Werk & Studie
alle pijlers
Nul begrip bij ziekte
maandag 1 maart 2021 om 21:19
Een week of 3/4 geleden heb ik mij ziek gemeld op het werk omdat het echt niet meer ging. Ik had een bacteriële infectie, maar het ging al langer niet goed met mijn gezondheid. Toch heb ik al die tijd doorgewerkt zonder ergens over te klagen.
Vanaf het eerste moment tijdens mijn ziekmelding was er al onbegrip. Na een week thuis te zijn ben ik weer volle dagen gaan werken, maar na 4 dagen zakte ik weer in elkaar en kon ik niet werken. Toen heb ik een bedrijfsarts gesproken op verzoek van leidinggevende. De bedrijfsarts reageerde heel begripvol en kwam met, naar mijn idee, een goed advies. De week erna zou ik halve dagen werken en per week met een half uur opbouwen tot maximaal 5 uur.
Mijn leidinggevende was direct al over de zeik over dit plan. ‘Dit gaan we niet doen’ en ‘deze opbouw duurt veel te lang’. Dus begon ik meteen al met meer uren dan de bedrijfsarts adviseerde. Dit is nu ruim 2 weken geleden, ik heb al tig keer aangegeven dat ik me steeds slechter voel ipv beter en ik iedere dag over mijn grenzen ga. Mijn leidinggevende reageert hierop dat we niet gaan afbouwen en ik gewoon m’n uren moet opbouwen.
Daarnaast zijn er al opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd waarom er nog geen diagnose en meer behandelingen zijn (terwijl ik dit zelf nog allemaal niet weet. Er wordt wel iets opgestart, maar kan over 2 weken pas terecht). Er wordt verwijt dat ik niet echt ziek ben en niet wil komen i.v.m. de drukte (ik heb mij maanden uit de naad gewerkt). En zo zou ik al ‘heel lang’ in de ziektewet zitten en ‘er is nog nooit zoveel verzuim geweest op de afdeling’.
Ik werk er nu iets langer dan een jaar en dit is mijn eerste ziekmelding. Ik ben het op dit moment spuugzat door de manier waarop mijn leidinggevende de situatie afhandelt.
Dit is een langer verhaal geworden dan de bedoeling was, maar het zit me zo hoog. Ik huil iedere dag. Ik voel mij al heel slecht en door het gedrag van leidinggevende ervaar ik extra stress. Wat ook niet goed kan zijn voor mijn herstel..
Vanaf het eerste moment tijdens mijn ziekmelding was er al onbegrip. Na een week thuis te zijn ben ik weer volle dagen gaan werken, maar na 4 dagen zakte ik weer in elkaar en kon ik niet werken. Toen heb ik een bedrijfsarts gesproken op verzoek van leidinggevende. De bedrijfsarts reageerde heel begripvol en kwam met, naar mijn idee, een goed advies. De week erna zou ik halve dagen werken en per week met een half uur opbouwen tot maximaal 5 uur.
Mijn leidinggevende was direct al over de zeik over dit plan. ‘Dit gaan we niet doen’ en ‘deze opbouw duurt veel te lang’. Dus begon ik meteen al met meer uren dan de bedrijfsarts adviseerde. Dit is nu ruim 2 weken geleden, ik heb al tig keer aangegeven dat ik me steeds slechter voel ipv beter en ik iedere dag over mijn grenzen ga. Mijn leidinggevende reageert hierop dat we niet gaan afbouwen en ik gewoon m’n uren moet opbouwen.
Daarnaast zijn er al opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd waarom er nog geen diagnose en meer behandelingen zijn (terwijl ik dit zelf nog allemaal niet weet. Er wordt wel iets opgestart, maar kan over 2 weken pas terecht). Er wordt verwijt dat ik niet echt ziek ben en niet wil komen i.v.m. de drukte (ik heb mij maanden uit de naad gewerkt). En zo zou ik al ‘heel lang’ in de ziektewet zitten en ‘er is nog nooit zoveel verzuim geweest op de afdeling’.
Ik werk er nu iets langer dan een jaar en dit is mijn eerste ziekmelding. Ik ben het op dit moment spuugzat door de manier waarop mijn leidinggevende de situatie afhandelt.
Dit is een langer verhaal geworden dan de bedoeling was, maar het zit me zo hoog. Ik huil iedere dag. Ik voel mij al heel slecht en door het gedrag van leidinggevende ervaar ik extra stress. Wat ook niet goed kan zijn voor mijn herstel..
donderdag 4 maart 2021 om 13:13
Niet goed.. zo goed als ik ben, ben ik toch gaan werken afgelopen dagen, maar ik ben net bijna flauw gevallen op het werk. Dus zojuist naar huis gestuurd door collega’s.
