stelling monogamie en eeuwige trouw is een fabeltje

Thomba schreef op 17 juni 2008 @ 17:46:

[...]





Ik lees niets over monogaam.

Misschien waren het juist de eerste/grootste swingers van Nederland en daarom zo gelukkig samen.

juist van de mensen waarvan je het niet verwacht doen vaak dingen die je niet van hun verwacht



over je uitleg dat je inderdaad maar 1 keer leeft herken ik veel.ook in zit nu in een twijfel fase van : is dit het wel?



wil zeker met mijn partner oud worden, maar ik wil niet aan 1 persoon hangen.Er is zoveel leuks en het lijkt naarmate je ouder wordt dat het steeds duidelijker wordt.Nu ben ik nog gezond en wil ik zo graag genieten en meer uit het leven halen.

En inderdaad 5 jaar geleden dacht ik er niet eens aan om eens vreemd te gaan, maar nu ga ik daar behoorlijk aan twijfelen.Ik vindt hem een fantastise partner een geweldige vader maar de vlinders en het spannende...dat mis ik ontzettend in de relatie.En als ik met vriendinnen praat dan ben ik absoluut niet de enigste die hier het zelfde over denkt.het is natuurlijk niet zo dat het dan een vrij brief is om dan maar niet monogaam te zijn maar het zet je wel aan het denken of de mens wel monogaam is.



@doddie, ik begrijp wat je bedoelt en ik ben jaloers dat jullie er op die manier samen zijn uitgekomen.Mijn partner is absoluut niet zover.

Hoe spannend je het ook maakt samen je partner blijft je partner. Die kan met bepaalde dingen niets hebben maar ook al wil hij alles met je hij blijft (of zij) wie hij/zij is. je kent elkaar. kent elk plekje, weet hoe de ander het beste klaarkomt, kent het geluid wat die er bij maakt enz. En dat is heerlijk want met niemand is het zo vertrouwd en vrij je zo fijn, maar je partner is nooit die ander, en dat is nu juist wat veel mensen spannend lijkt. het onverwachte, niet de reactie weten. Het onbekende.



Wil je een trio beleven, je partner zal zich nooit kunnen delen, nooit die tweede kunnen zijn. En natuurlijk kun je er een dildo bij halen maar het is het toch net niet. En die tweede vrouw zal voor hem altijd een wens blijven als je vrouw monogaam op het spannende pad wil met je.



Je kunt dus niet alles met elkaar beleven wat je in fantasie zou willen beleven. Ik geloof wel dat je een eind kunt komen maar je blijft de persoon waar je partner al jaren mee samen is. En DAT kun je nooit veranderen. En laat nu juist dat het gene zijn dat mensen van monogamie laat afdwalen. Die ander. Want was die er niet dan was het simpel om monogaam te blijven.



Hoe goed ik ook eva wel begrijp ik denk dat het spannend houden in de relatie niet de oplossing is om monogaam te blijven. het betekend simpel dat je een bevredigd sexleven hebt waarbij beide (zo op het oog) blijkbaar geen behoefte hebben aan die ander. Want alleen maar die ander maakt dat mensen dus niet monogaam willen of kunnen zijn.



Voor de duidelijkheid bij mij was er geen ander en ook geen behoefte aan een ander. Ik merkte wel dat ik een kant in mij had laten liggen. Nooit geflirt nooit verleid en ik miste wel degelijk het spannende van een ander na 23 jaar. Het onbekende gebied. Ik had voor mijn man maar twee vriendjes gehad en die verkeringsperiodes duurde welgeteld 3 weken en 3 maanden. Ik had een wilde tijd laten liggen.



Die wilde tijd beleven we nu alsnog samen.



Noem het een midlifecrisis maar ik wilde gewoon nog even leven, nog even de haren los gooien voor ik echt oud zou worden.



en ik denk dat veel dat rond die leeftijd hebben, een gevoel van " ik heb het goed ik kom niets te kort, maar is dit het nou? Moet ik zo verder tot mijn 80e?"



