Seks
alle pijlers
stelling monogamie en eeuwige trouw is een fabeltje
woensdag 18 juni 2008 om 22:38
Ik geloof wel dat monogamie bestaat. Maar het is een keuze.
Vroeger was monogamie een opgelegde norm volgens mij vooral vanwege economische en religeuze redenen.
In deze tijd geven sommigen nog steeds de voorkeur om monogaam te zijn, zie bijv. reactie Ambrosia en Reiger, en anderen liever niet. En daar heb je, naast vreemdgaan, vele vormen in, zie bijv. reactie Thomba en Doddie.
Ik denk dat het voornamelijk afhangt van hoeveel waarde je hecht aan seksuele activiteit/variatie en spanning/verliefdheid. Mensen die dat niet zo belangrijk vinden zullen minder snel getriggerd worden om buiten hun monogame relatie te gaan kijken.
Vroeger was monogamie een opgelegde norm volgens mij vooral vanwege economische en religeuze redenen.
In deze tijd geven sommigen nog steeds de voorkeur om monogaam te zijn, zie bijv. reactie Ambrosia en Reiger, en anderen liever niet. En daar heb je, naast vreemdgaan, vele vormen in, zie bijv. reactie Thomba en Doddie.
Ik denk dat het voornamelijk afhangt van hoeveel waarde je hecht aan seksuele activiteit/variatie en spanning/verliefdheid. Mensen die dat niet zo belangrijk vinden zullen minder snel getriggerd worden om buiten hun monogame relatie te gaan kijken.
woensdag 18 juni 2008 om 23:14
ja dat denk ik ook flow en ik denk ook dat je daarin dus kan veranderen. Dat je na tientallen jaren ineens anders erover kan gaan denken. Ik had dit zo'n 10 jaar terug ook niet kunnen voorstellen en ik had je uitgelachen als je dit had voorspeld. Ik zei ook jaren lang dat ik geen behoefte had aan andere mannen en ik kon me ook niets voorstellen bij wat dat nou zou toevoegen. Wat je dus eerst belangrijk vond kan minder belangrijk worden en andersom. En binnen een relatie moet je ook nog eens twee mensen vinden die daar dan hetzelfde over denken.
Nu ik het boek duivelsdriehoek uit heb is me ook duidelijk geworden dat het een innerlijke strijd kan zijn waarin je die ander nodig kan hebben om je los te maken uit iets, of om je eigen indentiteit te bewaren enz. Heel interessant om te lezen.
Hoe meer een vrouw gaat moederen hoe meer ze bv haar man zal doen denken aan zijn moeder die hij als heilige zag en asexueel. Hij zal dan in een minnares weer die sexuele aantrekking vinden waar zijn vrouw wordt gezien als "de moeder' Soms ook wil hij los komen van die moeder en was het vroeger het meisje dat hem zelfstandig maakte is het nu de minnares die hem losmaakt van het bemoederen dat zijn vrouw kan doen.
en zo staan er nog tal van meer voorbeelden in het boek over waar het vandaan kan komen hoe het vaak iets is wat je nog niet goed hebt afgerond en waar men het oplost in een driehoeksverhouding. Niet werken aan jezelf maar de oplossing van buitenaf zoeken. Ook staat erin dat men juist in die driehoeksverhouding zich compleet kan voelen, beide vrouwen of mannen zijn nodig, vaak wil de vreemdgaander dit ook in stand houden en zodra hij keuze zal moeten maken zal hij weer vervallen in de oude situatie. dit kan opgelost worden als hij aan zichzelf ging werken.
Het geeft ook aan dat de derde persoon altijd wordt geromantiseerd. Het is daar het paradijs hij/zij is geweldig en het leven moet een feest zijn, men idealiseert de relatie met de derde. zodra er moet worden gekozen wordt men kritischer wordt men weer bang, het komt weer dichterbij waar de derde een veilige onmogelijke droom leek waar je over kunt fantaseren.
Ik denk dat ik door te swingen in die speeltuin mag verkeren. Er van mag genieten. Die totaliteit kan beleven. Niet uit onverwerkte dingen in mezelf. Want aan einde van het boek komt naar voren hoe je door niet bang te zijn in een relatie dus echt kan groeien en een volwaardige relatie kunt hebben. Ik beleef dat zo met mijn man omdat hij dit altijd heeft gestimuleerd. Hij stimuleerde me in eigen keuze's gaf aan dat ik zijn bezit niet was dat ik mijn geluk uit mezelf moest halen en niet uit relatie of uit hem. Toch heb ik ook die verandering in mezelf herkend het niet weten wat er was het elders zoeken. Ook een stukje loskomen uit iets.
