Werk & Studie
alle pijlers
3 dagen in hotel voor "start nieuwe werkgever" - m
zaterdag 5 september 2020 om 21:33
Hi!
Ik zit met een uitdaging die me nogal dwars zit de afgelopen 2 dagen.
Afgelopen dinsdag ben ik begonnen bij een nieuwe werkgever. Sowieso al een spannende uitdaging tijdens deze rare tijden. Maar ik heb er super veel zin in!
Ik werk als consultant voor een grote detacheringsclub. Om alle nieuwe medewerkers te verwelkomen hebben ze maandelijks een 3 daagse bijeenkomst in het midden van het land waar je in 3 dagen leert over het bedrijf, de cultuur, way of working etc.. teambuilding voor de nieuwe
Maar, ik heb 2 kinderen. Van 5 en 2. De 1 gaat naar school, de ander naar de opvang. Mijn man werkt als zelfstandige in de bouw (sochtends voor half 7 de deur uit) waardoor ik in de ochtenden de kids naar school/opvang breng.
Op woensdag en vrijdag middag ben ik vrij, dan zijn de kinderen lekker thuis bij mij.
Mijn werkgever wil dat ik van woensdag tot en met vrijdag de gehele dag doorbreng in de training in het midden van het land. De training start om 9 uur. Bij voorkeur hebben ze dat je verblijft in een hotel wat ze hebben geregeld, zodat je deel kan nemen aan de sport activiteiten tussen 07:00 en 09:00 in de ochtend.
Ik heb aangegeven dat ik ga proberen opvang te regelen voor de woensdag en vrijdag middag maar dat het bijna 1,5 uur rijden is vanuit mijn locatie tot de training. School begint om half 9... ik kan niet eerder dan 10:00 aanwezig zijn en wil in de avonden ook liever gewoon thuis zijn.
Dit heb ik aangegeven bij de trainers. Deze gaven aan liever geen uitzondering te willen maken, want anders moeten ze dat voor iedereen. En benadrukte dat het toch wel wordt verwacht dat ik aanwezig ben. Ik heb aangegeven hier maandag op terug te komen bij mijn direct leidinggevende...
Maar ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Ik wil liever niet gedwongen worden om 3 dagen elders door te brengen voor een training. Werk en privé is voor mij heel belangrijk. Ik werk 32 uur en breng de tijd buiten mijn werktijd het liefste door met mijn gezin.
Maar ik wil ook niet direct binnenkomen bij een organisatie en te worden gezien als een "lastige moeder"
Iemand tips? Ervaringen?
Ik zit met een uitdaging die me nogal dwars zit de afgelopen 2 dagen.
Afgelopen dinsdag ben ik begonnen bij een nieuwe werkgever. Sowieso al een spannende uitdaging tijdens deze rare tijden. Maar ik heb er super veel zin in!
Ik werk als consultant voor een grote detacheringsclub. Om alle nieuwe medewerkers te verwelkomen hebben ze maandelijks een 3 daagse bijeenkomst in het midden van het land waar je in 3 dagen leert over het bedrijf, de cultuur, way of working etc.. teambuilding voor de nieuwe
Maar, ik heb 2 kinderen. Van 5 en 2. De 1 gaat naar school, de ander naar de opvang. Mijn man werkt als zelfstandige in de bouw (sochtends voor half 7 de deur uit) waardoor ik in de ochtenden de kids naar school/opvang breng.
Op woensdag en vrijdag middag ben ik vrij, dan zijn de kinderen lekker thuis bij mij.
Mijn werkgever wil dat ik van woensdag tot en met vrijdag de gehele dag doorbreng in de training in het midden van het land. De training start om 9 uur. Bij voorkeur hebben ze dat je verblijft in een hotel wat ze hebben geregeld, zodat je deel kan nemen aan de sport activiteiten tussen 07:00 en 09:00 in de ochtend.
Ik heb aangegeven dat ik ga proberen opvang te regelen voor de woensdag en vrijdag middag maar dat het bijna 1,5 uur rijden is vanuit mijn locatie tot de training. School begint om half 9... ik kan niet eerder dan 10:00 aanwezig zijn en wil in de avonden ook liever gewoon thuis zijn.
