daarna, allemaal tegenstrijdigheden.
En nee, ik zou het zelf nooit gedaan hebben, zeker niet met iemand die twee keer zou oud was, voelde me niet tot die persoon aangetrokken en ik zou het niet durven. Me blootgeven waar anderen bij waren. En het onveilig doen omdat je niets durft te zeggen.
Hoe ik me nu voel? Klote als ik hier aan denk.
Het spijt me dat ik het allemaal zo opschrijf. Maar het moet eruit.
En ik ga dit nooit tegen iemand vertellen in mijn omgeving. Het is om misselijk van te worden. Terwijl ik het nu ook achteraf pas zie, jaren verder. Had naar mijn idee nooit echt erge seks tegen mijn zin gehad, tot ik hier ben mee gaan schrijven, en de herinneringen echt terug heb laten komen. Ik dacht eerst achteraf dat ik het zelf wilde. En er niets van terecht bracht ofzo.
En nu weet ik hoever ik van mijzelf al afstond toen, het ging echt slecht. En ik heb wel degelijk tegen mijn zin hieraan meegedaan, dat kan ik nu wel zeggen.
Maar ja, schiet ik ook niet veel mee op.
Die vragen blijven toch wel.
Carrrie, ik durf te zeggen dat het moment dat het bij jullie ter sprake kwam dat jij misschien eventueel geld zou kunnen verdienen in die club hij meteen voelde wat dit hem zou geven, qua macht over je.
Hoe erg bewust hij hiermee is bezig geweest dat weet ik niet, maar hij heeft het meteen gevoeld. Jullie posities tegeover elkaar zouden veranderen, op een manier die hij wel wilde. Zo zie ik het terug dat het was bij mijn ex.
Hij zag het geld wel zitten, dat is waar jij nu misschien vooral aan denkt. Maar het heeft ook te maken met jou klein willen krijgen en hier een kans voor zien/voelen.
Mamz, ik denk dat mijn ex ook homoseksuele gevoelens misschien had. Hij was zo grof, zo hard als hij over homo's sprak. En tegelijk ook heel bang er voor een te worden aangezien. Ik kon daar heel slecht tegen, vond het respectloos hoe hij dingen kon zeggen, kon schelden, maar durfde er niet tegenin te gaan.
maandag 11 juni 2007 om 13:03
Lieve Iseo, ik vind het zo erg voor je... ;(
Maar schaam je toch niet, dit is iets in je verleden wat je liever zou vergeten, maar dat was in de tijd dat je jezelf niet was. Nu ben je wel jezelf en doe je zoveel dingen om trots op te zijn (goed zorgen voor je dochter, een opleiding doen, een goede toekomst voor jezelf en je dochter creeëren, en hier op dit forum mensen helpen) !!! Niet vergeten hoor!
En ik begrijp je... ik kan van mezelf niet alles opschrijven hier, maar ik begrijp hoe het zover heeft kunnen komen.
Nu ik dit heb gelezen, denk ik zeker niet negatief over je. Ik heb alleen maar respect voor jou. *;
En trouwens: ook hier herkenning als het gaat om het absoluut anti-homo zijn, mijn 1e man had dat ook.
Maar schaam je toch niet, dit is iets in je verleden wat je liever zou vergeten, maar dat was in de tijd dat je jezelf niet was. Nu ben je wel jezelf en doe je zoveel dingen om trots op te zijn (goed zorgen voor je dochter, een opleiding doen, een goede toekomst voor jezelf en je dochter creeëren, en hier op dit forum mensen helpen) !!! Niet vergeten hoor!
En ik begrijp je... ik kan van mezelf niet alles opschrijven hier, maar ik begrijp hoe het zover heeft kunnen komen.
Nu ik dit heb gelezen, denk ik zeker niet negatief over je. Ik heb alleen maar respect voor jou. *;
En trouwens: ook hier herkenning als het gaat om het absoluut anti-homo zijn, mijn 1e man had dat ook.
maandag 11 juni 2007 om 13:25
Volgens mij heeft dat veel met onzekerheid te maken. Mijn 1e man was ziekelijk jaloers, dacht altijd dat ik met andere mannen lag te rommelen, dat ik naar anderen keek, dat ik anderen leuker vond. En wilde heel erg bewijzen dat hij een "Echte Man" was (op allerlei manieren) en dus ook door zich respectloos uit te laten over mannen die in zijn ogen ''minder man'' waren dan hij (homo's dus). Daarom kon hij het volgens mij ook niet verkroppen dat ik bij hem weg wilde, dat beledigde hem, tastte hem aan in zijn mannelijkheid. Het was volgens mij niet zo dat hij mij niet kwijt wilde omdat hij van mij hield.
