Werk & Studie
alle pijlers
De wereld van het docent zijn...
zaterdag 21 maart 2009 om 09:50
Dit is mijn tweede jaar dat ik voor de klas sta. Ik werk op een middelbare school, die behoorlijk lastig is, met behoorlijk mondige, opstandige en soms zelfs criminele leerlingen.
Ik heb het idee dat ik het wel kan, maar toch loop ik steeds tegen allerlei dingen aan en merk ik ook dat ik niet alles even goed kan relativeren. Ik weet wel dat leerlingen je niet aardig hoeven te vinden, maar in de praktijk heb ik het er best moeilijk mee, als ik merk dat leerlingen me uitlachen en me stom vinden omdat ik bijvoorbeeld heel streng moet zijn. Ik kan ook niet altijd mijn geduld bewaren, waardoor ik wel eens uit mijn slof schiet.
Gelukkig heb ik ook lieve en leuke klassen, maar sommige klassen kunnen me echt slaaploze nachten bezorgen, omdat ze het zo achter hun ellebogen hebben of extreem druk en ongecontroleerd zijn.
Iedereen zegt dat de eerste jaren van het docent zijn heel zwaar zijn en dat het meer overleven is. Gelukkig ervaar ik het nog niet zo extreem, maar mijn school is wel zodanig heftig dat ik er enerzijds wel veel van leer, maar anderzijds geen uurtje iets rustiger aan kan doen en ik vind het superintensief.
Als ik weer een lieve klas heb gehad, denk ik echt: hier doe ik het voor, en ik hou van mijn vak en voel me op een school heel erg fijn en vind het meeste contact met de leerlingen ook heel leuk, maar soms...
Nog meer docenten die dit een beetje herkennen? Hoe waren / zijn jouw eerste jaren? Vind je het helemaal geweldig of heb je ook wel eens een dag waarop je je afvraagt, waarom doe ik dit? Denk je ook wel eens bij dingen die je doet in de klas: dit was helemaal verkeerd en had ik niet moeten zeggen of doen? Hoe ga jij om met de negativiteit en commentaar die je van sommige leerlingen kan krijgen?
Ik hoop dat we wat ervaringen kunnen delen!
Ik heb het idee dat ik het wel kan, maar toch loop ik steeds tegen allerlei dingen aan en merk ik ook dat ik niet alles even goed kan relativeren. Ik weet wel dat leerlingen je niet aardig hoeven te vinden, maar in de praktijk heb ik het er best moeilijk mee, als ik merk dat leerlingen me uitlachen en me stom vinden omdat ik bijvoorbeeld heel streng moet zijn. Ik kan ook niet altijd mijn geduld bewaren, waardoor ik wel eens uit mijn slof schiet.
Gelukkig heb ik ook lieve en leuke klassen, maar sommige klassen kunnen me echt slaaploze nachten bezorgen, omdat ze het zo achter hun ellebogen hebben of extreem druk en ongecontroleerd zijn.
Iedereen zegt dat de eerste jaren van het docent zijn heel zwaar zijn en dat het meer overleven is. Gelukkig ervaar ik het nog niet zo extreem, maar mijn school is wel zodanig heftig dat ik er enerzijds wel veel van leer, maar anderzijds geen uurtje iets rustiger aan kan doen en ik vind het superintensief.
Als ik weer een lieve klas heb gehad, denk ik echt: hier doe ik het voor, en ik hou van mijn vak en voel me op een school heel erg fijn en vind het meeste contact met de leerlingen ook heel leuk, maar soms...
Nog meer docenten die dit een beetje herkennen? Hoe waren / zijn jouw eerste jaren? Vind je het helemaal geweldig of heb je ook wel eens een dag waarop je je afvraagt, waarom doe ik dit? Denk je ook wel eens bij dingen die je doet in de klas: dit was helemaal verkeerd en had ik niet moeten zeggen of doen? Hoe ga jij om met de negativiteit en commentaar die je van sommige leerlingen kan krijgen?
Ik hoop dat we wat ervaringen kunnen delen!
dinsdag 24 maart 2009 om 13:59
Wat mij betreft mag diegene ook zo van school vertrekken, het punt is alleen dat de leerling zo nooit "functioneel"in de maatschappij terecht komt, vandaar de zorgplicht.
Als zoiets gebeurt ben je als leerling wel echt flink de sigaar en kan je, na aangifte van de docent(e), flink wat maatregelen tegemoet zien.
Ook bij ons op school gebeurt het wel eens ( niet regelmatig overigens) en daar wordt zeer streng op gereageerd. Nu hebben wij ook een politiebureau tegenover de school staan.
( komt overigens door de nieuwbouw, niet door de leerlingen)
Instrumentarium gaat bij ons gelukkig vrij makkelijk Lalein. Wel moet ik kunnen aantonen dat het echt nodig is en niet voor vulling gebruikt wordt. Zo heb ik vorige week een drumstel van 1800 euro besteld, zonder problemen. In onze begroting wordt dit gewoon allemaal al neergezet.
Heb je trouwens een groot lokaal? Ik vind mijn lokaal nog steeds aan de kleine kant en heb daarom de aula geconfisqueerd, maar heel onze kunstsectie is niet te spreken over de grootte van de lokalen.
Als zoiets gebeurt ben je als leerling wel echt flink de sigaar en kan je, na aangifte van de docent(e), flink wat maatregelen tegemoet zien.
Ook bij ons op school gebeurt het wel eens ( niet regelmatig overigens) en daar wordt zeer streng op gereageerd. Nu hebben wij ook een politiebureau tegenover de school staan.
( komt overigens door de nieuwbouw, niet door de leerlingen)
Instrumentarium gaat bij ons gelukkig vrij makkelijk Lalein. Wel moet ik kunnen aantonen dat het echt nodig is en niet voor vulling gebruikt wordt. Zo heb ik vorige week een drumstel van 1800 euro besteld, zonder problemen. In onze begroting wordt dit gewoon allemaal al neergezet.
Heb je trouwens een groot lokaal? Ik vind mijn lokaal nog steeds aan de kleine kant en heb daarom de aula geconfisqueerd, maar heel onze kunstsectie is niet te spreken over de grootte van de lokalen.
dinsdag 24 maart 2009 om 14:05
Als je in Engeland zoiets tegen een lerares zegt, dan ga je van school en kom je op een speciaal type school, met een speciaal type leraar, waar ze je op niet mis te verstane wijze wat dingetjes gaan afleren en bijbrengen. Ik heb wel eens gezien hoe dat gaat. Dan krijg je op je eerste dag een gesprek met de directeur, en die zegt: "Op deze school zit je niet omdat je zo'n succesnummer bent. Dat snap je hopelijk zelf ook wel. We hebben hier regels. Als je je aan die regels houdt, dan zul je het hier prima naar je zin hebben. Als je je niet aan die regels houdt, dan ga je hier een verdomd onaangename tijd tegemoet en ga je qua opleiding en baan heel anders terechtkomen dan je graag zou willen. Dus jij mag kiezen."
En ik zal je vertellen: als ik te horen krijg dat mijn kind een lerares voor kankerhoer heeft uitgescholden, dan zet ik 'm zélf op zo'n school. Serieus. Als je mijn kind bent, dan kun je nog beter een meteoriet ter grootte van Texel op je kop krijgen dan een lerares voor 'kankerhoer' uitschelden.
