Relaties
alle pijlers
Uit de kast, geen acceptatie
vrijdag 4 oktober 2024 om 07:23
Hoi allemaal,
Sinds een tijdje heb ik voor mijzelf kunnen toegeven dat ik demi vrouwelijk ben. Deels vrouw, deels non binair. Mijn partner, schoonfamilie en vrienden waren er heel nuchter in toen ik het ze vertelde en kreeg alle support. Dat was super bevrijdend en ik heb het gevoel alsof ik nu compleet ben.
Gister ben ik dan ook bij mijn eigen familie uit de kast gekomen. Mijn moeder was even geschokt, zag dit niet aankomen en gaf aan tijd nodig te hebben - wat ik snap. Mijn vader en broer daarentegen gaven aan dat er voor hun maar twee geslachten zijn. Man en vrouw, de rest bestaat dus niet. Oh, en of ik niet “door alle media beïnvloed ben”.
Dat was even pijnlijk. Ik weet ook niet goed wat ik hier mee moet. Ik wil ze eigenlijk even met rust laten maar of dat uitdraait op weinig tot minder contact? Iemand tips?
Sinds een tijdje heb ik voor mijzelf kunnen toegeven dat ik demi vrouwelijk ben. Deels vrouw, deels non binair. Mijn partner, schoonfamilie en vrienden waren er heel nuchter in toen ik het ze vertelde en kreeg alle support. Dat was super bevrijdend en ik heb het gevoel alsof ik nu compleet ben.
Gister ben ik dan ook bij mijn eigen familie uit de kast gekomen. Mijn moeder was even geschokt, zag dit niet aankomen en gaf aan tijd nodig te hebben - wat ik snap. Mijn vader en broer daarentegen gaven aan dat er voor hun maar twee geslachten zijn. Man en vrouw, de rest bestaat dus niet. Oh, en of ik niet “door alle media beïnvloed ben”.
Dat was even pijnlijk. Ik weet ook niet goed wat ik hier mee moet. Ik wil ze eigenlijk even met rust laten maar of dat uitdraait op weinig tot minder contact? Iemand tips?
zaterdag 5 oktober 2024 om 11:47
En in plaats van dat vrouwen van nu zich keihard verzetten tegen die denkbeelden van Tate, zeggen ze: nou, als dat een vrouw is, wil ik geen vrouw meer zijn.Purplepeanut schreef: ↑05-10-2024 11:41Jouw en mijn strijd is niet de strijd van de jongere generatie, zij weten niets van hoe mijn oma en mijn moeder in gezinnen met 10 kinderen opgroeiden waar de vrouw alles nog op de hand moest wassen, vrouwen vooral het huishouden deden en een opleiding en een baan of je eigen bankrekening beheren voor meisjes niet vanzelfsprekend was. Hoe kun je ze verantwoordelijk houden voor iets wat zij nooit hebben meegekregen of zich niet voor kunnen stellen.
Mijn zoon vindt de denkbeelden van Tate interessant. Mijn dochter noemt zich tegenwoordig een man. Het zijn beiden kinderen van deze tijd. Ga ze maar de schuld geven van alles wat er mis is met deze wereld maar zij hebben dit niet veroorzaakt en mijn opvoeding ook niet
Ik weet niet of er een schuldige is aan te wijzen, of beter gezegd hoe dit heeft kunnen gebeuren, maar het is een verschrikkelijke ontwikkeling. En dat probeer ik juist uit te vinden: hoe kon dit gebeuren???
impala wijzigde dit bericht op 05-10-2024 11:50
9.82% gewijzigd
.
zaterdag 5 oktober 2024 om 11:49
Volgens mij geeft TO in een latere post vrij duidelijk aan non-binair te zijn, maar geen last te hebben van dysforie (sterke gevoelens van onvrede, walging of vervreemding) ten aanzien van hun geslachtskenmerken. Vandaar de keuze voor de term demi non-binair.
