Relaties
alle pijlers
Van je partner houden en toch vreemdgaan
dinsdag 12 juni 2007 om 11:52
Hoi, in een ander topic schreef ik dat volgens mij, je niet vreemd zult gaan als je echt 'diep' van je partner houdt.
Dat werd tegengesproken, en om het andere topic niet op een zijspoor te laten belanden, wilde ik hier even mijn standpunt kort uiteenzetten.
Ik ben het er niet mee eens dat het soms onmogelijk is om aan de verleiding van het vreemdgaan te weerstaan.
Stel je het volgende voor: je hebt een partner waar je zielsveel van houdt maar je bent ook verliefd op iemand anders en het is wederzijds; je hebt de gelegenheid om met elkaar naar bed te gaan en je staat op het punt dat te doen, omdat het je onweerstaanbaar lijkt. Maar dan hoor je een stem die je zegt dat als je het doet, je kind zal overlijden. (sorry voor de 'magische' stijl...).
Ik ben ervan overtuigd dat de verleiding dan plots niet meer onweerstaanbaar is en dat niemand in zo'n geval toch zal vreemdgaan, en dat het ook geen moeite zal kosten!
Hetzelfde gebeurt eigenlijk als je 'echt' van iemand houdt. Dan is de gedachte dat je je partner bedriegt, ook zo afschuwelijk dat je gewoon niet kunt vreemdgaan. De liefde voor je partner is dan zo sterk dat het je geen moeite kost om aan verleidingen te weerstaan.
Nu zijn er natuurlijk een heleboel mensen die zeggen en oprecht denken dat ze zielsveel van hun partner houden en die toch vreemdgaan of vreemdgegaan zijn.
Maar dat 'zielsveel' houden van, is dus niet sterk genoeg om hen ervan te weerhouden om vreemd te gaan. Het is dus niet die 'optimale' liefde die wel zo sterk is dat ze je belet om vreemd te gaan.
Ben benieuwd of ik met die mening alleen sta:?, en of ik ze begrijpelijk verwoord heb.
Dat werd tegengesproken, en om het andere topic niet op een zijspoor te laten belanden, wilde ik hier even mijn standpunt kort uiteenzetten.
Ik ben het er niet mee eens dat het soms onmogelijk is om aan de verleiding van het vreemdgaan te weerstaan.
Stel je het volgende voor: je hebt een partner waar je zielsveel van houdt maar je bent ook verliefd op iemand anders en het is wederzijds; je hebt de gelegenheid om met elkaar naar bed te gaan en je staat op het punt dat te doen, omdat het je onweerstaanbaar lijkt. Maar dan hoor je een stem die je zegt dat als je het doet, je kind zal overlijden. (sorry voor de 'magische' stijl...).
Ik ben ervan overtuigd dat de verleiding dan plots niet meer onweerstaanbaar is en dat niemand in zo'n geval toch zal vreemdgaan, en dat het ook geen moeite zal kosten!
Hetzelfde gebeurt eigenlijk als je 'echt' van iemand houdt. Dan is de gedachte dat je je partner bedriegt, ook zo afschuwelijk dat je gewoon niet kunt vreemdgaan. De liefde voor je partner is dan zo sterk dat het je geen moeite kost om aan verleidingen te weerstaan.
Nu zijn er natuurlijk een heleboel mensen die zeggen en oprecht denken dat ze zielsveel van hun partner houden en die toch vreemdgaan of vreemdgegaan zijn.
Maar dat 'zielsveel' houden van, is dus niet sterk genoeg om hen ervan te weerhouden om vreemd te gaan. Het is dus niet die 'optimale' liefde die wel zo sterk is dat ze je belet om vreemd te gaan.
Ben benieuwd of ik met die mening alleen sta:?, en of ik ze begrijpelijk verwoord heb.
dinsdag 12 juni 2007 om 14:52
Bij mij kan ook geen man aan mijn eigen man tippen, ik vind hem de wijste, de knapste en heel vaak de leukste. Ik zal je zeggen dat de mannen waarmee ik chatte niet aan hem konden tippen dus dat is het ook niet.
Bij mij is het ook 23 jaar lang moeiteloos gelukt. Ik zag niet eens andere mannen staan.
Zelf schrijf ik het nu aan het moment dat mijn kinderen groter werden minder aandacht nodig hadden, ik thuis was als moeder, en een generatie vrouwen zag waar ik (dacht ik ) niet meer aan kon tippen.