Maandag weer gesprek met bedrijfsarts..
donderdag 4 maart 2021 om 13:42
Echt, zorg voor jezelf! Als het nog verder mis gaat, is wel duidelijk dat jouw werkgever niet voor jou zorgt.
donderdag 4 maart 2021 om 14:01
Wanneer dit uit gaat komen op een arbeidsconflict (en eigenlijk zit je daar al) dan gaat wat "moreel het beste voelt" niet altijd juridisch het meest verstandig zijn. Bovendien ben je zelf ziek, en daardoor niet in staat om de situatie goed te beoordelen. Daarom is het belangrijk dat je je rechtsbijstand inschakelt, zodat je met hen ruggespraak kunt houden over wat je wel en niet moet doen en laten.
donderdag 4 maart 2021 om 14:13
Dat is niet waar. Je hebt je in november ook ziekgemeld. En je werkt er pás een jaar. Heb je een vast contract?
donderdag 4 maart 2021 om 15:36
Buiten de hoge werkdruk om van de afgelopen maanden eerst wel. De afgelopen weken heb ik het minder naar mijn zin.diamantje123 schreef: ↑04-03-2021 13:49Wat een K*tbaas zeg, heb je het verder wel naar je zin op je werk?
Ja, ik heb een vast contract. En inderdaad, omdat ik er pás een jaar werk vind ik het vervelend om langdurig ziek te zijn.
donderdag 4 maart 2021 om 17:48
Hoezo.... “ goed als je bent, weer gaan werken”? Wat is daar goed aan? Waarom vind je het positief van jezelf om risico’s met je gezondheid te nemen?
donderdag 4 maart 2021 om 18:28
Dat is niet positief. Maar op de een of andere manier voel ik mij vervelend en schuldig om ziek thuis te blijven, zeker gezien de drukte. Het voelt alsof ik anderen met extra werk opzadel terwijl zij ook al op hun tenen lopen. En toen een andere collega een tijdje ziek thuis zat hebben ze daar hele nare dingen over gezegd. Ik weet dat ik me daar niks van moet aantrekken.FlexieBelle schreef: ↑04-03-2021 17:48Hoezo.... “ goed als je bent, weer gaan werken”? Wat is daar goed aan? Waarom vind je het positief van jezelf om risico’s met je gezondheid te nemen?
Omdat mijn leidinggevende eraan twijfelt of ik wel echt ziek ben, wil ik laten zien/bewijzen dat het ook echt zo is. En meerdere collega’s hebben nu al opmerkingen gemaakt dat ik er niet goed uitzie.
Ik weet dat deze beredeneringen nergens op slaan en stom zijn.
donderdag 4 maart 2021 om 18:34
Oftewel: ik voel me opgejaagd/gepusht om toch wegens ziekte te komen werken en ik moet echt aan mijn assertiviteit werken om nog meer voor mezelf op te komen.
Toen ik een paar weken terug volledig thuis was en belde dat ik de volgende twee dagen nog niet zou komen zei mijn leidinggevende letterlijk: ‘kan je morgenvroeg niet kijken hoe het gaat en alsnog in de middag een paar uur komen? Zo niet, dan kan je vanuit thuis nog wel wat werken he’. En ja, hier had ik nee op moeten zeggen maar heb toen toch weer wat vanuit huis gewerkt (want dan kan thuiswerken ineens wel).
Toen ik een paar weken terug volledig thuis was en belde dat ik de volgende twee dagen nog niet zou komen zei mijn leidinggevende letterlijk: ‘kan je morgenvroeg niet kijken hoe het gaat en alsnog in de middag een paar uur komen? Zo niet, dan kan je vanuit thuis nog wel wat werken he’. En ja, hier had ik nee op moeten zeggen maar heb toen toch weer wat vanuit huis gewerkt (want dan kan thuiswerken ineens wel).
donderdag 4 maart 2021 om 18:35
Even heel direct: maar waarom zou jouw leidinggevende jouw ziekte serieus moeten nemen als jij dat zelf niet eens lijkt te doen?
natuurlijk zou zij het advies van de bedrijfsarts moeten opvolgen. maar als jij structureel langer blijft dan dat je aankan, dan kan ik mij voorstellen dat zij denkt dat de zaken flexibeler zijn dan jij ze voorstelt..