Bij hem was het heel erg: anderen zijn minder, dus dat maakt mij meer. Zoiets, snap je wat ik bedoel?
Mijn huidige man heeft dat helemaal niet, niet dat hij nooit onzeker is of zo, maar hij heeft geen moeite met homo's. Nouja, niet dat het hem aanspreekt of zo, maar hij heeft zo'n houding van: "ieder zijn voorkeur". Hij vindt zichzelf dan ook niet ''onmannelijk'' en is ook niet snel jaloers. Denkt ook niet dat anderen twijfelen aan zijn man-zijn, ik denk dat dat bij mijn 1e man wel het geval was.
maandag 11 juni 2007 om 13:26
Anti-homo? Zet er gerust nóg maar eentje bij!
Dat mijn ex meer macht over mij in de periode dat ik twee keer in de week naar de club ging is inderdaad waar.
Toen ik er achter kwam dat hij een ander had belde ik, waar hij bij was, mijn vader op. Ik zei hem huilend dat mijn ex een ander had. Mijn ex schreeuwde toen vanaf de achtergrond naar mij (en mijn vader, want daar ging het hem natuurlijk om) "dan moet jij ook vertellen wat je hebt gedaan, vuile hoer!"....
Ik ben naar mijn ouders gegaan en heb het ze zelf maar verteld. Mijn ouders waren er kapot van. We hebben mijn vader tegen moeten houden, anders had hij mijn ex wat aangedaan.
We hebben daarna nog samen in één huis gewoond, de afspraak was drie maanden. Hij wist dat ik hem (hoe kon ik dat toch denken... pff...) niet kwijt wilde. Als ik geen zin/energie had om naar de club te gaan dan zei hij doodleuk: "dan heeft het voor mij ook geen zin om hier te blijven, ik ben hier nog omdat we samen drie maanden aan de financiele toestand gaan werken en als jij nu niet gaat dan houd jij je dus niet aan die afspraak". En dan ging ik tóch maar, als de dood dat ik er alleen voor kwam te staan (met al die financiele shit).
We hebben de drie maanden niet vol gemaakt. En na de dag dat hij eruit ging ben ik ook nooit meer terug gegaan naar de club.
Financieel is het alleen maar beter geworden! Het eerste jaar heb ik het "alleen" moeten doen. Ik ben wel geholpen om structuur in de financien te krijgen (lees: ik kreeg een lening om alle rekeningen te betalen) en alles is nu afgelost. Tijdens deze relatie altijd problemen met geld gehad en een jaar nadat hij weg was was ik schuldvrij. Terwijl het inkomen met de helft gedaald was. Tja...
Iemand vroeg of het nu nog wel 'leefbaar' is hier in de buurt. Gelukkig wel, want er zijn nog steeds mensen die van niets weten en een aantal naaste buren weten inmiddels wat meer (maar die hebben ook de ruzies en zijn geschreeuw meegemaakt en later de klappen...). Het 'clubje' waar ik mee om ga is kleiner geworden (helemaal in de 'vriendengroep') maar ik heb inmiddels wel het gevoel dat dit dan ook mijn betere vrienden zijn....
Dat mijn ex meer macht over mij in de periode dat ik twee keer in de week naar de club ging is inderdaad waar.
Toen ik er achter kwam dat hij een ander had belde ik, waar hij bij was, mijn vader op. Ik zei hem huilend dat mijn ex een ander had. Mijn ex schreeuwde toen vanaf de achtergrond naar mij (en mijn vader, want daar ging het hem natuurlijk om) "dan moet jij ook vertellen wat je hebt gedaan, vuile hoer!"....
Ik ben naar mijn ouders gegaan en heb het ze zelf maar verteld. Mijn ouders waren er kapot van. We hebben mijn vader tegen moeten houden, anders had hij mijn ex wat aangedaan.
