Werk & Studie
alle pijlers
Twee keer een conflict - ligt het aan mij?
maandag 31 augustus 2020 om 14:33
Ik ben benieuwd naar jullie mening. Ik ben nu twee keer in een conflictachtige situatie terecht gekomen met vrouwen met wie ik werk en ik vraag me af of het aan mij ligt, en zo ja: wat doe ik verkeerd? Zo nee: waarom reageren zij zo raar?
Om het verhaal in perspectief te plaatsen en toch niet al te herkenbaar te maken: ik ben zelfstandig ondernemer (creatief beroep) en ik werk samen met een agent (die mijn belangen behartigt, zowel hier als in het buitenland) en een producent (die mijn werk uitgeeft).
Het eerste conflict was met mijn agent, die destijds ook een vriendin was. Ik wilde voor mijn nieuwe project graag een voorschot. Zij is degene die dat voor mij regelt. Zij wilde geen voorschot aan mijn producent vragen, omdat geld en creativiteit volgens haar niet samengaan. Ik heb haar meermaals hierover gesproken en uitgelegd dat ik een voorschot wil vanwege de deadline – als er geld wordt betaald, ben je gedwongen het werk op tijd in te leveren en ik hou van die manier van werken. Toch weigerde zij een voorschot te vragen, dat was een principekwestie. Goed, ik heb toen een andere agent benaderd (die wel een voorschot wilde regelen) en mijn oorspronkelijke agent verteld dat ik overwoog om over te stappen. Dat raadde zij me af (logisch). Ik heb haar vervolgens face tot face gesproken en gezegd dat ik ging overstappen, en dat ik hoopte dat ze het begreep. Ja, ze begreep het. Ze reageerde heel aardig en we namen als vriendinnen afscheid. Daarna heb ik nooit meer contact met haar gehad, ze negeert mijn mails en telefoontjes en inmiddels heb ik van anderen begrepen dat ze woedend is.
Het tweede conflict was met mijn producent. Ik tekende enkele jaren geleden een deal voor twee projecten en kreeg daar de helft van het hierboven genoemde voorschot voor. Ik leverde mijn eerste project in, alles liep op rollen. Toen ik aan het tweede project wilde beginnen, kwam er iets onverwachts op mijn pad: ik kon samenwerken met iemand aan een heel interessant project, dat echter al was ondergebracht bij een andere producent. Dat komt vaker voor in mijn vakgebied: mensen maken uitstapjes naar andere producenten en keren daarna weer terug naar hun ‘eigen’ producent. Dit hoort uiteraard wel in goed overleg te gaan, daarom maakte ik een afspraak met mijn producent en vertelde haar over mijn plan. Ik zei dat ik hoopte dat ze het begreep, en dat ik uiteraard mijn belofte (het tweede project) zou inlossen, alleen wat later. Ze feliciteerde me hartelijk, begreep het helemaal en wenste me succes; we zouden contact houden over het tweede project. Vervolgens kwam ik haar kort erna tegen op een receptie en zij negeerde mij volledig. Toen ik op haar afstapte, reageerde ze ijzig, ook haar collega’s keerden me de rug toe.
Wat deed ik fout? Ik vind het heel eigenaardig dat dit mij twee keer overkomt, op min of meer dezelfde manier. Ik ga erdoor twijfelen aan mijn eigen gedrag; ik dacht dat eerlijkheid in werkrelaties minder drama zou veroorzaken, omdat het tenslotte werk is. Of gedragen deze twee vrouwen zich hypocriet? Ik vind het onbegrijpelijk: ik heb volledig open kaart gespeeld, al vond ik het beide keren pijnlijk om iemand te moeten teleurstellen, maar ik ben er wel eerlijk over geweest en heb ze allebei de kans te geven om recht in mijn gezicht te zeggen wat ze ervan vonden.
Ik stel deze vraag omdat ik een heel eind op weg ben met het tweede project, en ik me afvraag of het mij vrij staat om een nieuwe producent te zoeken.
Om het verhaal in perspectief te plaatsen en toch niet al te herkenbaar te maken: ik ben zelfstandig ondernemer (creatief beroep) en ik werk samen met een agent (die mijn belangen behartigt, zowel hier als in het buitenland) en een producent (die mijn werk uitgeeft).