Ik herkende er dus vaak veel in. Niet alleen situaties rond mensen die uit elkaar gingen, maar ook bepaalde gevoelens en verlangens. Wat doe je er mee?
als je jezelf goed kent weet je waar je keuze moet liggen, en weet je wat belangrijk is voor jou. Hoef je ook een ander geen pijn te doen.
aanrader om eens te lezen.
Nu ik het boek duivelsdriehoek uit heb is me ook duidelijk geworden dat het een innerlijke strijd kan zijn waarin je die ander nodig kan hebben om je los te maken uit iets, of om je eigen indentiteit te bewaren enz. Heel interessant om te lezen.
Hoe meer een vrouw gaat moederen hoe meer ze bv haar man zal doen denken aan zijn moeder die hij als heilige zag en asexueel. Hij zal dan in een minnares weer die sexuele aantrekking vinden waar zijn vrouw wordt gezien als "de moeder' Soms ook wil hij los komen van die moeder en was het vroeger het meisje dat hem zelfstandig maakte is het nu de minnares die hem losmaakt van het bemoederen dat zijn vrouw kan doen.
en zo staan er nog tal van meer voorbeelden in het boek over waar het vandaan kan komen hoe het vaak iets is wat je nog niet goed hebt afgerond en waar men het oplost in een driehoeksverhouding. Niet werken aan jezelf maar de oplossing van buitenaf zoeken. Ook staat erin dat men juist in die driehoeksverhouding zich compleet kan voelen, beide vrouwen of mannen zijn nodig, vaak wil de vreemdgaander dit ook in stand houden en zodra hij keuze zal moeten maken zal hij weer vervallen in de oude situatie. dit kan opgelost worden als hij aan zichzelf ging werken.
Het geeft ook aan dat de derde persoon altijd wordt geromantiseerd. Het is daar het paradijs hij/zij is geweldig en het leven moet een feest zijn, men idealiseert de relatie met de derde. zodra er moet worden gekozen wordt men kritischer wordt men weer bang, het komt weer dichterbij waar de derde een veilige onmogelijke droom leek waar je over kunt fantaseren.
Ik denk dat ik door te swingen in die speeltuin mag verkeren. Er van mag genieten. Die totaliteit kan beleven. Niet uit onverwerkte dingen in mezelf. Want aan einde van het boek komt naar voren hoe je door niet bang te zijn in een relatie dus echt kan groeien en een volwaardige relatie kunt hebben. Ik beleef dat zo met mijn man omdat hij dit altijd heeft gestimuleerd. Hij stimuleerde me in eigen keuze's gaf aan dat ik zijn bezit niet was dat ik mijn geluk uit mezelf moest halen en niet uit relatie of uit hem. Toch heb ik ook die verandering in mezelf herkend het niet weten wat er was het elders zoeken. Ook een stukje loskomen uit iets.
Ik herkende er dus vaak veel in. Niet alleen situaties rond mensen die uit elkaar gingen, maar ook bepaalde gevoelens en verlangens. Wat doe je er mee?
als je jezelf goed kent weet je waar je keuze moet liggen, en weet je wat belangrijk is voor jou. Hoef je ook een ander geen pijn te doen.
aanrader om eens te lezen.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
woensdag 18 juni 2008 om 23:23
Klinkt interessant dat boek.
Ik ga direct eens op Bol.com kijken
Overigens, wij swingen ook, en ik kan me heel erg in jouw reacties vinden. (Ook uit andere postings trouwens)
Maar ik begrijp ook goed de argumenten van een Reiger of Ambrosia om juist monogaam te zijn. Ik denk inderdaad dat de fase van je leven daarin een rol speelt. En het kan natuurlijk ook zijn dat mensen zich binnen een monogame relatie helemaal ontwikkelen en dat een derde partij helemaal niets toevoegt aan groei o.i.d.
Gelukkig is iedereen anders
Ik ga direct eens op Bol.com kijken
Overigens, wij swingen ook, en ik kan me heel erg in jouw reacties vinden. (Ook uit andere postings trouwens)
Maar ik begrijp ook goed de argumenten van een Reiger of Ambrosia om juist monogaam te zijn. Ik denk inderdaad dat de fase van je leven daarin een rol speelt. En het kan natuurlijk ook zijn dat mensen zich binnen een monogame relatie helemaal ontwikkelen en dat een derde partij helemaal niets toevoegt aan groei o.i.d.
