Relaties
alle pijlers
Schoon(ouders) laten “verkommeren”?
maandag 27 januari 2025 om 16:16
Mijn schoonouders lopen tegen de 80 en vooral schoonmoeder is al jaren fysiek slecht. Ze is inmiddels zo slecht dat ze nauwelijks nog kan lopen en schoonvader kan haar fysieke zorg wegens fors overgewicht ook niet goed aan.
Het huis waar ze wonen kan schoonvader eigenlijk niet meer onderhouden, de grote tuin ook niet en het is bepaald ook geen levensloopbestendig huis. Ze willen pertinent geen hulp. Niet van ons en thuiszorg al helemaal niet.
Inmiddels blijkt schoonmoeder een vorm van dementie te hebben.
Met kerst belde schoonvader in paniek op, schoonmoeder had een delerium en hij kon het niet meer aan.
Wij hebben de huisarts laten komen die antipsychotica voorschreef een een ct-scan heeft geregeld en een afspraak bij de geriater. Hij heeft ook de thuiszorg laten komen maar die hebben ze geweigerd.
Wij mogen ons nergens mee bemoeien, mogen niet aanwezig zijn bij gesprekken met artsen maar als het uit de klauwen loopt en schoonvader het niet meer kan overzien zijn wij wél degenen die hij belt om te komen puinruimen en regelen.
Wij vermoeden dat de boel gebagatelliseerd wordt uit angst dat er zaken uit handen worden genomen en dat we daarom zo veel mogelijk overal buiten worden gehouden.
Ik heb geen idee wat we kunnen doen, moeten we ze dan gewoon zo ver laten verkommeren tot de bom een keer barst?
Het huis waar ze wonen kan schoonvader eigenlijk niet meer onderhouden, de grote tuin ook niet en het is bepaald ook geen levensloopbestendig huis. Ze willen pertinent geen hulp. Niet van ons en thuiszorg al helemaal niet.
Inmiddels blijkt schoonmoeder een vorm van dementie te hebben.
Met kerst belde schoonvader in paniek op, schoonmoeder had een delerium en hij kon het niet meer aan.
Wij hebben de huisarts laten komen die antipsychotica voorschreef een een ct-scan heeft geregeld en een afspraak bij de geriater. Hij heeft ook de thuiszorg laten komen maar die hebben ze geweigerd.
Wij mogen ons nergens mee bemoeien, mogen niet aanwezig zijn bij gesprekken met artsen maar als het uit de klauwen loopt en schoonvader het niet meer kan overzien zijn wij wél degenen die hij belt om te komen puinruimen en regelen.
Wij vermoeden dat de boel gebagatelliseerd wordt uit angst dat er zaken uit handen worden genomen en dat we daarom zo veel mogelijk overal buiten worden gehouden.
Ik heb geen idee wat we kunnen doen, moeten we ze dan gewoon zo ver laten verkommeren tot de bom een keer barst?
dinsdag 28 januari 2025 om 13:33
Pianissimo schreef: ↑28-01-2025 13:25Natuurlijk voelen ze zich verplicht, het is hun (schoon)moeder. Die laat je toch niet aan haar lot over tijdens een crisismoment? En dat zal (schoon)vader ook van ze verwachten neem ik aan. Ik denk niet dat hij verwacht dat LaFleurNoire en haar man zijn vrouw aan haar lot overlaten. Er zijn dus bepaalde verwachtingen en verantwoordelijkheden die niet worden uitgesproken.
Aan eenieder te bepalen hoe dat er al dan niet uitziet natuurlijk. Mijn ouder had er weleens een handje van: maar wat nou als er iets is en ik je niet kan bereiken? Nou, dan bel je 112. Ik ben nou eenmaal niet altijd direct bereikbaar en voor een noodsituatie moet je 112 hebben, zo simpel is het dan ook gewoon weer.
