Laat mij maar lekker m'n werk doen

Mai* schreef: ↑

05-01-2021 18:42

Er is niks mis met evalueren toch?? Ik snap niet dat iedereen daar op tegen is.

Misschien is 4x per jaar wat veel, maar soms even kijken waar je staat en wat er nog nodig is. Het probleem is, is dat mensen niets met deze evaluatie doen waardoor je dus die evaluaties niet meer wilt doen.

Dus: Pak dan je kans om het beter te maken.

Dat hangt van zoveel factoren af. Het soort baan (is daar überhaupt ruimte/tijd/geld voor investeringen zoals opleidingen of wordt je afgescheept met Truus van de receptie die kaarten met theezakjes gaat fröbelen onder het motto ‘teambuilding’). Het soort feedback (een of andere regiomanager die jou nog nooit heeft gezien en dan wat feedback gaat geven op de 360 feedback van collega’s die je zelf hebt mogen uitkiezen om feedback te geven). Waarop je geëvalueerd wordt: de gezelligheidsfactor? De incidentele voorvalletjes zoals ‘het printerpapier was op’? In een profitorganisatie is dat makkelijker vorm te geven dan in een non-profitorganisatie.

Ik zat ooit bij een bedrijf waar men niet snapte hoe dat werkt, de 360 graden feedback. De managers niet en de collega’s niet. Iedereen moest een heel formulier invullen over álle collega’s (en geen meerkeuze maar een tekstveld goede kanten, slechte kanten, en ‘algemeen’- en dat dus keer dertig).
Veel collega’s dachten blijkbaar dat de feedback gebruikt zou worden door de managers om beoordelingsgesprekken te doen. Nou... de manager die gesprekken met collega’s deed zette álle antwoorden op de tv in de spreekkamer (van waar andere collega’s het ook konden zien en horen, want glazen wanden, lekker hip) en confronteerde je vervolgens met wat collega’s over je hadden gezegd. De bedoeling was dat het onzichtbaar was wie wat had gezegd maar de gesprekken waren zo slecht uitgedacht en voorbereid dat je het gewoon kon zien.

Bleek toen wel dat er een paar emotioneel onvolwassen collega’s tussen zaten... die (omdat ze anoniem dachten te zijn) op ronduit onfatsoenlijke manier hadden beschreven wat het management met collega’s x en y zou moeten doen (met dus huilende collega’s tot gevolg).

Deed niet bepaald veel voor de goede sfeer toen :p en het management deed er ook helemaal niks mee!

Comocomo schreef: ↑

05-01-2021 23:36

Ik zat ooit bij een bedrijf waar men niet snapte hoe dat werkt, de 360 graden feedback. De managers niet en de collega’s niet. Iedereen moest een heel formulier invullen over álle collega’s (en geen meerkeuze maar een tekstveld goede kanten, slechte kanten, en ‘algemeen’- en dat dus keer dertig).
Veel collega’s dachten blijkbaar dat de feedback gebruikt zou worden door de managers om beoordelingsgesprekken te doen. Nou... de manager die gesprekken met collega’s deed zette álle antwoorden op de tv in de spreekkamer (van waar andere collega’s het ook konden zien en horen, want glazen wanden, lekker hip) en confronteerde je vervolgens met wat collega’s over je hadden gezegd. De bedoeling was dat het onzichtbaar was wie wat had gezegd maar de gesprekken waren zo slecht uitgedacht en voorbereid dat je het gewoon kon zien.

Bleek toen wel dat er een paar emotioneel onvolwassen collega’s tussen zaten... die (omdat ze anoniem dachten te zijn) op ronduit onfatsoenlijke manier hadden beschreven wat het management met collega’s x en y zou moeten doen (met dus huilende collega’s tot gevolg).

Deed niet bepaald veel voor de goede sfeer toen :p en het management deed er ook helemaal niks mee!

Wie heeft er for godsake uberhaupt anno 2020 tijd om over 30 collega's een mening te geven?

Voor 3 wil ik dat 's avonds na 't werk thuis nog wel doen.
Ook al vind ik het een compleet onzinnige rot-opdracht.
Voor 30 pas ik. Geen tijd (en zin) voor.

Ik zit daar om mijn werk te doen en dat krijg ik zo al nauwelijks rond.
Niet om mijn collega's te fileren en de grond in te stampen.

Ik ben een simpele uitvoerende kracht.
Geen manager.
Elk zijn job.