Gelukkig is iedereen anders
donderdag 19 juni 2008 om 08:41
donderdag 19 juni 2008 om 08:58
mee eens ambrosia
en begrijp mij niet verkeerd ik kan mij prima vinden in een open relatie.Dat zie ik niet als vreemgaan ofzo. Het gaat mij om een basishouding van respect en openheid naar elkaar toe. Zo kan je dus samen met anderen (en je partner) genieten van sex. Ik ben alleen niet van mening dat je perse moet vreemgaan of swingen om gelukkig te zijn ook op de lange termijn.
Tja noem mij naief of wat dan ook maar ik geloof nog in de liefde ja!
En ik ben inderdaad blij dat ik daar open en respectvol van kan genieten met met partner.
Ik denk Thomba dat jouw reactie en houding meer over jezelf zegt dan over de ervaring of leeftijd van mensen die daarop reageren.
en begrijp mij niet verkeerd ik kan mij prima vinden in een open relatie.Dat zie ik niet als vreemgaan ofzo. Het gaat mij om een basishouding van respect en openheid naar elkaar toe. Zo kan je dus samen met anderen (en je partner) genieten van sex. Ik ben alleen niet van mening dat je perse moet vreemgaan of swingen om gelukkig te zijn ook op de lange termijn.
Tja noem mij naief of wat dan ook maar ik geloof nog in de liefde ja!
En ik ben inderdaad blij dat ik daar open en respectvol van kan genieten met met partner.
Ik denk Thomba dat jouw reactie en houding meer over jezelf zegt dan over de ervaring of leeftijd van mensen die daarop reageren.
donderdag 19 juni 2008 om 09:18
Echt waar Thomba er bestaan ook mensen die wel monogaam zijn en gelukkig (ook op sexueel gebied). Ook al geloof je dat liever niet want dan moet je erkennen dat jijzelf iets aan de situatie kan doen waar je in zit. In plaats van steeds maar de biologie, je vrouw, je p#k, je therapie, andere vrouwen, zelfs de gehele maatschappij de schuld te geven van het feit dat jij vreemgaat en liegt. 
donderdag 19 juni 2008 om 13:31
Ik vind het ook een kul-verhaal dat vreemdgaan tot de natuurlijke driften behoort en dat je er dus maar gewoon in mee moet gaan.
Volgens mij hebben we inmiddels best een stuk evolutie achter de rug en onderscheiden wij mensen ons van het ongeremde dierlijke omdat we zelfbewustzijn hebben. Je hebt dus keuzes en sterker, je onderscheidt jezelf niet van een dier als je geen gebruik maakt van de mogelijkheid na te denken en keuzes te maken. Als je kiest voor monogamie, prima.
En als die keuze - zoals Geheim en Doddie eerder al aangaven - verandert door je ontwikkeling, dan kan je die keuze herzien. Als je echter een (huwelijks) afspraak gemaakt hebt met je partner gebaseerd op die eerdere keuze van monogamie, dan lijkt het mij dat je niet eenzijdig zou moeten besluiten om de monogamie af te zweren. Dat doet geen recht aan je relatie, je man, vrouw, vriend, vriendin, (what ever), dat vind ik respectloos.
Het is het fijnste als je beiden een zelfde soort ontwikkeling doormaakt en dus beiden kan blijven kiezen voor monogamie, of voor een 'open relatie'. Als ik het zo lees op dit forum is er echter een grote groep waar één van beiden een andere keuze wenst te maken, of erger waar over aangegeven wordt dat er geen keuze is, maar dat het oerdrift oid is...
Volgens mij hebben we inmiddels best een stuk evolutie achter de rug en onderscheiden wij mensen ons van het ongeremde dierlijke omdat we zelfbewustzijn hebben. Je hebt dus keuzes en sterker, je onderscheidt jezelf niet van een dier als je geen gebruik maakt van de mogelijkheid na te denken en keuzes te maken. Als je kiest voor monogamie, prima.
