Relaties
alle pijlers
Van je partner houden en toch vreemdgaan
dinsdag 12 juni 2007 om 11:52
Hoi, in een ander topic schreef ik dat volgens mij, je niet vreemd zult gaan als je echt 'diep' van je partner houdt.
Dat werd tegengesproken, en om het andere topic niet op een zijspoor te laten belanden, wilde ik hier even mijn standpunt kort uiteenzetten.
Ik ben het er niet mee eens dat het soms onmogelijk is om aan de verleiding van het vreemdgaan te weerstaan.
Stel je het volgende voor: je hebt een partner waar je zielsveel van houdt maar je bent ook verliefd op iemand anders en het is wederzijds; je hebt de gelegenheid om met elkaar naar bed te gaan en je staat op het punt dat te doen, omdat het je onweerstaanbaar lijkt. Maar dan hoor je een stem die je zegt dat als je het doet, je kind zal overlijden. (sorry voor de 'magische' stijl...).
Ik ben ervan overtuigd dat de verleiding dan plots niet meer onweerstaanbaar is en dat niemand in zo'n geval toch zal vreemdgaan, en dat het ook geen moeite zal kosten!
Hetzelfde gebeurt eigenlijk als je 'echt' van iemand houdt. Dan is de gedachte dat je je partner bedriegt, ook zo afschuwelijk dat je gewoon niet kunt vreemdgaan. De liefde voor je partner is dan zo sterk dat het je geen moeite kost om aan verleidingen te weerstaan.
Nu zijn er natuurlijk een heleboel mensen die zeggen en oprecht denken dat ze zielsveel van hun partner houden en die toch vreemdgaan of vreemdgegaan zijn.
Maar dat 'zielsveel' houden van, is dus niet sterk genoeg om hen ervan te weerhouden om vreemd te gaan. Het is dus niet die 'optimale' liefde die wel zo sterk is dat ze je belet om vreemd te gaan.
Ben benieuwd of ik met die mening alleen sta:?, en of ik ze begrijpelijk verwoord heb.
Dat werd tegengesproken, en om het andere topic niet op een zijspoor te laten belanden, wilde ik hier even mijn standpunt kort uiteenzetten.
Ik ben het er niet mee eens dat het soms onmogelijk is om aan de verleiding van het vreemdgaan te weerstaan.
Stel je het volgende voor: je hebt een partner waar je zielsveel van houdt maar je bent ook verliefd op iemand anders en het is wederzijds; je hebt de gelegenheid om met elkaar naar bed te gaan en je staat op het punt dat te doen, omdat het je onweerstaanbaar lijkt. Maar dan hoor je een stem die je zegt dat als je het doet, je kind zal overlijden. (sorry voor de 'magische' stijl...).
Ik ben ervan overtuigd dat de verleiding dan plots niet meer onweerstaanbaar is en dat niemand in zo'n geval toch zal vreemdgaan, en dat het ook geen moeite zal kosten!
Hetzelfde gebeurt eigenlijk als je 'echt' van iemand houdt. Dan is de gedachte dat je je partner bedriegt, ook zo afschuwelijk dat je gewoon niet kunt vreemdgaan. De liefde voor je partner is dan zo sterk dat het je geen moeite kost om aan verleidingen te weerstaan.
Nu zijn er natuurlijk een heleboel mensen die zeggen en oprecht denken dat ze zielsveel van hun partner houden en die toch vreemdgaan of vreemdgegaan zijn.
Maar dat 'zielsveel' houden van, is dus niet sterk genoeg om hen ervan te weerhouden om vreemd te gaan. Het is dus niet die 'optimale' liefde die wel zo sterk is dat ze je belet om vreemd te gaan.
Ben benieuwd of ik met die mening alleen sta:?, en of ik ze begrijpelijk verwoord heb.
woensdag 13 juni 2007 om 10:59
quote zaza
Reiger, ben het helemaal met je eens. Als je er beide achter staat en het goed keurt, denk ik dus wel dat het kan. Maar als je een afspraak hebt om monogaam te zijn, denk ik dat je gelijk hebt.
Inderdaad, iets wat je samen afspreekt omdat je je er allebei goed bij voelt, is voor mij absoluut geen vreemdgaan.
Wat Doddie en haar man hebben, daar kan ik net als jou verstandelijk in meegaan, maar gevoelsmatig zou ik er moeite mee hebben.
Mijn man en ik hebben een aantal gezamenlijke vrienden die ik waardeer, maar ik zou er geen seks mee kunnen hebben. Wat ik ervoor voel is meer wat ik voor een broer zou voelen. Ik denk dat ik echt een monogaam type ben :D, want ook in mijn vorige huwelijk, ben ik pas naar andere mannen gaan kijken toen het al heel erg slecht ging. Tijdens de eerste twintig jaar (ongeveer) interessseerden ze me gewoon niet. (Ondanks dat het zelfs in die eerste periode niet eens een fijn huwelijk was.)
Mijn man heeft precies hetzelfde, misschien zelfs nog meer dan ik.