Vrouw zijn komt natuurlijk tot uiting in veel meer dan alleen maar je geslachtskenmerken of genderstereotypes over kleding en hobby's. Ik ben een vrouw en mijn man is een man en wij worden daardoor continu anders benaderd. Van vrouwonvriendelijke rolverdelingen die nog altijd niet zijn afgeschaft waardoor mij meer zorgtaken toebedeeld worden, tot uitnodigingen voor feestjes (hij naar het vrijgezellenfeest van de bruidegom, ik naar het feest van de bruid), tot subtiele en minder subtiele verschillen in benadering. Mijn man krijgt sneller een middelvinger in het verkeer, ik krijg sneller een seksueel getinte opmerking naar mijn hoofd. Als mijn mans moeder in het ziekenhuis ligt krijgt hij vaak een klap op zijn schouder terwijl er kort iets meelevends gebromd wordt, ik krijg in zo'n situatie vaak een knuffel en een diepgaander gesprek. In de klas van mijn zoon worden er nog vaak tweetallen van jongens en meisjes gemaakt, of ze moeten juist bewust jongen - meisje - jongen - meisje staan. Ik kan eindeloos doorgaan.
Onze hele samenleving is doordrongen van gender. Dan kan je als feminist nog zeggen dat we ons daar dan tegen moeten verzetten (eens) maar vooralsnog is het zo en binnen dat kader lijkt het me ontzettend rot om tientallen keren per dag benaderd te worden op een manier die niet past bij hoe je je voelt.
Als mijn kind daarmee zou komen, zou ik dat dus zeker een relevant gespreksonderwerp vinden.
Vrouw zijn komt natuurlijk tot uiting in veel meer dan alleen maar je geslachtskenmerken of genderstereotypes over kleding en hobby's. Ik ben een vrouw en mijn man is een man en wij worden daardoor continu anders benaderd. Van vrouwonvriendelijke rolverdelingen die nog altijd niet zijn afgeschaft waardoor mij meer zorgtaken toebedeeld worden, tot uitnodigingen voor feestjes (hij naar het vrijgezellenfeest van de bruidegom, ik naar het feest van de bruid), tot subtiele en minder subtiele verschillen in benadering. Mijn man krijgt sneller een middelvinger in het verkeer, ik krijg sneller een seksueel getinte opmerking naar mijn hoofd. Als mijn mans moeder in het ziekenhuis ligt krijgt hij vaak een klap op zijn schouder terwijl er kort iets meelevends gebromd wordt, ik krijg in zo'n situatie vaak een knuffel en een diepgaander gesprek. In de klas van mijn zoon worden er nog vaak tweetallen van jongens en meisjes gemaakt, of ze moeten juist bewust jongen - meisje - jongen - meisje staan. Ik kan eindeloos doorgaan.
Onze hele samenleving is doordrongen van gender. Dan kan je als feminist nog zeggen dat we ons daar dan tegen moeten verzetten (eens) maar vooralsnog is het zo en binnen dat kader lijkt het me ontzettend rot om tientallen keren per dag benaderd te worden op een manier die niet past bij hoe je je voelt.
Als mijn kind daarmee zou komen, zou ik dat dus zeker een relevant gespreksonderwerp vinden.
zaterdag 5 oktober 2024 om 11:49
Ik durf er een vrij groot bedrag om te verwedden dat het voor veel jonge mensen precies dat is en dat ze als ze straks een jaar of 40 zijn het merendeel gewoon huisje, boompje beestje in een vrij traditionele relatie leeft.Purplepeanut schreef: ↑05-10-2024 11:32Wat mij stoort is dat je de worsteling met identiteit en gender van veel jonge mensen geblaat voor de bühne noemt en interessant willen doen
Am Yisrael Chai!
zaterdag 5 oktober 2024 om 11:52
Ja, ik vind het ook een soort nieuwerwetse punk, goth of emo. En hoeveel van de punkers en goths zijn dat nu, een aantal decennia later, nog steeds?NomenNesci0 schreef: ↑05-10-2024 11:43Ik denk dat (persoonlijk) mijn grootste weerstand tegen het fenomeen is, dat het zo ontzettend veel (media) aandacht vraagt. Ik vind het een erg aandacht vragend onderwerp, met hele expliciete behoefte aan uiterlijkheden, nieuwe taal, vrije expressie, er over praten, jezelf zo vreselijk anders wegzetten en ga maar door.
