Seks
alle pijlers
Minnaar deel 12
zaterdag 7 augustus 2010 om 12:27
Kunnen jullie een minnaar hebben echt alleen voor de seks zonder er verliefd op te worden?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?
woensdag 15 september 2010 om 17:54
quote:Dulce_80 schreef op 15 september 2010 @ 16:40:
mooi extraatje van uitzetten is dan ook dat ik niet meer kan gaan zitten wachten op een telefoontje of smsje van hem. want dat zit er gewoon elke keer dik in dat ik dat doe.maar lieve Dulce, ben je je er dan niet van bewust dat je even goed met hem bezig bent? Als je telefoon uit staat denk je steeds...haha misschien belt ie me nu wel en ik ben lekker niet bereikbaar nanana.. Als je vanavond kijkt of hij gebeld heeft en het is niet zo, denk je verdorie l*l dat je er bent, heb je niet eens de moeite genomen me te bellen? Het werkt niet. Het is iets in jou!! Begrijp me goed, ik snap het hoor, ik weet hoe het voelt. Maar op deze manier houd je jezelf voor de gek.
mooi extraatje van uitzetten is dan ook dat ik niet meer kan gaan zitten wachten op een telefoontje of smsje van hem. want dat zit er gewoon elke keer dik in dat ik dat doe.maar lieve Dulce, ben je je er dan niet van bewust dat je even goed met hem bezig bent? Als je telefoon uit staat denk je steeds...haha misschien belt ie me nu wel en ik ben lekker niet bereikbaar nanana.. Als je vanavond kijkt of hij gebeld heeft en het is niet zo, denk je verdorie l*l dat je er bent, heb je niet eens de moeite genomen me te bellen? Het werkt niet. Het is iets in jou!! Begrijp me goed, ik snap het hoor, ik weet hoe het voelt. Maar op deze manier houd je jezelf voor de gek.
woensdag 15 september 2010 om 19:24
Crea, loop je dan ook met een serieus gezicht heen en weer voor mijn voordeur? Lijkt me enig!
Rooss, ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om hem voor de deur te laten staan maar het maakte me ook heel kwaad. Ik denk dat ik het een volgende keer wel kan, hoop niet dat er een volgende keer komt. Hij dwingt me om grenzen te trekken, maar vervolgens walst hij daar ook weer overheen. Want hij wil mij een beter gevoel geven door dingen uit te leggen? Zichzelf bedoeld hij, hij wil zichzelf een beter (minder slecht/rot) gevoel geven. Ik moet er, hoe dan ook, maar gewoon zijn als hij dat nodig vindt, als ik het nodig vond was dat niet belangrijk.
HvJ, ja ik denk het, ongeveer, helemaal begrijpen hoe het nou zit en werkt bij hem zal ik nooit kunnen.
Dulce, hij is geen GM, hij was mijn liefde en ik de zijne. Ik heb altijd voor hem klaargestaan, andersom is dat maar bar weinig geweest. Jouw en mijn situatie zijn niet te vergelijken.
Verder eens met Rooss wat betreft het uitzetten van je telefoon. Het is een (kinderachtig) macht spelletje en je hebt alleen jezelf ermee. Het is geen oplossing voor jouw gevoel, eerder het tegendeel denk ik.
Rooss, ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om hem voor de deur te laten staan maar het maakte me ook heel kwaad. Ik denk dat ik het een volgende keer wel kan, hoop niet dat er een volgende keer komt. Hij dwingt me om grenzen te trekken, maar vervolgens walst hij daar ook weer overheen. Want hij wil mij een beter gevoel geven door dingen uit te leggen? Zichzelf bedoeld hij, hij wil zichzelf een beter (minder slecht/rot) gevoel geven. Ik moet er, hoe dan ook, maar gewoon zijn als hij dat nodig vindt, als ik het nodig vond was dat niet belangrijk.
HvJ, ja ik denk het, ongeveer, helemaal begrijpen hoe het nou zit en werkt bij hem zal ik nooit kunnen.
Dulce, hij is geen GM, hij was mijn liefde en ik de zijne. Ik heb altijd voor hem klaargestaan, andersom is dat maar bar weinig geweest. Jouw en mijn situatie zijn niet te vergelijken.
Verder eens met Rooss wat betreft het uitzetten van je telefoon. Het is een (kinderachtig) macht spelletje en je hebt alleen jezelf ermee. Het is geen oplossing voor jouw gevoel, eerder het tegendeel denk ik.
woensdag 15 september 2010 om 21:30
quote:Rooss4 schreef op 15 september 2010 @ 17:54:
[...]
maar lieve Dulce, ben je je er dan niet van bewust dat je even goed met hem bezig bent? Als je telefoon uit staat denk je steeds...haha misschien belt ie me nu wel en ik ben lekker niet bereikbaar nanana.. Als je vanavond kijkt of hij gebeld heeft en het is niet zo, denk je verdorie l*l dat je er bent, heb je niet eens de moeite genomen me te bellen? Het werkt niet. Het is iets in jou!! Begrijp me goed, ik snap het hoor, ik weet hoe het voelt. Maar op deze manier houd je jezelf voor de gek.
ja maar wat moet ik dan? als ik m aanlaat is de drempel lager om te gaan smsen en dat wil ik niet. mocht hij iets sturen dan ga ik mezelf kennende, weer wat terug sturen waardoor weer een heel sms-bombardement van mijn kant getriggerd wordt waarop hij zich weer in de loopgraven verschuilen gaat. okee, ik denk zo nu en dan wel nu de tel uitstaat of ie missch gebeld of gesmst heeft, maar ik ben merendeels met mn eigen ding bezig. nu de tel uitstaat heeft t niet veel zin om er steeds op te kijken. jullie kennen t wel.
en nee t is geen machtspelletje, uiteindelijk kan hij me alsnog bereiken op mn huistel. Als ik thuisben!
ik vind t gewoon niet eerlijk, hij kan mij altijd bereiken, goedzak als ik ben, ik neem altijd op of bel direct terug, en ik moet t maar doen met de momenten dat het hem uitkomt. t is gewoon scheef dat weten jullie ook.