Dit heb ik aangegeven bij de trainers. Deze gaven aan liever geen uitzondering te willen maken, want anders moeten ze dat voor iedereen. En benadrukte dat het toch wel wordt verwacht dat ik aanwezig ben. Ik heb aangegeven hier maandag op terug te komen bij mijn direct leidinggevende...
Maar ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Ik wil liever niet gedwongen worden om 3 dagen elders door te brengen voor een training. Werk en privé is voor mij heel belangrijk. Ik werk 32 uur en breng de tijd buiten mijn werktijd het liefste door met mijn gezin.
Maar ik wil ook niet direct binnenkomen bij een organisatie en te worden gezien als een "lastige moeder"
Iemand tips? Ervaringen?
maandag 7 september 2020 om 11:27
Metallover schreef: ↑07-09-2020 08:21Laat me raden: TO komt niet meer terug omdat de reacties haar niet aan staan?
Lijkt me vrij zeker. Jammer dat ze niet in de spiegel kan kijken.
maandag 7 september 2020 om 11:49
maandag 7 september 2020 om 12:07
Veel is al geschreven, maar toch nog de behoefte om iets te posten;
Ik kan hier namelijk zo niet bij. Juist als je kinderen hebt, moet je zorgen dat er geld is. Je kunt nu wel heel moedig schrijven dat je niet ontslagen kan worden, maar geloof me, jij bent de eerste die er uit vliegt met zo’n belabberde inzet en motivatie.
Als je zo denkt, blijft je werk altijd een baantje en wordt t nooit een carrière. Prima, maar dan niet later zeuren over weinig pensioen, het glazen plafond en inflexibele werkgevers. Jij bent nl zelf inflexibel en niet de werkgever, je mag Nb normaal gesproken eerst de kinderen op school afzetten!
Je schrijft dat als je man niet werkt hij geen geld verdient. Ik heb nieuws voor je; als jij niet werkt, verdien je ook geen geld. Dus als jij niet nr die onboarding gaat, zul je miss niet direct de gevolgen merken, maar wel op termijn.
Alle energie die je ergens in steekt komt er uit en het is echt geven en nemen.
En waar hebben we het over, twee nachten. Terwijl vader ook in t zelfde huis woont. Ongelooflijk.
Ik kan hier namelijk zo niet bij. Juist als je kinderen hebt, moet je zorgen dat er geld is. Je kunt nu wel heel moedig schrijven dat je niet ontslagen kan worden, maar geloof me, jij bent de eerste die er uit vliegt met zo’n belabberde inzet en motivatie.
Als je zo denkt, blijft je werk altijd een baantje en wordt t nooit een carrière. Prima, maar dan niet later zeuren over weinig pensioen, het glazen plafond en inflexibele werkgevers. Jij bent nl zelf inflexibel en niet de werkgever, je mag Nb normaal gesproken eerst de kinderen op school afzetten!
Je schrijft dat als je man niet werkt hij geen geld verdient. Ik heb nieuws voor je; als jij niet werkt, verdien je ook geen geld. Dus als jij niet nr die onboarding gaat, zul je miss niet direct de gevolgen merken, maar wel op termijn.
Alle energie die je ergens in steekt komt er uit en het is echt geven en nemen.
En waar hebben we het over, twee nachten. Terwijl vader ook in t zelfde huis woont. Ongelooflijk.
maandag 7 september 2020 om 12:50
Tuurlijk wel, misschien nog wel makkelijker omdat een alleenstaande ouder weet dat ze sowieso een oppas of logeerplek moet zoeken.
Zelf heb ik echt wel een aantal verplichte bijeenkomsten en overnachtingen meegemaakt. En heb toen logeerplekken en oppassen geregeld.
Daarnaast is ook een ouder zo lief geweest om een paar maanden mijn kind mee naar school te fietsen toen ik wegens een operatie niet uit huis kon.
Probleem van to is dat ze geen oplossing wil bedenken voor de ochtendoppas en naar bed brengen van de kinderen.
Je hoeft niet overal iets van te vinden.
maandag 7 september 2020 om 13:08
Ja hoor, als alleenstaande moeder kun je dat ook prima hebben.
