Twee keer een conflict - ligt het aan mij?

Ik ben benieuwd naar jullie mening. Ik ben nu twee keer in een conflictachtige situatie terecht gekomen met vrouwen met wie ik werk en ik vraag me af of het aan mij ligt, en zo ja: wat doe ik verkeerd? Zo nee: waarom reageren zij zo raar?

Om het verhaal in perspectief te plaatsen en toch niet al te herkenbaar te maken: ik ben zelfstandig ondernemer (creatief beroep) en ik werk samen met een agent (die mijn belangen behartigt, zowel hier als in het buitenland) en een producent (die mijn werk uitgeeft).

Het eerste conflict was met mijn agent, die destijds ook een vriendin was. Ik wilde voor mijn nieuwe project graag een voorschot. Zij is degene die dat voor mij regelt. Zij wilde geen voorschot aan mijn producent vragen, omdat geld en creativiteit volgens haar niet samengaan. Ik heb haar meermaals hierover gesproken en uitgelegd dat ik een voorschot wil vanwege de deadline – als er geld wordt betaald, ben je gedwongen het werk op tijd in te leveren en ik hou van die manier van werken. Toch weigerde zij een voorschot te vragen, dat was een principekwestie. Goed, ik heb toen een andere agent benaderd (die wel een voorschot wilde regelen) en mijn oorspronkelijke agent verteld dat ik overwoog om over te stappen. Dat raadde zij me af (logisch). Ik heb haar vervolgens face tot face gesproken en gezegd dat ik ging overstappen, en dat ik hoopte dat ze het begreep. Ja, ze begreep het. Ze reageerde heel aardig en we namen als vriendinnen afscheid. Daarna heb ik nooit meer contact met haar gehad, ze negeert mijn mails en telefoontjes en inmiddels heb ik van anderen begrepen dat ze woedend is.

Het tweede conflict was met mijn producent. Ik tekende enkele jaren geleden een deal voor twee projecten en kreeg daar de helft van het hierboven genoemde voorschot voor. Ik leverde mijn eerste project in, alles liep op rollen. Toen ik aan het tweede project wilde beginnen, kwam er iets onverwachts op mijn pad: ik kon samenwerken met iemand aan een heel interessant project, dat echter al was ondergebracht bij een andere producent. Dat komt vaker voor in mijn vakgebied: mensen maken uitstapjes naar andere producenten en keren daarna weer terug naar hun ‘eigen’ producent. Dit hoort uiteraard wel in goed overleg te gaan, daarom maakte ik een afspraak met mijn producent en vertelde haar over mijn plan. Ik zei dat ik hoopte dat ze het begreep, en dat ik uiteraard mijn belofte (het tweede project) zou inlossen, alleen wat later. Ze feliciteerde me hartelijk, begreep het helemaal en wenste me succes; we zouden contact houden over het tweede project. Vervolgens kwam ik haar kort erna tegen op een receptie en zij negeerde mij volledig. Toen ik op haar afstapte, reageerde ze ijzig, ook haar collega’s keerden me de rug toe.

Wat deed ik fout? Ik vind het heel eigenaardig dat dit mij twee keer overkomt, op min of meer dezelfde manier. Ik ga erdoor twijfelen aan mijn eigen gedrag; ik dacht dat eerlijkheid in werkrelaties minder drama zou veroorzaken, omdat het tenslotte werk is. Of gedragen deze twee vrouwen zich hypocriet? Ik vind het onbegrijpelijk: ik heb volledig open kaart gespeeld, al vond ik het beide keren pijnlijk om iemand te moeten teleurstellen, maar ik ben er wel eerlijk over geweest en heb ze allebei de kans te geven om recht in mijn gezicht te zeggen wat ze ervan vonden.

Ik stel deze vraag omdat ik een heel eind op weg ben met het tweede project, en ik me afvraag of het mij vrij staat om een nieuwe producent te zoeken.

menta schreef: ↑

31-08-2020 17:07

0ver het eerste zou ik me niet druk maken, goed dat je bent overgestapt en zal wel een ego probleempje zijn van haar.
Van het tweede begrijp ik dat er nog geen voorschot en deadline was. Het gesprek had je wellicht beter in kunnen steken door te zeggen dat nu het eerste project succesvol is afgerond je nu de deadline wil overleggen voor het tweede project met haar en daarbij een voorstel doen met een deadline ná de deadline van je andere project. Want dat is wat je wilde toch. Focus je in het gesprek met haar op het project met haar, geef haar het idee dat je het belangrijk vindt. Waarbij je best het andere ptoject kan noemen, maar dus niet het hoofdonderwerp is

Het is een klein wereldje en te verwachten boeken worden ruim van tevoren aangekondigd in prospectussen; dat zou de uitgeefster sowieso gezien hebben, als ze het niet al veel eerder had geweten. Ik kon er echt niet mee wachten, vond ik. Afgezien daarvan is het probleem van schrijvers dat ze nooit zekerheid hebben (financieel, contractueel etc.) en dat uitgevers dus nooit volledig kunnen rekenen op hun auteurs, die ergens anders misschien wél meer opties krijgen. Dat gold hier niet voor mij, ik was gewoon tevreden met mijn uitgeverij maar ik wilde wel een grote kans grijpen, ergens anders. Dat is zuur, ik vond het ook moeilijk om te vertellen, maar als je zoiets in overleg doet, is er niks aan de hand. N