[...]
maar lieve Dulce, ben je je er dan niet van bewust dat je even goed met hem bezig bent? Als je telefoon uit staat denk je steeds...haha misschien belt ie me nu wel en ik ben lekker niet bereikbaar nanana.. Als je vanavond kijkt of hij gebeld heeft en het is niet zo, denk je verdorie l*l dat je er bent, heb je niet eens de moeite genomen me te bellen? Het werkt niet. Het is iets in jou!! Begrijp me goed, ik snap het hoor, ik weet hoe het voelt. Maar op deze manier houd je jezelf voor de gek.
ja maar wat moet ik dan? als ik m aanlaat is de drempel lager om te gaan smsen en dat wil ik niet. mocht hij iets sturen dan ga ik mezelf kennende, weer wat terug sturen waardoor weer een heel sms-bombardement van mijn kant getriggerd wordt waarop hij zich weer in de loopgraven verschuilen gaat. okee, ik denk zo nu en dan wel nu de tel uitstaat of ie missch gebeld of gesmst heeft, maar ik ben merendeels met mn eigen ding bezig. nu de tel uitstaat heeft t niet veel zin om er steeds op te kijken. jullie kennen t wel.
en nee t is geen machtspelletje, uiteindelijk kan hij me alsnog bereiken op mn huistel. Als ik thuisben!
ik vind t gewoon niet eerlijk, hij kan mij altijd bereiken, goedzak als ik ben, ik neem altijd op of bel direct terug, en ik moet t maar doen met de momenten dat het hem uitkomt. t is gewoon scheef dat weten jullie ook.
woensdag 15 september 2010 om 21:34
quote:creabea85 schreef op 15 september 2010 @ 17:23:
Wat is dan het nut als hij je nog steeds kan bereiken als hij dat echt wil?dat hij me alleen bereiken kan als ik thuis ben, en dat ik niet zo snel een sms meer verstuur uit emotie, een sms waar hij dus niet op zit te wachten (lees emotie ipv sms)
Wat is dan het nut als hij je nog steeds kan bereiken als hij dat echt wil?dat hij me alleen bereiken kan als ik thuis ben, en dat ik niet zo snel een sms meer verstuur uit emotie, een sms waar hij dus niet op zit te wachten (lees emotie ipv sms)
woensdag 15 september 2010 om 22:06
ik herken het wel hoor dulce. Ik heb dat ook heel erg. Krijg ik een sms, dan wil ik gelijk beantwoorden, zie ik dat ik gebeld ben en niet opgenomen heb, dan voel ik me bijna schuldig.
Of als ik zie dat ie online is geweest en een offline berichtje heeft achtergelaten. Die dingen.
Maar heeee, je hoeft idd niet 24/7 beschikbaar te zijn.
Je gaat iig de goede kant op.
Sterkte met op je handen zitten
Of als ik zie dat ie online is geweest en een offline berichtje heeft achtergelaten. Die dingen.
Maar heeee, je hoeft idd niet 24/7 beschikbaar te zijn.
Je gaat iig de goede kant op.
Sterkte met op je handen zitten
woensdag 15 september 2010 om 22:14
precies ik hoef niet 24/7 bereikbaar te zijn.
ik zit al heel lang niet meer online savonds, in het begin deden we niet anders, maar omdat hij vaak op offline online komt kan ik natuurlijk weer nooit zien wanneer hij er is, en als hij online staat is het voor mij not done om hem te contacteren als eerste want zn vrouw kan ook in de kamer zijn. dus als ie dan online was en weer verdwenen zat ik daar weer met buikpijn omdat hij niks had gezegd. das toch niet leuk. nou, dus maar geen msn meer. klaar.
ik zit al heel lang niet meer online savonds, in het begin deden we niet anders, maar omdat hij vaak op offline online komt kan ik natuurlijk weer nooit zien wanneer hij er is, en als hij online staat is het voor mij not done om hem te contacteren als eerste want zn vrouw kan ook in de kamer zijn. dus als ie dan online was en weer verdwenen zat ik daar weer met buikpijn omdat hij niks had gezegd. das toch niet leuk. nou, dus maar geen msn meer. klaar.
woensdag 15 september 2010 om 22:22
woensdag 15 september 2010 om 22:47
ik denk niet dat hij smst want ik heb een time-out genomen, zei dat ik t niet trok, laatste keer dat ik dat zei was net 4 dagen terug dus ik ben mezelf meer zat dan hij mij.
en eigenlijk verandert er bar weinig, zit nog steeds alleen thuis savonds, slaap nog steeds alleen en sta nog steeds elke dag alleen op. enige wat er niet meer is is lichamelijk contact, veel bellen/smsen en ruzie maken, nou dan niet. ik zou na 4 jr bijna denken dat t hem om t eerste te doen was...wat een klotezooi
hij gaat me nog missen, dat zeker.
en eigenlijk verandert er bar weinig, zit nog steeds alleen thuis savonds, slaap nog steeds alleen en sta nog steeds elke dag alleen op. enige wat er niet meer is is lichamelijk contact, veel bellen/smsen en ruzie maken, nou dan niet. ik zou na 4 jr bijna denken dat t hem om t eerste te doen was...wat een klotezooi
hij gaat me nog missen, dat zeker.
woensdag 15 september 2010 om 23:39
Toy: ben jij maar gewoon boos; dat moet ook nog even na wat jij met die koekert mee hebt gemaakt. En je kunt in alle veiligheid boos zijn, met Beest-Crea voor de deur!
