Werk & Studie
alle pijlers
Tussenjaar?
woensdag 15 januari 2020 om 12:45
Mijn zoon (20) heeft zich ingeschreven voor een HBO studie. Hij doet nu al MBO (een creatieve opleiding die aansluit) en loopt stage. Hij maakt natuurlijk langere dagen nu... vooral het opstaan, discipline dingetje, want hij vindt die stage wel leuk, maar het doorzetten gaat moeizaam. En voor z'n studie meldde hij zich vorig jaar ook vaak 'ziek'. Hij moet nog een paar maanden en dan zou hij z'n MBO afgerond hebben.
Detail: hij woont nog thuis. Zou ook echt financieel niet zelfstandig op kamers kunnen, hoewel ik natuurlijk wel wil supporten... maar wel tot op zekere hoogte. Een baan heeft hij namelijk nooit echt gehad, behalve wat blauwe maandagen bij de supermarkt en een krantenwijkje.
Hij is er best wel onzeker over of hij überhaupt wel wordt aangenomen op de studie naar keuze. Dat kan natuurlijk altijd anders lopen, want er is een test/aanmeldingsprocedure voor. Nu heeft hij het steeds vaker over een tussenjaar en daar word ik best wel zenuwachtig van. In mijn ogen wordt dat een jaar van op bed liggen en dan tegen de middag een keer achter z'n computer kruipen – wat nu ook gebeurt als hij vrij is, maar dan is het nog vrije tijd. Op zich heeft hij weinig geld nodig omdat hij bij ons woont, dus er zijn ook geen consequenties... maar ik wil dit ook niet faciliteren. Ik snap het ook niet, hij heeft ons, zijn ouders, altijd gezien als hardwerkende mensen... maar kennelijk heeft hij dat nooit opgepikt. En ik weet niet wat mijn invloed nog kan zijn op deze leeftijd... behalve de troef die ik heb omdat hij in ons huis woont.
Detail: hij woont nog thuis. Zou ook echt financieel niet zelfstandig op kamers kunnen, hoewel ik natuurlijk wel wil supporten... maar wel tot op zekere hoogte. Een baan heeft hij namelijk nooit echt gehad, behalve wat blauwe maandagen bij de supermarkt en een krantenwijkje.
Hij is er best wel onzeker over of hij überhaupt wel wordt aangenomen op de studie naar keuze. Dat kan natuurlijk altijd anders lopen, want er is een test/aanmeldingsprocedure voor. Nu heeft hij het steeds vaker over een tussenjaar en daar word ik best wel zenuwachtig van. In mijn ogen wordt dat een jaar van op bed liggen en dan tegen de middag een keer achter z'n computer kruipen – wat nu ook gebeurt als hij vrij is, maar dan is het nog vrije tijd. Op zich heeft hij weinig geld nodig omdat hij bij ons woont, dus er zijn ook geen consequenties... maar ik wil dit ook niet faciliteren. Ik snap het ook niet, hij heeft ons, zijn ouders, altijd gezien als hardwerkende mensen... maar kennelijk heeft hij dat nooit opgepikt. En ik weet niet wat mijn invloed nog kan zijn op deze leeftijd... behalve de troef die ik heb omdat hij in ons huis woont.
woensdag 15 januari 2020 om 18:04
Stuur hem naar zijn vader, die kan hem misschien wel aan.
En anders hem zeggen dat ie na zijn 21ste verjaardag nog één maand de tijd heeft en dat hij daarna een koffer met kleren op de stoep zal vinden en er niet meer inkomt.
Niet bijdragen is niet wonen.
Daarnaast vraag ik me af of je ook nog voor hem kookt, zijn was doet en alle andere dingen. Het is natuurlijk een prima start om dat niet meer te doen.
Of HBO aanmoedigen en zeggen dat ie dat dan maar bij duo leent, inclusief het op kamers gaan. Dat het vanaf 21 echt op hemzelf aankomt.
En anders hem zeggen dat ie na zijn 21ste verjaardag nog één maand de tijd heeft en dat hij daarna een koffer met kleren op de stoep zal vinden en er niet meer inkomt.
Niet bijdragen is niet wonen.
Daarnaast vraag ik me af of je ook nog voor hem kookt, zijn was doet en alle andere dingen. Het is natuurlijk een prima start om dat niet meer te doen.
Of HBO aanmoedigen en zeggen dat ie dat dan maar bij duo leent, inclusief het op kamers gaan. Dat het vanaf 21 echt op hemzelf aankomt.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
woensdag 15 januari 2020 om 18:37
Ammenooitniet schreef: ↑15-01-2020 18:06Wil hij naar een kunstacademie? Dan is een vooropleiding wellicht een goed idee. Dan werkt hij aan zijn portfolio, maar kan hij ook alvast proeven van de sfeer. Daarnaast heeft hij dan nog tijd voor een baantje.
Hij wil naar de HKU. Geen idee hoe zwaar dat is... Maar wanneer hij niet op kamers gaat, is het alleen al zwaar genoeg met reistijd (+2 uur enkele reis)... eigenlijk niet te doen.
woensdag 15 januari 2020 om 18:49
Als ik dit zo lees dan vraag ik me echt af of zo'n tussenjaar wel zo'n goed idee is. En als hij dat wel gaat doen, dat hij het beste gewoon een baan van in ieder geval 4 dagen per week kan nemen om het jaar te overbruggen.
En ja, daar kun je best consequenties aan verbinden. Wellicht kun je inderdaad consequenties bedenken die beter bij jou passen dan uit huis zetten.