Ergens begrijpelijk als je wil duidelijk maken dat je je niet thuisvoelt in het hokje dat men voor je bedacht heeft. Maar voor mij voelt het haast als de punks (hanekammen en grote veiligheidsspelden door de oren) die zich met kakelbonte kleuren en enorme felgekleurde haren als soort clowns door de straten liepen om te laten merken dat ze echt niet bij de groep hoorden. Misschien is het nodig, geen idee, maar gemiddeld genomen roept dat bij mensen een beetje weerstand op. Doe normaal joh, dat idee.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 5 oktober 2024 om 11:55
Ik lat me niet in die discussie lokken.
Je weet dondersgoed wat je bedoelde toen je het postte en ik ook.
zaterdag 5 oktober 2024 om 11:55
zaterdag 5 oktober 2024 om 11:57
Mee eensAlleyes schreef: ↑05-10-2024 11:49Volgens mij geeft TO in een latere post vrij duidelijk aan non-binair te zijn, maar geen last te hebben van dysforie (sterke gevoelens van onvrede, walging of vervreemding) ten aanzien van hun geslachtskenmerken. Vandaar de keuze voor de term demi non-binair.
Vrouw zijn komt natuurlijk tot uiting in veel meer dan alleen maar je geslachtskenmerken of genderstereotypes over kleding en hobby's. Ik ben een vrouw en mijn man is een man en wij worden daardoor continu anders benaderd. Van vrouwonvriendelijke rolverdelingen die nog altijd niet zijn afgeschaft waardoor mij meer zorgtaken toebedeeld worden, tot uitnodigingen voor feestjes (hij naar het vrijgezellenfeest van de bruidegom, ik naar het feest van de bruid), tot subtiele en minder subtiele verschillen in benadering. Mijn man krijgt sneller een middelvinger in het verkeer, ik krijg sneller een seksueel getinte opmerking naar mijn hoofd. Als mijn mans moeder in het ziekenhuis ligt krijgt hij vaak een klap op zijn schouder terwijl er kort iets meelevends gebromd wordt, ik krijg in zo'n situatie vaak een knuffel en een diepgaander gesprek. In de klas van mijn zoon worden er nog vaak tweetallen van jongens en meisjes gemaakt, of ze moeten juist bewust jongen - meisje - jongen - meisje staan. Ik kan eindeloos doorgaan.
Onze hele samenleving is doordrongen van gender. Dan kan je als feminist nog zeggen dat we ons daar dan tegen moeten verzetten (eens) maar vooralsnog is het zo en binnen dat kader lijkt het me ontzettend rot om tientallen keren per dag benaderd te worden op een manier die niet past bij hoe je je voelt.
Als mijn kind daarmee zou komen, zou ik dat dus zeker een relevant gespreksonderwerp vinden.
Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?
zaterdag 5 oktober 2024 om 11:58
De last is dat het begrip vrouw zijn wordt uitgehold en gereserveerd voor stereotype vrouwen, waardoor die stereotypering bekrachtigt worden. En dat speelt types als Tate alleen maar in de kaart: wie geen stereotype vrouw is, is geen vrouw. Dat zeggen ze toch zelf ook?Yakuzakiko schreef: ↑05-10-2024 11:55Maar het is niet iets wat alleen onder jongeren speelt. Er zijn juist ook veel oudere mensen die eindelijk begrijpen wat ze altijd al voelden.
En al zou het zo zijn dat het een trend is, waarom zou je er negatief op reageren?
Hoeveel last het je er nou echt van?
.
zaterdag 5 oktober 2024 om 12:05
En ik denk dat het bij een groot deel geen worsteling is met identiteit en gender maar een worsteling met taal en peer pressure. Het wordt een inhoudsloze bezigheid waarbij ze zich identificeren met mensen die daadwerkelijk worstelen met genderdysfotie maar echt geen flauw benul hebben. Leuk hoor, die app-groepen op (basis)scholen waar de 'coming-outs' dagelijkse kost zijn (oh, Sterre voelt zich vandaag genderneutraal), maar dat is toch nauwelijks serieus te nemen en niet te vergelijken met de worsteling van transgenders.Purplepeanut schreef: ↑05-10-2024 11:32Wat mij stoort is dat je de worsteling met identiteit en gender van veel jonge mensen geblaat voor de bühne noemt en interessant willen doen
Ik herken mezelf niet eens
zaterdag 5 oktober 2024 om 12:06
Ik ervaar juist dankzij de community een grotere diversiteit dan ooit in 'het begrip vrouw zijn'.
