Oke, toch een nieuw onderwerp wat betreft schrijven...

Molie, gefeliciteerd!

Wen, ben een leek maar ik vond het goede stukjes.



Er was nog iemand met een maandverbandstukje waar ik veel 'zou' in zag voorkomen. Zou is een onwaarschijnlijkheid en lijkt me daarom minder geschikt te gebruiken in een reclameboodschap.

Ja, in mijn stukje, maar dat 'zou' heeft geen betrekking op de werkzaamheid van dat maandverband. Maar goed, ik ga 'm sowieso nog inkorten, hij is toch wat te lang.

Help! Ik ben ongesteld



Mijn buik deed zeer en ik wist het meteen: Help! Ik ben ongesteld.

Uitgerekend op de dag van dat feest waar ik me zo op had verheugd. Hoe kun je nou plezier hebben als je ongesteld bent? Alles was verpest. Het was ook nog eens de ultieme kans om met die leuke jongen uit 4B aan de praat te komen. Dat kon ik nu natuurlijk wel op mijn pijnlijke buik schrijven. Stel dat hij iets aan me zou merken, dan kon ik het verder wel vergeten.

Ik stond net op het punt om af te bellen en maar gewoon mijn bed in te duiken toen mijn zus me een pak maandverband gaf van Soft & Silk. 'Gebruik dit maar,' zei ze, 'dit is zacht, flinterdun en superabsorberend.' Ik kon het me niet voorstellen, maar ze had gelijk!

Het werd een superfeest. Ik heb de hele avond gedanst, gekletst en gelachen. Ik vergat haast dat ik ongesteld was. Die leuke jongen uit 4B heet trouwens Bas. Hij heeft me toegevoegd op MSN.



SOFT & SILK. ZACHT, FLINTERDUN EN SUPERABSORBEREND

quote:Susan schreef op 14 februari 2008 @ 00:16:

Help! Ik ben ongesteld



Weken had ik me verheugd op dat feest en uitgerekend gisteren was het weer zover. Ik werd wakker met buikpijn en ik wist het meteen: Help! Ik ben ongesteld.

Ik ben het nu al drie keer geweest en alle keren voelde ik me zo ontzettend smerig en ongemakkelijk. Dat feest kon ik natuurlijk wel op mijn pijnlijke buik schrijven. Bas zou nota bene ook komen. Stel je voor dat ik zou doorlekken, of dat hij iets zou ruiken. Dat zou wel een ontzettende afgang zijn. Lekker dansen kon ik ook wel vergeten met zo'n klef maandverband tussen mijn benen. Kortom, mijn avond was verpest.

Ik stond net op het punt om af te bellen en maar gewoon mijn bed in te duiken toen mijn zus me een pak maandverband gaf van Soft & Silk. 'Gebruik dit maar,' zei ze, 'dit is zacht, flinterdun en superabsorberend.' Ik kon het me niet voorstellen, maar ze had gelijk!

Het werd een superfeest. Bas en ik hebben de hele avond gedanst en gekletst, en raad eens? Ik was haast vergeten dat ik ongesteld was!



SOFT & SILK. ZACHT, FLINTERDUN EN SUPERABSORBEREND



Vind m wel leuk Susan. Schept m.i. een goed 'sfeerbeeld'. Zoals daysi al zei is het soms idd wel wat plastisch, en kan het ook (daardoor) wel korter.

Ik vind het 'pijnlijke buik'-zinnetje trouwens erg leuk.

hahaha Digitalis, ik weet niet of mensen hiervan dit maandverband gaan kopen!



(sorry ik schrijf niks, maar vind het een erg leuk topic)

Een soort Red Bull maandverband, Digi?

quote:Susan schreef op 14 februari 2008 @ 08:09:

Liefdesverhaaltje



'Laten we maar gaan slapen,' fluisterde Daan en knipte het lichtje uit. Ik draaide me op mijn zij. Geen makkelijke slaaphouding, ik wist alweer dat ik vannacht minstens een keer wakker zou worden met pijn in mijn heupen, en dat kussen was ook te warm onder mijn oor. Op mijn buik slapen durfde ik niet meer en op mijn rug was op de een of andere manier onprettig, Vena cava syndroom, had ik op internet gelezen, iets met een holle ader die dichtgedrukt werd. Hoe dan ook. Ik moest er maar aan wennen dat lekker slapen er de komende tijd niet bij zou zijn.

