Werk & Studie
alle pijlers
Collega's die weinig doen
maandag 30 december 2024 om 15:22
Ik heb een vraagje aan iedereen die voornamelijk thuis werkt. Ik werk bij een verzekeringsmaatschappij. 4 dagen in de week. 1 dag per 2 weken ga ik naar kantoor.
Het voordeel van thuiswerken is natuurlijk dat je best wel even iets tussendoor kan doen maar bij ons is het wel de bedoeling dat je tussen bepaalde tijden wel ingelogd bent.
Nu merk ik dat een aantal van mijn collega's echt niet de hele dag aan het werk is. Soms zijn ze een halve dag offline (zonder dat te melden wat wel de afspraak is) of ik zie aan de output dat ze misschien maar een uur effectief hebben gewerkt. En dat kan een keer gebeuren maar het is al maanden zo.
In principe dacht ik altijd... hun probleem het komt wel een keer uit. Maar dat is dus niet her geval want onze manager kijkt eigenlijk niet naar hoeveel we doen en wie wanneer online in. Zolang het werk wat we als team doen maar gedaan is. Maar dat werk wordt nu dus voor 80 procent door 1 collega en mijzelf gedaan en de overige 20 procent door de andere 4 mensen.
En ik begin het toch wel erg vervelend te vinden. Ik heb het vaak erg druk om de deadlines te halen. Uit armoede overleg ik ook bijna alleen nog maar met die ene collega.
Wat zouden jullie doen? Iemand er zelf op aanspreken durf ik denk ik niet en ben normaal ook niet iemand die naar een manager loopt maar het voelt wel echt vervelend op deze manier. Normaal ben ik niet op mijn mondje gevallen maar ook mijn werk blijf ik liever op de achtergrond.
Ik zou natuurlijk zelf ook niks meer kunnen doen maar dat kan ik niet. Het zit gewoon niet in me.
Het voordeel van thuiswerken is natuurlijk dat je best wel even iets tussendoor kan doen maar bij ons is het wel de bedoeling dat je tussen bepaalde tijden wel ingelogd bent.
Nu merk ik dat een aantal van mijn collega's echt niet de hele dag aan het werk is. Soms zijn ze een halve dag offline (zonder dat te melden wat wel de afspraak is) of ik zie aan de output dat ze misschien maar een uur effectief hebben gewerkt. En dat kan een keer gebeuren maar het is al maanden zo.
In principe dacht ik altijd... hun probleem het komt wel een keer uit. Maar dat is dus niet her geval want onze manager kijkt eigenlijk niet naar hoeveel we doen en wie wanneer online in. Zolang het werk wat we als team doen maar gedaan is. Maar dat werk wordt nu dus voor 80 procent door 1 collega en mijzelf gedaan en de overige 20 procent door de andere 4 mensen.
En ik begin het toch wel erg vervelend te vinden. Ik heb het vaak erg druk om de deadlines te halen. Uit armoede overleg ik ook bijna alleen nog maar met die ene collega.
Wat zouden jullie doen? Iemand er zelf op aanspreken durf ik denk ik niet en ben normaal ook niet iemand die naar een manager loopt maar het voelt wel echt vervelend op deze manier. Normaal ben ik niet op mijn mondje gevallen maar ook mijn werk blijf ik liever op de achtergrond.
Ik zou natuurlijk zelf ook niks meer kunnen doen maar dat kan ik niet. Het zit gewoon niet in me.
dinsdag 31 december 2024 om 11:08
Ik vind van niet.Secretaresse01 schreef: ↑31-12-2024 10:31Ik vind dit wel een interessant vraagstuk
Met bepaalde werkzaamheden ben ik sneller dan mijn collega's voor mijn gevoel.
In mijn vorige functie werd er dan ook telkens gezegd dat als ik te weinig werk had ik dat aan moest geven en eventueel een extra projectje kon doen
Sorry, maar daar had ik echt geen zin in.