En als die keuze - zoals Geheim en Doddie eerder al aangaven - verandert door je ontwikkeling, dan kan je die keuze herzien. Als je echter een (huwelijks) afspraak gemaakt hebt met je partner gebaseerd op die eerdere keuze van monogamie, dan lijkt het mij dat je niet eenzijdig zou moeten besluiten om de monogamie af te zweren. Dat doet geen recht aan je relatie, je man, vrouw, vriend, vriendin, (what ever), dat vind ik respectloos.
Het is het fijnste als je beiden een zelfde soort ontwikkeling doormaakt en dus beiden kan blijven kiezen voor monogamie, of voor een 'open relatie'. Als ik het zo lees op dit forum is er echter een grote groep waar één van beiden een andere keuze wenst te maken, of erger waar over aangegeven wordt dat er geen keuze is, maar dat het oerdrift oid is...
donderdag 19 juni 2008 om 14:07
Heel vroeger leefden we ook veel korter, met 40 jaar was je toen bejaard.
Nu worden mensen soms wel 100. Dat betekent in principe dat je (stel dat je op je 20e de liefde van je leven ontmoet) zo'n 60 jaar langer bij die partner bent.
Pffff ik moet er echt niet aan denken. Nou is mij relatie ook niet heel goed. Maar nog tot mijn 80e bij deze vent blijven, ook al zou hij veranderen. Nee...
Nu worden mensen soms wel 100. Dat betekent in principe dat je (stel dat je op je 20e de liefde van je leven ontmoet) zo'n 60 jaar langer bij die partner bent.
Pffff ik moet er echt niet aan denken. Nou is mij relatie ook niet heel goed. Maar nog tot mijn 80e bij deze vent blijven, ook al zou hij veranderen. Nee...
donderdag 19 juni 2008 om 16:48
Ik vind wel dat we onderscheid moeten maken tussen vreemdgaan en niet monogaam zijn. Iemand die nl niet monogaam is hoeft niet vreemd te gaan. Ik vermoed zelf dat er minder mensen echt monogaam zijn als wordt verondersteld. 1 op de 3 relatie's gaat stuk omdat men behoefte krijgt of kreeg aan iemand anders of uitgekeken raakte. Dan kun je nog bedenken dat van die 1 op de 3 er twee wel eens aan denken maar het niet doet vanwege de afspraak die men maakte over monogamie (dus niet vreemd wil gaan of de afspraak wil verbreken) en dat 1 er (nog?) niet aan toe is omdat de relatie nog pril is en men dolverliefd is of nog helemaal vol van elkaar of beide te jaloers zijn en te bezitterig of beide het wel mooi vinden zoals het gaat.
ik denk eigenlijk dat de groep echt monogame helemaal niet zo groot is. Die dus echt een leven lang beide dus nooit behoefte hebben of nooit fantaseren nooit verlangen enz. Van die mensen zullen er zijn die er niets mee doet die dus wel het gevoel of verlangen kennen maar kiezen voor de monogame afspraak, maar de groep die het tot dieps van binnen ook zo voelt een leven lang nooit behoefte krijgt of er nooit aan denkt (en dat antwoord kan je pas aan eind van je leven geven) die is volgens mij maar echt heel klein.
Brummetje als je nu al weet dat het niet met je partner uithoud waarom verspil je nu dan kostbare jaren? ik snap niet dat je dan nog aan een relatie werkt als je het niet eens wil op den duur.
ik denk eigenlijk dat de groep echt monogame helemaal niet zo groot is. Die dus echt een leven lang beide dus nooit behoefte hebben of nooit fantaseren nooit verlangen enz. Van die mensen zullen er zijn die er niets mee doet die dus wel het gevoel of verlangen kennen maar kiezen voor de monogame afspraak, maar de groep die het tot dieps van binnen ook zo voelt een leven lang nooit behoefte krijgt of er nooit aan denkt (en dat antwoord kan je pas aan eind van je leven geven) die is volgens mij maar echt heel klein.
Brummetje als je nu al weet dat het niet met je partner uithoud waarom verspil je nu dan kostbare jaren? ik snap niet dat je dan nog aan een relatie werkt als je het niet eens wil op den duur.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 19 juni 2008 om 21:26
Helemaal mee eens.
Indien we monogaam waren, dan zou er als we een relatie hebben, bij ons een knopje worden omgedraaid waardoor we ongevoelig zouden worden voor de sex-appeal van anderen.
