Relaties
alle pijlers
Schoon(ouders) laten “verkommeren”?
maandag 27 januari 2025 om 16:16
Mijn schoonouders lopen tegen de 80 en vooral schoonmoeder is al jaren fysiek slecht. Ze is inmiddels zo slecht dat ze nauwelijks nog kan lopen en schoonvader kan haar fysieke zorg wegens fors overgewicht ook niet goed aan.
Het huis waar ze wonen kan schoonvader eigenlijk niet meer onderhouden, de grote tuin ook niet en het is bepaald ook geen levensloopbestendig huis. Ze willen pertinent geen hulp. Niet van ons en thuiszorg al helemaal niet.
Inmiddels blijkt schoonmoeder een vorm van dementie te hebben.
Met kerst belde schoonvader in paniek op, schoonmoeder had een delerium en hij kon het niet meer aan.
Wij hebben de huisarts laten komen die antipsychotica voorschreef een een ct-scan heeft geregeld en een afspraak bij de geriater. Hij heeft ook de thuiszorg laten komen maar die hebben ze geweigerd.
Wij mogen ons nergens mee bemoeien, mogen niet aanwezig zijn bij gesprekken met artsen maar als het uit de klauwen loopt en schoonvader het niet meer kan overzien zijn wij wél degenen die hij belt om te komen puinruimen en regelen.
Wij vermoeden dat de boel gebagatelliseerd wordt uit angst dat er zaken uit handen worden genomen en dat we daarom zo veel mogelijk overal buiten worden gehouden.
Ik heb geen idee wat we kunnen doen, moeten we ze dan gewoon zo ver laten verkommeren tot de bom een keer barst?
Het huis waar ze wonen kan schoonvader eigenlijk niet meer onderhouden, de grote tuin ook niet en het is bepaald ook geen levensloopbestendig huis. Ze willen pertinent geen hulp. Niet van ons en thuiszorg al helemaal niet.
Inmiddels blijkt schoonmoeder een vorm van dementie te hebben.
Met kerst belde schoonvader in paniek op, schoonmoeder had een delerium en hij kon het niet meer aan.
Wij hebben de huisarts laten komen die antipsychotica voorschreef een een ct-scan heeft geregeld en een afspraak bij de geriater. Hij heeft ook de thuiszorg laten komen maar die hebben ze geweigerd.
Wij mogen ons nergens mee bemoeien, mogen niet aanwezig zijn bij gesprekken met artsen maar als het uit de klauwen loopt en schoonvader het niet meer kan overzien zijn wij wél degenen die hij belt om te komen puinruimen en regelen.
Wij vermoeden dat de boel gebagatelliseerd wordt uit angst dat er zaken uit handen worden genomen en dat we daarom zo veel mogelijk overal buiten worden gehouden.
Ik heb geen idee wat we kunnen doen, moeten we ze dan gewoon zo ver laten verkommeren tot de bom een keer barst?
maandag 27 januari 2025 om 18:02
maandag 27 januari 2025 om 18:07
Misschien ook eens benoemen dat ze er nu nog redelijk op tijd bij zijn als er hulp moet komen. Dat er nu nog wat te kiezen valt. Maar als ze maar lang genoeg wachten ze hier nergens 'in de molen' zitten en het er straks dus op uit kan draaien dat schoonmoeder ergens aan de andere kant van het land opgevangen kan worden. Dat ze dan dus (letterlijk) verder van huis zijn!
Want alle instellingen zitten vol. Mocht schoonmoeder bijv ergens gebruik gaan maken van de dagbesteding, dat er dan tijdig gekeken kan worden naar het moment dat het tijd is andere keuzes te maken en dat dat dan (waarschijnlijk) bij die zorginstelling meegenomen kan worden. Maar dat het zoals het nu gaat straks crisisplaatsing zal worden!
Want alle instellingen zitten vol. Mocht schoonmoeder bijv ergens gebruik gaan maken van de dagbesteding, dat er dan tijdig gekeken kan worden naar het moment dat het tijd is andere keuzes te maken en dat dat dan (waarschijnlijk) bij die zorginstelling meegenomen kan worden. Maar dat het zoals het nu gaat straks crisisplaatsing zal worden!
maandag 27 januari 2025 om 18:14
Echt, niet komen puinruimen heeft geen enkele zin. Dat doe je bij kinderen of jongeren die er nog iets van kunnen leren.
Deze mensen staan voor de grootste verandering in hun leven en met de rug tegen de muur. Die proberen het zo lang mogelijk uit te stellen en dat zou ik misschien ook wel doen in hun geval. Ze zijn nog niet eens 80. En een verhuizing is ook geen kleinigheid.