Het eerste conflict was met mijn agent, die destijds ook een vriendin was. Ik wilde voor mijn nieuwe project graag een voorschot. Zij is degene die dat voor mij regelt. Zij wilde geen voorschot aan mijn producent vragen, omdat geld en creativiteit volgens haar niet samengaan. Ik heb haar meermaals hierover gesproken en uitgelegd dat ik een voorschot wil vanwege de deadline – als er geld wordt betaald, ben je gedwongen het werk op tijd in te leveren en ik hou van die manier van werken. Toch weigerde zij een voorschot te vragen, dat was een principekwestie. Goed, ik heb toen een andere agent benaderd (die wel een voorschot wilde regelen) en mijn oorspronkelijke agent verteld dat ik overwoog om over te stappen. Dat raadde zij me af (logisch). Ik heb haar vervolgens face tot face gesproken en gezegd dat ik ging overstappen, en dat ik hoopte dat ze het begreep. Ja, ze begreep het. Ze reageerde heel aardig en we namen als vriendinnen afscheid. Daarna heb ik nooit meer contact met haar gehad, ze negeert mijn mails en telefoontjes en inmiddels heb ik van anderen begrepen dat ze woedend is.
Het tweede conflict was met mijn producent. Ik tekende enkele jaren geleden een deal voor twee projecten en kreeg daar de helft van het hierboven genoemde voorschot voor. Ik leverde mijn eerste project in, alles liep op rollen. Toen ik aan het tweede project wilde beginnen, kwam er iets onverwachts op mijn pad: ik kon samenwerken met iemand aan een heel interessant project, dat echter al was ondergebracht bij een andere producent. Dat komt vaker voor in mijn vakgebied: mensen maken uitstapjes naar andere producenten en keren daarna weer terug naar hun ‘eigen’ producent. Dit hoort uiteraard wel in goed overleg te gaan, daarom maakte ik een afspraak met mijn producent en vertelde haar over mijn plan. Ik zei dat ik hoopte dat ze het begreep, en dat ik uiteraard mijn belofte (het tweede project) zou inlossen, alleen wat later. Ze feliciteerde me hartelijk, begreep het helemaal en wenste me succes; we zouden contact houden over het tweede project. Vervolgens kwam ik haar kort erna tegen op een receptie en zij negeerde mij volledig. Toen ik op haar afstapte, reageerde ze ijzig, ook haar collega’s keerden me de rug toe.
Wat deed ik fout? Ik vind het heel eigenaardig dat dit mij twee keer overkomt, op min of meer dezelfde manier. Ik ga erdoor twijfelen aan mijn eigen gedrag; ik dacht dat eerlijkheid in werkrelaties minder drama zou veroorzaken, omdat het tenslotte werk is. Of gedragen deze twee vrouwen zich hypocriet? Ik vind het onbegrijpelijk: ik heb volledig open kaart gespeeld, al vond ik het beide keren pijnlijk om iemand te moeten teleurstellen, maar ik ben er wel eerlijk over geweest en heb ze allebei de kans te geven om recht in mijn gezicht te zeggen wat ze ervan vonden.
Ik stel deze vraag omdat ik een heel eind op weg ben met het tweede project, en ik me afvraag of het mij vrij staat om een nieuwe producent te zoeken.
dinsdag 1 september 2020 om 08:22
Wat een lulkoek. Je kan prima in een conflict belanden waarbij de schuld geheel bij 1 partij ligt.
In dit geval heeft TO open kaart gespeeld over haar behoeftes en mogelijkheden, en de andere partij is geen gesprek aangegaan over waar bij hen dat een pijnpunt opriep. Dan maakt die andere partij de relatie dus ingewikkeld.
Iemand de cold shoulder geven na een zakelijk verschil van belangen waarin je je niet uitspreekt, maakt je in mijn ogen altijd de minder elegante partij.
Ik vind wel, TO, als jij zelf al aanvoelde dat het netter was om de producent van de eerdere opdracht voorrang te geven, dat je dan ook zelf die morele high road had kunnen nemen ipv iemand voor het blok te zetten. Dat was niet netjes van je. Een beetje meer eergevoel, fatsoen, daarin zou je sieren. Echter, die producent kan daarover het gesprek met je aangaan en het zakelijk houden.
dinsdag 1 september 2020 om 08:26
dus ik heb gewoon gelijk, dat TO een aandeel heeft??Bellyflop schreef: ↑01-09-2020 08:22Wat een lulkoek. Je kan prima in een conflict belanden waarbij de schuld geheel bij 1 partij ligt.