Maar ik kan begrijpen dat, als je niet monogaam van nature bent, een relatie zoals die van Doddie iets extra's kan betekenen.
Maar wat vreemdgaan betreft, ben ik nog altijd mijn oorspronkelijke mening toegedaan. Namelijk dat je erg veel van je partner kunt houden en toch vreemdgaan, maar dat dat 'erg veel' dan toch niet het hoogst mogelijke is. Als je 'optimaal' van je partner houdt dan vind je het zo afschuwelijk om iets te doen dat hem pijn zou doen (als hij het wist) dat je het gewoon niet kunt doen. Daar blijf ik dus bij maar natuurlijk mogen anderen van mij een andere mening hebben
Reiger, ben het helemaal met je eens. Als je er beide achter staat en het goed keurt, denk ik dus wel dat het kan. Maar als je een afspraak hebt om monogaam te zijn, denk ik dat je gelijk hebt.
Inderdaad, iets wat je samen afspreekt omdat je je er allebei goed bij voelt, is voor mij absoluut geen vreemdgaan.
Wat Doddie en haar man hebben, daar kan ik net als jou verstandelijk in meegaan, maar gevoelsmatig zou ik er moeite mee hebben.
Mijn man en ik hebben een aantal gezamenlijke vrienden die ik waardeer, maar ik zou er geen seks mee kunnen hebben. Wat ik ervoor voel is meer wat ik voor een broer zou voelen. Ik denk dat ik echt een monogaam type ben :D, want ook in mijn vorige huwelijk, ben ik pas naar andere mannen gaan kijken toen het al heel erg slecht ging. Tijdens de eerste twintig jaar (ongeveer) interessseerden ze me gewoon niet. (Ondanks dat het zelfs in die eerste periode niet eens een fijn huwelijk was.)
Mijn man heeft precies hetzelfde, misschien zelfs nog meer dan ik.
Maar ik kan begrijpen dat, als je niet monogaam van nature bent, een relatie zoals die van Doddie iets extra's kan betekenen.
Maar wat vreemdgaan betreft, ben ik nog altijd mijn oorspronkelijke mening toegedaan. Namelijk dat je erg veel van je partner kunt houden en toch vreemdgaan, maar dat dat 'erg veel' dan toch niet het hoogst mogelijke is. Als je 'optimaal' van je partner houdt dan vind je het zo afschuwelijk om iets te doen dat hem pijn zou doen (als hij het wist) dat je het gewoon niet kunt doen. Daar blijf ik dus bij maar natuurlijk mogen anderen van mij een andere mening hebben
woensdag 13 juni 2007 om 11:15
Ben het helemaal met je eens. Als je je partner dat aan kan doen, kan je vast van hem houden. Maar naar mijn mening niet genoeg.
Heb hiervoor een relatie gehad met een biseksuele man. Hij miste iets, logisch natuurlijk.. ben toch helemaal vrouw. En we hebben lang naar een oplossing gezocht. Ik hoef geen trio met een man erbij.. niets voor mij, hij vond het ook geen goed idee. Hij wilde graag "af en toe een weekendje zijn gang kunnen gaan" Ik kon dat niet. Nou zat onze relatie verder ook niet goed, dus dat zal zeker ook van invloed zijn geweest.
Ik voelde me er niet betrokken bij op die manier, voelde mij sowieso bij veel dingen in zijn leven niet betrokken. Ik stelde een keer voor om anders een bi avond in een parenclub oid te zoeken en zoiets een keer te proberen. Dat wilde hij niet. We zijn er nooit uitgekomen. Hij zegt dat hij nooit vreemd gegaan is, ik twijfel daar aan.
Toch ook al was onze relatie en de seks niet goed, ben nooit vreemd gegaan. Lag wel erg snel in bed met een ander toen het over was. Maar het was wel over.
Heb hiervoor een relatie gehad met een biseksuele man. Hij miste iets, logisch natuurlijk.. ben toch helemaal vrouw. En we hebben lang naar een oplossing gezocht. Ik hoef geen trio met een man erbij.. niets voor mij, hij vond het ook geen goed idee. Hij wilde graag "af en toe een weekendje zijn gang kunnen gaan" Ik kon dat niet. Nou zat onze relatie verder ook niet goed, dus dat zal zeker ook van invloed zijn geweest.
Ik voelde me er niet betrokken bij op die manier, voelde mij sowieso bij veel dingen in zijn leven niet betrokken. Ik stelde een keer voor om anders een bi avond in een parenclub oid te zoeken en zoiets een keer te proberen. Dat wilde hij niet. We zijn er nooit uitgekomen. Hij zegt dat hij nooit vreemd gegaan is, ik twijfel daar aan.