Daan legde voorzichtig zijn arm om me heen en kroop tegen me aan. Vannacht zou ik het waarschijnlijk weer te warm hebben, maar voor nu was het wel behaaglijk. Ik luisterde naar zijn ademhaling en vroeg me af of ik in slaap zou vallen als ik in hetzelfde ritme zou proberen te ademen. In mijn buik voelde ik dat geruststellende gevoel, die subtiele golfbeweging. Hij was in ieder geval wakker en zou de komende uren ook wakker blíjven.

'Hé,' fluisterde Daan. 'Was dat 'm?'

Nog een keer een duwtje, precies onder Daans hand. 'Hé, ik voelde weer iets. Dat was 'm toch?'

'Ja!' antwoordde ik, 'ja, dat was 'm, je hebt 'm eindelijk gevoeld!'

Daan pakte me nog steviger vast en kuste van achteren mijn wang. Ik legde mijn twee handen op mijn buik, half over die van Daan heen, en lag nog een tijdlang te glimlachen in het donker. Daar lagen we dan, met z'n drieën. Ons gezin.



Leuk; je vraagt je af wat er nu aan de hand zou zijn en dan komt idd langzaam 'binnen' dat het een zwangerschap betreft!

Wat opmerkingen:

Ik zou het stukje in tegenwoordige tijd schrijven. Is denk ik persoonlijk sterker.

Ik vind de eerste 2 alineas en het slot goed, maar op een of andere manier spreekt die dialoog me niet zo aan. Het doet m.i. n beetje afbreuk aan de rest van het verhaal. Ik zou het persoonlijk houden bij de gedachten en gevoelens van de vrouw.

Oh ja, ik ben dus geen professional, zoals sommigen hier wel, maar goed, n 'leek' is uiteindelijk (ws) toch je publiek dus misschien heb er wel iets aan. (ben wel benieuwd of ik nu heel andere opmerkingen heb dan de 'profs')

Ha Susan,

nou weet ik erg weinig van advertenties schrijven, dus ik heb meer naar kleine tekstdingetjes gekeken waar je misschien in de toekomst wat aan hebt:



Help! Ik ben ongesteld



Mijn buik deed zeer en ik wist het meteen: Help! Ik ben ongesteld.

Uitgerekend op de dag van dat feest waar ik me zo op had verheugd. - verheugde. Voltooid deelwoord maakte en tekst formeler en vaak ook trager. Hoe kun je nou plezier hebben -hetzelfde geldt voor de hulpwerkwoorden hebben en zijn. Dus: plezier maken of plezier beleven als je ongesteld bent? Alles was (evt. Leek) verpest. Het was ook nog eens de ultieme kans om met die leuke jongen uit 4B aan de praat te komen. Dat kon ik nu natuurlijk wel op mijn pijnlijke buik schrijven. Stel dat hij iets aan me zou merken, dan kon ik het verder wel vergeten.

Ik stond net op het punt om af te wilde net afbellen en maar gewoon mijn bed in te duiken toen mijn zus me een pak maandverband gaf van Soft & Silk. 'Gebruik dit maar,' zei ze, 'dit is zacht, flinterdun en superabsorberend.' Ik kon het me niet voorstellen, maar ze had gelijk!

Het werd een superfeest. Ik heb de hele avond gedanst, gekletst en gelachen en (staat zo plastisch, twee keer dat IK aan het begin van de zin)Ik vergat haast dat ik ongesteld was. Die leuke jongen uit 4B heet trouwens Bas. Hij heeft me toegevoegd op MSN. Hij staat nu in mijn MSN.

SOFT & SILK. ZACHT, FLINTERDUN EN SUPERABSORBEREND

Oude liefde



mmm, ok, zet toch maar binnenkort de herstelde versie neer...

quote:wen schreef op 14 februari 2008 @ 10:13:

Oke, ik vind het doodeng, heb nog nooit zoiets geschreven. Maar hier is dan mijn stukje over de liefde. Schiet u maar!





