Werk & Studie
alle pijlers
Tussenjaar?
woensdag 15 januari 2020 om 12:45
Mijn zoon (20) heeft zich ingeschreven voor een HBO studie. Hij doet nu al MBO (een creatieve opleiding die aansluit) en loopt stage. Hij maakt natuurlijk langere dagen nu... vooral het opstaan, discipline dingetje, want hij vindt die stage wel leuk, maar het doorzetten gaat moeizaam. En voor z'n studie meldde hij zich vorig jaar ook vaak 'ziek'. Hij moet nog een paar maanden en dan zou hij z'n MBO afgerond hebben.
Detail: hij woont nog thuis. Zou ook echt financieel niet zelfstandig op kamers kunnen, hoewel ik natuurlijk wel wil supporten... maar wel tot op zekere hoogte. Een baan heeft hij namelijk nooit echt gehad, behalve wat blauwe maandagen bij de supermarkt en een krantenwijkje.
Hij is er best wel onzeker over of hij überhaupt wel wordt aangenomen op de studie naar keuze. Dat kan natuurlijk altijd anders lopen, want er is een test/aanmeldingsprocedure voor. Nu heeft hij het steeds vaker over een tussenjaar en daar word ik best wel zenuwachtig van. In mijn ogen wordt dat een jaar van op bed liggen en dan tegen de middag een keer achter z'n computer kruipen – wat nu ook gebeurt als hij vrij is, maar dan is het nog vrije tijd. Op zich heeft hij weinig geld nodig omdat hij bij ons woont, dus er zijn ook geen consequenties... maar ik wil dit ook niet faciliteren. Ik snap het ook niet, hij heeft ons, zijn ouders, altijd gezien als hardwerkende mensen... maar kennelijk heeft hij dat nooit opgepikt. En ik weet niet wat mijn invloed nog kan zijn op deze leeftijd... behalve de troef die ik heb omdat hij in ons huis woont.
Detail: hij woont nog thuis. Zou ook echt financieel niet zelfstandig op kamers kunnen, hoewel ik natuurlijk wel wil supporten... maar wel tot op zekere hoogte. Een baan heeft hij namelijk nooit echt gehad, behalve wat blauwe maandagen bij de supermarkt en een krantenwijkje.
Hij is er best wel onzeker over of hij überhaupt wel wordt aangenomen op de studie naar keuze. Dat kan natuurlijk altijd anders lopen, want er is een test/aanmeldingsprocedure voor. Nu heeft hij het steeds vaker over een tussenjaar en daar word ik best wel zenuwachtig van. In mijn ogen wordt dat een jaar van op bed liggen en dan tegen de middag een keer achter z'n computer kruipen – wat nu ook gebeurt als hij vrij is, maar dan is het nog vrije tijd. Op zich heeft hij weinig geld nodig omdat hij bij ons woont, dus er zijn ook geen consequenties... maar ik wil dit ook niet faciliteren. Ik snap het ook niet, hij heeft ons, zijn ouders, altijd gezien als hardwerkende mensen... maar kennelijk heeft hij dat nooit opgepikt. En ik weet niet wat mijn invloed nog kan zijn op deze leeftijd... behalve de troef die ik heb omdat hij in ons huis woont.
donderdag 16 januari 2020 om 13:48
Ik ben trouwens wel blij dat ik als thuiswonende student van mijn moeder gewoon vakantie mocht hebben in mijn vakantie en dat zij niet bepaalde dat ik dan extra moest gaan werken. Gewoon een weekje vrij zijn, uitslapen en bankhangen was mij gegund.
Een half jaar niksen was dan weer niet geaccepteerd, bij ons gold de regel dat ik gratis thuis kon wonen zolang ik een opleiding volgde, en anders kostgeld moest betalen.
In mijn “ tussenjaar” heb ik als uitwisselingsstudent in het buitenland gezeten.
Een half jaar niksen was dan weer niet geaccepteerd, bij ons gold de regel dat ik gratis thuis kon wonen zolang ik een opleiding volgde, en anders kostgeld moest betalen.
In mijn “ tussenjaar” heb ik als uitwisselingsstudent in het buitenland gezeten.
donderdag 16 januari 2020 om 14:39
@forumfossiel; hij werkt als 15-jarige uiteraard geen 40 uur per week in vakanties!! Natúúrlijk heeft hij ook recht op niksen.
