Seks
alle pijlers
stelling monogamie en eeuwige trouw is een fabeltje
maandag 16 juni 2008 om 17:13
Interessante discussie al geloof ik niet in seriële monogamie.
Da's volgens mijn gewoon een teken dat je niet meer monogaam wilt zijn en idd uit respect of potentiële gewetenswroeging de eerste relatie maar beëindigd.
Dus kon je niet monogaam zijn.
Mijn vrouw zegt ook altijd: als ik iets met een ander wil, sluit ik eerst dit af.
Zonde want we hebben tenslotte veel samen opgebouwd en waarom afscheid nemen als ze gewoon eens een ander interssanter vindt.
Da's volgens mijn gewoon een teken dat je niet meer monogaam wilt zijn en idd uit respect of potentiële gewetenswroeging de eerste relatie maar beëindigd.
Dus kon je niet monogaam zijn.
Mijn vrouw zegt ook altijd: als ik iets met een ander wil, sluit ik eerst dit af.
Zonde want we hebben tenslotte veel samen opgebouwd en waarom afscheid nemen als ze gewoon eens een ander interssanter vindt.
Geloof me nou maar, ik heb er een studie van gemaakt
maandag 16 juni 2008 om 17:21
Monogamie bestaat wel degelijk. Bij mij, bijvoorbeeld.
Ik heb een relatie gehad van elf jaar (van mijn 19e tot mijn 31e). Die is wel stuk gegaan, maar met vreemdgaan had dat niks te maken. Ik heb de kansen vaak genoeg gehad, en dat waren vaak genoeg leuke vrouwen, maar ik heb nooit de behoefte gevoeld. En de paar keer dat ik wél lust voelde, trok ik de streep met mijn verstand: nee, niet doen.
En dat elf jaar lang.
Inmiddels een nieuwe vrouw in mijn leven, ook alweer 16 maanden - en nog nooit ook maar één theelepeltje behoefte gevoeld om vreemd te gaan.
Inmiddels durf ik te zeggen dat dat de rest van mijn leven zo blijft. Monogamie onnatuurlijk? Misschien, maar dat geldt ook voor kleren dragen en met mes en vork eten. Wat dat betreft ben ik het volledig met Blumpke eens.
Kwestie van beschaving en (waar die beschaving even onder druk wordt gezet door je dierlijke driften) je gewoon aan morele, culturele codes houden. Daar zijn we mensen voor.
Ik heb een relatie gehad van elf jaar (van mijn 19e tot mijn 31e). Die is wel stuk gegaan, maar met vreemdgaan had dat niks te maken. Ik heb de kansen vaak genoeg gehad, en dat waren vaak genoeg leuke vrouwen, maar ik heb nooit de behoefte gevoeld. En de paar keer dat ik wél lust voelde, trok ik de streep met mijn verstand: nee, niet doen.
En dat elf jaar lang.
Inmiddels een nieuwe vrouw in mijn leven, ook alweer 16 maanden - en nog nooit ook maar één theelepeltje behoefte gevoeld om vreemd te gaan.
Inmiddels durf ik te zeggen dat dat de rest van mijn leven zo blijft. Monogamie onnatuurlijk? Misschien, maar dat geldt ook voor kleren dragen en met mes en vork eten. Wat dat betreft ben ik het volledig met Blumpke eens.
Kwestie van beschaving en (waar die beschaving even onder druk wordt gezet door je dierlijke driften) je gewoon aan morele, culturele codes houden. Daar zijn we mensen voor.
maandag 16 juni 2008 om 18:29
maandag 16 juni 2008 om 18:33
maandag 16 juni 2008 om 19:43
Darwin was het geloof ik, had er een interessante theorie over. Hij zei dat vrouwen een jaar of vier bij een man blijven, voor de bescherming en voedselvoorziening, zodat de vrouwen de kans kregen om hun jong op te voeden...mannen daarentegen hadden als noodzaak om hun zaad zoveel mogelijk in het rond te strooien om zodoende zichzelf van nageslacht te verzekeren en niet uit te sterven...dus toch een soort seriele monogamie voor de vrouw ...en de man? Ja dat blijft een jager, die vreemdgangers zijn dus kennelijk allemaal oermensen... 
