Relaties
alle pijlers
Twee liefdes - we gaan gewoon door...
woensdag 30 mei 2007 om 17:48
Nog een snelle update over de situatie hier: we zijn vanmiddag twintig minuutjes samen geweest. Ik heb me heel goed gehouden. Geen oogcontact gezocht. Geen toevallige aanrakingen. Om de 2 minuten iets over mijn vriend gezegd. Hij heeft het nu ook duidelijk voor het eerst over zijn vrouw gehad. We zijn elkaar echt duidelijk aan het maken dat we "bezet" zijn. Intussen hebben we vooral elkaars interesses en privé-leven aan het aftasten.
Hij is leuk. Hij blijft leuk. Morgen is hij hier weer. Ik trek weer een spectaculaire (maar zakelijke!) outfit aan en ik geniet van het flirten en van zijn aandacht. Toch raak ik er steeds meer van overtuigd dat het daar bij zal blijven. Ik merk dat ik naast hem kan zitten, met hem kan praten en met hem kan lachen zonder het gevoel te hebben dat ik meer wil. Ik houd ook steeds in mijn achterhoofd dat dat meer - zoals jullie zeggen - vooral uit ellende zal bestaan en minder uit geluk.
Het gaat de goede kant op.
We hadden elkaar alleen jaren eerder tegen moeten komen...
Hij is leuk. Hij blijft leuk. Morgen is hij hier weer. Ik trek weer een spectaculaire (maar zakelijke!) outfit aan en ik geniet van het flirten en van zijn aandacht. Toch raak ik er steeds meer van overtuigd dat het daar bij zal blijven. Ik merk dat ik naast hem kan zitten, met hem kan praten en met hem kan lachen zonder het gevoel te hebben dat ik meer wil. Ik houd ook steeds in mijn achterhoofd dat dat meer - zoals jullie zeggen - vooral uit ellende zal bestaan en minder uit geluk.
Het gaat de goede kant op.
We hadden elkaar alleen jaren eerder tegen moeten komen...
woensdag 30 mei 2007 om 19:18
(Allereerst sorry dat ik niet zovaak meeschrijf, ik lees wel alles)
Wat ik me wel eens afvraag: zouden we juist zo aangetrokken worden tot deze (vaak toch wel foute) mannen omdat we al bezet zijn en omdat het eigenlijk niet mag?
Stel dat wij allemaal geen nr 1 hadden, zouden we deze mannen dan ook zo geweldig vinden? Voor mijzelf denk ik dat de aantrekkingskracht een stuk minder zou zijn. Mijn relatie zit na 8 jaar best in een sleur, we zien elkaar ook weinig (door werk) en als we bij elkaar zijn hebben we het druk met de kinderen. Juist daarom doet me die aandacht van nr2 zoveel goed. Voor nr2 beteken ik niet veel, hij heeft me puur voor de sex, en mij niet alleen. Hij is daar ook redelijk eerlijk over. In het begin moest hij me nog voor zich winnen, dus veel lieve smsjes enzo. Dat werden er steeds minder en nu smst hij alleen op het moment dat hij tijd heeft en mij wel wil zien. Ik weet dat en ik neem daar genoegen mee, ben verder ook niet echt verliefd maar voel me echt enorm tot hem aangetrokken en met alle aandacht die hij me geeft ben ik gelukkig. Ik zeg steeds tegen mezelf, nu is het genoeg geweest en nu stop ik ermee. Maar dan zie ik hem lopen in de stad, of ik krijg een sms en toch zwicht ik dan weer....
Wat ik me wel eens afvraag: zouden we juist zo aangetrokken worden tot deze (vaak toch wel foute) mannen omdat we al bezet zijn en omdat het eigenlijk niet mag?
Stel dat wij allemaal geen nr 1 hadden, zouden we deze mannen dan ook zo geweldig vinden? Voor mijzelf denk ik dat de aantrekkingskracht een stuk minder zou zijn. Mijn relatie zit na 8 jaar best in een sleur, we zien elkaar ook weinig (door werk) en als we bij elkaar zijn hebben we het druk met de kinderen. Juist daarom doet me die aandacht van nr2 zoveel goed. Voor nr2 beteken ik niet veel, hij heeft me puur voor de sex, en mij niet alleen. Hij is daar ook redelijk eerlijk over. In het begin moest hij me nog voor zich winnen, dus veel lieve smsjes enzo. Dat werden er steeds minder en nu smst hij alleen op het moment dat hij tijd heeft en mij wel wil zien. Ik weet dat en ik neem daar genoegen mee, ben verder ook niet echt verliefd maar voel me echt enorm tot hem aangetrokken en met alle aandacht die hij me geeft ben ik gelukkig. Ik zeg steeds tegen mezelf, nu is het genoeg geweest en nu stop ik ermee. Maar dan zie ik hem lopen in de stad, of ik krijg een sms en toch zwicht ik dan weer....
donderdag 31 mei 2007 om 10:30
Sorry meiden, heb ook even niet veel tijd om te reageren (kom zeker nog terug)... Wel even laten weten dat nr2 zometeen komt... Hij heeft net gebeld en zal hier rond 11u zijn. Brrrrrrrrrrrrrrrr......nu word ik toch wel een beetje zenuwachtig, hoor! Manlief houdt zich goed, heeft het er (tot hiertoe) niet zo heel moeilijk mee dat nr2 langskomt. Ben benieuwd of ze straks tegen elkaar zullen praten (en wat er dan gezegd wordt)......Ga nog even snel m'n walletjes wegwerken met laagje make-up (heb natuurlijk amper een oog dichtgedaan 
))Ik hou jullie op de hoogte!Kus,Marlies
))Ik hou jullie op de hoogte!Kus,Marlies
donderdag 31 mei 2007 om 13:48
Yoaska, wat omschrijf je dit weer mooi, bij mij was dat ook zo dat toen ik zei tegen hem waarom kun jij nooit als je vrij bent alleen weg, altijd moest ik wat verzinnen, paar weken daarna kwam hij toen met zijn 'pauze' ,rust en ruimte, het benauwde hem toen ineens, gek is dat toch, vandaag is hij ook vrij en ik hoor niks,
Marlies, ben benieuwd hoe of het bij jou gaat nu, we horen het wel, spannend!
