Van je partner houden en toch vreemdgaan

wat houvanjezelf al aangaf gaat het dus ook vaak zo onschuldig. Ik was nergens naar op zoek maar het gebeurde ook met een flirt en een chat. Helemaal nog niet te ver. Maar ik had ook het geluk dat ik er open over was. Toch kreeg ik dan soms zinnen die ik dacht beter neit te kunnen vertellen. Wakkerde het iets aan. Achteraf kon ik alles vertellen maar net als het voorbeeld hier ben je er bang voor. Wat een opluchting als je vriend het weglacht. Maar de angst is er al wel. Straks ben je hem kwijt, Juist omdat het onschuldig is en het niets voor stelt is het je het niet waard daar een hoop ellende om te krijgen, dus denk je dat je wijzer je mond kan houden.



Goed dat je het verteld hebt (vriendin van ....?) ook ik ben blij dat het niet te ver ging maar het begint dus inderdaad zo onschuldig en de angst is het geen je tegenhoud. Juist omdat je je geliefde geen pijn wil doen en niet kwijt wil. Juist omdat je van die gene houd.

Goedenavond allemaal,

Dit gelezen te hebben vraag ik me toch wat af en dat is als volgt. Twee vrienden van mij zijn met elkaar getrouwd. ik hoor het verhaal dus van twee kanten. zij is ziek(blijvend) en doet het nog wel met hem 1 keer in de week, maar elke keer maakt ze er een soort drama van en de opmerking van moet dat nou? hoor ik uit haar mond. we hebben het toch goed. Doet geen moeite voor hem en stoot hem af(zijn al we een behoorlijke tijd getrouwd). Hij doet zn best om haar maar te plezieren en verzint werkelijk alles om het haar naar de zin te maken.maar t'is nooit goed. Nu weet ik dat hij een soort van S maatje heeft. en zegt ik kan haar neit alleen laten vanwege haar ziek zijn en mijn kind, maar ik merk wel dat hij van haar houdt. Hoe zien jullie dit dan, ik vind dit namelijk nogal lastig ze weet dat ze hem niet "goed" behandelt, maar blijft het wel doen en nu heeft hij naast haar ook gevoelens voor een ander. t'is niet goed maar t gebeurt wel

Vervelende situatie, misschien ook voor jou, omdat je er tussenin zit?

Maar wat vraag je je af?

wat houvanjezelf al aangaf gaat het dus ook vaak zo onschuldig. Ik was nergens naar op zoek maar het gebeurde ook met een flirt en een chat. Helemaal nog niet te ver. Maar ik had ook het geluk dat ik er open over was. Toch kreeg ik dan soms zinnen die ik dacht beter neit te kunnen vertellen. Wakkerde het iets aan. Achteraf kon ik alles vertellen maar net als het voorbeeld hier ben je er bang voor. Wat een opluchting als je vriend het weglacht. Maar de angst is er al wel. Straks ben je hem kwijt, Juist omdat het onschuldig is en het niets voor stelt is het je het niet waard daar een hoop ellende om te krijgen, dus denk je dat je wijzer je mond kan houden.



Goed dat je het verteld hebt (vriendin van ....?) ook ik ben blij dat het niet te ver ging maar het begint dus inderdaad zo onschuldig en de angst is het geen je tegenhoud. Juist omdat je je geliefde geen pijn wil doen en niet kwijt wil. Juist omdat je van die gene houd.

Hey doddie, ja was m'n beste vriendin. Ze is net weg. Haar vriend lacht het niet weg maar hij heeft haar pijn gedaan en zij heeft ook iets stoms gedaan en nou is het klaar. Ze heeft net heel grondig zich op die site uitgeschreven en volgens mij liggen ze nu bij elkaar in bed. En volgens mij is het heel belangrijk dat je het verteld, zeker als je er mee zit omdat je iets hebt verzwegen. Het was niet eens zo belangrijk dat hij het wist maar gewoon voor haar fijn dat ze het kon vertellen. Bovendien als je zeker van je relatie bent gaat hij je echt niet dumpen om zoiets. Ik heb t r nog even met mn vriend over gehad. Hij vond het ook goed dat ze het heeft verteld en hoopt dat ik dat ook doe als er een keer zoiets gebeurd. Als je t niet verteld en hij komt er later op een stomme manier achter lijkt t net alsof het wel iets betekende en dan heb je pas problemen. Dus  als het niks voorsteld, opbiechten want je hebt niks aan geheimpjes over dingen die er niet toe doen en waar je later gezeur over kan krijgen.