Maar i.p.v. 15.00 - 17.00 uur kan hij best van 12.00-17.00 uur werken. Uitslapen doet ie niet aan, is altijd rond 8.30 uur beneden. Dus hij heeft dan nog de hele ochtend om te bankhangen, gamen whatever.
Maar een paar uurtjes extra, of een keer een dagje van 9.00-17.00 uur moet kunnen vind ik hoor. Maar genoeg dagen ertussen dat hij niet werkt hoor.
Een buitenland-project als tussenjaar zou ik heel anders tegenover staan. Dat vind ik nog wel iets toevoegen, zeker als het ter bevordering van een vreemde taal zou zijn. Dat vind ik wel een meerwaarde: levenservaring, zelfstandigheid en contacten die opdoet.
Maar i.p.v. 15.00 - 17.00 uur kan hij best van 12.00-17.00 uur werken. Uitslapen doet ie niet aan, is altijd rond 8.30 uur beneden. Dus hij heeft dan nog de hele ochtend om te bankhangen, gamen whatever.
Maar een paar uurtjes extra, of een keer een dagje van 9.00-17.00 uur moet kunnen vind ik hoor. Maar genoeg dagen ertussen dat hij niet werkt hoor.
Een buitenland-project als tussenjaar zou ik heel anders tegenover staan. Dat vind ik nog wel iets toevoegen, zeker als het ter bevordering van een vreemde taal zou zijn. Dat vind ik wel een meerwaarde: levenservaring, zelfstandigheid en contacten die opdoet.
donderdag 16 januari 2020 om 14:45
Als hij gaat werken in het werkveld waar hij nu een MBO opleiding voor heeft gedaan kan hij later altijd nog HBO erbij gaan doen toch? Ik zou wel wat harder worden. Je gaat toch geen gezonde 20 jarige een jaar niets laten doen?! Ik heb alles over voor mijn kinderen maar als ze dat gaan doen gaan ze maar op zichzelf. Bent toch niet gek? Hij heeft ook niet zoveel aan die slappe aanpak. Weinig bazen gaan dit goedvinden. Je bent wat laat met opvoeden. Maar zolang hij onder jouw dak woont moet hij zich aan jouw regels houden. Vind het ook echt bizar dat hij geen baan heeft met 20.
donderdag 16 januari 2020 om 17:37
Welnee. Komt wel goed als ie op zichzelf woont.Bee_Kind schreef: ↑15-01-2020 19:00Ik vind het niet normaal als een zoon zo goed als nooit kookt of met een lang gezicht, nog nooit een was heeft gedraaid etc.
Let op, over een paar jaar zit hier vriendin van zoon te klagen over dat ze een vent thuis heeft die niks kan en niks doet omdat ie dat nooit heeft gedaan/heeft hoeven doen thuis.
donderdag 16 januari 2020 om 18:43
Zoon hier (wordt 19) heeft ook een tussenjaar (schooljaar 2019/2020) en wil in september weer met een opleiding beginnen. In deze tussenliggende periode werkt hij, 32 uur, 4 avonden/nachtdiensten. Dat was wel een vereiste van mij, tussenjaar prima maar je gaat wel werken. Hij verdient er lekker mee, vindt het leuk ook, draagt wat bij in de kosten en verder draait hij regelmatig zijn eigen was en heeft een aantal vaste taken in het huishouden.
Van zijn verdiende geld betaalt hij ook uiteraard dingen zelf.
@TO, lastig. Ik zou het ook niet over mijn hart kunnen verkrijgen om een ultimatum te stellen om het nog thuiswonen te stoppen. Hij snapte mijn redenering dat ik ook niet voor joker fulltime werk en dat de vaste lasten zich niet vanzelf betalen zonder inkomsten, dat, als hij t.z.t. het huis uit zou gaan, hij met nog veel meer kosten te maken krijgt dan nu. Door dat uit te leggen hadden zoon en ik ook een heel redelijk gesprek erover. Snap dat dat niet met elk kind lukt hoor maar misschien dat je die insteek kunt gebruiken?
Van zijn verdiende geld betaalt hij ook uiteraard dingen zelf.