En mijn man hield zielsveel van me en ik van hem. Maar die liefde was onvoorwaardelijk. Ook als ik zwaarder zou wegen zou hij van me houden, En als hij zei dat ik mooi was zag ik dat als verblinde liefde. Ja jij vind dat schat, maar ik zie anders in de spiegel. Dan is die aandacht en bevestiging van andere ineens iets dat je wakker maakt. Ik ben nog wel leuk en tel nog wel mee. Niet alleen voor mijn man maar ook voor anderen. En dan is de druk aan de andere zijde groot. Eens een keer afspreken, wat ik steeds afhield, want ik wilde niet ontrouw zijn. Maar was ook heel bang die aandacht te verliezen. Aandacht die ik OOK thuis kreeg want ik kreeg dagelijks te horen dat mijn man van me hield en hij vroeg me elke keer hoe mijn dag was en of ik nog iets leuks had beleefd. Maar dat was hij, de man die al 23 jaar lang van me hield en dat echt ook wel zou blijven doen, zoals ik ook van hem echt wel zou blijven houden. Geen 1 kwam daar tussen, en dat wilde ik ook niet. Maar ik werd wel nieuwsgieriger en er bloeide wel iets op bij me. Het was een neerwaardse spiraal waar bij aan de ene kant mijn verstand trok en aan de andere kant ik het verstandige zo zat was. Ik was verdorie zo lang verstandig en wilde wel eens wat beleven. Mee maken. Gelukkig heeft mijn man dat dus opgepakt. Heeft hij ingezien wat ik miste en blijkbaar gevonden had.
Ik had dus alleen maar meer reden om van hem te houden dan minder. Maar je bent er zelf ook nog he!
Leonora gaf ook heel goed aan dat juist een ander de vinger op de zere plek kan leggen. Je kabbelt vaak door in je relatie, tot ineens een ander kan laten zien wat er in mist. Die ander en het vreemdgaan kan dus ook juist wel eens dingen versterken en je tot praten of keuze brengen. Vaak moet het eerst gebeuren voor je wakker geschud wordt. Werkt men daarna wel aan de relatie, of besluit uit elkaar te gaan.
Of zoals bij ons. is je partner bereid met jou een nw weg in te gaan. Iets te doen met wat er losgemaakt is.
Bij mij is het ook 23 jaar lang moeiteloos gelukt. Ik zag niet eens andere mannen staan.
Zelf schrijf ik het nu aan het moment dat mijn kinderen groter werden minder aandacht nodig hadden, ik thuis was als moeder, en een generatie vrouwen zag waar ik (dacht ik ) niet meer aan kon tippen.
En mijn man hield zielsveel van me en ik van hem. Maar die liefde was onvoorwaardelijk. Ook als ik zwaarder zou wegen zou hij van me houden, En als hij zei dat ik mooi was zag ik dat als verblinde liefde. Ja jij vind dat schat, maar ik zie anders in de spiegel. Dan is die aandacht en bevestiging van andere ineens iets dat je wakker maakt. Ik ben nog wel leuk en tel nog wel mee. Niet alleen voor mijn man maar ook voor anderen. En dan is de druk aan de andere zijde groot. Eens een keer afspreken, wat ik steeds afhield, want ik wilde niet ontrouw zijn. Maar was ook heel bang die aandacht te verliezen. Aandacht die ik OOK thuis kreeg want ik kreeg dagelijks te horen dat mijn man van me hield en hij vroeg me elke keer hoe mijn dag was en of ik nog iets leuks had beleefd. Maar dat was hij, de man die al 23 jaar lang van me hield en dat echt ook wel zou blijven doen, zoals ik ook van hem echt wel zou blijven houden. Geen 1 kwam daar tussen, en dat wilde ik ook niet. Maar ik werd wel nieuwsgieriger en er bloeide wel iets op bij me. Het was een neerwaardse spiraal waar bij aan de ene kant mijn verstand trok en aan de andere kant ik het verstandige zo zat was. Ik was verdorie zo lang verstandig en wilde wel eens wat beleven. Mee maken. Gelukkig heeft mijn man dat dus opgepakt. Heeft hij ingezien wat ik miste en blijkbaar gevonden had.
Ik had dus alleen maar meer reden om van hem te houden dan minder. Maar je bent er zelf ook nog he!
Leonora gaf ook heel goed aan dat juist een ander de vinger op de zere plek kan leggen. Je kabbelt vaak door in je relatie, tot ineens een ander kan laten zien wat er in mist. Die ander en het vreemdgaan kan dus ook juist wel eens dingen versterken en je tot praten of keuze brengen. Vaak moet het eerst gebeuren voor je wakker geschud wordt. Werkt men daarna wel aan de relatie, of besluit uit elkaar te gaan.