wat houvanjezelf al aangaf gaat het dus ook vaak zo onschuldig. Ik was nergens naar op zoek maar het gebeurde ook met een flirt en een chat. Helemaal nog niet te ver. Maar ik had ook het geluk dat ik er open over was. Toch kreeg ik dan soms zinnen die ik dacht beter neit te kunnen vertellen. Wakkerde het iets aan. Achteraf kon ik alles vertellen maar net als het voorbeeld hier ben je er bang voor. Wat een opluchting als je vriend het weglacht. Maar de angst is er al wel. Straks ben je hem kwijt, Juist omdat het onschuldig is en het niets voor stelt is het je het niet waard daar een hoop ellende om te krijgen, dus denk je dat je wijzer je mond kan houden.



Goed dat je het verteld hebt (vriendin van ....?) ook ik ben blij dat het niet te ver ging maar het begint dus inderdaad zo onschuldig en de angst is het geen je tegenhoud. Juist omdat je je geliefde geen pijn wil doen en niet kwijt wil. Juist omdat je van die gene houd.

En, ze kende deze persoon niet, was een willekeurige jongen van een chat waarvan ze geen naam weet. Dus lijkt me niet echt bedreigend.

dat snap ik ambrosia. Maar uiteraard kon ik die mannen ook niet waarmee ik chatte, het ging echter wel in neerwaardse spiraal en het begon ook zo onschuldig. Dat bedoelde houdvanjezelf ook. Het begint altijd onschuldig met vaak iemand die je niet kent en waar je dus geen gevaar in ziet.

dat snap ik ambrosia. Maar uiteraard kon ik die mannen ook niet waarmee ik chatte, het ging echter wel in neerwaardse spiraal en het begon ook zo onschuldig. Dat bedoelde houdvanjezelf ook. Het begint altijd onschuldig met vaak iemand die je niet kent en waar je dus geen gevaar in ziet.

Er is wel een verschil tussen 1 x een chat met en onbekende hebben en hem vervolgens nooit meer spreken dat telkens chatten met dezelfde vreemde. Maar goed als ik je blij maak door te zeggen dat het heeeel gevaarlijk is wat ze heeft gedaan en dat ze het waarschijnlijk nog veel meer gaat doen en het dan helemaal verpest in haar relatie, of zo'n geweldige relatie krijgt als jij! pfffffff

quote: doddie reageerde



dat snap ik ambrosia. Maar uiteraard kon ik die mannen ook niet waarmee ik chatte, het ging echter wel in neerwaardse spiraal en het begon ook zo onschuldig. Dat bedoelde houdvanjezelf ook. Het begint altijd onschuldig met vaak iemand die je niet kent en waar je dus geen gevaar in ziet.

Er is wel een verschil tussen 1 x een chat met en onbekende hebben en hem vervolgens nooit meer spreken dat telkens chatten met dezelfde vreemde. Maar goed als ik je blij maak door te zeggen dat het heeeel gevaarlijk is wat ze heeft gedaan en dat ze het waarschijnlijk nog veel meer gaat doen en het dan helemaal verpest in haar relatie, of zo'n geweldige relatie krijgt als jij! pfffffff

nee ik zeg toch helemaal niet dat ze gevaarlijk bezig was. Ik zeg alleen met houdvanjezelf dat het vaak zo begint. Onschuldig. Waarna je in een spiraal kunt komen. Een eerwaardse spiraal. Ik wil daarmee niets zeggen over jouw vriendin maar alleen maar hoe zo iets kan beginnen. Niet gezocht niet omdat je niet van je vriend of wat dan ook houd. .



Jammer dat je het zo negatief voelt wat ik zeg. Ik bedoelde er helemaal niets mee aangaande je vriendin. Wil er helemaal niets over zeggen. Het is heel goed dat ze open kaart speelde en ook open was omdat je daarmee inderdaad met elkaar de vinger aan de pols houd en contact met elkaar houd. Dingen geen eigen leven gaan leiden.



spijtig dat je dat aanvallend zag of negatief.