maandag 16 juni 2008 om 19:51
maandag 16 juni 2008 om 21:27
:
Darwin was het geloof ik, had er een interessante theorie over. Hij zei dat vrouwen een jaar of vier bij een man blijven, voor de bescherming en voedselvoorziening, zodat de vrouwen de kans kregen om hun jong op te voeden...mannen daarentegen hadden als noodzaak om hun zaad zoveel mogelijk in het rond te strooien om zodoende zichzelf van nageslacht te verzekeren en niet uit te sterven...dus toch een soort seriele monogamie voor de vrouw ...en de man? Ja dat blijft een jager, die vreemdgangers zijn dus kennelijk allemaal oermensen...
En vervolgens gaan we iedereen veroordelen die zijn oerdriften nastreeft. Vrouwen die zwanger willen worden als gevolg van hun oerdriften vinden we aandoenlijk maar mannen die willen bevruchten zijn beesten..... Snap je het nog.
Ik heb hier in het dorp ook zo'n dame. Mooie jonge meid, maar weet nu al dat ze 5 kinderen wil. De tweede is er net uit.
Dan ben je pas met driften bezig.
Mijn standpunt is dat monogamie niet bestaat en seriële monogamie slechts een zwak excuus is voor een overstap.
Volgens mij komt dat idd alleen voor bij vrouwen. Zou Darwin daar weer eens gelijk hebben?
Geloof me nou maar, ik heb er een studie van gemaakt
maandag 16 juni 2008 om 21:31
Tachtig jaar getrouwd en nog steeds verliefd
AMSTERDAM- Op 23 juni is het zover: dan zijn Pieter Ably en Henriette Jeanne Ably-Tritsch uit Amstelveen 80 jaar getrouwd.
Pieter Ably en Henriette Jeanne Ably-Tritsch. FOTO ANP
Ze zijn allebei 102, enverliefd zijn ze altijd gebleven.
Het Frans-Nederlandse echtpaar deelt een kamer in verzorgingstehuis De Olmenhof in Amstelveen.
Hun bedden horen in de twee hoeken van de kamer, maar soms schuift een medewerker die tegen elkaar aan: dan kunnen ze in bed even elkaars hand vasthouden.
Op 23 juni komt burgemeester Jan van Zanen van Amstelveen langs om het echtpaar te feliciteren. Vermoedelijk is het de eerste ’eiken bruiloft’ in Nederland’s het Centraal Bureau voor de Statistiek registreerde tot nu alleen echtparen die maximaal 70 jaar getrouwd waren.
,,Mijn ouders hebben altijd een heel gelukkig huwelijk gehad,’’ vertelt dochter Henriette Ably (76). ,,Ze zijn ontzettend aan elkaar gehecht, kunnen eigenlijk niet zonder elkaar. Zodra de één uit het gezichtsveld is, raakt de ander van streek.’’ De liefde van Henriettes ouders begon in 1928 in Parijs, vertelt ze. Haar vader, de uit Leeuwarden afkomstige fietsbandenhandelaar Pieter Ablij, ontmoette daar de 22-jarige Henriette Tritsch, medewerkster van een ’haute couture’ modehuis. Op 23 juni van dat jaar stapten ze in Livry-Gargan, even buiten Parijs, in het huwelijksbootje.
Na de bruiloft vertrokken ze naar Utrecht. Pieter werd handelaar in rotan, en veranderde zijn naam in Ably omdat hij veel in België en Frankrijk werkte. Later woonde het stel nog in Den Haag en Amsterdam.
Haar moeder heeft in het begin erg aan Nederland moeten wennen, vertelt Henriette. ,,Dan liep ze met haar modieuze kleren door het stijve Utrecht van de jaren twintig, terwijl ze ook de taal niet sprak.’’ In Den Haag voelde ze zich daarna beter op haar plek. ,,Maar heimwee naar Frankrijk heeft mijn moeder altijd gehouden, thuis spraken we ook altijd Frans.’’ Dochter Henriette is het enige kind van het echtpaar, dat inmiddels ook vijf achterkleinkinderen heeft.