Dus tja, aan eenieder te bepalen of het per sé jijmoet zijn die op dat moment ter plekke de 'crisis' komt oplossen. Als je op 3/6/12 uur afstand woonde kon je er ook niet direct heen om het op te lossen, die gedachte kan helpen om er anders naar te kunnen kijken.
dinsdag 28 januari 2025 om 13:37
Bij mijn zorgmijdende vader en dementerende moeder was dat nou juist wel een ingang en daardoor stemden ze wel in met extra hulp. Ik heb keihard gezegd dat als de 1 in Zeeland terecht kwam en de ander in Groningen, dat ik maar maximaal 1 maal per maand bij 1 van beiden langs zou kunnen gaan. En dat ik ze al helemaal niet bij elkaar op bezoek zou kunnen brengen. Dat wilden ze ook niet en dat hielp dus wel. Overigens is mijn vader binnen een half jaar na dat gesprek overleden en was het fijn dat mijn moeder in de buurt naar een zorginstelling kon.
dinsdag 28 januari 2025 om 14:11
Oh, ja, dat heb ik ook gelezen, maar ik heb me denk ik vergist met de reactie van een andere reageerder. Duizendmaal excuses.LaFleurNoire schreef: ↑28-01-2025 11:30Ik denk dat je dat niet goed gelezen hebt. Mijn zwager en schoonzus zijn geëmigreerd en zijn hooguit één of twee keer per jaar in Nederland. En als ze er zijn komen ze zeker niet helpen, helaas.
Ik zit sinds mijn reactie wel te puzzelen, mijn oma wilde bijvoorbeeld wel restjes als ik had gekookt bv 'erwtensoep die over was' maar verder weigerde ze ook. Op een gegeven moment waste ze zelfs haar incontinentieluiers uit en hing ze op de verwarming te drogen zodat ze maar niemand hoefde vragen om nieuwe te kopen. Het stonk er enorm, uiteraard, en ik had zo met haar te doen.
Ik lees nog even mee, maar voor nu een
dinsdag 28 januari 2025 om 14:13
Wij zijn de enigen die een crisis op korte termijn kunnen aanvliegen ja. Geen andere familieleden in de buurt en sociale isolatie. Uiteraard had man tegen zijn vader kunnen zeggen dat hij zelf de huisarts moest zien te regelen toen hij huilend opbelde. Zou jij dat doen?S-Groot schreef: ↑28-01-2025 13:21Ik heb het idee dat jullie veel meer problemen zien en ervaren dan dat je schoonouders zélf ervaren (en dat begrijp ik hoor, maar je maakt het jezelf er alleen maar moeilijker mee).Want er is een crisis (schoonpa is in paniek), die komen jullie oplossen want niemand anders kan dat (is dat zo?) en het moet per direct (is dat ook echt zo?). Dan gaan jullie hulp regelen voor problemen die (alleen?) jullie zien, maar die wordt niet aangenomen en voor schoonpa is het dan wél opgelost. Die problemen die niet opgelost worden worden pas weer zichtbaar als er een (hele?) tijd later weer een crisis is, in de tussentijd bestaan ze niet (in elk geval niet voor schoonpa).
Klinkt alsof jullie vooral zelf een probleem ervaren met gebrek aan controle. Controle over schoonouders die niet meewerken om 'beter' te leven en daarmee ook de controle om al dan niet gebeld te worden in een (wat jullie betreft: te voorkomen) crisis waardoor jullie je verplicht voelen alles uit je handen te laten vallen om te komen helpen.
En ik snap het hoor, het is ontzettend moeilijk om van buitenaf te zien hoe het allemaal beter/makkelijker/gezonder/efficiënter/... kan en de ander het dan niet aan wil nemen. Maar dat is dus wel echt aan hen en het is goed om te leren dat ook bij hen te laten (liefst inclusief je oordelen erover). En aan jou/jullie om te bepalen in hoeverre jullie willen en kunnen helpen op de momenten dat ze er zelf om vragen (ipv op de ongevraagde momenten, die jullie beter uitkomen).
En ja, een delerium met een doodsbange schoonmoeder en een schoonvader die niet wist hoe hij daar mee om moest gaan was wel iets waarbij je niet rustig achterover kon gaan leunen en afwachten. En dat vond de huisarts ook anders was ie echt niet vanaf de kerstdis gekomen.