En ja, daar kun je best consequenties aan verbinden. Wellicht kun je inderdaad consequenties bedenken die beter bij jou passen dan uit huis zetten.
woensdag 15 januari 2020 om 18:50
Ceylon schreef: ↑15-01-2020 18:04Stuur hem naar zijn vader, die kan hem misschien wel aan.
En anders hem zeggen dat ie na zijn 21ste verjaardag nog één maand de tijd heeft en dat hij daarna een koffer met kleren op de stoep zal vinden en er niet meer inkomt.
Niet bijdragen is niet wonen.
Daarnaast vraag ik me af of je ook nog voor hem kookt, zijn was doet en alle andere dingen. Het is natuurlijk een prima start om dat niet meer te doen.
Of HBO aanmoedigen en zeggen dat ie dat dan maar bij duo leent, inclusief het op kamers gaan. Dat het vanaf 21 echt op hemzelf aankomt.
Ja, zijn vader komt goed weg in dat opzicht. Die verwijt mij deze situatie (ik heb hem zo opgevoed, immers) en doet zelf niks. Dat kan ook niet, hij heeft de mogelijkheden niet (ingetrokken in het huis van zijn vriendin, geen plek voor zijn kinderen) en zal ze ook niet creëren. Hij vindt het wel best zo, wel de lusten niet de lasten. Of wel lasten, maar in de vorm van alimentatie dan.
Ja, ik kook voor zoon... Dat lijkt me ook wel logisch toch, wanneer je samenwoont als gezin. Wanneer ik er niet ben, dan kook ik niet... dan regelt hij zelf wat en helaas is dat dan een pizza of iets anders makkelijks. Eén van de 'afspraken' was dat hij 1x in de week (ook voor ons) zou koken. Nou maakt hij lange dagen vanwege stage, maar dat wil ik straks wel weer gaan invoeren. Daarvoor deed hij het ook niet wanneer het puntje bij paaltje kwam, kostte veel energieslopende discussies, omdat hij er steeds onderuit wilde... en eerlijk: het eten was ook niet bepaald met liefde gemaakt (en dat vinden wij wel belangrijk, lekker eten).
De was doe ik ook... ja. Die doe ik voor iedereen in huis, dat is een taak die ik naar me toegetrokken heb, omdat ik het leuk vind. Ik betrek hem er wel steeds meer bij omdat hij niet altijd even fijne kleding koopt (een wollen trui), qua onderhoud dan. Want dat moet ooit ook een overweging worden om wel/niet aan te schaffen. Of ik wijs hem terecht als er een vest met open rits tussen ligt.
Andere dingen doe ik niet voor hem. Nee, dat is ook te merken aan de puinzooi maar ik heb afgeleerd me daar nog druk over te maken.
woensdag 15 januari 2020 om 18:51
Dat is best te doen hoor, als je een beetje doorzettingsvermogen hebt. Echt, stop met je kind zo te pamperen.vivinnetje schreef: ↑15-01-2020 18:37Hij wil naar de HKU. Geen idee hoe zwaar dat is... Maar wanneer hij niet op kamers gaat, is het alleen al zwaar genoeg met reistijd (+2 uur enkele reis)... eigenlijk niet te doen.
Daarbij ligt het er heel erg aan ook hoeveel contacturen hij heeft.
woensdag 15 januari 2020 om 18:56
Och die arme ziel. Nee echt niet te doen. Het is niet alsof hele volksstammen het al gedaan hebben of nog steeds doen.vivinnetje schreef: ↑15-01-2020 18:37Hij wil naar de HKU. Geen idee hoe zwaar dat is... Maar wanneer hij niet op kamers gaat, is het alleen al zwaar genoeg met reistijd (+2 uur enkele reis)... eigenlijk niet te doen.
woensdag 15 januari 2020 om 18:56
Wat schrijf jij negatief over je zoon. Ik vind het normale dingen om te doen voor zoon.vivinnetje schreef: ↑15-01-2020 18:50Ja, zijn vader komt goed weg in dat opzicht. Die verwijt mij deze situatie (ik heb hem zo opgevoed, immers) en doet zelf niks. Dat kan ook niet, hij heeft de mogelijkheden niet (ingetrokken in het huis van zijn vriendin, geen plek voor zijn kinderen) en zal ze ook niet creëren. Hij vindt het wel best zo, wel de lusten niet de lasten. Of wel lasten, maar in de vorm van alimentatie dan.
Ja, ik kook voor zoon... Dat lijkt me ook wel logisch toch, wanneer je samenwoont als gezin. Wanneer ik er niet ben, dan kook ik niet... dan regelt hij zelf wat en helaas is dat dan een pizza of iets anders makkelijks. Eén van de 'afspraken' was dat hij 1x in de week (ook voor ons) zou koken. Nou maakt hij lange dagen vanwege stage, maar dat wil ik straks wel weer gaan invoeren. Daarvoor deed hij het ook niet wanneer het puntje bij paaltje kwam, kostte veel energieslopende discussies, omdat hij er steeds onderuit wilde... en eerlijk: het eten was ook niet bepaald met liefde gemaakt (en dat vinden wij wel belangrijk, lekker eten).
De was doe ik ook... ja. Die doe ik voor iedereen in huis, dat is een taak die ik naar me toegetrokken heb, omdat ik het leuk vind. Ik betrek hem er wel steeds meer bij omdat hij niet altijd even fijne kleding koopt (een wollen trui), qua onderhoud dan. Want dat moet ooit ook een overweging worden om wel/niet aan te schaffen. Of ik wijs hem terecht als er een vest met open rits tussen ligt.