Blij dat niemand bij ons simpelweg tijd heeft voor evaluaties .
Ik moet mijn eerste evaluatie in 9 jaar nog altijd krijgen.
Ik neem aan dat als 't niet zou lopen ik dat vanzelf wel een keer hoor, ipv daar eerst uitgebreid over te moeten gaan nadenken en daar 3 of 4 keer per jaar over te moeten vergaderen.

Laat mij dus ook maar lekker mijn werk doen en kom het mij vertellen als ik het niet meer moet doen.

Herkenbaar.

Verschrikkelijk vind ik het, elk jaar weer door die hoepels springen. Begin van het jaar “planningsgesprek”. Halverwege het jaar “coachingsgesprek” en einde jaar “beoordeling” . Een hele trits aan KPIs waarvan de meeste gewoon vanuit de afdeling opgelegd worden en je moet er zelf nog 5 bedenken, die dan wel een “stretch ambition” moeten zijn (I kid you not) want je moet “ uit je comfort zone”.

Flikker op, ik wil gewoon mijn werk doen, dat vind ik leuk en daar ben ik goed in (dat hoor ik ook tijdens de coaching en feedback sessies), en ik hoef daarbuiten niet zo nodig moeilijk te doen. Ieder jaar vul ik de hele reut mopperend in, haal het halverwege het jaar weer even uit de kast en pleur het dan weer terug tot mijn beoordelingsgesprek. Wat een tijdsverspilling.

ca726647543 schreef: ↑

05-01-2021 18:20

Ik neem aan dat mensen die een beetje reflecteren en plannen maar stom vinden het dan ook geen probleem vinden dat dingen ze gewoon overkomt en dat andere beslissen wat ze moeten doen. En dat als je achter begint te lopen omdat je alleen maar gewoon je werk wilt doen je ook niet gaat klagen als blijkt dat je marktwaarde ingestort is omdat het niet meer zo relevant is wat je doet.

Ik vind reflecteren en plannen prima. Maar helaas is in mijn ogen het belang van het management niet perse het belang van de organisatie. Die mensen verliezen zich in allerlei zijpaden omdat we een slecht georganiseerde organisatie hebben. Dus die krijgen opdrachten die niets van doen hebben met waar we voor zijn als organisatie, in mijn ogen.
Ik steek bij dat soort bijeenkomsten heus wel wat op, ik schrijf ook wel mee. Alleen is dat niet noodzakelijkerwijs waarvoor we daar zitten.
Meer andere nieuwe ideeën over het werkveld.
Bijvoorbeeld: thema 'samenwerken en cultuuromslag'. Reorganisatie geweest, sommige mensen hebben moeite met elkaar.
Ik hoor daar niet bij. Dan komt er voorbeeld van een ander team dat nu project x heeft opgepakt.
Ik krijg dan een brainwave omdat ik toevallig contact heb gehad met een extern, dus maak voor mezelf een notitie op het blaadje wat ik voor nieuwe ideeën heb en zit ondertussen daar wat over te mijmeren.
Of we werken in zo'n training volgens een bepaald systeem en dan vind ik dat systeem handig voor mijn eigen werk en ga me focussen op het systeem.
Maar het onderwerp van de dag is zelden een voor mij actueel onderwerp, eerlijk gezegd.

juliet64 schreef: ↑

05-01-2021 11:28

Ja, heel herkenbaar. Ik ben inmiddels ruim 50+, doe mijn werk met plezier en wil gerust op vakmatig gebied nog wel het een ander bijleren, maar verder hoef ik niet zo nodig nog carriere te maken. Maar het gaat er niet in, bij welke leidinggevende ik ook heb gehad de afgelopen jaren. Ook die teambuildings- en heisessies waarin je een kaart aan jezelf moet sturen met je doelen enzo, echt, ik word er zo moe van.

Hou op. Het hele scrum verhaal is ook eens aangekomen bij ons, nadat het al is achterhaald.
Mensen als gekken scrummen. Er hangen hele ruimtes vol met papiertjes, net alsof je live een psychiatrisch ziektebeeld ziet ontstaan.
Ik onthou maar dat ik in dat hoekje ook wat heb gescrumd en maak in mijn opschrijfboekje een aantekening zodat ik volgende keer beleefd kan meedoen, sommigen zijn er zo mee bezig dat je dan ook weer niet lullig wil doen.
Maar ik vind het op zich niet erg dat ik steeds iets anders te doen heb als ze weer een rondje langs al die papiertjs maken.

rastan schreef: ↑

06-01-2021 07:42

Verschrikkelijk vind ik het, elk jaar weer door die hoepels springen. Begin van het jaar “planningsgesprek”. Halverwege het jaar “coachingsgesprek” en einde jaar “beoordeling” . Een hele trits aan KPIs waarvan de meeste gewoon vanuit de afdeling opgelegd worden en je moet er zelf nog 5 bedenken, die dan wel een “stretch ambition” moeten zijn (I kid you not) want je moet “ uit je comfort zone”.

