Seks
alle pijlers
Minnaar deel 12
zaterdag 7 augustus 2010 om 12:27
Kunnen jullie een minnaar hebben echt alleen voor de seks zonder er verliefd op te worden?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?
donderdag 16 september 2010 om 12:28
Toy, ik kan me voorstellen dat er veel duidelijk is geworden en ik kan me ook heel goed voorstellen dat je niet kiest voor een relatie met een autist. Zo zou ik er ook in staan. Ook voor hem lijkt het me fijn dit zeker te weten want dan kan hij ook een gepaste hulp vraag neerleggen. Hij zal hier anders steeds tegen aan blijven lopen.
Dit maakt het allemaal niet makkelijker of leuker voor jou. Jij dacht toch even de liefde van je leven te hebben gevonden. En het is zwaar teleurstellend dat het anders loopt.
Dit maakt het allemaal niet makkelijker of leuker voor jou. Jij dacht toch even de liefde van je leven te hebben gevonden. En het is zwaar teleurstellend dat het anders loopt.
donderdag 16 september 2010 om 12:31
@Dulce: hij ziet het als persoonlijke afwijzing als jij de situatie bedoelt en jezelf beter gunt. Niet dus jezelf te goed vindt voor hem, maar voor genoegen nemen met een 2e plaats, met afwachten tot hij een keer een deeltje van zichzelf en zijn tijd aan jou besteedt. Misschien kan je dat verschil eens duidelijk maken.
Juist het op de persoon betrekken, wat hij dus doet (heb je soms een ander, en via subtiele beschuldigingen "jou terugtrekt") is het "foute" aan deze relatie en het manipulatieve aspect ervan. Dat doet ie waarschijnlijk niet bewust, maar hij denkt in die termen. Hij voelt zich afgewezen als hij geen/"vervelende" aandacht krijgt van jou en dat projecteert ie andersom ook op jou met afwijzend en argwanend gedrag.
Ik blijf erbij: zoals de waard is.. en dat is in zijn geval gewoon het geval: hij is onberekenbaar in relaties, hij is in staat tot stiekem gedrag en zogenaamd een goed relatie hebben waarin hij zegt/geacht wordt van de een te houden en het ondertussen met een ander aan te leggen. Dus dat projecteert hij dan op jou, dat als jij er ff niet beschikbaar bent, jij hetzelfde gedrag wel zal doen (naar anderen kijken/sjansen en erger).
En wil van jou de garantie dat hem niet gebeurt wat hij zelf een ander (zijn nr 1) aandoet en wie weet nog verder kijkt en sjanst voorbij jou. Die bevestiging heeft hij kennelijk keihard nodig, dat hem niet gebeurt van "doe een ander niet, wat je zelf niet wil dat jou geschiedt". Zijn eigen gedrag maakt hem angstig voor hetzelfde te moeten meemaken van de andere kant. Doodvermoeiende relaties zijn dat, alsmaar bevestigen en bewonderen om hem zich prettig te laten voelen. Dat pleasegedrag, wat hij eigenlijk wil: jij moet wel voor hem gaan en zelf biedt ie dat niet.
En daarbij heeft hij een (terecht) voortdurend risico dat jij hier idd op een bepaald punt geen genoegen meer mee neemt of iemand tegenkomt die dat alles wel kan bieden. Een terechte angst van hem, want dat gebeurt vroeg of laat ook. Dat jij door die zeepbel heen aan het prikken bent, maakt hem geirriteerder, omdat hij beseft dat de poten langzaam doorgezaagd worden en jij gaat beseffen dat je idd te waardevol bent om zo'n soort relatie te willen voor jezelf. (dus niet hem afwijzen, maar een halfbakken relatie met hem afwijzen is).
Je hebt nu zelf door waar jij op reageert bij hem, dat je dan weer terugkomt op je eigen voornemens en gevoel hierover en toch weer zijn zin geeft en opnieuw meegaat/toegeeft aan zijn keuzes hierin. Wat is het elke keer waardoor hij jou van jouw standpunt en gevoel af kan brengen en je weer laat meeslepen in zijne?
Als je dat weet kan je jezelf daartegen "wapenen" en anders reageren dan je normaal doet. (elders noemt HvJ dit: hij is gewend dat zijn slachtoffergedrag leidt tot zorgzaamheid). Maw: jij gaat je dan in bochten wringen om het tegendeel te bewijzen en hem gerust te stellen. enz enz.
en jij moet het zelf zonder die geruststelling doen, en niet voor jou kiezen. dat is het ongelijke en eenzijdige hieraan. Hij vraagt wel jouw 100% voor hem, en geeft dat zelf niet (in hechting, in zorgzaamheid, in seks moet jij hem wel delen en wil hij jou niet delen, vraagt jouw 100% loyaliteit en voor hem gaan).
Juist het op de persoon betrekken, wat hij dus doet (heb je soms een ander, en via subtiele beschuldigingen "jou terugtrekt") is het "foute" aan deze relatie en het manipulatieve aspect ervan. Dat doet ie waarschijnlijk niet bewust, maar hij denkt in die termen. Hij voelt zich afgewezen als hij geen/"vervelende" aandacht krijgt van jou en dat projecteert ie andersom ook op jou met afwijzend en argwanend gedrag.
Ik blijf erbij: zoals de waard is.. en dat is in zijn geval gewoon het geval: hij is onberekenbaar in relaties, hij is in staat tot stiekem gedrag en zogenaamd een goed relatie hebben waarin hij zegt/geacht wordt van de een te houden en het ondertussen met een ander aan te leggen. Dus dat projecteert hij dan op jou, dat als jij er ff niet beschikbaar bent, jij hetzelfde gedrag wel zal doen (naar anderen kijken/sjansen en erger).