Je doet nogal wat aannames. Controle willen hebben over hun leven omdat wij vinden dat het anders, beter moet? Nee hoor, leef je leven maar als je gevraagd wordt of jij wil ingrijpen is dat verrekte lastig.
lafleurnoire wijzigde dit bericht op 28-01-2025 14:22
6.22% gewijzigd
dinsdag 28 januari 2025 om 14:15
Dat klopt, die verwachtingen zijn er zeker.Pianissimo schreef: ↑28-01-2025 13:25Natuurlijk voelen ze zich verplicht, het is hun (schoon)moeder. Die laat je toch niet aan haar lot over tijdens een crisismoment? En dat zal (schoon)vader ook van ze verwachten neem ik aan. Ik denk niet dat hij verwacht dat LaFleurNoire en haar man zijn vrouw aan haar lot overlaten. Er zijn dus bepaalde verwachtingen en verantwoordelijkheden die niet worden uitgesproken.
dinsdag 28 januari 2025 om 14:16
dinsdag 28 januari 2025 om 14:18
Geeft niet hoor! Wat sneu voor je oma, het arme mens.margot73 schreef: ↑28-01-2025 14:11Oh, ja, dat heb ik ook gelezen, maar ik heb me denk ik vergist met de reactie van een andere reageerder. Duizendmaal excuses.
Ik zit sinds mijn reactie wel te puzzelen, mijn oma wilde bijvoorbeeld wel restjes als ik had gekookt bv 'erwtensoep die over was' maar verder weigerde ze ook. Op een gegeven moment waste ze zelfs haar incontinentieluiers uit en hing ze op de verwarming te drogen zodat ze maar niemand hoefde vragen om nieuwe te kopen. Het stonk er enorm, uiteraard, en ik had zo met haar te doen.
Ik lees nog even mee, maar voor nu een
dinsdag 28 januari 2025 om 14:36
Het klinkt gek maar dat kunnen ze soms zelf niet meer bedenken als ze in paniek zijn. Dan wordt er eerst te lang gewacht met het bellen van een arts tot het helemaal uit de hand loopt en er bijvoorbeeld iemand op de grond ligt die niet overeind kan komen, dan dan kunnen ze zo in paniek zijn dat ze de simpelste dingen niet meer weten.S-Groot schreef: ↑28-01-2025 13:33Aan eenieder te bepalen hoe dat er al dan niet uitziet natuurlijk. Mijn ouder had er weleens een handje van: maar wat nou als er iets is en ik je niet kan bereiken? Nou, dan bel je 112. Ik ben nou eenmaal niet altijd direct bereikbaar en voor een noodsituatie moet je 112 hebben, zo simpel is het dan ook gewoon weer.
Dus tja, aan eenieder te bepalen of het per sé jijmoet zijn die op dat moment ter plekke de 'crisis' komt oplossen. Als je op 3/6/12 uur afstand woonde kon je er ook niet direct heen om het op te lossen, die gedachte kan helpen om er anders naar te kunnen kijken.
dinsdag 28 januari 2025 om 19:06
Ik heb paar jaar terug ook tegen mijn ouder gezegd. Zoek een ander huis want dit werkt niet lang meer. Uiteindelijk kreeg hij een aandoening waardoor hij wel op zoek moest. Hij waa ontzettend boosven gefrustreerd dat er niks te krijgen was toen hij er aan toe was. Uiteindelijk heeft het een jaar geduurd maar och wat heeft hij een prachtig plekje. Het heeft echter wel veel meer energie gekost dan hij had gedacht.
Ik denk dat de sleutel echt bij je schoonmoeder ligt. Zij kan niet kiezen en daar kan een huisarts misschien wel iets in sturen. Misschien luistert hij niet naar jullie maar wel naar de huisarts als autoriteit.
Ik denk dat de sleutel echt bij je schoonmoeder ligt. Zij kan niet kiezen en daar kan een huisarts misschien wel iets in sturen. Misschien luistert hij niet naar jullie maar wel naar de huisarts als autoriteit.
dinsdag 28 januari 2025 om 19:25
Allemaal zeer herkenbaar wat ik hier lees. Allemaal meegemaakt met mijn oude vader. Als ze niet willen dan stopt het. Hoe erg jullie het ook vinden. De laatste keer dat ik mijn vader zag stond ik letterlijk te smeken dat hij hulp zou aanvaarden. Er lag op zijn huid een vreselijke laag vuil en het hele huis stonk naar hem. Zijn antwoord:NEE!!!
En hij was niet dement en kon het financieel zich heel goed permitteren.
Daar sta je dan.