Daantje, ja een relatie van 7 jaar etc, tuurlijk is dat ook moeilijk om zo maar achter je te laten, ik had zelf ook geen kids dat ik 20! jaar geleden na ook jaren samengewoond het van de ene relatie de andere inging, en daarom zei ik ook, sluit eerst de ene af voor je de andere begint, want je komt echt in een soort rouwperiode terecht!!! Had ik maar toen eerst een jaartje op mijn eigen gaan wonen, maar ja, dat is achterafgepraat, maar ik bedoel als je die kans hebt, goed nadenken, of nr2 'erbij',, en oud willen worden met nr1, of alleen even genieten van de aandacht en de boot afhouden,,,,
Maar ja, heb hier al zo vaak gezegd, niemand had me 2 jaar geleden tegen kunnen houden, heb hier ook maanden over nagedacht of ik het wel wou, maar mijn liefde voor nr2 was zo sterk, al voor ik hem kende, ja, echt waar, en nu ik hem van binnen en buiten ken, weet ik dat ik het gewoon niet tegen had kunnen houden,
sterkte allemaal weer groetjes
anna
donderdag 31 mei 2007 om 16:51
Hallo meiden, ik heb al een tijdje niet gepost (wel meegelezen), simpelweg omdat 2 niets meer liet horen en ik eens wilde aankijken hoe het zou gaan als het zou doodbloeden.
Wat denken jullie: belt hij vanmiddag ineens.
Het was natuurlijk al heel fijn om zijn stem weer te horen en om te merken dat hij nog belangstelling voor mij heeft.
Maar wat me eigenlijk een beetje verbaasde was dat het gesprek voor het eerst (kun je nagaan we kennen elkaar een jaar) over ONS ging.
Hij noemde me zijn vriendin, vertelde dat zijn eigen nr.1 nogal jaloersig is aangelegd, we hadden het over vreemdgaan :o enz.
Toen ik vertelde dat ik laatst een week alleen thuis ben geweest (zie een oudere posting van mij, toen ik nog zo zat te dubben of ik hem dat zou vertellen of niet, en uiteindelijk maar besloot dat het maar beter was van niet), zei hij uit zichzelf dat hij het wel jammer vond dat ik hem niet een dagje had uitgenodigd.
Ik zei dat ik dat wel overwogen had maar dat zoiets alleen maar tot toestanden geleid zou hebben, hij beaamde dat gewoon (:o) en zei dat er dan inderdaad dingen gebeurd zouden zijn waar we later spijt van hadden kunnen krijgen.
Ik kreeg het er warm van meiden. Heb je zomaar ineens die leuke man aan de lijn die suggereert dat-ie met je wil (...).
Afijn, het ziet er naar uit dat hij contact wil blijven houden, en dat hij naar me verlangt, maar dat hij omwille van zijn jaloerse vriendin niks fysieks wil.
En eerlijk; daar ben ik zo blij om. Want dat is precies wat ik al die tijd al van hem wilde horen. Alleen het idee al dat hij heeft gezegd wat hij wil, dat hij me leuk vindt etc., dat geeft mij al een heerlijk gevoel. Dat er nooit iets mee zal gebeuren (behalve die ene kus die ik nog steeds op mijn lippen voel als ik mijn ogen dicht doe), daar kan ik gewoon vrede mee hebben.
Gek eigenlijk hè.
Maar het geeft mij gewoon het gevoel dat ik een leuke vrouw ben, eentje waarvan minstens 1 man fantaseert, en dat straalt tohc weer af naar mijn hele gevoel van zelfvertrouwen. En daar profiteert nr 1 ook weer van!
(Nr. 1 is gevoels matig echt weer nr 1 overigens!)
Sterkte jullie allemaal met jullie nrs 1 en 2!
Sasje
Wat denken jullie: belt hij vanmiddag ineens.
Het was natuurlijk al heel fijn om zijn stem weer te horen en om te merken dat hij nog belangstelling voor mij heeft.
Maar wat me eigenlijk een beetje verbaasde was dat het gesprek voor het eerst (kun je nagaan we kennen elkaar een jaar) over ONS ging.
Hij noemde me zijn vriendin, vertelde dat zijn eigen nr.1 nogal jaloersig is aangelegd, we hadden het over vreemdgaan :o enz.
Toen ik vertelde dat ik laatst een week alleen thuis ben geweest (zie een oudere posting van mij, toen ik nog zo zat te dubben of ik hem dat zou vertellen of niet, en uiteindelijk maar besloot dat het maar beter was van niet), zei hij uit zichzelf dat hij het wel jammer vond dat ik hem niet een dagje had uitgenodigd.
Ik zei dat ik dat wel overwogen had maar dat zoiets alleen maar tot toestanden geleid zou hebben, hij beaamde dat gewoon (:o) en zei dat er dan inderdaad dingen gebeurd zouden zijn waar we later spijt van hadden kunnen krijgen.
Ik kreeg het er warm van meiden. Heb je zomaar ineens die leuke man aan de lijn die suggereert dat-ie met je wil (...).
Afijn, het ziet er naar uit dat hij contact wil blijven houden, en dat hij naar me verlangt, maar dat hij omwille van zijn jaloerse vriendin niks fysieks wil.
En eerlijk; daar ben ik zo blij om. Want dat is precies wat ik al die tijd al van hem wilde horen. Alleen het idee al dat hij heeft gezegd wat hij wil, dat hij me leuk vindt etc., dat geeft mij al een heerlijk gevoel. Dat er nooit iets mee zal gebeuren (behalve die ene kus die ik nog steeds op mijn lippen voel als ik mijn ogen dicht doe), daar kan ik gewoon vrede mee hebben.