Schoonmoeder heeft dementie. Op enig moment zal het voor schoonvader niet meer gaan, komt een van beiden misschien een keer te vallen en moeten er toch zaken veranderen. Moet er hulp komen of volgt een opname.
Het gaat nu al niet meer zeg je. Maar wat gaat er precies niet? Is het echt onleefbaar of voldoet het huishouden en de persoonlijk zorg niet aan jullie criteria? Dat hoeft ook niet, natuurlijk. In rommel kun je ook wonen. En eens ongewassen of geen schone kleding aan is ook geen ramp.
Ik zou als je niet te ver weg woont eens in de week even langs gaan en samen koken of een maaltijd voor de volgende dag voor ze ze meenemen, zodat ze in ieder geval een dag goed eten. Als ze dat fijn vinden, tenminste. Zo houd je intussen ook een oogje in het zeil en kun je en passant eens een klusje doen of een dweil door de keuken halen, of zo.
Verder kun je helpen door pa te vragen waar hij behoefte aan heeft. Doen ze /doet hij zelf boodschappen of kan hij boodschappen bestellen en laten bezorgen?
Hij wil geen thuiszorg, maar zou hij een particuliere huishoudelijk hulp die eens per week het grove werk doet (bed verschonen, ramen lappen, dweilen en zo), wel prettig vinden?
Een tuinman een paar keer per jaar om de tuin bij te houden? Een wasservice die de was komt ophalen en weer schoon aflevert? (Of je neemt het zelf mee en wast het thuis even.) Een paar keer per week een kant een klaar maaltijd?
Medicijnen thuis laten afleveren door de apotheek voor ma, zodat hij er niet uit hoeft? De kapper aan huis of de pedicure aan huis? Hulp bij de financiën?
Er eens even uit? Een van de (klein-) kinderen, buren, kennissen die zo nu en dan een uurtje bij Ma op bezoek gaat zodat hij even weg kan? Heb je kinderen die wat willen bijverdienen bij met een klusje voor opa? Dan voelt het misschien minder eenzijdig als hulp.
Ik lees onwillige schoonouders, maar ook kinderen die er eigenlijk niet aan willen dat ze mantelzorger worden, maar op een gegeven moment is het wat het is.
Deze mensen staan voor de grootste verandering in hun leven en met de rug tegen de muur. Die proberen het zo lang mogelijk uit te stellen en dat zou ik misschien ook wel doen in hun geval. Ze zijn nog niet eens 80. En een verhuizing is ook geen kleinigheid.
Schoonmoeder heeft dementie. Op enig moment zal het voor schoonvader niet meer gaan, komt een van beiden misschien een keer te vallen en moeten er toch zaken veranderen. Moet er hulp komen of volgt een opname.
Het gaat nu al niet meer zeg je. Maar wat gaat er precies niet? Is het echt onleefbaar of voldoet het huishouden en de persoonlijk zorg niet aan jullie criteria? Dat hoeft ook niet, natuurlijk. In rommel kun je ook wonen. En eens ongewassen of geen schone kleding aan is ook geen ramp.
Ik zou als je niet te ver weg woont eens in de week even langs gaan en samen koken of een maaltijd voor de volgende dag voor ze ze meenemen, zodat ze in ieder geval een dag goed eten. Als ze dat fijn vinden, tenminste. Zo houd je intussen ook een oogje in het zeil en kun je en passant eens een klusje doen of een dweil door de keuken halen, of zo.
Verder kun je helpen door pa te vragen waar hij behoefte aan heeft. Doen ze /doet hij zelf boodschappen of kan hij boodschappen bestellen en laten bezorgen?
Hij wil geen thuiszorg, maar zou hij een particuliere huishoudelijk hulp die eens per week het grove werk doet (bed verschonen, ramen lappen, dweilen en zo), wel prettig vinden?
Een tuinman een paar keer per jaar om de tuin bij te houden? Een wasservice die de was komt ophalen en weer schoon aflevert? (Of je neemt het zelf mee en wast het thuis even.) Een paar keer per week een kant een klaar maaltijd?
Medicijnen thuis laten afleveren door de apotheek voor ma, zodat hij er niet uit hoeft? De kapper aan huis of de pedicure aan huis? Hulp bij de financiën?
Er eens even uit? Een van de (klein-) kinderen, buren, kennissen die zo nu en dan een uurtje bij Ma op bezoek gaat zodat hij even weg kan? Heb je kinderen die wat willen bijverdienen bij met een klusje voor opa? Dan voelt het misschien minder eenzijdig als hulp.