Hij is enkele dagen later overleden aan een zware infectie ten gevolge van het vuil.
Na zijn begrafenis werd ik ziek van alle jarenlange stress.
Ik kreeg fibromyalgie. Als ik verhalen zoals deze lees moet ik steeds op mijn handen zitten om mensen niet te waarschuwen.
Jullie zijn ook belangrijk.
Ik ga niet verder in dit topic lezen, want ik wil aan die vreselijke jaren niet meer denken.
Mijn raad : leg je er bij neer. Hoe moeilijk ook. En ja, het zal slecht aflopen.
En hij was niet dement en kon het financieel zich heel goed permitteren.
Daar sta je dan.
Hij is enkele dagen later overleden aan een zware infectie ten gevolge van het vuil.
Na zijn begrafenis werd ik ziek van alle jarenlange stress.
Ik kreeg fibromyalgie. Als ik verhalen zoals deze lees moet ik steeds op mijn handen zitten om mensen niet te waarschuwen.
Jullie zijn ook belangrijk.
Ik ga niet verder in dit topic lezen, want ik wil aan die vreselijke jaren niet meer denken.
Mijn raad : leg je er bij neer. Hoe moeilijk ook. En ja, het zal slecht aflopen.
chanyta wijzigde dit bericht op 29-01-2025 03:41
3.79% gewijzigd
dinsdag 28 januari 2025 om 21:13
evelien2010 schreef: ↑27-01-2025 22:08Ik heb hetzelfde meegemaakt en zie het daardoor toch anders. Mensen hebben het recht om hun eigen leven vorm te geven. En ook omdat volledig te verpesten. Daar kunnen wij van alles van vinden maar het is hun leven. Jij kunt je nu vreselijk druk maken maar zij ervaren die problemen niet zo. Schoonvader kiest er zelf voor. Of hij het niet kan of wil overzien maakt de uitkomst niet anders.
Waarschijnlijk is de verzorging onderdeel van zijn eigenwaarde en identiteit. Het laatste stukje dat hij nog heeft. Inmenging daarin (hoe klein ook) tast dat aan. Jullie hebben alles aangegeven en hij kiest ervoor dat niet aan te geven. Dat mag hij doen.
Wat jullie kunnen doen is gewoon langskomen en daar zijn als familie. Er komt vanzelf weer een crisis en dan worden ze uiteindelijk wel gedwongen. Tot die tijd zou ik mijn energie er niet meer in stoppen. Wie zijn jullie om hun leven te bepalen? Hoe naar dat misschien ook is. Ze hebben nu elkaar en hun vertrouwde huis.
Hier sluit ik me bij aan en ik spreek ook uit ervaring.
Puntje bij paaltje is het zíjn keuze en zíjn manier om met de situatie om te gaan. Je kan zeggen dat hij beslist voor schoonmoeder, maar waarschijnlijk hadden ze die verhouding ook al toen zij nog niet dement was.
Daarnaast lees ik tussen de regels door dat zij, ondanks het delier, toch niet in acuut gevaar is of was. Of misschien slechts (heel) tijdelijk.
Ze zijn geen volledige zorgmijders, want huisarts kent ze en ze gaan naar een geriater.
Dat gezegd hebbende: ik weet, net als velen die hier hebben gereageerd, hoe ontzettend lastig dit voor de 'omstanders' is, en ook hoe machteloos je je kan voelen. Jouw 'taak' (en die van je man) is nu om te leren hoe jij hier mee om gaat. Hier valt veel te leren... Hoe laat je oordelen los? Hoe ga je om met het haast onverdraaglijke gevoel van machteloosheid? Kan je omgaan met toezien dat iemand ouder wordt, aftakelt? Kan je omgaan met het idee dat het leven eindig is?
En ook: hoe zorg je voor jezelf? Hoe kan je zorgen voor meer vrede in je eigen lijf, je hoofd?
Wat is 'van mij', wat hoort bij de ander?
En dan kan het heel goed gebeuren dat als hij in paniek belt omdat hij het met zijn vrouw niet meer aan kan, dat je dan inderdaad zegt: hang op en bel de huisarts, want ik kan niets voor je betekenen.