Mijn functie was hollen of stilstaan, dus het kon zijn dat ik de ene week tijd over had maar ook weken niet. Ben ik dan oncollegiaal?
Aan de andere kant heb ik voor mezelf wel een standaard die ik wil halen, anders word ik ongelukkig.
Ik kijk graag terug op een productieve dag. Maar daarbij vergelijk ik me niet met anderen. Er zijn collega's die meer lijken te doen, en collega's die minder doen.
Ik wil mijn eigen taken zo goed mogelijk doen. Half werk van een ander oplossen vind ik niet zo leuk, dus daarom doe ik dat liever niet.
Verder is 8 uur werk voor mij 8 uur werk en ik vind mezelf volwassen genoeg om rustige tijden zelf te compenseren. Mijn interne 'klok' werkt heel goed.
Als ik twee uur heb gekletst haal ik dat heel braaf thuis in of in een andere week.
Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.
dinsdag 31 december 2024 om 11:20
Hm je zet me wel aan t denken…
Wie zou ik dán het beste de kerstversiering kunnen laten opruimen?
Hier doet een secretaresse dat maar inderdaad, op die dag moet de andere secretaresse dan wél meer secretariële dingen doen….
Zal ik t dan maar zelf doen? Als zijnde: faciliterend aan de rest vh team? Of de collega die de meeste output heeft geleverd dit jaar? Maar hoe meet ik dat dan goed? Vragen vragen….
Heb jij een oplossing?
dinsdag 31 december 2024 om 14:03
Ik zou het bespreken in de teamvergadering over de teamdoelen, zodat je kan kaderen en normen kan stellen, en elk individu kan stimuleren om zijn aandeel aan de teamdoelen te behalen.smorre schreef: ↑31-12-2024 11:20Hm je zet me wel aan t denken…
Wie zou ik dán het beste de kerstversiering kunnen laten opruimen?
Hier doet een secretaresse dat maar inderdaad, op die dag moet de andere secretaresse dan wél meer secretariële dingen doen….
Zal ik t dan maar zelf doen? Als zijnde: faciliterend aan de rest vh team? Of de collega die de meeste output heeft geleverd dit jaar? Maar hoe meet ik dat dan goed? Vragen vragen….
Heb jij een oplossing?
dinsdag 31 december 2024 om 14:06
smorre schreef: ↑31-12-2024 11:20Hm je zet me wel aan t denken…
Wie zou ik dán het beste de kerstversiering kunnen laten opruimen?
Hier doet een secretaresse dat maar inderdaad, op die dag moet de andere secretaresse dan wél meer secretariële dingen doen….
Zal ik t dan maar zelf doen? Als zijnde: faciliterend aan de rest vh team? Of de collega die de meeste output heeft geleverd dit jaar? Maar hoe meet ik dat dan goed? Vragen vragen….
Heb jij een oplossing?
Ben je nu sarcastisch of wil je echt meepraten?
dinsdag 31 december 2024 om 14:12
Nu ben ik al vrij lang “leidinggevende” en sinds kort ook behoorlijk integraal, maar ik heb mijn werk nooit verstaan als collega’s in de gaten houden eerlijk gezegd.poohtjesschrijft schreef: ↑31-12-2024 01:49Je bent een collega, geen leidinggevende en dus ook niet ingehuurd om je collega’s in de gaten te houden .
dinsdag 31 december 2024 om 14:15
Nee dat was sarcastisch bedoeld, was handig geweest om er een emoticon achter te zetten.
Maar de post van bijtje eronder is ook sarcastisch neem ik aan, want dat zijn letterlijk mijn woorden van eerder. Maar die waren dus wél serieus bedoeld!
Ik denk dat de werksituatie van mensen heel divers is hier. Ik heb daar mijn perspectief aan toe willen voegen, vanuit management aan professionals met werk dat niet perse heel kwantificeerbaar is.