@TO, lastig. Ik zou het ook niet over mijn hart kunnen verkrijgen om een ultimatum te stellen om het nog thuiswonen te stoppen. Hij snapte mijn redenering dat ik ook niet voor joker fulltime werk en dat de vaste lasten zich niet vanzelf betalen zonder inkomsten, dat, als hij t.z.t. het huis uit zou gaan, hij met nog veel meer kosten te maken krijgt dan nu. Door dat uit te leggen hadden zoon en ik ook een heel redelijk gesprek erover. Snap dat dat niet met elk kind lukt hoor maar misschien dat je die insteek kunt gebruiken?
wij slapen nooit.
donderdag 16 januari 2020 om 21:01
Er is echt zoveel te doen in een tussenjaar. Er is een studieprogramma van een aantal maanden waarin je fulltime aan de slag gaat om te ontdekken wie je bent en wat je leuk vind, hij kan op reis gaan, talencursus doen, vrijwilligerswerk (binnen en buiten nederland doen), aan het werk in NL of in het buitenland (au pair, camping, wintersport).
Ik heb na mijn hbo een tussenjaar gedaan en dat was letterlijk het mooiste jaar van mijn leven.
Ik heb na mijn hbo een tussenjaar gedaan en dat was letterlijk het mooiste jaar van mijn leven.
vrijdag 17 januari 2020 om 21:23
Nou, ik heb genoeg voorbeelden gezien waarbij dat niet het geval was. En zeker niet als er dan weer een vriendin in beeld kwam.
vrijdag 17 januari 2020 om 22:06
Ik heb zelf een ‘kort’ studiejaar gehad, door een verkeerde studiekeuze. Ik stopte in november, had binnen een week een baan en heb daar gewerkt tot augustus. Toen in september met mijn studie gestart. (en gewoon afgemaakt, al jaren geleden)
Mijn ouders vonden het ok als ik stopte, maar wel met een plan. Én terecht. Zeker als hij nog thuis woont kun je deze eis wel stellen.
Mijn ouders vonden het ok als ik stopte, maar wel met een plan. Én terecht. Zeker als hij nog thuis woont kun je deze eis wel stellen.
zondag 23 augustus 2020 om 09:46
-- update --
Inmiddels zijn we ruim een half jaar verder. Mijn zoon is geslaagd voor het MBO. Ik moet zeggen dat hij zijn diploma min of meer cadeau heeft gekregen vanwege corona. Gelukkig heeft hij een startkwalificatie, maar over zijn doorzettingsvermogen zegt het helemaal niets...
De toelating voor de HBO heeft hij afgekapt. Niet eens die toelating geprobeerd. Bij nader inzien sprak de opleiding hem niet zo aan. Ik bleek het goed te hebben gezien... hij had zich al volledig ingesteld op dat tussenjaar. Nou ja, dat is na de vakantie letterlijk te hebben genomen en nu de scholen zijn begonnen dus ingezet.
Zijn vader is me tegemoet gekomen in mijn hulpvraag en smeekbedes. Hij had een kamer voor zoon geregeld. Een half jaar een plek gehuurd met als doel dat hij het daarna (na dat half jaar) zelf zou oppakken. Het uit huis zijn gaat op zich heel goed. Hij eet veel gemakseten, maar dat is dan zijn keuze. Het is een zooitje, maar dat hoef ik niet te zien. Hij krijgt ook nog eens leefgeld van €175,- en daar redt hij het blijkbaar van want verder komt er niks binnen. Misschien teert hij in op het geld wat ik voor zijn studie/toekomst had gespaard en dat voelt kut maar heb ik losgelaten.
Er was bij mij vooral een enorme opluchting en rust dat hij daar zat... niet zijn lamlendigheid te hoeven zien en de strijd niet aan hoeven gaan. Een half jaar was het in ieder geval even niet 'mijn probleem'.
Nu dreigen we dus weer bij af te zijn, want hoewel zijn vrienden hun draai gevonden lijken te hebben, de een wat succesvoller dan de ander, zit mijn zoon nog steeds thuis. Lang uitslapen, hangen en tegen de avond komt iedereen online en kan hij met ze gamen. En dat wil hij dan straks, als de huur afloopt eind oktober, weer bij mij gaan voortzetten... Hij heeft al aangekondigd dat hij weer terug 'moet' komen nee, ik heb er slapeloze nachten van want ik kan daar dus echt niet meer naar terug!!!
Ik heb gezegd: je mag alleen terugkomen als je een dagbesteding hebt. Dat lijkt me een duidelijke eis en het is niet zo dat ik daar net pas mee gekomen ben, maar er gebeurt niks mee, vooralsnog. En 1 oktober is al snel. En wat dan?