Types als Andrew Tate zijn heel vervelend maar ik laat me er geen angst door aanpraten.
zaterdag 5 oktober 2024 om 12:09
Heel goed. Kennelijk identificeer jij je wel als vrouw. Ik heb het over de vrouwen die het vrouw zijn de rug toekeren in reactie op stereotypering en Tate types.Yakuzakiko schreef: ↑05-10-2024 12:06Ik ervaar juist dankzij de community een grotere diversiteit dan ooit in 'het begrip vrouw zijn'.
Types als Andrew Tate zijn heel vervelend maar ik laat me er geen angst door aanpraten.
impala wijzigde dit bericht op 05-10-2024 12:09
1.31% gewijzigd
.
zaterdag 5 oktober 2024 om 12:09
De dochter van een vriendin van mij zat ineens in een klas waar bijna de hele klas non-binair of trans beweerde te zijn. Er waren van de 28 leerlingen maar een stuk of 5 die gewoon Kees of Sophie bleven, de rest moest ineens een andere naam en andere 'pronouns'.Voornu schreef: ↑05-10-2024 12:05En ik denk dat het bij een groot deel geen worsteling is met identiteit en gender maar een worsteling met taal en peer pressure. Het wordt een inhoudsloze bezigheid waarbij ze zich identificeren met mensen die daadwerkelijk worstelen met genderdysfotie maar echt geen flauw benul hebben. Leuk hoor, die app-groepen op (basis)scholen waar de 'coming-outs' dagelijkse kost zijn (oh, Sterre voelt zich vandaag genderneutraal), maar dat is toch nauwelijks serieus te nemen en niet te vergelijken met de worsteling van transgenders.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 5 oktober 2024 om 12:10
zaterdag 5 oktober 2024 om 12:11
Misschien kan jij dan eindelijk antwoord geven op wat "vrouw zijn" dan eigenlijk inhoudt.Yakuzakiko schreef: ↑05-10-2024 12:06Ik ervaar juist dankzij de community een grotere diversiteit dan ooit in 'het begrip vrouw zijn'.
Types als Andrew Tate zijn heel vervelend maar ik laat me er geen angst door aanpraten.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 5 oktober 2024 om 12:15
Alleyes schreef: ↑05-10-2024 11:49Volgens mij geeft TO in een latere post vrij duidelijk aan non-binair te zijn, maar geen last te hebben van dysforie (sterke gevoelens van onvrede, walging of vervreemding) ten aanzien van hun geslachtskenmerken. Vandaar de keuze voor de term demi non-binair.
Vrouw zijn komt natuurlijk tot uiting in veel meer dan alleen maar je geslachtskenmerken of genderstereotypes over kleding en hobby's. Ik ben een vrouw en mijn man is een man en wij worden daardoor continu anders benaderd. Van vrouwonvriendelijke rolverdelingen die nog altijd niet zijn afgeschaft waardoor mij meer zorgtaken toebedeeld worden, tot uitnodigingen voor feestjes (hij naar het vrijgezellenfeest van de bruidegom, ik naar het feest van de bruid), tot subtiele en minder subtiele verschillen in benadering. Mijn man krijgt sneller een middelvinger in het verkeer, ik krijg sneller een seksueel getinte opmerking naar mijn hoofd. Als mijn mans moeder in het ziekenhuis ligt krijgt hij vaak een klap op zijn schouder terwijl er kort iets meelevends gebromd wordt, ik krijg in zo'n situatie vaak een knuffel en een diepgaander gesprek. In de klas van mijn zoon worden er nog vaak tweetallen van jongens en meisjes gemaakt, of ze moeten juist bewust jongen - meisje - jongen - meisje staan. Ik kan eindeloos doorgaan.
Onze hele samenleving is doordrongen van gender. Dan kan je als feminist nog zeggen dat we ons daar dan tegen moeten verzetten (eens) maar vooralsnog is het zo en binnen dat kader lijkt het me ontzettend rot om tientallen keren per dag benaderd te worden op een manier die niet past bij hoe je je voelt.
Als mijn kind daarmee zou komen, zou ik dat dus zeker een relevant gespreksonderwerp vinden.