Ik ben me ervan bewust dat dit elders anders kan zijn. Maar vind serieus sommige reacties echt overtrokken. Alsof je als manager niets anders te doen hebt dan werk te verdelen en collega’s aan te spreken dat ze harder moeten werken.
dinsdag 31 december 2024 om 14:20
dinsdag 31 december 2024 om 14:22
smorre schreef: ↑31-12-2024 14:15Nee dat was sarcastisch bedoeld, was handig geweest om er een emoticon achter te zetten.
Maar de post van bijtje eronder is ook sarcastisch neem ik aan, want dat zijn letterlijk mijn woorden van eerder. Maar die waren dus wél serieus bedoeld!
Ik denk dat de werksituatie van mensen heel divers is hier. Ik heb daar mijn perspectief aan toe willen voegen, vanuit management aan professionals met werk dat niet perse heel kwantificeerbaar is.
Ik ben me ervan bewust dat dit elders anders kan zijn. Maar vind serieus sommige reacties echt overtrokken. Alsof je als manager niets anders te doen hebt dan werk te verdelen en collega’s aan te spreken dat ze harder moeten werken.
Of je ze moet aanspreken weet ik ook niet, je moet wel in de gaten houden dat niemand op een burnout af stevent.
Mijn manager checkt elke dag altijd even bij iedereen hoe de vlag ervoor staat. Op een heel natuurlijke manier komt ze overal even stemming proeven. Als er wat is weet je waar je terecht kunt.
speculaastaart wijzigde dit bericht op 31-12-2024 15:45
0.09% gewijzigd
dinsdag 31 december 2024 om 14:41
Naar mijn mening geef ik precies aan wat de taken van een leidinggevende zijn.
Maar goed, blijkbaar komt t bij jou anders over. Dat kan.
dinsdag 31 december 2024 om 14:44
Heb ik een tijdje terug gedaan. Eerlijk gezegd dat de taakverdeling me niet zo zinde.
Ik heel vaak merkte dat ik letterlijk achter andermans kont aan het opruimen was.
Leuk lopen te shinen en de rotklusjes voor een ander laten liggen. Dat laatste had ik wellicht beter anders kunnen verwoorden, maar het zat me behoorlijk hoog!
Leidinggevende begon over een uitbreiding van onze taken, en dat was de bekende druppel voor mij.
Ook meteen gezegd dat ik niet van plan was om nog méér hooi op mijn vork te nemen. Die collega's lopen nog steeds vaak de kantjes er vanaf, maar ben toch blij dat ik het gezegd heb. Had ik 20 jaar geleden niet gedurfd.
Het voelde erg goed om mijn grens aan te geven en mezelf eigenlijk in bescherming te nemen. Ik ga nu ook geen stap harder meer omdat ik collega's heb die het allemaal wel geloven. Prima, maar niet ten koste van mij. Dat weten ze.
Dus het uitspreken heeft zeker geholpen.
dinsdag 31 december 2024 om 14:49
Nee, maar als er onvrede ontstaat moeten mensen wel bij je terecht kunnen om te bespreken wat de beste manier is om het aan te pakken en ook om te weten of er überhaupt een grond is voor onvrede.
dinsdag 31 december 2024 om 14:54
Ja, je schrijft dit:
"Ik ga toch echt niet bijhouden wie precies hoeveel werkt. Boeit me ook niet, het gaat erom dat we als team onze afspraken nakomen en dat mijn mensen het naar hun zin hebben.
Mensen hebben nu eenmaal altijd het idee dat de harder of meer werken dan een ander. Realiteit is dat je dat helemaal niet weet. En wat dan nog? Is niet jouw verantwoordelijkheid toch? Tenzij afgesproken is dat jullie als collectief een bepaalde taakstelling hebben. Dan zou je in het werkoverleg kunnen bespreken hoe jullie díe individueel gaan verdelen. Dan kan de manager daarop sturen."