Of zoals bij ons. is je partner bereid met jou een nw weg in te gaan. Iets te doen met wat er losgemaakt is.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
dinsdag 12 juni 2007 om 14:56
Gelukkig zijn er uitzonderingen die de regel bevestigen. En ik begrijp dat ook. Het gaat te ver om te beschrijven hoe ik uit die nare relatie ben gekomen. En in sommige situaties kan ik zeer zeker in meegaan. Ook in mijn vriendinnenkring heb ik dingen meegemaakt waar ik hun niet op heb veroordeeld. Dat is het minne van een forum, je hoort dingen van 1 kant, je hoort de helft, zeer gemanipuleerd verhaal. Je bekijkt het objectief en niet zoals je het zou meemaken als het je beste vriendin of familie is. In die zin ben ik het ook met je eens. We (ver)oordelen forummers op hetgeen we lezen. Zelf ben ik laatst gestopt bij het topic over huizelijk geweld. Het kwam te dichtbij. Maar daar is hetzelfde aan de hand. Velen kunnen het niet begrijpen.
Ik heb dat zelf met vreemdgaan. Ondanks dat ik hunkerde naar liefde heb ik die stap niet gezet. Maar wie zal het zeggen dat als ik het wel had gedaan, ik zoveel jaar eerder van die nare relatie was verlost.
Maar vreemdgaan heeft natuurlijk tig verschillende versies. Ik zal ze niet allemaal opnoemen maar ik zie wel duidelijk verschil met de reden met betrekking tot begrip. Als je al kijkt naar gewoon geilen met een ander (of het nu in een avond gebeurd of een proces van weken/maanden) en dan vreemdgaan of een partner die door omstandigheden geen (lang of nooit meer) sex kan hebben. Of dat je als vrijgezel een huwelijk/relatie kapot maakt. Nou jullie kennen allemaal wel de diverse topics hier met alle uiteenlopende redenen.
Ondanks dat ik er tegen ben kan ik voor de een wel meer begrip tonen dan een ander. Het ligt an sich ook aan de situatie.
Maar doordat we het hier in het algemeen hadden stelde ik dat ik er tegen ben.
De laatste tijd zijn er weer zoveel van vreemdgangers topic. Weet je wat ik eerlijk dacht? Ik ben zo'n tegenstander. Zou het mij ook niet kunnen overkomen? Of zou het ook zo kunnen zijn dat ik over een jaar of zo met schaamrood een topic open dat het mij ook is overkomen? Na 7 jaar toen geen sex te hebben gehad denk ik dat ik sterk genoeg ben om het te weerstaan. Maar ik meen echt dat ik laatst heb gedacht ................. echt nooit nooit? Nou ja, tot op de dag van vandaag denk ik dat.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
dinsdag 12 juni 2007 om 14:56
Correct me if I'am wrong maar als ik het goed begrijp was je relatie geweldig maar toch niet helemaal en is je man het einde maar heb je er toch niet genoeg aan? Als dat zo in samenspraak met je man kan is dat mooi. Maar op het moment dat je het achter zijn rug om gaat doen heet het toch wel vreemdgaan en is het enorm lullig.
dinsdag 12 juni 2007 om 14:59
quote eleonora
Eerlijkheidshalve dacht ik dat bij mijn ex ook. In ieder geval dat ik het niet zou kunnen maar ik kon het wel en het viel me eigenlijk tegen hoe makkelijk het ging. Ik had gedacht dat mijn lichaam en geest zouden protesteren omdat het zo inging tegen alles waar ik in geloof maar dat was niet zo. Sterker nog, mijn lichaam deed leuker mee dan het in jaren gedaan had.
Ja, maar het grote verschil was dat je bij die ex ongelukkig was, toch?
(Ik vind het altijd leuk om te lezen dat je nu zo'n fijne relatie hebt, soms is het leven net een sprookje
)
Daarom blijf ik zeggen, het is een persoonlijk en aan een situatie onderhevig ding en wat voor de een als ideale liefde geldt, waarbij je best eens vreemd zou kunnen gaan, is voor de ander ondenkbaar. Het zijn zaken waar je nooit uit komt in een discussie, het zal blijven bij het uitwisselen van meningen.
Daar heb je kennelijk gelijk in, gezien de uiteenlopende reacties op dit topic!
Eerlijkheidshalve dacht ik dat bij mijn ex ook. In ieder geval dat ik het niet zou kunnen maar ik kon het wel en het viel me eigenlijk tegen hoe makkelijk het ging. Ik had gedacht dat mijn lichaam en geest zouden protesteren omdat het zo inging tegen alles waar ik in geloof maar dat was niet zo. Sterker nog, mijn lichaam deed leuker mee dan het in jaren gedaan had.