En wil van jou de garantie dat hem niet gebeurt wat hij zelf een ander (zijn nr 1) aandoet en wie weet nog verder kijkt en sjanst voorbij jou. Die bevestiging heeft hij kennelijk keihard nodig, dat hem niet gebeurt van "doe een ander niet, wat je zelf niet wil dat jou geschiedt". Zijn eigen gedrag maakt hem angstig voor hetzelfde te moeten meemaken van de andere kant. Doodvermoeiende relaties zijn dat, alsmaar bevestigen en bewonderen om hem zich prettig te laten voelen. Dat pleasegedrag, wat hij eigenlijk wil: jij moet wel voor hem gaan en zelf biedt ie dat niet.
En daarbij heeft hij een (terecht) voortdurend risico dat jij hier idd op een bepaald punt geen genoegen meer mee neemt of iemand tegenkomt die dat alles wel kan bieden. Een terechte angst van hem, want dat gebeurt vroeg of laat ook. Dat jij door die zeepbel heen aan het prikken bent, maakt hem geirriteerder, omdat hij beseft dat de poten langzaam doorgezaagd worden en jij gaat beseffen dat je idd te waardevol bent om zo'n soort relatie te willen voor jezelf. (dus niet hem afwijzen, maar een halfbakken relatie met hem afwijzen is).
Je hebt nu zelf door waar jij op reageert bij hem, dat je dan weer terugkomt op je eigen voornemens en gevoel hierover en toch weer zijn zin geeft en opnieuw meegaat/toegeeft aan zijn keuzes hierin. Wat is het elke keer waardoor hij jou van jouw standpunt en gevoel af kan brengen en je weer laat meeslepen in zijne?
Als je dat weet kan je jezelf daartegen "wapenen" en anders reageren dan je normaal doet. (elders noemt HvJ dit: hij is gewend dat zijn slachtoffergedrag leidt tot zorgzaamheid). Maw: jij gaat je dan in bochten wringen om het tegendeel te bewijzen en hem gerust te stellen. enz enz.
en jij moet het zelf zonder die geruststelling doen, en niet voor jou kiezen. dat is het ongelijke en eenzijdige hieraan. Hij vraagt wel jouw 100% voor hem, en geeft dat zelf niet (in hechting, in zorgzaamheid, in seks moet jij hem wel delen en wil hij jou niet delen, vraagt jouw 100% loyaliteit en voor hem gaan).
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 16 september 2010 om 12:40
Rooss, ik had hem vorig jaar al aangeraden om zich daarop te laten onderzoeken, maar hij is toen al na twee keer gestopt bij de GGZ. Dit jaar is hij er niet eens meer aan begonnen, via psych, intake bij GZZ, maar na de intake ziet hij het niet meer zitten.
Gisteren vertelde hij dat hij zich er niet op had durven laten onderzoeken omdat hij bang was dat als de uitslag te erg was ik bij hem weg zou gaan.
Zwaar teleurstellend is het ja, en verdietig en en en, shit!
Maar het kan écht niet en buiten dat zou ik niet kunnen vergeten wat er allemaal al gebeurd is, veel te veel. Duidelijk is dat ik niet met hem verder wil, daar verandert niks aan.
Gisteren vertelde hij dat hij zich er niet op had durven laten onderzoeken omdat hij bang was dat als de uitslag te erg was ik bij hem weg zou gaan.
Zwaar teleurstellend is het ja, en verdietig en en en, shit!
Maar het kan écht niet en buiten dat zou ik niet kunnen vergeten wat er allemaal al gebeurd is, veel te veel. Duidelijk is dat ik niet met hem verder wil, daar verandert niks aan.
donderdag 16 september 2010 om 12:48
Shit, had ik het toch moeten laten lopen
Nee Toy, ben blij dat het gesprek een soort van duidelijkheid verschaft en dat je nog steeds elke keer tot dezelfde conclusie komt. 100 % duidelijkheid en alle antwoorden zul je nooit krijgen, maar ik hoop dat je er nu genoeg hebt om verder te kunnen. Je verdient iemand die je alles kan geven.
Nee Toy, ben blij dat het gesprek een soort van duidelijkheid verschaft en dat je nog steeds elke keer tot dezelfde conclusie komt. 100 % duidelijkheid en alle antwoorden zul je nooit krijgen, maar ik hoop dat je er nu genoeg hebt om verder te kunnen. Je verdient iemand die je alles kan geven.
donderdag 16 september 2010 om 12:51
@Toy: er zijn natuurlijk diverse vormen van autisme, maar ik moet hier ff over nadenken. Als er al een persoonlijkheidsstoornis aanhangt zou ik niet in de 1e plaats hierin autistisch herkennen. (ken er diverse en ook kinderen met autisme en asperger enz in verschillende vormen en zwaartes).
Dat zelfdestructieve kan ik hierin ook niet echt plaatsen. Het fijn dat er iets op zijn plek lijkt te vallen voor je, en ook met name dat het verklaart dat hij zo zelf niet wil zijn, maar (onbehandeld) niet anders kan en niet expres doet en niet om jou ongelukkig te maken.
Er zitten vast elementen in van autisme, maar of dat het is of alles verklaart?!
Mijn roommate is overmatig intelligent (dat is meerdere keren vastgesteld), maar ook heel hoogsensitief (geluiden, afleidingen) en met al die intelligentie kan hij zijn emoties ook niet begrijpen of inzicht verkrijgen waarom hij zo handelt en slecht voor zichzelf zorgt. Verder juist heel sociaalvoelend en attent naar anderen (ook ouderen/gehandicapten/kinderen enz).
Terwijl ik ook rasechte autisten ken die meer inzicht in zichzelf hebben dan wie dan ook aan "normale mensen" die ik ken. Ook heft iemand die ik ken zich gespecialiseerd in autisme (haar zoon heeft dat + andere stoornis). En waar dat vandaan komt is nog niet helemaal duidelijk, kan best verwantschap hebben met (zeer onveilige) hechting, genen, of een combi. (niet iedereen die onveilig gehecht is als baby/kind ontwikkelt zoiets, het kan een aanleiding zijn, maar ook evengoed andere (hechtings?)stoornissen, zoals borderline (is ook alsmaar die grenzen en bodem opzoeken, waar ze zo bang voor zijn.. en dan wakker worden of er een einde aan willen maken (maar dat laatste ook niet allemaal).