Gek eigenlijk hè.
Maar het geeft mij gewoon het gevoel dat ik een leuke vrouw ben, eentje waarvan minstens 1 man fantaseert, en dat straalt tohc weer af naar mijn hele gevoel van zelfvertrouwen. En daar profiteert nr 1 ook weer van!
(Nr. 1 is gevoels matig echt weer nr 1 overigens!)
Sterkte jullie allemaal met jullie nrs 1 en 2!
Sasje
donderdag 31 mei 2007 om 20:29
Hoi lieverds,@ Sas: wat klikt dat goed, meid! Het blijft bij die kus en toch krijg je van nr2 dat speciale gevoel, dat je vleugels geeft... Een voorbeeld voor iedereen hier, vind ik! Zo ongecompliceerd en goed voor jullie allebei!!! Ik hoop dat je er zelf ook echt vrede mee blijft hebben en dat je op termijn (?) toch niet naar meer zal verlangen...@ Yoaska, mmmm, klinkt een beetje als terug naar af bij jou, of lees ik dat verkeerd? Toch weer het spel van aantrekken en afstoten, toch weer die smsjes en het gevoel toelaten... Ik hoop dat je je er goed bij blijft voelen zoals het nu loopt, lieverd! In ieder geval: ik leef met je mee!@ Anna, Bestaat, Snoepje, .. en al de anderen: laat nog eens van jullie horen! Ik ben benieuwd naar hoe het jullie vergaat!!!
donderdag 31 mei 2007 om 20:37
Moeilijke dag vandaag - alhoewel hij vast niet zo moelijk en/of spannend is geweest als bij Marl1es.
Hoe is het gegaan vandaag Marl1es?
Bij mij was het verwarrend. Hij kwam binnen op kantoor toen ik net mijn huisarts aan het bellen was (met de deur dicht). Ik zag dat hij binnen wilde komen, maar heb hem weggewuifd.
Even later mailde hij wat over onze gezamenlijke hobby (niet zo veel voorkomende hobby - dus om herkenning tegen te gaan wil ik niet zeggen wat het is). Bij hem was het slecht nieuws. Ik chatte naar hem dat mijn deur open was en ik koffie had als hij even uit wilde huilen. Binnen 2 minuten stond hij aan mijn bureau. We hebben even gezellig bijgepraat en zijn toen allebei weer aan het werk gegaan.
De hele dag had ik het heel druk en moest ik veel overleggen met een aantal mannen van mijn afdeling. Die mannen ken ik goed en daar lach ik ook heel veel mee. Bovendien nemen we elkaar regelmatig in de maling en worden er ook aardig wat dubbelzinnige opmerkingen gemaakt. Het is wel goed dat hij dat nu twee dagen van dichtbij gezien heeft. Hij moet nu volgens mij toch een beetje de indruk gekregen hebben dat mijn aandacht voor hem niet zo heel speciaal is.
Ik baal nog wel van mezelf. Aan het eind van de middag stond hij aan mijn bureau en ik weet niet wat het was, maar ik keek naar hem op en dacht opeens "wat zie je er oud uit" (Hij is bijna 12 jaar ouder dan ik). Alle aantrekkelijkheid was weg en ik was er even van overtuigd dat ik van mijn gevoelens voor hem af was.
Totdat ik vanavond naar huis ging. Ik hoorde onze baas aan hem vragen of hij vanavond nog naar huis zou rijden (heel wat uren reizen voor hem). Daarop antwoordde hij dat hij het nog niet wist, maar misschien nog bleef. Ik wilde nog even bij hem langs lopen toen ik naar huis ging, maar toen bleek hij opeens weg te zijn. Zonder iets tegen mij te zeggen. Ik weet dus niet of hij morgen nog hier is.
Waar ik dan zo van baal is van het feit dat ik meteen weer zo onzeker over hem word. Ik vraag me weer af of hij me wel zo leuk vindt en ik wil opeens weer allerlei moeite doen om maar bevestiging van hem te krijgen. De uitdaging weer aangaan. Daar moet ik van af, want dit werkt zo niet.
Morgen weer een dag. Ik weet nu al dat ik teleurgesteld ben als hij er niet is en dus geen afscheid heeft genomen.
Hoe is het gegaan vandaag Marl1es?
Bij mij was het verwarrend. Hij kwam binnen op kantoor toen ik net mijn huisarts aan het bellen was (met de deur dicht). Ik zag dat hij binnen wilde komen, maar heb hem weggewuifd.
Even later mailde hij wat over onze gezamenlijke hobby (niet zo veel voorkomende hobby - dus om herkenning tegen te gaan wil ik niet zeggen wat het is). Bij hem was het slecht nieuws. Ik chatte naar hem dat mijn deur open was en ik koffie had als hij even uit wilde huilen. Binnen 2 minuten stond hij aan mijn bureau. We hebben even gezellig bijgepraat en zijn toen allebei weer aan het werk gegaan.
De hele dag had ik het heel druk en moest ik veel overleggen met een aantal mannen van mijn afdeling. Die mannen ken ik goed en daar lach ik ook heel veel mee. Bovendien nemen we elkaar regelmatig in de maling en worden er ook aardig wat dubbelzinnige opmerkingen gemaakt. Het is wel goed dat hij dat nu twee dagen van dichtbij gezien heeft. Hij moet nu volgens mij toch een beetje de indruk gekregen hebben dat mijn aandacht voor hem niet zo heel speciaal is.
Ik baal nog wel van mezelf. Aan het eind van de middag stond hij aan mijn bureau en ik weet niet wat het was, maar ik keek naar hem op en dacht opeens "wat zie je er oud uit" (Hij is bijna 12 jaar ouder dan ik). Alle aantrekkelijkheid was weg en ik was er even van overtuigd dat ik van mijn gevoelens voor hem af was.