En ik zal je vertellen: als ik te horen krijg dat mijn kind een lerares voor kankerhoer heeft uitgescholden, dan zet ik 'm zélf op zo'n school. Serieus. Als je mijn kind bent, dan kun je nog beter een meteoriet ter grootte van Texel op je kop krijgen dan een lerares voor 'kankerhoer' uitschelden.
dinsdag 24 maart 2009 om 14:14
Ik heb wel eens een gastles gegeven op een havo, trouwens. Over journalistiek (want ik ben journalist).
Vond ik ge-wel-dig leuk om te doen. Leuk om met die tieners om te gaan. Leuk om van alles te herkennen (houdingen enzo) die ik me nog herinner van vroeger. Ik denk ook dat ik - didactisch/educatief/inhoudelijk gezien - een goede leraar zou kunnen zijn. Maar qua zorgplicht niet, vrees ik. In die zin dat ik absoluut zou geven om mijn leerlingen, maar de echte rotte appels er toch echt uit sodemieter. Die zoeken maar iemand anders om een topper van ze te maken.
Aan het begin van die les zat iedereen te keten (want mijn komst was natuurlijk een leuke afwisseling enzo, en ze gingen me 'uitproberen'). Die leraar was zo'n slappe dweil zoals je die wel vaker ziet. Die riep twee keer: "Jongens, even stil" - en gaf daarna mij het woord, terwijl de kermis nog in volle gang was.
Toen ik voor de klas ging staan viel het sowieso al een beetje stil, omdat ik paar leerlingen vooraan persoonlijk aansprak - en ze recht aankeek (dat deed hun eigen leraar niet). Vervolgens zag ik dat er achter in de klas een jongen met een petje en een iPod zat (één dopje in zijn oor). Dus ik zei: "Voordat we beginnen, zet jij je pet af en doe je die iPod weg."
Hele klas in een deuk, en die jongen maakte geen aanstalten. Toen ben ik zijn iPod gaan halen en ging ook zijn petje in zijn tas.
Het is muisstil gebleven, de rest van het uur. Hun leraar zat echt met open mond te kijken. Zelf liet 'ie het meestal maar zo, zei hij. Nou, dat vind ik ongelooflijk. Echt, no fucking way. Voor een bataljon Taliban-strijders ben ik heus wel bang hoor, maar voor een klasje havo-4 uit een middelgrote provinciestad niet.
Vond ik ge-wel-dig leuk om te doen. Leuk om met die tieners om te gaan. Leuk om van alles te herkennen (houdingen enzo) die ik me nog herinner van vroeger. Ik denk ook dat ik - didactisch/educatief/inhoudelijk gezien - een goede leraar zou kunnen zijn. Maar qua zorgplicht niet, vrees ik. In die zin dat ik absoluut zou geven om mijn leerlingen, maar de echte rotte appels er toch echt uit sodemieter. Die zoeken maar iemand anders om een topper van ze te maken.
Aan het begin van die les zat iedereen te keten (want mijn komst was natuurlijk een leuke afwisseling enzo, en ze gingen me 'uitproberen'). Die leraar was zo'n slappe dweil zoals je die wel vaker ziet. Die riep twee keer: "Jongens, even stil" - en gaf daarna mij het woord, terwijl de kermis nog in volle gang was.
Toen ik voor de klas ging staan viel het sowieso al een beetje stil, omdat ik paar leerlingen vooraan persoonlijk aansprak - en ze recht aankeek (dat deed hun eigen leraar niet). Vervolgens zag ik dat er achter in de klas een jongen met een petje en een iPod zat (één dopje in zijn oor). Dus ik zei: "Voordat we beginnen, zet jij je pet af en doe je die iPod weg."
Hele klas in een deuk, en die jongen maakte geen aanstalten. Toen ben ik zijn iPod gaan halen en ging ook zijn petje in zijn tas.
Het is muisstil gebleven, de rest van het uur. Hun leraar zat echt met open mond te kijken. Zelf liet 'ie het meestal maar zo, zei hij. Nou, dat vind ik ongelooflijk. Echt, no fucking way. Voor een bataljon Taliban-strijders ben ik heus wel bang hoor, maar voor een klasje havo-4 uit een middelgrote provinciestad niet.
dinsdag 24 maart 2009 om 14:21
Ben zomaar in dit topic terecht gekomen, en lees met veel herkenning de verhalen..
Allereerst leuk om Lad terug te zien! (ik ben bij jou bekend onder een andere nick, TT denk maar aan 2ekerstdag 2of3 jaar terug!)
Zelf werk ik nu alweer 8 jaar in het VMBO en moet zeggen.. ik herken vooral in wat leraar zegt, het missen van een uitdaging. NA zoveel jaren is het nieuwe er af, heb je je zaakjes redelijk op orde (neem je toch ook nog dingen mee naar huis hoor, en het is zeker niet altijd rozengeur en manenschijn in de les!) maar ik mis mijn persoonlijke ontwikkeling. Daar wordt binnen het onderwijs gewoon geen tijd voor ingeruimd. Behalve dan die collectieve studie dagen waar hele mooie plannen op papier worden gezet die vervolgens in de kast belanden.
Ik merk gewoon dat de gedachte dat ik over 10 jaar nog steeds gewoon docent ben niet meer is wat ik wil.
Ik over weeg dan ook om eruit te stappen, maar de grote vraag is.. wat dan? Je komt niet zomaar ergens het bedrijfsleven binnen, helemaal niet met mijn vak als achtergrond.
En financieel begin je aardig, maar je klimt voor geen meter meer.. over 10 jaar zit ik al aan de top en verdien ik 300 euro meer dan nu. Terwijl ik er nu, met een koopwoninkje in mijn eentje, al elke maand ongeveer 200 te kort kom.
Jammer is dat.
De vakanties mogen ze hebben, ik hoef geen 7 weken vrij in de zomer. Liever een paar dagen die ik zelf mag uitzoeken ipv verplicht vrij en dan ook nog de hoofdprijs betalen in het hoogseizoen, nee hoor.. ik heb liever gewone vakantie dagen wat dat betreft. Hoef ik ook niet elke week 5 uur over te werken om die ellelange weken van de zomer te compenseren
Zo.. einde geklaag, want het heeft ook zulke mooie kanten.. en daar doe je het uiteindelijk wel voor. Maar zeggen dat het een makkie is, nee...
Allereerst leuk om Lad terug te zien! (ik ben bij jou bekend onder een andere nick, TT
denk maar aan 2ekerstdag 2of3 jaar terug!)Zelf werk ik nu alweer 8 jaar in het VMBO en moet zeggen.. ik herken vooral in wat leraar zegt, het missen van een uitdaging. NA zoveel jaren is het nieuwe er af, heb je je zaakjes redelijk op orde (neem je toch ook nog dingen mee naar huis hoor, en het is zeker niet altijd rozengeur en manenschijn in de les!) maar ik mis mijn persoonlijke ontwikkeling. Daar wordt binnen het onderwijs gewoon geen tijd voor ingeruimd. Behalve dan die collectieve studie dagen waar hele mooie plannen op papier worden gezet die vervolgens in de kast belanden.