We hebben daarna nog samen in één huis gewoond, de afspraak was drie maanden. Hij wist dat ik hem (hoe kon ik dat toch denken... pff...) niet kwijt wilde. Als ik geen zin/energie had om naar de club te gaan dan zei hij doodleuk: "dan heeft het voor mij ook geen zin om hier te blijven, ik ben hier nog omdat we samen drie maanden aan de financiele toestand gaan werken en als jij nu niet gaat dan houd jij je dus niet aan die afspraak". En dan ging ik tóch maar, als de dood dat ik er alleen voor kwam te staan (met al die financiele shit).
We hebben de drie maanden niet vol gemaakt. En na de dag dat hij eruit ging ben ik ook nooit meer terug gegaan naar de club.
Financieel is het alleen maar beter geworden! Het eerste jaar heb ik het "alleen" moeten doen. Ik ben wel geholpen om structuur in de financien te krijgen (lees: ik kreeg een lening om alle rekeningen te betalen) en alles is nu afgelost. Tijdens deze relatie altijd problemen met geld gehad en een jaar nadat hij weg was was ik schuldvrij. Terwijl het inkomen met de helft gedaald was. Tja...
Iemand vroeg of het nu nog wel 'leefbaar' is hier in de buurt. Gelukkig wel, want er zijn nog steeds mensen die van niets weten en een aantal naaste buren weten inmiddels wat meer (maar die hebben ook de ruzies en zijn geschreeuw meegemaakt en later de klappen...). Het 'clubje' waar ik mee om ga is kleiner geworden (helemaal in de 'vriendengroep') maar ik heb inmiddels wel het gevoel dat dit dan ook mijn betere vrienden zijn....
maandag 11 juni 2007 om 13:38
Lieve Iseo,
Er komen steeds meer dingen naar boven bij ons allemaal, steeds meer raakvlakken. Het lijkt wel alsof er steeds meer overlappingen zijn, op sexueel, emotioneel en fysiek gebied. En er zijn nou eenmaal dingen die je niet 'gelijk op tafel' gooit. Daar is wat meer vertrouwen voor nodig. Nu dat er steeds meer komt gaan de verhalen ook steeds dieper en dieper. Dat is tenminste mijn gevoel hierbij.
We kunnen het niet meer terugdraaien. Helaas. Dus we zullen het er mee moeten doen, met dit verleden. Met vallen en opstaan leren we er mee om te gaan. Hoe moeilijk ook. Ik ben 'blij' dat ik nu mensen hier op het forum heb gevonden die met de zelfde dingen worstelen. Dat ik zie dat ik niet de enige ben. Mensen die het niet kennen begrijpen het ook vaak niet, maar dat hoef ik vast niet uit te leggen. En dat hier mensen zijn die het wel begrijpen maakt het voor mij draaglijker, door er over te 'praten' begint het nu voor mij meer en meer een plekje te krijgen.
Liefs,
Carrrie.
maandag 11 juni 2007 om 14:46
En óf je dus misbruikt bent, Carrrie. Als je het niet doet ga ik weg van je. Goede om voor jezelf te onthouden als je nog eens wordt geconfronteerd met zijn leugens dat je het vrijwillig zou hebben gedaan.
Makkelijk aangetast in zijn mannelijkheid, dat was de mijne ook. Maar dat op zich verklaart niet die intense homo-haat. Een homo kan toch niet bedreigend zijn voor een 'echte' man? Ik kan me inderdaad voorstellen dat je er niks mee hebt, of dat het in jouw cultuur niet mag, maar het is een stap verder om hele bevolkingen ervan te betichten 'homo' te zijn, en die afkeer, die daarmee gepaard gaat. Misschien was dat het dan, dat hij zichzelf vervloekte omdat hij kinderen had gekregen in een maatschappij die zoveel macht geeft aan vrouwen en homo's.