En dat is natuurlijk niet zo. Je hoeft inderdaad niet eens echt vreemd te gaan om dat te weten... Hoeveel mannen (en vrouwen) zouden tijdens het vrijen met hun partner nooit aan een andere denken? Al zijn ze hun partner dan lichamelijk trouw en kunnen ze daardoor de schijn ophouden tegenover anderen (en misschien ook tegenover zichzelf?), toch zijn die mensen net zo weinig monogaam als de grootste schuinsmarcheerders.
Hopelijk komt er snel meer eerlijkheid op dat gebied zodat niemand zichzelf nog voor de gek moet houden.
donderdag 19 juni 2008 om 22:02
Wat ben ik blij dat deze discussie door een aantal harde en soms zelfs kwetsende opmerkingen in ieder geval eye-openers oplevert.
Het is soms sneu om te zien hoe sommigen zich vastklampen aan hun hier en nu. Natuurlijk geeft dat het meeste comfort.
Realistisch is het meestal helaas niet
Het is soms sneu om te zien hoe sommigen zich vastklampen aan hun hier en nu. Natuurlijk geeft dat het meeste comfort.
Realistisch is het meestal helaas niet
Geloof me nou maar, ik heb er een studie van gemaakt
donderdag 19 juni 2008 om 22:25
Vraag is wat je met die fantasieeen en verlangens had gedaan als je niet een monogame afspraak had, waarschijnlijk had je er wat mee gedaan had je die vrouw of man willen versieren of had je er mee willen flirten. Nu laat je het vanwege een afspraak, maar hoe natuurlijk is die afspraak dan?
maar tegelijk weet je ook dat toen je overal op af mocht gaan je droomde van die ene persoon die voor jou ging, waar je je leven mee kon delen enz.
Je begeert dus vaak wat niet mogelijk is of wat je nog niet hebt. Je kunt een tijd zeer gelukkig zijn als je het hebt gevonden. Maar na een tijd heb je ook dat wel weer genoeg beleefd trekt het andere weer.
Bof ik even dan dat ik naar wens van het 1 en ander mag genieten en zo blijven beide ook leuk en hoef ik helemaal niet te kiezen.
Voor mij (voor dit moment ) het meest ideale. Maar ik weet ook hoe ideaal ik het huisje boompje beestje vond, hoe ik totaal gelukkig was daarmee. Hoe ik ook verwonderd keek naar mensen die daar niet genoeg aan leken te hebben. Alleen dat was toen.
Ik denk wel dat gezien de vele scheidingen, de steeds kortere durende relatie's het vele vreemdgaan dat we monogamie wel eens minder vanzelfsprekend zouden moeten zien. Het is niet zo simpel althans blijkbaar voor de meeste niet. En misschien is het wel een droombeeld die maar een enkeling waar kan maken zijn hele leven. Daarmee zeg ik neit dat het dus niet kan of niet voorkomt, maar wel met kanttekening dat je het altijd maar moet afwachten of je partner je echt wel zo trouw was. En met de vraag of de ander het nooit eens anders had gewild maar het toch maar liet.
We zouder er veel meer over moeten durven praten, Niet bang moeten zijn voor de reactie van de ander.Je zo veilig mogen voelen in je relatie dat je daarop niet afgerekend wordt. Het mogen uiten dat je wel eens met een ander zou willen vrijen. Wie weet denk je partner daar ook wel eens over, wie weet is het een opluchting dat te uiten, en bespreek je met elkaar of je er wel of niet wat mee doet. maar de meeste zijn als de dood het te zeggen ze vrezen de reactie, of geven een politiek correct antwoord als de vraag hem wordt gesteld "zou je wel eens willen vrijen met een ander? " antwoord "nee schat ik heb toch genoeg aan jou" Maar ondertussen.
Of ze horen op een feestje de aanwezigen afkeurend praten over het programma op tv van gisteren waarin een stel vertelde naar parenclubs te gaan of te swingen, "belachelijk alsnog je niet genoeg hebt aan je eigen vrouw, er moet wel wat mis zijn in je relatie als je dat doet' en je partner praat afkeurend mee, zou je dan nog durven bekennen dat je het vol belangstelling volgde en er wel nieuwsgierig naar bent? Vaak niet eens aan je partner laat staan in die kamer vol visite.
maar tegelijk weet je ook dat toen je overal op af mocht gaan je droomde van die ene persoon die voor jou ging, waar je je leven mee kon delen enz.
Je begeert dus vaak wat niet mogelijk is of wat je nog niet hebt. Je kunt een tijd zeer gelukkig zijn als je het hebt gevonden. Maar na een tijd heb je ook dat wel weer genoeg beleefd trekt het andere weer.