Andere dingen doe ik niet voor hem. Nee, dat is ook te merken aan de puinzooi maar ik heb afgeleerd me daar nog druk over te maken.
woensdag 15 januari 2020 om 18:59
woensdag 15 januari 2020 om 19:00
Ik vind het niet normaal als een zoon zo goed als nooit kookt of met een lang gezicht, nog nooit een was heeft gedraaid etc.Doorenvogels55 schreef: ↑15-01-2020 18:56Wat schrijf jij negatief over je zoon. Ik vind het normale dingen om te doen voor zoon.
Let op, over een paar jaar zit hier vriendin van zoon te klagen over dat ze een vent thuis heeft die niks kan en niks doet omdat ie dat nooit heeft gedaan/heeft hoeven doen thuis.
woensdag 15 januari 2020 om 19:21
Het klinkt alsof je het al hebt opgegeven TO. Alsof je denkt dat er niks meer aan te veranderen is bij je zoon en dat het allemaal vergeefse moeite is.
Ik denk dat dat niet zo is.
Het is een volwassen vent, hij is 20 en hij heeft plannen: hij wil naar de HKU.
Zaken gaan veranderen straks, want dan is hij klaar met zijn mbo en dan gaan jullie een andere fase in met elkaar.
Ik kan me goed voorstellen dat je dan met elkaar om tafel gaat om afspraken die er nu zijn, opnieuw tegen het licht te houden en te bespreken hoe je het hebben wilt.
Een vent van 20 ga je natuurlijk niet zijn bed uit rammelen, maar als hij zelf in zijn bedje blijft liggen, kun je er natuurlijk elke keer een gesprek over beginnen als je elkaar ziet. Dat is niet gezellig en knus en harmonieus, maar wel nodig. Je bent niet zijn vriend, je bent zijn ouder en opvoeder. Jullie kunnen nu opnieuw vaststellen wat zijn rol is en wat jouw rol is. En je daaraan houden.
(Ik vind het trouwens ook niet gek dat je de was doet en eten kookt, hoor. Maar toen ik hier in huis woonde met twee grote pubers, hadden ze echt wel hun aandeel. Ze zagen het werk niet liggen, zeg maar, maar ze maakten er ook geen punt van als ik zei: wil jij beneden even stofzuigen, dan doe ik de kattenbak en wil jij over een uurtje de was ophangen, dan zet ik die aan voordat ik naar mijn werk ga. Eigenlijk zoals mijn man en ik dat ook samen doen.)
Ik denk dat dat niet zo is.
Het is een volwassen vent, hij is 20 en hij heeft plannen: hij wil naar de HKU.
Zaken gaan veranderen straks, want dan is hij klaar met zijn mbo en dan gaan jullie een andere fase in met elkaar.
Ik kan me goed voorstellen dat je dan met elkaar om tafel gaat om afspraken die er nu zijn, opnieuw tegen het licht te houden en te bespreken hoe je het hebben wilt.
Een vent van 20 ga je natuurlijk niet zijn bed uit rammelen, maar als hij zelf in zijn bedje blijft liggen, kun je er natuurlijk elke keer een gesprek over beginnen als je elkaar ziet. Dat is niet gezellig en knus en harmonieus, maar wel nodig. Je bent niet zijn vriend, je bent zijn ouder en opvoeder. Jullie kunnen nu opnieuw vaststellen wat zijn rol is en wat jouw rol is. En je daaraan houden.
(Ik vind het trouwens ook niet gek dat je de was doet en eten kookt, hoor. Maar toen ik hier in huis woonde met twee grote pubers, hadden ze echt wel hun aandeel. Ze zagen het werk niet liggen, zeg maar, maar ze maakten er ook geen punt van als ik zei: wil jij beneden even stofzuigen, dan doe ik de kattenbak en wil jij over een uurtje de was ophangen, dan zet ik die aan voordat ik naar mijn werk ga. Eigenlijk zoals mijn man en ik dat ook samen doen.)
Wat eten we vanavond?
woensdag 15 januari 2020 om 19:23
Die hebben een vooropleiding! Het kan helpen bij faalangst, wennen aan de sfeer, maar het helpt ook erg bij de toelating. Tip: laat hem wel zorgen voor een plan B. https://www.hku.nl/Opleidingen/Basisopleidingen.htmvivinnetje schreef: ↑15-01-2020 18:37Hij wil naar de HKU. Geen idee hoe zwaar dat is... Maar wanneer hij niet op kamers gaat, is het alleen al zwaar genoeg met reistijd (+2 uur enkele reis)... eigenlijk niet te doen.
-
woensdag 15 januari 2020 om 19:27
Bee_Kind schreef: ↑15-01-2020 19:00Ik vind het niet normaal als een zoon zo goed als nooit kookt of met een lang gezicht, nog nooit een was heeft gedraaid etc.
Let op, over een paar jaar zit hier vriendin van zoon te klagen over dat ze een vent thuis heeft die niks kan en niks doet omdat ie dat nooit heeft gedaan/heeft hoeven doen thuis.
Hahaha, je bedoelt mij. Ik was ooit die vriendin die klaagde... Dat is nu m'n ex.
Die werd thuis ook de hand boven het hoofd gehouden.En uiteindelijk komt het wel goed, nu doet hij heel veel. Het is maar net hoeveel de ander toe laat.
Dat geldt ook voor mij, als ouder... dat realiseer ik me ook.
woensdag 15 januari 2020 om 19:30
Ammenooitniet schreef: ↑15-01-2020 19:23Die hebben een vooropleiding! Het kan helpen bij faalangst, wennen aan de sfeer, maar het helpt ook erg bij de toelating. Tip: laat hem wel zorgen voor een plan B. https://www.hku.nl/Opleidingen/Basisopleidingen.htm
Ja, die heb ik gezien!