Uiteraard heb ik dit alles destijds uitvoerig overlegd met mijn agent, die haar (uitgeefster) ook goed kent. Sterker, hij heeft die hele 2 book-deal met haar gesloten. En het tussendoor-boek is ook via hem verkocht. Maar hij vond dat ik gewoon mijn gang moest gaan, hij vond het heel netjes dat ik het ging melden, maar eigenlijk onnodig. Toen ik hem later vertelde dat het nieuws blijkbaar toch niet zo lekker was gevallen bij haar, kon hij dat niet geloven. Nee, ik kon het zelf ook niet geloven, maar ik heb gezien hoe ze reageerde...

chocolol schreef: ↑

31-08-2020 17:27

Dus als ik het goed begrijp: bij die tweede situatie is er geen geld betaalt, is er geen deadline en je bent vrij in wanneer je het oplevert want de producent zit er niet op te wachten. Waarom moet je dan overleggen dat je iets anders tussendoor doet?

Omdat ik mijn naam heb verbonden aan dit uitgeefhuis. (Maar je ziet wel vaker dat schrijvers ook werk laten verschijnen bij andere uitgevers, bijvoorbeeld omdat ze - zoals ik - met iemand samenwerken die dat als eis heeft, of omdat ze gewoon zin hebben om eens een heel nieuwe weg in te slaan. Vaak blijven ze met hun 'gewone' werk verbonden aan hun eigen uitgeverij, net als ik.)

S-Meds schreef: ↑

31-08-2020 16:46

1. zaken doen met een vriendin zonder duidelijke afspraken te maken is niet slim
2. je opdrachtgever vertellen dat je Je deadline verschuift omdat je een andere opdracht aanneemt is het breken van de afspraak

Punt 1 ben ik helemaal met je eens. Het was niet mijn keuze, mijn toenmalige uitgever stond erop dat ik met haar ging samenwerken, leuk juist, wij kenden elkaar zo goed. Ik voorzag grote problemen... maar goed, water onder de brug.

lilalinda schreef: ↑

31-08-2020 18:22

dan had je.toen 'nee' kunnen zeggen
Ik hoop nog steeds dat je iets wil leren van dit topic ipv bevestiging dat alle.anderen gek zijn

Ik kon toen geen nee zeggen, voor mijn gevoel. Het was een eis van de uitgever, en mijn vriendin/de agent zat bij het gesprek. Ik stond dus met mijn rug tegen de muur. Ik heb wel gezegd dat het me een slecht plan leek, want vrienden en zaken moet je gescheiden houden, maar dat argument maakte op hen geen indruk. En ja, ik wilde mijn boek graag publiceren. Ik kies voor mijn werk. Daarmee zeg ik niet dat mijn vriendin minder belangrijk was, maar ik kende haar toen alleen als vriendin, niet op zakelijk vlak. Daarom leek het me toen verstandig om de gok gewoon te wagen. En als ik eerlijk ben, vind ik dat ik toen goed heb gehandeld. Het is jammer van de vriendschap, maar ik heb vaak geprobeerd het bij te leggen (mailen, bellen, via familie etc.) en zij reageert nergens op. Ik snap dat niet. Ik voel me er trouwens totaal niet schuldig over. Ik ben eerlijk en open tegen haar geweest, heb haar ruim van tevoren (!!) verteld dat een voorschot voor mij een reden zou zijn om met een andere agent in zee te gaan, zodat zij alle kans had om - tegen haar principes in - alsnog mee te werken aan dat voorschot, maar ze weigerde en toen heb ik haar (nog steeds van tevoren) verteld dat ik contact had met een andere agent. En dat ik op zijn aanbod wilde ingaan, vanwege het voorschot. Toen kon ze dus nog steeds op mijn wens ingaan. Maar nee. Creativiteit en geld gingen voor haar niet samen, nooit. Dáárna ben ik pas in zee gegaan met haar concurrent.

makreel schreef: ↑

31-08-2020 18:22

Jammer dat jullie vriendschap daardoor is over gegaan. Zou je die nieuw leven willen inblazen? Misschien kan zij je dan vertellen wat haar stak in het beëindigen van jullie zakelijke relatie - zodat jij weet of het aan jou ligt of aan haar, of aan allebei een beetje.

Ik zou de vriendschap graag willen voortzetten. Het ligt vast ook aan mij, in zo verre dat ik haar - zoals hier wordt gezegd - voor het blok heb gezet, al heb ik alles ruim van tevoren aangekondigd en besproken met haar, maar goed, ik denk dat ze niet had verwacht dat ik werkelijk een overstap zou maken. Zij vindt zichzelf belangrijk, uiteraard. Maar ik vind mezelf ook belangrijk. Dan wordt het lastig.

feow schreef: ↑

31-08-2020 19:07

Misschien al geschreven hoor, ik heb alleen jou geloept en jouw reacties gelezen, maar zou het kunnen dat je deze personen te snel en te vriendelijk overviel met je mededeling/overleg?
Dat ze je aardig vinden of vonden, dit niet van jou verwachtten en nadat jij weg was zich door een truck overreden voelden en dachten ‘ho, wacht eens even!’