Suzy: exnr1 is ook echt mijn grote liefde: jaren- en jarenlang geweest en hou nog ontzettend veel van hem. Wat hij me niet kan bieden is een schouder wanneer ik het nodig heb, een gelijkwaardige relatie waarin we allebei voorop kunnen lopen als de situatie dat wenst. (mooie vergelijking op een bruiloft laatst: zon kunnen zijn wanneer dat kan, maar ook schaduw kunnen zijn wanneer het even niet meer kan) Ik moet het gevoel hebben dat ik op hem kan rekenen, emotioneel gezien en als mens. Dat miste ik de afgelopen tijd, jammer genoeg.
Dulce, ik merk dat je steeds de 'schuld' bij hem legt: je richt je nogal op hem: 'hij zal me nog gaan missen' 'hij kan me altijd bereiken, ik neem altijd op of bel terug' 'hij komt van offline online dus kan ik hem niet zien eerst' enz. Maar waar ben jij in dit verhaal? Jij kunt toch je eigen plan trekken? Het moet er niet toe doen of hij je wel of niet belt, of hij je mist: dat heb je zelf absoluut niet in de hand. Dat moet je ook niet in de hand willen hebben, maar uit jouw verhaal lijkt te komen dat je toch op allerlei manieren met jouw gedrag zijn gedrag wilt beinvloeden. Mijn tip: hou daar gewoon mee op!
Suzy: exnr1 is ook echt mijn grote liefde: jaren- en jarenlang geweest en hou nog ontzettend veel van hem. Wat hij me niet kan bieden is een schouder wanneer ik het nodig heb, een gelijkwaardige relatie waarin we allebei voorop kunnen lopen als de situatie dat wenst. (mooie vergelijking op een bruiloft laatst: zon kunnen zijn wanneer dat kan, maar ook schaduw kunnen zijn wanneer het even niet meer kan) Ik moet het gevoel hebben dat ik op hem kan rekenen, emotioneel gezien en als mens. Dat miste ik de afgelopen tijd, jammer genoeg.
Dulce, ik merk dat je steeds de 'schuld' bij hem legt: je richt je nogal op hem: 'hij zal me nog gaan missen' 'hij kan me altijd bereiken, ik neem altijd op of bel terug' 'hij komt van offline online dus kan ik hem niet zien eerst' enz. Maar waar ben jij in dit verhaal? Jij kunt toch je eigen plan trekken? Het moet er niet toe doen of hij je wel of niet belt, of hij je mist: dat heb je zelf absoluut niet in de hand. Dat moet je ook niet in de hand willen hebben, maar uit jouw verhaal lijkt te komen dat je toch op allerlei manieren met jouw gedrag zijn gedrag wilt beinvloeden. Mijn tip: hou daar gewoon mee op!
donderdag 16 september 2010 om 07:17
als laatste op het forum gisteren, en vanochtend als eerste; zou ik niets beters te doen hebben?
Dulce: kun je wat met de feedback van eenieder hier? Ik hoop niet dat we je afschrikken, dat is absoluut niet de bedoeling.
Ben wel weer gaan nadenken door mijn eigen reactie op Suzy: 'grote liefde'. Merk dat exnr1 weer in mijn hoofd zit, en dat vind ik lastig. Ik moet hem er wat meer uit mijn hoofd krijgen, anders kom ik niet vooruit. Overleven is nog steeds het credo, maar soms voelt het gewoon zo fijn om lekker ongecompliceerd (lees: struisvogelend) een avondje met hem door te brengen, tegen hem aan te liggen of met elkaars vingers te spelen terwijl we tv kijken, alle beestjes om ons heen, zoals 'het hoort'. Dat mis ik.. Pffft.
*hup bkstr; aan het werk!*
Dulce: kun je wat met de feedback van eenieder hier? Ik hoop niet dat we je afschrikken, dat is absoluut niet de bedoeling.
Ben wel weer gaan nadenken door mijn eigen reactie op Suzy: 'grote liefde'. Merk dat exnr1 weer in mijn hoofd zit, en dat vind ik lastig. Ik moet hem er wat meer uit mijn hoofd krijgen, anders kom ik niet vooruit. Overleven is nog steeds het credo, maar soms voelt het gewoon zo fijn om lekker ongecompliceerd (lees: struisvogelend) een avondje met hem door te brengen, tegen hem aan te liggen of met elkaars vingers te spelen terwijl we tv kijken, alle beestjes om ons heen, zoals 'het hoort'. Dat mis ik.. Pffft.
*hup bkstr; aan het werk!*
donderdag 16 september 2010 om 08:54
quote:Dulce_80 schreef op 15 september 2010 @ 22:47:
ik denk niet dat hij smst want ik heb een time-out genomen, zei dat ik t niet trok, laatste keer dat ik dat zei was net 4 dagen terug dus ik ben mezelf meer zat dan hij mij.
en eigenlijk verandert er bar weinig, zit nog steeds alleen thuis savonds, slaap nog steeds alleen en sta nog steeds elke dag alleen op. enige wat er niet meer is is lichamelijk contact, veel bellen/smsen en ruzie maken, nou dan niet. ik zou na 4 jr bijna denken dat t hem om t eerste te doen was...wat een klotezooi
hij gaat me nog missen, dat zeker.
ik breek even in.
ik heb je verhaal redelijk gevolgd,wordt het niet tijd voor een eigen leven met een man die jouw op alle fronten waardeert en die er wel altijd voor je is?
dit hou je toch niet vol tot het bejaardenhuis?
je wil je toch niet steeds rot blijven voelen,afwachten enz?
je bent zoveel meer waard meis!
ik denk niet dat hij smst want ik heb een time-out genomen, zei dat ik t niet trok, laatste keer dat ik dat zei was net 4 dagen terug dus ik ben mezelf meer zat dan hij mij.
en eigenlijk verandert er bar weinig, zit nog steeds alleen thuis savonds, slaap nog steeds alleen en sta nog steeds elke dag alleen op. enige wat er niet meer is is lichamelijk contact, veel bellen/smsen en ruzie maken, nou dan niet. ik zou na 4 jr bijna denken dat t hem om t eerste te doen was...wat een klotezooi
hij gaat me nog missen, dat zeker.
ik breek even in.
ik heb je verhaal redelijk gevolgd,wordt het niet tijd voor een eigen leven met een man die jouw op alle fronten waardeert en die er wel altijd voor je is?
dit hou je toch niet vol tot het bejaardenhuis?
je wil je toch niet steeds rot blijven voelen,afwachten enz?
je bent zoveel meer waard meis!
donderdag 16 september 2010 om 08:59
@Bkster: haha, nee joh, heb ik zo vaak gehad, laatste en 1e..