Ja, maar het grote verschil was dat je bij die ex ongelukkig was, toch?
(Ik vind het altijd leuk om te lezen dat je nu zo'n fijne relatie hebt, soms is het leven net een sprookje
)Daarom blijf ik zeggen, het is een persoonlijk en aan een situatie onderhevig ding en wat voor de een als ideale liefde geldt, waarbij je best eens vreemd zou kunnen gaan, is voor de ander ondenkbaar. Het zijn zaken waar je nooit uit komt in een discussie, het zal blijven bij het uitwisselen van meningen.
Daar heb je kennelijk gelijk in, gezien de uiteenlopende reacties op dit topic!
dinsdag 12 juni 2007 om 15:02
Ik denk dat je liefde niet kunt meten. Dat je pas zelf zal ervaren wanneer het overtreffent was. Iedereen die zegt dat men echt van zijn partner zielsveel houd die geloofd daarin en spreekt de waarheid, een ander kan daarvan nooit zeggen dat het geen echte liefde is. Het is zoals jij het voelt en ervaart.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
dinsdag 12 juni 2007 om 15:02
Ik denk dat het per persoon verschilt. In mijn ongelukigste periode in mijn leven, en zeker niet goed in mijn vel zittend, lukte het mij ook. Nu wil ik niet doen alsof ik een heilige ben hoor. Maar kon ondanks de mogelijkheden het toch principieel weerstaan.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
dinsdag 12 juni 2007 om 15:10
nee ik zeg steeds dat er niets ontbrak in mijn relatie en dat ik niets te kort kwam. Het lag puur aan iets binnen in mij. Wat losgemaakt was en heel lang weggestopt. Nooit aangeraakt en dus ook nooit in de verleiding gekomen.
Ik heb alleen wat chats weggeklikt en wat mailtjes voor mezelf gehouden. Verder werd alles besproken ook erotische chats die ik had. Maar wij zijn van mening dat alles wat je doet en waarvan je denkt dat je het beter niet aan je partner kan vertellen in feite vreemd gaan is. In die zin ging ik toen vreemd voor mijn gevoel, ik dacht dat ik sommige dingen niet kon bespreken omdat hij dat (zo vreesde ik ) niet zou begrijpen. Dat was onterecht, ik was bang maar weet nu dat ik alles kan en mag bespreken. Mijn angst maakte dat ik mijn mond hield.
Hij oversteeg zelfs mijn verwachting.
Je veronderstelling daar herken ik dus helemaal niets in. Het was puur en alleen maar mijn gevoel. Ik heb nooit minder geweldige gevonden en vond mijn relatie wel degelijk heel goed. Alleen bleek hij nog beter dan ik had verwacht.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
dinsdag 12 juni 2007 om 15:14
Maar ik zeg ook niet dat je per defintie dan de slechte keus maakt. Ik zeg alleen dat je dan pas zult weten of je bestand bent en of zal blijken of je verstand of je gevoelde overhand zal hebben. Pas op zo'n moment zal blijken of de 1 verstandig blijft of dat men zwakker is dan men dacht. En zo'n situatie is dan ook nog maar het moment en zal nog niets zeggen over een volgende keer, of het je dan weer zal lukken.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
dinsdag 12 juni 2007 om 15:15
quote doddie
Maar vaak zal die sleur gevoeld worden als dat allemaal bereikt is. Geen hoogtepunten meer, het kabbelt voor en er komt een gevoel van "is dit het nou?" het moment waarom veel dus niet meer zo verstandig blijken te kunnen denken en dom gaan doen.
Ik denk dat ik het wel begrijp, Doddie, ik kan me er iets bij voorstellen.Voor jou is een goed huwelijk 'normaal', je hebt het nooit anders gekend. Dan kun je na vele jaren wellicht het gevoel krijgen van 'is dit het nou'?
Bij mij is het grote 'voordeel' :) dat ik voor mijn huidige relatie een lang huwelijk gehad heb dat erg slecht was. Daardoor heb ik het gevoel dat ik nu, in de tweede helft van mijn leven, in een soort hemel terechtgekomen ben en ik ben mijn huidige man daar zo ontzettend dankbaar voor. Door mijn eerdere ervaring weet ik hoe een huwelijk ook kan zijn, (en dikwijls is, bij heel wat stellen) en daardoor waardeer en 'koester' ik mijn huidige huwelijk volgens mij nog veel meer dan als het mijn eerste huwelijk geweest zou zijn. Mijn man denkt er precies hetzelfde over.
