Relaties
alle pijlers
Schoon(ouders) laten “verkommeren”?
maandag 27 januari 2025 om 16:16
Mijn schoonouders lopen tegen de 80 en vooral schoonmoeder is al jaren fysiek slecht. Ze is inmiddels zo slecht dat ze nauwelijks nog kan lopen en schoonvader kan haar fysieke zorg wegens fors overgewicht ook niet goed aan.
Het huis waar ze wonen kan schoonvader eigenlijk niet meer onderhouden, de grote tuin ook niet en het is bepaald ook geen levensloopbestendig huis. Ze willen pertinent geen hulp. Niet van ons en thuiszorg al helemaal niet.
Inmiddels blijkt schoonmoeder een vorm van dementie te hebben.
Met kerst belde schoonvader in paniek op, schoonmoeder had een delerium en hij kon het niet meer aan.
Wij hebben de huisarts laten komen die antipsychotica voorschreef een een ct-scan heeft geregeld en een afspraak bij de geriater. Hij heeft ook de thuiszorg laten komen maar die hebben ze geweigerd.
Wij mogen ons nergens mee bemoeien, mogen niet aanwezig zijn bij gesprekken met artsen maar als het uit de klauwen loopt en schoonvader het niet meer kan overzien zijn wij wél degenen die hij belt om te komen puinruimen en regelen.
Wij vermoeden dat de boel gebagatelliseerd wordt uit angst dat er zaken uit handen worden genomen en dat we daarom zo veel mogelijk overal buiten worden gehouden.
Ik heb geen idee wat we kunnen doen, moeten we ze dan gewoon zo ver laten verkommeren tot de bom een keer barst?
Het huis waar ze wonen kan schoonvader eigenlijk niet meer onderhouden, de grote tuin ook niet en het is bepaald ook geen levensloopbestendig huis. Ze willen pertinent geen hulp. Niet van ons en thuiszorg al helemaal niet.
Inmiddels blijkt schoonmoeder een vorm van dementie te hebben.
Met kerst belde schoonvader in paniek op, schoonmoeder had een delerium en hij kon het niet meer aan.
Wij hebben de huisarts laten komen die antipsychotica voorschreef een een ct-scan heeft geregeld en een afspraak bij de geriater. Hij heeft ook de thuiszorg laten komen maar die hebben ze geweigerd.
Wij mogen ons nergens mee bemoeien, mogen niet aanwezig zijn bij gesprekken met artsen maar als het uit de klauwen loopt en schoonvader het niet meer kan overzien zijn wij wél degenen die hij belt om te komen puinruimen en regelen.
Wij vermoeden dat de boel gebagatelliseerd wordt uit angst dat er zaken uit handen worden genomen en dat we daarom zo veel mogelijk overal buiten worden gehouden.
Ik heb geen idee wat we kunnen doen, moeten we ze dan gewoon zo ver laten verkommeren tot de bom een keer barst?
maandag 27 januari 2025 om 19:08
Speculaastaart schreef: ↑27-01-2025 19:05Dat zeg ik ook wel, maar dan ligt het aan mij, want ik werk te veel.
Als ik nou eens wat minder zou werken zou ik tijd hebben voor mijn ouders.
Tja...Oudere mensen hebben vaak geen idee en dat kan je ze ook echt niet kwalijk nemen. Daarnaast zijn ze vaak van een generatie dat de vrouw niet werkte en dus tijd had om voor (schoon)ouders te zorgen.
Bewaak je grenzen.
maandag 27 januari 2025 om 19:20
Dank voor je post! Omdat wij niets mogen regelen en niet mogen zorgen zijn onze bezoekjes vooral van sociale aard. Kopje koffie, praatje, oude foto’s kijken. We maken het zo gezellig mogelijk. Schoonmoeder krijgt sowieso niks mee van onze frustraties.Poespas schreef: ↑27-01-2025 18:57TO, je leest het al, het is behoorlijk complex. Bereid je maar voor op heel, heel , veel gedoe en frustratie. Dit gaat je de komende tijd gewoon erg in beslag nemen. Dus let goed op je eigen energie in dit proces en kies af en toe voor jezelf.
Het is met 1, 2, 3 gesprekken niet geregeld. Misschien na 20 nog niet. Zelf als je veel eerder was gestart , was iets van een plan met ondersteuning mogelijk niet haalbaar geweest.