Tja, je weet: soms denk ik dat het zeldzaam is, een man die ook emotionele steun kan geven. Ken zoveel vrouwen en vriendinnen die daarover klagen. Los van dat ik het niet heb over types als date of mijn kostganger, die alsmaar verzorging steun nodig hebben, den ik dat het ook gewoon iha niet zo'n mannending is. Niet in de zin van praten of in de manier waarop wij dat zouden willen.
Vaak wel op andere, praktische manieren. Het willen oplossen of iets doen. Misschien verwachten we wel teveel, meer in de zin van een vriendin. Tegen een goede vriendin zei ik dit ook herhaaldelijk: daar heb je je vriendinnen voor, lekker analyseren, bespreken van emoties en gebeurtenissen. Ze zijn er wel, uitzonderingen die dat ook kunnen/willen/doen, maar blijft een enkeling. Of het zijn soms die begrijpende, gevoelige mannen/collega's/vrienden, waar je niet op valt.
Het ligt ook echt in de aard en (hersen)bouw van de man, dat is echt zo. Wil dus niet zeggen dat sommige manneijke mannen dat niet ontwikkeld hebben, zoals sommige minnaarposters hier. Maar ik blijf erbij dat het zoeken is naar een speld in de hooiberg.
Er zijn gewoon onoverkomelijke verschillen, terwijl je met diegene wel bijv goed kan samenleven. En als je kiest voor alleen leven, heb je helemaal niets meer daarvan, moet je het ook van vriendinnen hebben. De meeste mannen zijn gewoon niet zo met emoties en relaties bezig, dat doen wij van oudsher.
Met ex kon ik eergister even stoom afblazen en bespreken over huisgenoot bijv, maar dan is het ook alweer snel klaar, over en uit. Met vriendinnen kan ik urenlang over zoiets praten, hoe en waarom, terwijl ex met snelle korte conclusies en oplossing komt.
Ik weet niet of je het onmogelijke zoekt en eea blijft frustreren wat gewoon iha geen mannending is. 85% loopt bijv weg (scheiden) als hun vrouw (ernstig) ziek is, tegen 15% vd vrouwen. Of zoiets. Kunnen daar niet mee omgaan. In mijn geval precies zo, ik was ziek en hij negeerde dat/mij, geloofde het niet, irriteerde hem, werd er ongeduldig van, terwijl hij er nauwelijks iets van merkte. Dat zorgende zat 0,0 in hem, dat was "mijn rol" juist. Ik steunde hem door dik en dun (daarvoor dan). Dat is een megateleurstelling en had ik nooit verwacht.
Maar goed, ze zijn er wel. Denk ik. Maar veel mannen zijn emotionele "horken" als het erop aankomt, is gezeur en gedoe.
(sorry mannen hier, no offence, jullie horen tot die uitzonderingen!)
Tja, je weet: soms denk ik dat het zeldzaam is, een man die ook emotionele steun kan geven. Ken zoveel vrouwen en vriendinnen die daarover klagen. Los van dat ik het niet heb over types als date of mijn kostganger, die alsmaar verzorging steun nodig hebben, den ik dat het ook gewoon iha niet zo'n mannending is. Niet in de zin van praten of in de manier waarop wij dat zouden willen.
Vaak wel op andere, praktische manieren. Het willen oplossen of iets doen. Misschien verwachten we wel teveel, meer in de zin van een vriendin. Tegen een goede vriendin zei ik dit ook herhaaldelijk: daar heb je je vriendinnen voor, lekker analyseren, bespreken van emoties en gebeurtenissen. Ze zijn er wel, uitzonderingen die dat ook kunnen/willen/doen, maar blijft een enkeling. Of het zijn soms die begrijpende, gevoelige mannen/collega's/vrienden, waar je niet op valt.
Het ligt ook echt in de aard en (hersen)bouw van de man, dat is echt zo. Wil dus niet zeggen dat sommige manneijke mannen dat niet ontwikkeld hebben, zoals sommige minnaarposters hier. Maar ik blijf erbij dat het zoeken is naar een speld in de hooiberg.
Er zijn gewoon onoverkomelijke verschillen, terwijl je met diegene wel bijv goed kan samenleven. En als je kiest voor alleen leven, heb je helemaal niets meer daarvan, moet je het ook van vriendinnen hebben. De meeste mannen zijn gewoon niet zo met emoties en relaties bezig, dat doen wij van oudsher.
Met ex kon ik eergister even stoom afblazen en bespreken over huisgenoot bijv, maar dan is het ook alweer snel klaar, over en uit. Met vriendinnen kan ik urenlang over zoiets praten, hoe en waarom, terwijl ex met snelle korte conclusies en oplossing komt.
Ik weet niet of je het onmogelijke zoekt en eea blijft frustreren wat gewoon iha geen mannending is. 85% loopt bijv weg (scheiden) als hun vrouw (ernstig) ziek is, tegen 15% vd vrouwen. Of zoiets. Kunnen daar niet mee omgaan. In mijn geval precies zo, ik was ziek en hij negeerde dat/mij, geloofde het niet, irriteerde hem, werd er ongeduldig van, terwijl hij er nauwelijks iets van merkte. Dat zorgende zat 0,0 in hem, dat was "mijn rol" juist. Ik steunde hem door dik en dun (daarvoor dan). Dat is een megateleurstelling en had ik nooit verwacht.