In dit geval heeft TO open kaart gespeeld over haar behoeftes en mogelijkheden, en de andere partij is geen gesprek aangegaan over waar bij hen dat een pijnpunt opriep. Dan maakt die andere partij de relatie dus ingewikkeld.
Iemand de cold shoulder geven na een zakelijk verschil van belangen waarin je je niet uitspreekt, maakt je in mijn ogen altijd de minder elegante partij.
Ik vind wel, TO, als jij zelf al aanvoelde dat het netter was om de producent van de eerdere opdracht voorrang te geven, dat je dan ook zelf die morele high road had kunnen nemen ipv iemand voor het blok te zetten. Dat was niet netjes van je. Een beetje meer eergevoel, fatsoen, daarin zou je sieren. Echter, die producent kan daarover het gesprek met je aangaan en het zakelijk houden.
dinsdag 1 september 2020 om 08:30
Ik reageerde op jouw aanname dat in een conflict ALTIJD twee partijen schuld hebben. Dat is gewoon niet waar. Ik hou niet van dat soort platitudes.
Maar als je uit de rest van mijn post wil concluderen dat jij “gelijk” had, prima hoor. Enjoy.
dinsdag 1 september 2020 om 09:37
Ik vind TO niet zakelijk, geen duidelijke afspraken, iemand meenemen als agent/ vriendin zonder enige afspraak over de toekomst, andere opdrachten aannemen als de ene nog niet af is etc.
dinsdag 1 september 2020 om 09:40
als TO prima had gehandeld, had ze nu geen problemen gehad
ER zit heus een kantje aan de andere partijen. Maar daar kan TO weinig aan veranderen.
ze kan wel kijken, wat ze zelf aan kan pakken.
dinsdag 1 september 2020 om 09:42
dinsdag 1 september 2020 om 10:21
Ik schreef dat ze erbij was, niet dat ik haar had meegenomen. Ze was op dat moment toevallig op de uitgeverij voor haar eigen auteurs, en de uitgever riep haar erbij.
dinsdag 1 september 2020 om 10:24
vreemd. had je nu wel of geen deadline bij die opdrachtgever? Je zegt dat je je werk door het aannemen van het andere project namelijk later af zou hebben. Later dan wat?
dinsdag 1 september 2020 om 10:35
dinsdag 1 september 2020 om 10:36
Ik vind ook dat zij de relatie ingewikkeld maken, want waarom voer je anders een gesprek? Zeg gewoon wat je vindt, of als dat te moeilijk is, laat merken (desnoods non-verbaal) dat je er niet blij mee bent. Maar we namen in beide gevallen hartelijk afscheid.Bellyflop schreef: ↑01-09-2020 08:22Wat een lulkoek. Je kan prima in een conflict belanden waarbij de schuld geheel bij 1 partij ligt.
In dit geval heeft TO open kaart gespeeld over haar behoeftes en mogelijkheden, en de andere partij is geen gesprek aangegaan over waar bij hen dat een pijnpunt opriep. Dan maakt die andere partij de relatie dus ingewikkeld.
Iemand de cold shoulder geven na een zakelijk verschil van belangen waarin je je niet uitspreekt, maakt je in mijn ogen altijd de minder elegante partij.
Ik vind wel, TO, als jij zelf al aanvoelde dat het netter was om de producent van de eerdere opdracht voorrang te geven, dat je dan ook zelf die morele high road had kunnen nemen ipv iemand voor het blok te zetten. Dat was niet netjes van je. Een beetje meer eergevoel, fatsoen, daarin zou je sieren. Echter, die producent kan daarover het gesprek met je aangaan en het zakelijk houden.
