Werk & Studie
alle pijlers
Kans op werk, 32 uren en 4 kinderen.
dinsdag 10 november 2020 om 17:49
Hallo allemaal,
Ben jaaaren thuisgebleven om voor onze 4 kinderen te zorgen. Mijn man heeft intussen flinke stappen gezet in zijn carriere en óók een eigen bedrijf opgezet.
Het is altijd de bedoeling geweest dat ik weer zou gaan werken als de jongste 4 werd en ook naar de basisschool gaat.
In januari word ze 4 jaar en dus ben ik ao een poosje wat aan het spieken en inlezen en soms solliciteren ook. Onze kinderen zijn 14, 11, 8 en dus bijna 4.
Nu doet zich, hopelijk de kans voor (mag op gesprek komen) om terug te komen bij mijn vorige werkgever (eindstage opleiding en half jaar gewerkt daarna).
Deze functie is voor 32 uren.
Ik mag mijn tijden flexibel indelen (in vast kader natuurlijk).
Ik kom dan op;
3 dagen van 09.00 tot 18.00 uur
1 dag van 09.00 tot 13.00 uur
(Zijn 31 uren maar was prima)
Ik kan de kinderen elke ochtend dan zelf naar school brengen, en daarna doorrijden naar werk. Op 2 dagen kan ik ze zelf om 14u ook weer ophalen. De vrijdags zou ik dan vrij zijn, en dat is fijn want de jongste is in groep 1 ook vrij.
Dat betekent dat ik 3 middagen oppas nodig heb van 14.00 tot 17.00. Mijn man kan ik die dagen nml eerder naar huis. Mijn moeder heeft aangeboden die middagen op zich te nemen.
Is dit wat te doen zou je denken? Het is, eerlijk gezegd, in 1e instantie meer uren dan waarnaar ik op zoek ben, maar dit is mijn kans en ben zó ontzettend enthousiast over deze vacature en bedrijf. Heb er gewoon enorm zin in en ik denk, dat ik met deze constructie, het allemaal niet al te hectisch rond kan breien.
Wat vinden jullie??
En wie weet hebben jullie nog hele goeie tips voor me, organisatorisch of etc...?
Ben jaaaren thuisgebleven om voor onze 4 kinderen te zorgen. Mijn man heeft intussen flinke stappen gezet in zijn carriere en óók een eigen bedrijf opgezet.
Het is altijd de bedoeling geweest dat ik weer zou gaan werken als de jongste 4 werd en ook naar de basisschool gaat.
In januari word ze 4 jaar en dus ben ik ao een poosje wat aan het spieken en inlezen en soms solliciteren ook. Onze kinderen zijn 14, 11, 8 en dus bijna 4.
Nu doet zich, hopelijk de kans voor (mag op gesprek komen) om terug te komen bij mijn vorige werkgever (eindstage opleiding en half jaar gewerkt daarna).
Deze functie is voor 32 uren.
Ik mag mijn tijden flexibel indelen (in vast kader natuurlijk).
Ik kom dan op;
3 dagen van 09.00 tot 18.00 uur
1 dag van 09.00 tot 13.00 uur
(Zijn 31 uren maar was prima)
Ik kan de kinderen elke ochtend dan zelf naar school brengen, en daarna doorrijden naar werk. Op 2 dagen kan ik ze zelf om 14u ook weer ophalen. De vrijdags zou ik dan vrij zijn, en dat is fijn want de jongste is in groep 1 ook vrij.
Dat betekent dat ik 3 middagen oppas nodig heb van 14.00 tot 17.00. Mijn man kan ik die dagen nml eerder naar huis. Mijn moeder heeft aangeboden die middagen op zich te nemen.
Is dit wat te doen zou je denken? Het is, eerlijk gezegd, in 1e instantie meer uren dan waarnaar ik op zoek ben, maar dit is mijn kans en ben zó ontzettend enthousiast over deze vacature en bedrijf. Heb er gewoon enorm zin in en ik denk, dat ik met deze constructie, het allemaal niet al te hectisch rond kan breien.