Ik merk gewoon dat de gedachte dat ik over 10 jaar nog steeds gewoon docent ben niet meer is wat ik wil.
Ik over weeg dan ook om eruit te stappen, maar de grote vraag is.. wat dan? Je komt niet zomaar ergens het bedrijfsleven binnen, helemaal niet met mijn vak als achtergrond.
En financieel begin je aardig, maar je klimt voor geen meter meer.. over 10 jaar zit ik al aan de top en verdien ik 300 euro meer dan nu. Terwijl ik er nu, met een koopwoninkje in mijn eentje, al elke maand ongeveer 200 te kort kom.
Jammer is dat.
De vakanties mogen ze hebben, ik hoef geen 7 weken vrij in de zomer. Liever een paar dagen die ik zelf mag uitzoeken ipv verplicht vrij en dan ook nog de hoofdprijs betalen in het hoogseizoen, nee hoor.. ik heb liever gewone vakantie dagen wat dat betreft. Hoef ik ook niet elke week 5 uur over te werken om die ellelange weken van de zomer te compenseren
Zo.. einde geklaag, want het heeft ook zulke mooie kanten.. en daar doe je het uiteindelijk wel voor. Maar zeggen dat het een makkie is, nee...
dinsdag 24 maart 2009 om 14:46
Ik studeer zelf nog, maar ik ben van plan lerares te worden na mijn master. Dat betekent dat ik dan eerste graads leraar ben, en mij ga specialiseren op bovenbouw havo/vwo. Ik zou nooit en te nimmer een VMBO klas aannemen. Ik zou echt het gevoel hebben dat ik ondermijn niveau werk. Als ik kijk naar hoe het onderwijs er daar aan toe gaat, en hoe diep je in de lesstof kan duiken bij een hoger niveau, dan heb ik mijn keuze gemaakt.
Verder zou ik het me echt nooit aantrekken als een kind mij 'kankerhoer'noemt. Het betekent niet dat jij iets fout doet. Het betekent dat het kind zélf ergens problemen heeft, opgekropte frustratie die het niet anders kan uiten dan door te schelden. Daarbij zijn het pubers, denk maar terug aan hoe jij was als puber. De meeste pubers zoeken gewoon grenzen op, en sommigen doen dit extremer dan anderen. Ik denk niet dat ik mijn klas zou zien als mensen wiens mening mij echt wat zou boeien. Zij zijn nog veel te jong en hebben nog niet helemaal door hoe de wereld werkt. En sowieso, je kan niet van iedereen verwachten dat hij je mag, toch?
Het enige waar ik me slecht over zou voelen is als mijn klas het hele jaar niets zou leren. Dán zou mijn lesmethode blijkbaar niet aanslaan. Maar dat een of ander bepuist pubertje mij een kankerhoer noemt omdat hij thuis veel te verwend is en denkt dat alles moet gaan zoals hij het wil, dat doet me niks. Ben ik een kankerhoer? Mooi, dan ga je maar aan de teamleider uitleggen waarom je eruit bent gestuurd. Kom je de volgende dag weer brutaal binnen? Dan sta je daar gewoon weer. Zal je eens zien hoe snel ze ophouden.
Ik heb het idee dat een leerling moet aanvoelen dat jij de baas bent. Jij beslist over zijn toekomst,' als jij de les niet binnen mag, haal je je jaar niet, dus je hebt je maar te gedragen. 'Schreeuwen, schelden, heeft geen zin. Gewoon rustig blijven, laten merken dat hun toekomst je echt niets boeit en dat je ze gewoon laat falen als zij zich niet gedragen. Dat deed mijn Duits leraar ook, en niemand durfde zijn mond open te trekken in die les, iedereen kwam braaf op tijd.
Jullie hebben zeker gelijk als jullie zeggen dat nederlandse kinderen slecht opgevoed zijn. Ik kom zelf ook uit het buitenland en als een kind daar een volwassene uitscheld, dan zijn de rapen gaar. Ik ben zelf ook van plan om in het buitenland te gaan wonen.
Verder zou ik het me echt nooit aantrekken als een kind mij 'kankerhoer'noemt. Het betekent niet dat jij iets fout doet. Het betekent dat het kind zélf ergens problemen heeft, opgekropte frustratie die het niet anders kan uiten dan door te schelden. Daarbij zijn het pubers, denk maar terug aan hoe jij was als puber. De meeste pubers zoeken gewoon grenzen op, en sommigen doen dit extremer dan anderen. Ik denk niet dat ik mijn klas zou zien als mensen wiens mening mij echt wat zou boeien. Zij zijn nog veel te jong en hebben nog niet helemaal door hoe de wereld werkt. En sowieso, je kan niet van iedereen verwachten dat hij je mag, toch?
Het enige waar ik me slecht over zou voelen is als mijn klas het hele jaar niets zou leren. Dán zou mijn lesmethode blijkbaar niet aanslaan. Maar dat een of ander bepuist pubertje mij een kankerhoer noemt omdat hij thuis veel te verwend is en denkt dat alles moet gaan zoals hij het wil, dat doet me niks. Ben ik een kankerhoer? Mooi, dan ga je maar aan de teamleider uitleggen waarom je eruit bent gestuurd. Kom je de volgende dag weer brutaal binnen? Dan sta je daar gewoon weer. Zal je eens zien hoe snel ze ophouden.
Ik heb het idee dat een leerling moet aanvoelen dat jij de baas bent. Jij beslist over zijn toekomst,' als jij de les niet binnen mag, haal je je jaar niet, dus je hebt je maar te gedragen. 'Schreeuwen, schelden, heeft geen zin. Gewoon rustig blijven, laten merken dat hun toekomst je echt niets boeit en dat je ze gewoon laat falen als zij zich niet gedragen. Dat deed mijn Duits leraar ook, en niemand durfde zijn mond open te trekken in die les, iedereen kwam braaf op tijd.
Jullie hebben zeker gelijk als jullie zeggen dat nederlandse kinderen slecht opgevoed zijn. Ik kom zelf ook uit het buitenland en als een kind daar een volwassene uitscheld, dan zijn de rapen gaar. Ik ben zelf ook van plan om in het buitenland te gaan wonen.
dinsdag 24 maart 2009 om 15:22
dinsdag 24 maart 2009 om 16:25
quote:Knuffeltje2009 schreef op 24 maart 2009 @ 14:46:Verder zou ik het me echt nooit aantrekken als een kind mij 'kankerhoer'noemt. Het betekent niet dat jij iets fout doet.
Da's een lekkere redenering...
Als je op straat in elkaar geslagen wordt, hoef je je dat ook niet aan te trekken... Zo lust ik er nog wel een paar.
Als ik de Baas van het Nederlandse Onderwijs zou zijn, zou ik een paar verschuivingen in gang zetten:
* Terug naar de focus op kennis. Hartstikke leuk dat ze leren googelen en werkstukjes maken met Wikipedia en dat ze eigenlijk zelf mogen bepalen wat ze willen weten. Maar ze moeten ook dingen weten. Gewoon, omdat het moet. Zitten. Luisteren. Uit je hoofd leren. Leren duiden. Proefwerk.