God verbiede dat mijn kinderen het lef hebben om homofiele gevoelens te hebben. Van mij mogen ze, ik zal er geen spat minder om van ze houden, hoop alleen dat ze dan uit de buurt blijven van een bepaald type nichten. Dat kon ik in beide relaties dus niet volmondig zeggen, en als ze het zouden voelen dan zou het 'mijn schuld' zijn. Laatste ex wist het wel, hij heeft me een keer gezegd 'ik weet dat dat niet tussen een vrouw en haar kinderen kan komen'. Eerste ex wilde geen homo's in zijn buurt hebben, ik ben door mezelf aan te passen een goede vriend verloren, maar maakte er niet zo ontzettend veel woorden aan vuil.
Macht. Kloterige macht. Ik heb jongens, ben bang dat het in jongensbloed zit, en dan? Gelukkig sta ik ze nu toe hun zachte kant ook te ontwikkelen. Geen verbod meer op spelen met meisjes, of met jongere kinderen. Verwacht wel van ze dat ze zichzelf niet laten ondersneeuwen buiten, maar eis het niet van ze, en laat ze ook niet vallen als ze het niet kunnen of durven. Hoop dat die ruimte het voor hen mogelijk maakt om zonder macht zichzelf te kunnen zijn.
Makkelijk aangetast in zijn mannelijkheid, dat was de mijne ook. Maar dat op zich verklaart niet die intense homo-haat. Een homo kan toch niet bedreigend zijn voor een 'echte' man? Ik kan me inderdaad voorstellen dat je er niks mee hebt, of dat het in jouw cultuur niet mag, maar het is een stap verder om hele bevolkingen ervan te betichten 'homo' te zijn, en die afkeer, die daarmee gepaard gaat. Misschien was dat het dan, dat hij zichzelf vervloekte omdat hij kinderen had gekregen in een maatschappij die zoveel macht geeft aan vrouwen en homo's.
God verbiede dat mijn kinderen het lef hebben om homofiele gevoelens te hebben. Van mij mogen ze, ik zal er geen spat minder om van ze houden, hoop alleen dat ze dan uit de buurt blijven van een bepaald type nichten. Dat kon ik in beide relaties dus niet volmondig zeggen, en als ze het zouden voelen dan zou het 'mijn schuld' zijn. Laatste ex wist het wel, hij heeft me een keer gezegd 'ik weet dat dat niet tussen een vrouw en haar kinderen kan komen'. Eerste ex wilde geen homo's in zijn buurt hebben, ik ben door mezelf aan te passen een goede vriend verloren, maar maakte er niet zo ontzettend veel woorden aan vuil.
Macht. Kloterige macht. Ik heb jongens, ben bang dat het in jongensbloed zit, en dan? Gelukkig sta ik ze nu toe hun zachte kant ook te ontwikkelen. Geen verbod meer op spelen met meisjes, of met jongere kinderen. Verwacht wel van ze dat ze zichzelf niet laten ondersneeuwen buiten, maar eis het niet van ze, en laat ze ook niet vallen als ze het niet kunnen of durven. Hoop dat die ruimte het voor hen mogelijk maakt om zonder macht zichzelf te kunnen zijn.
maandag 11 juni 2007 om 20:56
Dank je wel VK.
Ik wacht ook af tot jouw schip strandt en dan zien we je weer. Als blijkt dat je kikker geen prins is geworden.
Veel wijsheid gewenst de komende tijd en verbaas je nergens over. Als het niet goed gaat dan gaan we vast weer met je verder praten maar beloof me één ding, wees vooral niet verbaasd. Verbazing over de onberekenbaarheid van je mans karakter moet toch zolangzamerhand plaats hebben gemaakt voor besef.
:R
Ik wacht ook af tot jouw schip strandt en dan zien we je weer. Als blijkt dat je kikker geen prins is geworden.
Veel wijsheid gewenst de komende tijd en verbaas je nergens over. Als het niet goed gaat dan gaan we vast weer met je verder praten maar beloof me één ding, wees vooral niet verbaasd. Verbazing over de onberekenbaarheid van je mans karakter moet toch zolangzamerhand plaats hebben gemaakt voor besef.
:R
maandag 11 juni 2007 om 21:48
Hoi Vrouwtje Klets
Fijn om iets van je te lezen!
Heb een paar vraagjes, naar aanleiding van wat je schreef, omdat ik me zorgen maak.
Misschien kun je er wat mee, blijf alsjeblieft eerlijk tegenover jezelf, en negeer je stem van binnen niet.
