Relaties
alle pijlers
Van je partner houden en toch vreemdgaan
dinsdag 12 juni 2007 om 11:52
Hoi, in een ander topic schreef ik dat volgens mij, je niet vreemd zult gaan als je echt 'diep' van je partner houdt.
Dat werd tegengesproken, en om het andere topic niet op een zijspoor te laten belanden, wilde ik hier even mijn standpunt kort uiteenzetten.
Ik ben het er niet mee eens dat het soms onmogelijk is om aan de verleiding van het vreemdgaan te weerstaan.
Stel je het volgende voor: je hebt een partner waar je zielsveel van houdt maar je bent ook verliefd op iemand anders en het is wederzijds; je hebt de gelegenheid om met elkaar naar bed te gaan en je staat op het punt dat te doen, omdat het je onweerstaanbaar lijkt. Maar dan hoor je een stem die je zegt dat als je het doet, je kind zal overlijden. (sorry voor de 'magische' stijl...).
Ik ben ervan overtuigd dat de verleiding dan plots niet meer onweerstaanbaar is en dat niemand in zo'n geval toch zal vreemdgaan, en dat het ook geen moeite zal kosten!
Hetzelfde gebeurt eigenlijk als je 'echt' van iemand houdt. Dan is de gedachte dat je je partner bedriegt, ook zo afschuwelijk dat je gewoon niet kunt vreemdgaan. De liefde voor je partner is dan zo sterk dat het je geen moeite kost om aan verleidingen te weerstaan.
Nu zijn er natuurlijk een heleboel mensen die zeggen en oprecht denken dat ze zielsveel van hun partner houden en die toch vreemdgaan of vreemdgegaan zijn.
Maar dat 'zielsveel' houden van, is dus niet sterk genoeg om hen ervan te weerhouden om vreemd te gaan. Het is dus niet die 'optimale' liefde die wel zo sterk is dat ze je belet om vreemd te gaan.
Ben benieuwd of ik met die mening alleen sta:?, en of ik ze begrijpelijk verwoord heb.
Dat werd tegengesproken, en om het andere topic niet op een zijspoor te laten belanden, wilde ik hier even mijn standpunt kort uiteenzetten.
Ik ben het er niet mee eens dat het soms onmogelijk is om aan de verleiding van het vreemdgaan te weerstaan.
Stel je het volgende voor: je hebt een partner waar je zielsveel van houdt maar je bent ook verliefd op iemand anders en het is wederzijds; je hebt de gelegenheid om met elkaar naar bed te gaan en je staat op het punt dat te doen, omdat het je onweerstaanbaar lijkt. Maar dan hoor je een stem die je zegt dat als je het doet, je kind zal overlijden. (sorry voor de 'magische' stijl...).
Ik ben ervan overtuigd dat de verleiding dan plots niet meer onweerstaanbaar is en dat niemand in zo'n geval toch zal vreemdgaan, en dat het ook geen moeite zal kosten!
Hetzelfde gebeurt eigenlijk als je 'echt' van iemand houdt. Dan is de gedachte dat je je partner bedriegt, ook zo afschuwelijk dat je gewoon niet kunt vreemdgaan. De liefde voor je partner is dan zo sterk dat het je geen moeite kost om aan verleidingen te weerstaan.
Nu zijn er natuurlijk een heleboel mensen die zeggen en oprecht denken dat ze zielsveel van hun partner houden en die toch vreemdgaan of vreemdgegaan zijn.
Maar dat 'zielsveel' houden van, is dus niet sterk genoeg om hen ervan te weerhouden om vreemd te gaan. Het is dus niet die 'optimale' liefde die wel zo sterk is dat ze je belet om vreemd te gaan.