Dus tja, er zal ongetwijfeld meer aan de hand zijn en ik denk dat je dat goed aangevoeld hebt, dat het dieper gaat dan zijn gebrek aan wilskracht of doorzettingsvermogen/ gemakzucht of faalangst. Maar autisme is niet het eerste wat in me opkomt, maar ben ook maar een leek.
En ik begrijp je stelling ook dat je daar niet aan begint en inmiddels teveel is gebeurd en kapot is.
Hoe dan ook, ben blij als je er meer vrede mee hebt en eea op zijn plek valt, dat is toch makkelijker en dat het oorzaken zijn waar jij geen invloed op hebt (gehad).. Zie BDS, dat zijn toch heel moeilijke dingen in iemand en heb je een bewuste keuze als eea duidelijk wordt. Sterkte meissie!
Dat zelfdestructieve kan ik hierin ook niet echt plaatsen. Het fijn dat er iets op zijn plek lijkt te vallen voor je, en ook met name dat het verklaart dat hij zo zelf niet wil zijn, maar (onbehandeld) niet anders kan en niet expres doet en niet om jou ongelukkig te maken.
Er zitten vast elementen in van autisme, maar of dat het is of alles verklaart?!
Mijn roommate is overmatig intelligent (dat is meerdere keren vastgesteld), maar ook heel hoogsensitief (geluiden, afleidingen) en met al die intelligentie kan hij zijn emoties ook niet begrijpen of inzicht verkrijgen waarom hij zo handelt en slecht voor zichzelf zorgt. Verder juist heel sociaalvoelend en attent naar anderen (ook ouderen/gehandicapten/kinderen enz).
Terwijl ik ook rasechte autisten ken die meer inzicht in zichzelf hebben dan wie dan ook aan "normale mensen" die ik ken. Ook heft iemand die ik ken zich gespecialiseerd in autisme (haar zoon heeft dat + andere stoornis). En waar dat vandaan komt is nog niet helemaal duidelijk, kan best verwantschap hebben met (zeer onveilige) hechting, genen, of een combi. (niet iedereen die onveilig gehecht is als baby/kind ontwikkelt zoiets, het kan een aanleiding zijn, maar ook evengoed andere (hechtings?)stoornissen, zoals borderline (is ook alsmaar die grenzen en bodem opzoeken, waar ze zo bang voor zijn.. en dan wakker worden of er een einde aan willen maken (maar dat laatste ook niet allemaal).
Dus tja, er zal ongetwijfeld meer aan de hand zijn en ik denk dat je dat goed aangevoeld hebt, dat het dieper gaat dan zijn gebrek aan wilskracht of doorzettingsvermogen/ gemakzucht of faalangst. Maar autisme is niet het eerste wat in me opkomt, maar ben ook maar een leek.
En ik begrijp je stelling ook dat je daar niet aan begint en inmiddels teveel is gebeurd en kapot is.
Hoe dan ook, ben blij als je er meer vrede mee hebt en eea op zijn plek valt, dat is toch makkelijker en dat het oorzaken zijn waar jij geen invloed op hebt (gehad).. Zie BDS, dat zijn toch heel moeilijke dingen in iemand en heb je een bewuste keuze als eea duidelijk wordt. Sterkte meissie!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 16 september 2010 om 13:09
Wat het precies is en waarom is voor mij niet belangrijk. Duidelijk is voor mij dat mijn vermoeden juist was en dat dat tussen ons uitgesproken is. Het is aan hem wat en of hij daar iets mee gaat doen. Ik kan sterker achter mijn beslissing staan omdat ik weet dat ik geen relatie wil met iemand die een contact stoornis heeft (zo noem ik het dan maar even)
Inderdaad, ik hou van hem, het is kut en het kan niet.
Wat ik nu wel moeilijk vind is hoe ik er richting hem mee om moet gaan. Ik wil niet veel contact, moet zelf echt even tot rust komen van alles. Wil hem ook niet 100% laten vallen, voelt zo egoïstisch en ben bang dat hem dat zo in de war maakt met alle gevolgen van dien.
Maar goed, ik ga even mijn hoofd neerleggen...
Thx jullie (zo blij met jullie)
Inderdaad, ik hou van hem, het is kut en het kan niet.
Wat ik nu wel moeilijk vind is hoe ik er richting hem mee om moet gaan. Ik wil niet veel contact, moet zelf echt even tot rust komen van alles. Wil hem ook niet 100% laten vallen, voelt zo egoïstisch en ben bang dat hem dat zo in de war maakt met alle gevolgen van dien.
Maar goed, ik ga even mijn hoofd neerleggen...
Thx jullie (zo blij met jullie)
donderdag 16 september 2010 om 13:13
@Suzy
ik heb m al een aantal keren verteld dat ik hem nergens van beschuldig omdat ik vanaf het begin al weet hoe de situatie is en zelf de keus heb gemaakt ervoor te gaan, maar dat het juist die situatie is die me zo nu en dan pijn doet (ik zeg dit niet elke keer, maar soms als hij t echt niet snapt moet ik wel). Daar heeft hij dan geen antwoord op zegt hij. Dat hoeft ook niet, maar ik merk ook niet dat hij doorheeft hoe zoiets voelt. En juist hij zou het moeten kunnen voorstellen, gezien zijn obsessieve jaloezie dat ik vooral maar van hem alleen moet blijven.
Om aan te geven hoe het voelt je GM hand in hand met zn vrouw te zien lopen zei ik draai het eens om en hoe zou jij je voelen als je mij hand in hand ziet lopen met een ander? Zijn antwoord was: wil je dat dan? anders zou je dat niet zeggen.