Maar goed, ze zijn er wel. Denk ik. Maar veel mannen zijn emotionele "horken" als het erop aankomt, is gezeur en gedoe.
(sorry mannen hier, no offence, jullie horen tot die uitzonderingen!)
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 16 september 2010 om 09:18
@Dulce: je bent totaal op hem gericht. Trucjes als mobiel uitzetten en niet kijken, het is allemaal heel herkenbaar, ook ik heb dit soort dingen gehad, snakken naar smsje of maitje, maar het gaat om je eigen zelfbeheersing hierin. Hoe onbereikbaarder/onmogelijker/ niet beschikbaar hij is, hoe interessanter, lijkt het wel.
Dit doe je allemaal zelf en heb je ook zelf in de hand. Dat obsessieve hoort niet bij liefde, dat is meer verslavingsgedrag. Je bent in alles wat je doet met hem bezig. Of het effect op hem. Nogmaals, dat heeft niets met liefde te maken, of hoe geweldig hij is, dat is emotionele afhankelijkheid.
Alles ademt een ongelijkheid: hij bepaalt zijn beschikbaarheid, telefonisch, online, en in real. En jij vormt je hele leven daarnaar. En zelfs als jij minder beschikbaar bent voelt dat als "zijn verdiende loon" en draait het nog om hem (ik zal hem eens laten voelen dat ik ook niet (meer) 24/7 beschikbaar ben).
Zoals Angel al zegt: concentreer je op je eigen leven, zoek nieuwe uitdagingen en mensen die je voldoening geven. Met een gezonde plaats in je hart en gedachten voor een partner. En niet omdat je hem nodig hebt voor je gesteldheid en geluk, maak eerst je eigen leven de moeite waard, dan ben je ook de moeite waard voor een geweldig (ander) iemand.
Obsessed en behoeftig (nodig hebben) kunnen sommige types heel vleiend vinden, en die trek je dan ook aan. Maar deze man kan/gaat jou niet dat geven, wat jij werkelijk nodig hebt. Jouw (terechte) behoefte/gemis aan contact maakt dat verlangen alleen maar groter, maar bij hem zijn onmacht dat te geven en dus zal dat leiden tot wederzijds oplopende irritatie.
Het is voor niemand aantrekkelijk, maar eerder een last, als je weet dat iemand voortdurend aan je denkt of je (aandacht) nodig heeft om zich prettig te voelen. Richt je lekker echt op jouw leven en wat je zelf kan doen om voldoening te halen uit andere dingen/mensen/bezigheden.
Dit doe je allemaal zelf en heb je ook zelf in de hand. Dat obsessieve hoort niet bij liefde, dat is meer verslavingsgedrag. Je bent in alles wat je doet met hem bezig. Of het effect op hem. Nogmaals, dat heeft niets met liefde te maken, of hoe geweldig hij is, dat is emotionele afhankelijkheid.
Alles ademt een ongelijkheid: hij bepaalt zijn beschikbaarheid, telefonisch, online, en in real. En jij vormt je hele leven daarnaar. En zelfs als jij minder beschikbaar bent voelt dat als "zijn verdiende loon" en draait het nog om hem (ik zal hem eens laten voelen dat ik ook niet (meer) 24/7 beschikbaar ben).
Zoals Angel al zegt: concentreer je op je eigen leven, zoek nieuwe uitdagingen en mensen die je voldoening geven. Met een gezonde plaats in je hart en gedachten voor een partner. En niet omdat je hem nodig hebt voor je gesteldheid en geluk, maak eerst je eigen leven de moeite waard, dan ben je ook de moeite waard voor een geweldig (ander) iemand.
Obsessed en behoeftig (nodig hebben) kunnen sommige types heel vleiend vinden, en die trek je dan ook aan. Maar deze man kan/gaat jou niet dat geven, wat jij werkelijk nodig hebt. Jouw (terechte) behoefte/gemis aan contact maakt dat verlangen alleen maar groter, maar bij hem zijn onmacht dat te geven en dus zal dat leiden tot wederzijds oplopende irritatie.
Het is voor niemand aantrekkelijk, maar eerder een last, als je weet dat iemand voortdurend aan je denkt of je (aandacht) nodig heeft om zich prettig te voelen. Richt je lekker echt op jouw leven en wat je zelf kan doen om voldoening te halen uit andere dingen/mensen/bezigheden.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 16 september 2010 om 09:40
@Toy: lijkt idd paniek. Dit had ie niet verwacht. Hij (niet jij) lijkt precies op mijn kostganger en zijn ex. Hij had constant commentaar, zij wierp zich altijd aan zijn voeten als zij hem eens ergens op wees en hij ermee wou stoppen. Tot dat een keer echt klaar was, hij weer eens bij haar weg wou en zij dat niet meer deed en zei: je kunt gaan. Het was de druppel, klaar mee en meteen voor altijd. Ongeloof, nooit verwacht, wat HvJ al zegt: slachtofferige leidde voorheen altijd tot begrip, verzorgd worden, zachtjes mee omspringen, op je tenen lopen, hem pleasen.
En opeens was dat over en uit. Nog vindt ie het onbegrijpelijk dat hij aan de kant werd gezet ipv andersom.. Rigoureus, onomkeerbaar. Verbolgen is het woord, daarna. Dat hij niet eens meer een kans kreeg enz. Toch heeft dat hem tot nadenken aangezet en zelfreflectie. Dat hielp hem niet meer in die relatie, maar kan achteraf wel (deels) zijn rol erin zien.
Date vertoont hetzelfde gedrag. Verschil met bovenstaand verhaal is dat jij ook wel begripvol bent geweest, maar ook heel beslist vanaf het begin dat eea moest veranderen aan hem, erkennen, inzien, iets aan doen. Terwijl hij gewend is eerder commentaar te geven dan te krijgen. Loopt er dus van weg en maakt zichzelf wijs dat ie dat niet pikt. Als jij zijn waarde niet meer ziet, niet bemind voelt, valt in "status" (hoe jij tegen hem aankijkt) wordt zijn zelfbeeld nl ook minder.