Je kunt alles en iedereen inschakelen maar verwacht er ajb niet teveel van. De drijfveer om geen hulp te willen kan heel diep verankerd zijn en de reflectie op eigen handelen minimaal. Vreemde ogen dwingen, maar ook die troef kun je niet te vaak inzetten.
Voor de omgeving hoop ik altijd dat je als familielid ook nog de gewone band met de ouders hebt, samen fijne momenten beleven. Zonder dat het de hele tijd draait om het zorg en ondersteuningsvraagstuk. Ook wens ik je toe dat je compassie kunt hebben met de motieven van zijn ouders. Ook al begrijp je het niet, ze zullen ergens vandaan komen. Ze zitten niet expres zichzelf zo in de weg. Het zal ook niet meevallen om zo ouder te worden en verlies op verlies te lijden. Ook konden zij zich niet voorstellen hoe het zo voelen om zo ouder te worden en dit mee te moeten maken. Mogelijk valt dat vele malen zwaarder dan verwacht.
En tegelijk mag je zelf realistisch blijven en duidelijk grenzen stellen. Ik weet niet of je zakelijk moet blijven of ook persoonlijk. BIjv. iets als : ik zie het even niet meer zitten, ik kom deze week niet. Of het puur bij de mededeling houden. Verwacht iiv niet dat de zorgvragers je daarin steunen. Dat kunnen ze wrs niet.
Stel in ieder geval je verwachtingen drastisch bij. Ook als ze opgenomen worden kun je veel zorg en frustratie houden als dingen daar niet goed lopen, ze elkaar missen of gewoon niet kunnen wennen en het moeilijk hebben.
maandag 27 januari 2025 om 19:22
Heeeeeel lastig, maar tóch is dat dan het moment om letterlijk hard met de vuisten op tafel te gaan slaan! De tijd van ‘proberen te praten’ is voorbij of hij nou wil of niet!LaFleurNoire schreef: ↑27-01-2025 18:49Nee dat kan ze niet. En ja, geprobeerd te bespreken maar hij zegt doodleuk dat hij het daar niet over wil hebben.
Wel zou ik, zoals anderen al schreven, voor die tijd wel hun huisarts proberen te spreken en in samenspraak met hem/haar een plan van aanpak te hebben. Wat ontzettend moeilijk voor jullie, deze situatie, maar ergens moet er nu een patroon doorbroken worden, omdat het zo niet nog langer kan. Besef je dat er ook een kans in zit dat schoonvader zo boos op jullie wordt, door jullie bemoeienis, dat hij het contact stopzet, maar als ik het zo lees zal hij dat niet lang kunnen volhouden, zeker niet als zich wéér zo’n panieksituatie voordoet. Misschien is het ‘gewoon’ wachten op dát moment?!
Sterkte hoor!
Live Life to the fullest
maandag 27 januari 2025 om 19:39
Tja, als schoonpa niets wil en de thuiszorg gewoon niet binnenlaat dan stopt het.
Dan is het helaas gewoon wachten tot de volgende crisissituatie.
En tot zijn vaststelling dat als schoonmoeder ooit opgenomen zou moeten worden dat dat niet persé in de buurt is.
Ik zou mijn energie dus houden voor de crisissituaties en op dat moment het brandje blussen. En voor het heen en weer rijden als schoonmoeder ooit effectief opgenomen wordt.
Dan kan je desnoods 10 keer gaan praten met de huisarts of de POH, maar die weet op dit moment al van de situatie. Ze staan dus al gekend.
Hoogstens zou ik op dagen dat ze naar 't ziekenhuis moeten voor een onderzoek man 's avonds laten informeren hoe het was. Effe checken of ze uberhaupt geweest zijn.
Dan is het helaas gewoon wachten tot de volgende crisissituatie.
En tot zijn vaststelling dat als schoonmoeder ooit opgenomen zou moeten worden dat dat niet persé in de buurt is.
Ik zou mijn energie dus houden voor de crisissituaties en op dat moment het brandje blussen. En voor het heen en weer rijden als schoonmoeder ooit effectief opgenomen wordt.
Dan kan je desnoods 10 keer gaan praten met de huisarts of de POH, maar die weet op dit moment al van de situatie. Ze staan dus al gekend.