Alle spannende dingen met elkaar zijn beleefd, de verkeringstijd, het samenwonen, een huis kopen, kinderen krijgen en dan.... dan is er voorlopig niets meer in de toekomst als je 25 jarig huwelijksfeest en de kleinkinderen. Het valt me op dat het vaak in deze face is dat men uit de band wil springen. men voelt zich nog te jong voor zo'n leven. en dan is die ander ineens spannend. Je bent nog in trek, je bent nog niet oud je telt nog mee.



En het is fijn als je dan samen uit de band kunt springen, zonder te bedriegen en te liegen. maar wel een moment om eens wat anders dan monogaam te beleven.



Grappige is ook dat je als je jong bent en zo'n leven hebt gehad je niets liever wil dan juist die ene persoon, die ene relatie, je hebt het wilde leven wel gehad. Na een twintig tal jaren kan het ineens weer veranderen.



Wat me ook opvalt is dat er in veel relatie's niet wordt gesproken over dergelijke dingen. Ik merk vaak dat 1 party hartstochtelijk verkondigd dit niet nodig te hebben en heel gelukkig te zijn met die ene partner terwijl de ander party stiekem aan ons bekend het ook wel te willen wat wij doen, maar ze durven het nooit te bespreken omdat de partner vaak zo vol overtuiging verteld dat er in hun relatie geen behoefte aan is. Vaak gebaseerd op uitspraken van toen ze nog 20 waren. Maar niet wetend dat hun partner er heel anders over is gaan denken.

nb 80 jaar samen zegt mij ook niets over monogaam zijn. Hoe weten we inderdaad of hij of zij nooit is vreemdgegaan? Hoe weten we nu of ze niet met andere wat deden.



Vergis je niet, de meeste gelukkige stellen zoals ik al zei die men als voorbeeld ziet en verliefd en handje handje op straat lopen ken ik als swingers. maar familie en buren weten dat niet van ze.

Doddie , ik sluit me helemaal bij jou aan .



Thomba , ik begrijp je wel , dat wil zeggen ; ik kan me goed voorstellen wat jij wil , ik kan alleen helemaal niks met dat stiekume van je .

Waarschijnlijk val ik in herhaling, maar van mij hoeft het niet stiekum. Ik heb mijn wensen en en fantasieën geuit.

Mijn vrouw wil er niets mee dus ben ik veroordeeld.......

Volgens mij zit momodoe in dezelfde situatie maar dan net andersom.

Ik ga trouwens al, ff tellen, zo'n vijf à zes jaar al niet meer vreemd.

Alleen een paar weken geleden even gerotzooid met een dame.

Wel helemaal naakt bij haar in de tuin en ik heb haar meerdere malen bevredigd met hand en mond, maar geneukt hebben we niet......., omdat ik niet opgewonden werd van haar.

En zou je vrouw vingeren en beffen n iet als vreemdgaan zien denk je ? Jullie hebben samen vastgesteld dat NEUKEN = VREEMDGAAN ? Tongen , vingeren , trekken , pijpen , beffen valt onder beleefdheid ofzo ?

Ik ga trouwens al, ff tellen, zo'n vijf à zes jaar al niet meer vreemd.

Alleen een paar weken geleden even gerotzooid met een dame.

Wel helemaal naakt bij haar in de tuin en ik heb haar meerdere malen bevredigd met hand en mond, maar geneukt hebben we niet......., omdat ik niet opgewonden werd van haar.

Ehh... nou in mijn boekje is dat 'gewoon' vreemdgaan hoor.

Ze wond me niet echt op dus heb ik er geen bevredigd gevoel aan over gehouden. Ik heb eigenlijk alleen haar een plezier gedaan.

Misschien is bij mij vreemdgaan: je bevrediging ergens anders zoeken.