Maar dan moet hij echt aan de bak met z'n plannen, want daar moet je zeker een baan naast hebben! En dat kan ook makkelijk, qua tijd- en werkdruk. Dit zou dan al plan B zijn... Plan A is de dagopleiding, maar daar moet hij ook maar voor aangenomen worden.
woensdag 15 januari 2020 om 19:31
Misschien heeft jouw opvoeding net zoveel invloed op je zoon als het levende voorbeeld dat hij van zijn vader heeft gezien?vivinnetje schreef: ↑15-01-2020 19:27Hahaha, je bedoelt mij. Ik was ooit die vriendin die klaagde... Dat is nu m'n ex.
En uiteindelijk komt het wel goed, nu doet hij heel veel. Het is maar net hoeveel de ander toe laat.
Dat geldt ook voor mij, als ouder... dat realiseer ik me ook.
Wat eten we vanavond?
woensdag 15 januari 2020 om 19:31
Volgens mij gaat dit aan de dagopleiding vooraf.vivinnetje schreef: ↑15-01-2020 19:30Ja, die heb ik gezien!
Wat eten we vanavond?
woensdag 15 januari 2020 om 19:44
Ik denk en hoop zeker dat het bij jouw zoon nog goed komt, maar het komt echt niet altijd goed en ik vind daar in beginsel een rol voor de ouders liggen. Later natuurlijk voor de man en zijn partner zelf. Ik zie genoeg mannen om me heen die echt nooit een vinger op gaan steken. En waarom zouden ze dat doen als ze dat al 30, 40 jaar niet doen... Dan ga je dat niet ineens doen. Maar jouw zoon is nog jong en kneedbaarvivinnetje schreef: ↑15-01-2020 19:27Hahaha, je bedoelt mij. Ik was ooit die vriendin die klaagde... Dat is nu m'n ex.
En uiteindelijk komt het wel goed, nu doet hij heel veel. Het is maar net hoeveel de ander toe laat.
Dat geldt ook voor mij, als ouder... dat realiseer ik me ook.
Geef zeker niet op!
woensdag 15 januari 2020 om 19:51
Ik zou niet zo zeer een eis leggen dat ie gaat werken, wel een eis neerleggen dat ie 150 à 200 euro kostgeld per maand betaalt.
Of ie nu gaat werken, ZZP'er wordt, drugs gaat dealen, ... zolang ie betaalt mag ie blijven.
Heb je het geld niet echt nodig kan je het nog altijd sparen en gebruiken voor zijn eventuele studie (of hem cadeau doen als ie ooit het huis uitgaat).
Maar hij zal dus minstens een beetje uit zijn pijp mogen komen als hij een jaar "verlof" wil.
Of ie nu gaat werken, ZZP'er wordt, drugs gaat dealen, ... zolang ie betaalt mag ie blijven.
Heb je het geld niet echt nodig kan je het nog altijd sparen en gebruiken voor zijn eventuele studie (of hem cadeau doen als ie ooit het huis uitgaat).
Maar hij zal dus minstens een beetje uit zijn pijp mogen komen als hij een jaar "verlof" wil.
woensdag 15 januari 2020 om 21:58
Hij zal om te beginnen echt wat meer initiatief moeten gaan tonen, hbo is sowieso al meer zelf regelen dan mbo, en kunstacademie staat niet bekend om het extreem geregelde karakter.
Wat iemand hierboven schreef, ach, 2 uur plus reistijd is niks, daar ben ik het niet helemaal mee eens. Mijn broer heeft ook op de hku gezeten, en dat is wel iets anders dan commerciële economie oid studeren. Hij was bijvoorbeeld vaak tot vrij laat op school, onder andere omdat ze gebruik moeten maken van apparatuur en werkplaatsen op school. En aangezien niet iedereen die tegelijk kan gebruiken, zijn de reserveringen daar niet netjes 9-16.30. Als je dan nog twee uur moet reizen om thuis te komen is dat wel echt vervelend. En als je in een gat woont met de laatste bus om 19u, heb je dus een auto nodig (je moet sowieso trouwens veel vaker dan gemiddeld grote en zware dingen meeslepen, maar goed, daar kun je een auto voor lenen oid).
Wat iemand hierboven schreef, ach, 2 uur plus reistijd is niks, daar ben ik het niet helemaal mee eens. Mijn broer heeft ook op de hku gezeten, en dat is wel iets anders dan commerciële economie oid studeren. Hij was bijvoorbeeld vaak tot vrij laat op school, onder andere omdat ze gebruik moeten maken van apparatuur en werkplaatsen op school. En aangezien niet iedereen die tegelijk kan gebruiken, zijn de reserveringen daar niet netjes 9-16.30. Als je dan nog twee uur moet reizen om thuis te komen is dat wel echt vervelend. En als je in een gat woont met de laatste bus om 19u, heb je dus een auto nodig (je moet sowieso trouwens veel vaker dan gemiddeld grote en zware dingen meeslepen, maar goed, daar kun je een auto voor lenen oid).