Ik vind iedereen hier wel heel makkelijk reageren (ik heb net alle reacties teruggelezen). Je hebt als ouder onderhoudsplicht tot 21e, ten eerste. Dus nog een half jaar doorzetten... maar ook dan is het echt geen kwestie van sloten veranderen, jeetje, zijn er echt mensen hier die dat doen?! Ik niet en dat snapt hij heel goed. Het is echt niet zo dat zowel ik als zijn vader nooit 'eisen hebben gesteld'. Maar wat kun je, als dat wordt genegeerd?!
Inmiddels zijn we ruim een half jaar verder. Mijn zoon is geslaagd voor het MBO. Ik moet zeggen dat hij zijn diploma min of meer cadeau heeft gekregen vanwege corona. Gelukkig heeft hij een startkwalificatie, maar over zijn doorzettingsvermogen zegt het helemaal niets...
De toelating voor de HBO heeft hij afgekapt. Niet eens die toelating geprobeerd. Bij nader inzien sprak de opleiding hem niet zo aan. Ik bleek het goed te hebben gezien... hij had zich al volledig ingesteld op dat tussenjaar. Nou ja, dat is na de vakantie letterlijk te hebben genomen en nu de scholen zijn begonnen dus ingezet.
Zijn vader is me tegemoet gekomen in mijn hulpvraag en smeekbedes. Hij had een kamer voor zoon geregeld. Een half jaar een plek gehuurd met als doel dat hij het daarna (na dat half jaar) zelf zou oppakken. Het uit huis zijn gaat op zich heel goed. Hij eet veel gemakseten, maar dat is dan zijn keuze. Het is een zooitje, maar dat hoef ik niet te zien. Hij krijgt ook nog eens leefgeld van €175,- en daar redt hij het blijkbaar van want verder komt er niks binnen. Misschien teert hij in op het geld wat ik voor zijn studie/toekomst had gespaard en dat voelt kut maar heb ik losgelaten.
Er was bij mij vooral een enorme opluchting en rust dat hij daar zat... niet zijn lamlendigheid te hoeven zien en de strijd niet aan hoeven gaan. Een half jaar was het in ieder geval even niet 'mijn probleem'.
Nu dreigen we dus weer bij af te zijn, want hoewel zijn vrienden hun draai gevonden lijken te hebben, de een wat succesvoller dan de ander, zit mijn zoon nog steeds thuis. Lang uitslapen, hangen en tegen de avond komt iedereen online en kan hij met ze gamen. En dat wil hij dan straks, als de huur afloopt eind oktober, weer bij mij gaan voortzetten... Hij heeft al aangekondigd dat hij weer terug 'moet' komen nee, ik heb er slapeloze nachten van want ik kan daar dus echt niet meer naar terug!!!
Ik heb gezegd: je mag alleen terugkomen als je een dagbesteding hebt. Dat lijkt me een duidelijke eis en het is niet zo dat ik daar net pas mee gekomen ben, maar er gebeurt niks mee, vooralsnog. En 1 oktober is al snel. En wat dan?
Ik vind iedereen hier wel heel makkelijk reageren (ik heb net alle reacties teruggelezen). Je hebt als ouder onderhoudsplicht tot 21e, ten eerste. Dus nog een half jaar doorzetten... maar ook dan is het echt geen kwestie van sloten veranderen, jeetje, zijn er echt mensen hier die dat doen?! Ik niet en dat snapt hij heel goed. Het is echt niet zo dat zowel ik als zijn vader nooit 'eisen hebben gesteld'. Maar wat kun je, als dat wordt genegeerd?!
zondag 23 augustus 2020 om 10:01
Ik snap hier weinig van. Het ontbreekt je zoon aan motivatie en dat kan, meer mensen hebben dat. Maar waarom daar niet iets aan doen, bv met een loopbaancoach of zoiets.
Mijn zoon is 16 en vertoont dit gedrag ook het liefst, lekker gamen.. en dat mag. Maar na een tijdje ben ik er wel klaar mee, hij helpt gewoon mee en kookt in elk geval elke week een keer, beide kinderen trouwens.
Los daarvan, hij wil echt wel geld verdienen, om games te kopen. Waar betaalt jouw zoon dat van?