Ik kan helemaal niks met die vent op gevoelsgebied. moet mezelf continu verdedigen.
@Jahoe
Je zegt dat niemand gelukkig van deze situatie wordt omdat ik zei dat ik al maar alleen ben in deze relatie, maar dat is niet mijn issue. Mijn grootste issue is dat ik alleen ben op gevoelsgebied. Als hij zou snappen, echt zou snappen, hoe het voor mij is en zich daarop zou instellen en handelen (dat hoeft niet eens met fysieke aanwezigheid te zijn, dat kan op zoveel manieren), dat hij mijn gemis aan hem op een andere manier zou compenseren dan trok ik het wel. Maar niet zo. Continu mezelf verdedigen terwijl ik al degene ben die aan het kortste eind trekt, doet hij net alsof hij het steeds is en ik moet mn kop houden. Nou die hou ik nu.
Het is precies zoals Suzy zegt, ik heb de hechting met hem niet, ik heb niets om me aan vast te houden, in tijden dat het goed gaat (dus als ik regelmatig van hem hoor) is dat niet erg ik kan mezelf echt wel overeind houden, maar juist in tijden dat het minder loopt tussen ons, of als ik m weinig hoor, heb ik dat eventjes nodig, als een soort koersbepaler, weet anders echt even niet meer welke kant ik op moet. En dat uit zich dus elke keer in 'uitmaken'.
Dat die hechting er niet is dat merk ik elke keer maar weer, als er na ruzies ineens een gat valt. Als er een soort van hechting was geweest dat wis je elkaar niet van msn of ping. Daar kan ik gewoon niet tegen in een relatie. Ongeacht wat er speelt juist op die momenten is het belangrijk te weten dat iemand niet zomaar vertrekt. Hij trekt thuis na een ruzie de deur waarschijnlijk ook vaak dicht maar zn vrouw weet wel dat hij toch weer terugkomt. Dat scheelt alweer de helft. Hij snapt het gewoon niet.
ik heb m al een aantal keren verteld dat ik hem nergens van beschuldig omdat ik vanaf het begin al weet hoe de situatie is en zelf de keus heb gemaakt ervoor te gaan, maar dat het juist die situatie is die me zo nu en dan pijn doet (ik zeg dit niet elke keer, maar soms als hij t echt niet snapt moet ik wel). Daar heeft hij dan geen antwoord op zegt hij. Dat hoeft ook niet, maar ik merk ook niet dat hij doorheeft hoe zoiets voelt. En juist hij zou het moeten kunnen voorstellen, gezien zijn obsessieve jaloezie dat ik vooral maar van hem alleen moet blijven.
Om aan te geven hoe het voelt je GM hand in hand met zn vrouw te zien lopen zei ik draai het eens om en hoe zou jij je voelen als je mij hand in hand ziet lopen met een ander? Zijn antwoord was: wil je dat dan? anders zou je dat niet zeggen.
Ik kan helemaal niks met die vent op gevoelsgebied. moet mezelf continu verdedigen.
@Jahoe
Je zegt dat niemand gelukkig van deze situatie wordt omdat ik zei dat ik al maar alleen ben in deze relatie, maar dat is niet mijn issue. Mijn grootste issue is dat ik alleen ben op gevoelsgebied. Als hij zou snappen, echt zou snappen, hoe het voor mij is en zich daarop zou instellen en handelen (dat hoeft niet eens met fysieke aanwezigheid te zijn, dat kan op zoveel manieren), dat hij mijn gemis aan hem op een andere manier zou compenseren dan trok ik het wel. Maar niet zo. Continu mezelf verdedigen terwijl ik al degene ben die aan het kortste eind trekt, doet hij net alsof hij het steeds is en ik moet mn kop houden. Nou die hou ik nu.
Het is precies zoals Suzy zegt, ik heb de hechting met hem niet, ik heb niets om me aan vast te houden, in tijden dat het goed gaat (dus als ik regelmatig van hem hoor) is dat niet erg ik kan mezelf echt wel overeind houden, maar juist in tijden dat het minder loopt tussen ons, of als ik m weinig hoor, heb ik dat eventjes nodig, als een soort koersbepaler, weet anders echt even niet meer welke kant ik op moet. En dat uit zich dus elke keer in 'uitmaken'.
Dat die hechting er niet is dat merk ik elke keer maar weer, als er na ruzies ineens een gat valt. Als er een soort van hechting was geweest dat wis je elkaar niet van msn of ping. Daar kan ik gewoon niet tegen in een relatie. Ongeacht wat er speelt juist op die momenten is het belangrijk te weten dat iemand niet zomaar vertrekt. Hij trekt thuis na een ruzie de deur waarschijnlijk ook vaak dicht maar zn vrouw weet wel dat hij toch weer terugkomt. Dat scheelt alweer de helft. Hij snapt het gewoon niet.
donderdag 16 september 2010 om 13:28
Ik weet af en toe echt niet meer waar ik het zoeken moet met al de emoties die spelen op het forum, het aparte is dat ik ze allemaal kan plaatsen en daar op analytische wijze best een oordeel (lees mening) over kan hebben. Wat ik heel moeilijk vind is om de posting van Suzy, over mannen en hun emotionele anders zijn t.o.v. vrouwen te “begrijpen”. Ik denk overigens dat voor 8 van de 10 posters hier op dit topic wel de sleutel ligt van hun “probleem”. Het is prachtig om te zien dat iedereen hier elkaar wil en kan helpen om situaties die zijn ontstaan te wijzigen, maar toch zie ik daarin geen oplossing van de meeste problemen. Het zijn meer de drukverbanden om het bloedden te stelpen, is overigens ook heel oké.