woensdag 15 januari 2020 om 22:11
Ik vind het lastig, ik herken wel wat van wat je zegt. Hoewel de mijne nog maar 15 is.vivinnetje schreef: ↑15-01-2020 17:16Ja, ik vind het een goed plan hoewel ik nog steeds twijfel aan de haalbaarheid... in de zin van: als het om de een of andere reden er toch niet van komt, zou ik hem in het ergste geval echt bij kop en staart moeten pakken en buiten zetten...!? Hij weet gewoon dat ik dat nooit zal doen. Maar aan de andere kant, welke sanctie is dan beter... iets wat ik wel kan uitvoeren. Daar moet ik over nadenken. Misschien wifi eruit, dan is er ook geen lol aan om hier overdag te zijn, zo simpel kan het ook zijn. En hij moet sowieso zijn bed uit zijn voor ik naar mijn werk ben. Dat zal ook wel wat strijd opleveren 's ochtends. Zo'n grote vent kan ik fysiek niet aan... en wat doe je als hij weigert? Ik voel me daar niet sterk genoeg voor, psychisch ook niet. Kijk, het is wel duidelijk dat het overwicht er niet is. Hij lult als brugman en doet precies waar hij zin in heeft. Meestal gaat het zo: hij zegt overal 'ja' op, maar doet ondertussen wat anders. Het vervelende is dat als hij 'ja' zegt, je ook klaar bent met het gesprek. Hij geeft je gelijk, het gaat gebeuren, mooi, uitgepraat. En in de hectiek van alledag verdwijnen die afspraken ook uit beeld, dus dan kom ik er weken later achter dat het toch weer gaat zoals hij wil. Dus ik zal dit een prioriteit moeten maken.
Ik 'eis' van hem dat hij zijn keuzes onderbouwt en een plan van aanpak maakt. Concreet, zonder vaagheden.
Ik wil ook dat hij een bijdrage levert aan het huishouden, zonder 'gedoe'. Hij komt er nu te makkelijk mee weg. Maar ik geef toe dat ook veel bij mij ligt, het is soms zo vermoeiend om keer op keer weer de strijd aan te gaan... dan kook ik liever zelf (of wat dan ook).
Toekomstbesef zit er niet erg in, is er geheel niet mee bezig. Gaan wel alvast open dagen kijken maar kind verdiept zich er nog maar weinig in. Ik hoop dat ik daarmee wat motivatie kan kweken zodat hij beseft dat school belangrijk is en de vervolgopleiding de weg is naar een baan die híj leuk vindt. Maar eigenlijk weet ik wel beter. School gaat niet denderend en precies wat TO zegt: hij belooft beterschap, zegt alles wat je wil horen, gaat beter leren en oefenen en vervolgens gebeurt het niet. Dus ik kom terug op die toezeggingen maar levert alleen maar strijd en discussie op. .
Heeft wel bijbaantje voor paar uurtjes en dat gaat goed, vindt ie ook leuk. Leuke sociale contacten ook, dus dat is fijn. Maar ohweee als ik vind dat in vakanties extra gewerkt kan worden levert dat wel strijd op, want ‘wanneer heb ik dan vrije tijd ?! Ik moet altijd extra werken van jou als ik vrij ben!’ En ja, dat moet van mij want ik wil geen bankhangend kind dat de hele dag ligt te gamen. Dan ga maar werken. Wat hij op zich niet erg vindt als het zijn normale uren zijn, maar liever niet teveel extra. Dus dat is discussie maar hij doet het uiteindelijk wel. Maar niet van harte uit eigen beweging. En dat vind ik ook wel zorgelijk, maar wat doe je eraan?
Qua huishouding doen ze hier ook eigenlijk niet veel. Ik roep ook altijd dat ik maar één ding van ze vraag: inzet voor school en met een diploma er vanaf. Dus ik heb liever dat hij nog een uur iets voor school herhaalt/oefent/vooruitwerkt/vervolgopleidingen uitzoekt dan dat hij een uur stofzuigt (ook omdat hij er niet super goed voorstaat dus).
Wel heb ik enkele regels natuurlijk:
De was moet in de wasmand anders wordt het niet gewassen, dat weten ze heel goed. Soms heb ik net wassen gedraaid en komen ze met de armen vol was aanzetten. Jammer dan. Volgende keer en anders mag je em zelf aanzetten.
Kamer niet opgeruimd dan sla ik het poetsen daar over en mag je het zelf doen. Bedden moeten ze zelf afhalen als ik het zeg, soms een keer vaatwasser leegruimen. In de vakanties een keer helpen in de tuin en een keer je kamer poetsen en opruimen. Maar daar houdt het wel op eigenlijk. Hij heeft (lang geleden) wel een paar keer gekookt omdat hij het zo leuk vond, maar die fase is helaas allang over.
Ik vind dat wel lastig hoor. Ik hoefde vroeger ook nooit iets te doen en is helemaal goedgekomen; ben een zeer opgeruimd type en gestructureerd. Mijn kinderen zien ook wel verschillen qua huishouding bij anderen: hoe opgeruimd en netjes het hier altijd is t.o.v. sommige personen waar ze wel eens komen. Dus er is een goed voorbeeld zal ik maar zeggen.
Ik zou de situatie van TO ook lastig vinden; het huis uitzetten zou ik ook nooit doen en dat weten ze ook. En van de andere kant wil je graag meer volwassenheid en zelfstandigheid bereiken. Maar hoe?
Wij als ouders werken allebei, zijn veel in/rondom huis bezig en zeggen ook geregeld dat het feit dat we het redelijk goed hebben en leuke dingen kunnen doen niet vanzelf zijn gekomen. Dat begint met een school en een vervolgopleiding en werk en hard sparen en keuzes maken. Dus wat dat betreft geven we ze dat wel mee.
Wij kunnen ook slecht tegen dat luie en gemakzuchtige gedrag, maar hoe verander je dat ? Hoe krijg je iemand intensriek gemotiveerd om uit zichzelf meer te werken en in te zien dat je 8 weken zomervakantie op 15-16 jarige leeftijd niet op de bank doorbrengt? (gebeurt dus niet, maar het komt niet uit hemzélf). En niet alleen dat maar het gehele plaatje: inzet voor school, kijken naar de toekomst, vervolgopleidingen uitpluizen, zelf bedenken en uitzoeken wat je wil en na de middelbare wil doen.
Ik vind het lastige materie.