@doddie, niet iedereen is hetzelfde als jij. Als je je er zo rot over voelt na zo'n chat en er zelf meer mee zit dan je vriend kan het dan ook zijn dat je het niet meer doet en je lesje wel geleerd hebt. In dit geval (ik ga t niet nog een keer uitleggen) was het meer een kinderachtige actie van wraak voor wat die vriend had gedaan. Nu lachen ze er samen om en is er niks aan de hand.

quote: ambrosia9 reageerde





quote: doddie reageerde



dat snap ik ambrosia. Maar uiteraard kon ik die mannen ook niet waarmee ik chatte, het ging echter wel in neerwaardse spiraal en het begon ook zo onschuldig. Dat bedoelde houdvanjezelf ook. Het begint altijd onschuldig met vaak iemand die je niet kent en waar je dus geen gevaar in ziet.

Er is wel een verschil tussen 1 x een chat met en onbekende hebben en hem vervolgens nooit meer spreken dat telkens chatten met dezelfde vreemde. Maar goed als ik je blij maak door te zeggen dat het heeeel gevaarlijk is wat ze heeft gedaan en dat ze het waarschijnlijk nog veel meer gaat doen en het dan helemaal verpest in haar relatie, of zo'n geweldige relatie krijgt als jij! pfffffff





nee ik zeg toch helemaal niet dat ze gevaarlijk bezig was. Ik zeg alleen met houdvanjezelf dat het vaak zo begint. Onschuldig. Waarna je in een spiraal kunt komen. Een eerwaardse spiraal. Ik wil daarmee niets zeggen over jouw vriendin maar alleen maar hoe zo iets kan beginnen. Niet gezocht niet omdat je niet van je vriend of wat dan ook houd. .



Jammer dat je het zo negatief voelt wat ik zeg. Ik bedoelde er helemaal niets mee aangaande je vriendin. Wil er helemaal niets over zeggen. Het is heel goed dat ze open kaart speelde en ook open was omdat je daarmee inderdaad met elkaar de vinger aan de pols houd en contact met elkaar houd. Dingen geen eigen leven gaan leiden.



spijtig dat je dat aanvallend zag of negatief.

Lees nu je post. Gelukkig bedoelde je het niet zo. Ik bij deze ook niet dus. Ik ben gewoon blij dat er van allerlei soorten relaties kunnen zijn die allemaal goed zijn op hun eigen manier. Dat niet iedereen hetzelfde is.

Hi Reiger,



Ik heb (nog) niet alle reakties gelezen op je topic, maar ik denk er hetzelfde over als jij.

Voor mij is het ook onbestaanbaar om vreemd te gaan en tegelijkertijd te zeggen dat je zoveel van je partner houdt (binnen een  monogame relatie).



Al eerder heb ik wel 's ergens op een topic getypt dat vreemdgaan je niet overkomt maar dat het een keuze is en dat ik 100% zeker ben dat het mij nooit gaat gebeuren. Natuurlijk kreeg ik daar antwoorden op als "ik dacht ook altijd dat het mij niet kon overkomen" en meer in die trant, maar ik twijfel op geen enkele manier aan mijzelf.

Ik ben heel gelukkig getrouwd en sta niet open voor andere romantische kontakten. Dat wil niet zeggen dat ik niet met andere mannen praat of ze uit de weg ga, maar ik ga niet als mijn man een avond/nachtdienst heeft op zoek naar mannelijke kontakten op internet (om maar een voorbeeld te noemen). Ik ga niet in mijn eentje in een kroeg hangen zodat ik niet het risiko loop dat ik onder invloed van een drankje teveel mijn grenzen oprek. Kortom : ik breng mijzelf sowieso niet in risikovolle situaties en zorg dat ik kontrole over mezelf houd.



Ik weet uit ervaring dat er meer mannen goed bij mij passen, maar ik heb gekozen voor die ene en die ben ik trouw. En dat is beslist geen opgave! Het idee dat ik hem in de ogen kijk en een lulverhaal ophang terwijl ik vreemd ben gegaan....... dat zal ik iemand waar ik van houd nooit aandoen.



Ik blijf erbij dat vreemdgaan een bewuste keuze is en je niet zomaar overkomt.



Marion

ik heb gekozen voor die ene en die ben ik trouw. En dat is beslist geen opgave!



ik blijf erbij dat vreemdgaan een bewuste keuze is en je niet zomaar overkomt.

Wat mij betreft heb je hiermee de kern van de zaak getroffen Marion.

Het draait allemaal om keuzes en eenmaal gekozen: blijf bij die keuze of kies voor iets anders...maar niet dat twee-walletjes/halfslachtige/geniepige niet-willen-kiezen-maar-toch-doen-gedrag!