Wat vinden jullie??
En wie weet hebben jullie nog hele goeie tips voor me, organisatorisch of etc...?
vrijdag 13 november 2020 om 09:41
Ergens, diep in mijn hart, vind ik dat mannen zich helemaal niet met de vrouwenemancipatie zouden moeten bemoeien met opmerkingen zoals 'als partners dat toch samen afspreken, dan is dat toch haar recht?'
Ja, iedereen heeft het recht om niet te werken en om de consequenties daarvan te aanvaarden. Alle vrouwen hebben het recht om niet geëmancipeerd te zijn. Alle vrouwen hebben het recht om zich in hels kwetsbare constructies te manoeuvreren. Maar het heeft helemaal niets met emancipatie te maken.
Ja, iedereen heeft het recht om niet te werken en om de consequenties daarvan te aanvaarden. Alle vrouwen hebben het recht om niet geëmancipeerd te zijn. Alle vrouwen hebben het recht om zich in hels kwetsbare constructies te manoeuvreren. Maar het heeft helemaal niets met emancipatie te maken.
vrijdag 13 november 2020 om 09:43
nadine1988 schreef: ↑13-11-2020 08:33Snap je punt hoor. Ten eerste gaan ze alle 4 dagelijks naar school, behalve de jongste, die is vrijdags vrij. Dan zal ik ook vrij zijn. We brengen ze zelf elke ochtend naar school, dus man of ik. 2x per week halen we ze zelf ook van school waarna 1 van beide thuis bij ze is. samen gaan eten lukt ook, want we eten nu elke ook 'pas'om 18.30 uur ivm werken man.
Het enige verschil is de 3 middagen opvang, voor voornml de jongste 2 kinderen.
Is dat een verandering? Ja, natuurlijk. En daar zullen ze ook aan moeten wennen. Wij allemaal.
Ik vind zelf dat met deze planning, minimaal impact gaat hebben op hun.
Het is gevoelsmatig heel anders dan hele jonge kindjes die een hele dag naar opvang gaan, meerdere dagen per week. En dat was ook beslist de insteek van pas gaan werken als de jongste ook naar school gaat.
Nog minder impact gaat naar mijn mening niet, behalve dan dat er niks gaat veranderen in de zin van dat ik toch maar besluit niet te gaan werken. Dan blijft alles zoals het is
Heel bijzonder. Bijzonder dat je überhaupt de mogelijkheid dat mán minder gaat werken niet eens in je opkomt hierbij. Minder impact op de kinderen kan prima als man zo'n 40 uur zou gaan werken.
vrijdag 13 november 2020 om 10:13
Mijn gaat voor nu niet perse minder uren werken simpel omdat ik nu nog geen werk heb en zijn inkomen essentieel is uiteraard. 2 dagen bij werkgever blijven vult een inkomensgat op voor nu. Mocht ik werk vinden heeft dat (2 dagen werkgever man) de minste prioriteit. Hij zou nml al stoppen en had ontslag ingediend. Ze willen hem toch graag houden en bieden nu deze constructie en die is voor nu heel aantrekkelijk. Het is ook tijdelijk.
Man werk voornml in eigen bedrijf. Is achterban voor kinderen als ze ziek zijn enz. Hij is daar vele malen flexibeler als nu het geval...
Dus we komen er wel uit. We doen het op deze manier; ik moet er tussen komen. Tot die tijd man werk prio, want 1 inkomen. Als ik alles op de rit heb met werk verschuift dan. Dan draag ik financieel bij en hij is meer flexibel enz. Het komt goed. Bedankt
Man werk voornml in eigen bedrijf. Is achterban voor kinderen als ze ziek zijn enz. Hij is daar vele malen flexibeler als nu het geval...