natuurlijk zou zij het advies van de bedrijfsarts moeten opvolgen. maar als jij structureel langer blijft dan dat je aankan, dan kan ik mij voorstellen dat zij denkt dat de zaken flexibeler zijn dan jij ze voorstelt..
donderdag 4 maart 2021 om 18:45
Daar heb je zeker gelijk in. Daarom heb ik de afgelopen 2 weken ook al meerdere malen aangegeven dat het steeds slechter gaat dan beter, ik nu over mijn grenzen blijf gaan en ik deze uren niet volhoud. En daar reageert zij weer op met dat we niet meer gaan afbouwen, maar moeten opbouwen. ‘Want het duurt allemaal zo lang’chirimoya schreef: ↑04-03-2021 18:35Even heel direct: maar waarom zou jouw leidinggevende jouw ziekte serieus moeten nemen als jij dat zelf niet eens lijkt te doen?
natuurlijk zou zij het advies van de bedrijfsarts moeten opvolgen. maar als jij structureel langer blijft dan dat je aankan, dan kan ik mij voorstellen dat zij denkt dat de zaken flexibeler zijn dan jij ze voorstelt..
donderdag 4 maart 2021 om 19:01
tja, zolang jij niet doorzet en even figuurlijk met de vuist op tafel, verandert er niets. Want jij past je toch wel aan. En iedereen hier in dit topic kan roepen dat je er mee moet stoppen, maar je doet het toch nietBurrito25 schreef: ↑04-03-2021 18:45Daar heb je zeker gelijk in. Daarom heb ik de afgelopen 2 weken ook al meerdere malen aangegeven dat het steeds slechter gaat dan beter, ik nu over mijn grenzen blijf gaan en ik deze uren niet volhoud. En daar reageert zij weer op met dat we niet meer gaan afbouwen, maar moeten opbouwen. ‘Want het duurt allemaal zo lang’
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
donderdag 4 maart 2021 om 19:35
Burrito25 schreef: ↑04-03-2021 18:45Daar heb je zeker gelijk in. Daarom heb ik de afgelopen 2 weken ook al meerdere malen aangegeven dat het steeds slechter gaat dan beter, ik nu over mijn grenzen blijf gaan en ik deze uren niet volhoud. En daar reageert zij weer op met dat we niet meer gaan afbouwen, maar moeten opbouwen. ‘Want het duurt allemaal zo lang’
Jij moet voor jezelf kiezen en duidelijk aangeven dat je vanaf nu alleen de uren werkt zoals besproken met de bedrijfsarts. Het is ook verstandig om nu al een nieuw consult met hem/haar te organiseren, om aan te geven dat het niet loopt zoals je zou willen.
Kies voor jezelf en wacht niet op toestemming van anderen om dat te doen. (en regel rechtsbijstand!)
donderdag 4 maart 2021 om 19:35
Burrito25 schreef: ↑04-03-2021 18:45Daar heb je zeker gelijk in. Daarom heb ik de afgelopen 2 weken ook al meerdere malen aangegeven dat het steeds slechter gaat dan beter, ik nu over mijn grenzen blijf gaan en ik deze uren niet volhoud. En daar reageert zij weer op met dat we niet meer gaan afbouwen, maar moeten opbouwen. ‘Want het duurt allemaal zo lang’
Dus je ZEGT dat het niet gaat, dat je grenzen overschrijdt, dat je niet volhoudt. Maar je DOET gewoon je werk. Waarom zou je leidinggevende je dan geloven? Je laat toch zien dat je gewoon je werk doet. Je “moppert” maar daar blijft het bij.
donderdag 4 maart 2021 om 19:44
Bedenk dat jij er alles aan moet doen om zo snel mogelijk weer beter te worden. Werken terwijl dat eigenlijk niet gaat, is niet een manier om ervoor te zorgen dat je werkt aan je herstel.Burrito25 schreef: ↑04-03-2021 18:28Dat is niet positief. Maar op de een of andere manier voel ik mij vervelend en schuldig om ziek thuis te blijven, zeker gezien de drukte. Het voelt alsof ik anderen met extra werk opzadel terwijl zij ook al op hun tenen lopen. En toen een andere collega een tijdje ziek thuis zat hebben ze daar hele nare dingen over gezegd. Ik weet dat ik me daar niks van moet aantrekken.
Omdat mijn leidinggevende eraan twijfelt of ik wel echt ziek ben, wil ik laten zien/bewijzen dat het ook echt zo is. En meerdere collega’s hebben nu al opmerkingen gemaakt dat ik er niet goed uitzie.
Ik weet dat deze beredeneringen nergens op slaan en stom zijn.