Wat je laatste punt betreft: als ik de morele high road had genomen, was ik veel geld misgelopen. Ik verdiende op dat moment niks, had geen voorschot van boek 2 maar zou wel een hoog voorschot krijgen van dat nieuwe project. Ik dacht dat mijn uitgever dat zou begrijpen, en ze reageerde inderdaad begripvol. De literaire wereld staat niet bekend om de enorme verdiensten. Daarom zijn de contracten ook zelden bindend (tenzij er een voorschot wordt betaald), het is eerder zo dat je het contract als auteur moet opvatten als een blijk van bewondering: ze geloven in je werk. Dat is fijn, uiteraard, maar van de lucht kan niemand leven. Overigens heb ik er wel voor gepleit bij mijn agent en (vooral) mijn co-auteur (die het onderwerp was van het boek) om mijn uitgever dat boek te geven, maar jammergenoeg gingen zij - logisch ook - voor de hoogste bieder.
dinsdag 1 september 2020 om 10:53
Toen ik ging samenwerken met mijn vriendin/de agent zat ik nog bij een andere uitgever. Een van mijn boeken verscheen daar, vervolgens ging de uitgeverij een jaar later failliet. Ik zat toen zonder uitgever, maar was al aan een nieuw boek begonnen. Daar wilde ik graag een voorschot voor krijgen, omdat deadlines mij enorm motiveren. Dat wilde mijn vriendin niet regelen. Ik vond een andere agent, die een nieuwe uitgeverij én een voorschot regelde.
Ik zou boek 2 later af hebben dan het af zou zijn. Uitgevers weten dat een boek zelden op commando wordt geschreven. Ik ken talloze schrijvers die hun contract niet zijn nagekomen. Nog niet, of ze schrijven het beloofde boek nooit meer, omdat het ze niet lukt, of omdat ze in scheiding liggen, of omdat ze opeens een ander boek willen schrijven, of omdat ze het voorschot hebben uitgegeven aan drank en ze in de Jellinek zitten. Andersom kunnen uitgevers een boek gewoon weigeren, of er nou een contract is of niet. Omdat ze het niet goed genoeg vinden, of omdat ze andere auteurs voorrang geven in de aanbieding/prospectus, of omdat ze - zoals op dit moment, met de Corona-crisis - alleen commerciële boeken willen uitgeven en als jij dan geen thriller hebt geschreven maar een poëziebundel, heb je gewoon pech. Contract of niet. Het is in die zin gewoon geen heel zakelijke wereld. En ook weer wel, omdat auteurs en uitgevers niet zonder elkaar kunnen bestaan.
dinsdag 1 september 2020 om 11:24
Spel dat eens uit voor me?
Ze blijft product 2 gewoon bij de originele uitgever doen.
Er is geen deadline op product 2; ze geeft alleen aan dat ze ánder product (dus niet product 2...) tussendoor bij een ander gaat doen.
Waar is de breuk?
dinsdag 1 september 2020 om 11:26
Dan niks dus. TO zegt heel duidelijk dat er geen deadline was. En zonder tegenbericht ga ik af op wat zij schrijft.
dinsdag 1 september 2020 om 12:03
Ik snap dat ook niet. En gesteld dát de uitgever het als contractbreuk zag, waarom heeft ze dat dan in godsnaam niet gewoon gezegd toen we tegenover elkaar zaten en ik om haar mening vroeg? Dat was eigenlijk mijn oorspronkelijke vraag: ligt het aan mij dat mensen in mijn gezicht glimlachen maar in tweede instantie opeens ijzig reageren? Ik vind het moeilijk om op zo'n moment eerlijk en open te zijn, het is nooit leuk om mensen teleur te stellen, maar ik doe het wel, omdat ik dat gewoon fatsoenlijk gedrag vind. Mijn gedachte daarbij is: als iemand mij zo'n kans niet gunt, zoeken we samen naar een oplossing en desnoods zie ik ervan af. En wordt het me wel gegund, dan kan mij later niets verweten worden en heb ik nog steeds een goede relatie met de uitgever. Het is gewoon raar dat het nu zo anders loopt.
dinsdag 1 september 2020 om 12:08
Je hebt gewoon gelijk hoor. De uitgever weet dat ze niet bij machte is om jou te claimen (zo is het immers niet vastgelegd in het contract). Daar zal ze wel van balen.samarinde schreef: ↑01-09-2020 12:03Ik snap dat ook niet. En gesteld dát de uitgever het als contractbreuk zag, waarom heeft ze dat dan in godsnaam niet gewoon gezegd toen we tegenover elkaar zaten en ik om haar mening vroeg? Dat was eigenlijk mijn oorspronkelijke vraag: ligt het aan mij dat mensen in mijn gezicht glimlachen maar in tweede instantie opeens ijzig reageren? Ik vind het moeilijk om op zo'n moment eerlijk en open te zijn, het is nooit leuk om mensen teleur te stellen, maar ik doe het wel, omdat ik dat gewoon fatsoenlijk gedrag vind. Mijn gedachte daarbij is: als iemand mij zo'n kans niet gunt, zoeken we samen naar een oplossing en desnoods zie ik ervan af. En wordt het me wel gegund, dan kan mij later niets verweten worden en heb ik nog steeds een goede relatie met de uitgever. Het is gewoon raar dat het nu zo anders loopt.