* Minder focus op de zwakste schakels - en daar ook in de lerarenopleiding meer aandacht aan besteden. Te veel leraren zijn niet bezig toppers op te leiden, maar zielige kinderen te helpen. Nu moeten zielige kinderen ook geholpen worden, daar niet van, maar onderwijs houdt ook in dat kinderen onderwezen moeten worden. Het is geen sociale werkplaats. Wat minder focus op 'zorg' lijkt me gezond.
* TUCHT en DISCIPLINE. Dat zijn geen rechtse, nare, jaren vijftig-woorden, maar hele belangrijke zaken.
Met het risico dat de hele tent nu over me heen lazert: er mogen wat meer stereotiepe 'mannendingen' in het onderwijs hun intrede doen. Misschien is dat wel een prikkelende vraag: is het onderwijs niet een beetje te 'vrouwelijk', als je begrijpt wat ik bedoel? (te veel focus op zorg, het gelukkig maken van de zwakke schakels, etc.)
Er moeten behalve gelukkige burgers ook toppers uit ons onderwijs komen, die het land later moeten dragen. Ook die moeten we opleiden. Wat dat betreft moet het onderwijs ook op talentenjacht, zeg maar, en ik heb het idee dat die taak wel eens wat ondersneeuwt - en dat te veel studenten aan de lerarenopleiding dat ook eigenlijk helemaal niet leuk vinden. Mijn indruk is dat te veel leraren voor hun vak hebben gekozen om kinderen te helpen, en te weinig leraren om talenten te stimuleren met prikkelende kennis.
Nou - laat het spervuur een aanvang nemen. Komt u maar.
Da's een lekkere redenering...
Als je op straat in elkaar geslagen wordt, hoef je je dat ook niet aan te trekken... Zo lust ik er nog wel een paar.
Als ik de Baas van het Nederlandse Onderwijs zou zijn, zou ik een paar verschuivingen in gang zetten:
* Terug naar de focus op kennis. Hartstikke leuk dat ze leren googelen en werkstukjes maken met Wikipedia en dat ze eigenlijk zelf mogen bepalen wat ze willen weten. Maar ze moeten ook dingen weten. Gewoon, omdat het moet. Zitten. Luisteren. Uit je hoofd leren. Leren duiden. Proefwerk.
* Minder focus op de zwakste schakels - en daar ook in de lerarenopleiding meer aandacht aan besteden. Te veel leraren zijn niet bezig toppers op te leiden, maar zielige kinderen te helpen. Nu moeten zielige kinderen ook geholpen worden, daar niet van, maar onderwijs houdt ook in dat kinderen onderwezen moeten worden. Het is geen sociale werkplaats. Wat minder focus op 'zorg' lijkt me gezond.
* TUCHT en DISCIPLINE. Dat zijn geen rechtse, nare, jaren vijftig-woorden, maar hele belangrijke zaken.
Met het risico dat de hele tent nu over me heen lazert: er mogen wat meer stereotiepe 'mannendingen' in het onderwijs hun intrede doen. Misschien is dat wel een prikkelende vraag: is het onderwijs niet een beetje te 'vrouwelijk', als je begrijpt wat ik bedoel? (te veel focus op zorg, het gelukkig maken van de zwakke schakels, etc.)
Er moeten behalve gelukkige burgers ook toppers uit ons onderwijs komen, die het land later moeten dragen. Ook die moeten we opleiden. Wat dat betreft moet het onderwijs ook op talentenjacht, zeg maar, en ik heb het idee dat die taak wel eens wat ondersneeuwt - en dat te veel studenten aan de lerarenopleiding dat ook eigenlijk helemaal niet leuk vinden. Mijn indruk is dat te veel leraren voor hun vak hebben gekozen om kinderen te helpen, en te weinig leraren om talenten te stimuleren met prikkelende kennis.
Nou - laat het spervuur een aanvang nemen. Komt u maar.
dinsdag 24 maart 2009 om 16:48
Klopt, als je in elkaar geslagen wordt op straat is het kut, maar dat is onverwacht. Als leraar weet je dat je af en toe een grote mond kan verwachten. Persoonlijk doen opmerkingen mij geen pijn. De enigen die mij kunnen kwetsen, zijn naasten.
En de zwakste schakels helpen is noodzakelijk, maar daar zijn op school vaak speciale bijles programma's voor. Over het algemeen houdt je je tijdens de uitleg bezig met de groep als geheel, lijkt me. Mensen die het nog steeds niet snappen komen dan tijdens het werken bij de leraar.
En de zwakste schakels helpen is noodzakelijk, maar daar zijn op school vaak speciale bijles programma's voor. Over het algemeen houdt je je tijdens de uitleg bezig met de groep als geheel, lijkt me. Mensen die het nog steeds niet snappen komen dan tijdens het werken bij de leraar.
dinsdag 24 maart 2009 om 16:59
quote:Knuffeltje2009 schreef op 24 maart 2009 @ 16:48:
Klopt, als je in elkaar geslagen wordt op straat is het kut, maar dat is onverwacht. Als leraar weet je dat je af en toe een grote mond kan verwachten. Persoonlijk doen opmerkingen mij geen pijn.Nee, maar je hebt wel een opvoedkundige taak. Jíj hoort tot de mensen die er verantwoordelijk voor zijn dat er straks een groep goed opgevoede, fatsoenlijke burgers de maatschappij in gaan. En daar horen correctieve maatregelen bij. En in het geval van volslagen onacceptabele scheldwoorden als 'kankerhoer' ook harde maatregelen.
Echt ongelooflijk dat je daar zo schouderophalend over doet, alleen maar omdat zo'n snotaap jou persoonlijk niet kan raken. Alsof jouw ziel er iets mee te maken heeft. Het is echt totaal irrelevant of jij je persoonlijk gekwetst voelt. Je leidt jeugd op tot (als het goed is) fatsoenlijke, geciviliseerde volwassenen, en dus is 'kankerhoer' 100km over de schreef. Maar zo zie jij je baan kennelijk helemaal niet. Nee, "mij kwetst dat niet" - en dat is het dan. Dat is misschien de juiste houding als je zo'n jongen op straat toevallig voorbijloopt en hij 'kankerhoer' tegen je zegt. Maar je bent z'n docent!
Ik weet niet wat ik een onheilspellender gebeurtenis vind voor de samenleving: een groep jongens die op straat iemand in elkaar rost, of een scholier die zijn docent voor 'kankerhoer' uitscheldt.
Ik vind het er allebei niet bijhoren, en dusdanig 'niet bijhoren' dat er een bijzonder stevige sanctie op zijn plaats is. Tussen een docent en een leerling bestaat een gezagsverhouding en fatsoen hoort tot de belangrijkste dingen die ze op school moet worden bijgebracht.
In dat licht vind ik jouw kijk echt ontluisterend (en ook wel veelzeggend voor het Nederlandse onderwijs, eigenlijk).
Klopt, als je in elkaar geslagen wordt op straat is het kut, maar dat is onverwacht. Als leraar weet je dat je af en toe een grote mond kan verwachten. Persoonlijk doen opmerkingen mij geen pijn.Nee, maar je hebt wel een opvoedkundige taak. Jíj hoort tot de mensen die er verantwoordelijk voor zijn dat er straks een groep goed opgevoede, fatsoenlijke burgers de maatschappij in gaan. En daar horen correctieve maatregelen bij. En in het geval van volslagen onacceptabele scheldwoorden als 'kankerhoer' ook harde maatregelen.