Ik lees onwillige schoonouders, maar ook kinderen die er eigenlijk niet aan willen dat ze mantelzorger worden, maar op een gegeven moment is het wat het is.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
maandag 27 januari 2025 om 18:16
Als de geriater dat zou zeggen zou er enige waarde aan gehecht worden. Als wij dat zeggen niet waarschijnlijk. De huisarts weet dat ze zorgmijdend zijn, ik hoop dat hij dat ook duidelijk aan de geriater heeft doorgegeven bij de doorverwijzing.
Hij of zij zal vaker met dat bijltje hakken ga ik van uit.
We wachten de afspraak bij de geriater eerst maar eens af en wat schoonvader beweert wat er gezegd is voor ons hout snijdt. Daarna kunnen we proberen contact op te nemen met de geriater.
Hij of zij zal vaker met dat bijltje hakken ga ik van uit.
We wachten de afspraak bij de geriater eerst maar eens af en wat schoonvader beweert wat er gezegd is voor ons hout snijdt. Daarna kunnen we proberen contact op te nemen met de geriater.
maandag 27 januari 2025 om 18:19
Ik niet echt. Ik lees een (schoon)kind dat best wil helpen, maar niet stront wil komen scheppen wanneer het pa uitkomt. Die stront kan nl voorkomen worden door nu al hulp te accepteren.
Ik weet dat hun huisarts natuurlijk aan privacyregels gebonden is, maar misschien dat je er wel eens een afspraak kan maken om alleen maar een luisterend oor te vinden? Of om advies hoe je de zorg (voor willekeurig welke oudere) in hun regio geregeld is. Geen idee eigenlijk hoe dat werkt.
maandag 27 januari 2025 om 18:28
LaFleurNoire schreef: ↑27-01-2025 17:22Ik snáp het alleen niet. Als je toch uit alle macht wil vasthouden aan je onafhankelijkheid en zelfredzaamheid, dan zorg je toch dat je dat zo lang mogelijk kan?
Dan zorg je toch dat je een woning hebt waarin dat kan, dan zorg je dat je dat met minimale hulp zo lang mogelijk kunt vol houden?
Ze hebben het financieel prima, hun huis levert tonnen op in de verkoop, allemaal zaken die het je makkelijker maken om zo gerieflijk en zelfstandig mogelijk oud en hulpbehoevend te worden.
Nu zitten ze in dat mausoleum dat met ze mee aftakelt, ze weten precies wat ze te wachten staat want dementie komt veelvuldig voor in de familie.
Waarschijnlijk ontbreekt ieder zelfinzicht. Ze zagen bij familie wat het inhield, en hebben niet door dat ze zelf nu al dat punt hebben bereikt.
Zowel mijn ouders als schoonouders gaven tien jaar geleden aan dat ze niet zo wilden eindigen als..... Dat ze niet wilden dat de zorg bij hun kinderen kwam te liggen. Het begin is ingezet maar ze ontkennen het in alle toonaarden. Schoonzus doet heel veel voor schoonouders. (Ze woont er om de hoek) Schoonouders zeggen nog geheel zelfstandig te zijn terwijl schoonzus daar elke dag is om iets te doen.
maandag 27 januari 2025 om 18:32
Als we moeten komen puinruimen dan doen we dat. Dat heb ik ook al eerder geschreven.merano schreef: ↑27-01-2025 18:14Echt, niet komen puinruimen heeft geen enkele zin. Dat doe je bij kinderen of jongeren die er nog iets van kunnen leren.
Deze mensen staan voor de grootste verandering in hun leven en met de rug tegen de muur. Die proberen het zo lang mogelijk uit te stellen en dat zou ik misschien ook wel doen in hun geval. Ze zijn nog niet eens 80. En een verhuizing is ook geen kleinigheid.
Schoonmoeder heeft dementie. Op enig moment zal het voor schoonvader niet meer gaan, komt een van beiden misschien een keer te vallen en moeten er toch zaken veranderen. Moet er hulp komen of volgt een opname.
Het gaat nu al niet meer zeg je. Maar wat gaat er precies niet? Is het echt onleefbaar of voldoet het huishouden en de persoonlijk zorg niet aan jullie criteria? Dat hoeft ook niet, natuurlijk. In rommel kun je ook wonen. En eens ongewassen of geen schone kleding aan is ook geen ramp.