Totdat ik vanavond naar huis ging. Ik hoorde onze baas aan hem vragen of hij vanavond nog naar huis zou rijden (heel wat uren reizen voor hem). Daarop antwoordde hij dat hij het nog niet wist, maar misschien nog bleef. Ik wilde nog even bij hem langs lopen toen ik naar huis ging, maar toen bleek hij opeens weg te zijn. Zonder iets tegen mij te zeggen. Ik weet dus niet of hij morgen nog hier is.
Waar ik dan zo van baal is van het feit dat ik meteen weer zo onzeker over hem word. Ik vraag me weer af of hij me wel zo leuk vindt en ik wil opeens weer allerlei moeite doen om maar bevestiging van hem te krijgen. De uitdaging weer aangaan. Daar moet ik van af, want dit werkt zo niet.
Morgen weer een dag. Ik weet nu al dat ik teleurgesteld ben als hij er niet is en dus geen afscheid heeft genomen.
donderdag 31 mei 2007 om 20:46
En over mezelf:D-day is achter de rug! Nr2 is hier tot ongeveer 17u30 geweest. Nr1 en ik waren de hele middag samen met hem thuis. Het was een rare dag, maar alles is prima verlopen. Veel beter dan ik had kunnen en durven hopen!!!!Toen nr2 aanbelde, deden nr1 en ik samen de deur open. Dat was het moeilijkste en meest vreemde moment. De spanning was te snijden, we wisten ons alledrie geen houding te geven. Erg verwarrend en zenuwslopend. Nr2 ging aan het werk, maar is even later weer een half uurtje 'weg' geweest ('even iets halen'... yeah, right!). Het was gewoon te moeilijk om ons samen in ons huis te zien, denk ik. Nr1 hield zich prima!!! Was zelf verbaasd dat hij het er niet moeilijker mee had. Hij ging af en toe even langs bij nr2, sprak hem gewoon aan (over het werk) en tegen het einde van de middag kon er zelfs een grapje af... De sfeer was bijna gemoedelijk. Bijna, want het blijft natuurlijk een vreemde situatie. Er is niet gesproken over wat gebeurd is (de affaire afgelopen zomer of het contact daarna), maar dat hoefde ook niet (wat valt er nog te zeggen???)Ik ben zo trots op m'n nr1, vind hem zo'n wereldvent dat hij de situatie zo aankon, zich zo groot kon opstellen!!!Met nr2 had ik een beetje te doen. Ben er ook af en toe even alleen bij gaan zitten om te praten (vond nr1 ook geen probleem). Hij heeft niets (persoonlijks) gezegd, durfde me zelfs amper aan te kijken (lang oogcontact is moeilijk, geeft toch weer spanning tussen ons) en voelde zich zoooo onwennig. Hij was niet op eigen terrein, maar in het 'hol van de leeuw' en was opmerkelijk stiller dan anders, maar op het einde van de dag was hij wel mans genoeg om nr1 even aan te spreken en gedag te zeggen voor hij wegging. Normaal gezien zie ik nr2 volgende week voor een 'date'... Ik ben benieuwd of die nu nog zal doorgaan (of het niet te 'raar' zal aanvoelen), maar dit verhaal wordt dus zeker nog vervolgd.... Tot later!!!!!!Marlies
vrijdag 1 juni 2007 om 10:16
Hier ben ik!
Ik was een weekje weg. Niets gehoord die week en daarna was hij ook een beetje koel. Tot gisteravond.
Heel heftig gemsnd.
Even nog getwijfeld of hij niet mijn kant zou komen, maar dat zou slaapgebrek betekenen, en we willen liever die afspraak (die met toestemming). Maar wanneer dat wordt, geen idee.
Dus leuk! we kunnen het steeds beter een plek geven.
Marlies! Spannend hoor!
(sorry, heb nog niet de tijd gehad om de rest te lezen, maar ik hoop dat het goed met jullie gaat!)
Ik was een weekje weg. Niets gehoord die week en daarna was hij ook een beetje koel. Tot gisteravond.
Heel heftig gemsnd.
Even nog getwijfeld of hij niet mijn kant zou komen, maar dat zou slaapgebrek betekenen, en we willen liever die afspraak (die met toestemming). Maar wanneer dat wordt, geen idee.
Dus leuk! we kunnen het steeds beter een plek geven.
Marlies! Spannend hoor!
(sorry, heb nog niet de tijd gehad om de rest te lezen, maar ik hoop dat het goed met jullie gaat!)
vrijdag 1 juni 2007 om 10:48
@ Simarillon, hahaha, inderdaad: you go girl! Hihi! Herkenbaar wel, ik let er toch ook altijd extra op hoe ik eruit zie als ik 'hem' ga zien. En tegelijk mag het niet opvallen dat ik er moeite voor gedaan heb, het moet er tenslotte uitzien alsof ik er gewoon altijd zo uitzie :-)Ik hoop dat je gewoon van de aandacht en de mooie aanblik kan genieten vandaag, meid!!!@ Bestaat: blij dat je terug bent! Ik heb je al een beetje gemist en ben benieuwd naar meer verhalen! Liefs,Marlies
vrijdag 1 juni 2007 om 19:11
Hallo - nou hij is weer naar huis... heel misschien komt hij dinsdag weer terug. Daar hintte hij op, maar ik vraag me af wat hij hier moet komen doen.
Moet ik weer een nieuwe outfit uit de kast gaan trekken. Ik draag echt kleding die ik in tijden niet meer gedragen heb! (Gelukkig ben ik inmiddels een paar kilo afgevallen, dus mijn kledingkeuze is weer wat uitgebreider...).