Dat soort dingen worden straks ook meegenomen in de overwegingen.
donderdag 4 maart 2021 om 19:46
Juist en dan wordt niet gezegd dat Beth zo flink was om toch door te werken, maar de kans is groter dat gezegd wordt dat Beth niet productief was en de helft van de tijd haar werk niet klaar had.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
donderdag 4 maart 2021 om 20:37
Het punt is dat je leidinggevende niets te vinden heeft van jouw ziekte, want hij is geen dokter. Het kan hem ook niet schelen. Hij heeft niet ineens begrip voor jou wanneer je van je stokje je gaat op je werk. Ik snap niet zo goed wat je denkt te bewijzen?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 5 maart 2021 om 04:33
Jij kent die baas? Een verhaal heeft altijd twee kanten hédiamantje123 schreef: ↑04-03-2021 13:49Wat een K*tbaas zeg, heb je het verder wel naar je zin op je werk?
TO blijft mopperen dat het niet gaat maar doet het vervolgens wel
Waarschijnlijk zegt men op het werk nu wat een k*t aansteller
vrijdag 5 maart 2021 om 16:57
zondag 14 maart 2021 om 21:59
Even een update:
Vorige week heb ik mij weer volledig ziek gemeld en ook thuis niks aan werk gedaan. Nu gaat het nog steeds niet goed dus ik liet leidinggevende vandaag weten dat ik nog te beroerd ben om naar kantoor te komen.
Krijg ik meteen bericht dat ik toch 4 uur moet komen per dag, want dat is het nieuwe advies van de bedrijfsarts voor de rest van de maand. Daarna volgt er opnieuw een gesprek. ‘En ook voor jezelf is het beter om routine te houden’.
Ik word hier zo moe van. Hoe vaak moet ik nog zeggen dat het niet gaat? Dat ik te ziek ben om überhaupt te werken? Tijdens mijn vorige gesprek met de bedrijfsarts heb ik ook gezegd dat het al heel erg zou helpen als ik 2 weken volledige rust krijg en dan weer uren opbouwen, was volgens bedrijfsarts niet goed.
Ik ben extreem moe, verga van de pijn en daarnaast nog een hoop andere klachten. Ik kan mijn eigen huishouden niet meer doen, boodschappen halen kan ik niet meer zelf, koken niet, mijn sociale leven is helemaal weg. Ook dit heb ik allemaal tegen de bedrijfsarts gezegd.
Rechtsbijstand heb ik trouwens afgesloten inmiddels. Dit komt inderdaad niet meer goed.
Mijn ouders adviseren om morgen toch te gaan, omdat ze bang zijn dat ze het mij anders heel moeilijk gaan maken. Maar ik ben al helemaal kapot gemaakt. Gezondheid naar de kl*te, geen sociaal leven meer en dit gedram, ik begin er ook nog eens depressief van te worden.
Vorige week heb ik mij weer volledig ziek gemeld en ook thuis niks aan werk gedaan. Nu gaat het nog steeds niet goed dus ik liet leidinggevende vandaag weten dat ik nog te beroerd ben om naar kantoor te komen.
Krijg ik meteen bericht dat ik toch 4 uur moet komen per dag, want dat is het nieuwe advies van de bedrijfsarts voor de rest van de maand. Daarna volgt er opnieuw een gesprek. ‘En ook voor jezelf is het beter om routine te houden’.
Ik word hier zo moe van. Hoe vaak moet ik nog zeggen dat het niet gaat? Dat ik te ziek ben om überhaupt te werken? Tijdens mijn vorige gesprek met de bedrijfsarts heb ik ook gezegd dat het al heel erg zou helpen als ik 2 weken volledige rust krijg en dan weer uren opbouwen, was volgens bedrijfsarts niet goed.
Ik ben extreem moe, verga van de pijn en daarnaast nog een hoop andere klachten. Ik kan mijn eigen huishouden niet meer doen, boodschappen halen kan ik niet meer zelf, koken niet, mijn sociale leven is helemaal weg. Ook dit heb ik allemaal tegen de bedrijfsarts gezegd.
Rechtsbijstand heb ik trouwens afgesloten inmiddels. Dit komt inderdaad niet meer goed.
Mijn ouders adviseren om morgen toch te gaan, omdat ze bang zijn dat ze het mij anders heel moeilijk gaan maken. Maar ik ben al helemaal kapot gemaakt. Gezondheid naar de kl*te, geen sociaal leven meer en dit gedram, ik begin er ook nog eens depressief van te worden.