Ik zou als je niet te ver weg woont eens in de week even langs gaan en samen koken of een maaltijd voor de volgende dag voor ze ze meenemen, zodat ze in ieder geval een dag goed eten. Als ze dat fijn vinden, tenminste. Zo houd je intussen ook een oogje in het zeil en kun je en passant eens een klusje doen of een dweil door de keuken halen, of zo.
Verder kun je helpen door pa te vragen waar hij behoefte aan heeft. Doen ze /doet hij zelf boodschappen of kan hij boodschappen bestellen en laten bezorgen?
Hij wil geen thuiszorg, maar zou hij een particuliere huishoudelijk hulp die eens per week het grove werk doet (bed verschonen, ramen lappen, dweilen en zo), wel prettig vinden?
Een tuinman een paar keer per jaar om de tuin bij te houden? Een wasservice die de was komt ophalen en weer schoon aflevert? (Of je neemt het zelf mee en wast het thuis even.) Een paar keer per week een kant een klaar maaltijd?
Medicijnen thuis laten afleveren door de apotheek voor ma, zodat hij er niet uit hoeft? De kapper aan huis of de pedicure aan huis? Hulp bij de financiën?
Er eens even uit? Een van de (klein-) kinderen, buren, kennissen die zo nu en dan een uurtje bij Ma op bezoek gaat zodat hij even weg kan? Heb je kinderen die wat willen bijverdienen bij met een klusje voor opa? Dan voelt het misschien minder eenzijdig als hulp.
Ik lees onwillige schoonouders, maar ook kinderen die er eigenlijk niet aan willen dat ze mantelzorger worden, maar op een gegeven moment is het wat het is.
Schoonmoeder heeft sinds kerst last van een delerium. Wat denk je dat het doet met schoonvader als je 24/7 moet aanzien hoe ze hallucineert? Ze maakt hem ‘‘s nachts wakker, ze is de weg in huis kwijt, kan eigenlijk niet meer lopen, valt regelmatig. Niet zo schoon, huishouden niet spik en span interesseert me niks.
Schoonvader wil niet samen koken, wil niet dat wij koken. Dat doet hij en dat kan hij ook nog wel.
Hij wil geen bemoeienis van ons en niet van buitenstaanders dus ook niemand die particulier komt schoonmaken, boodschappen komt brengen of de tuin komt doen. Medicijnen mogen bij de gratie Gods gebracht worden maar eigenlijk wil hij dat zelf want hij wil eerst een gesprek met de assistente over bijwerkingen en andere narigheden.
Financiën kan hij heel goed zelf en zal hij nooit uit handen geven, hij heeft zijn hele werkende leven met cijfers en getallen gewerkt.
De kapper is een uitje voor schoonmoeder, komt ze ook eens het huis uit.
Wij zijn er regelmatig maar schoonvader laat schoonmoeder niet alleen. Hij heeft zijn biljarten inmiddels opgegeven.
Toevallig is een van onze zoons vanmiddag geweest, vorige week een andere zoon. Ze was slecht meldde hij.
Ik weet niet waar jij leest dat we niet willen mantelzorgen. We mógen het niet.
maandag 27 januari 2025 om 18:35
Hoe gaat het eten?
Mijn vader was ook een zorgmijder.
Ik heb ooit een maand maaltijden van een maaltijdvervanger gewonnen die ik vervolgens aan mijn vader heb gegeven. Hij wou er absoluut niet aan, maar dat ene maandje vond hij het wel leuk om te proberen. Ik had het verkocht als dat ik er echt niks aan had, en dat het toch wel leuk is om te proberen, lekker makkelijk. Is maar een maandje blabla. Na dat maandje vond hij het toch wel lekker en makkelijk, dus dat was mijn ingang.
En qua zeggenschap voor de financiën, ben ik er gewoon ingestapt op een crisismoment. Pa dacht dat hij afgesloten zou worden, dus toen ben ik meteen met hem naar de bank gereden om te regelen dat ik ook het een en ander kon inzien en gebruiken. Moest toen wel praten als brugman bij de bank maar goed.
Dus tijdens crisismomenten kreeg ik nog wel eens wat gedaan. Voor de rest heb ik het wel wat gelaten. Een beetje vinger aan de pols gehouden. Toen hij aan het doodgaan was door corona, heb ik enorm veel druk moeten uitoefenen en moest ik echt keihard zijn om hem mee te laten gaan met de ambulance. Ik heb hem gevraagd waar hij wenste te liggen als hij dan toch zo nodig dood wou. Nou werkte dat niet perse, maar gecombineerd met de druk van zijn begeleidster en de ambulancebroeders en de huisarts ging hij uiteindelijk mee.