Nog iets heel anders om te overwegen:
mijn ouder is niet zorgmijdend, maar alles moet wél op haar manier. En wil(de) ook niet naar verpleeghuis, maar er moest thuis dan wel van alles geregeld worden. Omdat ik al sinds mijn pubertijd mantelzorger ben, ben ik hier in mee gegroeid en zit ik nu in de rol van dingen regelen en doen. Op dit moment heb ik daar vrede mee, ik heb de keuze gemaakt om nu te berusten in die rol totdat er plek is in het verpleeghuis.
Waarom ik dit zeg? Ik zou er voor tékenen als ik alleen maar voor de gezelligheid en een kopje koffie langs zou kunnen komen. Maar dat gaat al jaren niet meer. Dat was vroeger al lastig, maar nu al helemaal niet meer. Er is áltijd iets, er is áltijd iets dat geregeld moet worden.
Tel ook je zegeningen: dat je gewoon op de koffie kan komen, en dan weer weg.
dinsdag 28 januari 2025 om 21:28
LaFleureNoire, misschien heb je iets aan het topic dat ik vorig jaar oktober heb geopend: psyche/mantelzorgen-ouder-met-dementie- ... #p35632668
woensdag 29 januari 2025 om 11:09
Ja dat zou ik denk ik doen. Of voor hem naar de huisarts bellen. Uiteindelijk moet daar dan toch de oplossing vandaan komen aangezien het medisch is.LaFleurNoire schreef: ↑28-01-2025 14:13Wij zijn de enigen die een crisis op korte termijn kunnen aanvliegen ja. Geen andere familieleden in de buurt en sociale isolatie. Uiteraard had man tegen zijn vader kunnen zeggen dat hij zelf de huisarts moest zien te regelen toen hij huilend opbelde. Zou jij dat doen?
En ja, een delerium met een doodsbange schoonmoeder en een schoonvader die niet wist hoe hij daar mee om moest gaan was wel iets waarbij je niet rustig achterover kon gaan leunen en afwachten. En dat vond de huisarts ook anders was ie echt niet vanaf de kerstdis gekomen.
Je doet nogal wat aannames. Controle willen hebben over hun leven omdat wij vinden dat het anders, beter moet? Nee hoor, leef je leven maar als je gevraagd wordt of jij wil ingrijpen is dat verrekte lastig.
woensdag 29 januari 2025 om 11:26
Je mag wel zelf bepalen wat je doet. Je hoeft niet op te komen draven als schoonvader jullie op het matje roept. Je mag zelf je eigen voorwaarden stellen. Ik zou proberen om heel concreet te zijn in wat je vindt dat er moet gebeuren/veranderen en op een rustig moment te doen. Luistert hij niet/wil hij nergens over praten? Jammer dan, jullie willen dat wel. En bij blijvende weigering: dan komen we ook niet helpen als je in paniek bent.
Dat zou ik dus wel van tevoren aankondigen. Liefst een paar keer.
Dat zou ik dus wel van tevoren aankondigen. Liefst een paar keer.
woensdag 29 januari 2025 om 11:45
Dank je, ik ga lezen.Fuchsia67 schreef: ↑28-01-2025 21:28LaFleureNoire, misschien heb je iets aan het topic dat ik vorig jaar oktober heb geopend: psyche/mantelzorgen-ouder-met-dementie- ... #p35632668
woensdag 29 januari 2025 om 11:50
Dat is hoe mijn man er ook zo ongeveer in staat inmiddels.Wombat schreef: ↑29-01-2025 11:26Je mag wel zelf bepalen wat je doet. Je hoeft niet op te komen draven als schoonvader jullie op het matje roept. Je mag zelf je eigen voorwaarden stellen. Ik zou proberen om heel concreet te zijn in wat je vindt dat er moet gebeuren/veranderen en op een rustig moment te doen. Luistert hij niet/wil hij nergens over praten? Jammer dan, jullie willen dat wel. En bij blijvende weigering: dan komen we ook niet helpen als je in paniek bent.