In de laatste dagen heb ik me het ene moment ontzettend tot hem aangetrokken gevoeld en het andere moment kon ik hem echt heel klinisch bekijken. Voorlopige conclusie is dat ik hem oud vind - vorige keer (en in mijn gedachten) oogde hij jonger. Andere conclusie is dat hij wel veel liever en zachtaardiger is dan ik had verwacht. Ik weet het niet. Lichamelijk vind ik hem minder aantrekkelijk dan de vorige keer, maar ik vind hem wel veel sympathieker. Dat is niet echt een goede ontwikkeling natuurlijk.
Ik weet het nog niet. Dinsdag is er weer een dag - en anders zie ik hem de week daarop op woensdag of donderdag.
Maandag wordt een saaie dag op kantoor. :(
Moet ik weer een nieuwe outfit uit de kast gaan trekken. Ik draag echt kleding die ik in tijden niet meer gedragen heb! (Gelukkig ben ik inmiddels een paar kilo afgevallen, dus mijn kledingkeuze is weer wat uitgebreider...).
In de laatste dagen heb ik me het ene moment ontzettend tot hem aangetrokken gevoeld en het andere moment kon ik hem echt heel klinisch bekijken. Voorlopige conclusie is dat ik hem oud vind - vorige keer (en in mijn gedachten) oogde hij jonger. Andere conclusie is dat hij wel veel liever en zachtaardiger is dan ik had verwacht. Ik weet het niet. Lichamelijk vind ik hem minder aantrekkelijk dan de vorige keer, maar ik vind hem wel veel sympathieker. Dat is niet echt een goede ontwikkeling natuurlijk.
Ik weet het nog niet. Dinsdag is er weer een dag - en anders zie ik hem de week daarop op woensdag of donderdag.
Maandag wordt een saaie dag op kantoor. :(
vrijdag 1 juni 2007 om 22:49
Hallo allemaal,
Fijn, zo'n respectvol forum. Ik leef al een poosje met jullie mee. En... je raadt het al.... zit in een soortgelijke situatie. Heb al erg lang een relatie en 2 pubers. Heb de afgelopen jaren vaak over een scheiding nagedacht doordat nr. 1 vaak ontevreden was over z'n leven, niet wilde zoenen en me weinig respectvol behandelde door vaak negatieve uitlatingen te doen over mijn uiterlijk. En dan ga je open staan voor een ander. Kon het in het begin beperken tot af en toe zoenen met een ander en dan toch die bevestiging krijgen dat je er wel goed uitziet he. Tot ik nr. 2 tegenkwam. Ik had al twee jaar achter elkaar op een jaarlijks terug kerend feest met hem gezoend. Toen duwde een vriendin me een briefje met zijn telefoonnr. in handen. Hij wilde me graag spreken. Ik bellen, heel zenuwachtig. Daarna maanden sms- en mailcontact. Afgelopen najaar was dat feest weer en hebben we het hele weekend met elkaar opgetrokken. De laatste avond heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben met hem naar bed geweest. Had ik het maar nooit gedaan, want sindsdien hebben we een relatie. Elke dag sms, soms mail en een keer per maand zien we elkaar. Ik ben echt dol op die man. Maar het verwarrende is dat sinds die tijd mijn nr. 1 veel aardiger en liever is geworden. Misschien komt dat ook doordat ik nu niet meer over me heen laat lopen, meer zelfvertrouwen heb gekregen. Dus ik weet nu echt niet meer wat ik ermee aan moet. Eigenlijk kan ik beide mannen niet loslaten. Ben inmiddels bij een psychotherapeut, die echtpaargesprekken wil doen, maar alleen als ik nr.1 vertel dat er een nr. 2 is. Dus die gesprekken wil ik echt niet. Dat breekt de zaak teveel open en ik wil nr. 1 ook niet zo kwetsen. Ik probeer er nu in individuele gesprekken achter te komen wat ik nog voor nr. 1 voel. Zijn we een soort broertje-zusje geworden of is er nog meer. Ik zou het fijn vinden om met jullie mee te praten en wens iedereen heel veel sterkte in al dit gedoe. Waar is de tijd van rust gebleven????
Groetjes, Josephien
Fijn, zo'n respectvol forum. Ik leef al een poosje met jullie mee. En... je raadt het al.... zit in een soortgelijke situatie. Heb al erg lang een relatie en 2 pubers. Heb de afgelopen jaren vaak over een scheiding nagedacht doordat nr. 1 vaak ontevreden was over z'n leven, niet wilde zoenen en me weinig respectvol behandelde door vaak negatieve uitlatingen te doen over mijn uiterlijk. En dan ga je open staan voor een ander. Kon het in het begin beperken tot af en toe zoenen met een ander en dan toch die bevestiging krijgen dat je er wel goed uitziet he. Tot ik nr. 2 tegenkwam. Ik had al twee jaar achter elkaar op een jaarlijks terug kerend feest met hem gezoend. Toen duwde een vriendin me een briefje met zijn telefoonnr. in handen. Hij wilde me graag spreken. Ik bellen, heel zenuwachtig. Daarna maanden sms- en mailcontact. Afgelopen najaar was dat feest weer en hebben we het hele weekend met elkaar opgetrokken. De laatste avond heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben met hem naar bed geweest. Had ik het maar nooit gedaan, want sindsdien hebben we een relatie. Elke dag sms, soms mail en een keer per maand zien we elkaar. Ik ben echt dol op die man. Maar het verwarrende is dat sinds die tijd mijn nr. 1 veel aardiger en liever is geworden. Misschien komt dat ook doordat ik nu niet meer over me heen laat lopen, meer zelfvertrouwen heb gekregen. Dus ik weet nu echt niet meer wat ik ermee aan moet. Eigenlijk kan ik beide mannen niet loslaten. Ben inmiddels bij een psychotherapeut, die echtpaargesprekken wil doen, maar alleen als ik nr.1 vertel dat er een nr. 2 is. Dus die gesprekken wil ik echt niet. Dat breekt de zaak teveel open en ik wil nr. 1 ook niet zo kwetsen. Ik probeer er nu in individuele gesprekken achter te komen wat ik nog voor nr. 1 voel. Zijn we een soort broertje-zusje geworden of is er nog meer. Ik zou het fijn vinden om met jullie mee te praten en wens iedereen heel veel sterkte in al dit gedoe. Waar is de tijd van rust gebleven????