Maar voor TO: ik zou ook niet akkoord gaan met een tussenjaar, die krijg je nooit de schoolbanken meer in. In elk geval die MBO opleiding af laten maken zodat hij in elk geval een papiertje heeft.
Is de HBO studie vanuit huis te doen of moet hij daarvoor op kamers? Of is een vergelijkbare opleiding ook beschikbaar, júist verder weg zodat hij op kamers móet en dus als zelfstandig moet worden?
Een associate degree (2-jarige HBO) opleiding nog een optie?
woensdag 15 januari 2020 om 23:42
Je klinkt echt precies als een moeder bij dr phil in een aflevering over een 25+ jarig kind dat nog thuis woont, niets doet, ouders overal de schuld van geeft en nog veel verdere escalatie. Misschien eens zo’n aflevering opzoeken?
Je verzint zijn smoesjes al voor hem, heb je dat in de gaten? En ook de excuses waarom je het in stand houdt. Je kunt er ook mee stoppen hè? Koken, wassen, etc. En dan eet hij maar ongezond (maar zelf gekocht) en wie weet of hij het erg vindt om er onverzorgd bij te lopen, maar de gevolgen ervaart hij zelf.
Dat je je überhaupt voorstelt om als een klein kind aan hem te gaan lopen trekken, vind ik ook heel bijzonder. Gewoon een korte opmerking op zijn hoogst. Geen discussie. Je blijft hem echt als klein kind behandelen en gedraagt je zelf ook als een moeder van een klein kind. Dat hoeft niet meer hoor.
Als hij zo op zijn vader lijkt en daar is het ook mee goed gekomen, zou dat moeten betekenen dat hij tot staat is om tot inzicht te komen en tot actie over te gaan. Nu nog een situatie creëren waarin dat wenselijk/noodzakelijk is.
Je verzint zijn smoesjes al voor hem, heb je dat in de gaten? En ook de excuses waarom je het in stand houdt. Je kunt er ook mee stoppen hè? Koken, wassen, etc. En dan eet hij maar ongezond (maar zelf gekocht) en wie weet of hij het erg vindt om er onverzorgd bij te lopen, maar de gevolgen ervaart hij zelf.
Dat je je überhaupt voorstelt om als een klein kind aan hem te gaan lopen trekken, vind ik ook heel bijzonder. Gewoon een korte opmerking op zijn hoogst. Geen discussie. Je blijft hem echt als klein kind behandelen en gedraagt je zelf ook als een moeder van een klein kind. Dat hoeft niet meer hoor.
Als hij zo op zijn vader lijkt en daar is het ook mee goed gekomen, zou dat moeten betekenen dat hij tot staat is om tot inzicht te komen en tot actie over te gaan. Nu nog een situatie creëren waarin dat wenselijk/noodzakelijk is.
donderdag 16 januari 2020 om 00:11
Geen tijd om alles te lezen 
1. Hij is onzeker of hij wordt toegelaten. Hierom denkt hij aan andere opties - stel hem gerust dat het echt wel goed komt. Hij ervaart op dit moment veel stress.
2. Het lijkt me geen écht tussenjaar als hij al een diploma heeft. Vraag hem eens (open vraag) hoe hij zijn tussenjaar voor zich ziet. Ik ken meerdere studenten die na de studie een paar maanden niks deden en toen uit verveling een plan hebben bedacht. Ik denk dat het wel goed komt.
3. Hij is twintig dus je kan hem niks dwingen. Ook zeggen dat hij MOET werken komt de sfeer en jullie relatie niet ten goede. Je kan eventueel wel huur vragen, met kans dat hij snel uit huis wilt. Als je nú dingen gaat dwingen van hem geef je hem alleen maar nog meer stress - en een tussenjaar is al niet zijn eerste keuze.
1. Hij is onzeker of hij wordt toegelaten. Hierom denkt hij aan andere opties - stel hem gerust dat het echt wel goed komt. Hij ervaart op dit moment veel stress.
2. Het lijkt me geen écht tussenjaar als hij al een diploma heeft. Vraag hem eens (open vraag) hoe hij zijn tussenjaar voor zich ziet. Ik ken meerdere studenten die na de studie een paar maanden niks deden en toen uit verveling een plan hebben bedacht. Ik denk dat het wel goed komt.
3. Hij is twintig dus je kan hem niks dwingen. Ook zeggen dat hij MOET werken komt de sfeer en jullie relatie niet ten goede. Je kan eventueel wel huur vragen, met kans dat hij snel uit huis wilt. Als je nú dingen gaat dwingen van hem geef je hem alleen maar nog meer stress - en een tussenjaar is al niet zijn eerste keuze.
donderdag 16 januari 2020 om 10:37
mamaonbekend schreef: ↑15-01-2020 22:11Ik vind het lastig, ik herken wel wat van wat je zegt. Hoewel de mijne nog maar 15 is.
Toekomstbesef zit er niet erg in, is er geheel niet mee bezig. Gaan wel alvast open dagen kijken maar kind verdiept zich er nog maar weinig in. Ik hoop dat ik daarmee wat motivatie kan kweken zodat hij beseft dat school belangrijk is en de vervolgopleiding de weg is naar een baan die híj leuk vindt. Maar eigenlijk weet ik wel beter. School gaat niet denderend en precies wat TO zegt: hij belooft beterschap, zegt alles wat je wil horen, gaat beter leren en oefenen en vervolgens gebeurt het niet. Dus ik kom terug op die toezeggingen maar levert alleen maar strijd en discussie op. .