Dat zou ik dus wel van tevoren aankondigen. Liefst een paar keer.
woensdag 29 januari 2025 om 15:32
Dat klinkt niet heel intensief, dat is zo gepiept. Als ik bereikbaar ben en ouder is zo in paniek dat die niet zelf de HA kan bellen dan vind ik dat niet heel erg belastend en niet echt vallen onder 'alles uit mijn handen moeten laten vallen'.
woensdag 29 januari 2025 om 15:51
Je pakt één zin uit een post waarin ik iemand quote, trekt die uit z’n verband en concludeert daarbij dat dat alles is wat we gedaan hebben en doen. Niet zo sjiek, vindt je wel?
woensdag 29 januari 2025 om 16:03
Uit eigen ervaring. Probeer het los te laten. Jullie hebben je zorgen bij de instanties neergelegd (huisarts, geriater, schoonouders). Ze kiezen er beiden voor zo te leven en ervaren geen probleem. Als er dan een crisis ontstaat bestaat de kans dat schoonmoeder elders wordt opgenomen. Helaas dat is de consequentie van hun keuzes. Als schoonvader wegvalt zal schoonmoeder ook worden opgenomen want jullie kunnen haar niet verzorgen.
In geval van een crisis kijk je wat er nu werkelijk moet gebeuren. En hoeveel tijd jij daaraan kunt besteden. Van mij werd ooit verwacht dat ik continu naar een ziekenhuis ver weg moest rijden. Daarin heb ik mijn mogelijkheden en grenzen aangegeven. Ik heb een baan en gezin dus kan niet continu rijden. Dan ga je maar met het OV of de taxi. Of je gaat niet. Heel vervelend maar heel duidelijk. En familielid kwam ook langdurig op een ongeschikte plek terecht. Dat is de consequentie van eerdere keuzes om geen hulp te willen.
En je kunt de huisarts of alarmlijn bellen als ze dat zelf niet kunnen. Daarvoor hoef jij niet zelf ter plaatse te gaan.
Uiteindelijk heb ik geprobeerd al die zorgen naast mij neer te leggen. Volwassen mensen hebben zelfbeschikkingsrecht. Ze mogen zorg weigeren.
In geval van een crisis kijk je wat er nu werkelijk moet gebeuren. En hoeveel tijd jij daaraan kunt besteden. Van mij werd ooit verwacht dat ik continu naar een ziekenhuis ver weg moest rijden. Daarin heb ik mijn mogelijkheden en grenzen aangegeven. Ik heb een baan en gezin dus kan niet continu rijden. Dan ga je maar met het OV of de taxi. Of je gaat niet. Heel vervelend maar heel duidelijk. En familielid kwam ook langdurig op een ongeschikte plek terecht. Dat is de consequentie van eerdere keuzes om geen hulp te willen.
En je kunt de huisarts of alarmlijn bellen als ze dat zelf niet kunnen. Daarvoor hoef jij niet zelf ter plaatse te gaan.
Uiteindelijk heb ik geprobeerd al die zorgen naast mij neer te leggen. Volwassen mensen hebben zelfbeschikkingsrecht. Ze mogen zorg weigeren.
woensdag 29 januari 2025 om 16:16
Voorbeeld er was een crisis tijdens mijn vakantie. Ik ben uren in touw geweest en uiteindelijk eerder terug gekomen. Uiteindelijk was het grotendeels opgelost door instanties. Mijn hulp en inzet was fijn maar er zijn natuurlijk ook talloze mensen zonder familieleden. Mijn vakantie (en dat van het gezin) was behoorlijk verpest hierdoor.
De keer daarna waren er weer problemen. Familielid had nog steeds geen goede hulp. En verwachtte dat wij wel weer zouden komen. Toen dat gebeurde was ik niet in de buurt. En heb verwezen naar de instanties voor hulp. Duidelijk aangegeven dat ik niet kon komen en dat ook niet gedaan.
Zelfde met boodschappen. Die konden gewoon bezorgd worden (of maaltijd pakket) maar dat wilde familielid niet. Ik moest naar meerdere winkels... Ik wilde helpen met een account en bestellen (kan gewoon automatisch). Maar dat was veel te duur, verkeerde merk etc. Toen ook een grens aangegeven. Natuurlijk was het naar dat er daarna niet, te weinig en ongezond werd gegeten. Maar dat is echt eigen keus.
De keer daarna waren er weer problemen. Familielid had nog steeds geen goede hulp. En verwachtte dat wij wel weer zouden komen. Toen dat gebeurde was ik niet in de buurt. En heb verwezen naar de instanties voor hulp. Duidelijk aangegeven dat ik niet kon komen en dat ook niet gedaan.