Dus we komen er wel uit. We doen het op deze manier; ik moet er tussen komen. Tot die tijd man werk prio, want 1 inkomen. Als ik alles op de rit heb met werk verschuift dan. Dan draag ik financieel bij en hij is meer flexibel enz. Het komt goed. Bedankt
vrijdag 13 november 2020 om 11:18
Dwang doet dat evenminMadameJean schreef: ↑13-11-2020 09:21Ik wil je de keuzevrijheid niet afnemen hoor, ik wil alleen mn punt doordrukken dat massaal thuiszitten niets doet voor brede maatschappelijke participatie.
Maar goed, als ik nog eens een sabbatical neem, dan zal ik me wel eens bezinnen over hoe onderdrukt en niet-geëmancipeerd ik op dat moment wel niet ben
(rest assured, op een ligbed met een lekker glaasje wijn en een goed boek er bij, lukt dat mijmeren prima)En om even naar de vrouwen die Pejeka beschreef te verwijzen: die gaan zich uiteraard compleet geëmancipeerd voelen. Zeker als manlief op de koop toe dan nog eens (ahja, gelijke rechten, gelijke split van taken) gaat eisen dat zij haar deel van de huishoudelijke taken blijft opnemen
maandag 16 november 2020 om 15:45
Hallo allemaal,
Even een update van mijn kant; de vacature is inmiddels intern opgevuld. Misschien in januari weer een plek maar heel onzeker.
Voor nu; heel erg jammer. Baal enorm eerlijk gezegd. Maar, hoofd omhoog! Zoek gewoon verder, ook voor mij komt er iets!
Dikke dank voor al jullie tips, neem ze zeker mee voor als het écht zover is!
Dank!
Even een update van mijn kant; de vacature is inmiddels intern opgevuld. Misschien in januari weer een plek maar heel onzeker.
Voor nu; heel erg jammer. Baal enorm eerlijk gezegd. Maar, hoofd omhoog! Zoek gewoon verder, ook voor mij komt er iets!
Dikke dank voor al jullie tips, neem ze zeker mee voor als het écht zover is!
Dank!
maandag 16 november 2020 om 16:20
Oh nee! Je leek er zo'n zin in te hebben. Heel vervelend. Ik hoop op snel iets nieuws!nadine1988 schreef: ↑16-11-2020 15:45Hallo allemaal,
Even een update van mijn kant; de vacature is inmiddels intern opgevuld. Misschien in januari weer een plek maar heel onzeker.
Voor nu; heel erg jammer. Baal enorm eerlijk gezegd. Maar, hoofd omhoog! Zoek gewoon verder, ook voor mij komt er iets!
Dikke dank voor al jullie tips, neem ze zeker mee voor als het écht zover is!
Dank!
maandag 16 november 2020 om 16:48
Er stond een mooi artikel in de volkskrant dit weekend. Over hoe de stug fulltime blijven doorwerkende mannen eigenlijk de prinsjes zijn die regelen dat de vrouwtjes al het andere allemaal wel doen. En dat het dus niet zozeer de vrouwen zijn die prinsesjes zijn met hun partime werken, maar dat het vooral de mannen zie die en masse fulltime blijven werken en het daarmee voor vrouwen erg lastig maken.
Ik kon me wel vinden in het artikel. Zie TO ook hier weer typen dat minder werken door man pas gebeurt als vrouw 'alles op de rit heeft'. Wat betekent dat concreet? Dat ze net zoveel verdient als hij? Of dat ze in staat is haar huidige werkzaamheden thuis met haar baan te combineren? Of is 'alles op de rit hebben' hetzelfde als concreet een arbeidscontract hebben ondertekend? Zo klinkt dat namelijk niet.
En ik zou dat dus wel afdwingen. Zodra TO een baan heeft, gaat man minder werken. Zodat de lasten van gezin en zorg gelijk verdeeld worden en TO aan haar carrierre kan gaan bouwen.