Flikker op, ik wil gewoon mijn werk doen, dat vind ik leuk en daar ben ik goed in (dat hoor ik ook tijdens de coaching en feedback sessies), en ik hoef daarbuiten niet zo nodig moeilijk te doen. Ieder jaar vul ik de hele reut mopperend in, haal het halverwege het jaar weer even uit de kast en pleur het dan weer terug tot mijn beoordelingsgesprek. Wat een tijdsverspilling.

Maar je hebt dan dus wel feedback en coaching sessies. Waar gaan die dan over? Wordt er tijdens die sessies niet terug gekomen op de plannen en afspraken die eerder gemaakt zijn?

Ik had op mijn vorige werk een interimmer die een ‘denktank’ wilde. En die vol enthousiasme de ‘mensen van de werkvloer’ wilde uitnodigen om ‘mee te denken’. (Lees: een interimprojectmanager die een verkapte bezuiniging kwam uitvoeren) Niemand gaf zich op.

Deze ambtenarenmeneer met hoogwater broek en alfalfa hoofd die op z’n LinkedIn schrijft dat hij goed is in verfrissen en inspireren enzo kwam nog eens een uitleg geven over de bedoeling, wat piketpaaltjes slaan en een stip op de horizon zetten. Niemand was enthousiast.

De meneer in kwestie was wat verbouwereerd dat zijn inspiratie niet over kwam en dat verfrissen ook al niet lukte. En dat sprak hij ook uit. Dat het niet wat ging worden als niemand meedeed. En dat iedereen zo stug bleef zitten en niemand wilde meewerken. Licht geïrriteerd was ie.


Tot een van de bravere collega’s opstond en hélemaal los ging. Dat hij de 5e interimmer was in 3 jaar tijd, dat iedereen al in 4 projectgroepdenktankbrainstormclubjes had gezeten, dat elke keer weer bleek dat dat veel tijd koste, en dat dat ten koste ging van het echt werk waar ook nog eens op bezuinigd werd en dat al die projecten níet uitgevoerd waren en dat alle tijd en energie helemaal voor niets waren geweest en dat we nu wel eens gewoon aan het wérk wilden.

En dat was ook zo. Toen ik kwam was er een groot project, totaal andere koers, iedereen moest van werklocatie wisselen, er kwamen dagelijkse bijeenkomsten voor dat project en elke dag moesten daar formulieren voor ingevuld worden. Compleet andere werkwijze en kostte ontzettend veel tijd. Half jaar voorbereiding met een projectgroep, half jaar gedaan, nooit meer iets over gehoord omdat de toenmalige projectmanager vertrok en het vooral zijn plan was. Dus iedereen terug naar normaal en de projectgroep bleef ontredderd achter tussen al hun plannen en formulieren.
De volgende had een nieuwe koers, enzovoorts enzovoorts. Tot de hoogwater alfalfa meneer de hele bak frustratie over zich heen kreeg.


Dát is het beeld wat ik heb bij dat eindeloos doelen stellen, veranderen, ontwikkelen enz. In mijn werk móet je reflecteren anders kun je niet werken, je moet wel kritisch op jezelf zijn en je moet wel bij blijven leren. Daar heb ik geen manager voor nodig. Die hebben doorgaans geen idee wat ik precies uitvoer omdat je met een opleiding bestuurskunde of management of iets absoluut geen flauw idee hebt van de inhoud van mijn werk, en meetbaar is het ook al niet want zodra je die kant op gaat neemt de kwaliteit af.

En die mensen wisselen om de 1,5 jaar van baan. Ik heb er in 2,5 jaar zelfs 4 meegemaakt in mijn vorige baan. Allemaal mensen met een korte opdracht en geen enkele feeling met het werk.

Gizimo schreef: ↑

06-01-2021 09:03

Maar je hebt dan dus wel feedback en coaching sessies. Waar gaan die dan over? Wordt er tijdens die sessies niet terug gekomen op de plannen en afspraken die eerder gemaakt zijn?