Hoogstens zou ik op dagen dat ze naar 't ziekenhuis moeten voor een onderzoek man 's avonds laten informeren hoe het was. Effe checken of ze uberhaupt geweest zijn.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 27 januari 2025 om 19:50
Privacy is niet van kracht wat betreft info die vanuit jullie komt. Jullie kunnen van alles melden alleen hij kan jullie geen gegevens geven, wel kan hij wellicht helpen met het adviseren van het juiste pad en een keer op bezoek gaan bij hun.LaFleurNoire schreef: ↑27-01-2025 16:36We kunnen niet zomaar hun huisarts benaderen hè. Privacy. We hebben de huisarts met kerst gesproken toen hij bij ze was en hij ziet wel wat er aan de hand is maar kan er niet veel mee zolang er geen medewerking is en er geen gevaar is. Ze staan wel in het systeem als zorgmijdend.
Kan niks dan moet je loslaten en de boel vast laten lopen. Dat is de enige optie.
maandag 27 januari 2025 om 20:14
Dit is de kern, maar de meeste mensen durven niet tot actie over te gaan, waardoor ze onbewust bijdragen aan het in stand houden van de situatie.
maandag 27 januari 2025 om 20:19
maandag 27 januari 2025 om 20:28
Even lezen... :')
maandag 27 januari 2025 om 20:35
Het is overigens welmogelijk om als echtpaar naar een zorginstelling te verhuizen. Ook als de man geen WLZ indicatie heeft
https://www.zorginstituutnederland.nl/V ... instelling.
In de praktijk is het natuurlijk lastig ivm de beperkt beschikbaarheid van tweepersoonskamers. Daarnaast moet je dat ook maar willen als relatief gezonde partner. Het is niet niets om tussen ernstig dementerenden of lichamelijk zeer beperkte mensen te wonen.
https://www.zorginstituutnederland.nl/V ... instelling.
In de praktijk is het natuurlijk lastig ivm de beperkt beschikbaarheid van tweepersoonskamers. Daarnaast moet je dat ook maar willen als relatief gezonde partner. Het is niet niets om tussen ernstig dementerenden of lichamelijk zeer beperkte mensen te wonen.
maandag 27 januari 2025 om 20:45
Of je moet een aardig spaarcentje hebben, dan is het een stuk beter te regelen. Tegenwoordig hebben ze ook appartementen waar 24 uurs zorg geboden worden en waar ook partner mee kan.Dahlia74 schreef: ↑27-01-2025 20:35Het is overigens welmogelijk om als echtpaar naar een zorginstelling te verhuizen. Ook als de man geen WLZ indicatie heeft
https://www.zorginstituutnederland.nl/V ... instelling.
In de praktijk is het natuurlijk lastig ivm de beperkt beschikbaarheid van tweepersoonskamers. Daarnaast moet je dat ook maar willen als relatief gezonde partner. Het is niet niets om tussen ernstig dementerenden of lichamelijk zeer beperkte mensen te wonen.
maandag 27 januari 2025 om 21:24
Alleen het idee van verhuizen kunnen ze helemaal niet overzien. Kun je honderd keer zeggen dat ze zich daar geen zorgen over hoeven te maken, dat werkt niet meer zo als je ouder wordt.LaFleurNoire schreef: ↑27-01-2025 20:59Ze hebben een aardige spaarcent, schoonvader een riant pensioen en als ze dat onhandige mausoleum zouden verkopen hoeven ze zich helemaal nergens meer zorgen over te maken dus zo’n appartement zou in principe best kunnen.
Alleen het idee al roept vele angsten op.
maandag 27 januari 2025 om 21:32
Dit, want als hun huisarts vaststelt dat ze tegen zichzelf in bescherming moeten worden genomen omdat ze een gevaar zijn voor zichzelf of hun omgeving worden er andere paden bewandeld. Als moeder, ondanks de beste intenties van vader niet goed genoeg verzorgd wordt dan kan de huisarts, in samenspraak met jullie, aangeven dat er een rechter aan te pas moet komen om moeder uit huis te plaatsen. Dit is echter een proces van maanden. Sterkte, het is voor jullie machteloos om aan te zien, dat is heel moeilijk.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
maandag 27 januari 2025 om 21:46
Misschien nog een hele andere hoek; maar zijn ze wellicht gelovig?