Vind ik ook; vreemdgaan doe je met je volle verstand (nou ja, verstand, eerder op gevoel wat je op dat moment niet kunt onderdrukken). Als je ervoor kiest om het te doen, moet je de consequenties ervan aanvaarden.

Ik heb het ook gedaan in het verleden, heel stom, en heb mezelf afgevraagd waarom ik het deed. En ik weet het niet, nog steeds niet.

Ik zat in een goede relatie, dat vonden we allebei. Toch deed ik het, ik ben nogal impulsief en ik leefde op het randje, ging enorme risicovolle dingen niet uit de weg. Niet goed te praten, het is iets wat je niet meer terug kunt draaien. In mijn huidige relatie zou ik er niet aan denken om vreemd te gaan, heb ervan geleerd en heb enorm veel respect voor mijn vriend. Dat wil ik hem niet aan doen en ik wil het ook helemaal niet, want ben superblij met hem en wat wij hebben samen. Je maakt niet alleen iets voor de ander kapot, je zet ook een relatie op het spel. Tenzij....dat je doel was, en je ergens onbewust weet dat je speelt met vuur en weet dat als je je brandt, het dan maar zo is......



Inderdaad dus, als je je relatie als goed beschouwt, is het niet te verantwoorden waarom je vreemd zou gaan. Blijkbaar vind je je relatie dan niet zo denderend. Misschien krijg je geen respect van je partner en denk je, het zal wel, ik ga vreemd dus boeit het mij nu ook niet dat ik je respectloos behandel.

Ik was nog heel jong toen ik mijn vriendje leerde kennen ( nu mijn man ) en ik was heviggggg verliefd...... mijn ouders vonden het maar niets en hoopten de afspraakjes tussen ons te kunnen beperken. Wat ik gelogen heb in die tijd .......zonder blikken of blozen kon ik hele verhalen ophangen waar ik heen ging, hoe het geweest was, wie wat zei .....ondertussen had ik een hele middag met mijn panty op mijn enkels doorgebracht  en daar voelde ik me niet schuldig over ( nu wel ) ; was immers voor "de goede zaak " , hoe kon zo'n liefde als ik voelde slecht zijn , etc. etc. .

En dan denk ik weleens ; als ik ooit zo verliefd op mijn buurman / baas / zwager / who ever zou worden als dat ik toen op hem was , zou ik dat weer kunnen en zou ik daar dan ook geen écht schuldgevoel bij hebben ?

Vind ik ook; vreemdgaan doe je met je volle verstand (nou ja, verstand, eerder op gevoel wat je op dat moment niet kunt onderdrukken). Als je ervoor kiest om het te doen, moet je de consequenties ervan aanvaarden.

Ik heb het ook gedaan in het verleden, heel stom, en heb mezelf afgevraagd waarom ik het deed. En ik weet het niet, nog steeds niet.

Ik zat in een goede relatie, dat vonden we allebei. Toch deed ik het, ik ben nogal impulsief en ik leefde op het randje, ging enorme risicovolle dingen niet uit de weg. Niet goed te praten, het is iets wat je niet meer terug kunt draaien. In mijn huidige relatie zou ik er niet aan denken om vreemd te gaan, heb ervan geleerd en heb enorm veel respect voor mijn vriend. Dat wil ik hem niet aan doen en ik wil het ook helemaal niet, want ben superblij met hem en wat wij hebben samen. Je maakt niet alleen iets voor de ander kapot, je zet ook een relatie op het spel. Tenzij....dat je doel was, en je ergens onbewust weet dat je speelt met vuur en weet dat als je je brandt, het dan maar zo is......



Inderdaad dus, als je je relatie als goed beschouwt, is het niet te verantwoorden waarom je vreemd zou gaan. Blijkbaar vind je je relatie dan niet zo denderend. Misschien krijg je geen respect van je partner en denk je, het zal wel, ik ga vreemd dus boeit het mij nu ook niet dat ik je respectloos behandel.

Ik kan het niet helpen, maar spreek je jezelf niet heel erg tegen hier?

Niet weten waarom je toen bent vreemd gegaan, plus beweren dat je het  nu niet meer zou doen.

Ik durf te beweren dat je, als je de eerste keer de reden niet wist, nu ook weer vreemd kan gaan.