Maar TO heeft het niet naar haar zin. Waarom kaats je dat terug en moeten ze dat onderling uitzoeken, terwijl je ook zegt dat het jouw verantwoordelijkheid is om normen te stellen en ze te stimuleren etc.?
Je kan volgens mij niet beweren dat je een leidinggevende bent en vervolgens geen leiding geven als er strubbelingen zijn. Minste wat je kan doen is een klacht van iemand die goed functioneert serieus nemen. Misschien denk ik te simpel.
dinsdag 31 december 2024 om 14:58
Zeker. Maar ik zit in de gelukkige omstandigheden dat “mijn” mensen een eigen workload hebben, er ligt geen stapel dossiers waar iedereen zijn/haar werk van af pakt. Iedereen heeft eigen domeinen of krijgt dossiers rechtstreeks van mij in de mik geschoven. Eén teamlid dreigt 80 uur per week te werken zo, en die moet ik afremmen. Maar wie ontevreden is, is dat met mij, niet met collega’sLorem_Ipsum schreef: ↑31-12-2024 14:49Nee, maar als er onvrede ontstaat moeten mensen wel bij je terecht kunnen om te bespreken wat de beste manier is om het aan te pakken en ook om te weten of er überhaupt een grond is voor onvrede.
dinsdag 31 december 2024 om 15:00
Lorem_Ipsum schreef: ↑31-12-2024 14:49Nee, maar als er onvrede ontstaat moeten mensen wel bij je terecht kunnen om te bespreken wat de beste manier is om het aan te pakken en ook om te weten of er überhaupt een grond is voor onvrede.
Zo onwijs mee eens.
Op mijn vorige werkplek had ik een leidinggevende die met iedereen vriendjes wilde zijn. We moesten als het ware één grote, gezellige familie zijn. Of een vriendengroep. Als er spanningen waren, kwam er geheid weer een soort therapeutische sessie waarin we elkaars positieve punten moesten benoemen en we als het even kon, elkaar moesten knuffelen.
Geloof me, daar wordt je echt doodmoe en het loste niks op ook.
Dan liever een wat meer autoritair type die de vinger op de zere plek weet te leggen en een probleem durft aan te pakken. Ook als hij/zij daar niet altijd vrienden mee maakt.
dinsdag 31 december 2024 om 15:03
Geen zorgen, ik ben met niemand vriendjes. Daar word ik niet voor betaaldHallodaar schreef: ↑31-12-2024 15:00Zo onwijs mee eens.
Op mijn vorige werkplek had ik een leidinggevende die met iedereen vriendjes wilde zijn. We moesten als het ware één grote, gezellige familie zijn. Of een vriendengroep. Als er spanningen waren, kwam er geheid weer een soort therapeutische sessie waarin we elkaars positieve punten moesten benoemen en we als het even kon, elkaar moesten knuffelen.
Geloof me, daar wordt je echt doodmoe en het loste niks op ook.
Dan liever een wat meer autoritair type die de vinger op de zere plek weet te leggen en een probleem durft aan te pakken. Ook als hij/zij daar niet altijd vrienden mee maakt.
dinsdag 31 december 2024 om 15:25
Oh ik vind dat zo vreselijk, wat een schijnheilig gedoe en creëert alleen maar meer verdeeldheid en nijd onderling. Ik werk als freelancer voor zo'n bedrijf vol met positiviteit, zelfsturing en taakvolwassenheid, "het goede gesprek." Als er iets mis gaat krijgen ze een coach en dat is dan hun eigen collega.Hallodaar schreef: ↑31-12-2024 15:00Zo onwijs mee eens.
Op mijn vorige werkplek had ik een leidinggevende die met iedereen vriendjes wilde zijn. We moesten als het ware één grote, gezellige familie zijn. Of een vriendengroep. Als er spanningen waren, kwam er geheid weer een soort therapeutische sessie waarin we elkaars positieve punten moesten benoemen en we als het even kon, elkaar moesten knuffelen.