Bof ik even dan dat ik naar wens van het 1 en ander mag genieten en zo blijven beide ook leuk en hoef ik helemaal niet te kiezen.
Voor mij (voor dit moment ) het meest ideale. Maar ik weet ook hoe ideaal ik het huisje boompje beestje vond, hoe ik totaal gelukkig was daarmee. Hoe ik ook verwonderd keek naar mensen die daar niet genoeg aan leken te hebben. Alleen dat was toen.
Ik denk wel dat gezien de vele scheidingen, de steeds kortere durende relatie's het vele vreemdgaan dat we monogamie wel eens minder vanzelfsprekend zouden moeten zien. Het is niet zo simpel althans blijkbaar voor de meeste niet. En misschien is het wel een droombeeld die maar een enkeling waar kan maken zijn hele leven. Daarmee zeg ik neit dat het dus niet kan of niet voorkomt, maar wel met kanttekening dat je het altijd maar moet afwachten of je partner je echt wel zo trouw was. En met de vraag of de ander het nooit eens anders had gewild maar het toch maar liet.
We zouder er veel meer over moeten durven praten, Niet bang moeten zijn voor de reactie van de ander.Je zo veilig mogen voelen in je relatie dat je daarop niet afgerekend wordt. Het mogen uiten dat je wel eens met een ander zou willen vrijen. Wie weet denk je partner daar ook wel eens over, wie weet is het een opluchting dat te uiten, en bespreek je met elkaar of je er wel of niet wat mee doet. maar de meeste zijn als de dood het te zeggen ze vrezen de reactie, of geven een politiek correct antwoord als de vraag hem wordt gesteld "zou je wel eens willen vrijen met een ander? " antwoord "nee schat ik heb toch genoeg aan jou" Maar ondertussen.
Of ze horen op een feestje de aanwezigen afkeurend praten over het programma op tv van gisteren waarin een stel vertelde naar parenclubs te gaan of te swingen, "belachelijk alsnog je niet genoeg hebt aan je eigen vrouw, er moet wel wat mis zijn in je relatie als je dat doet' en je partner praat afkeurend mee, zou je dan nog durven bekennen dat je het vol belangstelling volgde en er wel nieuwsgierig naar bent? Vaak niet eens aan je partner laat staan in die kamer vol visite.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 19 juni 2008 om 22:41
Ik ben normaal gesproken echt lief, maar jij haalt echt al mijn slechte kanten naar boven. Vooral omdat je zo arrogant bent dat je een kwijlbakje nodig hebt als je naar jezelf kijkt in de spiegel. Ongelofelijk echt! Ik zal me verder niet verlagen tot jouw niveau maar ik ben zo dankbaar dat ik je irl niet ken.
donderdag 19 juni 2008 om 22:44
Wat ik niet goed begrijp, doddie, is dat je kennelijk helemaal geen behoefte hebt aan exclusiviteit.
Voor ik mijn huidige man leerde kennen, had ik dat ook niet.
Ik heb ooit een tijdje een soort 'open relatie' met iemand gehad en had daarin helemaal geen behoefte aan exclusiviteit.
Ik was toen overtuigd voorstander van 'polyamori'.
Nu besef ik dat dat, wat mij betreft, kwam doordat ik toen (hele goede) vriendschap en tederheid verwarde met liefde. Toen dacht ik dat het liefde was, maar achteraf zie ik dat het dat niet was.
Hoe zit dat bij jou, wat is voor jou het verschil tussen vriendschap en liefde in een relatie waarin twee mensen seks met elkaar hebben?
Verder kan ik alleen maar zeggen dat ik tot nu toe nooit enige behoefte gehad heb aan iemand anders naast mijn man. Ik ben er zelf van overtuigd dat dat de rest van mijn leven zo zal blijven, en ik ken mezelf intussen toch al wel behoorlijk, ik weet hoe ik ben, na een eerste relatie van 29 jaar en nu een relatie van 9 jaar.
donderdag 19 juni 2008 om 22:52
Ik vind dat je heel goed monogaam kunt zijn en toch met een ander vrijen. Je vrijt toch ook soms met jezelf, ben je dan ook niet monogaam?