Mijn vader was ook een zorgmijder.
Ik heb ooit een maand maaltijden van een maaltijdvervanger gewonnen die ik vervolgens aan mijn vader heb gegeven. Hij wou er absoluut niet aan, maar dat ene maandje vond hij het wel leuk om te proberen. Ik had het verkocht als dat ik er echt niks aan had, en dat het toch wel leuk is om te proberen, lekker makkelijk. Is maar een maandje blabla. Na dat maandje vond hij het toch wel lekker en makkelijk, dus dat was mijn ingang.
En qua zeggenschap voor de financiën, ben ik er gewoon ingestapt op een crisismoment. Pa dacht dat hij afgesloten zou worden, dus toen ben ik meteen met hem naar de bank gereden om te regelen dat ik ook het een en ander kon inzien en gebruiken. Moest toen wel praten als brugman bij de bank maar goed.
Dus tijdens crisismomenten kreeg ik nog wel eens wat gedaan. Voor de rest heb ik het wel wat gelaten. Een beetje vinger aan de pols gehouden. Toen hij aan het doodgaan was door corona, heb ik enorm veel druk moeten uitoefenen en moest ik echt keihard zijn om hem mee te laten gaan met de ambulance. Ik heb hem gevraagd waar hij wenste te liggen als hij dan toch zo nodig dood wou. Nou werkte dat niet perse, maar gecombineerd met de druk van zijn begeleidster en de ambulancebroeders en de huisarts ging hij uiteindelijk mee.
maandag 27 januari 2025 om 18:36
Wat al eerder genoemd is Bemoeizorg, al is het maar dat jullie je zorgen daar kunnen delen. In een zelfde benarde situatie met ouders, kwam er hulp uit ongekende hoek.
Natuurlijk afhankelijk waar je ouders wonen, wij hadden contact met maatschappelijk werk, die iemand van de kerk inschakelde. Geen idee, hoe dat gegaan is, maar dagbesteding op een boerderij was ineens mogelijk. Ook Buurtzorg mocht 2x in de week binnenkomen.
Is er iemand in de omgeving van jouw vader die hij vertrouwd, dat zou zo maar een ommekeer kunnen brengen.
Sterkte, zoveel kopzorgen is niet niks.
Natuurlijk afhankelijk waar je ouders wonen, wij hadden contact met maatschappelijk werk, die iemand van de kerk inschakelde. Geen idee, hoe dat gegaan is, maar dagbesteding op een boerderij was ineens mogelijk. Ook Buurtzorg mocht 2x in de week binnenkomen.
Is er iemand in de omgeving van jouw vader die hij vertrouwd, dat zou zo maar een ommekeer kunnen brengen.
Sterkte, zoveel kopzorgen is niet niks.
Alles sal reg kom
maandag 27 januari 2025 om 18:41
Ik zou toch de huisarts van schoonouders bellen. Je schoonmoeder is kwetsbaar en er wordt haar zorg ontzegd. Ik zou het zwaar aanzetten. Je schoonmoeder kan blijkbaar haar eigen zorg niet bepalen, want dat doet haar man.
Je schoonvader de keuze geven: of hulp accepteren of jullie doen een zorgmelding. Als hij hulp accepteert dan kan hij meedenken en anders doen jullie het.
Je schoonvader de keuze geven: of hulp accepteren of jullie doen een zorgmelding. Als hij hulp accepteert dan kan hij meedenken en anders doen jullie het.
maandag 27 januari 2025 om 18:42
Mijn moeder zei dat ook altijd. En ze heeft het allemaal geregeld. Wij hoeven voor haar niet te mantelzorgen, sterker nog, mijn zus en ik hebben er op moeten aandringen dat ze ons bélt als er wat aan de hand is omdat wij er graag voor haar willen zijn. Als zij niet wil dat we komen mantelzorgen, prima, maar we willen er wel voor haar zíj́n, al is het maar voor een kop koffie en een praatje.Speculaastaart schreef: ↑27-01-2025 18:28Waarschijnlijk ontbreekt ieder zelfinzicht. Ze zagen bij familie wat het inhield, en hebben niet door dat ze zelf nu al dat punt hebben bereikt.
Zowel mijn ouders als schoonouders gaven tien jaar geleden aan dat ze niet zo wilden eindigen als..... Dat ze niet wilden dat de zorg bij hun kinderen kwam te liggen. Het begin is ingezet maar ze ontkennen het in alle toonaarden. Schoonzus doet heel veel voor schoonouders. (Ze woont er om de hoek) Schoonouders zeggen nog geheel zelfstandig te zijn terwijl schoonzus daar elke dag is om iets te doen.