Zelfde met boodschappen. Die konden gewoon bezorgd worden (of maaltijd pakket) maar dat wilde familielid niet. Ik moest naar meerdere winkels... Ik wilde helpen met een account en bestellen (kan gewoon automatisch). Maar dat was veel te duur, verkeerde merk etc. Toen ook een grens aangegeven. Natuurlijk was het naar dat er daarna niet, te weinig en ongezond werd gegeten. Maar dat is echt eigen keus.
donderdag 30 januari 2025 om 06:06
Wat een machteloos voel je dan he. Helaas een bekend probleem bij veel ouderen en als ze nog samen zijn houden ze elkaar op de been, voor beiden niet goed.LaFleurNoire schreef: ↑27-01-2025 18:32Als we moeten komen puinruimen dan doen we dat. Dat heb ik ook al eerder geschreven.
Schoonmoeder heeft sinds kerst last van een delerium. Wat denk je dat het doet met schoonvader als je 24/7 moet aanzien hoe ze hallucineert? Ze maakt hem ‘‘s nachts wakker, ze is de weg in huis kwijt, kan eigenlijk niet meer lopen, valt regelmatig. Niet zo schoon, huishouden niet spik en span interesseert me niks.
Schoonvader wil niet samen koken, wil niet dat wij koken. Dat doet hij en dat kan hij ook nog wel.
Hij wil geen bemoeienis van ons en niet van buitenstaanders dus ook niemand die particulier komt schoonmaken, boodschappen komt brengen of de tuin komt doen. Medicijnen mogen bij de gratie Gods gebracht worden maar eigenlijk wil hij dat zelf want hij wil eerst een gesprek met de assistente over bijwerkingen en andere narigheden.
Financiën kan hij heel goed zelf en zal hij nooit uit handen geven, hij heeft zijn hele werkende leven met cijfers en getallen gewerkt.
De kapper is een uitje voor schoonmoeder, komt ze ook eens het huis uit.
Wij zijn er regelmatig maar schoonvader laat schoonmoeder niet alleen. Hij heeft zijn biljarten inmiddels opgegeven.
Toevallig is een van onze zoons vanmiddag geweest, vorige week een andere zoon. Ze was slecht meldde hij.
Ik weet niet waar jij leest dat we niet willen mantelzorgen. We mógen het niet.
Ik zou blijven monitoren, zoals je man ook zegt. Mag man wel mee naar het ziekenhuis?
En bij crisis als ze bellen dan zeg je dat jullie niets kunnen doen nu. Raakt hij in paniek dan stel je voor de huisarts te bellen. En als je die dan mag bellen dan kan je gelijk weer zeggen dat ze alle hulp blijven weigeren en dat jullie niet kunnen doordrukken omdat ze jullie dan buiten de deur houden. Misschien kan de huisarts bemoeizorg inschakelen of dat een praktijkondersteuner regelmatig bij hen op de koffie komt om te vragen hoe het gaat. Misschien lukt het dan vanuit een vertrouwensrelatie steeds meer ingang te krijgen.
Het risico is dat schoonmoeder verdwaald of een keer valt en in het ziekenhuis wordt opgenomen. Dan wordt er vanuit maatschappelijk werk voorwaarden gesteld welke hulp thuis nodig is om naar huis te mogen.
Meer kunnen jullie niet doen. Het monitoren en op bezoek blijven gaan is het belangrijkste nu.
Bij sommige ouderen kan het wel wat helpen als je het scenario schetst van het vallen en in het ziekenhuis terecht komen. En als de artsen dan concluderen dat schoonmoeder niet meer naar huis kan en ze dan ergens wordt geplaatst waar plek is en dat kan overal in Nederland zijn.
Misschien wordt hij boos als je dat zegt, maar dan heb je het wel gezegd.
En bij anderen is juist de lange adem nodig, aansluiting zoeken, praten over het leven, over vroeger, over ouder worden en steeds meer hulpbehoevende te worden. Vragen stellen en erkenning geven dat dat gewoon verdomd lastig is. Bij sommige mensen komen dingen naar voren wat nog bepaalde zorgen geeft. Deze gesprekken zou een maatschappelijk werker of praktijkondersteuner kunnen doen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