Ik heb het zelf ook een keer gehad - geen introductiedagen maar een strategische sessie van een paar dagen. Dan regel ik dus wat voor thuis. Het komt eens in de drie jaar of zo voor, dat overleeft echt iedereen wel hoor.
En natuurlijk had ik er net zo goed weinig zin in en bleef ik liever in mijn vertrouwde ritme. Maar achteraf was het op alle fronten een goede zet om me daar eens overheen te zetten.
Ik heb het zelf ook een keer gehad - geen introductiedagen maar een strategische sessie van een paar dagen. Dan regel ik dus wat voor thuis. Het komt eens in de drie jaar of zo voor, dat overleeft echt iedereen wel hoor.
En natuurlijk had ik er net zo goed weinig zin in en bleef ik liever in mijn vertrouwde ritme. Maar achteraf was het op alle fronten een goede zet om me daar eens overheen te zetten.
maandag 7 september 2020 om 13:26
Groot gelijk dat je hiermee in je maag zit. Zeker als je voor 32 uur bent aangenomen.
Nu ben je wel consultant (ik ook) en daarmee kan wel eens wat flexibiliteit worden verwacht naar een opdrachtgever. Telco's om 7 uur 's-ochtends met China, die je niet kan verplaatsen kan je natuurlijk thuis doen, of met Amerika om 8 uur '-avonds na het eten.
Maar hoe zou je het oplossen als je voor een opdracht een meeting moet bijwonen in het buitenland en een paar dagen de hort op bent? Dat is in mijn werk toch wel iets dat zo nu en dan voorkomt. Al gaan dat soort zaken meestal ook wel goed in overleg. Het is niet zo dat ik dat soort trips niet wil doen, maar het moet wel te combineren zijn voor mijn partner.
Ik heb dan wellicht gelukt met schoonouders die redelijk in de buurt wonen en mijn partner kan ontlasten. Op andere ogenblikken kan ik vaak juist weer makkelijk thuiswerken en zorg voor de kinderen als ze ziek zijn in 8 van de 10 keer. Maar soms krijg ik ook van die totaal onflexibele situaties, dat de familie even moet wijken.
Zeker als zo'n cursus op tijd wordt aangekondigd, zou er toch wel iets te regelen moeten zijn? Of niet?
De belangrijkste vraag: waarom moet het werk van jouw man voorrang hebben op jouw werk? Kan jouw man zich niet een keer flexibel op stellen? Desnoods een paar uurtjes later beginnen? Of een bouwmeeting via video? EN als zelfstandig is, kan ie zich niet een dagje wijden aan offertes schrijven?
Het werk van jouw partner kan niet altijd het belangrijkste zijn?
Ik heb overigens ook wel dit soort evenementen gehad en daarbij werd er door mijn werkgever altijd gewoon rekening mee gehouden dat sommige medewerkers dat soort evenementen gewoon niet kunnen combineren met hun priveleven. Niet iedereen heeft zijn (schoon)familie in de buurt of aardige buren of oppassen die mee kunnen helpen. Of een partner die ook ontzettend belangrijk is...
En dan moet de werkgever ook flexibel kunnen zijn.
Ja, de werkgever wil vaak 100% aanwezigheid op dat soort events, zodat je "ongedwongen" kan meedoen. Maar wat heb je daaraan als je hoofd vol met stress zit, gedurende zo'n meeting, omdat je partner in een rottige positie wordt gedwongen?
Ik zou het dan toch maar open met mijn werkgever bespreken. En probeer oplossingsgericht te zijn.
Nu ben je wel consultant (ik ook) en daarmee kan wel eens wat flexibiliteit worden verwacht naar een opdrachtgever. Telco's om 7 uur 's-ochtends met China, die je niet kan verplaatsen kan je natuurlijk thuis doen, of met Amerika om 8 uur '-avonds na het eten.
Maar hoe zou je het oplossen als je voor een opdracht een meeting moet bijwonen in het buitenland en een paar dagen de hort op bent? Dat is in mijn werk toch wel iets dat zo nu en dan voorkomt. Al gaan dat soort zaken meestal ook wel goed in overleg. Het is niet zo dat ik dat soort trips niet wil doen, maar het moet wel te combineren zijn voor mijn partner.