Mijn zoon is 16 en vertoont dit gedrag ook het liefst, lekker gamen.. en dat mag. Maar na een tijdje ben ik er wel klaar mee, hij helpt gewoon mee en kookt in elk geval elke week een keer, beide kinderen trouwens.
Los daarvan, hij wil echt wel geld verdienen, om games te kopen. Waar betaalt jouw zoon dat van?
zondag 23 augustus 2020 om 10:56
Misschien is het juist goed dat hij naar huis komt want het klinkt niet dat hij zelf op dit moment capabel genoeg is om voor zichzelf te zorgen en hij problemen heeft.
Als hij thuis komt wonen kan je voorwaarden geven.
De allerbelangrijkste lijkt mij een goede coach, waar hij mee kan praten en een plan op kan stellen. Dus ga op zoek naar iemand buiten jouw gezin (eventueel betaald) die hem daarbij helpt.
Daarnaast zou ik een bedrag aan eigen bijdrage in het wonen bij jullie vastleggen en wat vaste klussen en huisregels. Bv samen avondeten als je thuis bent.
Geen hele zware eisen maar hij heeft wel wat handvatten nodig en sturing.
Maar die coach lijkt me het allerbelangrijkste zodat hij kan uitzoeken wat hij wil in een omgeving waar hij gewoon alles kan zeggen wat hij denkt. En als je denkt dat een coach een therapeut ofzo zou moeten zijn dan zet je dat in.
Als hij thuis komt wonen kan je voorwaarden geven.
De allerbelangrijkste lijkt mij een goede coach, waar hij mee kan praten en een plan op kan stellen. Dus ga op zoek naar iemand buiten jouw gezin (eventueel betaald) die hem daarbij helpt.
Daarnaast zou ik een bedrag aan eigen bijdrage in het wonen bij jullie vastleggen en wat vaste klussen en huisregels. Bv samen avondeten als je thuis bent.
Geen hele zware eisen maar hij heeft wel wat handvatten nodig en sturing.
Maar die coach lijkt me het allerbelangrijkste zodat hij kan uitzoeken wat hij wil in een omgeving waar hij gewoon alles kan zeggen wat hij denkt. En als je denkt dat een coach een therapeut ofzo zou moeten zijn dan zet je dat in.
zondag 23 augustus 2020 om 10:58
Hoezo komt hij terug? Waarom? Heeft hij nog niet kunnen leren voor zichzelf te zorgen?vivinnetje schreef: ↑23-08-2020 09:46-- update --
Hij heeft al aangekondigd dat hij weer terug 'moet' komen nee, ik heb er slapeloze nachten van want ik kan daar dus echt niet meer naar terug!!!
Ik heb gezegd: je mag alleen terugkomen als je een dagbesteding hebt. Dat lijkt me een duidelijke eis en het is niet zo dat ik daar net pas mee gekomen ben, maar er gebeurt niks mee, vooralsnog. En 1 oktober is al snel. En wat dan?
Ik vind iedereen hier wel heel makkelijk reageren (ik heb net alle reacties teruggelezen). Je hebt als ouder onderhoudsplicht tot 21e, ten eerste. Dus nog een half jaar doorzetten... maar ook dan is het echt geen kwestie van sloten veranderen, jeetje, zijn er echt mensen hier die dat doen?! Ik niet en dat snapt hij heel goed. Het is echt niet zo dat zowel ik als zijn vader nooit 'eisen hebben gesteld'. Maar wat kun je, als dat wordt genegeerd?!
En ga je `m wel weer laten verhuizen als hij 21 is geworden en jullie onderhoudsplicht is afgelopen?
Je hoeft niet overal iets van te vinden.
zondag 23 augustus 2020 om 11:09
Een creatieveling zonder energie, motivatie en levenslust, zo klinkt het. Ik zou hem naar de huisarts sturen. Het lijkt mij verstandig als hij eens met een psycholoog gaat praten. Dit kan voor hemzelf toch ook niet leuk zijn? Het klinkt alsof het hem niet lukt om hier in zijn eentje uit te komen. Heeft hij niet toevallig ADD?
zondag 23 augustus 2020 om 11:32
Rachmaninoff schreef: ↑23-08-2020 11:09Een creatieveling zonder energie, motivatie en levenslust, zo klinkt het. Ik zou hem naar de huisarts sturen. Het lijkt mij verstandig als hij eens met een psycholoog gaat praten. Dit kan voor hemzelf toch ook niet leuk zijn? Het klinkt alsof het hem niet lukt om hier in zijn eentje uit te komen. Heeft hij niet toevallig ADD?