Je weet tenslotte niet waarom je het destijds wel deed en je relatie was toen ook goed.

Hij heeft het niet goed aangepakt, net als ik destijds. Hij had haar moeten vertellen dat hij intimiteit tekort kwam, en dat daardoor het risico bestond dat hij het bij iemand anders zou zoeken. Eventueel hulp van een derde inschakelen. Als het allemaal niet hielp, had hij moeten proberen om 'vriendschappelijk' uit elkaar te gaan. Dat is mijn mening, gebaseerd op mijn ervaring, en in de veronderstelling dat de situatie vergelijkbaar is met de mijne destijds (de informatie die je geeft is natuurlijk niet voldoende om daar zeker van te zijn).

Ik denk toch niet dat je de situatie van de zieke+partner kunt vergelijken met jouw situatie destijds (voor zover ik die ken).

Je stelling was "als je diepe liefde voelt voelt ga je niet vreemd" ; Maar als je diepe liefde voelt voor je partner en deze is ziek, denk ik dat het gebrek aan sex niet een heel groot issue is, hooguit een van de vele beperkingen die de ziekte met zich meebrengt; Als de diepe liefde afneemt met de gezondheid van de partner denk ik dat er allang geen sprake meer is/was van diepe liefde.

Dit gezegd hebbende uit persoonlijke ervaring.

Dus  als het niks voorsteld, opbiechten want je hebt niks aan geheimpjes over dingen die er niet toe doen en waar je later gezeur over kan krijgen.

Tja, als het niets voorstelt kun je het rustig vertellen, dan valt er eigenlijk niet op te biechten.

Als je er moeite mee hebt om het te vertellen, dan is er dus wel degelijk iets aan de hand.

Ik vind, hoe moeilijker je het vindt òm iets te vertellen, hoe noodzakelijker het is dàt je het vertelt.........

Reiger,

ik wil er niet al te diep op ingaan, maar wat denk je van pijn, zoveel pijn dat je halve nachten dubbelgevouwen opzit, je continue beroerd voelen? En ook, zò walgen van je eigen lichaam, dat je zo gruwelijk in de steek laat. De angst (bij beiden) dat het nooit meer goedkomt, de frustratie( bij beiden) door het van het kastje naar de muur gestuurd worden door de medische sector. Geloof me maar, dan is sex een volstrekt onbetekenend issue.

De hoogste vorm van intimiteit is dan dat hij s'nachts bij je komt zitten als je jankt van de pijn en ellende. En dat is ook een uiting van liefde.



Dit gaat natuurlijk over mezelf, maar ik schrijf in de "je" vorm omdat het nogal confronterend is. Het gaat overigens nu weer beter met me.

En verder geloof ik dat we een tikkie van je oorspronkelijke stelling afdwalen....

quote: ambrosia9 reageerde



Dus  als het niks voorsteld, opbiechten want je hebt niks aan geheimpjes over dingen die er niet toe doen en waar je later gezeur over kan krijgen.



Tja, als het niets voorstelt kun je het rustig vertellen, dan valt er eigenlijk niet op te biechten.

Als je er moeite mee hebt om het te vertellen, dan is er dus wel degelijk iets aan de hand.

Ik vind, hoe moeilijker je het vindt òm iets te vertellen, hoe noodzakelijker het is dàt je het vertelt.........

Dat was dus het hele punt, ze wilde het perse wel vertellen maar twijfelde omdat ze toch bang was dat hij het verkeerd zou begrijpen ofzo. uiteindelijk gewoon heel goed dat ze t heeft verteld.

Doddie (als je dit topic nog leest), ik lees in jouw reacties steeds dat je heel veel van je man houdt, maar dat je toch op weg was om vreemd te gaan.

Jouw reacties hebben me aan het denken gezet.

Misschien werkt het bij sommige mensen zo, dat ze denken dat ze er hun partner geen kwaad mee doen omdat hij het niet te weten zal komen.

Dan is het niet een gebrek aan liefde, dat de oorzaak is van het vreemdgaan, maar vind je eerlijkheid minder belangrijk. Denk je dat je je partner niet tekort doet door niet eerlijk te zijn. Dat hij er niets mee te maken heeft (dat lees je wel eens in boekjes: je hoeft het vreemdgaan van je partner niet op jezelf te betrekken, het heeft niets met jou te maken).l

Dan neem je in feite een beslissing in jouw partners plaats: jij denkt te weten dat hij zich door je vreemdgaan niet tekort gedaan hoeft te voelen, terwijl je partner daar zelf anders over denkt. Eigenlijk is het dan ook een soort betutteling van je partner.