Eerdere ervaringen kunnen dus ook een rol spelen.
Maar vaak zal die sleur gevoeld worden als dat allemaal bereikt is. Geen hoogtepunten meer, het kabbelt voor en er komt een gevoel van "is dit het nou?" het moment waarom veel dus niet meer zo verstandig blijken te kunnen denken en dom gaan doen.
Ik denk dat ik het wel begrijp, Doddie, ik kan me er iets bij voorstellen.Voor jou is een goed huwelijk 'normaal', je hebt het nooit anders gekend. Dan kun je na vele jaren wellicht het gevoel krijgen van 'is dit het nou'?
Bij mij is het grote 'voordeel' :) dat ik voor mijn huidige relatie een lang huwelijk gehad heb dat erg slecht was. Daardoor heb ik het gevoel dat ik nu, in de tweede helft van mijn leven, in een soort hemel terechtgekomen ben en ik ben mijn huidige man daar zo ontzettend dankbaar voor. Door mijn eerdere ervaring weet ik hoe een huwelijk ook kan zijn, (en dikwijls is, bij heel wat stellen) en daardoor waardeer en 'koester' ik mijn huidige huwelijk volgens mij nog veel meer dan als het mijn eerste huwelijk geweest zou zijn. Mijn man denkt er precies hetzelfde over.
Eerdere ervaringen kunnen dus ook een rol spelen.
dinsdag 12 juni 2007 om 15:17
Waarom gaan mensen vreemd?
Omdat neuken met een ander NOT DONE is in een relatie.
Als we vanuit onze opvoeding/cultuur niet met de paplepel ingegeoten (geramd?) hadden gekregen dat dit niet mag, zouden we dan opener in onze/deze verlangesn kunnen zijn en het bespreekbaar durven maken?
Zouden dan niet meer mensen met wederzijdse goedkeuring een keer van en met een ander mogen genieten??
Ik zeg ook maar wat hoor :D
Omdat neuken met een ander NOT DONE is in een relatie.
Als we vanuit onze opvoeding/cultuur niet met de paplepel ingegeoten (geramd?) hadden gekregen dat dit niet mag, zouden we dan opener in onze/deze verlangesn kunnen zijn en het bespreekbaar durven maken?
Zouden dan niet meer mensen met wederzijdse goedkeuring een keer van en met een ander mogen genieten??
Ik zeg ook maar wat hoor :D
dinsdag 12 juni 2007 om 15:20
voor de duidelijkheid, het was voor mij een voorbeeld hoe het zou kunnen gaan. Ik zelf heb dat gevoel van "is dit het nou" dus niet gehad.
het was bij mij meer iets dat losgemaakt werd en dat ik heel diep weggestopt had. Een knop die uit en die maakte dat ik moeiteloos trouw was. Jarenlang had ik een muur die maakte dat ik andere mannen niet dichterbij liet komen. Zo iets deed je niet, punt. En ineens kwamen er in die muur zwakke plekken en dat maakte dat er iets bij me los kwam dat ik heel diep had weggestopt. Het flirterige het verleidelijke, dat maakte dat ik me weer vrouwelijk voelde. Maar tevens ook kwetsbaarder voor de verleiding. Ik ben dus heel blij dat we daar beide iets mee zijn gaan doen binnen onze relatie.
het was bij mij meer iets dat losgemaakt werd en dat ik heel diep weggestopt had. Een knop die uit en die maakte dat ik moeiteloos trouw was. Jarenlang had ik een muur die maakte dat ik andere mannen niet dichterbij liet komen. Zo iets deed je niet, punt. En ineens kwamen er in die muur zwakke plekken en dat maakte dat er iets bij me los kwam dat ik heel diep had weggestopt. Het flirterige het verleidelijke, dat maakte dat ik me weer vrouwelijk voelde. Maar tevens ook kwetsbaarder voor de verleiding. Ik ben dus heel blij dat we daar beide iets mee zijn gaan doen binnen onze relatie.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
dinsdag 12 juni 2007 om 15:25
Alle bijdragen lezend bekruipt mij gaandeweg het gevoel dat de stelling: "als je zielsveel van je partner houdt dan doe je het hem niet aan om vreemd te gaan" een enorm stuk overslaat. Dit idee krijg ik door alle omstandigheden die worden aangevoerd waardoor het eventueel toch zou kunnen gebeuren.
Het lijkt mij dat als je zielsveel van je partner houdt, ook goed voor je relatie zorgt (is ook eigenbelang); Dus probeert zoveel mogelijk de versloffing buiten de deur te houden. En als de relatie door allerlei omstandigheden, zoals ziekte, kinderen, geamputeerde onderlichamen, tijdelijk geen hoogstandje meer is, dat samen te onderkennen en te accepteren.