Probleem met nuchter denken en handelen is juist de situatie waarin we hier (uitzonderingen daar gelaten) verkeren. Liefde en houden van zorgen voor een bommetje in ons brein waardoor sommige nuchtere eigenschappen die we normaal hebben met het maken van keuzes compleet in de war geschopt worden. Dat komt inderdaad voort uit hechting en verlatingsangst, de bereidheid die menigeen hier heeft om zich te laven aan zelfdestructie vanuit dat gevoel is soms best beangstigend.
Als ik naar bijvoorbeeld Dulce kijk en haar situatie dan ben ik in staat haar beet te pakken en wakker te schudden een schop onder haar kont te geven en haar te vragen een leven te krijgen (ik ken haar verdere situatie niet dus het is redelijk kort voor de kar). Wat wel te constateren valt is dat haar leven door haar verliefdheid en houden van compleet beheerst word door haar sv of minnaar. Alles draait om hem en het erge daarvan is dat hij zich daar waarschijnlijk niet eens zo van bewust is. Dulce je doet dit jezelf aan! Je denkwijze is niet nuchter, je bent afhankelijk en stelt verder alles in het werk dit zo te houden. De tips die je krijgt helpen je de situatie kortstondig in ander perspectief te plaatsen maar je keert steeds terug in je afhankelijk zijn van je sv/ minnaar. Probeer dit probleem aan te pakken, zoek het bij jezelf, niet bij je telefoon uitzetten en jezelf verstoppen omdat je bang bent voor je eigen acties. Verander jezelf en probeer je sv/ minnaar niet te veranderen, die macht heb je namelijk niet.
Voor wat betreft mannen van Mars en vrouwen van Venus ben ik het in grote lijnen wel met je eens Suzy, maar ook hier blijf je wel weer heel erg in een hokjesgeest van de moderne psychologie hangen. Dat mannen (naar ratio) ten opzichte van vrouwen emotionele horken zijn is geen onwaarheid, er liggen alleen heel andere zaken aan ten grondslag als genetische eigenschappen. Ik denk dat het veel meer een trigger is die er op zulke momenten tussen man en vrouw niet is. Dat vrouwen weer vrouwen opzoeken is omdat ze een spiegel willen, ze zoeken bevestiging en geen discussie. Het is dus niet dat ze emoties delen omdat ze elkaar beter begrijpen, ze krijgen bevestiging en begrip omdat het gemakkelijker communiceert. Dat mannen praktischer zijn en oplossender in praktische zin klopt, maar ik daag je uit de emoties van een man te vinden door ze te zoeken. Je zal versteld staan…
Wat ik wel wil zeggen is dat ik een vreselijke mazzelkont ben, wat ik ontdekt heb de afgelopen maanden is dat er al jaren iemand op deze aarde rondwandelt die matched met mijn gevoel en emoties ook in denken en doen. De psychologische "oneliner" dat gelijkheid in denken en doen problemen veroorzaakt is ook "weetniksschappelijk" al onderuitgehaald maar dus ook in praktijk voor mij en haar. Dat doet me ook wel beseffen hoe uniek het is wat ik nu heb. Ik heb dit altijd keihard terzijde geschoven als gelul maar heb nu wel een klap op mijn neus gehad. Ik herken nu de mensen die de liefde van hun leven hebben en vanaf 12 jaar in de speeltuin tot aan 80 jaar in het bejaardenhuis diep verliefd blijven. Dat daar ups en downs in de tussenliggende periode zijn geweest hoeft geen betoog…
Ik geloof dat ik weer getriggert was… sorry voor de enorme post, ik verplaats hem misschien wel of kort hem in. Kan hem er ook afknallen …
Probleem met nuchter denken en handelen is juist de situatie waarin we hier (uitzonderingen daar gelaten) verkeren. Liefde en houden van zorgen voor een bommetje in ons brein waardoor sommige nuchtere eigenschappen die we normaal hebben met het maken van keuzes compleet in de war geschopt worden. Dat komt inderdaad voort uit hechting en verlatingsangst, de bereidheid die menigeen hier heeft om zich te laven aan zelfdestructie vanuit dat gevoel is soms best beangstigend.
Als ik naar bijvoorbeeld Dulce kijk en haar situatie dan ben ik in staat haar beet te pakken en wakker te schudden een schop onder haar kont te geven en haar te vragen een leven te krijgen (ik ken haar verdere situatie niet dus het is redelijk kort voor de kar). Wat wel te constateren valt is dat haar leven door haar verliefdheid en houden van compleet beheerst word door haar sv of minnaar. Alles draait om hem en het erge daarvan is dat hij zich daar waarschijnlijk niet eens zo van bewust is. Dulce je doet dit jezelf aan! Je denkwijze is niet nuchter, je bent afhankelijk en stelt verder alles in het werk dit zo te houden. De tips die je krijgt helpen je de situatie kortstondig in ander perspectief te plaatsen maar je keert steeds terug in je afhankelijk zijn van je sv/ minnaar. Probeer dit probleem aan te pakken, zoek het bij jezelf, niet bij je telefoon uitzetten en jezelf verstoppen omdat je bang bent voor je eigen acties. Verander jezelf en probeer je sv/ minnaar niet te veranderen, die macht heb je namelijk niet.