En verder is het gewoon oerstom van haar dat ze niet haar bedenkingen of bezwaren meteen heeft uitgesproken. Mogelijk is ze vooral boos op zichzelf.
Hoe dan ook, als ik jou was zou ik dit gezever naast me neerleggen. En misschien eens uitkijken naar een andere uitgever, met wie je een betere klik hebt.
dinsdag 1 september 2020 om 12:09
het gaat niet om Gunnen, het gaat niet om jou als persoon, maar om een zakelijke dealsamarinde schreef: ↑01-09-2020 12:03Ik snap dat ook niet. En gesteld dát de uitgever het als contractbreuk zag, waarom heeft ze dat dan in godsnaam niet gewoon gezegd toen we tegenover elkaar zaten en ik om haar mening vroeg? Dat was eigenlijk mijn oorspronkelijke vraag: ligt het aan mij dat mensen in mijn gezicht glimlachen maar in tweede instantie opeens ijzig reageren? Ik vind het moeilijk om op zo'n moment eerlijk en open te zijn, het is nooit leuk om mensen teleur te stellen, maar ik doe het wel, omdat ik dat gewoon fatsoenlijk gedrag vind. Mijn gedachte daarbij is: als iemand mij zo'n kans niet gunt, zoeken we samen naar een oplossing en desnoods zie ik ervan af. En wordt het me wel gegund, dan kan mij later niets verweten worden en heb ik nog steeds een goede relatie met de uitgever. Het is gewoon raar dat het nu zo anders loopt.
dinsdag 1 september 2020 om 12:45
Sja, ik denk dat je e.e.a niet zo handig hebt aangepakt en dat je de illusie moet loslaten dat je iemand zakenlijk kan naaien en daarna nog vriendinnen zijn.
Met die agent heb je een punt. Als zij geen voorschot voor je wil regelen uit principe terwijl jij dat wel wilt, dan is zij niet de juiste agent voor jou. Je hebt haar dus soort van “ ontslagen “ en ingeruild voor de concurrent.
Dat vind niemand leuk, dus jouw verwachting dat jullie daarna weer gewoon vrienden zouden zijn, lijkt me dan vreemd.
Inner geval van de uitgever snap ik dan wel weer dat die niet blij is. Natuurlijk gunt ze jou die leuke klus en zal ze je niet tegenhouden.
Maar hoewel het officieel geen contractbreuk is, snap ik wel dat zij het niet tig vind dat je het project waar zij aan verdient en waar Julie afspraken over hadden, in de ijskast zet, voor een leukere klus.
Je kunt iemand iets gunnen en je tegelijkertijd genaaid voelen door diegene.
Want idd als ze jou had gevraagd om die andere klus af te zeggen omdat je nu eenmaal die afspraak met haar had, dan was je vast ook boos geweest. Als jij geld verkiest boven relaties en afspraken, moet je niet raar opkijken dat mensen jou onbetrouwbaar vinden.
Zeker als ze je idd een voorschot heeft betaald voor klus 1.
Stel je voor dat je nu klus 2 wel zou afmaken en zij zou zeggen: ik ga jouw boek pas over 2 jaar uitgeven, want dat komt mijn andere auteurs beter uit. Je wordt ook pas betaald als het boek daadwerkelijk uitgegeven is. Zou jij je dan niet genaaid voelen, ookal kan dit volgens contract?
Met die agent heb je een punt. Als zij geen voorschot voor je wil regelen uit principe terwijl jij dat wel wilt, dan is zij niet de juiste agent voor jou. Je hebt haar dus soort van “ ontslagen “ en ingeruild voor de concurrent.