Een familielid was enorm angstig voor de dood, totdat meneer pastoor een paar keer langs was geweest… en hij was helemaal niet zo gelovig, maar toch maakte dit veel indruk op hem…
Een familielid was enorm angstig voor de dood, totdat meneer pastoor een paar keer langs was geweest… en hij was helemaal niet zo gelovig, maar toch maakte dit veel indruk op hem…
pietje wijzigde dit bericht op 27-01-2025 21:47
5.24% gewijzigd
maandag 27 januari 2025 om 21:46
De huisarts is op de hoogte van het zorgmijden, dat is al ter sprake gekomen toen man voor het eerst contact opnam en later nog eens.
Op dit moment is er geen gevaar voor henzelf of omgeving en je kunt niet preventief gaan handelen.
Op dit moment is er geen gevaar voor henzelf of omgeving en je kunt niet preventief gaan handelen.
lafleurnoire wijzigde dit bericht op 27-01-2025 21:50
27.32% gewijzigd
maandag 27 januari 2025 om 21:56
Je bent niet snel een dusdanig gevaar voor de omgeving dat er een rechtelijke machtiging kan worden geregeld of een spoedopname. Dit zelf vorig jaar bij de hand gehad. De huisarts had melding gemaakt van crisissituatie, maar de commissie die daar over oordeelt zag dit toch echt anders. Een rechtelijke machtiging duurt inderdaad een aantal maanden, maar daar is de situatie inderdaad nu niet ernstig genoeg voor.LaFleurNoire schreef: ↑27-01-2025 21:46De huisarts is op de hoogte van het zorgmijden, dat is al ter sprake gekomen toen man voor het eerst contact opnam en later nog eens.
Op dit moment is er geen gevaar voor henzelf of omgeving en je kunt niet preventief gaan handelen.
maandag 27 januari 2025 om 22:08
Ik heb hetzelfde meegemaakt en zie het daardoor toch anders. Mensen hebben het recht om hun eigen leven vorm te geven. En ook omdat volledig te verpesten. Daar kunnen wij van alles van vinden maar het is hun leven. Jij kunt je nu vreselijk druk maken maar zij ervaren die problemen niet zo. Schoonvader kiest er zelf voor. Of hij het niet kan of wil overzien maakt de uitkomst niet anders.
Waarschijnlijk is de verzorging onderdeel van zijn eigenwaarde en identiteit. Het laatste stukje dat hij nog heeft. Inmenging daarin (hoe klein ook) tast dat aan. Jullie hebben alles aangegeven en hij kiest ervoor dat niet aan te geven. Dat mag hij doen.
Wat jullie kunnen doen is gewoon langskomen en daar zijn als familie. Er komt vanzelf weer een crisis en dan worden ze uiteindelijk wel gedwongen. Tot die tijd zou ik mijn energie er niet meer in stoppen. Wie zijn jullie om hun leven te bepalen? Hoe naar dat misschien ook is. Ze hebben nu elkaar en hun vertrouwde huis.
Waarschijnlijk is de verzorging onderdeel van zijn eigenwaarde en identiteit. Het laatste stukje dat hij nog heeft. Inmenging daarin (hoe klein ook) tast dat aan. Jullie hebben alles aangegeven en hij kiest ervoor dat niet aan te geven. Dat mag hij doen.
Wat jullie kunnen doen is gewoon langskomen en daar zijn als familie. Er komt vanzelf weer een crisis en dan worden ze uiteindelijk wel gedwongen. Tot die tijd zou ik mijn energie er niet meer in stoppen. Wie zijn jullie om hun leven te bepalen? Hoe naar dat misschien ook is. Ze hebben nu elkaar en hun vertrouwde huis.
maandag 27 januari 2025 om 22:18
Ik snap de gedachtengang, en praktisch kan je ook niet veel anders dan ze hun gang laten gaan, maar ik vond het wel triest dat mijn ouder die zich met hand en tand verzette tegen uit huis, in het verpleeghuis helemaal opbloeide. Hij had er geen jaren eerder moeten zitten, maar in de laatste fase toen hij zo vervuilde en alleen maar boos op iedereen was had ik hem graag gegund wat langer te kunnen genieten van de verzorging in het verpleeghuis.evelien2010 schreef: ↑27-01-2025 22:08Ik heb hetzelfde meegemaakt en zie het daardoor toch anders. Mensen hebben het recht om hun eigen leven vorm te geven. En ook omdat volledig te verpesten. Daar kunnen wij van alles van vinden maar het is hun leven. Jij kunt je nu vreselijk druk maken maar zij ervaren die problemen niet zo. Schoonvader kiest er zelf voor. Of hij het niet kan of wil overzien maakt de uitkomst niet anders.