En dat is niet gelukt dus voldoet deze niet aan de norm.

Aan JOUW norm , is misschien wel zo fair om even jouw normen aan die van je vrouw te toetsen ?

Is drie keer klaarkomen bij een lekker wijf ook geen vreemdgaan als je niet geheel en al bevredigd weggaat , want je had ook nog wel een vierde keer gewild ? Zo kun je alles wel recht lullen , zeg.

als het geen vreemdgaan was zou je gewoon tegen je vrouw moeten kunnen zeggen, " schat ik heb de buurvrouw even 3 keer klaargemaakt hoor, ze had er zo'n behoefte aan. heb zelf niet zo veel met haar maar ach soms moet je wat voor je buren doen'

\

ik denk toch dat ze uit haar vel zou springen. En zolang je dat weet en het dus maar voor je houd denk ik dat je drommels goed weet dat het WEL vreemdgaan is.

Ik denk dat daar het verschil in opvatting tussen man en vrouw om de hoek komt.

Als eeen man zegt: "het stelde niets voor" bedoelt hij ook echt: het stelde niets voor!

@Thomba, ik ben zo zo zo ontzettend blij dat jij m'n man niet bent! Ik ben ruimt 6 jaar heel gelukkig monogaam met mijn vriend en er is geen behoefte om rond te n**ken, gelukkig. Ik geloof er wel in en ik weet ook dat het heel makkelijk is. Het is gewoon een kwestie van zelfbeheersing en goede communicatie met je partner. Alles is bespreekbaar wat mij betreft, maar ik zou niet met alles akkoord gaan en dan kiest hij of voor onze relatie of voor zichzelf. Andersom net zo.

Hiervoor had ik ook 10 jaar lang een monogame relatie.

Je bent er dus nog niet!

En hoe weet je nou zeker dat je partner niet gewoon voor de lieve vrede zegt dat hij trouw aan je is.

"Zoiets doet mijn man niet?"



Oh, ik zie dat je al 23 bent. Dan heb je het idd allemaal al wel meegemaakt.

Ik was tot mijn 27e ook monogaam. Voor vrouwen die serieus aan een gezin denken is jouw leeftijd idd die periode dat ze oprecht in monogamie geloven. Ze moeten wel om zwanger te raken en de eerste jaren van het kind goed door te komen met iemand die voedsel aansleept en bescherming biedt. Allemaal oerinstinct en primitieve hormoonwerking.

Jammer Thomba maar zo te lezen mis jij heel veel in je huidige relatie.

Schijnbaar ben je zo ver afgestompt gevoelsmatig dat alleen rond n##ken buiten je relatie je bevredigt. Je hebt geen enkel idee hoe wij het spannend houden voor elkaar. Geloof me!!! Dus ga nu niet doen alsof alleen mensen die vreem zijn gegaan hierover mee kunnen praten. Misschien ben jij er nog wel niet helemaal Thomba met je 10 jaar, ik zit inmiddels op 18 (schijn jij erg belangrijk te vinden namelijk).



Tuurlijk oerinstinct en hormonen ha ha.....tjee zeg wat ben jij verzuurd zeg!!!

Thomba schreef op 16 juni 2008 @ 17:13:

Interessante discussie al geloof ik niet in seriële monogamie.

Da's volgens mijn gewoon een teken dat je niet meer monogaam wilt zijn en idd uit respect of potentiële gewetenswroeging de eerste relatie maar beëindigd.

Dus kon je niet monogaam zijn.



.

Dat is niet altijd zo. Ik heb zelf ooit een hele lange relatie beëindigd, niet omdat ik niet meer monogaam wilde zijn, maar omdat het leven met mijn toenmalige partner een hel was. Ik had liever geen partner dan zo verder te leven. Dat heeft dus niets te maken met niet meer monogaam willen zijn.

Ben intussen alweer negen jaar monogaam zonder moeite

Reiger100 schreef op 18 juni 2008 @ 16:24:

[...]