Jou kleiner maken om zijn eigenwaarde te verhogen. (wat hij zelf diep van binnen al niet zo voelt. Hij blijft zichzelf wijsmaken dat hij een goede partij voor jou is).Als dat niet lukt, gaat hij voelen hoe jij hem ziet (een "lapzwans") en krijg je dit soort akties, omdat hij dat niet kan verkroppen. Zo wil hij zichzelf niet zien en hj trok zich op aan het beeld wat jij van hem had. Dit raakt hem meer dan jij ooit zal denken, maar uit zich in onverschilligheid en zelfs arrogant gedrag (naar jou).
Dat is echt iets wat hij alleen zelf kan repareren, hij zoekt opwaardering van zijn eigenwaarde door een imago hoog te houden en wil dat anderen hem ook zo zien (hun beste zelf, zeg maar). Prik je daardoorheen (waar ze zelf ook graag in willen geloven over zichzelf) dan is dat pijnlijk. Krijg je die verbolgenheid (pijn terugdoen, ongeloof enz). Misschien nog wat pogingen om jou van het tegendeel te overtuigen, te proberen dat beeld te herstellen, maar eenmaal (hem) doorzien zoals hij is (met schaduwkant, die hij zelf niet wil zien), is het eigenlijk over (bij jou). En hij weet het. Zijn een soort "wanhopige" stuiptrekkingen, denk ik.
Sterkte, het blijft dat je ook die mooie en leuke en lieve kant van hem kent, waar je ook afscheid van moet nemen. Het wordt nu wel overschaduwd, maar dat fijne deel van hem is wat je mist. Blijf bedenken dat dat maar 1 kant van hem is..
En opeens was dat over en uit. Nog vindt ie het onbegrijpelijk dat hij aan de kant werd gezet ipv andersom.. Rigoureus, onomkeerbaar. Verbolgen is het woord, daarna. Dat hij niet eens meer een kans kreeg enz. Toch heeft dat hem tot nadenken aangezet en zelfreflectie. Dat hielp hem niet meer in die relatie, maar kan achteraf wel (deels) zijn rol erin zien.
Date vertoont hetzelfde gedrag. Verschil met bovenstaand verhaal is dat jij ook wel begripvol bent geweest, maar ook heel beslist vanaf het begin dat eea moest veranderen aan hem, erkennen, inzien, iets aan doen. Terwijl hij gewend is eerder commentaar te geven dan te krijgen. Loopt er dus van weg en maakt zichzelf wijs dat ie dat niet pikt. Als jij zijn waarde niet meer ziet, niet bemind voelt, valt in "status" (hoe jij tegen hem aankijkt) wordt zijn zelfbeeld nl ook minder.
Jou kleiner maken om zijn eigenwaarde te verhogen. (wat hij zelf diep van binnen al niet zo voelt. Hij blijft zichzelf wijsmaken dat hij een goede partij voor jou is).Als dat niet lukt, gaat hij voelen hoe jij hem ziet (een "lapzwans") en krijg je dit soort akties, omdat hij dat niet kan verkroppen. Zo wil hij zichzelf niet zien en hj trok zich op aan het beeld wat jij van hem had. Dit raakt hem meer dan jij ooit zal denken, maar uit zich in onverschilligheid en zelfs arrogant gedrag (naar jou).
Dat is echt iets wat hij alleen zelf kan repareren, hij zoekt opwaardering van zijn eigenwaarde door een imago hoog te houden en wil dat anderen hem ook zo zien (hun beste zelf, zeg maar). Prik je daardoorheen (waar ze zelf ook graag in willen geloven over zichzelf) dan is dat pijnlijk. Krijg je die verbolgenheid (pijn terugdoen, ongeloof enz). Misschien nog wat pogingen om jou van het tegendeel te overtuigen, te proberen dat beeld te herstellen, maar eenmaal (hem) doorzien zoals hij is (met schaduwkant, die hij zelf niet wil zien), is het eigenlijk over (bij jou). En hij weet het. Zijn een soort "wanhopige" stuiptrekkingen, denk ik.
Sterkte, het blijft dat je ook die mooie en leuke en lieve kant van hem kent, waar je ook afscheid van moet nemen. Het wordt nu wel overschaduwd, maar dat fijne deel van hem is wat je mist. Blijf bedenken dat dat maar 1 kant van hem is..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 16 september 2010 om 10:20
@angel1971
nee dat hou ik ook niet lang meer vol, vandaar dat ik de laatste tijd ook steeds heviger in opstand kom, en hij maar niet begrijpt waarom ik elke keer zeg dat ik niet verder wil en heel geirriteerd raakt daardoor. het komt gewoon niet aan bij m. dat is eigenlijk mijn voornaamste issue, dat ik WIL dat hij eens inziet hoe dit is, voelt. t lijkt wel een missie geworden.
@bkstr
ik kan er heel veel mee hoor met jullie feedback, jullie hebben me alweer tegengehouden van een smsje. ik zat er alweer 1 op te stellen maar ik wil vandaag als eerste dag complete stilte aanhouden, en zo lang mogelijk als ik kan volhouden. t moet een keer over zijn.
@Suzy
mijn leven is al de moeite waard, en ik vind zeker ook wel dat ik de moeite waard ben, ik kom hier heel behoeftig over omdat het toch anoniem is en hij het allemaal niet ziet, maar zo richt ik me niet op hem, er zijn echt periodes dat ik lekker mijn eigen gang ga, dan merk ik ook dat ie heel veel naar me toe trekt, als ik kwaad ben en ik mezelf even voor m afsluit vind ie me arrogant, en zegt ie dat ik mezelf te goed voor hem vind. Dus wat ik ook doe het is gewoon nooit goed. Als ik mn eigen gang ga trekt hij me via subtiele beschuldigen weer terug zijn kant op, en als ik daar ben en hij weer lekker zijn eigen gang gaat en mij 'vergeet' dan word ik natuurlijk kwaad want dan krijg ik mn bekende 'hallo ik ben er ook nog, en als je me niet ziet dan ga ik wel'-bui.