Scherp... Hij heeft inderdaad de diagnose: ADD. Deze problemen waren er niet van de een op andere dag. We hebben al hulp gezocht toen hij in de brugklas zat en toen kwam dit eruit. Hij kreeg een cursus met mede AD(H)D-ers om ermee om te gaan. Zelf hebben we ook een cursus gehad met mede-ouderstellen. Vervolgens heeft hij medicatie gehad maar is daarmee gestopt vanwege de bijwerkingen. Toen kwam hij ook op een creatieve opleiding, waar niet meer zo de nadruk op focus lag. Maar plannen was wel een enorm probleem. Sowieso verdenk ik de leraren ervan ook ADD te hebben, zo chaotisch als ze waren met het geven van opdrachten... dat hielp allemaal niet.
Hij heeft gesprekken met een psycholoog gehad die hij steevast om de tuin wist te leiden met mooie praatjes. Ook doelen die daar gesteld werden werden niet gehaald, dan had hij wel weer een excuus. We hebben nog twee andere psychologen geprobeerd. En als laatste een project voor jongeren waarvan hij vond dat hij er te goed voor was, want er zaten ook kinderen tussen met beperkte intelligentie. Daarbij had hij ook gesprekken met een coach en die gaf ook terugkoppelingen aan ons. Die gaf ook aan dat ze tamelijk wanhopig werd van zijn passiviteit en hoe hij dat aan zichzelf en aan haar verkocht. Toen hij 18 werd, werd hij overgedragen en op een gegeven moment kwam hij niet meer opdagen op afspraken en is het snel gestopt, want toen moest hij het zelf betalen.
Dit is ook meteen antwoord op de vraag van Rozadefloza... ja, we hebben denk ik wel genoeg hulp gezocht... maar het helpt allemaal niks.
zondag 23 augustus 2020 om 11:35
Sorry maar je mag als moeder wel wat harder worden. Geen dagbesteding, baan of wat dan ook is niet terug per 1 oktober. Je moet streng zijn. Streng is niet slecht, dat heet opvoeden. Door dat lakse gedrag weet hij dat hij toch weer terug kan naar hotel mama en geef hem eens ongelijk. Je bent een pleaser maar het wordt tijd zijn moeder te worden. Voor zijn eigen bestwil. Je mag best eisen dat hij in dat tussenjaar minimaal 4 dagen werkt hoor. Het leven bestaat niet alleen uit lanterfanten en hij heeft nu de leeftijd om zich daarnaar te gedragen. Stop met die eindeloze discussies en zorg dat je helder communiceert. Je laat alles veel te vrij en open.
zondag 23 augustus 2020 om 11:39
puck-en-hans schreef: ↑23-08-2020 10:58Hoezo komt hij terug? Waarom? Heeft hij nog niet kunnen leren voor zichzelf te zorgen?
En ga je `m wel weer laten verhuizen als hij 21 is geworden en jullie onderhoudsplicht is afgelopen?
Nee, dit probeer ik dus te zeggen. Ik wil het niet meer... We hebben inderdaad een onderhoudsplicht maar je gaat ook de sloten niet veranderen als hij 21 is geworden. Dat doe je niet met je eigen kind, want wat gebeurt er als ik het wel doe?! Ik durf gewoon niet zo stellig te zijn, dan lap ik liever tot mijn dood, zodat ik i.i.g. niet hoef mee te maken dat hij eindigt in een kartonnen doos.
Ik hoop dat hij ooit zelf het licht ziet en wat gaat doen... want niemand kan een ander dwingen om er iets van te maken, ook als ouders niet. Mijn enige 'troef' is dat ik eisen kan stellen zolang hij bij ons woont... maar zelfs dat niet, want daar trekt hij zich niks van aan.
zondag 23 augustus 2020 om 11:55
rozadefloza schreef: ↑23-08-2020 11:47Wat vind hij zelf van de situatie en van jouw gevoel dat je hem niet op deze manier in huis wil?
Ik kan me niet voorstellen dat hij zich er goed bij voelt. Ik heb het idee dat hij zich optrok aan vrienden die het ook niet voor elkaar hadden. Maar die zijn nu stuk voor stuk aan het werk, al dan niet naast een studie. Hij is nu nog de enige die niks doet.