Groetjes, Josephien
zaterdag 2 juni 2007 om 22:29
*; Josephien.
Wij weten hoe je je voelt.
Stort maar lekker je hart uit, hier kan het, in het echt waarschijnlijk niet.
En dan is het heerlijk om een forum te hebben waar een paar dozijn meiden dezelfde situatie delen en zonder meteen als moraalridders te roepen dat het fout is wat je doet en je gewoon een hart onder de riem steken omdat ze maar al te goed weten hoe je je voelt.
Soms een slet, soms een op handen gedragen vrouw, maar altijd een twijfelaar.
Wij weten hoe je je voelt.
Stort maar lekker je hart uit, hier kan het, in het echt waarschijnlijk niet.
En dan is het heerlijk om een forum te hebben waar een paar dozijn meiden dezelfde situatie delen en zonder meteen als moraalridders te roepen dat het fout is wat je doet en je gewoon een hart onder de riem steken omdat ze maar al te goed weten hoe je je voelt.
Soms een slet, soms een op handen gedragen vrouw, maar altijd een twijfelaar.
zondag 3 juni 2007 om 00:59
Bedankt Saskia voor je lieve reactie. Je slaat de spijker op z'n kop, twijfelaar, vreselijk, wist ik maar wat ik wou. Vanavond hele prettige avond met nr. 1 doorgebracht, maar intussen toch smsen met nr. 2. Ik zie hem weer over 2 weken en blijf dan een nacht over onder het mom van verjaardag van een vriendin die elders woont. Slecht voel ik me dan. Maar kan het niet loslaten.
Fijn weekend, voor jullie allemaal trouwens, het is heerlijk weer in ieder geval. Kunnen we lekker dromen in de zon.
Groetjes, Josephien
Fijn weekend, voor jullie allemaal trouwens, het is heerlijk weer in ieder geval. Kunnen we lekker dromen in de zon.
Groetjes, Josephien
maandag 4 juni 2007 om 13:52
"Heb de afgelopen jaren vaak over een scheiding nagedacht doordat nr. 1 vaak ontevreden was over z'n leven, niet wilde zoenen en me weinig respectvol behandelde door vaak negatieve uitlatingen te doen over mijn uiterlijk. En dan ga je open staan voor een ander."
Hoi Josephien! Wat jij geschreven hebt komt me zo bekend voor! Die ontevredenheid en de weinig respectvolle opmerkingen zijn dingen die in mijn relatie met mijn nr.1 ook voorkomen. Het stoort me vooral ook dat het voor hem zo vanzelfsprekend is om mij als klaagmuur te gebruiken. Net zoals het vanzelfsprekend voor hem is dat hij alles over mijn uiterlijk mag zeggen.
Ik ben blij voor je dat jouw nr. 1 nu wel op de goede weg is. Het mag de hele situatie misschien lastiger maken, maar het geeft wel hoop voor de toekomst. Hoe zit het trouwens met je nr. 2? Is hij single? Zou er een kans op een volwaardige relatie met hem zijn en zou je dat ook echt willen?
Gevoelsmatig weet ik nog steeds niet wat ik wil. Rationeel wel. Morgen is hij inderdaad weer hier. Ik verheug me er echt op om hem te zien, al weet ik dat ik dat niet moet doen.
Ander dilemma... misschien willen jullie me helpen bij het maken van een keuze...
Hij heeft me uitgenodigd voor een semi-zakelijk evenement. Het is ongeveer een uurtje of 7 rijden naar dat evenement. Ik zou met een collega meerijden, maar dat kan niet doorgaan. Met mijn eigen auto rijden is ook geen optie. Hij woont op de route. Ik zou relatief eenvoudig bij hem kunnen komen en dan de laatste 4 uur met hem heen en terug rijden. Kan ik dat aan hem vragen?
Aan elke andere collega zou ik het al lang gevraagd hebben, maar bij hem vind ik het lastig. Ik wil niet dat hij het als een versierpoging ziet. Bovendien klinkt het als de kat op het spek binden, maar volgens mij kan ik me echt wel 2 x 4 uur beheersen... De rest van het evenement zijn we de hele tijd in het gezelschap van collega's dus dat is geen probleem. Behalve vliegen of een auto huren zie ik geen andere opties. Maar zowel vliegen als een auto huren vind ik te duur. Zoveel heb ik dus blijkbaar toch niet voor hem over...:)
Hoi Josephien! Wat jij geschreven hebt komt me zo bekend voor! Die ontevredenheid en de weinig respectvolle opmerkingen zijn dingen die in mijn relatie met mijn nr.1 ook voorkomen. Het stoort me vooral ook dat het voor hem zo vanzelfsprekend is om mij als klaagmuur te gebruiken. Net zoals het vanzelfsprekend voor hem is dat hij alles over mijn uiterlijk mag zeggen.
Ik ben blij voor je dat jouw nr. 1 nu wel op de goede weg is. Het mag de hele situatie misschien lastiger maken, maar het geeft wel hoop voor de toekomst. Hoe zit het trouwens met je nr. 2? Is hij single? Zou er een kans op een volwaardige relatie met hem zijn en zou je dat ook echt willen?
Gevoelsmatig weet ik nog steeds niet wat ik wil. Rationeel wel. Morgen is hij inderdaad weer hier. Ik verheug me er echt op om hem te zien, al weet ik dat ik dat niet moet doen.
Ander dilemma... misschien willen jullie me helpen bij het maken van een keuze...
