Tropenjaren?

Dag dames,

Mijn vrouw en ik zijn momenteel 14 jaar samen en hebben samen een zoon van 2.

Voor het eerst in onze relatie, ben ik gaan twijfelen aan de houdbaarheid/duurzaamheid van de relatie.
Dit komt door het volgende, sinds ongeveer Augustus vorig jaar, heb ik het idee dat ik niets, maar dan ook niets goed kan doen. Voor de context, mijn vrouw heeft haar baan opgezegd na haar verlof en wil gaan freelancen. Dus ze is ook meer thuis met onze zoon, we hebben dubbele lasten ( nieuwbouw gekocht) dus ik werk nu ook meer dan normaal na mijn promotie tot sales directeur. Meer sales, meer inkomsten en job security in deze tijden. Hierbij een lijst van opmerkingen (zonder écht ruzie te hebben) in de uren die wij elkaar zien:..

Verkeerd afgelopen week: (bijgehouden in notities)

- Autorijden, te hard, te zacht, te wild, te braaf
- Vaatwasser inruimen te slordig
- Kleren vouwen (niet op "haar" manier)
- Stofzuigen (slordig)
- Rommel
- Werkt te veel uren
- Werkt thuis en vraagt dan te veel aandacht
- speelt te wild met zoon.
- geeft te veel aandacht aan zoon
- geeft te weinig aandacht aan zoon door op kantoor te zijn
- Poetst tanden te hard
- Speeksel bij kusjes
- Luistert niet
- Maakt ruzie met anderen
- Slaapt luid
- Eet luid
- Mist orde, chaos
- Gaat over persoonlijke grenzen (kleine ruzie nadat ik dat sarcastisch zei "prima, ik bied alvast mijn excuses aan voor alles wat ik verkeerd ga doen deze week"
- Lui
- Te actief
- Kookt rommelig
- Stinkt na sporten
- Worst roommate
- Hork
- Ongevoelig
- Dominant , duwt dingen door (discussie over keuzes die gemaakt moesten worden over optielijst. Het moest in overleg maar alles wat ik wilde, paste niet in haar plaatje voor het huis... Dus frustratie bij mij en nam ik een positie in... Resultaat loopgravendiscussie....
- Slechte fotograaf
- wil een te sportieve leasewagen ( stationwagon)

En de opmerkingen storen mij eigenlijk nog het minst, ze was vroeger altijd mijn steun en toeverlaat maar sinds vorig jaar neemt ze ook niets meer van mij aan en trekt ze alles in twijfel. Ze lijkt erop te kicken om een "foutje" te ontdekken.

Ik hou nog steeds enorm van mijn vrouw en ik mis het plezier dat wij samen hadden maar het is de afgelopen weken dusdanig erg geworden dat ik redenen zoek om naar kantoor of klanten te gaan.. om maar niet thuis te zijn ....
Ik heb het al een aantal keren besproken met mijn vrouw maar haar conclusie is simpel, je moet naar mij luisteren en mij begrijpen.. En dames, ik doe mijn best maar ik ben eerlijk gezegd radeloos en dit is vrij atypisch voor mij. Maar ik kan écht NIETS goed doen momenteel in de ogen van mijn vrouw.
Ik ben sws niet iemand die makkelijk over gevoelens praat, dat kon ik wel met mijn vrouw maar we lijken niet meer dezelfde taal te spreken...

De opvoeding van ons zoontje gaat goed en dat is één van de weinige areas waar we elkaar kunnen vinden. Helaas wel veel commentaar waar ik inmiddels ongevoelig voor ben geworden.

Overigens is het ook 3 jaar(dus niet meer sinds positieve test) geleden dat wij seks hebben gehad, veel pogingen ondernomen maar telkens afgewezen( je denkt alleen aan seks) , dus nu ook gestopt met de pogingen.

Tips? Overigens gaan er niet scheiden, zij of ik gaan niet vreemd en miss nog te vroeg voor een relatietherapeut?

Groet