Ben benieuwd of ik met die mening alleen sta:?, en of ik ze begrijpelijk verwoord heb.
dinsdag 12 juni 2007 om 12:02
Ook al zou je het gevoelsmatig misschien wel kunnen om vreemd te gaan, omdat je je bijvoorbeeld ook voelt aangetrokken tot iemand anders..
als je "echt" van iemand houdt dan zou je het wel uit je hoofd laten, omdat je daar degene waar je zielsveel van houdt vreselijk veel pijn mee doet. En als je echt zielsveel van iemand houdt, dan is diegene pijn doen wel het laatste dat je wilt (en doet).
als je "echt" van iemand houdt dan zou je het wel uit je hoofd laten, omdat je daar degene waar je zielsveel van houdt vreselijk veel pijn mee doet. En als je echt zielsveel van iemand houdt, dan is diegene pijn doen wel het laatste dat je wilt (en doet).
dinsdag 12 juni 2007 om 12:03
Hoi Reiger,
Ik denk dat het aan de persoon ligt.
Begrijp me niet verkeerd, ik ga persoonlijk volledig mee in je verhaal. Zelf sta ik er ook zo in (heeft zich inmiddels ook ruim bewezen :D ).
Maar... niet elk persoon is hetzelfde, denkelijk hebben wij wat dat aan gaat dan dezelfde inslag. Niet iedereen staat hetzelfde in het leven, en dan ook verandert het soms nogal eens in de loop der jaren.
Ik denk dat het aan de persoon ligt.
Begrijp me niet verkeerd, ik ga persoonlijk volledig mee in je verhaal. Zelf sta ik er ook zo in (heeft zich inmiddels ook ruim bewezen :D ).
Maar... niet elk persoon is hetzelfde, denkelijk hebben wij wat dat aan gaat dan dezelfde inslag. Niet iedereen staat hetzelfde in het leven, en dan ook verandert het soms nogal eens in de loop der jaren.
Computer says nooooo
dinsdag 12 juni 2007 om 12:12
Ik begrijp de redenen ook vaak niet... Als "vreemdgangers" die al kunnen geven, uberhaupt...
Spanning zoeken bijvoorbeeld. Als ik spanning zou missen weet ik wel 100 manieren om die met mijn vriend op te zoeken. Ik zou echter met geen mogelijkheid een manier weten te verzinnen hoe ik zijn verdriet weg zou kunnen nemen als ik vreemd zou gaan. dat zou gewoon nooit helemaal kunnen. En dat lijkt me vreselijk.
iets in de trant van een gebroken vaas weer proberen te lijmen ed...
Spanning zoeken bijvoorbeeld. Als ik spanning zou missen weet ik wel 100 manieren om die met mijn vriend op te zoeken. Ik zou echter met geen mogelijkheid een manier weten te verzinnen hoe ik zijn verdriet weg zou kunnen nemen als ik vreemd zou gaan. dat zou gewoon nooit helemaal kunnen. En dat lijkt me vreselijk.
iets in de trant van een gebroken vaas weer proberen te lijmen ed...
Computer says nooooo
dinsdag 12 juni 2007 om 12:24
Ik snap ook niet waarom mensen vreemd gaan..
Wanneer het moet kan je echt wel de verleiding weerstaan.
Zelfs wanneer je niet meer zoveel van je partner houdt (praat uit ervaring..).
Je hebt toch respect voor je partner? Ik zou nooit iemand op die manier willen kwetsen. Je raakt het vertrouwen niet alleen kwijt in je partner, maar misschien neem je het ook mee in nieuwe relaties.
Met dank aan je ex die je zonodig moest beflikkeren.
Wanneer het moet kan je echt wel de verleiding weerstaan.
Zelfs wanneer je niet meer zoveel van je partner houdt (praat uit ervaring..).
Je hebt toch respect voor je partner? Ik zou nooit iemand op die manier willen kwetsen. Je raakt het vertrouwen niet alleen kwijt in je partner, maar misschien neem je het ook mee in nieuwe relaties.
Met dank aan je ex die je zonodig moest beflikkeren.
dinsdag 12 juni 2007 om 12:27
nuchter ga ik helemaal met je mee. Als je er zo clean naar kijkt is er geen speld tussen te krijgen.
Maar ik weet hoe dicht ik erbij stond en ik kan echt zeggen dat ik heel veel van mijn partner houd en toen ook hield, en echt niets te kort kwam. Het is meer aan hem te danken dat het zover niet kwam dan aan mij.
Het is een neerwaardse spiraal waarin je zit en waarin je dat verstand en die nuchterheid simpel wel eens kwijt bent.