Ik krijg hier gewoon geen balans in, en het ontmoeten van zijn vrouw heeft hier zeker geen goed aan gedaan, ben nu helemaal uit balans en daar baal ik enorm van.
Ik heb inmiddels gemerkt dat ik geen steun van hem hoef te verwachten dus ik moet het helemaal zelf doen.
nee dat hou ik ook niet lang meer vol, vandaar dat ik de laatste tijd ook steeds heviger in opstand kom, en hij maar niet begrijpt waarom ik elke keer zeg dat ik niet verder wil en heel geirriteerd raakt daardoor. het komt gewoon niet aan bij m. dat is eigenlijk mijn voornaamste issue, dat ik WIL dat hij eens inziet hoe dit is, voelt. t lijkt wel een missie geworden.
@bkstr
ik kan er heel veel mee hoor met jullie feedback, jullie hebben me alweer tegengehouden van een smsje. ik zat er alweer 1 op te stellen maar ik wil vandaag als eerste dag complete stilte aanhouden, en zo lang mogelijk als ik kan volhouden. t moet een keer over zijn.
@Suzy
mijn leven is al de moeite waard, en ik vind zeker ook wel dat ik de moeite waard ben, ik kom hier heel behoeftig over omdat het toch anoniem is en hij het allemaal niet ziet, maar zo richt ik me niet op hem, er zijn echt periodes dat ik lekker mijn eigen gang ga, dan merk ik ook dat ie heel veel naar me toe trekt, als ik kwaad ben en ik mezelf even voor m afsluit vind ie me arrogant, en zegt ie dat ik mezelf te goed voor hem vind. Dus wat ik ook doe het is gewoon nooit goed. Als ik mn eigen gang ga trekt hij me via subtiele beschuldigen weer terug zijn kant op, en als ik daar ben en hij weer lekker zijn eigen gang gaat en mij 'vergeet' dan word ik natuurlijk kwaad want dan krijg ik mn bekende 'hallo ik ben er ook nog, en als je me niet ziet dan ga ik wel'-bui.
Ik krijg hier gewoon geen balans in, en het ontmoeten van zijn vrouw heeft hier zeker geen goed aan gedaan, ben nu helemaal uit balans en daar baal ik enorm van.
Ik heb inmiddels gemerkt dat ik geen steun van hem hoef te verwachten dus ik moet het helemaal zelf doen.
donderdag 16 september 2010 om 11:05
Hallo allemaal,
Geniet erg van mn vrije week maar stiekum ben ik ook een beetje blij als het weer maandag is... vind het super om met nummer 1 vakantie te hebben maar een beetje mis is sv wel ....Maar ja het is niet anders, wij bellen niet als we vakantie hebben of vrij zijn samen met nr 1 .
@Dulce_80
Heb je al vier dagen niks van hem gehoord? Weet je ik denk dat je echt veel meer moet richten op je eigen leven, hij doet dat ooke. Hij zal vast om je geven maar niet op de manier zoals jij het van hem verwacht. je zegt ik ben altijd bereikbaar maar hij niet, nee jij bent vrijgezel hij is getrouwd....en zij staat op de eerste plaats...
sorry maar je zal het toch zelf moeten doen, zie hem als iemand waarvan je houdt en waarvan je geniet maar de rest niet
Geniet erg van mn vrije week maar stiekum ben ik ook een beetje blij als het weer maandag is... vind het super om met nummer 1 vakantie te hebben maar een beetje mis is sv wel ....Maar ja het is niet anders, wij bellen niet als we vakantie hebben of vrij zijn samen met nr 1 .
@Dulce_80
Heb je al vier dagen niks van hem gehoord? Weet je ik denk dat je echt veel meer moet richten op je eigen leven, hij doet dat ooke. Hij zal vast om je geven maar niet op de manier zoals jij het van hem verwacht. je zegt ik ben altijd bereikbaar maar hij niet, nee jij bent vrijgezel hij is getrouwd....en zij staat op de eerste plaats...
sorry maar je zal het toch zelf moeten doen, zie hem als iemand waarvan je houdt en waarvan je geniet maar de rest niet
donderdag 16 september 2010 om 11:39
Dulce: je klinkt een beetje als mijn ex-minnaar. Zeggen dat ie altijd alleen is. Alleen naar huis gaat, alleen naar bed gaat, alleen op staat, alleen naar feestjes gaat....
Uit dit alles blijkt dat ie (en volgens mij jij ook) gewoon heel graag 'iemand van zichzelf' heeft. Een gelijkwaardige relatie waar toekomst in zit.
Dat zat er bij ons niet in (en bij jullie ook niet). En dan moet jij als single echt serieus de knoop door gaan hakken dat je gaat kappen met hem.
Echt.... zoals het nu gaat, daar gaat niemand gelukkig van worden.
Uit dit alles blijkt dat ie (en volgens mij jij ook) gewoon heel graag 'iemand van zichzelf' heeft. Een gelijkwaardige relatie waar toekomst in zit.
Dat zat er bij ons niet in (en bij jullie ook niet). En dan moet jij als single echt serieus de knoop door gaan hakken dat je gaat kappen met hem.
Echt.... zoals het nu gaat, daar gaat niemand gelukkig van worden.
donderdag 16 september 2010 om 11:44
dulce:waarom zou je dat willen,dat het aankomt bij hem?
vaak genoeg een poging ondernomen toch?
hij gaat echt niet weg bij ze vrouw voor jou.
ik snap dat 4 jaar aan de kant zetten niet niks is en dat je dat zomaar niet wil,maar waarom je zelf nog pijnigen en van alles willen.
moed verzamelen en een punt achter jullie relatie zetten en je eigen leuke leven op de rails trekken en laat maar zien dat je dat kan ,je wordt er echt een gelukkiger mens van.