Ik heb dan wellicht gelukt met schoonouders die redelijk in de buurt wonen en mijn partner kan ontlasten. Op andere ogenblikken kan ik vaak juist weer makkelijk thuiswerken en zorg voor de kinderen als ze ziek zijn in 8 van de 10 keer. Maar soms krijg ik ook van die totaal onflexibele situaties, dat de familie even moet wijken.
Zeker als zo'n cursus op tijd wordt aangekondigd, zou er toch wel iets te regelen moeten zijn? Of niet?
De belangrijkste vraag: waarom moet het werk van jouw man voorrang hebben op jouw werk? Kan jouw man zich niet een keer flexibel op stellen? Desnoods een paar uurtjes later beginnen? Of een bouwmeeting via video? EN als zelfstandig is, kan ie zich niet een dagje wijden aan offertes schrijven?
Het werk van jouw partner kan niet altijd het belangrijkste zijn?
Ik heb overigens ook wel dit soort evenementen gehad en daarbij werd er door mijn werkgever altijd gewoon rekening mee gehouden dat sommige medewerkers dat soort evenementen gewoon niet kunnen combineren met hun priveleven. Niet iedereen heeft zijn (schoon)familie in de buurt of aardige buren of oppassen die mee kunnen helpen. Of een partner die ook ontzettend belangrijk is...
En dan moet de werkgever ook flexibel kunnen zijn.
Ja, de werkgever wil vaak 100% aanwezigheid op dat soort events, zodat je "ongedwongen" kan meedoen. Maar wat heb je daaraan als je hoofd vol met stress zit, gedurende zo'n meeting, omdat je partner in een rottige positie wordt gedwongen?
Ik zou het dan toch maar open met mijn werkgever bespreken. En probeer oplossingsgericht te zijn.
maandag 7 september 2020 om 13:44
Dit is dus precies de houding waardoor het “glazen plafond” voor veel mensen blijft bestaan.
Je werkgever organiseert iets en de eerste reactie is meteen: Ja, dat lukt me toch niet, heb ik geen zin in, was me niet vooraf verteld... of van die strekking.
Kun je nu echt als je een nieuwe baan hebt en alleenstaand bent niet een oplossing verzinnen om hier toch een keer even aan mee te doen? Als je alleenstaand bent dan mag je niet meer weg van huis en moet je iedere avond om 18u de piepers op tafel hebben staan? Ipv direct te denken dat het rauw op je dak komt of dat het toch niet lukt, zou de instelling volgens mij een stuk effectiever worden als die is: Ah, leuk, paar dagen er tussenuit, hoe gaan we dit even regelen.
Want het gaat niet alleen om een werkactiviteit... Dit is is veel groter: als je altijd wanneer er iets onverwachts langskomt meteen besluit dat het niet kan omdat je nu eenmaal een gezin hebt (of je nu alleen bent of niet), dan blijf je jezelf toch verschrikkelijk beperken?
maandag 7 september 2020 om 14:01
Dit klopt. En daarom moet je je afvragen waarom de mannelijke partner niet meer verantwoordelijkheid nemen? TS cijfert zichzelf hier ook weg tov haar partner, die blijkbaar "ontzettend belangrijk" werk heeft.Stampertje12 schreef: ↑07-09-2020 13:44
Want het gaat niet alleen om een werkactiviteit... Dit is is veel groter: als je altijd wanneer er iets onverwachts langskomt meteen besluit dat het niet kan omdat je nu eenmaal een gezin hebt (of je nu alleen bent of niet), dan blijf je jezelf toch verschrikkelijk beperken?
maandag 7 september 2020 om 14:13
Ja ik vraag me dan wel af hoe dat thuis wordt besproken. Heeft TO voor zichzelf vooraf al bedacht dat dit niet kan omdat haar partner een belangrijke baan heeft. Of heeft TO dit daadwerkelijk aan haar man gevraagd?
Want het is wel makkelijk om partner de schuld te geven, maar als je zelf de beslissing al neemt en niets voorstelt...
Hier thuis zou het gewoon een mededeling zijn van mijn vrouw: ik heb dan en dan iets met werk, dus dan ben ik er niet.