Ik zeg altijd dat trouw blijven heel makkelijker is als je je sterk voelt en prima in je vel voelt zitten. Men vergeet nl 1 ding, een mens is zelf niet altijd in zijn leven even verstandig even rationeel en even evenwichtig. dus ja als je sterk in je schoenen staat en geen moment kent van zwakte, onzekerheid enz dan is dit heel makkelijk gezegt en is dat zo waar als wat. Dan geloof ik zonder meer dat dit opgaat, Maar je bent zelf ook nog mens en niet altijd even goed in balans. Dat staat helemaal los van je partner, los van de liefde die je daarvoor voelt. Op dat moment reageer je anders dan je altijd had gedacht en blijk je minder weerstand te kunnen bieden. Minder te kunnen luisteren naar verstand en lukt het minder makkelijk de dingen op een rijtje te zetten. En op die momenten kan het dan wel eens gebeuren. Ondanks dat je dus heel veel houd van je partner en echt niets te kort komt. Met hem is niets mis er is iets mis met jezelf op dat moment. En dat hoeft niet eens diepgaand of ver te zijn hoor. Maar ik heb wel degelijk een jaartje wat gek gedaan en was mezelf wel een beetje kwijt. Kwijt aan internet en chatten. Iets losgemaakt daardoor dat ik lang had weggestopt.
Maar ik weet hoe dicht ik erbij stond en ik kan echt zeggen dat ik heel veel van mijn partner houd en toen ook hield, en echt niets te kort kwam. Het is meer aan hem te danken dat het zover niet kwam dan aan mij.
Het is een neerwaardse spiraal waarin je zit en waarin je dat verstand en die nuchterheid simpel wel eens kwijt bent.
Ik zeg altijd dat trouw blijven heel makkelijker is als je je sterk voelt en prima in je vel voelt zitten. Men vergeet nl 1 ding, een mens is zelf niet altijd in zijn leven even verstandig even rationeel en even evenwichtig. dus ja als je sterk in je schoenen staat en geen moment kent van zwakte, onzekerheid enz dan is dit heel makkelijk gezegt en is dat zo waar als wat. Dan geloof ik zonder meer dat dit opgaat, Maar je bent zelf ook nog mens en niet altijd even goed in balans. Dat staat helemaal los van je partner, los van de liefde die je daarvoor voelt. Op dat moment reageer je anders dan je altijd had gedacht en blijk je minder weerstand te kunnen bieden. Minder te kunnen luisteren naar verstand en lukt het minder makkelijk de dingen op een rijtje te zetten. En op die momenten kan het dan wel eens gebeuren. Ondanks dat je dus heel veel houd van je partner en echt niets te kort komt. Met hem is niets mis er is iets mis met jezelf op dat moment. En dat hoeft niet eens diepgaand of ver te zijn hoor. Maar ik heb wel degelijk een jaartje wat gek gedaan en was mezelf wel een beetje kwijt. Kwijt aan internet en chatten. Iets losgemaakt daardoor dat ik lang had weggestopt.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
dinsdag 12 juni 2007 om 12:31
Ik geloof ook zeker dat er zat mensen zijn die er wel weerstand aan boden, ik heb dat ook jaren gedaan, maar toen zat ik ook anders in mijn vel dan in dat jaartje dat ik me er bijna in verloor.
Dus die mensen waren in staat er ook verstandig mee om te gaan omdat ze zelf stabiel en krachtig genoeg waren. zoals ik dat ook jaren lang was. Mijn relatie is in al die jaren niet veranderd, toen ik er wel weerstand aan bood en het niet eens merkte hield ik niet minder van mijn partner en was mijn relatie niet beter of slechter. Vandaar dat mijn overtuiging is dat het niet altijd aan de relatie en liefde hoeft te liggen maar ook vaak ligt aan jezelf. Dat moment dat misschien jij even wat minder gelukkig bent met je leven, het moment dat er wat tegenzit, je je niet meer zo goed voelt zitten in je vel, mid life crisis enz.