Als je last hebt van allerlei onduidelijke gevoelens of onbestemde onvredes kun hier toch met je partner over te praten, kan ook verhelderend zijn en zo niet dan weet hij in ieder geval dat je niet in je hum bent.
En dan kunnen ook verliefdheden op of verlangens naar iemand anders bespreekbaar zijn. En ws komt het dan niet eens tot vreemdgaan (met vreemdgaan bedoel ik overigens dat je het stiekem doet).
Het lijkt mij dat als je zielsveel van je partner houdt, ook goed voor je relatie zorgt (is ook eigenbelang); Dus probeert zoveel mogelijk de versloffing buiten de deur te houden. En als de relatie door allerlei omstandigheden, zoals ziekte, kinderen, geamputeerde onderlichamen, tijdelijk geen hoogstandje meer is, dat samen te onderkennen en te accepteren.
Als je last hebt van allerlei onduidelijke gevoelens of onbestemde onvredes kun hier toch met je partner over te praten, kan ook verhelderend zijn en zo niet dan weet hij in ieder geval dat je niet in je hum bent.
En dan kunnen ook verliefdheden op of verlangens naar iemand anders bespreekbaar zijn. En ws komt het dan niet eens tot vreemdgaan (met vreemdgaan bedoel ik overigens dat je het stiekem doet).
dinsdag 12 juni 2007 om 15:33
dat is zo mabel. Maar zoals ik al zei is het vaak zo'n onbestendig gevoel en als je er over praat zal je partner het met feiten al snel van tafel vegen. Het is zo ontastbaar en zo vaag. En dan kan (juist vaak een man) je vinden zeuren bv omdat hij laat zien dat je het toch goed hebt samen. En dat kun je dan alleen maar bevestigen.
Ook vrouwen zullen vaak een man zeggen dat hij zeurt. Ik lees dat wel degelijk vaak in topic. Men moet maar tevreden zijn en niet denken dat het gras bij de buren groener is. Of men zegt dat een paar uur sex met een ander toch nooit boven de liefde kan gaan die je samen hebt. Tja wat moet je dan als man nog aangeven. Als jij misschien wel eens sex wil hebben met een ander en dat wel heel spannend lijkt. Ze heeft dan gelijk, hij wil haar voor een beetje sex niet kwijt, maar verdorie het lijkt hem wel spannend om eens wat met een ander te doen.
je mag al blij zijn dat je dit KAN bespreken in een relatie. Ik vermoed zelf dat veel het niet eens durven omdat ze dan gelijk al bonje hebben. Maar wat houdvanjezelf al zei, het is wel iets wat in sommige hun hoofd zit en wat sommige best eens willen ervaren. En het heeft niets met de liefde te maken voor hun partner, maar bespreken... ik denk dat de meeste wel uitkijken omdat ze een bijl in hun net zullen verwachten. Of op zijn minst grote bonje. Dus zal men het liever stiekem doen, wat niet weet wat niet deert. Niet de liefde van je leven willen verliezen maar wel willen ervaren hoe het nou is.
Ook vrouwen zullen vaak een man zeggen dat hij zeurt. Ik lees dat wel degelijk vaak in topic. Men moet maar tevreden zijn en niet denken dat het gras bij de buren groener is. Of men zegt dat een paar uur sex met een ander toch nooit boven de liefde kan gaan die je samen hebt. Tja wat moet je dan als man nog aangeven. Als jij misschien wel eens sex wil hebben met een ander en dat wel heel spannend lijkt. Ze heeft dan gelijk, hij wil haar voor een beetje sex niet kwijt, maar verdorie het lijkt hem wel spannend om eens wat met een ander te doen.
je mag al blij zijn dat je dit KAN bespreken in een relatie. Ik vermoed zelf dat veel het niet eens durven omdat ze dan gelijk al bonje hebben. Maar wat houdvanjezelf al zei, het is wel iets wat in sommige hun hoofd zit en wat sommige best eens willen ervaren. En het heeft niets met de liefde te maken voor hun partner, maar bespreken... ik denk dat de meeste wel uitkijken omdat ze een bijl in hun net zullen verwachten. Of op zijn minst grote bonje. Dus zal men het liever stiekem doen, wat niet weet wat niet deert. Niet de liefde van je leven willen verliezen maar wel willen ervaren hoe het nou is.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
dinsdag 12 juni 2007 om 15:36
Ik vraag me af of je dat kunt afschuiven op opvoeding; tenslotte worden veel aspecten van de opvoeding bij het volwassen worden achtergelaten.