Huh? Dus vrouwonvriendelijke rolverdelingen etc. zijn groot onderdeel van je gendergevoel en als je niet gediend bent zulke belachelijke benaderingen heb je genderdysforie? En je ziet niet dat je daarmee zegt dat het okee is dat vrouwen wel zo benaderd worden, want tja, die zijn en voelen zich wel vrouw? Dat je (zoals anderen ook al zeggen) juist de stereotypering in stand houdt? Het is echt de omgekeerde wereld.
zaterdag 5 oktober 2024 om 12:18
Vroeg het net aan mijn dochter.fashionvictim schreef: ↑05-10-2024 12:11Misschien kan jij dan eindelijk antwoord geven op wat "vrouw zijn" dan eigenlijk inhoudt.
Haar antwoord "Een week in de maand verdomd veel buikpijn en ellende"
zaterdag 5 oktober 2024 om 12:32
Je was bij de discussies die ik met mijn zoon voer over dat onderwerp? Je was bij de opvoeding die mijn kinderen kregen?
Je hebt geen idee hoe erg ik die denkbeelden vind maar om te denken dat je opvoeding alles bepalend is en je als ouders alles kan veranderen wat er rot en mis is met de maatschappij puur door ze een goede opvoeding mee te geven,nee. Dat werkt helaas niet
zaterdag 5 oktober 2024 om 12:55
fashionvictim schreef: ↑05-10-2024 11:49Ik durf er een vrij groot bedrag om te verwedden dat het voor veel jonge mensen precies dat is en dat ze als ze straks een jaar of 40 zijn het merendeel gewoon huisje, boompje beestje in een vrij traditionele relatie leeft.
Ha, net zoals de hippies met hun communes en de vrije liefde en de spannende drugs, dat zijn nu ook gewoon nurkse boomers in een veel te groot huis en een raint pensioen. Beetje zeiken over de jeugd van tegenwoordig met hun genderbender gedoe, shocking!
If you need a hug, give it to someone else.
zaterdag 5 oktober 2024 om 12:59
haha, ik ben te jong om een hippie te zijn, hoor! En ook te jong voor een boomer, maar ben me ervan bewust dat ik in dit topic zo klink.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 5 oktober 2024 om 13:07
Ik weet niet of het zo zwart wit is eigenlijk.
Nu heb ik het geluk dat mijn oudste Andrew Tate echt een complete debiel vindt (en de jongste is te jong om op sociale media te zitten), maar ik zie dat zijn filmpjes best wel leven onder veel leeftijdsgenoten. Die delen die filmpjes onderling. En Tate weet gewoon heel goed in te spelen op jongeren. Beetje raar om de ouders daar 100% de schuld van te geven.
zaterdag 5 oktober 2024 om 13:09
Nee dat kan ik niet. En ik kan niet voor anderen bepalen wat het inhoudt.fashionvictim schreef: ↑05-10-2024 12:11Misschien kan jij dan eindelijk antwoord geven op wat "vrouw zijn" dan eigenlijk inhoudt.
zaterdag 5 oktober 2024 om 13:13
Iets oudere kinderen zijn moeilijker te sturen dan je denkt. Als het allemaal goed gaat, denken ouders vaak dat het aan hun opvoeding te danken is. En als het mis gaat, denkt de omgeving vaak dat het aan de opvoeding ligt. Maar een teruggetrokken puber van 16 die niet zoveel wil praten is echt moeilijk hoor.
zaterdag 5 oktober 2024 om 13:19
Het hangt toch echt ook van je bubbel af. Mijn oudste is 20 en in zijn vriendenkring en omgeving spelen al die dingen helemaal niet.Callmecrazy schreef: ↑05-10-2024 13:07Ik weet niet of het zo zwart wit is eigenlijk.
Nu heb ik het geluk dat mijn oudste Andrew Tate echt een complete debiel vindt (en de jongste is te jong om op sociale media te zitten), maar ik zie dat zijn filmpjes best wel leven onder veel leeftijdsgenoten. Die delen die filmpjes onderling. En Tate weet gewoon heel goed in te spelen op jongeren. Beetje raar om de ouders daar 100% de schuld van te geven.
Am Yisrael Chai!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