Hij heeft me uitgenodigd voor een semi-zakelijk evenement. Het is ongeveer een uurtje of 7 rijden naar dat evenement. Ik zou met een collega meerijden, maar dat kan niet doorgaan. Met mijn eigen auto rijden is ook geen optie. Hij woont op de route. Ik zou relatief eenvoudig bij hem kunnen komen en dan de laatste 4 uur met hem heen en terug rijden. Kan ik dat aan hem vragen?
Aan elke andere collega zou ik het al lang gevraagd hebben, maar bij hem vind ik het lastig. Ik wil niet dat hij het als een versierpoging ziet. Bovendien klinkt het als de kat op het spek binden, maar volgens mij kan ik me echt wel 2 x 4 uur beheersen... De rest van het evenement zijn we de hele tijd in het gezelschap van collega's dus dat is geen probleem. Behalve vliegen of een auto huren zie ik geen andere opties. Maar zowel vliegen als een auto huren vind ik te duur. Zoveel heb ik dus blijkbaar toch niet voor hem over...:)
maandag 4 juni 2007 om 17:23
Hoi Sil,
Ik zou je collega proberen te mijden. Kun je niet met de trein naar die bijeenkomst en bijv. verder met een taxi? Bij elkaar in de auto zitten is toch een beetje de kat op het spek binden. En..... als ik van tevoren geweten had wat voor impact een minnaar(hij is vrijgezel trouwens) zou hebben, was ik er echt nooit aan begonnen. Je kunt beter eerst bekijken of je nog verder kunt met nr. 1. Praten dus, iets wat ik ook te weinig heb gedaan. Ik vrat m'n frustraties maar op en ging open staan voor anderen. Zoals m'n peut zegt: als het eten in een restaurant niet smaakt niet naar de kok gaan, maar in een ander restaurant gaan eten. Mijn nr. 2 zit nu diep onder mijn huid en ik wil hem niet loslaten. Maar nr. 1 is nu ook zo lief. Vreselijk. Meid, begin er niet aan. Een vriendin van me zit in hetzelfde schuitje en helaas nam mijn advies niet aan en huilt zich nu ook de ogen uit haar hoofd. Fijn om zo met je te praten.
Ik wens je veel sterkte en wijsheid (nu jammer genoeg niet veel tijd).
Groetjes, Josephien
Ik zou je collega proberen te mijden. Kun je niet met de trein naar die bijeenkomst en bijv. verder met een taxi? Bij elkaar in de auto zitten is toch een beetje de kat op het spek binden. En..... als ik van tevoren geweten had wat voor impact een minnaar(hij is vrijgezel trouwens) zou hebben, was ik er echt nooit aan begonnen. Je kunt beter eerst bekijken of je nog verder kunt met nr. 1. Praten dus, iets wat ik ook te weinig heb gedaan. Ik vrat m'n frustraties maar op en ging open staan voor anderen. Zoals m'n peut zegt: als het eten in een restaurant niet smaakt niet naar de kok gaan, maar in een ander restaurant gaan eten. Mijn nr. 2 zit nu diep onder mijn huid en ik wil hem niet loslaten. Maar nr. 1 is nu ook zo lief. Vreselijk. Meid, begin er niet aan. Een vriendin van me zit in hetzelfde schuitje en helaas nam mijn advies niet aan en huilt zich nu ook de ogen uit haar hoofd. Fijn om zo met je te praten.
Ik wens je veel sterkte en wijsheid (nu jammer genoeg niet veel tijd).
Groetjes, Josephien
maandag 4 juni 2007 om 19:55
Josefien, welkom, ik herken veel in je verhaal, alleen is bij mij het gevoel voor nr1 'verdwenen", maar mijn nr2 is ook getrouwd en heeft ook 2 pubers, en onder die omstandigheid willen wij nu nog niet voor onszelf kiezen en 2 gezinnen uiteenscheuren, dus wij 'wachten', maar ik ben ook door hem 'sterker' geworden naar nr1 toe, en heb weer zelfvertrouwen, en dat is heel fijn, wij zien elkaar nog heel weinig en smsen nog wel en bellen nog wel eens, maar hebben onze 'relatie' even op laag pitje gezet na 2 jaar intensief contact, ik mis alleen heel erg zijn lieve mail, nu,blijf vooral hier van je afschrijven, groetjes anna
dinsdag 5 juni 2007 om 09:33
hahahaha! Simarillion! Veel kijkplezier vandaag!Hahaha, ik moet echt zo om je lachen!Hier weinig nieuws, ik heb hem weer gezien, maar steeds met anderen erbij. -zo gaaf, fluisterend tegen elkaar tewijl de rest in de keuken staat, dat het heel geil was die avond en dat we elkaar willen zoenen, maar dat dat echt niet gaat nu-En hij is weer zo afstandelijk. Zo vermoeiend. We hebben het tijdens die msn-avond ook over gehad dat we niet verliefd zijn, wel geweest (enorm zelfs, maar we wilden het beide niet aan elkaar toegeven), maar dat dat ook weer heel makkelijk om kan slaan en dat mag eigenlijk niet. (maar ik ben wel verliefd op de situatie, het gevoel, heerlijk!) En vervolgens staat hij weer op 'slot' als ik hem zie. Wel gezoend (uiteindelijk) maar het werd niet meer dan dat.Het is best raar allemaal, ook omdat nr1 helemaal geen problemen heeft met het zoenen, ik vertel hem ook direct dat we hebben gezoend, niet achteraf op weg naar huis, maar juist die intimiteit van msn-nen, sms-en. Doordat hij dan geen grip heeft op wat er gebeurd, omdat hij niet weet wat er gebeurd.Meiden met therapie: wat jammer dat ze zo moeilijk doen en dat je het eerst met nr1 moet bespreken dat je een nr2 hebt. Maar is het niet zo dat dat een ingang geeft voor de toekomst? Je hebt nu hulp om de rest van je leven in te gaan richten op een manier waar jij gelukkig van word. Of denk ik nou heel zwart/wit? Je hebt immers die stap naar therapie al gemaakt, wat de aanleiding dan ook was.Marlies: heb je al een datum?
dinsdag 5 juni 2007 om 10:23
Hallo allemaal,
Ook ik herken veel in jullie situatie... ben al 15 jaar samen met m'n man en we hebben drie kleine kinderen. Ongeveer 2 jaar geleden ben ik verliefd geworden op een andere man, eerst van een afstand, sinds een maand of 2 hebben we ook contact. We hebben twee keer afgesproken waarbij er ook gezoend is. Hij (nr 2) geeft aan dat hij dit wil omdat hij het leuk en spannend vindt, hij wil nooit bij zijn gezin weg (ik ook niet bij het mijne trouwens), hij wil perse niet verliefd worden en hij wil ook niet dat we met elkaar naar bed gaan enzo.