Toch ook al was onze relatie en de seks niet goed, ben nooit vreemd gegaan. Lag wel erg snel in bed met een ander toen het over was. Maar het was wel over.
woensdag 13 juni 2007 om 13:09
Is een erotische chat hebben met iemand die je niet kent, verder geen contact mee hebt en nooit meer spreekt behalve die ene keer op internet ook vreemdgaan? Mijn beste vriendin heeft dat laatst voor de lol gedaan maar voelt zich nu enorm schuldig, ze denkt dat ze het aan haar vriend moet opbiechten. Ik vind dat persoonlijk een stom idee maar ik ben wel benieuwd hoe jullie erover denken. Ze zit nu naast me dus reacties zijn welkom!
woensdag 13 juni 2007 om 13:11
Voor mijn man en mij is vreemdgaan iets doen waarvan we weten dat het de ander pijn zou doen. Dat is bij ons vooral: een emotionele/intieme en erotisch geladen band opbouwen met een ander, ook als er helemaal geen seks/zoenen bij komt kijken. Dat kan bijvoorbeeld door op een bepaalde manier te chatten met steeds dezelfde persoon, waarmee je intieme dingen deelt en met verliefdheidsgevoelens speelt.
Seks hebben in een parenclub waar we beiden bij zijn, zou voor ons geen vreemdgaan zijn, zolang er geen emotionele band bij komt kijken.
Dat is dan puur seks, vergelijkbaar met masturbatie, maar met het lijf van een ander erbij.
Wat vreemdgaan is zal voor ieder wel anders zijn.
Seks hebben in een parenclub waar we beiden bij zijn, zou voor ons geen vreemdgaan zijn, zolang er geen emotionele band bij komt kijken.
Dat is dan puur seks, vergelijkbaar met masturbatie, maar met het lijf van een ander erbij.
Wat vreemdgaan is zal voor ieder wel anders zijn.
woensdag 13 juni 2007 om 13:15
Is een erotische chat hebben met iemand die je niet kent, verder geen contact mee hebt en nooit meer spreekt behalve die ene keer op internet ook vreemdgaan? Mijn beste vriendin heeft dat laatst voor de lol gedaan maar voelt zich nu enorm schuldig, ze denkt dat ze het aan haar vriend moet opbiechten. Ik vind dat persoonlijk een stom idee maar ik ben wel benieuwd hoe jullie erover denken. Ze zit nu naast me dus reacties zijn welkom!
Voor mij is het een beetje een grensgevalletje. Als mijn man het gedaan zou hebben en daarna eerlijk opgebiecht, zou ik er echt niet zwaar aan tillen. De enige reden waarom ik liever niet zou willen dat hij dat doet, is dat het misschien tot een soort verslaving zou leiden, waardoor uiteindelijk de wens zou kunnen ontstaan om het in het echt te doen, of met steeds dezelfde persoon (zie mijn vorige uitleg hierover).
Als het bij één keer zou blijven zou ik het niet erg vinden.
Ik vind wel dat je vriendin het moet vertellen. Dan maar even een boze bui van de vriend doorstaan, desnoods. Als hij haar daarvoor zou verlaten zou hij m.i. niet van haar houden, zeker als ze het zelf opbiecht.
Voor mij is het een beetje een grensgevalletje. Als mijn man het gedaan zou hebben en daarna eerlijk opgebiecht, zou ik er echt niet zwaar aan tillen. De enige reden waarom ik liever niet zou willen dat hij dat doet, is dat het misschien tot een soort verslaving zou leiden, waardoor uiteindelijk de wens zou kunnen ontstaan om het in het echt te doen, of met steeds dezelfde persoon (zie mijn vorige uitleg hierover).
Als het bij één keer zou blijven zou ik het niet erg vinden.
Ik vind wel dat je vriendin het moet vertellen. Dan maar even een boze bui van de vriend doorstaan, desnoods. Als hij haar daarvoor zou verlaten zou hij m.i. niet van haar houden, zeker als ze het zelf opbiecht.
woensdag 13 juni 2007 om 13:18
Ze heeft het gedaan waar een andere vriendin naast zat, gewoon een jongen zitten opgeilen en daarna het gesprek afgekapt dus niet echt iets gedaan verder. Ze had het nog nooit eerder gedaan en volgens mij is ze ook niet van plan om 't nog een keer te gaan doen. Daarom denk ik dat het nutteloos is om te vertellen omdat ze dan een ruzie krijgt die nergens over gaat. Bedankt voor je reactie, ze is er nog niet uit maar dat komt wel.
woensdag 13 juni 2007 om 13:28
Ja je hebt gelijk, ze zit er heel erg mee. Volgens mij kan ze t idd toch maar beter wel opbiechten want het stelt niks voor en ik denk echt niet dat hij daarom bij haar weggaat. Ze zijn al heel lang bij elkaar (3 jaar) en toen ze het deed hadden ze ruzie (lullig excuus misschien, maar ja). Ze bedankt jullie iig voor de reacties
woensdag 13 juni 2007 om 13:56
En wat als je enorm om je partner geeft haar geen pijn wilt doen maar dan dus toch vreemdgaat?Je al meer dan een kwart van je leven amen bent in die zijn van elkaar houdt nog enorm maar de intimi is weg?En dan ga je vreemd terwijl je partner daar niet in mee gaat?Er uiteindelijk achterkomt maar er verder niets van wil weten nog mocht het doorgaan?