Ben je niet bang dat hij nu juist zo rustig en aardig is, nu je net over gaat naar je nieuwe woning? Het is de makkelijkste manier voor hem om die grens, waar we het over hadden, bij de voordeur van je nieuwe huis, over te gaan.
Bedoel je met, ik zie wel waar het schip strandt, dat je wacht op het moment dat hij weer die man is die je bedreigde met de woorden dat hij je zeker het ziekenhuis in zou slaan?
Ik word telkens zo verdrietig als ik aan die uitspraak van hem denk....
Ik weet hoe het werkt, VK. Je hebt hoop, het is rustig, hij is aardig en je bent met dat kleine beetje al zo blij.
Natuurlijk heb je nog altijd gevoelens voor hem.
Ik heb ook nog gevoelens voor mijn ex. Het blijven schrijven is echt niet makkelijk omdat mijn beeld van hem nog steeds aan het verschuiven is, duidelijker aan het worden is. En ik wil me daar eigenlijk tegen verzetten, want ik houd graag vast aan het beeld wat ik had van de vader van mijn kindje.
Het doet pijn.
Ben je niet bang alsnog het patroon weer te herkennen wat je zelf al vaak met hem hebt meegemaakt, hetzelfde patroon als waar hier op dit topic wordt geschreven?
Zoals Eleonora al schrijft, en we ook eerder al aan je vroegen, wees niet verbaasd als het straks toch weer bij het oude blijkt te zijn.
Er is veel, veel meer nodig om de schade te herstellen die hij heeft aangericht, en ik ben echt bang voor de gevolgen wanneer je nu snel weer toegeeft aan een vriendelijke periode van hem.
Lieve Vrouwtje Klets, ik zou zo graag lezen dat het erg goed met je ging, en er dan ook vertrouwen in durven hebben.
Ik wil je echt niet kwetsen. Maar ik weet niet hoe ik het anders moet schrijven.
Kijk nog eens goed naar de titel van het topic waar je al een tijd op meeschrijft....
Lees je oude berichtjes nog eens door, en ook de vragen en antwoorden van de andere vrouwen erop. Ook al wil ik je prettige gevoel en je rust niet verstoren, doe het alsjeblieft.
Pas goed op jezelf, en houd ons alsjeblieft op de hoogte, goed?
*;
Heel veel liefs van Iseo
Fijn om iets van je te lezen!
Heb een paar vraagjes, naar aanleiding van wat je schreef, omdat ik me zorgen maak.
Misschien kun je er wat mee, blijf alsjeblieft eerlijk tegenover jezelf, en negeer je stem van binnen niet.
Ben je niet bang dat hij nu juist zo rustig en aardig is, nu je net over gaat naar je nieuwe woning? Het is de makkelijkste manier voor hem om die grens, waar we het over hadden, bij de voordeur van je nieuwe huis, over te gaan.
Bedoel je met, ik zie wel waar het schip strandt, dat je wacht op het moment dat hij weer die man is die je bedreigde met de woorden dat hij je zeker het ziekenhuis in zou slaan?
Ik word telkens zo verdrietig als ik aan die uitspraak van hem denk....
Ik weet hoe het werkt, VK. Je hebt hoop, het is rustig, hij is aardig en je bent met dat kleine beetje al zo blij.
Natuurlijk heb je nog altijd gevoelens voor hem.
Ik heb ook nog gevoelens voor mijn ex. Het blijven schrijven is echt niet makkelijk omdat mijn beeld van hem nog steeds aan het verschuiven is, duidelijker aan het worden is. En ik wil me daar eigenlijk tegen verzetten, want ik houd graag vast aan het beeld wat ik had van de vader van mijn kindje.
Het doet pijn.
Ben je niet bang alsnog het patroon weer te herkennen wat je zelf al vaak met hem hebt meegemaakt, hetzelfde patroon als waar hier op dit topic wordt geschreven?
Zoals Eleonora al schrijft, en we ook eerder al aan je vroegen, wees niet verbaasd als het straks toch weer bij het oude blijkt te zijn.
Er is veel, veel meer nodig om de schade te herstellen die hij heeft aangericht, en ik ben echt bang voor de gevolgen wanneer je nu snel weer toegeeft aan een vriendelijke periode van hem.