Tot hun honderdste verjaardag woonden de Ably’s in Amstelveen op zichzelf, tot ze wegens fysieke ongemakken toch naar een tehuis vertrokken. Daar zitten ze nu beiden in een rolstoel, en gaat het zien en horen steeds lastiger. ,,En ze zijn erg vergeetachtig,’’ zegt Henriette.
(ANP)
maandag 16 juni 2008 om 21:34
Weet je wat ik triest vind, mannen die hun vreemdgaan goed praten door te zeggen dat ze er niks aan kunnen doen, dat het bij het man zijn hoort. Dat alle mannen vreemdgaan, dat iedereen wel eens een slippertje maakt etc.
Mijn "zwager" is er zo een, het mag duidelijk zijn dat we niet voor niks zo ver bij hem weg zijn gaan wonen. Medelijden met zijn vriendin.
Mijn "zwager" is er zo een, het mag duidelijk zijn dat we niet voor niks zo ver bij hem weg zijn gaan wonen. Medelijden met zijn vriendin.
maandag 16 juni 2008 om 22:26
Het verschil is simpel. Het is het bedrog wat tegenstaat. Geen keus hebben. Denken dat je een monogame relatie hebt terwijl de ander het vermaak elders zoekt. Mannen en vrouwen die beloven trouw te zijn en niet hun woord houden.
Het is eigenlijk heel simpel : Als je niet monogaam wil of kan zijn, moet je ook geen monogame relatie beginnen.
maandag 16 juni 2008 om 23:28
Uit onderzoek is ook gebleken dat een mens eens in de zoveel jaar veranderd van smaak, voorkeur enz. je blijft niet de persoon die je was toen je 20 was. En waar je toen vol overtuiging een monogame relatie in ging daar kan je op je 40 anders over denken. Als dus prille stellen vol overtuiging zeggen monogaam te zijn denk ik wel eens "laten we dat eerst eens zien over een aantal jaren of het ook uitgekomen is"
Ik ken veel stellen die al lang samen zijn. Ze zijn het monogame voorbeeld van vele. Ze worden gezien als gelukkig, monogaam en nog zo verliefd en gelukkig. Maar de buitenwereld weet niet dat ze bv swingen. Sexen met andere stellen. Dus van hoeveel stellen kunnen we zeggen dat ze altijd monogaam gebleven zijn? Hoe weet je of 1 van de 2 niet eens vreemgegaan is zonder dat dat ooit uitkwam?
Ik geloof wel dat het kan. ik denk dat je dat kunt uitschakelen. het is mij 23 jaar lang gelukt om zonder problemen monogaam te blijven. Ik zag niet eens een andere man, zoiets deed je niet. Ik had ook de behoefte niet. Stond er niet voor open. Door internet is dat veranderd, en niet omdat ik het zocht, maar er werd wel iets in me wakker gemaakt dat heel diep weggestopt was. dan kun je kiezen inderdaad, monogaam zijn is ook een keuze maken. Maar we zijn er over gaan praten en vroegen ons af of we met wat ik gevonden had niet wat konden doen. Waarom waren we eigenlijk monogaam? Voor wie? We dachten zelf niet jaloers te zijn. Dachten er heel anders over dan toen we jong waren. Toen volgde we gewoon wat gebruikelijk was. Je had een relatie en deed dan niets meer met andere. het heeft ook lang geduurd dat we dat konden los laten. Wat het niet raar? Niet gek? maar het was toch onze relatie, en als wij nu dachten dat het kon? Voor wie zouden we dan monogaam blijven?
Er kan altijd een moment komen dat je die veranderin voelt in jezelf. Dat je eens minder sterk in je schoenen staat om verstandig te zijn. Dat je zwakker bent enz. Ik geloof wel dat het kan dat je altijd monogaam kunt blijven. Geen behoefte aan iets spannenders, het wel prima vinden, uitgeschakelt knopje waardoor je de verleiding niet voelt en ziet. maar hoe weet je nou of je dat beide je leven lang zo voelt. Hoe kun je nu je handen in het vuur steken dat je partner daar net zo in staat? Die heb je dus niet. Monogamie is dus geen garantie. Respect kan wel maken dat je keuze maakt. Het nooit doet, maar kan je partner ook zo sterk zijn? Zo verstandig als die eens zwak is?