Een roos voor Valentijn



Zijn auto parkeert hij een eindje van de ingang vandaan. Zo kan hij net haar raam zien. Geen beweging. Hij tuurt een paar minuten naar het raam, in gedachten verzonken. Dan pakt hij de roos, en stapt uit.



'Goedemorgen, naam en paspoort graag.'

'Van der Laak, voor Sonja van der Laak.'

De bewaakster kijkt op: 'Meneer van der Laak, u hier? Ik had niet gedacht....'

Hij glimlacht vriendelijk.

'Mag ik u iets vragen? Waarom.... waarom komt u nog steeds?'

'Ik kan niet anders, mevrouw.'



Hij geeft zijn horloge, zijn portemonnee en zijn autosleutels af bij twee bewakers die hem grijnzend aankijken. Terwijl hij wegloopt hoort hij ze hardop grinniken. Ze doen maar, denkt hij, ze weten niet hoe het voelt om zo van iemand te houden.



Een forse man brengt hem door de gang naar de bezoekersruimte. Door het raam kan hij haar zien aankomen. Haar boeien worden losgemaakt voor ze gaat zitten. Wat ziet ze er mooi uit vandaag, met haar blonde haren slordig opgestoken en haar lippen gestift. Zou er een kus inzitten vandaag?



'Koffie, meneer?'

'Ja, graag.'

'Met suiker, melk of heeft u liever een lepeltje arsenicum?'

Een bulderende lach vult de gang. Van der Laak krimpt ineen.

'Maakt u het niet te lang? We verwachten nog een bezoeker voor mevrouw Van der Laak, van de mannenafdeling.'



Hij mag naar binnen. Ze kijkt op.

'Jij weer? Wat moet je toch van me? Arnout komt zo.'

'Ik kom Valentijnsdag met je vieren. Ik heb een roos voor je meegenomen.'

Ze zwijgt.

'Ik hoopte... ik wil een nieuwe start maken met je. Alles achter ons laten, de rechtszaak, die kerel, alles. Ik wil met je samen zijn, ik heb het je allang vergeven.'

'Wat ben je toch een loser. Stuur je eindelijk de scheidingspapieren eens op? Ik wil je niet meer zien. Ik kan die rotkop van je niet meer verdragen.'



De forse bewaker opent de deur. De tijd is om. Hij loopt naar buiten. Bij de uitgang geeft hij de roos aan de vriendelijke bewaakster. 'Wilt u die bij Sonja's post doen? Tot volgende week.'



Eerst ff offtopic, nu ik je toch 'zie' Wen: leuk je nominatie voor forummer van de maand. Uiteraard op jou gestemd met je inzet voor de sportpijler én taart voor de redactie!

Maarre nu je tekst dan:

Vind het idee wel interessant. Al valt het kwartje 'gevangenis' snel, je blijft op het eind nog wel met de vraag achter wat er nu precies gebeurd is tussen hen (heul irri hoor Wen, ben nogal nieuwsgierig aangelegd , of zoek ik er teveel achter?) Maarre, houdt de spanning dus wel een beetje erin. Krijg ook wel n beetje medelijden met de man, haha.

Verder, ik zou de alinea over de koffie weglaten; voegt m.i. niets toe. Het feit dat ze ander bezoek krijgt komt alinea erna ook naar voren.

Vanavond kijk ik ook naar de andere teksten, moet na het pleuren van de mijne ook weer verder nu

Susan: om eerlijk te zijn vond ik je eerste stuk (minus de 'plastische' stukjes) sterker!

quote:Digitalis schreef op 14 februari 2008 @ 12:54:

Liefde verleeert men niet.



Hij zat zit; je hebt de rest ook in tt; detail op een bankje in de tuin van het verzorgingstehuis. Tien jaar geleden al 2 keer 'geleden' er nog bij vind ik iets te veel van het goede, tien jaar geleden dat zijn vrouw overleed. Vol weemoed denkt hij terug aan hun huwelijk. Veel bezoek krijgt hij niet. ZIjn jongere broer komt eens per maand langs. Om vervolgens binnen vijf minuten weer te vertrekken. Hij kan gerust constateren misschien ander woord dan constateren, past m.i. niet bij de rest vd tekst dat hij eenzaam is. ZIjn leven loopt ten einde, en misschien is het maar beter zo. Van alle plannen, leuke gebeurtenissen en liefdevolle omhelzingen van zijn geliefde vrouw is bitter weinig over.