Waarschijnlijk is de verzorging onderdeel van zijn eigenwaarde en identiteit. Het laatste stukje dat hij nog heeft. Inmenging daarin (hoe klein ook) tast dat aan. Jullie hebben alles aangegeven en hij kiest ervoor dat niet aan te geven. Dat mag hij doen.
Wat jullie kunnen doen is gewoon langskomen en daar zijn als familie. Er komt vanzelf weer een crisis en dan worden ze uiteindelijk wel gedwongen. Tot die tijd zou ik mijn energie er niet meer in stoppen. Wie zijn jullie om hun leven te bepalen? Hoe naar dat misschien ook is. Ze hebben nu elkaar en hun vertrouwde huis.
maandag 27 januari 2025 om 22:30
Ik neem aan dat je ouders getrouwd zijn? In voor en tegenspoed, tot de dood ons scheidt.
Wijs ze op hun zorgplicht naar elkaar toe. Respecteer deze zin in hun huwelijk en spreek je begrip uit. Kijk daarna eens naar wat er werkelijk toe doet. Financieel lukt alles nog gaf je aan. Ook qua eten koken toch? Laat dit los. De tuin wordt een probleem. Van niet tuinieren ga je niet dood dus laat dat los. Buren gaan vanzelf klagen misschien ivm onkruidoverlast. Als ze dan jouw hulp vragen zorg je dat je een telefoonnummer hebt van een tuinman.
Ze willen geen hulp van thuiszorg terwijl de zorg fysiek te zwaar wordt. Laat dit gaan totdat je merkt dat er verwaarlozing gaat optreden. Ruiken, vieze en/of kapotte huid. Bij lichamelijke verwaarlozing van moeder is vader aanspreekbaar. Je kan evt melding maken bij een instantie hierover. Er wordt dan nl zorg ontzegd bij een niet zelfredzame ouder. Zeg dit tegen vader dat je (man) dit gaat doen als hij niet meewerkt maar zorg wel dat het pas bij verwaarlozing. Een week niet douchen maar bv wel met een washandje poedelen valt niet onder verwaarlozing. Zal geen verzorging zijn naar jouw maatstaven misschien maar geen reden tot melden.
Vraag aan je vader waar je hem mee kan helpen en luister ipv alles gelijk willen regelen voor ze. Dat is beschamend en geeft het gevoel dat ze niets goed doen terwijl ze het altijd zelf gedaan hebben. Ineens komt er iemand die wel even zegt hoe ze het moeten doen. Dat doet zeer en gaan de hakken in het zand.
Wil hij bv alleen hulp met lichamelijke zorg dan ook alleen hier op inspelen. Huishoudelijke zorg dan niet benoemen ondanks dat er bv een week niet gestoft is. Heeft hij alleen moeite met de tuin volgens eigen zeggen dan alleen de tuinman regelen en nergens verder op in gaan.
Ineens voor alles zorg nodig hebben is vele malen te hoog gegrepen voor mensen die zorg mijden en denken het zelf te kunnen. Kleine stapjes zijn dan veel beter te behappen. Eerst laten proeven van het gemak van hulp. Ze zullen zelf moeten aangeven dat die tuinman idd wel heel fijn is of dat die thuiszorgzuster toch wel heel fijn de zware douchebeurt doet eens per week. Wat ook weleens helpt is dat de thuiszorgmedewerker eerst een paar keer langs komt voor een kop koffie zonder gelijk erbovenop te duiken. Eerst de band opbouwen voordat je ouders zich bloot durven te geven. Ikzelf zou het iig niet fijn vinden als er een wildvreemde binnen komt en zegt dat ik mee naar boven moet om me uit te kleden voor de douche. En dan kan ik het nog normaal beredeneren omdat ik geen dementie heb. Voor iemand die dementerend is en al houvast verliest kan dit heel angstig zijn.
Wijs ze op hun zorgplicht naar elkaar toe. Respecteer deze zin in hun huwelijk en spreek je begrip uit. Kijk daarna eens naar wat er werkelijk toe doet. Financieel lukt alles nog gaf je aan. Ook qua eten koken toch? Laat dit los. De tuin wordt een probleem. Van niet tuinieren ga je niet dood dus laat dat los. Buren gaan vanzelf klagen misschien ivm onkruidoverlast. Als ze dan jouw hulp vragen zorg je dat je een telefoonnummer hebt van een tuinman.