Ik wil zelf ook absoluut niet zo eindigen als mijn schoonouders. We zijn nog geen 50 maar hebben al gedetailleerde plannen die over een jaar of 2 in gang gezet gaan worden. Ik wil zoveel mogelijk geregeld hebben ruim voordat ik ga aftakelen.
maandag 27 januari 2025 om 18:45
LaFleurNoire schreef: ↑27-01-2025 16:36We kunnen niet zomaar hun huisarts benaderen hè. Privacy. We hebben de huisarts met kerst gesproken toen hij bij ze was en hij ziet wel wat er aan de hand is maar kan er niet veel mee zolang er geen medewerking is en er geen gevaar is. Ze staan wel in het systeem als zorgmijdend.
Nog niet alles gelezen maar je mag hun huisarts wel benaderen en je zorgen delen hoor. Hij/zij mag jou alleen geen informatie over ze geven maar deze wel van jou ontvangen.
maandag 27 januari 2025 om 18:45
Eten gaat goed. Schoonvader kookt en kan dat nog prima.Bambam schreef: ↑27-01-2025 18:35Hoe gaat het eten?
Mijn vader was ook een zorgmijder.
Ik heb ooit een maand maaltijden van een maaltijdvervanger gewonnen die ik vervolgens aan mijn vader heb gegeven. Hij wou er absoluut niet aan, maar dat ene maandje vond hij het wel leuk om te proberen. Ik had het verkocht als dat ik er echt niks aan had, en dat het toch wel leuk is om te proberen, lekker makkelijk. Is maar een maandje blabla. Na dat maandje vond hij het toch wel lekker en makkelijk, dus dat was mijn ingang.
En qua zeggenschap voor de financiën, ben ik er gewoon ingestapt op een crisismoment. Pa dacht dat hij afgesloten zou worden, dus toen ben ik meteen met hem naar de bank gereden om te regelen dat ik ook het een en ander kon inzien en gebruiken. Moest toen wel praten als brugman bij de bank maar goed.
Dus tijdens crisismomenten kreeg ik nog wel eens wat gedaan. Voor de rest heb ik het wel wat gelaten. Een beetje vinger aan de pols gehouden. Toen hij aan het doodgaan was door corona, heb ik enorm veel druk moeten uitoefenen en moest ik echt keihard zijn om hem mee te laten gaan met de ambulance. Ik heb hem gevraagd waar hij wenste te liggen als hij dan toch zo nodig dood wou. Nou werkte dat niet perse, maar gecombineerd met de druk van zijn begeleidster en de ambulancebroeders en de huisarts ging hij uiteindelijk mee.
Financiën lukt hem ook nog heel goed, daar zijn gelukkig geen zorgen over.
maandag 27 januari 2025 om 18:48
LaFleurNoire schreef: ↑27-01-2025 18:42Mijn moeder zei dat ook altijd. En ze heeft het allemaal geregeld. Wij hoeven voor haar niet te mantelzorgen, sterker nog, mijn zus en ik hebben er op moeten aandringen dat ze ons bélt als er wat aan de hand is omdat wij er graag voor haar willen zijn. Als zij niet wil dat we komen mantelzorgen, prima, maar we willen er wel voor haar zíj́n, al is het maar voor een kop koffie en een praatje.
Ik wil zelf ook absoluut niet zo eindigen als mijn schoonouders. We zijn nog geen 50 maar hebben al gedetailleerde plannen die over een jaar of 2 in gang gezet gaan worden. Ik wil zoveel mogelijk geregeld hebben ruim voordat ik ga aftakelen.
Oh wat fijn!
Mijn vader gaat nog prima, mijn moeder heeft wat hulp nodig. Laat gelukkig wel thuiszorg toe, en huishoudelijke hulp. Maar daarnaast verwacht ze ook veel van ons. Alles wat ze vraagt is immers maar een kleine moeite, zegt ze zelf. Die kleine moeite is in onze drukke levens alleen vaak veel groter dan zij zich kan voorstellen.