(en even helemaal terzijde, maar mijn buurman (39 jaar en 3 kinderen in basisschoolleeftijd) vertelde dit weekend dat hij het echt niet aankon, naast zijn baan ook nog een deel van de 3e shift doen. Dat kon hij echt niet handelen, is veel te veel naast zijn baan. Zijn vrouw werkt drie dagen 'want allemaal zo stressvol anders met 3 kinderen'. Echt, wat een eikel. Ik had geen zin in discussie, maar ik kan echt helemaal niks met dit soort mannen. Heb me echt moeten inhouden om geen opmerkingen te maken over de klaarblijkelijke superieure vermogens van mijn man en mijzelf. Want blijkbaar kan je wel op WO niveau een functie vervullen, maar ben je niet in staat om te zorgen dat er een cadautje is voor een partijtje waar je kind voor is uitgenodigd)
Ik kon me wel vinden in het artikel. Zie TO ook hier weer typen dat minder werken door man pas gebeurt als vrouw 'alles op de rit heeft'. Wat betekent dat concreet? Dat ze net zoveel verdient als hij? Of dat ze in staat is haar huidige werkzaamheden thuis met haar baan te combineren? Of is 'alles op de rit hebben' hetzelfde als concreet een arbeidscontract hebben ondertekend? Zo klinkt dat namelijk niet.
En ik zou dat dus wel afdwingen. Zodra TO een baan heeft, gaat man minder werken. Zodat de lasten van gezin en zorg gelijk verdeeld worden en TO aan haar carrierre kan gaan bouwen.
(en even helemaal terzijde, maar mijn buurman (39 jaar en 3 kinderen in basisschoolleeftijd) vertelde dit weekend dat hij het echt niet aankon, naast zijn baan ook nog een deel van de 3e shift doen. Dat kon hij echt niet handelen, is veel te veel naast zijn baan. Zijn vrouw werkt drie dagen 'want allemaal zo stressvol anders met 3 kinderen'. Echt, wat een eikel. Ik had geen zin in discussie, maar ik kan echt helemaal niks met dit soort mannen. Heb me echt moeten inhouden om geen opmerkingen te maken over de klaarblijkelijke superieure vermogens van mijn man en mijzelf. Want blijkbaar kan je wel op WO niveau een functie vervullen, maar ben je niet in staat om te zorgen dat er een cadautje is voor een partijtje waar je kind voor is uitgenodigd)
maandag 16 november 2020 om 17:42
Al ware het nog beter geweest dat manlief gewoon zei "bekijk het maar, vanaf nu ga ik ook maar enkele dagen per week werken, de lasten van het gezin verdelen we 50-50 en jij ziet maar dat je de rest van de maand met jouw loon kan dichtrijden". Dan was TO uiteraard super-geëmancipeerd.
maandag 16 november 2020 om 17:48
maandag 16 november 2020 om 18:23
dannas schreef: ↑16-11-2020 16:48Er stond een mooi artikel in de volkskrant dit weekend. Over hoe de stug fulltime blijven doorwerkende mannen eigenlijk de prinsjes zijn die regelen dat de vrouwtjes al het andere allemaal wel doen. En dat het dus niet zozeer de vrouwen zijn die prinsesjes zijn met hun partime werken, maar dat het vooral de mannen zie die en masse fulltime blijven werken en het daarmee voor vrouwen erg lastig maken.
Ik kon me wel vinden in het artikel. Zie TO ook hier weer typen dat minder werken door man pas gebeurt als vrouw 'alles op de rit heeft'. Wat betekent dat concreet? Dat ze net zoveel verdient als hij? Of dat ze in staat is haar huidige werkzaamheden thuis met haar baan te combineren? Of is 'alles op de rit hebben' hetzelfde als concreet een arbeidscontract hebben ondertekend? Zo klinkt dat namelijk niet.
En ik zou dat dus wel afdwingen. Zodra TO een baan heeft, gaat man minder werken. Zodat de lasten van gezin en zorg gelijk verdeeld worden en TO aan haar carrierre kan gaan bouwen.
