Zij is 24, hij is 61...

 

En als dat vor har eigen man al geen reden is om daarom maar niet vreemd te gaan e daar respect voor te hebben, warom wordt  er dan van iemand die die vrouw niet ens kent en die tegengestelde belangen heeft wel verwacht dat  ze uit respect voor die vrouw  van  "de liefde van haar leven"" afziet, zeker wanneer die man alleen maar slechter dingen vertelt over die vrouw en har afschilderd als bze hex ipv liefhebbende echtgenote.

Misschien niet, maar ik zou geen man willen hebben die alleen maar bij mij blijft omdat de vrouw die hij eigenlijk wil hem niet wil. ik wil geen tweede keus zijn, niet als minnares en ook niet als echtgenote.  en zelfs als die vrouw iets met haar gevoelens doet, het is aan mijn man, die mij trouw beloofd heeft om daar wel of niet op in te gaan. En gaat ie er op in dan is dat zijn keuze met consequenties voor hem.

quote: loessielok reageerde



ik ben verliefd geweest op iemand die gelukkig getrouwd is en daar heb ik ook niet aangezeten. ik denk dat ik het makkelijk kon verwerken met de wetenschap dat hij in groot brittanie woont en hem nooit weer tegen kom.

bovendien heeft hij 2 jonge kinderen. Precies, je kan er voor kiezen om er niets mee te doen. Dan loopt alles weer anders, en kom je misschien iemand tegen die wél vrij is en leuk.

Ik bedoel, niets ligt vast in het leven. Je maakt het zelf, en ik denk dat als je afziet van zo'n getrouwde, het even op je tanden bijten is, maar verliefdheid gaat altijd over, en je komt echt wel iemand anders tegen. Er wonen 6 miljard mensen op deze aardbol.

en er is volgens mij ook een jongen op mn werk die mij leuk vind en ik hem. maar moet nog even bedenken hoe ik er achter  kan komen zonder dat mn collga's er direkt achter komen en bij wijze van spreken volgende week al voor het altaar sta.

quote: Krengiserweer reageerde





Misschien niet, maar ik zou geen man willen hebben die alleen maar bij mij blijft omdat de vrouw die hij eigenlijk wil hem niet wil. ik wil geen tweede keus zijn, niet als minnares en ook niet als echtgenote.  en zelfs als die vrouw iets met haar gevoelens doet, het is aan mijn man, die mij trouw beloofd heeft om daar wel of niet op in te gaan. En gaat ie er op in dan is dat zijn keuze met consequenties voor hem.





Ik weet niet of je jezelf dan als 2e keus moet beschouwen. Ik denk dat heel veel mensen tijdens hun huwelijk of relatie wel eens kriebels voor een ander hebben. Het is aan iemand zelf wat die daarmee doet. Als je daar niets mee doet, dan kies je wel degelijk voor je gezin.

ik vind niet dat trouw van en echtgenoot moet afhangen van het wel of niet beschikbaar zijn van andere vrouwen en in het verlengde daarvan dat je niet moet stellen dat je man wel bij je was gebleven als die andere vrouw  niets gedaan had met haar gevoelens. het is degene die getrouwd is die wel of nioet iets moet doen met gevoelens.

quote: Krengiserweer reageerde



ik vind niet dat trouw van en echtgenoot moet afhangen van het wel of niet beschikbaar zijn van andere vrouwen en in het verlengde daarvan dat je niet moet stellen dat je man wel bij je was gebleven als die andere vrouw  niets gedaan had met haar gevoelens. het is degene die getrouwd is die wel of nioet iets moet doen met gevoelens.

Heb je ook gelijk in, maar zo'n man is ook niet van steen. Als een vrouw waar je gevoelens voor hebt alles doet om jou te veroveren, dan moet je wel heel sterk in je schoenen staan om daar je hoofd voor weg te draaien.

waarom wel, wat heb ik met die vrouw te maken?

Ik vind een vreemdgaande vader wel een slechte vader omdat hij structureel liegt en een onveilige situatie creëert.. 

Een vriendin attendeerde me op dit onderwerp.

Toen ik 22 was heb ik een relatie gehad met een man van 54. Die relatie heeft ongeveer anderhalf jaar geduurd.

Die man was overigens vrijgezel en nooit getrouwd geweest of kinderen gehad.

Ik was erg verliefd en geloofde echt dat we soulmates waren. Hij had veel meegemaakt, was intelligent, en leek me te begrijpen.

Ik was bereid zijn kinderen te dragen, etc. Kon me allemaal niet schelen dat hij oud was. Zijn lichaam was oud, niet zo strak meer, maar ik hield er van (als ik er nu aan terugdenk ga ik bijna over mijn nek).

Maar, terugkijkend, in de eerste maand al van de relatie merkte ik dat hij me begon te manipuleren, dit was niet goed, ik viel toch een beetje tegen, waarom was ik niet wat meer zo. Ik begon me af te sluiten van mijn vrienden, die begrepen er toch niks van (ja neem het ze kwalijk). Het ging van kwaad tot erger, hij kreeg rare woede-aanvallen als ik hem tegensprak, en het kleineren ging door. De seks was na een maand of 2, 3 ook helemaal slecht, hij deed niets meer om mij aandacht te geven in bed, alles moest van mijn kant komen.

Ik schaamde me als we uit eten gingen, ik werd dan vaak aangesproken als zijn dochter.

Steeds meer vereenzaamde ik, hij had me bijna helemaal in zijn macht, en ik raakte letterlijk overspannen. Uiteindelijk ben ik in therapie gegaan en zo los van hem gekomen.