In een goede relatie is er zoveel vertrouwen dat het besproken kan worden als je er anders over denkt of anders in staat, en met geluk groei je met elkaar mee, ben je flexibel om het ook anders te willen doen en te kijken wat er mogelijk is.
Ik ben trouw, trouw aan 1 man en daar ligt mijn keuze. met hem wordt ik oud en ik denk weer net zo monogaam als we zijn begonnen. Dan zijn we weer veranderd na een paar jaar en is dat weer prima voor ons.
Een ander gaat er voor uit elkaar, of gaat vreemd, of maakt een vertandige keuze uit respect omdat hij/zij in balans is en de juiste keuze kan maken op dat moment.
Ik ken veel stellen die al lang samen zijn. Ze zijn het monogame voorbeeld van vele. Ze worden gezien als gelukkig, monogaam en nog zo verliefd en gelukkig. Maar de buitenwereld weet niet dat ze bv swingen. Sexen met andere stellen. Dus van hoeveel stellen kunnen we zeggen dat ze altijd monogaam gebleven zijn? Hoe weet je of 1 van de 2 niet eens vreemgegaan is zonder dat dat ooit uitkwam?
Ik geloof wel dat het kan. ik denk dat je dat kunt uitschakelen. het is mij 23 jaar lang gelukt om zonder problemen monogaam te blijven. Ik zag niet eens een andere man, zoiets deed je niet. Ik had ook de behoefte niet. Stond er niet voor open. Door internet is dat veranderd, en niet omdat ik het zocht, maar er werd wel iets in me wakker gemaakt dat heel diep weggestopt was. dan kun je kiezen inderdaad, monogaam zijn is ook een keuze maken. Maar we zijn er over gaan praten en vroegen ons af of we met wat ik gevonden had niet wat konden doen. Waarom waren we eigenlijk monogaam? Voor wie? We dachten zelf niet jaloers te zijn. Dachten er heel anders over dan toen we jong waren. Toen volgde we gewoon wat gebruikelijk was. Je had een relatie en deed dan niets meer met andere. het heeft ook lang geduurd dat we dat konden los laten. Wat het niet raar? Niet gek? maar het was toch onze relatie, en als wij nu dachten dat het kon? Voor wie zouden we dan monogaam blijven?
Er kan altijd een moment komen dat je die veranderin voelt in jezelf. Dat je eens minder sterk in je schoenen staat om verstandig te zijn. Dat je zwakker bent enz. Ik geloof wel dat het kan dat je altijd monogaam kunt blijven. Geen behoefte aan iets spannenders, het wel prima vinden, uitgeschakelt knopje waardoor je de verleiding niet voelt en ziet. maar hoe weet je nou of je dat beide je leven lang zo voelt. Hoe kun je nu je handen in het vuur steken dat je partner daar net zo in staat? Die heb je dus niet. Monogamie is dus geen garantie. Respect kan wel maken dat je keuze maakt. Het nooit doet, maar kan je partner ook zo sterk zijn? Zo verstandig als die eens zwak is?
In een goede relatie is er zoveel vertrouwen dat het besproken kan worden als je er anders over denkt of anders in staat, en met geluk groei je met elkaar mee, ben je flexibel om het ook anders te willen doen en te kijken wat er mogelijk is.
Ik ben trouw, trouw aan 1 man en daar ligt mijn keuze. met hem wordt ik oud en ik denk weer net zo monogaam als we zijn begonnen. Dan zijn we weer veranderd na een paar jaar en is dat weer prima voor ons.
Een ander gaat er voor uit elkaar, of gaat vreemd, of maakt een vertandige keuze uit respect omdat hij/zij in balans is en de juiste keuze kan maken op dat moment.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
dinsdag 17 juni 2008 om 06:58
Oh, van mij mag ze hoor. Wil zelfs mijn bijdrage nog wel leveren
. The point is, die primitieve drift vind je blijkbaar prima maar de drift om te bevruchten (uiteindelijk dezelfde, maar dan van de man), dienen we, volgens de regels van de beschaving, te beheersen.