Echt ongelooflijk dat je daar zo schouderophalend over doet, alleen maar omdat zo'n snotaap jou persoonlijk niet kan raken. Alsof jouw ziel er iets mee te maken heeft. Het is echt totaal irrelevant of jij je persoonlijk gekwetst voelt. Je leidt jeugd op tot (als het goed is) fatsoenlijke, geciviliseerde volwassenen, en dus is 'kankerhoer' 100km over de schreef. Maar zo zie jij je baan kennelijk helemaal niet. Nee, "mij kwetst dat niet" - en dat is het dan. Dat is misschien de juiste houding als je zo'n jongen op straat toevallig voorbijloopt en hij 'kankerhoer' tegen je zegt. Maar je bent z'n docent!
Ik weet niet wat ik een onheilspellender gebeurtenis vind voor de samenleving: een groep jongens die op straat iemand in elkaar rost, of een scholier die zijn docent voor 'kankerhoer' uitscheldt.
Ik vind het er allebei niet bijhoren, en dusdanig 'niet bijhoren' dat er een bijzonder stevige sanctie op zijn plaats is. Tussen een docent en een leerling bestaat een gezagsverhouding en fatsoen hoort tot de belangrijkste dingen die ze op school moet worden bijgebracht.
In dat licht vind ik jouw kijk echt ontluisterend (en ook wel veelzeggend voor het Nederlandse onderwijs, eigenlijk).
dinsdag 24 maart 2009 om 17:12
quote:Knuffeltje2009 schreef op 24 maart 2009 @ 14:46:
Ik studeer zelf nog, maar ik ben van plan lerares te worden na mijn master. Dat betekent dat ik dan eerste graads leraar ben, en mij ga specialiseren op bovenbouw havo/vwo. Ik zou nooit en te nimmer een VMBO klas aannemen. Ik zou echt het gevoel hebben dat ik ondermijn niveau werk. Als ik kijk naar hoe het onderwijs er daar aan toe gaat, en hoe diep je in de lesstof kan duiken bij een hoger niveau, dan heb ik mijn keuze gemaakt.
Verder zou ik het me echt nooit aantrekken als een kind mij 'kankerhoer'noemt. Het betekent niet dat jij iets fout doet. Het betekent dat het kind zélf ergens problemen heeft, opgekropte frustratie die het niet anders kan uiten dan door te schelden. Daarbij zijn het pubers, denk maar terug aan hoe jij was als puber. De meeste pubers zoeken gewoon grenzen op, en sommigen doen dit extremer dan anderen. Ik denk niet dat ik mijn klas zou zien als mensen wiens mening mij echt wat zou boeien. Zij zijn nog veel te jong en hebben nog niet helemaal door hoe de wereld werkt. En sowieso, je kan niet van iedereen verwachten dat hij je mag, toch?
Zei ik ook toen ik nog op de uni zat. Tot ik erachter kwam dat VMBO lesgeven soms dankbaarder werk is dan bovenbouw HAVO/VWO. Die leerlingen maakt het niet zoveel uit wie er voor de klas staat, die hebben jou minder "nodig" dan een gemiddelde VMBO-leerling. Ik vind vooral de combi om zowel VMBO, als bovenbouw HAVO/VWO lesgeven heel leuk. Met de een heb je meer persoonlijk contact, met de ander meer diepgang in de lesstof.
Verder kun je wel zeggen dat het je niet boeit en dat zei ik ook altijd, maar toen ik voor het eerst "hou je bek kuthoer, ik maak je kapot!" (had te maken met een ingenomen pet) naar mijn hoofd geslingerd kreeg, stond ik toch wel even te trillen op mijn benen. Je kan wel zeggen dat het je niks doet (dat riep ik ook altijd), maar ik had geen zin die jongen nog de klas in te laten terwijl dat toch moet van de schoolleiding want je kan hem het recht op onderwijs niet ontzeggen (overigens was het een leerling uit 5havo ook, dus dat zegt ook weinig hoor...). Het was op mijn oud school waar leerlingen vrij soft aangepakt werden. Dan kun je iemand wel naar een teamleider sturen, maar op het moment dat je de schoolleiding niet achter je hebt staan om iemand keihard aan te pakken, wordt het toch lastig hoor... Voor je het weet staat de hele klas op de barricade. Ik denk dat je dus niet kan zeggen of het je wel of niet iets zou doen, tot je zelf in die situatie zit...
Ik studeer zelf nog, maar ik ben van plan lerares te worden na mijn master. Dat betekent dat ik dan eerste graads leraar ben, en mij ga specialiseren op bovenbouw havo/vwo. Ik zou nooit en te nimmer een VMBO klas aannemen. Ik zou echt het gevoel hebben dat ik ondermijn niveau werk. Als ik kijk naar hoe het onderwijs er daar aan toe gaat, en hoe diep je in de lesstof kan duiken bij een hoger niveau, dan heb ik mijn keuze gemaakt.
Verder zou ik het me echt nooit aantrekken als een kind mij 'kankerhoer'noemt. Het betekent niet dat jij iets fout doet. Het betekent dat het kind zélf ergens problemen heeft, opgekropte frustratie die het niet anders kan uiten dan door te schelden. Daarbij zijn het pubers, denk maar terug aan hoe jij was als puber. De meeste pubers zoeken gewoon grenzen op, en sommigen doen dit extremer dan anderen. Ik denk niet dat ik mijn klas zou zien als mensen wiens mening mij echt wat zou boeien. Zij zijn nog veel te jong en hebben nog niet helemaal door hoe de wereld werkt. En sowieso, je kan niet van iedereen verwachten dat hij je mag, toch?
Zei ik ook toen ik nog op de uni zat. Tot ik erachter kwam dat VMBO lesgeven soms dankbaarder werk is dan bovenbouw HAVO/VWO. Die leerlingen maakt het niet zoveel uit wie er voor de klas staat, die hebben jou minder "nodig" dan een gemiddelde VMBO-leerling. Ik vind vooral de combi om zowel VMBO, als bovenbouw HAVO/VWO lesgeven heel leuk. Met de een heb je meer persoonlijk contact, met de ander meer diepgang in de lesstof.
Verder kun je wel zeggen dat het je niet boeit en dat zei ik ook altijd, maar toen ik voor het eerst "hou je bek kuthoer, ik maak je kapot!" (had te maken met een ingenomen pet) naar mijn hoofd geslingerd kreeg, stond ik toch wel even te trillen op mijn benen. Je kan wel zeggen dat het je niks doet (dat riep ik ook altijd), maar ik had geen zin die jongen nog de klas in te laten terwijl dat toch moet van de schoolleiding want je kan hem het recht op onderwijs niet ontzeggen (overigens was het een leerling uit 5havo ook, dus dat zegt ook weinig hoor...). Het was op mijn oud school waar leerlingen vrij soft aangepakt werden. Dan kun je iemand wel naar een teamleider sturen, maar op het moment dat je de schoolleiding niet achter je hebt staan om iemand keihard aan te pakken, wordt het toch lastig hoor... Voor je het weet staat de hele klas op de barricade. Ik denk dat je dus niet kan zeggen of het je wel of niet iets zou doen, tot je zelf in die situatie zit...
dinsdag 24 maart 2009 om 17:29
Hey, hoi, hallo allemaal,
Ik ben een groentje hier op het forum. Meestal lees ik mee met de verschillende disussies, maar nu wil ik me er toch een beetje in mengen.