In het begin smste hij me erg vaak, soms wel 25 keer per dag... nu wordt het minder. Ik heb hier moeite mee en kan echt in zak en as zitten.
Ik kan deze situatie niet goed plaatsen, vind het moeilijk om hiermee om te gaan, omdat ik wel meer voor hem voel. Hij ziet mij duidelijk als een leuke afleiding af en toe en meer niet. Hij kan ook heel makkelijk zijn gevoel uitschakelen.
Wat moet ik hier nou mee, ik kan er nooit mee stoppen, maar kan ook niet zeggen dat mijn leven er leuker op geworden is. Als ik contact met hem heb wel natuurlijk maar voor het overige helemaal niet. Wie heeft er weleens zoiets meegemaakt... graag advies.
Ook ik herken veel in jullie situatie... ben al 15 jaar samen met m'n man en we hebben drie kleine kinderen. Ongeveer 2 jaar geleden ben ik verliefd geworden op een andere man, eerst van een afstand, sinds een maand of 2 hebben we ook contact. We hebben twee keer afgesproken waarbij er ook gezoend is. Hij (nr 2) geeft aan dat hij dit wil omdat hij het leuk en spannend vindt, hij wil nooit bij zijn gezin weg (ik ook niet bij het mijne trouwens), hij wil perse niet verliefd worden en hij wil ook niet dat we met elkaar naar bed gaan enzo.
In het begin smste hij me erg vaak, soms wel 25 keer per dag... nu wordt het minder. Ik heb hier moeite mee en kan echt in zak en as zitten.
Ik kan deze situatie niet goed plaatsen, vind het moeilijk om hiermee om te gaan, omdat ik wel meer voor hem voel. Hij ziet mij duidelijk als een leuke afleiding af en toe en meer niet. Hij kan ook heel makkelijk zijn gevoel uitschakelen.
Wat moet ik hier nou mee, ik kan er nooit mee stoppen, maar kan ook niet zeggen dat mijn leven er leuker op geworden is. Als ik contact met hem heb wel natuurlijk maar voor het overige helemaal niet. Wie heeft er weleens zoiets meegemaakt... graag advies.
dinsdag 5 juni 2007 om 11:12
Ik kom er niet uit hoe nummer 2 over mij denkt. We zijn bezig om een bedrijfje van hem te herstarten. Hij wil graag mijn hulp daarbij omdat ik kwaliteiten bezit die hij niet heeft. Dat zijn woorden, niet de mijne. We hebben dus een paar keer afgesproken. Deze week ook met zijn vrouw erbij. Het gaat tussen hun nu weer iets beter maar voor hoe lang……. Gisteravond heb ik tegen gezegd dat ik bang ben dat ik hem zakelijk gezien teleur zou stellen. Grote onzin volgens hem. We werken inmiddels een jaar bij hetzelfde bedrijf op dezelfde afdeling dus hij weet wel wat ik kan. Aan de ene kant is het erg leuk en spannend om samen te WERKEN. Hij zegt dat hij ons puur als collega’s, zakenpartners en goede vrienden ziet. Bij mij speelt er meer hoewel ik echt geen verhouding wil. Ik lees genoeg hoeveel ellende daarvan kan komen. Wat hij ook zei gisteren is dat ik hem het afgelopen jaar zo enorm geholpen heb zonder dat ik het besefte. Omgekeerd heb ik hem ook al eerder verteld dat zijn aanwezigheid in mijn leven heel goed is geweest voor mijn zelfvertrouwen. Ik voel me 10 jaar jonger dan een jaar geleden. Momenteel kan ik weinig van mijn Nr1 hebben. Ik probeer die knop om te draaien en meer energie in mijn huwelijk te steken maar ik kan het momenteel niet op brengen.
dinsdag 5 juni 2007 om 13:41
Wat doen we onszelf toch allemaal aan he? Voor die enkele momenten van geluk hebben we voor onszelf een wereld van onrust gecreeerd. Degenen die toestemming hebben van hun nr. 1 zijn dan nog wat beter af want hoeven niet zo te liegen en te bedriegen. Ik heb ook geprobeerd om dit bij mijn nr. 1 wat open te breken. Maar hij wil absoluut een monogame relatie houden en moet er niet aan denken dat ik iets zou doen met een ander. Tja, daar zit je dan. Verder lijkt het net of hij bezig is te proberen me opnieuw te veroveren. Wil ineens na jaren de trouwringen weer dragen om te laten zien dat we bij elkaar horen, brengt me de koffie nog na in de douche, noemt me zijn wijffie, wil trouwdag vieren. Een totaal andere man dan die ik jaren gekend heb. Soms wou ik dat hij weer zo was als vroeger. Dat zou het voor mij makkelijker maken, ook om mezelf mijn nr. 2 toe te staan, maar weet nu helemaal niet meer wat nou de echte nr. 1 is. En ja, ook ik ben gewaarschuwd door een vriendin met een minnaargeschiedenis om er niet aan te beginnen en toch tuinen we er allemaal met open ogen in, niet vermoedend wat voor enorme impact dit op je leven heeft. Je staat ermee op en je gaat ermee naar bed, toch? Allemaal veel sterkte!