Dus waarom je deze verlangens niet open kunnen bespreken met je partner? Je mag toch zelf bepalen hoe je relatie eruit ziet, uiteraard in overleg met je partner(s).
dinsdag 12 juni 2007 om 15:37
En als je het dan toch stiekem achter de rug van de liefde van je leven doet, ben jij die liefde van je leven niet waard. Er over praten en er samen over beslissen is iets heel anders. Maar als je grote liefde er niet mee kan leven dat jij er op los ***** buiten de deur en jij hebt het er niet voor over om het voor hem of haar te laten vraag ik me wel af hoe groot je liefde nou is!
dinsdag 12 juni 2007 om 15:38
BTW Bianca, je had het over een partner met een geamputeerd onderlichaam. Zolang zijn handen niet geamputeerd zijn hoef ik geen gigolo hoor :D
Grappig, mijn man en ik hadden dit onderwerp (fysieke onmogelijkheid tot seks van een van de partners) in het begin van onze relatie uitgebreid besproken en we waren beiden tot de conclusie gekomen dat we elkaar dan seks met een ander zouden gunnen, zolang er tussen hem en die ander geen emotionele binding ontstaat. Dus inderdaad met een gigolo of een prostituee, of wisselende contacten, zoals in een parenclub.
Grappig, mijn man en ik hadden dit onderwerp (fysieke onmogelijkheid tot seks van een van de partners) in het begin van onze relatie uitgebreid besproken en we waren beiden tot de conclusie gekomen dat we elkaar dan seks met een ander zouden gunnen, zolang er tussen hem en die ander geen emotionele binding ontstaat. Dus inderdaad met een gigolo of een prostituee, of wisselende contacten, zoals in een parenclub.
dinsdag 12 juni 2007 om 15:46
waarom is het voor haar laten van grotere liefde dan het hem toe te staan? Alles is bespreekbaar zegt men en over alles wil men samen een oplossing zoeken toch? Maar blijkbaar is dit dus zo'n punt dat je het maar gewoon moet laten. Je mag het bespreken als je het maar snel uit je hoofd laat. Maar daarmee is zijn verlangen niet weg hoor. Dat is dus helemaal niets samen oplossen na een gesprek en dat weet men ook . En dat is nu de reden waarom men zo iets dus vrijwel nooit zal bespreken omdat dit heel herkenbaar is en vaak als enige eruit komt. Je laat het maar en zet het maar uit je hoofd.
Ik keur niet goed dat men het dan stiekem doet, maar ik snap wel waar het dan uit voort komt. Je lost met bespreken dan niets op en hebt gewoon te accepteren hoe het is .Dus waarom zou je het nog bespreken dan? Om te horen dat het blijft zoals het is (wat je al vermoedde?) En alleen maar wantrouwen en huilpartijen te krijgen "je houd zeker niet meer van me, vind me zeker niet meer mooi genoeg" enz.
Ik snap dan wel dat er veel vreemdgaan al keur ik het met jou niet goed. Maar zo gaat het toch vaak. Men wil dit toch niet oplossen! Wil hierin toch niet naderen. dus blijft alles hetzelfde tenzij je het stiekem doet (deze mogelijkheid hadden we nog niet besproken)
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
dinsdag 12 juni 2007 om 15:49
<div class="forumquote">quote: houvanjezelf reageerde <script language='javascript' type='text/javascript'>document.write(friendlyDateTimeFromStr('12-06-2007 15:17:09'));</script>
<hr class="forumhr" />
Waarom gaan mensen vreemd?<br /><br />Omdat neuken met een ander NOT DONE is in een relatie.<br />Als we vanuit onze opvoeding/cultuur niet met de paplepel ingegeoten (geramd?) hadden gekregen dat dit niet mag, zouden we dan opener in onze/deze verlangesn kunnen zijn en het bespreekbaar durven maken?<br /><font color="#ff00ff">Ik denk dat e.e.a. een diepere oorzaak heeft dan opvoeding/cultuur.<br />E.e.a. heeft te maken met gevoelens van veiligheid en zekerheid vs het zoeken naar spanning. Daarnaast is er de evolutionaire theorie van verkrijgen van zekerheid over de oorsprong va je nageslacht. Bij alle dieren waar de jongen verzorging nodig hebben van beide ouders gedurende een langere periode zien we dat de manetjes graag zeker stellen dat het gebroed dat zij verzorgen ook daadwerkelijk het hunne is. ( vandaar ook denk ik dat in zo ongeveer alle menselijke culturen vreemdgaan van vrouwen harder veroordeld wordt dan vreemgaan van mannen).