Ik woon in het westen van he land en ben in september afgestudeerd aan de Pabo. In december ben ik benaderd om in het VMBO te komen werken. Via een stage kenden ze mijn naam en ze waren dringend iemand nodig.
Ik sa nu alweer bijna 4 maand voor de klas. Ik heb bijna alleen maar derde klassers. Het is ontzettend pittig, maar ik leer hier wel heel veel van en de ervaring neemt niemnad mij meer af.
Ik weet dat ik officieel geen les mag geven omdat ik geen lerarenopleiding heb gedaan, maar ze zaten in nood en waren iemand nodig.
Ik kom dus van de Pabo en had dus helemaal geen ervaring met derde klassers van het VMBO. Nou ik kan je wel vertellen dat ik als 22 jarige behoorlijk wordt uitgetest. Vooral de BB klassen zijn moeilijk. Zij kunnen moeilijk tegen verandering. Met een klas is het op dit moment echt hopeloos. zij staan ook bekent dat het de lastigste klas is van de school. Gelukkig heb ik die klas sinds 2 weken nog maar 2 uur meer in de week ipv 5 uur.
Ik vind het heel erg zwaar, maar ook ontzettend leerzaam en vaak ook best leuk.
Ik blijf meelezen op dit forum en ik blijf posten.
Ik ben een groentje hier op het forum. Meestal lees ik mee met de verschillende disussies, maar nu wil ik me er toch een beetje in mengen.
Ik woon in het westen van he land en ben in september afgestudeerd aan de Pabo. In december ben ik benaderd om in het VMBO te komen werken. Via een stage kenden ze mijn naam en ze waren dringend iemand nodig.
Ik sa nu alweer bijna 4 maand voor de klas. Ik heb bijna alleen maar derde klassers. Het is ontzettend pittig, maar ik leer hier wel heel veel van en de ervaring neemt niemnad mij meer af.
Ik weet dat ik officieel geen les mag geven omdat ik geen lerarenopleiding heb gedaan, maar ze zaten in nood en waren iemand nodig.
Ik kom dus van de Pabo en had dus helemaal geen ervaring met derde klassers van het VMBO. Nou ik kan je wel vertellen dat ik als 22 jarige behoorlijk wordt uitgetest. Vooral de BB klassen zijn moeilijk. Zij kunnen moeilijk tegen verandering. Met een klas is het op dit moment echt hopeloos. zij staan ook bekent dat het de lastigste klas is van de school. Gelukkig heb ik die klas sinds 2 weken nog maar 2 uur meer in de week ipv 5 uur.
Ik vind het heel erg zwaar, maar ook ontzettend leerzaam en vaak ook best leuk.
Ik blijf meelezen op dit forum en ik blijf posten.
dinsdag 24 maart 2009 om 18:51
het "Nederlandse" onderwijs bestaat allang niet meer....de hokjesgeest is ook hier doorgeslagen. Elke school kan doen en laten wat ie wil en profileert zich maar een slag in de rondte, de ene fusie na de andere vindt plaats en waarom? Om geld te innen. Geld dat scholen willen gebruiken voor kwaliteit,die er inderdaad niet is. En waarom niet? Omdat er een stuk of 100 heren achter een bureau zonder praktijkervaring toch echt zeker weten dat de Tweede Fase de nieuwe manier van leren is, daar na zo'n 10 jaar nu wel achterkomen dat dat toch niet helemaal werkt.
Dat universiteiten en HBO's nu ook opeens massaal gaan klagen, terwijl bij hun juist de organisatie nog veel te wensen over laat door de massaliteit, komt doordat er nu opeens de zesjesmentaliteit komt die het Tweede Fase systeem bracht.
En heel veel studenten stoppen met hun studie, want nu is het opeens niet meer zo makkelijk en leuk. De werkhouding is dan ook bij velen belabberd. ( vaak de teveel uitgaande studenten)
Kortom: het wordt tijd dat we weer eens terug naar de werkvloer gaan. Luister naar je docenten, luister naar de leerlingen, want onbewust geven zij heel veel signalen af.
Hoewel ik ook nog niet heel wat jaren voor de klas sta, heb ik denk ik nog van hen het meeste geleerd. Zij geven aan wanneer je te lief bent, te streng of de lessen te saai zijn. Een onderwijsdirectie ziet nooit wat er in de lessen gebeurt of loopt hooguit eens langs.
Ook het begrip lastige klas ken ik niet. Ik schijn zo'n klas les te geven, maar ik moet zeggen dat ik daar weinig van merk.
Waarom: omdat veel leraren onbewust al uitstralen dat het de lastige klas is. de leerlingen horen echt wel dat zij die naam hebben en gaan zich er dan natuurlijk ook naar gedragen.
( natuurlijk zijn er altijd echt onhandelbare klassen, maar het gaat me nu even om het idee) Ik begroet ze altijd enthousiast en na 5 minuten kan ik meestal toch wel echt beginnen aan mijn les als alle "problemen"" weer uit de lucht zijn.
Dat universiteiten en HBO's nu ook opeens massaal gaan klagen, terwijl bij hun juist de organisatie nog veel te wensen over laat door de massaliteit, komt doordat er nu opeens de zesjesmentaliteit komt die het Tweede Fase systeem bracht.
En heel veel studenten stoppen met hun studie, want nu is het opeens niet meer zo makkelijk en leuk. De werkhouding is dan ook bij velen belabberd. ( vaak de teveel uitgaande studenten)
Kortom: het wordt tijd dat we weer eens terug naar de werkvloer gaan. Luister naar je docenten, luister naar de leerlingen, want onbewust geven zij heel veel signalen af.
Hoewel ik ook nog niet heel wat jaren voor de klas sta, heb ik denk ik nog van hen het meeste geleerd. Zij geven aan wanneer je te lief bent, te streng of de lessen te saai zijn. Een onderwijsdirectie ziet nooit wat er in de lessen gebeurt of loopt hooguit eens langs.
Ook het begrip lastige klas ken ik niet. Ik schijn zo'n klas les te geven, maar ik moet zeggen dat ik daar weinig van merk.
Waarom: omdat veel leraren onbewust al uitstralen dat het de lastige klas is. de leerlingen horen echt wel dat zij die naam hebben en gaan zich er dan natuurlijk ook naar gedragen.
( natuurlijk zijn er altijd echt onhandelbare klassen, maar het gaat me nu even om het idee) Ik begroet ze altijd enthousiast en na 5 minuten kan ik meestal toch wel echt beginnen aan mijn les als alle "problemen"" weer uit de lucht zijn.
dinsdag 24 maart 2009 om 18:58
Wauw wat een reacties! Helemaal geweldig, precies mijn doel met het openen van dit topic!