Heeft wel bijbaantje voor paar uurtjes en dat gaat goed, vindt ie ook leuk. Leuke sociale contacten ook, dus dat is fijn. Maar ohweee als ik vind dat in vakanties extra gewerkt kan worden levert dat wel strijd op, want ‘wanneer heb ik dan vrije tijd ?! Ik moet altijd extra werken van jou als ik vrij ben!’ En ja, dat moet van mij want ik wil geen bankhangend kind dat de hele dag ligt te gamen. Dan ga maar werken. Wat hij op zich niet erg vindt als het zijn normale uren zijn, maar liever niet teveel extra. Dus dat is discussie maar hij doet het uiteindelijk wel. Maar niet van harte uit eigen beweging. En dat vind ik ook wel zorgelijk, maar wat doe je eraan?
Qua huishouding doen ze hier ook eigenlijk niet veel. Ik roep ook altijd dat ik maar één ding van ze vraag: inzet voor school en met een diploma er vanaf. Dus ik heb liever dat hij nog een uur iets voor school herhaalt/oefent/vooruitwerkt/vervolgopleidingen uitzoekt dan dat hij een uur stofzuigt (ook omdat hij er niet super goed voorstaat dus).
Wel heb ik enkele regels natuurlijk:
De was moet in de wasmand anders wordt het niet gewassen, dat weten ze heel goed. Soms heb ik net wassen gedraaid en komen ze met de armen vol was aanzetten. Jammer dan. Volgende keer en anders mag je em zelf aanzetten.
Kamer niet opgeruimd dan sla ik het poetsen daar over en mag je het zelf doen. Bedden moeten ze zelf afhalen als ik het zeg, soms een keer vaatwasser leegruimen. In de vakanties een keer helpen in de tuin en een keer je kamer poetsen en opruimen. Maar daar houdt het wel op eigenlijk. Hij heeft (lang geleden) wel een paar keer gekookt omdat hij het zo leuk vond, maar die fase is helaas allang over.
Ik vind dat wel lastig hoor. Ik hoefde vroeger ook nooit iets te doen en is helemaal goedgekomen; ben een zeer opgeruimd type en gestructureerd. Mijn kinderen zien ook wel verschillen qua huishouding bij anderen: hoe opgeruimd en netjes het hier altijd is t.o.v. sommige personen waar ze wel eens komen. Dus er is een goed voorbeeld zal ik maar zeggen.
Ik zou de situatie van TO ook lastig vinden; het huis uitzetten zou ik ook nooit doen en dat weten ze ook. En van de andere kant wil je graag meer volwassenheid en zelfstandigheid bereiken. Maar hoe?
Wij als ouders werken allebei, zijn veel in/rondom huis bezig en zeggen ook geregeld dat het feit dat we het redelijk goed hebben en leuke dingen kunnen doen niet vanzelf zijn gekomen. Dat begint met een school en een vervolgopleiding en werk en hard sparen en keuzes maken. Dus wat dat betreft geven we ze dat wel mee.
Wij kunnen ook slecht tegen dat luie en gemakzuchtige gedrag, maar hoe verander je dat ? Hoe krijg je iemand intensriek gemotiveerd om uit zichzelf meer te werken en in te zien dat je 8 weken zomervakantie op 15-16 jarige leeftijd niet op de bank doorbrengt? (gebeurt dus niet, maar het komt niet uit hemzélf). En niet alleen dat maar het gehele plaatje: inzet voor school, kijken naar de toekomst, vervolgopleidingen uitpluizen, zelf bedenken en uitzoeken wat je wil en na de middelbare wil doen.
Ik vind het lastige materie.
Maar voor TO: ik zou ook niet akkoord gaan met een tussenjaar, die krijg je nooit de schoolbanken meer in. In elk geval die MBO opleiding af laten maken zodat hij in elk geval een papiertje heeft.
Is de HBO studie vanuit huis te doen of moet hij daarvoor op kamers? Of is een vergelijkbare opleiding ook beschikbaar, júist verder weg zodat hij op kamers móet en dus als zelfstandig moet worden?
Een associate degree (2-jarige HBO) opleiding nog een optie?
Thanks voor je uitgebreide reactie... Ik denk eigenlijk dat al die jongvolwassenen zich uiteindelijk wel aanpassen aan de situatie. Zelf ben ik extreem beschermend opgevoed, op m'n 17e (mede daarom!) vroeg uit huis gegaan. Ik wist letterlijk niet hoe ik thee moest zetten... Daar denk ik nu wel eens over na... waarom wilde ik dat soort dingen niet weten? Nou simpel, omdat het niet hoefde. Maar toen het moest, leerde ik heel snel. Daar houd ik me maar aan vast, dat als de nood aan de man is, het allemaal wel lukt. Punt is dat het nu niet hóeft en daar heb je als ouder last van. Zeker als je van jezelf inconsequent, onzeker of niet daadkrachtig bent. Want ik vind het een wankel evenwicht: stimuleren en achter de broek aan zitten (want jij weet hoe belangrijk het is) en verwachten dat dingen vanuit henzelf komen.
Op zich ben ik er niet op tegen wanneer hij het bij dat MBO-papiertje wil houden. Ik ben zelf ook na mijn MBO gaan werken en heb daarna nog opleidingen gedaan, waarbij ik veel gemotiveerder was dan wanneer ik meteen was doorgegaan met HBO. Ik denk omdat ik nadat ik had gewerkt, pas begreep waar ik het voor deed... voor mezelf. Maar de vraag is natuurlijk of dat voor zoon ook zo werkt. Ik denk dat het vooral belangrijk is dat hij er zelf over nadenkt en dus zelf ook een keuze maakt... niet omdat het van ons moet.
donderdag 16 januari 2020 om 12:48
Ja, je zegt het mooi.