Ze willen geen hulp van thuiszorg terwijl de zorg fysiek te zwaar wordt. Laat dit gaan totdat je merkt dat er verwaarlozing gaat optreden. Ruiken, vieze en/of kapotte huid. Bij lichamelijke verwaarlozing van moeder is vader aanspreekbaar. Je kan evt melding maken bij een instantie hierover. Er wordt dan nl zorg ontzegd bij een niet zelfredzame ouder. Zeg dit tegen vader dat je (man) dit gaat doen als hij niet meewerkt maar zorg wel dat het pas bij verwaarlozing. Een week niet douchen maar bv wel met een washandje poedelen valt niet onder verwaarlozing. Zal geen verzorging zijn naar jouw maatstaven misschien maar geen reden tot melden.
Vraag aan je vader waar je hem mee kan helpen en luister ipv alles gelijk willen regelen voor ze. Dat is beschamend en geeft het gevoel dat ze niets goed doen terwijl ze het altijd zelf gedaan hebben. Ineens komt er iemand die wel even zegt hoe ze het moeten doen. Dat doet zeer en gaan de hakken in het zand.
Wil hij bv alleen hulp met lichamelijke zorg dan ook alleen hier op inspelen. Huishoudelijke zorg dan niet benoemen ondanks dat er bv een week niet gestoft is. Heeft hij alleen moeite met de tuin volgens eigen zeggen dan alleen de tuinman regelen en nergens verder op in gaan.
Ineens voor alles zorg nodig hebben is vele malen te hoog gegrepen voor mensen die zorg mijden en denken het zelf te kunnen. Kleine stapjes zijn dan veel beter te behappen. Eerst laten proeven van het gemak van hulp. Ze zullen zelf moeten aangeven dat die tuinman idd wel heel fijn is of dat die thuiszorgzuster toch wel heel fijn de zware douchebeurt doet eens per week. Wat ook weleens helpt is dat de thuiszorgmedewerker eerst een paar keer langs komt voor een kop koffie zonder gelijk erbovenop te duiken. Eerst de band opbouwen voordat je ouders zich bloot durven te geven. Ikzelf zou het iig niet fijn vinden als er een wildvreemde binnen komt en zegt dat ik mee naar boven moet om me uit te kleden voor de douche. En dan kan ik het nog normaal beredeneren omdat ik geen dementie heb. Voor iemand die dementerend is en al houvast verliest kan dit heel angstig zijn.
maandag 27 januari 2025 om 22:51
Schoonvader kiest ervoor, maar schoomoeder heeft zo te lezen weinig te kiezen. Hij maakt nu de keus voor haar.evelien2010 schreef: ↑27-01-2025 22:08Ik heb hetzelfde meegemaakt en zie het daardoor toch anders. Mensen hebben het recht om hun eigen leven vorm te geven. En ook omdat volledig te verpesten. Daar kunnen wij van alles van vinden maar het is hun leven. Jij kunt je nu vreselijk druk maken maar zij ervaren die problemen niet zo. Schoonvader kiest er zelf voor. Of hij het niet kan of wil overzien maakt de uitkomst niet anders.
Waarschijnlijk is de verzorging onderdeel van zijn eigenwaarde en identiteit. Het laatste stukje dat hij nog heeft. Inmenging daarin (hoe klein ook) tast dat aan. Jullie hebben alles aangegeven en hij kiest ervoor dat niet aan te geven. Dat mag hij doen.
Wat jullie kunnen doen is gewoon langskomen en daar zijn als familie. Er komt vanzelf weer een crisis en dan worden ze uiteindelijk wel gedwongen. Tot die tijd zou ik mijn energie er niet meer in stoppen. Wie zijn jullie om hun leven te bepalen? Hoe naar dat misschien ook is. Ze hebben nu elkaar en hun vertrouwde huis.
Ik herken mezelf niet eens
maandag 27 januari 2025 om 22:56
Mee eens. TO schrijft dat schoonmoeder wel eens valt. Wat als schoonvader door zijn forse overgewicht haar niet meer overeind kan helpen? Ik begrip schoonvader wel, die wil autonoom zijn, maar schoonmoeder (en schoonvader natuurlijk ook) heeft wel recht op goede zorg en een veilige omgeving. Er komt een punt waarop hij haar niet meer kan helpen, of dat nou fysiek of mentaal is, ondanks dat hij dat wel wil.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