In dat geval zou een andere aanpak van het eerlijke nieuws toch wel kunnen werken. Nu gedragen ze zich (overdonderd?) beleeft/vriendelijk/begripvol, maar laten ze hun eerlijke reactie uitgesteld zien.
Jij zou het zo aan kunnen pakken dat ze meer gelegenheid krijgen om minder extreem te reageren.

Goed punt.

Hier ga ik over nadenken. Dit komt heel aardig in de buurt van wat ik zelf niet kon bedenken, maar wat wel logisch is.

Marana schreef: ↑

31-08-2020 19:22

Ik denk dat er heel veel oorzaak te vinden is in jouw manier van communiceren. En dat je wellicht ook niet zo sterk bent in non-verbale communicatie en niet in sociale omgangsvormen. Dat zie ik vooral terug in het conflict met je agent.

Toch weigerde zij een voorschot te vragen, dat was een principekwestie. Goed, ik heb toen een andere agent benaderd (die wel een voorschot wilde regelen) en mijn oorspronkelijke agent verteld dat ik overwoog om over te stappen.
Je hebt niet jouw principe duidelijk overgebracht, niet gezegd dat jouw principe mbt het voorsprong zo zwaar weegt dat je bereid was om een andere agent te zoeken. Je bent met jouw principe eerst naar een andere agent gestapt, en je hebt jouw vriendin/agent daarna per mail (of chat of zo?) verteld dat je een overwoog om over te stappen?

Ik heb alles uitvoerig met haar besproken, eindeloze mailwisselingen gevoerd om mijn punt te maken. Ik heb haar nota bene gebeld om te zeggen dat ik contact wilde opnemen met een andere agent. Dat had ik toen nog niet gedaan. Maar na ons telefoongesprek, waarin ze liet weten dat ik alleen nog maar slechte boeken zou schrijven als ik er op voorhand geld voor vroeg ( ), heb ik de daad bij het woord gevoegd en een andere agent benaderd. Het was trouwens een leuk gesprek, geen ruzie. Maar ik ben wel heel duidelijk geweest: ik wíl een voorschot, en ik gá dat ook krijgen, met of zonder jou. Het voelde voor mij dus niet als verraad dat ik naar een ander ging, en voor haar blijkbaar wel.

Dat raadde zij me af (logisch). Ik heb haar vervolgens face tot face gesproken en gezegd dat ik ging overstappen, en dat ik hoopte dat ze het begreep. Ja, ze begreep het. Ze reageerde heel aardig en we namen als vriendinnen afscheid.
Vervolgens pas face to face. Toen je je keuze al had gemaakt. Waarop zij dus geen inbreng meer had, niet alsnog een kans kreeg om dat voorschot voor je te regelen, en niet anders kon dan zeggen dat ze het begreep.
De non-verbale communicatie heb je op dat moment compleet gemist.

Zie hierboven. Ze heeft alle kansen gehad. Maar het was voor haar een soort hogere opdracht om boeken te verkopen zónder een voorschot te vragen. Een soort erezaak.

Daarna heb ik nooit meer contact met haar gehad, ze negeert mijn mails en telefoontjes en inmiddels heb ik van anderen begrepen dat ze woedend is.
En daarna dus nooit meer face to face. Ze was een vriendin van je! Waarom ben je nooit meer fysiek naar haar toe gegaan? Waarom klets je wel met anderen over haar en jullie problemen?

Zij woont en werkt in het buitenland. Ik ken haar sinds mijn kindertijd, toen woonde ze ook al in het buitenland, en ik zag haar alleen als ze voor zaken hier was, zo'n vier of vijf keer per jaar. Mocht ik haar toevallig tegenkomen, dan zou ik haar meteen aanspreken.

Wat betreft het tweede conflict: had je eventueel dat interessante project bij je eigen uitgever onder kunnen brengen? Of was het al in beton gegoten bij die andere uitgever?
Had je iets van verwachtingen kunnen geven mbt het tweede project wat je uitstelde? Had je al een opzet op papier, kon je iets zeggen over hoe lang dat andere interessante project zou duren, had je kunnen inschatten wanneer dat 'wat later' ongeveer zou beginnen, hadden jullie afspraken over het contact houden over dit tweede project?
Kortom: had deze producent nog iets in te brengen of stond ze net als je agent voor een voldongen feit met jouw mededeling?

Ze stond voor een voldongen feit.
Ik had ten tijde van dat gesprek al een plan ingeleverd voor boek 2. De uitgever was enthousiast, ik ook, alleen kwam er iets tussendoor dat niet kon wachten. Ik denk niet dat het voor mijn uitgever veel uitmaakt of boek 2 dit najaar af is, of volgende zomer - schrijvers zijn notoir onbetrouwbaar als het gaat om contracten/voltooide manuscripten. De reden is dat er weinig wordt betaald. Dat mes snijdt dus aan twee kanten.