Ik heb wel het idee dat er een hoop angst en vermijding achter zit. Maar dan komt hij weer met een verhaal dat hij het zo confronterend vindt dat hij moet werken (eh, net als de rest?!) en dat het nu zo serieus wordt en daar gaan mijn nekharen van overeind staan. Hij heeft dit zo echt niet van ons meegekregen, we hebben altijd hard gewerkt... en ik ben een tijdje wel werkeloos geweest, maar hij heeft ook van dichtbij gezien wat dat met me deed... ik kan hem daarmee niet het idee hebben gegeven dat het wel ok is zo.
En ja, hij vindt het wel terecht dat ik iets van een dagbesteding eis. Maar dat is ook weer zoiets, dat is nu, als geruststelling dat hij het weet en er naar zal handelen... maar straks wanneer hij hier woont heeft hij weer een ander verhaal. Daarom wil ik ook echt dat hij iets doet per 1-10. Een toezegging dat hij het dan zsm gaat regelen vind ik niet genoeg.
zondag 23 augustus 2020 om 11:56
Hoe kan hij leren voor zichzelf te zorgen als de kamer wordt betaald en hij ook nog eens leefgeld krijgt? Dan leert hij toch vooral dat niks doen prima is want het geld komt toch wel binnen.
Er zit nog wel iets tussen alles voor hem betalen en niks meer doen en hem dan in een kartonnen doos zien eindigen. Desnoods betaal je voorlopig zijn huur zodat hij een dak boven zijn hoofd heeft en laat je hem zelf voor inkomen zorgen voor boodschappen, verzekering etc.
Ik snap dat je hem er niet uit wilt zetten en de sloten niet gaat veranderen, maar dat weet hij natuurlijk ook maar al te goed!
Er zit nog wel iets tussen alles voor hem betalen en niks meer doen en hem dan in een kartonnen doos zien eindigen. Desnoods betaal je voorlopig zijn huur zodat hij een dak boven zijn hoofd heeft en laat je hem zelf voor inkomen zorgen voor boodschappen, verzekering etc.
Ik snap dat je hem er niet uit wilt zetten en de sloten niet gaat veranderen, maar dat weet hij natuurlijk ook maar al te goed!
zondag 23 augustus 2020 om 12:00
vivinnetje schreef: ↑23-08-2020 11:39Nee, dit probeer ik dus te zeggen. Ik wil het niet meer... We hebben inderdaad een onderhoudsplicht maar je gaat ook de sloten niet veranderen als hij 21 is geworden. Dat doe je niet met je eigen kind, want wat gebeurt er als ik het wel doe?! Ik durf gewoon niet zo stellig te zijn, dan lap ik liever tot mijn dood, zodat ik i.i.g. niet hoef mee te maken dat hij eindigt in een kartonnen doos.
Ik hoop dat hij ooit zelf het licht ziet en wat gaat doen... want niemand kan een ander dwingen om er iets van te maken, ook als ouders niet. Mijn enige 'troef' is dat ik eisen kan stellen zolang hij bij ons woont... maar zelfs dat niet, want daar trekt hij zich niks van aan.
Sorry, maar ik vind het toch wat slap hoor, van jullie als ouders.
Het afgelopen halfjaar heeft hij op zichzelf gewoond en dat ging volgens jullie niet goed omdat hij niks doet. Maar ik snap het wel, want jullie faciliteren het. Vader heeft een ruimte gehuurd (hoeft zoon dus niet te betalen). Ik zag ergens dat zoon daarnaast nog 175 euro leefgeld kreeg. Waarom? Als de woonruimte al voor hem betaald werd, waarom dan ook leefgeld geven? Had gezegd: "zoon, hier heb je een appartement. Wij betalen voor nu de huur en verder zorg je zelf maar dat je boodschappen etc. kunt betalen". Dan had hij wel een baan moéten zoeken. Jullie hebben nu alleen tijdelijk "het probleem" verplaatst dus ik vind het helemaal niet raar dat er niks veranderd is.
Here am I in my little bubble
zondag 23 augustus 2020 om 12:03
Caba80 schreef: ↑23-08-2020 11:56Hoe kan hij leren voor zichzelf te zorgen als de kamer wordt betaald en hij ook nog eens leefgeld krijgt? Dan leert hij toch vooral dat niks doen prima is want het geld komt toch wel binnen.