Lalein, ja waarschuwen met een glimlach. Dat probeer ik nu ook te doen, ook om echt altijd rustig te blijven. Lukt me nu een stuk beter dan eerst Maar ik waarschuw wel altijd met dingen die ik ook kan waarmaken. Als ik zeg: stop daarmee, anders hang ik je uit het raam, weten ze ook dat er geen sanctie zal komen, want je kan iemand nu eenmaal niet uit het raam hangen. Maar als ik zeg: ophouden, anders blijf je een uur na, (en ik hou me daar ook aan!) dan zijn ze als de donder stil.
Snap je wat ik bedoel? Of is jouw ervaring dat het met zo'n grapje wel opgelost wordt?
Knuffeltje, ik riep ook altijd dat lesgeven op een vmbo niet mijn ding was. Ik denk daar al iets genuanceerder over. De vmbo-leerlingen zijn over het algemeen namelijk wel open, recht voor zijn raap en minder achter de ellebogen dan dat een gymnasiumklas kan zijn. Bovendien hebben die leerlingen je vaak echt hard nodig. Maar ik geef je gelijk, het is ook niet mijn ideaal, omdat ik op het vmbo weinig met mijn vak kan.
Ja, zwaar he Roosbloem, dat uittesten? Zeker als jonge docent...
Lad, ik snap wel wat jij bedoelt, want kankerhoer vind ik zelf ook echt niet kunnen. Ik zou zo iemand geen les meer willen geven, voordat ik een excuus uit zijn mond heb gehoord. Voor die tijd, zou hij mijn les simpelweg niet inkomen.
Maar aan de andere kant, wat Knuffeltje denk ik bedoelt, is dat je ook moet leren om zo'n opmerking niet persoonlijk aan te trekken. Ik moet dat bijvoorbeeld heel erg leren, want ik kan daar echt wakker van liggen.
Vandaag was een lekker dagje. Behalve dan één incident. Ik zag 3 meisjes uit mijn 4e klas staan, ging er naartoe om een praatje te maken en ze keken me al steeds aan alsof ze moeite moesten doen om niet in lachen uit te barsten. Zo provocerend... Na gedag te hebben gezegd, draaide ik me om en hoorde ik ze keihard in lachen uitbarsten.
Hell... zo vervelend. Eigenlijk had ik meteen moeten vragen: Is er iets? Maar ik was te versteld... probeerde echt alleen maar belangstelling te tonen. Damn... en nu van me afzetten....
Lalein, ja waarschuwen met een glimlach. Dat probeer ik nu ook te doen, ook om echt altijd rustig te blijven. Lukt me nu een stuk beter dan eerst Maar ik waarschuw wel altijd met dingen die ik ook kan waarmaken. Als ik zeg: stop daarmee, anders hang ik je uit het raam, weten ze ook dat er geen sanctie zal komen, want je kan iemand nu eenmaal niet uit het raam hangen. Maar als ik zeg: ophouden, anders blijf je een uur na, (en ik hou me daar ook aan!) dan zijn ze als de donder stil.
Snap je wat ik bedoel? Of is jouw ervaring dat het met zo'n grapje wel opgelost wordt?
Knuffeltje, ik riep ook altijd dat lesgeven op een vmbo niet mijn ding was. Ik denk daar al iets genuanceerder over. De vmbo-leerlingen zijn over het algemeen namelijk wel open, recht voor zijn raap en minder achter de ellebogen dan dat een gymnasiumklas kan zijn. Bovendien hebben die leerlingen je vaak echt hard nodig. Maar ik geef je gelijk, het is ook niet mijn ideaal, omdat ik op het vmbo weinig met mijn vak kan.
Ja, zwaar he Roosbloem, dat uittesten? Zeker als jonge docent...
Lad, ik snap wel wat jij bedoelt, want kankerhoer vind ik zelf ook echt niet kunnen. Ik zou zo iemand geen les meer willen geven, voordat ik een excuus uit zijn mond heb gehoord. Voor die tijd, zou hij mijn les simpelweg niet inkomen.
Maar aan de andere kant, wat Knuffeltje denk ik bedoelt, is dat je ook moet leren om zo'n opmerking niet persoonlijk aan te trekken. Ik moet dat bijvoorbeeld heel erg leren, want ik kan daar echt wakker van liggen.
Vandaag was een lekker dagje. Behalve dan één incident. Ik zag 3 meisjes uit mijn 4e klas staan, ging er naartoe om een praatje te maken en ze keken me al steeds aan alsof ze moeite moesten doen om niet in lachen uit te barsten. Zo provocerend... Na gedag te hebben gezegd, draaide ik me om en hoorde ik ze keihard in lachen uitbarsten.
Hell... zo vervelend. Eigenlijk had ik meteen moeten vragen: Is er iets? Maar ik was te versteld... probeerde echt alleen maar belangstelling te tonen. Damn... en nu van me afzetten....
dinsdag 24 maart 2009 om 19:03
quote:animani schreef op 24 maart 2009 @ 18:51:
Ook het begrip lastige klas ken ik niet. Ik schijn zo'n klas les te geven, maar ik moet zeggen dat ik daar weinig van merk.
Waarom: omdat veel leraren onbewust al uitstralen dat het de lastige klas is. de leerlingen horen echt wel dat zij die naam hebben en gaan zich er dan natuurlijk ook naar gedragen.
( natuurlijk zijn er altijd echt onhandelbare klassen, maar het gaat me nu even om het idee) Ik begroet ze altijd enthousiast en na 5 minuten kan ik meestal toch wel echt beginnen aan mijn les als alle "problemen"" weer uit de lucht zijn.
Ja, dat is ook wel zo.. heb je gelijk in. Maar ik moet zeggen dat ik het heel knap van je vind dat je niet met tegenzin naar zo'n groep gaat. Ik ben dan altijd heel diep van binnen een beetje bang dat het een complete chaos wordt en dat de klas de les zal overnemen. Het gebeurt bijna nooit, maar dat gevoel van mij, dat onzekere gevoel, geeft hun in principe al macht, want dat voelen ze.
Ik ben me daarvan bewust, maar ik voel me daarvoor nog niet zelfverzekerd genoeg. Dus wel heel knap dat jij dat niet hebt, petje af!
Ik moet wel zeggen dat ik ook klassen heb waar de meest ervaren docenten problemen mee hebben, en ook hebben geaccepteerd dat stil werken er nu eenmaal niet inzit voor een tijd langer dan 5 minuten, maar toch...
Ook het begrip lastige klas ken ik niet. Ik schijn zo'n klas les te geven, maar ik moet zeggen dat ik daar weinig van merk.
Waarom: omdat veel leraren onbewust al uitstralen dat het de lastige klas is. de leerlingen horen echt wel dat zij die naam hebben en gaan zich er dan natuurlijk ook naar gedragen.
( natuurlijk zijn er altijd echt onhandelbare klassen, maar het gaat me nu even om het idee) Ik begroet ze altijd enthousiast en na 5 minuten kan ik meestal toch wel echt beginnen aan mijn les als alle "problemen"" weer uit de lucht zijn.
Ja, dat is ook wel zo.. heb je gelijk in. Maar ik moet zeggen dat ik het heel knap van je vind dat je niet met tegenzin naar zo'n groep gaat. Ik ben dan altijd heel diep van binnen een beetje bang dat het een complete chaos wordt en dat de klas de les zal overnemen. Het gebeurt bijna nooit, maar dat gevoel van mij, dat onzekere gevoel, geeft hun in principe al macht, want dat voelen ze.