Dat vind niemand leuk, dus jouw verwachting dat jullie daarna weer gewoon vrienden zouden zijn, lijkt me dan vreemd.
Inner geval van de uitgever snap ik dan wel weer dat die niet blij is. Natuurlijk gunt ze jou die leuke klus en zal ze je niet tegenhouden.
Maar hoewel het officieel geen contractbreuk is, snap ik wel dat zij het niet tig vind dat je het project waar zij aan verdient en waar Julie afspraken over hadden, in de ijskast zet, voor een leukere klus.
Je kunt iemand iets gunnen en je tegelijkertijd genaaid voelen door diegene.
Want idd als ze jou had gevraagd om die andere klus af te zeggen omdat je nu eenmaal die afspraak met haar had, dan was je vast ook boos geweest. Als jij geld verkiest boven relaties en afspraken, moet je niet raar opkijken dat mensen jou onbetrouwbaar vinden.
Zeker als ze je idd een voorschot heeft betaald voor klus 1.
Stel je voor dat je nu klus 2 wel zou afmaken en zij zou zeggen: ik ga jouw boek pas over 2 jaar uitgeven, want dat komt mijn andere auteurs beter uit. Je wordt ook pas betaald als het boek daadwerkelijk uitgegeven is. Zou jij je dan niet genaaid voelen, ookal kan dit volgens contract?
dinsdag 1 september 2020 om 12:51
Maar ik zou wat Marana schreef wel nog ter harte nemen. Wat ik eerder al zei, ik denk dat je inhoudelijk en zakelijk het gewoon goed had geregeld. Maar je communicatiestijl kan misschien anders.
Mij zou hetzelfde als jou kunnen overkomen omdat ik er van uit ga dat als iemand zegt: 'is prima' dat het dat ook is...
Mij zou hetzelfde als jou kunnen overkomen omdat ik er van uit ga dat als iemand zegt: 'is prima' dat het dat ook is...
dinsdag 1 september 2020 om 13:23
klopt., als ik op dit forum een aanname doe, of een mening geef. Zet ik dat er even bij
dinsdag 1 september 2020 om 13:50
Je hebt een punt. Ik zou me zeker genaaid voelen, in jouw voorbeeld. Het verschil is alleen dat ik dat ook tegen haar zou zéggen. Ik zou proberen haar op andere gedachten te brengen. En als dat niet zou lukken, zou ik een andere uitgever zoeken. Ook dát zou ik tegen haar zeggen. Hoe moeilijk kan het zijn?forumfossiel schreef: ↑01-09-2020 12:45Sja, ik denk dat je e.e.a niet zo handig hebt aangepakt en dat je de illusie moet loslaten dat je iemand zakenlijk kan naaien en daarna nog vriendinnen zijn.
Met die agent heb je een punt. Als zij geen voorschot voor je wil regelen uit principe terwijl jij dat wel wilt, dan is zij niet de juiste agent voor jou. Je hebt haar dus soort van “ ontslagen “ en ingeruild voor de concurrent.
Dat vind niemand leuk, dus jouw verwachting dat jullie daarna weer gewoon vrienden zouden zijn, lijkt me dan vreemd.
Inner geval van de uitgever snap ik dan wel weer dat die niet blij is. Natuurlijk gunt ze jou die leuke klus en zal ze je niet tegenhouden.
Maar hoewel het officieel geen contractbreuk is, snap ik wel dat zij het niet tig vind dat je het project waar zij aan verdient en waar Julie afspraken over hadden, in de ijskast zet, voor een leukere klus.
Je kunt iemand iets gunnen en je tegelijkertijd genaaid voelen door diegene.
Want idd als ze jou had gevraagd om die andere klus af te zeggen omdat je nu eenmaal die afspraak met haar had, dan was je vast ook boos geweest. Als jij geld verkiest boven relaties en afspraken, moet je niet raar opkijken dat mensen jou onbetrouwbaar vinden.
Zeker als ze je idd een voorschot heeft betaald voor klus 1.
Stel je voor dat je nu klus 2 wel zou afmaken en zij zou zeggen: ik ga jouw boek pas over 2 jaar uitgeven, want dat komt mijn andere auteurs beter uit. Je wordt ook pas betaald als het boek daadwerkelijk uitgegeven is. Zou jij je dan niet genaaid voelen, ookal kan dit volgens contract?
