Relaties
alle pijlers
Van je partner houden en toch vreemdgaan
dinsdag 12 juni 2007 om 11:52
Hoi, in een ander topic schreef ik dat volgens mij, je niet vreemd zult gaan als je echt 'diep' van je partner houdt.
Dat werd tegengesproken, en om het andere topic niet op een zijspoor te laten belanden, wilde ik hier even mijn standpunt kort uiteenzetten.
Ik ben het er niet mee eens dat het soms onmogelijk is om aan de verleiding van het vreemdgaan te weerstaan.
Stel je het volgende voor: je hebt een partner waar je zielsveel van houdt maar je bent ook verliefd op iemand anders en het is wederzijds; je hebt de gelegenheid om met elkaar naar bed te gaan en je staat op het punt dat te doen, omdat het je onweerstaanbaar lijkt. Maar dan hoor je een stem die je zegt dat als je het doet, je kind zal overlijden. (sorry voor de 'magische' stijl...).
Ik ben ervan overtuigd dat de verleiding dan plots niet meer onweerstaanbaar is en dat niemand in zo'n geval toch zal vreemdgaan, en dat het ook geen moeite zal kosten!
Hetzelfde gebeurt eigenlijk als je 'echt' van iemand houdt. Dan is de gedachte dat je je partner bedriegt, ook zo afschuwelijk dat je gewoon niet kunt vreemdgaan. De liefde voor je partner is dan zo sterk dat het je geen moeite kost om aan verleidingen te weerstaan.
Nu zijn er natuurlijk een heleboel mensen die zeggen en oprecht denken dat ze zielsveel van hun partner houden en die toch vreemdgaan of vreemdgegaan zijn.
Maar dat 'zielsveel' houden van, is dus niet sterk genoeg om hen ervan te weerhouden om vreemd te gaan. Het is dus niet die 'optimale' liefde die wel zo sterk is dat ze je belet om vreemd te gaan.
Ben benieuwd of ik met die mening alleen sta:?, en of ik ze begrijpelijk verwoord heb.
Dat werd tegengesproken, en om het andere topic niet op een zijspoor te laten belanden, wilde ik hier even mijn standpunt kort uiteenzetten.
Ik ben het er niet mee eens dat het soms onmogelijk is om aan de verleiding van het vreemdgaan te weerstaan.
Stel je het volgende voor: je hebt een partner waar je zielsveel van houdt maar je bent ook verliefd op iemand anders en het is wederzijds; je hebt de gelegenheid om met elkaar naar bed te gaan en je staat op het punt dat te doen, omdat het je onweerstaanbaar lijkt. Maar dan hoor je een stem die je zegt dat als je het doet, je kind zal overlijden. (sorry voor de 'magische' stijl...).
Ik ben ervan overtuigd dat de verleiding dan plots niet meer onweerstaanbaar is en dat niemand in zo'n geval toch zal vreemdgaan, en dat het ook geen moeite zal kosten!
Hetzelfde gebeurt eigenlijk als je 'echt' van iemand houdt. Dan is de gedachte dat je je partner bedriegt, ook zo afschuwelijk dat je gewoon niet kunt vreemdgaan. De liefde voor je partner is dan zo sterk dat het je geen moeite kost om aan verleidingen te weerstaan.
Nu zijn er natuurlijk een heleboel mensen die zeggen en oprecht denken dat ze zielsveel van hun partner houden en die toch vreemdgaan of vreemdgegaan zijn.
Maar dat 'zielsveel' houden van, is dus niet sterk genoeg om hen ervan te weerhouden om vreemd te gaan. Het is dus niet die 'optimale' liefde die wel zo sterk is dat ze je belet om vreemd te gaan.
Ben benieuwd of ik met die mening alleen sta:?, en of ik ze begrijpelijk verwoord heb.
donderdag 14 juni 2007 om 23:48
reiger het had inderdaad ook te maken met anders erin zijn.
En wat ik ook sterk ervaarde was die neerwaardse spiraal, het onschuldig beginnen, iets leuk vinden, en dan de druk voelen van de andere kant. Ik wilde het eigenlijk wel bij die flirt houden maar aan de andere kant trok men om toch eens koffie te drinken of af te spreken. En die aandacht wilde ik eigenlijk niet kwijt die vond ik leuk, zou ik dat niet kwijt raken als ik alsmaar nee zei? Ik denk dat het ook mijn redding is geweest dat ik toch nog vrij open en eerlijk was over alles. Oke misschien zwakte ik het af (die angst weer) maar ik kon ook niet echt liegen.
Ik ben heel blij dat ik daar bijtijds uitgetrokken ben en we er dus samen iets mee zijn gaan doen.
En ik was dus ook die gene die mensen uitlachte als ze me waarschuwde voor chatten. Er zouden zoveel relatie's door stuk gaan. En ik lachtte ze uit. Ik was 23 jaar volkomen probleemloos monogaam gebleven. Sprak als ik alleen ergens was vaak over mijn man, zag niet eens dat ik versiert werd en dan zou ik op een chat bezwijken als ik in real daar al geen moeite mee had?
Die ervaring heeft mij wel geleerd dat ik niet meer zo snel zal beweren dat iets mij niet zal gebeuren. Zeg nooit nooit. Maar ik ervaarde het wel als een moment van onoplettendheid, niet waakzaam zijn en daardoor dus blijkbaar toch ook wel bevattelijk als er iets in je los gemaakt wordt wat je blijkbaar gewoon had weggestopt en niet toegelaten. Je bent en blijft toch maar een mens.
En wat ik ook sterk ervaarde was die neerwaardse spiraal, het onschuldig beginnen, iets leuk vinden, en dan de druk voelen van de andere kant. Ik wilde het eigenlijk wel bij die flirt houden maar aan de andere kant trok men om toch eens koffie te drinken of af te spreken. En die aandacht wilde ik eigenlijk niet kwijt die vond ik leuk, zou ik dat niet kwijt raken als ik alsmaar nee zei? Ik denk dat het ook mijn redding is geweest dat ik toch nog vrij open en eerlijk was over alles. Oke misschien zwakte ik het af (die angst weer) maar ik kon ook niet echt liegen.
Ik ben heel blij dat ik daar bijtijds uitgetrokken ben en we er dus samen iets mee zijn gaan doen.
En ik was dus ook die gene die mensen uitlachte als ze me waarschuwde voor chatten. Er zouden zoveel relatie's door stuk gaan. En ik lachtte ze uit. Ik was 23 jaar volkomen probleemloos monogaam gebleven. Sprak als ik alleen ergens was vaak over mijn man, zag niet eens dat ik versiert werd en dan zou ik op een chat bezwijken als ik in real daar al geen moeite mee had?
Die ervaring heeft mij wel geleerd dat ik niet meer zo snel zal beweren dat iets mij niet zal gebeuren. Zeg nooit nooit. Maar ik ervaarde het wel als een moment van onoplettendheid, niet waakzaam zijn en daardoor dus blijkbaar toch ook wel bevattelijk als er iets in je los gemaakt wordt wat je blijkbaar gewoon had weggestopt en niet toegelaten. Je bent en blijft toch maar een mens.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
woensdag 20 juni 2007 om 00:09