Er zit nog wel iets tussen alles voor hem betalen en niks meer doen en hem dan in een kartonnen doos zien eindigen. Desnoods betaal je voorlopig zijn huur zodat hij een dak boven zijn hoofd heeft en laat je hem zelf voor inkomen zorgen voor boodschappen, verzekering etc.
Ik snap dat je hem er niet uit wilt zetten en de sloten niet gaat veranderen, maar dat weet hij natuurlijk ook maar al te goed!
Ja, klopt... Dat is dus juist het probleem.
En als hij moet kiezen tussen een karig leven en een baan(tje), dan kiest hij liever voor het eerste. Dat is voor hem makkelijker dan uit z'n comfort zone stappen en actie ondernemen.
zondag 23 augustus 2020 om 12:04
Aanvulling: als ik je laatste reactie lees, dan zit er inderdaad ook veel angst / vermijding bij hem. Ben je hier al eens het gesprek met hem over aangegaan? Heb het gevoel dat de communicatie wat oppervlakkig blijft. Ik kan me voorstellen dat het voor hem zelf heel erg moeilijk is om de dingen te doen die voor anderen "normaal" zijn als er inderdaad sprake is van verhoogde vermijding en angst. Lijkt me dus verstandig om daar wat mee te doen.
Here am I in my little bubble
zondag 23 augustus 2020 om 12:09
RainyDays schreef: ↑23-08-2020 12:00Had gezegd: "zoon, hier heb je een appartement. Wij betalen voor nu de huur en verder zorg je zelf maar dat je boodschappen etc. kunt betalen". Dan had hij wel een baan moéten zoeken. Jullie hebben nu alleen tijdelijk "het probleem" verplaatst dus ik vind het helemaal niet raar dat er niks veranderd is.
Hij krijgt dat geld als alimentatie van z'n vader vanaf z'n 18e, toen hij hier nog woonde, kreeg ik dat. Daar komt het vandaan. Maar goed, krijgt hij niks dan gaat het geld wat ik voor hem had gespaard (waar hij ook toegang toe heeft vanaf z'n 18e) eraan. Dus linksom of rechtsom... wij betalen het. En natuurlijk kunnen we een lange adem hebben... het geld is eens een keer op. Dan heeft hij ook recht op een bijstandsuitkering. Daar begon hij al over – ik schaam me om het te moeten zeggen – dat hij niet in aamerking komt voor een uitkering omdat ik dat geld voor hem had gespaard...
zondag 23 augustus 2020 om 12:14
RainyDays schreef: ↑23-08-2020 12:04Aanvulling: als ik je laatste reactie lees, dan zit er inderdaad ook veel angst / vermijding bij hem. Ben je hier al eens het gesprek met hem over aangegaan? Heb het gevoel dat de communicatie wat oppervlakkig blijft. Ik kan me voorstellen dat het voor hem zelf heel erg moeilijk is om de dingen te doen die voor anderen "normaal" zijn als er inderdaad sprake is van verhoogde vermijding en angst. Lijkt me dus verstandig om daar wat mee te doen.
Nou ja, dat is natuurlijk ook de reden dat we zoveel hulp hebben gezocht, de afgelopen jaren. We weten gewoon niet of het luiheid is of angst. Maar waarschijnlijk allebei. En dat gesprek zijn we natuurlijk wel aangegaan, maar we komen er niet doorheen... net als dat rijtje psychologen die erop gezet zijn. En ik vlieg emotioneel ook alle kanten op. Sommige opmerkingen maken met wóest (zoals: ik krijg van pappa alimentatie maar ik woon niet meer bij jou, dus waarom betaal jij me dan geen alimentatie?). En soms wil ik hem bij de hand nemen en een schema maken met punten hoe hij het moet aanvliegen... maar ik vind echt dat dat van hém moet komen!!
zondag 23 augustus 2020 om 12:23
Nou, prima toch, zijn keuze. En misschien verandert hij in de loop van de tijd van mening.vivinnetje schreef: ↑23-08-2020 12:03Ja, klopt... Dat is dus juist het probleem.
En als hij moet kiezen tussen een karig leven en een baan(tje), dan kiest hij liever voor het eerste. Dat is voor hem makkelijker dan uit z'n comfort zone stappen en actie ondernemen.
Actie ondernemen gaat in ieder geval zeker niet gebeuren als hij weer thuis mag komen wonen.
Je hoeft niet overal iets van te vinden.