Dus die mensen waren in staat er ook verstandig mee om te gaan omdat ze zelf stabiel en krachtig genoeg waren. zoals ik dat ook jaren lang was. Mijn relatie is in al die jaren niet veranderd, toen ik er wel weerstand aan bood en het niet eens merkte hield ik niet minder van mijn partner en was mijn relatie niet beter of slechter. Vandaar dat mijn overtuiging is dat het niet altijd aan de relatie en liefde hoeft te liggen maar ook vaak ligt aan jezelf. Dat moment dat misschien jij even wat minder gelukkig bent met je leven, het moment dat er wat tegenzit, je je niet meer zo goed voelt zitten in je vel, mid life crisis enz.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
dinsdag 12 juni 2007 om 12:34
Nee dat bedoelde ik niet en ik kan me er ook weinig bij voorstellen...... Ik vrees dat het bij veel mensen pas doordringt hoeveel ellende ze hebben veroorzaakt als het gebeuren als achter de rug is.
Wat ik bedoelde is dat wat je zegt in je OP gewoon je aard is, hoe jij in elkaar zit en ws niet of minder een mening gebaseerd op feiten/waarnemingen/ervaringen. (Het is dus geen kritiek of tegenwerping).
Als mede nietpiepkuiken denk ik overigens wel dat feiten/waarnemingen/ervaringen mede onderdeel worden van hoe je in elkaar steekt en/of je daar een beter zicht op geven.
dinsdag 12 juni 2007 om 12:41
Ben het met reiger eens,ik weet het voor mezelf zeker,ben ook op de proef gesteld,aantrekking kan enorm zijn,echt heel enorm,toch kapte ik op het laatste moment af,ik kon het gewoon niet.
de volgende dag,zag ik hem,en dacht wat gebeurde er nu eigenlijk??
ineens vond ik hem helemaal niet meer zo aantrekkelijk als mijn man,wat had hij mij nu eigenlijk te bieden,als een hoop elende als ik me in zijn armen zou storten.
mijn relatie was trouwens heel oke op dat moment,misschien als het op een ander moment van de relatie was gebeurd was ik wel verder gegaan,want ik voelde me heel erg aangetrokken,als een magneet.
de volgende dag,zag ik hem,en dacht wat gebeurde er nu eigenlijk??
ineens vond ik hem helemaal niet meer zo aantrekkelijk als mijn man,wat had hij mij nu eigenlijk te bieden,als een hoop elende als ik me in zijn armen zou storten.
mijn relatie was trouwens heel oke op dat moment,misschien als het op een ander moment van de relatie was gebeurd was ik wel verder gegaan,want ik voelde me heel erg aangetrokken,als een magneet.
dinsdag 12 juni 2007 om 13:11
Helemaal met je eens Reiger. Ik kan het me niet voorstellen dat ik ooit zou vreemdgaan. Wat een pijn je bij je partner veroorzaakt en voor wat? Ik kom heus wel eens een leuke man tegen maar dan kan ik in 5 minuten echt heel veel punten verzinnen waarin mijn vriend leuker is dan die man. Geen enkel mens is perfect maar als je zielsveel van je partner houdt is er geen een wip die dat kan overtreffen.
dinsdag 12 juni 2007 om 13:12
Je kan zielsveel van je partner houden en toch vreemd gaan als je bijv. voor je gevoel té weinig aandacht krijgt, in welke vorm dan ook , of als je iets op een presenteerblaadje aangeboden lijkt te krijgen en de kans dat het uit komt heel klein lijkt , of na een hele erge ruzie ( is iets gemeens zeggen tijdens een ruzie ook niet degene kwetsen waar je veel van houdt ? ) .
Dat je om je partner geeft houdt niet automatisch in dat je dan ook een sterke ruggegraat hebt , .....
Mensen die van elkaar houden kwetsen elkaar voortdurend ( niet iedereen ) door te weinig aandacht te geven , slecht te luisteren , een gokverslaving te hebben , in de bak te belanden, niert aardig tegen de ander zijn/haar familie te zijn , weet ik veel.......
Dat je om je partner geeft houdt niet automatisch in dat je dan ook een sterke ruggegraat hebt , .....