"Mag ik naast je komen zitten, of heb je het te druk?" Zonder op te kijken, verbaast hij zich over deze vraag. "Te Druk? Ik ben nergens mee bezig, hoor". Dan kijkt hij zijn gesprekspartner aan. Hij ziet een vrouw van midden zestig, verzorgd en sympathiek. "Het is hier maar niets he", zegt ze meer tegen zichzelf dan de man op het bankje. De man knikt bevestigend. De vrouw komt naast hem zitten. Ze neemt zijn hand vast. Verbijsterd legt hij zijn andere hand in de hare. Zo zitten ze een tijdje zwijgend naast elkaar. "Weet je', zegt de vrouw, "eenzaamheid is een keuze. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Waarom zouden we onze laatste dagen niet samen slijten?" Ontroerd kijkt hij de vrouw aan. Ze heeft mooie ogen, hoewel aangedaan door ouderdom. Hij hoort zichzelf zeggen: "Zullen we een stukje gaan wandelen?" De vrouw knikt bevestigend. Tijdens de wandeling vertellen de man en de vrouw elkaars levensverhaal. Ze blijken veel overeenkomsten te hebben. De man voelt veel sympathie voor haar. Zou het nog kunnen, op deze leeftijd? Hand in hand lopen ze terug naar het verzorgingstehuis. De man kan een glimlach niet onderdrukken. Hij voelt zich stukken lichter.Ik zou dit laatste helemaal weglaten, het zinnetje ver het wandelen geeft volgens mij al dudielijk genoeg het gevolg aan; en laat ook iets over voor de eigen invulling



Ik vind het een leuk, lief stukje. Je krijgt er een mooi beeld bij en gelooft dat het echt zo zou kunnen gebeuren.

Goed bezig!

quote:wen schreef op 14 februari 2008 @ 10:13:



Een roos voor Valentijn



Zijn auto parkeert hij een eindje van de ingang vandaan. Zo kan hij net haar raam zien. Geen beweging. Hij tuurt een paar minuten naar het raam, in gedachten verzonken. Dan pakt hij de roos, en stapt uit.



'Goedemorgen, naam en paspoort graag.'

'Van der Laak, voor Sonja van der Laak.'

De bewaakster kijkt op: 'Meneer van der Laak, u hier? Ik had niet gedacht....'

Hij glimlacht vriendelijk.

'Mag ik u iets vragen? Waarom.... waarom komt u nog steeds?'

'Ik kan niet anders, mevrouw.'



Dit is heel persoonlijk, maar ik zou het mooier vinden als je 'ik had niet gedacht...' weg zou laten. Het is iets teveel, terwijl ik subtitiliteit nou juist de kracht van je stukje vind. Ook de herhaling van het woordje 'waarom' klopt niet helemaal. De bewaakster lijkt me een kordate en nieuwsgierige vrouw, want je laat haar een opmerking maken over iets wat haar eigenlijk geen bal aangaat. Om haar dan in ene te laten hakkelen komt zwak over.



Hij geeft zijn horloge, zijn portemonnee en zijn autosleutels af bij twee bewakers die hem grijnzend aankijken. Terwijl hij wegloopt hoort hij ze hardop grinniken. Ze doen maar, denkt hij, ze weten niet hoe het voelt om zo van iemand te houden.



Ze grijnzen èn grinniken? Het is één vrolijke boel daar. Ook hier zou ik het subtieler verwoorden.



Een forse man brengt hem door de gang naar de bezoekersruimte. Door het raam kan hij haar zien aankomen. Haar boeien worden losgemaakt voor ze gaat zitten. Wat ziet ze er mooi uit vandaag, met haar blonde haren slordig opgestoken en haar lippen gestift. Zou er een kus inzitten vandaag?



'Koffie, meneer?'

'Ja, graag.'

'Met suiker, melk of heeft u liever een lepeltje arsenicum?'

Een bulderende lach vult de gang. Van der Laak krimpt ineen.

'Maakt u het niet te lang? We verwachten nog een bezoeker voor mevrouw Van der Laak, van de mannenafdeling.'