Geloof me, daar wordt je echt doodmoe en het loste niks op ook.
Dan liever een wat meer autoritair type die de vinger op de zere plek weet te leggen en een probleem durft aan te pakken. Ook als hij/zij daar niet altijd vrienden mee maakt.
De één na de ander zit jaren met een burn-out thuis of vertrekt met stille trom via een achterdeur. Maar dat is niet daaraan gerelateerd uiteraard.
dinsdag 31 december 2024 om 15:42
bijtie schreef: ↑31-12-2024 15:25Oh ik vind dat zo vreselijk, wat een schijnheilig gedoe en creëert alleen maar meer verdeeldheid en nijd onderling. Ik werk als freelancer voor zo'n bedrijf vol met positiviteit, zelfsturing en taakvolwassenheid, "het goede gesprek." Als er iets mis gaat krijgen ze een coach en dat is dan hun eigen collega.
De één na de ander zit jaren met een burn-out thuis of vertrekt met stille trom via een achterdeur. Maar dat is niet daaraan gerelateerd uiteraard.
Klopt helemaal.
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
En inderdaad, het gaf veel verdeeldheid, frustratie en geroddel.
En altijd zat er wel iemand overspannen thuis.
Ik heb er uiteindelijk ontslag door genomen.
Nóóit een seconde spijt van gehad.
Het was zo'n ontzettend verstikkend cultuurtje daar. Het vrat ook energie.
Ik spreek nog wel eens een oud collega, er is nog altijd niks veranderd. Ze kunnen genoeg personeel krijgen, alleen wil niemand blijven. Maar nog altijd gaat er geen lampje branden.
Steeds blijft datzelde verrotte kliekje over. En maar paaien en ondertussen naaien.
Brrrrr.. nóóit meer.
dinsdag 31 december 2024 om 15:54
Ik heb ooit met een LG afgesproken dat ik gewoon 5 x 8 boek, ongeacht hoe dat er in de praktijk uitziet. Was destijds omdat ik kleine kinderen had en op kantoordagen niet 8 uur aanwezig wilde zijn. Per saldo kom ik altijd om en nabij de 40 uit per week. Soms werk ik op een regenachtige zondagmiddag, dan mag ik op maandag uitslapenmargreetder schreef: ↑31-12-2024 11:04Zolang het tijdschrijven niet wordt gebruikt om uren naar klanten door te belasten is creativiteit de oplossing. Bij mijn eerste werkgever was tijdschrijven verplicht zodat het management "inzicht" had in de urenbesteding. Na verloop van tijd merk je dat er niets met die gegevens werd gedaan en boek je je uren creatief naar de 40 uur toe.
dinsdag 31 december 2024 om 19:53
Ja herkenbaar. Ze praten over mensen die uitgevallen zijn in de trant van "die heeft het een beetje moeilijk met zichzelf. "Hallodaar schreef: ↑31-12-2024 15:42Klopt helemaal.
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
En inderdaad, het gaf veel verdeeldheid, frustratie en geroddel.
En altijd zat er wel iemand overspannen thuis.
Ik heb er uiteindelijk ontslag door genomen.
Nóóit een seconde spijt van gehad.
Het was zo'n ontzettend verstikkend cultuurtje daar. Het vrat ook energie.
Ik spreek nog wel eens een oud collega, er is nog altijd niks veranderd. Ze kunnen genoeg personeel krijgen, alleen wil niemand blijven. Maar nog altijd gaat er geen lampje branden.
Steeds blijft datzelde verrotte kliekje over. En maar paaien en ondertussen naaien.
Brrrrr.. nóóit meer.