Schoonouders willen zelfs geen thuiszorg want willen zelf de regie over hun dag houden. Daarbij vergeten ze dat ze zo wel heel erg inbreken op de regie van de dag van hun dochter.
maandag 27 januari 2025 om 18:49
Nee dat kan ze niet. En ja, geprobeerd te bespreken maar hij zegt doodleuk dat hij het daar niet over wil hebben.PoesMinoes schreef: ↑27-01-2025 18:47Wat gebeurt er als je schoonvader opeens weg komt te vallen (bijvoorbeeld door een ongeval of erger). Kan je schoonmoeder nog alleen blijven? Heb je dat al met je schoonvader besproken?
maandag 27 januari 2025 om 18:53
Ik zou dat wel zeggen tegen ze, dat het wellicht een kleine moeite lijkt, maar dat het dat niet is. Het is heel belangrijke om vanaf het begin je grenzen aan te geven. Zij hebben er niets aan als hun kinderen teveel hooi op hun vork nemen.Speculaastaart schreef: ↑27-01-2025 18:48Oh wat fijn!
Mijn vader gaat nog prima, mijn moeder heeft wat hulp nodig. Laat gelukkig wel thuiszorg toe, en huishoudelijke hulp. Maar daarnaast verwacht ze ook veel van ons. Alles wat ze vraagt is immers maar een kleine moeite, zegt ze zelf. Die kleine moeite is in onze drukke levens alleen vaak veel groter dan zij zich kan voorstellen.
dahlia74 wijzigde dit bericht op 27-01-2025 18:56
5.74% gewijzigd
maandag 27 januari 2025 om 18:54
Precies. Dit is niet de makkelijkste weg, maar de moeilijkste en soms de enige mogelijke...Rooss4.0 schreef: ↑27-01-2025 17:07Nou nee. Dit is juist de allermoeilijkste weg. Met lede ogen toe moeten zien hoe mensen die niet meer voor zichzelf kunnen zorgen structureel zorg weigeren met alle gevolgen van dien is het allerlastigste dat er is.
Veel makkelijker is het om te blijven pappen en nathouden.
Daarom mag je jezelf ook constant de vraag stellen of je nog wel kunt/wilt bieden wat je nu biedt. Onderaan de put is er namelijk nog maar één weg en dat is omhoog.
Sommige mensen moeten helaas die bodem bereiken voor ze hulp accepteren.
maandag 27 januari 2025 om 18:56
Heel erg lastig dat hij het er niet over wil hebben (maar helaas ook ervaring mee). Ik zou zeker duidelijk maken dat ze als ze niets regelen je schoonmoeder uiteindelijk in de crisisopvang terecht komt en met een beetje pech zo'n 50 km verderop.LaFleurNoire schreef: ↑27-01-2025 18:49Nee dat kan ze niet. En ja, geprobeerd te bespreken maar hij zegt doodleuk dat hij het daar niet over wil hebben.
maandag 27 januari 2025 om 18:57
TO, je leest het al, het is behoorlijk complex. Bereid je maar voor op heel, heel , veel gedoe en frustratie. Dit gaat je de komende tijd gewoon erg in beslag nemen. Dus let goed op je eigen energie in dit proces en kies af en toe voor jezelf.
Het is met 1, 2, 3 gesprekken niet geregeld. Misschien na 20 nog niet. Zelf als je veel eerder was gestart , was iets van een plan met ondersteuning mogelijk niet haalbaar geweest.
Je kunt alles en iedereen inschakelen maar verwacht er ajb niet teveel van. De drijfveer om geen hulp te willen kan heel diep verankerd zijn en de reflectie op eigen handelen minimaal. Vreemde ogen dwingen, maar ook die troef kun je niet te vaak inzetten.
Voor de omgeving hoop ik altijd dat je als familielid ook nog de gewone band met de ouders hebt, samen fijne momenten beleven. Zonder dat het de hele tijd draait om het zorg en ondersteuningsvraagstuk. Ook wens ik je toe dat je compassie kunt hebben met de motieven van zijn ouders. Ook al begrijp je het niet, ze zullen ergens vandaan komen. Ze zitten niet expres zichzelf zo in de weg. Het zal ook niet meevallen om zo ouder te worden en verlies op verlies te lijden. Ook konden zij zich niet voorstellen hoe het zo voelen om zo ouder te worden en dit mee te moeten maken. Mogelijk valt dat vele malen zwaarder dan verwacht.
En tegelijk mag je zelf realistisch blijven en duidelijk grenzen stellen. Ik weet niet of je zakelijk moet blijven of ook persoonlijk. BIjv. iets als : ik zie het even niet meer zitten, ik kom deze week niet. Of het puur bij de mededeling houden. Verwacht iiv niet dat de zorgvragers je daarin steunen. Dat kunnen ze wrs niet.
Stel in ieder geval je verwachtingen drastisch bij. Ook als ze opgenomen worden kun je veel zorg en frustratie houden als dingen daar niet goed lopen, ze elkaar missen of gewoon niet kunnen wennen en het moeilijk hebben.