Geloof me nou maar, ik heb er een studie van gemaakt
dinsdag 17 juni 2008 om 11:44
dinsdag 17 juni 2008 om 12:47
Idd ik ben inmiddels al bijna 18 jaar trouw en heb een mooie spannende en goede relatie!
Hiervoor heb ik het nog nooit buiten mijn relatie hoeven zoeken want mijn lief houdt het spannend voor mij en ik voor hem.
En ja dat kost wat meer werk en creativiteit dan gewoon lekker er op los n##ken met anderen als iets me niet bevalt maar geloof mij de intimiteit en de liefde en de lust die je dan kan delen is echt veel geweldiger dan een naamloze geile lege beurt
Hiervoor heb ik het nog nooit buiten mijn relatie hoeven zoeken want mijn lief houdt het spannend voor mij en ik voor hem.
En ja dat kost wat meer werk en creativiteit dan gewoon lekker er op los n##ken met anderen als iets me niet bevalt maar geloof mij de intimiteit en de liefde en de lust die je dan kan delen is echt veel geweldiger dan een naamloze geile lege beurt
dinsdag 17 juni 2008 om 16:37
ik lees altijd maar dat mensen het spannend en leuk maakt voor elkaar, maar wat als je een partner heb die daar niet om geeft? is het dan niet moeilijker om monogaam te zijn.
een open relatie lijkt mijzelf wel wat maar mijn partner staat daar bijvoorbeeld totaal niet voor open.
moet je daar dan maar in meegaan of voor jezelf kiezen?
de meesten zullen zeggen dan die relatie beeindigen en dan kan je voor jezelf kiezen, maar als je dat nu niet wilt?omdat je ondanks de verschillen toch bij hem wilt blijven.
ik vraag me wel eens af hoe mensen dit dan uiteindelijk oplossen want je leeft tenslotte maar een keer en ik heb de instelling uit het leven halen wat er in zit.
een open relatie lijkt mijzelf wel wat maar mijn partner staat daar bijvoorbeeld totaal niet voor open.
moet je daar dan maar in meegaan of voor jezelf kiezen?
de meesten zullen zeggen dan die relatie beeindigen en dan kan je voor jezelf kiezen, maar als je dat nu niet wilt?omdat je ondanks de verschillen toch bij hem wilt blijven.
ik vraag me wel eens af hoe mensen dit dan uiteindelijk oplossen want je leeft tenslotte maar een keer en ik heb de instelling uit het leven halen wat er in zit.
dinsdag 17 juni 2008 om 17:30
Het spannend en leuk blijven maken met elkaar. Nou geloof me na 23 jaar hebben we echt wel alles gedaan wat mogelijk was in onze relatie en wat je met elkaar kunt doen. En ook wij zitten er mee dat we verschillend zijn. Mijn man heeft met veel dingen niets en ik weer niet met dingen die hij leuk vind. Natuurlijk doe je dan wel je best voor elkaar. Maar zoals mijn man wel eens zegt doe je dan elkaar geweld aan, de 1 loopt op zijn tenen en de ander krijgt nog niet wat hij of zij echt wil. Je komt samen tot een compromi.
Maar ik hou juist van hem ondanks of juist vanwege die verschillen, je kunt niet alles voor elkaar zijn. Dat hoeft vaak ook niet, ik was ten slotte ook 23 jaar heel gelukkig en tevreden met wat er was. Maar er is ook niets mis mee als je beide besluit dat je dingen die je partner niet heeft of niet kan bieden dus mag genieten met een ander.
Ik vind het ook jammer dat dat vaak door tegenstanders wordt gezien als leeg en een geile lege beurt.
Onze relatie heeft zich hierdoor ook verdiept ik deel ook lust en liefde, wij zijn ook heel intiem want we beleven het wel samen. En wat ik vrij met andere is zeker geen lege geile beurt, met mijn vriend beleef ik al 5 jaar passie liefde en intimiteit.
en mijn man is daar vaak bij als we met zijn vieren een avond geplant hebben (mijn vriend zijn vrouw er ook bij) intieme warme avonden en zeker geen lege geilheid. Integendeel sex is vaak helemaal niet het belangrijkste.
toch dacht ik daar zelfs 10 jaar geleden ook nog niet aan, en wij zijn 28 jaar samen. Ik wist niet eens dat het bestond. Maar er zijn meer relatie vormen van monogamie en monogamie was bij ons wel genoeg bewezen en ervaren. We vonden het heel spannend ook eens een andere relatievorm samen aan te gaan.
en als dat vertrouwen en de veiligheid er is, als je zeker weet dat je samen oud wil worden en vast wel weer monogaam zal eindigen waarom zou je je dan die ervaring ontzeggen? We genieten er beide erg van.