Dat is niet altijd zo. Ik heb zelf ooit een hele lange relatie beëindigd, niet omdat ik niet meer monogaam wilde zijn, maar omdat het leven met mijn toenmalige partner een hel was. Ik had liever geen partner dan zo verder te leven. Dat heeft dus niets te maken met niet meer monogaam willen zijn.

Ben intussen alweer negen jaar monogaam zonder moeite

Toch zullen jullie ooit voor elkaar gekozen hebben en zijn op zeker moment van elkaar vervreemd. Waarom kun je op zeker moment eigenschappen van de ander niet meer tolereren? Eigenschappen die hij/zij altijd al had maar eerder niet zo storend waren.



Verzuurd of gewoon niet zo gecompliceerd als menigeen graag zou willen? De mens wil graag gezien worden als individu met unieke gedachten. Toch zie je steeds gewoon primitieve gedrachtspatronen. We zoeken er alleen een ingewikkelde verklaring voor omdat we daar niet aan toe willen geven.

Cumulatief heb ik 24 jaar vast relatie achter de rug waarvan de eerste 10 monogaam. De laatste 24 jaar waren gelukkiger dan de eerste 10.

Ik weet ook niet of ik mijn hele leven monogaam kan zijn.



Vroeger toen ik 15 was, zoende ik graag met jongens en dat doe ik nou nog steeds graag (alleen niet met mijn vriend). Niet dat ik het met anderen doe, maar als er een moment komt, zal ik denk ik geen nee zeggen.



Ik ga dan weer niet zover om met anderen naar bed te gaan. Maar goed, ik heb ook nog nooit in die situatie gezeten.



Misschien als ik de ware tegenkom dan wel...Maar die ken ik nog niet.

Thomba schreef op 18 juni 2008 @ 17:20:

[...]





Toch zullen jullie ooit voor elkaar gekozen hebben en zijn op zeker moment van elkaar vervreemd.



Tja, 'vervreemd' is een understatement ; vrijwel dagelijks schold mijn ex mij uit voor rotwijf ,lachte me uit, schreeuwde, enz. omdat ik bijvoorbeeld vergeten was om de autosleutels op de goede plek te leggen, of vergelijkbare misdaden.



Waarom kun je op zeker moment eigenschappen van de ander niet meer tolereren? Eigenschappen die hij/zij altijd al had maar eerder niet zo storend waren.



Die eigenschappen had ik niet gemerkt voor ik gehuwd was. Het was in de jaren zeventig van vorige eeuw, en toen huwde je 'van huis uit' zonder eerst samen te wonen, dus zonder elkaar goed te kennen. Had ik vooraf geweten dat hij zo was, dan was ik niet met hem getrouwd.



Verzuurd of gewoon niet zo gecompliceerd als menigeen graag zou willen?



Wat bedoel je?

.

Ik denk niet dat serieele monogamen per definitie een relatie beeidigen omdat ze wat met andere willen doen, er zullen er zijn die dat doen maar ik denk ook dat het komt door wat ik eerder schreef, je veranderd blijft niet dezelfde. Eens in de (ben helaas kwijt over hoeveel jaar dat was) heb je andere voorkeuren andere wensen andere ideeen.



Het kan dus zijn dat je uit elkaar groeit. Dat je van elkaar vervreemd. Maar ik denk ook wel dat men tegenwoordig een te hoge verwachting heeft van een relatie. Het moet vooral spannend blijven, we moeten passie blijven voelen en verliefd blijven op elkaar. Ik denk dat dat niet echt een realistisch beeld is. Het is soms wel eens saai met elkaar, het voelt wel eens gewoon. en soms leeft dat weer op. Maar als ik wel eens mensen hoor zeggen dat ze dat willen blijven voelen dan denk ik dat dat de serieele monogamen zullen worden van de toekomst. Passie weg, relatie over?