Mensen die van elkaar houden kwetsen elkaar voortdurend ( niet iedereen ) door te weinig aandacht te geven , slecht te luisteren , een gokverslaving te hebben , in de bak te belanden, niert aardig tegen de ander zijn/haar familie te zijn , weet ik veel.......
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 12 juni 2007 om 13:18
quote: Reiger100 schreef
Maar dat 'zielsveel' houden van, is dus niet sterk genoeg om hen ervan te weerhouden om vreemd te gaan. Het is dus niet die 'optimale' liefde die wel zo sterk is dat ze je belet om vreemd te gaan.
misschien daarom het spreekwoord; de geest is sterk maar het vlees is zwak , ofzoiets ???
Misschien stroomt inderdaad wel al het bloed uit je hersenen naar "downthere " ?
In ieder geval vind ik het de moeite waard om er niet klakkeloos van uit te gaan dat DUS de liefde wel niet diep zal zitten , omdat ik óók gezien heb hoe goed relaties kunnen blijven / zijn /of wórden na het begaan van een misstap. Dat het dan bij. aan te weinig aandacht heeft glegen , ofzo.............maar dan is de liefde voor elkaar nog wel écht , alleen heeft de één bedacht dat het beter ging dan dat het werkelijk ging.
Maar dat 'zielsveel' houden van, is dus niet sterk genoeg om hen ervan te weerhouden om vreemd te gaan. Het is dus niet die 'optimale' liefde die wel zo sterk is dat ze je belet om vreemd te gaan.
misschien daarom het spreekwoord; de geest is sterk maar het vlees is zwak , ofzoiets ???
Misschien stroomt inderdaad wel al het bloed uit je hersenen naar "downthere " ?
In ieder geval vind ik het de moeite waard om er niet klakkeloos van uit te gaan dat DUS de liefde wel niet diep zal zitten , omdat ik óók gezien heb hoe goed relaties kunnen blijven / zijn /of wórden na het begaan van een misstap. Dat het dan bij. aan te weinig aandacht heeft glegen , ofzo.............maar dan is de liefde voor elkaar nog wel écht , alleen heeft de één bedacht dat het beter ging dan dat het werkelijk ging.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 12 juni 2007 om 13:18
Ook niet als je wel zielsveel van je partner houdt, maar die je bijvoordbeeld door ziekte al jarenlang geen wip meer kan geven?
Ik zou er niet mij hand voor in het vuur durven steken dat ik in zo'n situatie niet vreemd zou gaan. Stel dat je partner ziek word, geen sex meer kan hebben, en jou verbied om dat met anderen te hebben... Als je dan je zieke partner verlaat ben je ( in de ogen van anderen) een onmens, want ja in voor- en tegenspoed.... maar ja om jarenlang sexloos te zijn...
dinsdag 12 juni 2007 om 13:23
Ja natuurlijk is dat weer een ander verhaal. Maar ga dan bij diegene weg (nu heb ik het absoluut niet over een relatie waarbij 1 van de partners lichamelijk niet meer in orde is en daardoor geen sex meer kan hebben bijv.)! Als je relatie niet ok is en je toch zielsveel van elkaar houdt, praat dan met elkaar! Als je zoveel van elkaar houdt moet je er toch samen uit kunnen komen? Bijv. als de een niks meer kan in bed, een open relatie bespreken bijv? Maar vreemdgaan nee sorry! Dat is gewoon laf en ontzettend achterbaks want je doet degene voor wie je hebt gekozen heel veel pijn. Als je dat het waard vindt, vraag ik me af of je idd zielsveel van diegene houdt.
dinsdag 12 juni 2007 om 13:25
Dus je wil liever bekent staan als degene die vreemgaat terwijl je partner ziek alleen thuis is? Nou wat je wil hoor. Maar ik zou dan nog eerder bij mijn partner weggaan (als je dat sextekort onoverbrugbaar vindt) dan achter zijn rug om vreemdgaan. Dan kan je hem toch niet meer aankijken? laat staan jezelf in de spiegel!