Ik was naief, en makkelijk te manipuleren. Daar heeft hij dankbaar gebruik van gemaakt. Ergens begreep ik wel waarom hij zo was, mishandeld als kind, weinig aandacht gehad, etc. Dus daarom bleef ik zo lang bij hem, ik had ook een soort medelijden met hem. Hij had een soort gebroken kinderlijke geest, die eerst aantrekkelijk was, en later omsloeg naar een vervelend kind wat gemeen was en verongelijkt.

Ik heb zelfs het vermoeden dat deze man pedo is, omdat hij een aantal keer erg rare dingen heeft gezegd.

En nu heb echt spijt dat ik die tijd met hem heb verspild, en helemaal aan het randje van de afgrond stond, omdat ik niet wist dat het zo slecht voor me was. Ik was er natuurlijk zelf bij, maar ik was dus jong en naief, en geloofde gewoon in de liefde, en was bereid daar alles voor te slikken.



Het verhaal van Esther en haar man is wel anders lees ik, en ik denk dat hij een beste man is, niet zo'n engerd als ik heb meegemaakt, maar ik denk dat je altijd met argusogen moet kijken naar zo'n relatie. Ik zal dat zeker doen door wat ik heb meegemaakt.

Oke jongens vuur jullie pijlen nu ook maar op mij af.

Ik ben ook zo'n jonge meid die een relatie heeft met een getrouwde man. En nee ik ben er niet trots op, en ja ik vind het rot voor haar en zeker voor de kinderen!!

Maar zijn huwelijk is al lange tijd niet goed en hij gaat scheiden. Niet vanwege mij, dat had hij sowieso gedaan. Oke hij gaat vreemd met mij, al bijna een half jaar. Niet tof van hem en heel erg voor zijn vrouw. Maar deels ben ik het wel eens met roermondse.... ik ga voor mijn geluk. Ik hou van hem, hij van mij en we willen elkaar. Dus ja wat doe ik dan fout??uhh wat denk je van eigenwaarde, daarbij ga je met een vent waarvan je weet dat ie getrouwd is,dat zijn al 2 fouten!

Ik heb er in het begin ook veel moeite mee gehad, heb me ontzettend schuldig gevoeld tegenover haar,Niet schuldig genoeg, daarbij vergat je met je plek tussen je benen je hersenen en je gevoel te gebruiken en je te bedenken wat jullie SAMEN aanrichten, jij bent net zo fout als hij want jij gaf hem de gelegenheid!. Maar hij is en blijft verantwoordelijk voor de thuissituatie en zij ook deels. Ze weet het inmiddels wel, dat kan niet anders (hij is veel bij mij, verzint de ene na de andere smoes) en ze doet er NIKS op uit Ben jij erbij?. Ben je dan ook niet een beetje dom bezig?,uhhh jij denkt dat ze dom bezig is, wat zij doet weet jij niet dat zie jij niet.

Ik denk dat een scheiding op zijn plaats is in zo'n huwelijk. Voor hem is het beter omdat hij niet gelukkig is met haar en voor haar dus uiteindelijk ook. Want wie wil er een man die alleen om zijn zogenaamde 'verplichtingen' bij haar blijft?AHUM

Ik heb er niet voor gekozen, het is me overkomen. Weer een fout, jij hebt er WEL voor gekozen Je wist dat hij getrouwd was. Ik hou nou eenmaal van een getrouwde en oudere man.... ,had je kunnen voorkomen en dat weet je heel goed, als je een relatie met iemand aangaat met wie dan ook getrouwd of vrijgezel, MAAK je een keuse!

Er zijn zat getrouwde kerels op mijn pad gekomen die wel wat met mij wilden, maar ja helaas voor hen voelde en voel ik me te goed voor zulke rampdebielen,als je huuwlijk niet goed is ga je scheiden en wacht je niet tot je een nieuw vriendinnetje hebt en van het ene bed in het andere rolt, en daarbij vergeet niet: what goes around come's around,wat je iemand aan doet krijg je op je boteram terug, ik zie dat bij mijn ex ook ow wat zijn ze happy, not!

En die man 48 waar jij mee gaat schaar ik onder de slapjanussen die jou gewoon met zijn zielige smoesjes aan het lijntje weet te houden, en jij hebt te weinig eigenwaarde en daarom neem je genoegen met een getrouwde vent!

Oke jongens vuur jullie pijlen nu ook maar op mij af.

Ik ben ook zo'n jonge meid die een relatie heeft met een getrouwde man. En nee ik ben er niet trots op, en ja ik vind het rot voor haar en zeker voor de kinderen!!

Maar zijn huwelijk is al lange tijd niet goed en hij gaat scheiden. Niet vanwege mij, dat had hij sowieso gedaan. Oke hij gaat vreemd met mij, al bijna een half jaar. Niet tof van hem en heel erg voor zijn vrouw. Maar deels ben ik het wel eens met roermondse.... ik ga voor mijn geluk. Ik hou van hem, hij van mij en we willen elkaar. Dus ja wat doe ik dan fout??

Ik heb er in het begin ook veel moeite mee gehad, heb me ontzettend schuldig gevoeld tegenover haar. Maar hij is en blijft verantwoordelijk voor de thuissituatie en zij ook deels. Ze weet het inmiddels wel, dat kan niet anders (hij is veel bij mij, verzint de ene na de andere smoes) en ze doet er NIKS op uit. Ben je dan ook niet een beetje dom bezig?

Ik denk dat een scheiding op zijn plaats is in zo'n huwelijk. Voor hem is het beter omdat hij niet gelukkig is met haar en voor haar dus uiteindelijk ook. Want wie wil er een man die alleen om zijn zogenaamde 'verplichtingen' bij haar blijft?

Ik heb er niet voor gekozen, het is me overkomen. Ik hou nou eenmaal van een getrouwde en oudere man....