Wat een gemene mensen daar.



Hij mag naar binnen. Ze kijkt op.

'Jij weer? Wat moet je toch van me? Arnout komt zo.'

'Ik kom Valentijnsdag met je vieren. Ik heb een roos voor je meegenomen.'

Ze zwijgt.

'Ik hoopte... ik wil een nieuwe start maken met je. Alles achter ons laten, de rechtszaak, die kerel, alles. Ik wil met je samen zijn, ik heb het je allang vergeven.'

'Wat ben je toch een loser. Stuur je eindelijk de scheidingspapieren eens op? Ik wil je niet meer zien. Ik kan die rotkop van je niet meer verdragen.'



Even een vraagje: wie is er nou 'gek' in jouw beleving? Ik dacht eerst dat Sonja niet goed bij haar hoofd was, maar na dit stukje denk ik dat het de hoofdpersoon is. Ik vind de dialoog iets té uitleggerig (naar de lezer toe).



De forse bewaker opent de deur. De tijd is om. Hij loopt naar buiten. Bij de uitgang geeft hij de roos aan de vriendelijke bewaakster. 'Wilt u die bij Sonja's post doen? Tot volgende week.'



Al met al vind ik het een sterk en spannend stukje, Wen. Maar mijns inziens hink je wil op twee gedachten: Aan de ene kant wil je de sneuheid van de hoofdpersoon benadrukken, omdat hij kennelijk niet doorheeft dat de relatie over is. Aan de andere kant maak je het een beetje weird doordat die bewakers zo hard zijn en er zo'n raar sfeertje hangt.



Welke van deze aspecten je ook belangrijk vindt, het komt nu nog niet helemaal uit de verf.



En for the record: ik heb wel wat schrijfervaring, maar niet zoveel als de oudgedienden hier, dus zie mijn opmerkingen als die van een potentiële lezer en niet die van een corrector.

quote:Digitalis schreef op 14 februari 2008 @ 14:03:

Girl, dat twee keer geleden was om het te benadrukken, Ook weer ergens opgepikt uit een boek waarschijnlijk Zou je denken dat als je dat laatste stuk weghaalt, het dan echt ook duidelijk genoeg is? En ja, dat 'zat' was erg fout!



Snap het punt van je herhaling, maar voor mijn gevoel zou ik alleen de 10 jaar 2 keer zeggen en het geleden alleen de tweede keer. Maar goed, kan daar niet echt n denderende uitleg bij geven, is meer zoals ik het zou doen.

Wat mij betreft zou het ook duidelijk genoeg zijn zonder dat laatste stukje; blijft het iets spannender (niet in de zin van actie/thriller spannend, maar meer tekstueel) en krachtiger. Je hoeft namelijk niet alles helemaal uit te leggen. Het feit dat hij voorstelt te gaan wandelen, na haar stukje over eenzaamheid en eigen keuzes hierin, impliceert volgens mij al voldoende dat ze 'elkaar gevonden hebben' (oef, dat klinkt wel erg cliche )

Inderdaad is het stuk niet 'wollig', zoals je bij eerdere stujes te horen kreeg. Hier ook geen 'dure' woorden, das goed want in dit stuk is dat ook totaal niet nodig (zou zelfs averechts werken denk ik)

Enne, dat 'zat'; ach, nou ja, t viel me gewoon op, maar geen drama toch?!

.

Girl, ik zou het echt superleuk vinden om ook eens forummer van de maand te worden maar we zullen zien!



Bedankt voor de opmerkingen! Daysi, ze zijn eigenlijk allebei een beetje vreemd, passen goed bij elkaar maar hij is wel echt de loser in het verhaal. Ik merk dat ik de gedachte achter het stuk niet goed verwoord heb in de tekst. Ik wilde subtiel laten doorschemeren dat Sonja haar man probeerde te vermoorden, omdat ze een minnaar had. Meneer van der Laak steekt z'n kop in het zand en houdt nog steeds van haar.

Ik zal kijken of ik het kan aanscherpen. Even kijken of er nog meer opmerkingen komen, dan ga ik aan de slag.



Digi, ik vind je laatste stukje veel prettiger om te lezen! Veel eenvoudiger geschreven, en lief inderdaad.