Ik hoefde ook niks te doen, had geen kaas gegeten van huishouden. Mijn moeder was ook nogal perfectionistisch en deed het net zo lief zelf; dan was het goed genoeg in haar ogen. Ik herken dat ook wel een beetje; heb ook dingen graag op mijn manier. Maar ook die noodzaak dus nooit gevoeld om dat huishouden te leren; het werd toch wel voor me gedaan.
En inderdaad; mijn kinderen hóeven eigenlijk ook bijna niks.
Echter; thee zetten kunnen mijn kinderen dan weer wel
. Net als een beetje poetsen (wc's hoeven ze van mij nooit te doen), een keer een was aanzetten, vaatwasser uitruimen, onkruid uit de tuin halen, stofzuigen en telebankieren. Tis in elk geval iets . In de praktijk gebeurt het zelden, dat wel. En al helemaal niet uit hunzelf (maar ze zijn bij mij nog jonger natuurlijk).
Ik geloof dat ik over dat koken maar weer es ga nadenken, dat ze in de vakanties allebei een keer een dag koken (en ja, dat mag dan ook voor mijn part een pot groenten zijn, stukje vlees bakken en aardappelkroketten in de airfryer gooien). Dat moet dan wel iets zijn wat ze zelf lekker vinden natuurlijk en dat is geen rijst of noedels bijvoorbeeld hahaha.
Maar ik struggle er ook mee; ik weet hoe belangrijk school is maar verwacht onderhand ook wel dat er íets uit hemzelf komt. Maar niet dus.
Kind leeft echt bij de dag (zijn eigen woorden 'morgen zie ik wel weer'). En zijn vaste mantra 'alles komt goed, maak je niet druk'.
Maar ja, ik als ouder ZIE niet dat er iets gebeurt en dat hij met zijn toekomst bezig door zich goed in te zetten voor school en langzamerhand eens serieus naar vervolgopleidingen te gaan zoeken. Het is nog 'ver-van-mijn-bed-show' wat hem betreft. Dus dat levert dan weer strijd op.
En de mijne is dan nog maar 15, dus deels schuif ik het op pubergedrag en kan hij de komende jaren nog volwassener worden en komt het goed. Maar deels zie ik ook wel dat het gewoon ín het kind zit; dat gemakkelijke, zesjes-cultuur, nergens écht voor willen gáán en ambitie hebben. En dat vind ik moeilijk.
En dan vind ik na het MBO gewoon gaan werken helemaal niet gek. Er is dan in elk geval een prima basis en structuur en vandaar uit kan later nagedacht worden of hij zich toch hogerop wil werken. Maar inderdaad; het moet vanuit hemzelf komen en dat maakt het lastig. Vooral omdat je als hardwerkende ouders het goede voorbeeld geeft en kind ertoe probeert in beweging te krijgen maar het dan op een of andere manier toch niet binnenkomt ofzo.
Ik hoefde ook niks te doen, had geen kaas gegeten van huishouden. Mijn moeder was ook nogal perfectionistisch en deed het net zo lief zelf; dan was het goed genoeg in haar ogen. Ik herken dat ook wel een beetje; heb ook dingen graag op mijn manier. Maar ook die noodzaak dus nooit gevoeld om dat huishouden te leren; het werd toch wel voor me gedaan.
En inderdaad; mijn kinderen hóeven eigenlijk ook bijna niks.
Echter; thee zetten kunnen mijn kinderen dan weer wel
. Net als een beetje poetsen (wc's hoeven ze van mij nooit te doen), een keer een was aanzetten, vaatwasser uitruimen, onkruid uit de tuin halen, stofzuigen en telebankieren. Tis in elk geval iets . In de praktijk gebeurt het zelden, dat wel. En al helemaal niet uit hunzelf (maar ze zijn bij mij nog jonger natuurlijk).Ik geloof dat ik over dat koken maar weer es ga nadenken, dat ze in de vakanties allebei een keer een dag koken (en ja, dat mag dan ook voor mijn part een pot groenten zijn, stukje vlees bakken en aardappelkroketten in de airfryer gooien). Dat moet dan wel iets zijn wat ze zelf lekker vinden natuurlijk en dat is geen rijst of noedels bijvoorbeeld hahaha.
Maar ik struggle er ook mee; ik weet hoe belangrijk school is maar verwacht onderhand ook wel dat er íets uit hemzelf komt. Maar niet dus.
Kind leeft echt bij de dag (zijn eigen woorden 'morgen zie ik wel weer'). En zijn vaste mantra 'alles komt goed, maak je niet druk'.
Maar ja, ik als ouder ZIE niet dat er iets gebeurt en dat hij met zijn toekomst bezig door zich goed in te zetten voor school en langzamerhand eens serieus naar vervolgopleidingen te gaan zoeken. Het is nog 'ver-van-mijn-bed-show' wat hem betreft. Dus dat levert dan weer strijd op.
En de mijne is dan nog maar 15, dus deels schuif ik het op pubergedrag en kan hij de komende jaren nog volwassener worden en komt het goed. Maar deels zie ik ook wel dat het gewoon ín het kind zit; dat gemakkelijke, zesjes-cultuur, nergens écht voor willen gáán en ambitie hebben. En dat vind ik moeilijk.
En dan vind ik na het MBO gewoon gaan werken helemaal niet gek. Er is dan in elk geval een prima basis en structuur en vandaar uit kan later nagedacht worden of hij zich toch hogerop wil werken. Maar inderdaad; het moet vanuit hemzelf komen en dat maakt het lastig. Vooral omdat je als hardwerkende ouders het goede voorbeeld geeft en kind ertoe probeert in beweging te krijgen maar het dan op een of andere manier toch niet binnenkomt ofzo.