Ik bedoel eigenlijk het volgende: monogamie heeft voor mij uitsluitend te maken met liefde. Met een ander vrijen zonder dat er gevoelens van liefde bij komen kijken is voor mij ongeveer hetzelfde als met een ander een partijtje tennissen/kaarten.
donderdag 19 juni 2008 om 23:09
Blij dat ik je buuv niet ben. Nog een vraagje, ik ben te lui om het hele topic door te spitten naar een antwoord. Zou jij het trouwens leuk vinden als je vrouw er verschillende sv'tjes op na zou houden? Waar ze dan niet over zou vertellen natuurlijk, maar dat je er af en toe achterkomt door verdachte smsjes etc. Dat vindt jij dan gezond en fijn voor haar neem ik aan.
donderdag 19 juni 2008 om 23:14
Reiger , mag ik ook wat zeggen over die exclusiviteit ?
Voor sommige mensen zit die exclusiviteit niet in een potje sex , maar wel in het doen of laten van bepaalde dingen die je alleen voor je partner over hebt . ( van het opruimen van braaksel tot aan liefdesbrieven schrijven , van lepeltjelepeltje liggen tot aan meegaan naar de TT in Assen omdat hij dat zo gezellig vindt , om maar eens wat te noemen ) .
Misschien heeft dat te maken met het feit dat sommige mensen vrijen zien als het betuigen van je liefde , waar andere mensen het voornamelijk zien als een hele leuke bezigheid die je óók met iemand anders kan doen .
Voor sommige mensen zit die exclusiviteit niet in een potje sex , maar wel in het doen of laten van bepaalde dingen die je alleen voor je partner over hebt . ( van het opruimen van braaksel tot aan liefdesbrieven schrijven , van lepeltjelepeltje liggen tot aan meegaan naar de TT in Assen omdat hij dat zo gezellig vindt , om maar eens wat te noemen ) .
Misschien heeft dat te maken met het feit dat sommige mensen vrijen zien als het betuigen van je liefde , waar andere mensen het voornamelijk zien als een hele leuke bezigheid die je óók met iemand anders kan doen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 19 juni 2008 om 23:18
Ik ben het met bgb eens.
Het ligt er helemaal aan welke waarde en betekenis jij geeft aan seks. Voor mij is het nu wel iets exclusiefs waar ik enorm van geniet met mijn vriend. Voor nu werkt dit goed, we zijn happy en hebben geen behoefte aan een ander. Maar tegelijkertijd hou ik zo ontzettend veel van hem dat ik nu niet kan zeggen dat het voor altijd zo blijft. Mocht hij ooit behoefte hebben aan meer, dan wil ik daar over nadenken. Ik vind ook dat je dat aan elkaar verplicht bent, als je zoveel van elkaar houdt als je zegt dat je doet, sta je ook open voor elkaars behoeften. Maar als ik er ooit achter komt dat hij met een ander naar bed is geweest achter mijn rug om, dan is het voor mij echt klaar.
Het ligt er helemaal aan welke waarde en betekenis jij geeft aan seks. Voor mij is het nu wel iets exclusiefs waar ik enorm van geniet met mijn vriend. Voor nu werkt dit goed, we zijn happy en hebben geen behoefte aan een ander. Maar tegelijkertijd hou ik zo ontzettend veel van hem dat ik nu niet kan zeggen dat het voor altijd zo blijft. Mocht hij ooit behoefte hebben aan meer, dan wil ik daar over nadenken. Ik vind ook dat je dat aan elkaar verplicht bent, als je zoveel van elkaar houdt als je zegt dat je doet, sta je ook open voor elkaars behoeften. Maar als ik er ooit achter komt dat hij met een ander naar bed is geweest achter mijn rug om, dan is het voor mij echt klaar.
donderdag 19 juni 2008 om 23:20
Ja ? En ? Dus niet leuk ? ( ik bedoel hier niets lelijks mee , ik probeer alleen aan te geven dat bijvoorbeeld met iemand anders tennissen ( die bijv. meer op jouw niveau speelt ) of een andere partner hebben met klaverjassen helemaal niet vervelend hoeft te zijn . Sterker nog ; best heel erg leuk kan zijn .
Ik hou verschrikkelijk veel van mijn man , maar de keren dat wij n**ken en ik hem liefdevol tijdens de daad in zijn ogen kijk om mijn gevoelens aan hem te tonen ............... eh..........
MIJN liefde voor mijn partner maak ik niet - persé - duidelijk met vrijen ; dat uit zich in 100.000 dingen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