Voor wat betreft mannen van Mars en vrouwen van Venus ben ik het in grote lijnen wel met je eens Suzy, maar ook hier blijf je wel weer heel erg in een hokjesgeest van de moderne psychologie hangen. Dat mannen (naar ratio) ten opzichte van vrouwen emotionele horken zijn is geen onwaarheid, er liggen alleen heel andere zaken aan ten grondslag als genetische eigenschappen. Ik denk dat het veel meer een trigger is die er op zulke momenten tussen man en vrouw niet is. Dat vrouwen weer vrouwen opzoeken is omdat ze een spiegel willen, ze zoeken bevestiging en geen discussie. Het is dus niet dat ze emoties delen omdat ze elkaar beter begrijpen, ze krijgen bevestiging en begrip omdat het gemakkelijker communiceert. Dat mannen praktischer zijn en oplossender in praktische zin klopt, maar ik daag je uit de emoties van een man te vinden door ze te zoeken. Je zal versteld staan…
Wat ik wel wil zeggen is dat ik een vreselijke mazzelkont ben, wat ik ontdekt heb de afgelopen maanden is dat er al jaren iemand op deze aarde rondwandelt die matched met mijn gevoel en emoties ook in denken en doen. De psychologische "oneliner" dat gelijkheid in denken en doen problemen veroorzaakt is ook "weetniksschappelijk" al onderuitgehaald maar dus ook in praktijk voor mij en haar. Dat doet me ook wel beseffen hoe uniek het is wat ik nu heb. Ik heb dit altijd keihard terzijde geschoven als gelul maar heb nu wel een klap op mijn neus gehad. Ik herken nu de mensen die de liefde van hun leven hebben en vanaf 12 jaar in de speeltuin tot aan 80 jaar in het bejaardenhuis diep verliefd blijven. Dat daar ups en downs in de tussenliggende periode zijn geweest hoeft geen betoog…
Ik geloof dat ik weer getriggert was… sorry voor de enorme post, ik verplaats hem misschien wel of kort hem in. Kan hem er ook afknallen …
donderdag 16 september 2010 om 13:31
Dulce, jouw positie is die van de minnares. Je zal altijd aan het kortste eind trekken. Je krijgt een deel maar nooit het deel dat je graag wilt. Je krijgt een stukje gevoel maar nooit het achterste van de tong, Je deelt zijn bed, niet zijn avonden, niet zijn feestdagen enz enz.... Het is een zelfgekozen rol met de bijbehorende leuke en niet leuke dingen.
Draag het...of niet!
Draag het...of niet!
donderdag 16 september 2010 om 13:34
@Janjurk
Je hoeft me niet door elkaar te schudden dat doe ik zelf al. Mijn leven wordt niet door hem bepaald, ik heb een heel eigen leven en dat weet hij ook. Wat wel zo is, en waar ik niet en hij ook niet omheen kan is dat ik een zeer heftige relatie met hem heb al 4 jaar en die zet je niet even zomaar uit. Zeker niet gevoelsmatig. Ik zit hier te pennen alsof ik de hele dag niks anders lijk te doen/denken, maar ondertussen heb ik al 2 meetings achter de rug en ben lekker mijn eigen ding aan t doen. Mijn gevoel wat op hem gericht wordt multitask ik er gewoon bij. Ik ben echt niet afhankelijk van hem, ik baal er gewoon van dat iets dat eigenlijk heel makkelijk is (voor zover een affaire makkelijk kan zijn) echt tot in het extreem moeilijker wordt gemaakt. Ik weet dat ik hem niet kan veranderen, maar hij mij (en mijn gevoel) dus ook niet. En dat kan ik hem niet aan het licht brengen. Ik moet niet zeuren, ik mag blij zijn met wat hij doet en daarmee is voor hem de kous af.
Ik heb mn telefoon intussen alweer aan, maar op stil gezet. Ik heb gewoon geen behoefte om hem te horen nu.
Je hoeft me niet door elkaar te schudden dat doe ik zelf al. Mijn leven wordt niet door hem bepaald, ik heb een heel eigen leven en dat weet hij ook. Wat wel zo is, en waar ik niet en hij ook niet omheen kan is dat ik een zeer heftige relatie met hem heb al 4 jaar en die zet je niet even zomaar uit. Zeker niet gevoelsmatig. Ik zit hier te pennen alsof ik de hele dag niks anders lijk te doen/denken, maar ondertussen heb ik al 2 meetings achter de rug en ben lekker mijn eigen ding aan t doen. Mijn gevoel wat op hem gericht wordt multitask ik er gewoon bij. Ik ben echt niet afhankelijk van hem, ik baal er gewoon van dat iets dat eigenlijk heel makkelijk is (voor zover een affaire makkelijk kan zijn) echt tot in het extreem moeilijker wordt gemaakt. Ik weet dat ik hem niet kan veranderen, maar hij mij (en mijn gevoel) dus ook niet. En dat kan ik hem niet aan het licht brengen. Ik moet niet zeuren, ik mag blij zijn met wat hij doet en daarmee is voor hem de kous af.
Ik heb mn telefoon intussen alweer aan, maar op stil gezet. Ik heb gewoon geen behoefte om hem te horen nu.
donderdag 16 september 2010 om 13:37
quote:JanJurk schreef op 16 september 2010 @ 13:34:
@ Rooss Wat ben je toch een prachtige bloem, weinig woorden maar meest wel raak...
Dank je JJ.
Laat je post lekker staan, ook deze dekt de lading... vooral die zin over de drukverbandjes ga ik nog een paar keer lezen... zo waar! En Ja, wij zoeken spiegeltjes in onze mede "slachtoffers", ook dat is zo waar. Het zorgt voor ons "zie je wel ik ben niet gek" gevoel. Terwijl dit hele rotgevoel voorkomt uit onze eigen onzekerheid.... waarom toch?? Dat is iets wat ik mezelf vaak afvraag!!
@ Rooss Wat ben je toch een prachtige bloem, weinig woorden maar meest wel raak...
Dank je JJ.
Laat je post lekker staan, ook deze dekt de lading... vooral die zin over de drukverbandjes ga ik nog een paar keer lezen... zo waar! En Ja, wij zoeken spiegeltjes in onze mede "slachtoffers", ook dat is zo waar. Het zorgt voor ons "zie je wel ik ben niet gek" gevoel. Terwijl dit hele rotgevoel voorkomt uit onze eigen onzekerheid.... waarom toch?? Dat is iets wat ik mezelf vaak afvraag!!
donderdag 16 september 2010 om 13:41
@ Dulce, je moet de post aan mij nog eens goed doorlezen en dan nogmaals ontkennen dat je leven op dit moment niet beheerst word door 1 ding. Ondanks dat je aan het werk bent en goed kan multitasken...