Lieve Vrouwtje Klets, ik zou zo graag lezen dat het erg goed met je ging, en er dan ook vertrouwen in durven hebben.
Ik wil je echt niet kwetsen. Maar ik weet niet hoe ik het anders moet schrijven.
Kijk nog eens goed naar de titel van het topic waar je al een tijd op meeschrijft....
Lees je oude berichtjes nog eens door, en ook de vragen en antwoorden van de andere vrouwen erop. Ook al wil ik je prettige gevoel en je rust niet verstoren, doe het alsjeblieft.
Pas goed op jezelf, en houd ons alsjeblieft op de hoogte, goed?
*;
Heel veel liefs van Iseo
maandag 11 juni 2007 om 21:53
Lieve Vrouw,
Je zal inderdaad ineens weer uit je fijne gevoel gedonderd worden, en misschien juist op een moment dat je het helemaal niet meer verwacht.
Ik was -de eerste keer- begin januari van mijn ex weggegaan, begon na enige tijd te geloven in een ander soort omgang tussen ons, en toen ineens, ergens eind april of mei, knalde hij weer op zijn oude vertrouwde wijze. Ik wilde meteen afbreken, was klaar met hem. Ook zwanger, maar goed, dat zal jou niet gebeuren, neem ik aan.
Daarna heeft hij nog tot pak hem beet maart van het volgende jaar volgehouden om mij niet meer van mijn stuk af te brengen. Vanaf toen was het weer als vanouds, zat ik weer in zijn web.
Pas goed op jezelf, Vrouw.
Je zal inderdaad ineens weer uit je fijne gevoel gedonderd worden, en misschien juist op een moment dat je het helemaal niet meer verwacht.
Ik was -de eerste keer- begin januari van mijn ex weggegaan, begon na enige tijd te geloven in een ander soort omgang tussen ons, en toen ineens, ergens eind april of mei, knalde hij weer op zijn oude vertrouwde wijze. Ik wilde meteen afbreken, was klaar met hem. Ook zwanger, maar goed, dat zal jou niet gebeuren, neem ik aan.
Daarna heeft hij nog tot pak hem beet maart van het volgende jaar volgehouden om mij niet meer van mijn stuk af te brengen. Vanaf toen was het weer als vanouds, zat ik weer in zijn web.
Pas goed op jezelf, Vrouw.
maandag 11 juni 2007 om 22:56
Gek is dat he. Ik lees het verhaal van Vrouwtje en ik wil het geloven. Ik wil geloven dat iemand kan veranderen. Dat hij niet terugvalt in zijn vroegere gedrag. Bij mij was ie al binnen in mijn nieuwe huis.
En dan lees ik daarna de berichtjes van Eleonora, Iseo en Mamzelle en dan denk ik: oja dat is waar. Het was écht een foute vent. En verstandelijk beredeneer ik dat hij niet veranderd kan zijn. Niet op zo'n korte tijd.
Vrouwtje ik zou zo graag geloven dat het kan. Net zoals ik aan DayMar schreef ooit. Blijf alsjeblieft schrijven ondanks de weerstand die je nu hier ondervindt en die je misschien vertaalt als dat je hier niet hoort te schrijven als het goed gaat (of als je terug bij X bent). Hou ruimte voor jezelf, als het niet lukt met je nieuwe huis, dan misschien wel hier op internet.
Weltrusten.
PS LilyRose, hoe is het met jou?
En dan lees ik daarna de berichtjes van Eleonora, Iseo en Mamzelle en dan denk ik: oja dat is waar. Het was écht een foute vent. En verstandelijk beredeneer ik dat hij niet veranderd kan zijn. Niet op zo'n korte tijd.
Vrouwtje ik zou zo graag geloven dat het kan. Net zoals ik aan DayMar schreef ooit. Blijf alsjeblieft schrijven ondanks de weerstand die je nu hier ondervindt en die je misschien vertaalt als dat je hier niet hoort te schrijven als het goed gaat (of als je terug bij X bent). Hou ruimte voor jezelf, als het niet lukt met je nieuwe huis, dan misschien wel hier op internet.
Weltrusten.
PS LilyRose, hoe is het met jou?