<br />Als een van de partners vreemdgaat is er een risico dat de andere partner te maken krijgt met nageslacht dat niet vanhem/haar is. Aangezien beide partner nodig zijn om het jong groot te brengen is vreemdgaan dus een bedreiging voor de voortplanting en dus ongewenst. Bespreekbaarmken zal niet genoeg zijn. ik denk dat sex met een derde pas acceptabel is op dat moment dat beide partners sex niet als bedreigend meer ervaren ( misschien omdat er geen afhankelijke kinderen meer zijn, omdat de vruchtbare leeftijd vorbij is of omdat deze personen in staat zijn om veiligheid en gebortgenheid los te kunnen zien van een sexuele reatie, wat dus heel erg moeilijk is en lang niet voor iedereen weggelegd.<br /></font><br /><br />Zouden dan niet meer mensen met wederzijdse goedkeuring een keer van en met een ander mogen genieten??<br /><br />Ik zeg ook maar wat hoor <img src="/viva/emoticons/02_open_mouthed.gif" border="0" /><br /></div>
<br />
<br />
<hr class="forumhr" />
Waarom gaan mensen vreemd?<br /><br />Omdat neuken met een ander NOT DONE is in een relatie.<br />Als we vanuit onze opvoeding/cultuur niet met de paplepel ingegeoten (geramd?) hadden gekregen dat dit niet mag, zouden we dan opener in onze/deze verlangesn kunnen zijn en het bespreekbaar durven maken?<br /><font color="#ff00ff">Ik denk dat e.e.a. een diepere oorzaak heeft dan opvoeding/cultuur.<br />E.e.a. heeft te maken met gevoelens van veiligheid en zekerheid vs het zoeken naar spanning. Daarnaast is er de evolutionaire theorie van verkrijgen van zekerheid over de oorsprong va je nageslacht. Bij alle dieren waar de jongen verzorging nodig hebben van beide ouders gedurende een langere periode zien we dat de manetjes graag zeker stellen dat het gebroed dat zij verzorgen ook daadwerkelijk het hunne is. ( vandaar ook denk ik dat in zo ongeveer alle menselijke culturen vreemdgaan van vrouwen harder veroordeld wordt dan vreemgaan van mannen).<br />Als een van de partners vreemdgaat is er een risico dat de andere partner te maken krijgt met nageslacht dat niet vanhem/haar is. Aangezien beide partner nodig zijn om het jong groot te brengen is vreemdgaan dus een bedreiging voor de voortplanting en dus ongewenst. Bespreekbaarmken zal niet genoeg zijn. ik denk dat sex met een derde pas acceptabel is op dat moment dat beide partners sex niet als bedreigend meer ervaren ( misschien omdat er geen afhankelijke kinderen meer zijn, omdat de vruchtbare leeftijd vorbij is of omdat deze personen in staat zijn om veiligheid en gebortgenheid los te kunnen zien van een sexuele reatie, wat dus heel erg moeilijk is en lang niet voor iedereen weggelegd.<br /></font><br /><br />Zouden dan niet meer mensen met wederzijdse goedkeuring een keer van en met een ander mogen genieten??<br /><br />Ik zeg ook maar wat hoor <img src="/viva/emoticons/02_open_mouthed.gif" border="0" /><br /></div>
<br />
<br />
dinsdag 12 juni 2007 om 15:51
nb ik ben met jou voor de concequentie van zo'n keuze, ik vind ook dat je dan het lef moet hebben om te zeggen "ik doe het toch" met alle gevolgen die dat kan hebben.
Maar helaas zullen veel bang zijn voor de concequentie, en dat is JUIST omdat men de ander niet kwijt wil en van die ander houd. Dat is juist omdat men niet wil verliezen en dus bang is voor die concequentie. Maar bespreken kan wel eens verhelderend werken en mogelijkheden bieden die vreemdgaan alleen maar verwoesten. Want vaak heeft men nog wel begrip voor het verlangen maar kan men niet over het liegen en bedriegen heen stappen.
Maar helaas zullen veel bang zijn voor de concequentie, en dat is JUIST omdat men de ander niet kwijt wil en van die ander houd. Dat is juist omdat men niet wil verliezen en dus bang is voor die concequentie. Maar bespreken kan wel eens verhelderend werken en mogelijkheden bieden die vreemdgaan alleen maar verwoesten. Want vaak heeft men nog wel begrip voor het verlangen maar kan men niet over het liegen en bedriegen heen stappen.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