Ik oordeel niet Dulce, wat ik probeer te doen is jouw situatie te peilen naar wat ik hier lees. Stond ook in mijn post, ik ken je situatie niet, kan dus kort voor de kar zijn wat ik typ..
No offence...
Ik oordeel niet Dulce, wat ik probeer te doen is jouw situatie te peilen naar wat ik hier lees. Stond ook in mijn post, ik ken je situatie niet, kan dus kort voor de kar zijn wat ik typ..
No offence...
donderdag 16 september 2010 om 13:42
@Jan
sorry hoor maar ik zit hier natuurlijk op dit forum omdat ik mn GM gedumpt heb, en daar allemaal gevoel bij zit, en dat kom ik hier delen. Ik ga het hier niet over de aktielijst van mn meeting met je hebben om jou te bewijzen dat mn leven niet voor 100% uit mn GM bestaat!
Ik vind je post inderdaad kort voor de kar, plus iets waar ik niks mee kan, want of mijn leven nu voor 20% uit mn GM bestaat of voor 60% doet er gewoon niet toe. Ik moet hem uit mijn hoofd zetten en dat kost tijd. Heb 4 jaar met die man gedeeld. Ik kan wel merken dat je een man bent moet ik kort voor de kar zeggen.
sorry hoor maar ik zit hier natuurlijk op dit forum omdat ik mn GM gedumpt heb, en daar allemaal gevoel bij zit, en dat kom ik hier delen. Ik ga het hier niet over de aktielijst van mn meeting met je hebben om jou te bewijzen dat mn leven niet voor 100% uit mn GM bestaat!
Ik vind je post inderdaad kort voor de kar, plus iets waar ik niks mee kan, want of mijn leven nu voor 20% uit mn GM bestaat of voor 60% doet er gewoon niet toe. Ik moet hem uit mijn hoofd zetten en dat kost tijd. Heb 4 jaar met die man gedeeld. Ik kan wel merken dat je een man bent moet ik kort voor de kar zeggen.
donderdag 16 september 2010 om 13:45
Oeioei, wat ben je defensief. Ik snap echt wel dat je klote voelt in deze situatie Dulce maar wil je echt dat we allemaal met je mee blèren en je vertellen dat je GM een grote lul is dat hij je dit allemaal aan doet? Als je je daar beter bij voelt wil ik dat echt wel even schrijven hoor...
Die grote lul kan je alleen niet veranderen...jij kan alleen jezelf veranderen.
En nu hou ik erover op, ik vind dat er genoeg over geschreven is. Alle tips zijn gegeven, alle kanten belicht... Wat je ermee doet is aan jou.
JJ
Die grote lul kan je alleen niet veranderen...jij kan alleen jezelf veranderen.
En nu hou ik erover op, ik vind dat er genoeg over geschreven is. Alle tips zijn gegeven, alle kanten belicht... Wat je ermee doet is aan jou.
JJ
donderdag 16 september 2010 om 13:47
quote:Rooss4 schreef op 16 september 2010 @ 13:37:
[...]
Dank je JJ.
Laat je post lekker staan, ook deze dekt de lading... vooral die zin over de drukverbandjes ga ik nog een paar keer lezen... zo waar! En Ja, wij zoeken spiegeltjes in onze mede "slachtoffers", ook dat is zo waar. Het zorgt voor ons "zie je wel ik ben niet gek" gevoel. Terwijl dit hele rotgevoel voorkomt uit onze eigen onzekerheid.... waarom toch?? Dat is iets wat ik mezelf vaak afvraag!!Dat is een levensvraag Rooss, ieder zijn of haar moment van ontdekking. Het moment dat je alle twijfel kan laten varen, alle onzekerheden over je bestaan als "solitair" wezen kan laten vallen dan zijn al deze vragen niet meer belangrijk. Je schikt jezelf dan zelf in een "gedeelde" rol zonder dat je jezelf dingen afvraagt. Sjee wat klinkt JJ nu spritueel en zweverig .
[...]
Dank je JJ.
Laat je post lekker staan, ook deze dekt de lading... vooral die zin over de drukverbandjes ga ik nog een paar keer lezen... zo waar! En Ja, wij zoeken spiegeltjes in onze mede "slachtoffers", ook dat is zo waar. Het zorgt voor ons "zie je wel ik ben niet gek" gevoel. Terwijl dit hele rotgevoel voorkomt uit onze eigen onzekerheid.... waarom toch?? Dat is iets wat ik mezelf vaak afvraag!!Dat is een levensvraag Rooss, ieder zijn of haar moment van ontdekking. Het moment dat je alle twijfel kan laten varen, alle onzekerheden over je bestaan als "solitair" wezen kan laten vallen dan zijn al deze vragen niet meer belangrijk. Je schikt jezelf dan zelf in een "gedeelde" rol zonder dat je jezelf dingen afvraagt. Sjee wat klinkt JJ nu spritueel en zweverig .
donderdag 16 september 2010 om 13:48
nee Roos dat wil ik niet dat jullie allemaal met me meebleren, ik zit hier al 3 dagen en ik kan heel wat met jullie feedback, ben ook niet eerder dan nu defensief geworden, maar als mijn leven echt alleen om hem zou draaien zou ik nu allang gebeld of gsmst hebben. Ik vind het jammer dat het feit dat ik dat dus nu niet doe, maar wel hier mijn gevoel uitstort wordt uitgelegd als dat mijn leven dan helemaal om hem zou draaien. Daar is dit forum toch voor, om je ei even kwijt te kunnen? Over een week max ben ik het kwijt en ben ik hier klaar.
ik vind die feedback echt even te kort door de bocht en niets toevoegen.
ook no offense voor JanJurk
ik vind die feedback echt even te kort door de bocht en niets toevoegen.
ook no offense voor JanJurk
donderdag 16 september 2010 om 13:48
Onze grootste angst is niet dat we onvolmaakt zijn.
Onze grootste angst is dat we mateloos krachtig zijn.