Dat ligt toch aan je soort baan? Ik ben hulpverlener. Je kunt me mogelijk vertellen dat ik m’n administratie beter moet doen, maar dat gaat niet gebeuren omdat het teveel is in verhouding tot mijn werk en ik vind het niet belangrijk (behalve als het tot nut is voor mijn werk en/of het krijgen van geld er vanaf hangt, maar niet omdat men graag wil kunnen inschatten of het sneller, goedkoper of zuiniger kan) en verder volg ik altijd wel opleidingen, cursussen, heb ik intervisie en casuïstiek overleg. Ik ben 0,0 geïnteresseerd in manieren om mijn administratie beter te doen of hoe ik onder het mom van zelfsturende teams kan helpen geld te besparen door het werk van een secretaresse, roosteraar en teamleider te gaan doen. Want die zijn wegbezuinigd.

En mijn ervaring is dat dit soort doelen zelden gaat om mijn ontwikkeling of kwaliteit van mijn geleverde hulpverlening want daar heeft men geen zicht op, maar enkel over efficiëntie, extra taken en meetbare doelen stellen. En dat vind ik niet boeiend.

Thordïs schreef: ↑

06-01-2021 10:18

En die mensen wisselen om de 1,5 jaar van baan. Ik heb er in 2,5 jaar zelfs 4 meegemaakt in mijn vorige baan. Allemaal mensen met een korte opdracht en geen enkele feeling met het werk.

Ik heb de indruk dat dat soort mensen geen vaste baan meer kunnen vinden en vriendjes zijn met de directie die ze dan maar weer een projectje bij hun op de werkvloer laten doen.

Theamuts schreef: ↑

06-01-2021 11:50

Ik heb de indruk dat dat soort mensen geen vaste baan meer kunnen vinden en vriendjes zijn met de directie die ze dan maar weer een projectje bij hun op de werkvloer laten doen.

Nou die mensen willen ook geen vaste baan. Je krijgt een opdracht, die voer je uit, koste wat kost, jij scoort punten bij het management en vertrekt. De volgende krijgt de opdracht om de puinhopen weer op te ruimen, voert dat uit en vertrekt, enz. Ondertussen wisselt het hele management ook dus jij blijft je goede referenties houden.
Want je hebt je werk ‘goed’ gedaan en geen ellende. Je blijft nergens lang werken en niemand heeft lange termijnvisie of blijft lang genoeg om daar hinder van te ondervinden.
En door die goede referenties en veel te hoge tarief vind je zo weer een andere opdracht. Herhaal eindeloos en hark bergen overheidsgeld binnen

Oh ja, over interimmers en duur betaalde externen die alles overhoop halen, een puinzooi achterlatend vertrekken, om vervolgens de implementatie van hun “visie” aan de zittende medewerkers over te laten kan ik een topic volschrijven.

Gizimo schreef: ↑

06-01-2021 09:03

Maar je hebt dan dus wel feedback en coaching sessies. Waar gaan die dan over? Wordt er tijdens die sessies niet terug gekomen op de plannen en afspraken die eerder gemaakt zijn?

Ja, dan haal ik zuchtend mijn afspraken uit het archief en schrijf daar een lulverhaaltje bij om te bespreken met mijn manager. Als we het over de tekst eens zijn (dat is meestal 90%) leg ik het vast in het systeem. En met de beoordeling hetzelfde. Zonde van de tijd. Echt.

Verschrikkelijk inderdaad!

Ik heb over een week mijn gesprek en omdat ik ''gewoon maar'' een afdelingssecretaresse ben vond ik het echt heel moeilijk!
Zou dat ook met leeftijd te maken hebben?

Heb netjes aangegeven wat ik doe en wat het resultaat daarvan is en het formulier teruggestuurd.

Net een antwoord gekregen: of ik tenminste 1 competentie kan noemen waarin ik me wil ontwikkelen. Ook ik moest het over mijn werkzaamheden hebben met mijn naaste collega en afdelingshoofd, de vraag in de mail was of daar iets uit was gekomen wat verbeterd kon worden.
Niet om arrogant over te komen, maar ze waren gewoon positief en hebben geen verbeterpunten aangegeven..
Owja, ik mag ook zaken noemen waar ik ''heel goed'' in ben!. Weet je hoe moeilijk dat is?

Laat mij gewoon gvd mijn werk doen, sorry hoor..