dinsdag 12 juni 2007 om 13:31
Ik zie dat ook zo. En daarbij, wat win je met een paar uurtjes plezier tov een partner `voor het leven´. In iedere relatie heb je wel een dip, maar om de oplossing te zoeken in vreemdgaan zou niet mijn keuze zijn. Mocht de relatie zo slecht zijn dan zou ik nog die relatie beeindigen en daarna weer verder vlinderen. Het getuigd niet van respect. Ik zou er zelf niet mee kunnen leven. En voor iedereen die het wel eens heeft gedaan (nee in overkomen geloof ik niet, op dat moment maak je een verkeerde beslissing maar je doet het zelf) bedenk hoeveel je kapot maakt. In vertrouwen, respect en je eigenwaarde. Bedenk ook hoe jij jezelf zou voelen als je partner stiekum vreemdgaat of een minnares/minaar erbij heeft. Je maakt iemand hele zelfvertrouwen kapot. Ik kan er nog veel meer over zeggen maar ik zal eerst even terug lezen, er zal al wel veel al over gezegd zijn.
Ps, voorbeeld is over vreemdgaan en niet over een open relatie.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
dinsdag 12 juni 2007 om 13:32
Oké........ je houdt zielsveel van je man , maar die kan geen sex met je hebben wegens eh........volledige onderlichaamamputatie , ik roep maar wat, .......... en jij stelt voor om af en toe de druk ervan af te halen door een gigolo in te huren , een internetdate te zoeken .......... maar dat wil hij niet....... MAARRRR je wil hem voor geen goud in de wereld verlaten........... zou je dan niet gewoon eens in de drie maanden een stiekume wip hebben prefereren boven een scheiding van alles wat je lief is ? Of loop je liever gefrustreerd rond waardoor je je liefde van je leven af en toe weleens met die ene helft die die nog heeft tegen de muur aan wil gooien ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 12 juni 2007 om 13:33
Ik ben zelf nooit in die situatie geweest en hoop er nooit in te komen,
en over het algemeen geloof ik dat vreemdgaan eerder een probleem erbij creert dan het oplost, maar ik vind het te makkelijk om te zeggen "als je vreemdgaat hou je niet genoeg van je partner".
Ik denk nu dat ik waarschijnlijk eerder ook zou weggaan dan vreemdgaan, maar er zijn situaties waarin ik me kan voorstellen dat je dat toch niet doet en kiest voor wat op dat moment de makkelijkste weg lijkt. (Iederen vergeeft Kluun ook omdat ie zo'n mooi boek heeft geschreven.)
En niet om vreemdgaan te rechtvaardigen, maar het gebeurt.
En ik ben niet iemand die zegt "ik zou zoiets nooit doen" , je kunt altijd in situaties komen waardor je heel anders reageert dan dat je altijd van jezelf gedacht had.
en over het algemeen geloof ik dat vreemdgaan eerder een probleem erbij creert dan het oplost, maar ik vind het te makkelijk om te zeggen "als je vreemdgaat hou je niet genoeg van je partner".
Ik denk nu dat ik waarschijnlijk eerder ook zou weggaan dan vreemdgaan, maar er zijn situaties waarin ik me kan voorstellen dat je dat toch niet doet en kiest voor wat op dat moment de makkelijkste weg lijkt. (Iederen vergeeft Kluun ook omdat ie zo'n mooi boek heeft geschreven.)
En niet om vreemdgaan te rechtvaardigen, maar het gebeurt.
En ik ben niet iemand die zegt "ik zou zoiets nooit doen" , je kunt altijd in situaties komen waardor je heel anders reageert dan dat je altijd van jezelf gedacht had.
dinsdag 12 juni 2007 om 13:36
Ik vind toch echt wel dat je gradaties hebt met vreemdgaan ; steeds samen lunchen < mailen < spanning opbouwen< etc. vind ik erger dan een congres hebben , zuipen , dronken met iemand anders op je hotelkamer belanden .
Blijft voor de bedrogene even erger, maar sommige omstandigheden daar denk ik van ; sja, ......... ik wéét niet wat ik gedaan zou hebben.
Maar dan heb ik het nog steeds over de slipper , niet over affaires .......
Blijft voor de bedrogene even erger, maar sommige omstandigheden daar denk ik van ; sja, ......... ik wéét niet wat ik gedaan zou hebben.
Maar dan heb ik het nog steeds over de slipper , niet over affaires .......
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