Ook ergens gewerkt waar ze dachten dat nieuwkomers zo snel de benen namen omdat "we werken heel gestructureerd, niet iedereen kan daarmee omgaan." Nee het komt door de huichelachtige directie en die ouwe jongens krentenbrood retoriek hier. Alles wat je eventueel als input of kritiek inbrengt wordt direct teruggekaatst alsof dat jouw afwijking is en daar gaan we jou op "coachen." Ik ging met buikpijn daarheen en ben na 3 maanden opgestapt.
woensdag 1 januari 2025 om 08:48
bijtie schreef: ↑31-12-2024 19:53Ja herkenbaar. Ze praten over mensen die uitgevallen zijn in de trant van "die heeft het een beetje moeilijk met zichzelf. "
Ook ergens gewerkt waar ze dachten dat nieuwkomers zo snel de benen namen omdat "we werken heel gestructureerd, niet iedereen kan daarmee omgaan." Nee het komt door de huichelachtige directie en die ouwe jongens krentenbrood retoriek hier. Alles wat je eventueel als input of kritiek inbrengt wordt direct teruggekaatst alsof dat jouw afwijking is en daar gaan we jou op "coachen." Ik ging met buikpijn daarheen en ben na 3 maanden opgestapt.
Ook weer zo herkenbaar!
Wanneer er weer iemand was uitgevallen, lag dat natuurlijk aan die persoon zelf.
Een tijdje uitrusten dan maar, en daarna weer op de oude voet verder.
(Niet te lang uitrusten overigens, anders is dat weer lastig en niet collegiaal)
En inderdaad, nieuwe inzichten en ideeën z.s.m afschieten. Nieuwkomers 0 ruimte geven. Wat weten zij nou?
Zo muurvast in alle ideeën en gebruiken zitten, dat het haast bij het autistische af leek. Al noemden zij dat gestructureerd of 'de beste manier!' En zo hyper allergisch voor kritiek inderdaad.
Niks mee te beginnen. En de productiviteit vond ik dan ook nog eens heel minnetjes. Mede doordat van zelfs de simpelste taken een enorme heisa werd gemaakt.
Een werkoverleg duurde gerust 4 of 5 uur.
En wat er dan werkelijk besproken was paste op een luciferdoosje. De rest was prietpraat, taart eten en verplicht gezamenlijk lunchen.
Dat is één of twee keer leuk, daarna wordt het tijdverspilling en zuigt het je alleen maar leeg.
Ik hoor nog wel eens wat, en het is daar de afgelopen jaren een komen en gaan van nieuwe aanwas geweest. Vele haakten nog binnen hun proeftijd al af. Ondanks de zo lieve en leuke leidinggevende die met knuffels en complimentjes strooit.
De grootste oorzaak ligt naar mijn idee nog altijd bij haar. Maar geloof niet meer dat ze het ooit nog zal gaan inzien.
woensdag 1 januari 2025 om 11:52
Ik ken ook zo iemand die iedereen in de gaten houdt over de output, bijhoudt hoe lang iemand op afwezig staat. Zou me niks verbazen als ze er een excelbestand op bijhoudt.
Ik moet eerlijk bekennen dat de eerste paar jaar bij bedrijf ik keihard werkte, maar er niet extra voor beloond werd. Ik pakte ook zaken op wat niet perse onze verantwoordelijkheid was maar door het uit te zoeken we klanten wel sneller konden helpen bijv. Sinds een paar jaar doe ik dat niet meer, mails die niet onze verantwoordelijkheid zijn stuur ik door naar juiste afdeling. Het valt me ook op dat veel collega’s veel tijd kwijt zijn aan het herstellen van eigen fouten waardoor veel ander dagelijks werk blijft liggen. Dan is de output in feite ook vele malen lager.