We leven als broer en zus is ook zo'n nw trend om aan te geven dat je relatie niet meer is wat het is. Nou een partner waar je sex mee hebt gehad is nog steeds niet je broer of zus, maar de vonken zijn wat minder.



soms hou je dat wel spannend zoals eva, soms vind je die vertrouwdheid en rust heerlijk en zoek je de spanning elders. Liefst in eerlijkheid en openheid.

En soms gaat men uit elkaar omdat men weer die passie en spanning voelt bij een ander. \



Steeds minder mensen houden het lang met elkaar vol.

De gene die het wel doen zoeken vaak een manier om die sleur of voorspelbaarheid te doorbreken. Of ze vinden het wel prima die rust en dat gewone.



Maar het grote punt is wel dat je dat samen moet voelen en hoe hard de 1 ook wil werken, hoe die ook staat voor monogamie en werken aan de relatie, als je partner het voelt als broer en zus en vind dat met de passie en hartstocht (van de begintijd) de liefde ook weg is dan doe je er niets meer aan. heb je toe te zien hoe hij/zij of van je afgaat om met een ander verder te gaan, of vreemd gaat.

Sinds wij een open relatie hebben, en dat duurt nu zo'n 4 jaar, ben ik een stuk rustiger geworden. Het mag, het moet niet.

Ben er ook wel achter gekomen dat wat je thuis hebt niet door een andere man te evenaren is. Het gekke is ook dat ik op mannen val (als dat eens gebeurt) dat het ze dezelfde types zijn als ikzelf. Totaal niet mee te leven dus, niet dat ik zo beroerd ben, maar in het dagelijks leven heb ik meer aan iemand die mijn tegenpool is, waar ik mij rust vind zeg maar.

Heb uit het verleden nog steeds een vriend die ik heel af en toe zie en het gaat mij allang niet meer om de sex maar wel dat je ff weer lekker en gezellig bij hebt kunnen kletsen. Die vriend doet het overigens niet met toestemming. Pfff blij dat ik er wel over kan praten thuis.

Reiger100 schreef op 18 juni 2008 @ 17:53:

[...]

Dat "verzuurd"sloeg op de posting van Eve76. Sorry voor het misverstand.



Als ik je goed begrijp, was de basis voor jouw relatie al anders dan een 'normale' relatie. Ik denk dat je dan andere uitgangspunten hebt.

Jouw huidige relatie zal daardoor ook een heel andere situatie zijn omdat je zoveel blijer bent met je huidige situatie dat je er niet aan wilt denken om dit op het spel te zetten.

Thomba schreef op 18 juni 2008 @ 21:14:

[...]





Als ik je goed begrijp, was de basis voor jouw relatie al anders dan een 'normale' relatie. Ik denk dat je dan andere uitgangspunten hebt.

Jouw huidige relatie zal daardoor ook een heel andere situatie zijn omdat je zoveel blijer bent met je huidige situatie dat je er niet aan wilt denken om dit op het spel te zetten.

Wat je met die andere uitgangspunten bedoelt, begrijp ik niet, maar dat laatste zie je heel goed, ik ben zo blij met mijn huidige man dat ik dat nooit meer kwijt zou willen.

Verder denk ik dat er mensen zijn die die 'spanning' van in het begin helemaal niet zo leuk vinden als de rust en de vertrouwdheid en verbondenheid van een langdurige fijne relatie. Dat is bij mij zo en ik denk niet dat ik de enige ben. Spanning en verliefdheid heb ik niet nodig om me gelukkig te voelen (eerder integendeel, ik kan dan aan niets anders meer denken en verwaarloos mijn hobby's...), liefde wel.

Thomba schreef op 18 juni 2008 @ 07:37:

Hiervoor had ik ook 10 jaar lang een monogame relatie.

Je bent er dus nog niet!

En hoe weet je nou zeker dat je partner niet gewoon voor de lieve vrede zegt dat hij trouw aan je is.