Ik ben me daarvan bewust, maar ik voel me daarvoor nog niet zelfverzekerd genoeg. Dus wel heel knap dat jij dat niet hebt, petje af!
Ik moet wel zeggen dat ik ook klassen heb waar de meest ervaren docenten problemen mee hebben, en ook hebben geaccepteerd dat stil werken er nu eenmaal niet inzit voor een tijd langer dan 5 minuten, maar toch...
dinsdag 24 maart 2009 om 20:34
Dat kankerhoer mij niets doet, betekent niet dat ik het niet zou bestraffen. In tegendeel. Ik ga er alleen niet thuis nog extra om zitten huilen dat een leerling gemeen tegen me doet. Misschien zi ik het verkeerd, maar tijdens zo'n les is een leerling een product dat afgeleverd moet worden. Natuurlijk hebben ze emoties, maar daar moet je alleen maar rekening mee houden om de les goed te laten verlopen. Dat iemand mij mag of niet mag boeit mij echter totaal niet dan.
woensdag 25 maart 2009 om 09:46
quote:marijn_81 schreef op 24 maart 2009 @ 18:58:
Wauw wat een reacties! Helemaal geweldig, precies mijn doel met het openen van dit topic!
Lalein, ja waarschuwen met een glimlach. Dat probeer ik nu ook te doen, ook om echt altijd rustig te blijven. Lukt me nu een stuk beter dan eerst Maar ik waarschuw wel altijd met dingen die ik ook kan waarmaken. Als ik zeg: stop daarmee, anders hang ik je uit het raam, weten ze ook dat er geen sanctie zal komen, want je kan iemand nu eenmaal niet uit het raam hangen. Maar als ik zeg: ophouden, anders blijf je een uur na, (en ik hou me daar ook aan!) dan zijn ze als de donder stil.
Snap je wat ik bedoel? Of is jouw ervaring dat het met zo'n grapje wel opgelost wordt?
.mijn overdreven dreigementen staan duidelijk voor een portie strafwerk en dat weten de kids heel goed
Wauw wat een reacties! Helemaal geweldig, precies mijn doel met het openen van dit topic!
Lalein, ja waarschuwen met een glimlach. Dat probeer ik nu ook te doen, ook om echt altijd rustig te blijven. Lukt me nu een stuk beter dan eerst Maar ik waarschuw wel altijd met dingen die ik ook kan waarmaken. Als ik zeg: stop daarmee, anders hang ik je uit het raam, weten ze ook dat er geen sanctie zal komen, want je kan iemand nu eenmaal niet uit het raam hangen. Maar als ik zeg: ophouden, anders blijf je een uur na, (en ik hou me daar ook aan!) dan zijn ze als de donder stil.
Snap je wat ik bedoel? Of is jouw ervaring dat het met zo'n grapje wel opgelost wordt?
.mijn overdreven dreigementen staan duidelijk voor een portie strafwerk en dat weten de kids heel goed
woensdag 25 maart 2009 om 09:50
woensdag 25 maart 2009 om 10:33
quote:marijn_81 schreef op 24 maart 2009 @ 18:58:
Vandaag was een lekker dagje. Behalve dan één incident. Ik zag 3 meisjes uit mijn 4e klas staan, ging er naartoe om een praatje te maken en ze keken me al steeds aan alsof ze moeite moesten doen om niet in lachen uit te barsten. Zo provocerend... Na gedag te hebben gezegd, draaide ik me om en hoorde ik ze keihard in lachen uitbarsten.
Hell... zo vervelend. Eigenlijk had ik meteen moeten vragen: Is er iets? Maar ik was te versteld... probeerde echt alleen maar belangstelling te tonen. Damn... en nu van me afzetten....Ik denk dat je je wat kwetsbaar opstelt door zo ' vriendjes' te willen maken met je leerlingen. Ik verwacht echt niet van mijn leerlingen dat ze meer interesse in mij hebben dan de verplichte uren die ze bij mij in de klas zitten. En ik zou ze wel groeten maar daar blijft het dan ook bij.
Vandaag was een lekker dagje. Behalve dan één incident. Ik zag 3 meisjes uit mijn 4e klas staan, ging er naartoe om een praatje te maken en ze keken me al steeds aan alsof ze moeite moesten doen om niet in lachen uit te barsten. Zo provocerend... Na gedag te hebben gezegd, draaide ik me om en hoorde ik ze keihard in lachen uitbarsten.
Hell... zo vervelend. Eigenlijk had ik meteen moeten vragen: Is er iets? Maar ik was te versteld... probeerde echt alleen maar belangstelling te tonen. Damn... en nu van me afzetten....Ik denk dat je je wat kwetsbaar opstelt door zo ' vriendjes' te willen maken met je leerlingen. Ik verwacht echt niet van mijn leerlingen dat ze meer interesse in mij hebben dan de verplichte uren die ze bij mij in de klas zitten. En ik zou ze wel groeten maar daar blijft het dan ook bij.
woensdag 25 maart 2009 om 11:49
Mararoulette, ja misschien heb je gelijk. Maar aan de ene kant zeggen mensen tegen me dat je belangstelling in de leerlingen moet tonen en aan de andere kant hoor ik de dingen die jij zegt. Ik moet er nog een goeie balans in vinden.
Overigens was er ook zeker iets nuttigs dat ik hun moest melden (repetitie verschoven), maar ik knoopte er nog een praatje aan vast hoe de toetsen waren gegaan. Als ik gewoon leerlingen in de gang zie staan, ga ik daar normaal niet op af, ze hebben wel wat leukers te doen dan met de juf te kletsen. Misschien was dat hier ook wel het geval idd.
Lalein, ja ik snap wat je bedoelt, zeker als leerlingen eenmaal weten dat er een portie bijkomt, maar ik zou het zo snel niet doen. Met een concrete sanctie, is de nood toch hoger. Maar dat ligt misschien ook aan mijn publiek, zij moeten precies weten wat en hoe.
Knuffeltje, dat is sterk van je, dat je je daar echt niets van aantrekt. Dat wil inderdaad niet zeggen dat je het niet bestraft, maar dat het je niet raakt. Daar zou ik wel wat meer van willen hebben. Maar goed, merk dat het al wel vooruit gaat de laatste maanden.
Overigens was er ook zeker iets nuttigs dat ik hun moest melden (repetitie verschoven), maar ik knoopte er nog een praatje aan vast hoe de toetsen waren gegaan. Als ik gewoon leerlingen in de gang zie staan, ga ik daar normaal niet op af, ze hebben wel wat leukers te doen dan met de juf te kletsen. Misschien was dat hier ook wel het geval idd.
Lalein, ja ik snap wat je bedoelt, zeker als leerlingen eenmaal weten dat er een portie bijkomt, maar ik zou het zo snel niet doen. Met een concrete sanctie, is de nood toch hoger. Maar dat ligt misschien ook aan mijn publiek, zij moeten precies weten wat en hoe.
Knuffeltje, dat is sterk van je, dat je je daar echt niets van aantrekt. Dat wil inderdaad niet zeggen dat je het niet bestraft, maar dat het je niet raakt. Daar zou ik wel wat meer van willen hebben. Maar goed, merk dat het al wel vooruit gaat de laatste maanden.