(Ik vraag me af of ik duidelijk genoeg ben...).

nee zo zag en voelde ik dat helemaal niet, ik probeer steeds duidelijk te maken dat het niets te maken had met de liefde  voor mijn partner en  mijn relatie. Het was ik die bang was dat hij het niet zou begrijpen, het was ik die geen antwoord zou hebben op de vragen. Ik was de weg kwijt en worstelde er alleen mee. Uit angst dat hij het niet kon begrijpen.



Ik denk dat iedereen het direct zou begrijpen als het er nog duidelijker had opgelegen. Ik denk dat bv iemand die depressief is echt wel van zijn partner kan houden maar gewoon niet in staat is dan keuze's te maken die uit liefde voor de partner zijn. Dan heb je het druk genoeg met jezelf. Zelfde geld voor ziekte, dan kun je niet anders dan voor jezelf kiezen.



Wat ik probeer duidelijk te maken is dat het bij mij dan niet zo ernstig was maar dat ik dus even niet in staat was om verstandige keuze's te maken en uit liefde  voor een partner anders te handelen. Ik had het op dat moment te druk met mezelf ik begreep het zelf al amper dus hoe kon ik verwachten dat hij het zou begrijpen? Ik voelde aan ene kant wel dat ik niet goed bezig was maar het was aan andere kant ook zo'n ontdekking dat het me moeite kosten daarin verstandig te kiezen.



Ook hier zal men in tal van andere situatie's het wel begrijpen, je houd van je partner maar kan een geweldige carrierre maken,en moet daar wel voor naar het buitenland, je partner kan niet mee vanwege zijn werk wat doe je dan? Kies je dan ook uit liefde voor hem of kies je voor je ontwikkeling en de uitdaging?



Dan ineens zal men wel zeggen dat je niet voor liefde jezelf opzij moet zetten. En ik voelde dat ik iets dat ik had ontdekt misschien opzij moest zetten. En dat zat niet in de personen met wie ik chatte, ze stelde in feite niet zoveel voor, maar zat wel in het opbloeien dat ik deed. Maar hoe moest ik hem dat uitleggen dan?  Ik had gevoel dat hij het nooit zou begrijpen.



Achteraf dus onterecht, hij begreep het beter dan ik. En hij vind eerlijkheid belangrijk dan wat dan ook. Liever had hij nog gewilt dat ik hem gewoon mededeelde wat ik wilde gaan doen en met wie dan dat ik het stiekem had gedaan. Niet dat dat hem geen pijn had gedaan maar hij zei dan weer dat hij niet kon verwachten dat ik net als hij was. Dat ik ook tevreden kon zijn met wat er was en hoe het was. Ik mocht dus anders zijn en anders beslissen, ik was zijn bezit niet maar... ik had dan wel ook rekening te houden met zijn reactie, en daar was ik dus inderdaad wel bang voor. En voor de vragen waar ik zelf het antwoord niet op wist.



Wat eerlijkheid betreft, ik wist hoe hij daar over dacht maar ik ben daarin in die zin anders dat ik niet alles hoef te delen. Ik heb ook graag wat dingen voor mezelf. Sommige dingen wilde ik eigenlijk helemaal nog niet delen omdat ik het zelf nog moest verwerken en een plek geven. Mezelf er nog over verwonderde. Maar hij had daar natuurlijk wel recht op. Het was gewoon even moeilijk voor me. Zoals hij later zei 'laat weten met wie ik samen leef" ik hoefde niet hetzelfde te zijn en denken als hij als ik het maar wel deelde, want vond hij, daar heb je nu juist een relatie voor. Hij wilde weten met wie hij samen leefde, en ik creeerde langzaamaan een soort van dubbel leven. De vrouw en moeder die hij al kende maar daarnaast die vrouw die persoonlijk opbloeide. die uit een soort van concon kwam als een vlinder. Ik moet zeggen dat ik er in die tijd wel meer verandere in mijn leven. De kinderen hadden me minder nodig, ik kreeg ander werk dus er veranderde erg veel voor me. Dat is best wel moeilijk geweest voor hem. Dat die zorgzame vrouw die alles regelde ineens ook meer aan zichzelf ging denken.



Dus al met al wel leerzaam geweest.