(klinkt mischien kort door de bocht maar zo bedoel ik het niet)
welkom alle nieuwe gezichten voor mij.
*engel gaat weer wat anders doen,baai allemaal!!!!!!!
vaak genoeg een poging ondernomen toch?
hij gaat echt niet weg bij ze vrouw voor jou.
ik snap dat 4 jaar aan de kant zetten niet niks is en dat je dat zomaar niet wil,maar waarom je zelf nog pijnigen en van alles willen.
moed verzamelen en een punt achter jullie relatie zetten en je eigen leuke leven op de rails trekken en laat maar zien dat je dat kan ,je wordt er echt een gelukkiger mens van.
(klinkt mischien kort door de bocht maar zo bedoel ik het niet)
welkom alle nieuwe gezichten voor mij.
*engel gaat weer wat anders doen,baai allemaal!!!!!!!
donderdag 16 september 2010 om 12:12
Bkstr, boos zijn lijkt vaak gemakkelijker maar de machteloosheid die daarbij opspeelt vind ik vreselijk!
Crea, haha, dank!!
Suzy, dank voor je bericht aan mij, herken er veel in.
Date liet gisteren weten dat hij iets nu wel uit kon leggen, maar alleen face to face. En omdat ik dat iets héél graag wilde weten ging ik overstag. Niet omdat het nog goed zou kunnen komen (komt het niet meer) maar omdat ik zoveel vragen heb/had, en als dat opgelost kon worden zou dat voor mij wel fijn zijn.
Ik heb niet bij voorbaat gezegd 'dat het er toch niet mee goed zou komen' want dan wilde hij het misschien niet meer uitleggen en ik wilde het echt weten. En dan maar meteen want mijn dag gisteren was toch al naar de klote. Daarnaast, ik had nog een hele dringende vraag aan hem, iets waar ik eerder al eens een balletje over opgegooid heb maar waar we nooit echt over gesproken hebben. Hij, kop in het zand, ik, bang om door te drammen.
Afijn, toen Crea naar de wc was heb ik hem binnen gelaten. Wat hij uit te leggen had begrijp ik nu wel, hij had het eerder nooit verteld. Alleen ging het om een voorval en niet om het totaalplaatje, dus dat was enigzins teleurstellend. Maar toch, fijn om duidelijk te hebben en daarmee is eigenlijk ook een heleboel wel duidelijk geworden.
Wat hij zichzelf liet ontglippen was het woord autist. En daar heb ik het dus al eens eerder over gehad (zijn kind is autistisch) Mijn vermoeden was dat hij het ook is, maar dat is op bepaalde momenten even geweest. Nu ben ik er wel zo goed als zeker van en heb het ook duidelijk naar hem toe uitgesproken. En hoewel dat erg is geeft het mij wel veel meer rust.
Ik wil geen relatie met iemand die autistisch is, dat vind ik veel te zwaar en dan kom je als partner veel te veel te kort, ik zou daar nooit voor kiezen. Buiten het feit dat het met Date toch niet zou kunnen omdat alles al kapot gemaakt is. Maar net alsof alles op zijn plaats gevallen is waardoor ik beter kan accepteren en begrijpen waarom het zo gelopen is. En weet en duidelijk kan maken waarom het niet kan.
Oké, kan wel door blijven gaan, lang genoeg nu, en erg ego-post. Mijn hoofd zit erg vol maar er is veel duidelijk geworden.
Crea, haha, dank!!
Suzy, dank voor je bericht aan mij, herken er veel in.
Date liet gisteren weten dat hij iets nu wel uit kon leggen, maar alleen face to face. En omdat ik dat iets héél graag wilde weten ging ik overstag. Niet omdat het nog goed zou kunnen komen (komt het niet meer) maar omdat ik zoveel vragen heb/had, en als dat opgelost kon worden zou dat voor mij wel fijn zijn.
Ik heb niet bij voorbaat gezegd 'dat het er toch niet mee goed zou komen' want dan wilde hij het misschien niet meer uitleggen en ik wilde het echt weten. En dan maar meteen want mijn dag gisteren was toch al naar de klote. Daarnaast, ik had nog een hele dringende vraag aan hem, iets waar ik eerder al eens een balletje over opgegooid heb maar waar we nooit echt over gesproken hebben. Hij, kop in het zand, ik, bang om door te drammen.
Afijn, toen Crea naar de wc was heb ik hem binnen gelaten. Wat hij uit te leggen had begrijp ik nu wel, hij had het eerder nooit verteld. Alleen ging het om een voorval en niet om het totaalplaatje, dus dat was enigzins teleurstellend. Maar toch, fijn om duidelijk te hebben en daarmee is eigenlijk ook een heleboel wel duidelijk geworden.
Wat hij zichzelf liet ontglippen was het woord autist. En daar heb ik het dus al eens eerder over gehad (zijn kind is autistisch) Mijn vermoeden was dat hij het ook is, maar dat is op bepaalde momenten even geweest. Nu ben ik er wel zo goed als zeker van en heb het ook duidelijk naar hem toe uitgesproken. En hoewel dat erg is geeft het mij wel veel meer rust.
Ik wil geen relatie met iemand die autistisch is, dat vind ik veel te zwaar en dan kom je als partner veel te veel te kort, ik zou daar nooit voor kiezen. Buiten het feit dat het met Date toch niet zou kunnen omdat alles al kapot gemaakt is. Maar net alsof alles op zijn plaats gevallen is waardoor ik beter kan accepteren en begrijpen waarom het zo gelopen is. En weet en duidelijk kan maken waarom het niet kan.
Oké, kan wel door blijven gaan, lang genoeg nu, en erg ego-post. Mijn hoofd zit erg vol maar er is veel duidelijk geworden.