(en even helemaal terzijde, maar mijn buurman (39 jaar en 3 kinderen in basisschoolleeftijd) vertelde dit weekend dat hij het echt niet aankon, naast zijn baan ook nog een deel van de 3e shift doen. Dat kon hij echt niet handelen, is veel te veel naast zijn baan. Zijn vrouw werkt drie dagen 'want allemaal zo stressvol anders met 3 kinderen'. Echt, wat een eikel. Ik had geen zin in discussie, maar ik kan echt helemaal niks met dit soort mannen. Heb me echt moeten inhouden om geen opmerkingen te maken over de klaarblijkelijke superieure vermogens van mijn man en mijzelf. Want blijkbaar kan je wel op WO niveau een functie vervullen, maar ben je niet in staat om te zorgen dat er een cadautje is voor een partijtje waar je kind voor is uitgenodigd)
Ik heb ook een tijdje niet gewerkt, toen ik weer ging werken had ik allemaal korte contacten, daarna onregelmatig invalwerk, man zou inderdaad ook minder gaan werken als ik 'alles op de rit had'. Dat betekende bij ons concreet dat er een vaste aanstelling moest zijn met een minimaal aantal uren. Ondertussen had ik een vast contract voor weinig uren met een tijdelijke uitbreiding tot het door ons gestelde minimum.
Begin dit jaar, vast contract 24 uur. Tot die tijd zetten we uiteraard wel thuis samen de schouders eronder. Wat redelijk makkelijk ging door het wegvallen van mans reistijd.
Inmiddels werkt man, sinds veertien dagen, dus iets minder en hebben we huishoudelijke hulp aangenomen.
We hebben namelijk wel een hypotheek, twee studerende kinderen etc. Risico nemen door minder uren werken wilden we niet.
Rekeninghoudend met dat mans salaris nog steeds het grootste salaris is en dat we ook, mocht het nodig zijn, van zijn WW en mijn salaris kunnen rondkomen.
Werk van man, inmiddels 30 jaar in dienst, staat ongeveer elke vijf jaar wel op de tocht door reorganisaties.
maandag 16 november 2020 om 18:31
De oudste 3 zijn overdag naar school. Dan is alleen de jongste, van bijna 4 dus, thuis. Dat schoonmaken red ik zo wel op hoorlattemachiato schreef: ↑16-11-2020 17:48Vind het trouwens al knap dat jij er nu aan toe komt met 4 kinderen.
Maar als ik weer ga werken zal ik dat idd meer uitbesteden
maandag 16 november 2020 om 18:51
Ik ben toch wel blij dat partner hier het fulltime werken voor zijn rekening heeft genomen / neemt en ik parttime en het grootste deel van de zorgtaak voor de kinderen en het huishouden. Dat was en is financieel een heel stuk interessanter en wij hebben beiden niet het gevoel dat de ene het zwaarder heeft dan de ander in de basis. Natuurlijk zijn er periodes dat het vele werken hem wat zwaarder valt en zijn er momenten dat ik er even doorheen zit, maar die momenten hadden we ook wel eens voor de kinderen toen we allebei nog fulltime werkten.
Ik ben dus financieel afhankelijk van mijn partner en vind dat prima. Mocht het ooit mis gaan tussen ons dan heb ik het financieel niet fijn maar ook dan zal er wel weer een oplossing zijn of kan ik misschien meer gaan werken of extra gaan zoeken. Voorlopig ga ik er gewoon vanuit dat dat niet nodig gaat zijn. We zijn al ruim 20 jaar samen en wat mij betreft blijft dat ook zo (wat hem betreft ook zegt hij net).
Ik ben dus financieel afhankelijk van mijn partner en vind dat prima. Mocht het ooit mis gaan tussen ons dan heb ik het financieel niet fijn maar ook dan zal er wel weer een oplossing zijn of kan ik misschien meer gaan werken of extra gaan zoeken. Voorlopig ga ik er gewoon vanuit dat dat niet nodig gaat zijn. We zijn al ruim 20 jaar samen en wat mij betreft blijft dat ook zo (wat hem betreft ook zegt hij net).