Ik moet eerlijk bekennen dat de eerste paar jaar bij bedrijf ik keihard werkte, maar er niet extra voor beloond werd. Ik pakte ook zaken op wat niet perse onze verantwoordelijkheid was maar door het uit te zoeken we klanten wel sneller konden helpen bijv. Sinds een paar jaar doe ik dat niet meer, mails die niet onze verantwoordelijkheid zijn stuur ik door naar juiste afdeling. Het valt me ook op dat veel collega’s veel tijd kwijt zijn aan het herstellen van eigen fouten waardoor veel ander dagelijks werk blijft liggen. Dan is de output in feite ook vele malen lager.
woensdag 1 januari 2025 om 12:00
Zeg je dat ook op je werk? Bij ons kwam een nieuwe leidinggevende die in de eerste weken al lekker haar standpunten duidelijk maakte en grenzen afbakende en na gesputter van mij reageerde met ‘ik zit hier niet om vrienden te maken’. Ik ben dan niet de beroerdste om te bevestigen dat dat alvast prima lukt. Overigens had ze vrij snel de meeste andere teamleiders ingepalmd, die vonden het wel fijn meeliften op iemand die impopulaire beslissingen durft te nemen.
woensdag 1 januari 2025 om 12:34
Ja herkenbaar die overleggen en al dat taart eten...Hallodaar schreef: ↑01-01-2025 08:48Ook weer zo herkenbaar!
Wanneer er weer iemand was uitgevallen, lag dat natuurlijk aan die persoon zelf.
Een tijdje uitrusten dan maar, en daarna weer op de oude voet verder.
(Niet te lang uitrusten overigens, anders is dat weer lastig en niet collegiaal)
En inderdaad, nieuwe inzichten en ideeën z.s.m afschieten. Nieuwkomers 0 ruimte geven. Wat weten zij nou?
Zo muurvast in alle ideeën en gebruiken zitten, dat het haast bij het autistische af leek. Al noemden zij dat gestructureerd of 'de beste manier!' En zo hyper allergisch voor kritiek inderdaad.
Niks mee te beginnen. En de productiviteit vond ik dan ook nog eens heel minnetjes. Mede doordat van zelfs de simpelste taken een enorme heisa werd gemaakt.
Een werkoverleg duurde gerust 4 of 5 uur.
En wat er dan werkelijk besproken was paste op een luciferdoosje. De rest was prietpraat, taart eten en verplicht gezamenlijk lunchen.
Dat is één of twee keer leuk, daarna wordt het tijdverspilling en zuigt het je alleen maar leeg.
Ik hoor nog wel eens wat, en het is daar de afgelopen jaren een komen en gaan van nieuwe aanwas geweest. Vele haakten nog binnen hun proeftijd al af. Ondanks de zo lieve en leuke leidinggevende die met knuffels en complimentjes strooit.
De grootste oorzaak ligt naar mijn idee nog altijd bij haar. Maar geloof niet meer dat ze het ooit nog zal gaan inzien.
Gesprekken gingen altijd over ieders privé en dan vooral over materiële zaken en reizen enz. Waren allemaal ambitieuze begin dertigers, eigenlijk mensen die wat mentorschap nodig hadden om met verantwoordelijkheidsgevoel en perfectionisme om te gaan. Maar zo'n cultuur wakkert dat juist aan, het lijkt samen maar het is ieder voor zich. Je wordt beloond voor hoe goed je leuk kan doen en doen alsof er niets aan de hand is met je.
Ik kreeg er zo de kriebels van. Zo onveilig, ik had het gevoel dat mensen soms huilend op het toilet zaten of een paniekaanval zaten weg te ademen. En ondertussen Oh wat zijn we trots en blij, alles is zooo tof hier, we zijn creatief en vernieuwend.
Ergste vond ik het roddelen over mensen die ziek waren of met zwangerschapsverlof, echt snoei en snoeihard. Werd er gewoon fysiek misselijk van. Maar kon met niemand daar over praten want dan was ik maar raar en gevoelig. En wat er nou werkelijk gepresteerd werd idd. Het secretariaat werkte echt hard, de rest liep vooral belangrijk te doen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