Het is met 1, 2, 3 gesprekken niet geregeld. Misschien na 20 nog niet. Zelf als je veel eerder was gestart , was iets van een plan met ondersteuning mogelijk niet haalbaar geweest.
Je kunt alles en iedereen inschakelen maar verwacht er ajb niet teveel van. De drijfveer om geen hulp te willen kan heel diep verankerd zijn en de reflectie op eigen handelen minimaal. Vreemde ogen dwingen, maar ook die troef kun je niet te vaak inzetten.
Voor de omgeving hoop ik altijd dat je als familielid ook nog de gewone band met de ouders hebt, samen fijne momenten beleven. Zonder dat het de hele tijd draait om het zorg en ondersteuningsvraagstuk. Ook wens ik je toe dat je compassie kunt hebben met de motieven van zijn ouders. Ook al begrijp je het niet, ze zullen ergens vandaan komen. Ze zitten niet expres zichzelf zo in de weg. Het zal ook niet meevallen om zo ouder te worden en verlies op verlies te lijden. Ook konden zij zich niet voorstellen hoe het zo voelen om zo ouder te worden en dit mee te moeten maken. Mogelijk valt dat vele malen zwaarder dan verwacht.
En tegelijk mag je zelf realistisch blijven en duidelijk grenzen stellen. Ik weet niet of je zakelijk moet blijven of ook persoonlijk. BIjv. iets als : ik zie het even niet meer zitten, ik kom deze week niet. Of het puur bij de mededeling houden. Verwacht iiv niet dat de zorgvragers je daarin steunen. Dat kunnen ze wrs niet.
Stel in ieder geval je verwachtingen drastisch bij. Ook als ze opgenomen worden kun je veel zorg en frustratie houden als dingen daar niet goed lopen, ze elkaar missen of gewoon niet kunnen wennen en het moeilijk hebben.
maandag 27 januari 2025 om 18:57
Doet ze niets been there, done that.... Ze willen alleen tussen 6 planken uit huis, dat het anders gaat lopen kunnen (of willen) ze zich niet voorstellen.PoesMinoes schreef: ↑27-01-2025 18:56Heel erg lastig dat hij het er niet over wil hebben (maar helaas ook ervaring mee). Ik zou zeker duidelijk maken dat ze als ze niets regelen je schoonmoeder uiteindelijk in de crisisopvang terecht komt en met een beetje pech zo'n 50 km verderop.
maandag 27 januari 2025 om 19:01
Je kan nog opzoek gaan naar een fijne case manager dementie.
Wellicht kan diegenen regelmatig langs gaan, met respect voor de wensen van je schoonouders. Dat lijkt mij het belangrijkste.
Je kan ook nog veilig thuis bellen voor advies. Je schoonmoeder is niet meer instaat om zelf keuzes te maken, en je schoonvader ontziet gaat van goede zorg.
Ik heb je ook een pb bericht gestuurd.
Wellicht kan diegenen regelmatig langs gaan, met respect voor de wensen van je schoonouders. Dat lijkt mij het belangrijkste.
Je kan ook nog veilig thuis bellen voor advies. Je schoonmoeder is niet meer instaat om zelf keuzes te maken, en je schoonvader ontziet gaat van goede zorg.
Ik heb je ook een pb bericht gestuurd.
maandag 27 januari 2025 om 19:04
Hulp vragen en accepteren vinden veel ouderen heel lastig, eng en heel veel ouderen voelen zich bezwaard als er eenmaal zorg komt want ze willen het allemaal zelf nog kunnen en ze vinden een vreemde in huis vaak ook niet prettig in het begin. Maar ik zou toch aandringen om eens via de huisarts of gemeente te kijken of ze geen thuiszorg kunnen krijgen via de WMO en bijvoorbeeld een scootmobiel, traplift of wat dan ook nodig is om het leven weer wat prettiger te maken.
Misschien is het een idee dat wanneer de thuiszorg voor het eerst komt dat er dan iemand bij is zodat ze niet alleen met een vreemde in huis zijn?
Misschien is het een idee dat wanneer de thuiszorg voor het eerst komt dat er dan iemand bij is zodat ze niet alleen met een vreemde in huis zijn?
graze wijzigde dit bericht op 27-01-2025 19:05
0.73% gewijzigd
maandag 27 januari 2025 om 19:05
Dat zeg ik ook wel, maar dan ligt het aan mij, want ik werk te veel.
Als ik nou eens wat minder zou werken zou ik tijd hebben voor mijn ouders.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