Niet omdat ze het mijn probleem wil maken en ik het maar uit moet zoeken, maar omdat we weten dat dit soort dingen belangrijk zijn en de ander dan gewoon even inschikt. En dan kun je opeens een hoop leuke dingen doen
maandag 7 september 2020 om 14:25
En ja, als het compleet onverwacht komt, dan is dat lastig voor iemand met een gezin. Als mijn werkgever of die van mijn man vraagt of we deze week nog ff 3 dagen ... dan is het antwoord waarschijnlijk ook “ dat wordt lastig “. Maar als het over twee weken is, dan regelen we dat.
En mijn werk is dan echt niet minder belangrijk dan het zijne.
En mijn werk is dan echt niet minder belangrijk dan het zijne.
maandag 7 september 2020 om 14:55
Zelf ervaring met werken voor een grote IT detacheerder in combinatie met kleine kinderen. Het is geven en nemen.
Trainingen volgen (en geven), meetings, werkgroepen etc. in de avonduren heb ik altijd gedaan. Gewoon regelen, het is (redelijk) incidenteel (paar avonden per maand hooguit, grotendeels onbetaald overigens).
De ochtenden waren lastiger. Man kon niet brengen (lang verhaal, te herkenbaar ook), dus met werkgever had ik afgesproken alleen naar klanten te gaan waar ik na half 9 heen kon. Ik ben een keer aangeboden bij een klant die de dagstart had om 8 uur, hele team startte om 7 uur en het was een uur rijden. Die klant heb ik geweigerd. Dat pastte totaal niet. Er werd meteen een andere klant voor me gezocht.
Omdat ik, waar dat kon, zelf flexibel was, was mijn werkgever dat ook richting mij. Geven en nemen dus. Waar je eigenlijk altijd begint met geven en niet met nemen.
Trainingen volgen (en geven), meetings, werkgroepen etc. in de avonduren heb ik altijd gedaan. Gewoon regelen, het is (redelijk) incidenteel (paar avonden per maand hooguit, grotendeels onbetaald overigens).
De ochtenden waren lastiger. Man kon niet brengen (lang verhaal, te herkenbaar ook), dus met werkgever had ik afgesproken alleen naar klanten te gaan waar ik na half 9 heen kon. Ik ben een keer aangeboden bij een klant die de dagstart had om 8 uur, hele team startte om 7 uur en het was een uur rijden. Die klant heb ik geweigerd. Dat pastte totaal niet. Er werd meteen een andere klant voor me gezocht.
Omdat ik, waar dat kon, zelf flexibel was, was mijn werkgever dat ook richting mij. Geven en nemen dus. Waar je eigenlijk altijd begint met geven en niet met nemen.
maandag 7 september 2020 om 15:00
Ik heb echt niemand in mijn netwerk die 3 dagen op mijn kinderen willen passen hoorStampertje12 schreef: ↑07-09-2020 13:44Dit is dus precies de houding waardoor het “glazen plafond” voor veel mensen blijft bestaan.
Je werkgever organiseert iets en de eerste reactie is meteen: Ja, dat lukt me toch niet, heb ik geen zin in, was me niet vooraf verteld... of van die strekking.
Kun je nu echt als je een nieuwe baan hebt en alleenstaand bent niet een oplossing verzinnen om hier toch een keer even aan mee te doen? Als je alleenstaand bent dan mag je niet meer weg van huis en moet je iedere avond om 18u de piepers op tafel hebben staan? Ipv direct te denken dat het rauw op je dak komt of dat het toch niet lukt, zou de instelling volgens mij een stuk effectiever worden als die is: Ah, leuk, paar dagen er tussenuit, hoe gaan we dit even regelen.
Want het gaat niet alleen om een werkactiviteit... Dit is is veel groter: als je altijd wanneer er iets onverwachts langskomt meteen besluit dat het niet kan omdat je nu eenmaal een gezin hebt (of je nu alleen bent of niet), dan blijf je jezelf toch verschrikkelijk beperken?
maandag 7 september 2020 om 15:06
Nou de alleenstaande ouders op mijn werk hebben dat wel. Dat regel je denk ik anders als je echt alleenstaand bent en zeker als je baan het enige inkomen voor je gezin is.
TO’s ouders wonen 40 minuten verderop. Haar man is zzp’er en eigen baan. Dit is gewoon prima in te regelen ja heus.