Zelf denk ik wel dat er maar heel weinig relaties echt monogaam blijven. Als je ziet hoeveel de 7 jaar nog niet eens halen samen. als je ziet hoe vaak en veel er vreemd gegaan wordt. Hoe veel ik ken die monogaam lijken maar samen dus swingen of naar parenclubs gaan.
Het zal echt wel voorkomen maar zeker weet je het nooit want een vreemdgaander hangt het niet aan de grote klok en die swinger ook niet. Ik denk echter wel omdat ik het zelf ook 23 jaar heel makkelijk kon dat het mogelijk is, Alleen weet je nooit of je daar dus beide zo in blijft staan.
Maar ik hou juist van hem ondanks of juist vanwege die verschillen, je kunt niet alles voor elkaar zijn. Dat hoeft vaak ook niet, ik was ten slotte ook 23 jaar heel gelukkig en tevreden met wat er was. Maar er is ook niets mis mee als je beide besluit dat je dingen die je partner niet heeft of niet kan bieden dus mag genieten met een ander.
Ik vind het ook jammer dat dat vaak door tegenstanders wordt gezien als leeg en een geile lege beurt.
Onze relatie heeft zich hierdoor ook verdiept ik deel ook lust en liefde, wij zijn ook heel intiem want we beleven het wel samen. En wat ik vrij met andere is zeker geen lege geile beurt, met mijn vriend beleef ik al 5 jaar passie liefde en intimiteit.
en mijn man is daar vaak bij als we met zijn vieren een avond geplant hebben (mijn vriend zijn vrouw er ook bij) intieme warme avonden en zeker geen lege geilheid. Integendeel sex is vaak helemaal niet het belangrijkste.
toch dacht ik daar zelfs 10 jaar geleden ook nog niet aan, en wij zijn 28 jaar samen. Ik wist niet eens dat het bestond. Maar er zijn meer relatie vormen van monogamie en monogamie was bij ons wel genoeg bewezen en ervaren. We vonden het heel spannend ook eens een andere relatievorm samen aan te gaan.
en als dat vertrouwen en de veiligheid er is, als je zeker weet dat je samen oud wil worden en vast wel weer monogaam zal eindigen waarom zou je je dan die ervaring ontzeggen? We genieten er beide erg van.
Zelf denk ik wel dat er maar heel weinig relaties echt monogaam blijven. Als je ziet hoeveel de 7 jaar nog niet eens halen samen. als je ziet hoe vaak en veel er vreemd gegaan wordt. Hoe veel ik ken die monogaam lijken maar samen dus swingen of naar parenclubs gaan.
Het zal echt wel voorkomen maar zeker weet je het nooit want een vreemdgaander hangt het niet aan de grote klok en die swinger ook niet. Ik denk echter wel omdat ik het zelf ook 23 jaar heel makkelijk kon dat het mogelijk is, Alleen weet je nooit of je daar dus beide zo in blijft staan.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
dinsdag 17 juni 2008 om 17:44
Dit is dezelfde situatie als waar ik in zit. Helaas zijn de adviezen idd slechts: beëindig relatie of schik je in je lot. Ik vind ook dat je uit het leven moet halen wat erin zit. Ben er recent nog achter gekomen hoe relatief leven en gezondheid zijn. Geniet zo lang het kan en met wie je het kunt en wilt. Het is JOUW leven.
En hoewel het merendeel van de mensheid schijnbaar vreemdgaat, mag dat niet worden besproken. Gelukkig gaat deze topic aardig storingsvrij. Met alle respect voor de betweters, dit gaat beter zo.
Geloof me nou maar, ik heb er een studie van gemaakt