"Zoiets doet mijn man niet?"



Oh, ik zie dat je al 23 bent. Dan heb je het idd allemaal al wel meegemaakt.

Ik was tot mijn 27e ook monogaam. Voor vrouwen die serieus aan een gezin denken is jouw leeftijd idd die periode dat ze oprecht in monogamie geloven. Ze moeten wel om zwanger te raken en de eerste jaren van het kind goed door te komen met iemand die voedsel aansleept en bescherming biedt. Allemaal oerinstinct en primitieve hormoonwerking.

Maar jij weet zo ontzettend zeker dat hij nog wel een keer vreemdgaat of ik. Ik ben een heel erg naief dom jong, dat mag je vooral geloven. Het kan me eerlijk gezegd aan mijn r**t roesten wat jij er van denkt. Ik ben gelukkig zo en ik ga er vanuit dat wij voor elkaar kiezen en geen behoefte hebben aan een ander. Wie weet dat het ooit wel zover komt, dan moeten we het daar over hebben. En dan sta ik voor een hele hoop open omdat ik zielsveel van hem hou en wil dat hij gelukkig is. Ik kan niet zeggen dat ik zou toezeggen als hij een keer iets met een ander wil doen. Maar ik kan ook niet zeggen dat ik sowieso nee zeg. Ik geloof in respect en liefde voor elkaar. En dat betekent niet ne*ken buiten de deur en trouw zijn aan elkaar. Vooral dat achterbakse wat jij doet vind ik bijzonder triest. En dan heb je ook nog het lef om over mij te oordelen. Je weet niet wat ik allemaal heb meegemaakt en ik word er nogal pissig om dat je denkt dat je dat kan beoordelen.

[quote]ambrosia9 schreef op 18 juni 2008 @ 21:41:

[...]





. Ik geloof in respect en liefde voor elkaar. En dat betekent niet ne*ken buiten de deur en trouw zijn aan elkaar.



Ik doe het dan wel buiten de deur maar ben erg trouw aan mijn partner. Hij is mijn keus en met hem wordt ik oud ondanks dat we het met andere mogen doen.

Verder ben ik het met je eens dat je met elkaar bekijkt wat mogelijk is. hoe je aan wensen tegemoet kunt komen. In ons geval bleek er veel mogelijk.



Ik denk dat ik dat ook wel een beetje mis in thomba's zijn reacties, ik snap je verlangen snap ook waar je mee worstelt maar als ik over je vrouw hoor praten klinkt dat niet erg respecvol en liefdevol. Tegen reiger zei je zelfs dat zij zoveel blijer is in haar nw relatie, daar haal ik uit dat je toch niet zo gelukkig en blij bent in je eigen relatie. En ik denk dat je dan ook alle voorwaarde mist om uberhaubt iets open en eerlijk met andere te doen. Want de basis is respect, liefde en gelukkig zijn met elkaar en dan alleen kan je met elkaar iets doen met anderen. Omdat dan alleen je je als partner gewaardeerd voelt en voelt dat jij de belangrijkste bent



Wat de stelling betreft, ik geloof dus wel in eeuwige trouw, ik denk dat eeuwige monogamie mogelijk is dmv afsluiting of keuze. Maar ik denk wel dat ieder mens het in zich heeft om ook van een ander te kunnen genieten. Lief te hebben. Er zijn meer mensen die bij je passen en je kunt niet alles bij elkaar vinden. Dat hoeft niet en je kunt kiezen dat dus niet toe te laten. Maar of het ook natuurlijk is, ik denk als we niet zulke vastgeroeste normen en waarde hadden die ons vaak met de paplepel zijn ingegeven dat een mens toch niet echt monogaam is ingesteld. Er kan altijd een moment zijn in je leven dat je open kan staan voor de verleiding. Wat je er mee doet is een keuze of een moment van zwakte of een kans om te genieten van meer dan alleen maar monogamie.