Het is ons Licht, niet onze schaduw, die ons het meest beangstigt.
We vragen onszelf: “Wie ben ik om briljant te zijn,
prachtig, talentvol, fantastisch?”
Maar wie ben jij om dat niet te zijn?
Je bent een kind van God.
Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen dienst.
Er is niets verlichts aan je klein te maken,
opdat andere mensen zich bij jou niet onzeker zullen voelen.
We zijn allemaal bedoeld om te stralen als kinderen.
We zijn allemaal geboren om de glorie van God die in ons is,
te openbaren.
Die is niet alleen maar in sommige van ons, die is in iedereen!
En als wij ons Licht laten stralen,
geven we onbewust andere mensen toestemming hetzelfde te doen.
Als wij van onze eigen angst bevrijd zijn,
bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen.
Nelson Mandela.
Onze grootste angst is dat we mateloos krachtig zijn.
Het is ons Licht, niet onze schaduw, die ons het meest beangstigt.
We vragen onszelf: “Wie ben ik om briljant te zijn,
prachtig, talentvol, fantastisch?”
Maar wie ben jij om dat niet te zijn?
Je bent een kind van God.
Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen dienst.
Er is niets verlichts aan je klein te maken,
opdat andere mensen zich bij jou niet onzeker zullen voelen.
We zijn allemaal bedoeld om te stralen als kinderen.
We zijn allemaal geboren om de glorie van God die in ons is,
te openbaren.
Die is niet alleen maar in sommige van ons, die is in iedereen!
En als wij ons Licht laten stralen,
geven we onbewust andere mensen toestemming hetzelfde te doen.
Als wij van onze eigen angst bevrijd zijn,
bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen.
Nelson Mandela.
donderdag 16 september 2010 om 13:54
Zo, ben ook weer even terug uit de drukte van de afgelopen dagen. Wat een kommer en kwel weer hier 
Ik herken je gevoelens, Dulce, en ik denk met mij meerderen. We willen zo veel, maar we kunnen zo weinig.
Toy, nogmaals heel veel sterkte. Knap hoe je ermee om gaat en grenzen stelt, gezien hoe machteloos je staat tegenover zijn gedrag!
Ik ben tot het besef gekomen dat ik echt problemen zoek waar ze niet zijn. Ik zoek constant issues, waardóór juist de problemen ontstaan (niet meer op een leuke manier met elkaar communiceren, maar alleen nog maar 'probleemgesprekken', waardoor alle fun eruit gaat). Het werkt zichzelf in de hand en eigenlijk heb ik gewoon geen enkele reden om te twijfelen aan zijn gevoel voor mij, al is hij niet zo handig in dat uiten. Ik ben klaarblijkelijk ook niet handig in mijn gevoel uiten, aangezien ik gefrustreerd raak.
Ik ben trots op mezelf dat ik dit inzie: het geeft me rust en hoop op een positieve uitkomst. Alleen moet ik het nu nog in de praktijk gaan brengen
Ik herken je gevoelens, Dulce, en ik denk met mij meerderen. We willen zo veel, maar we kunnen zo weinig. Toy, nogmaals heel veel sterkte. Knap hoe je ermee om gaat en grenzen stelt, gezien hoe machteloos je staat tegenover zijn gedrag!
Ik ben tot het besef gekomen dat ik echt problemen zoek waar ze niet zijn. Ik zoek constant issues, waardóór juist de problemen ontstaan (niet meer op een leuke manier met elkaar communiceren, maar alleen nog maar 'probleemgesprekken', waardoor alle fun eruit gaat). Het werkt zichzelf in de hand en eigenlijk heb ik gewoon geen enkele reden om te twijfelen aan zijn gevoel voor mij, al is hij niet zo handig in dat uiten. Ik ben klaarblijkelijk ook niet handig in mijn gevoel uiten, aangezien ik gefrustreerd raak.
Ik ben trots op mezelf dat ik dit inzie: het geeft me rust en hoop op een positieve uitkomst. Alleen moet ik het nu nog in de praktijk gaan brengen
donderdag 16 september 2010 om 13:55
Dulce, het gaat niet om praktisch wel of niet sms`en! Het gaat om het feit dat hij constant in je kop zit!! Je constant met hem bezig bent, of hij nou wel iets laat horen of niet, of je met je werk bezig bent of niet... hij zit in je kop!! En hij wil er niet uit! En hij zit niet op een positieve manier in je kop. Als jij niet sms `t, dan denk je, zo ik sms lekker niet. Als jij wel sms`t denk je, wanneer krijg ik antwoord.
Het gaat niet om de praktische dingen, het gaat om je gevoel en je gedachten. En die zijn (volgens mij en eeehm nog een paar) voor de volle 100% bij hem!!
Je mag absoluut je ei kwijt en je krijgt m.i. heel nuttige adviezen en prachtige feed back. Zie het niet als kritiek, men probeert jou op een andere manier naar het geheel te laten kijken!! Je zit in de meest rotte situaties van alle minnaressen, wel een minnaar, geen nummer 1. Ik moet er niet aan denken. Maar het is JOUW zelfgekozen rol!!
IK ga nu iets doen... anders maak ik me er ook nog schuldig aan en zit Dulce constant in mijn kop!!
Het gaat niet om de praktische dingen, het gaat om je gevoel en je gedachten. En die zijn (volgens mij en eeehm nog een paar) voor de volle 100% bij hem!!
Je mag absoluut je ei kwijt en je krijgt m.i. heel nuttige adviezen en prachtige feed back. Zie het niet als kritiek, men probeert jou op een andere manier naar het geheel te laten kijken!! Je zit in de meest rotte situaties van alle minnaressen, wel een minnaar, geen nummer 1. Ik moet er niet aan denken. Maar het is JOUW zelfgekozen rol!!
IK ga nu iets doen... anders maak ik me er ook nog schuldig aan en zit Dulce constant in mijn kop!!
