Werk & Studie
alle pijlers
Twee keer een conflict - ligt het aan mij?
maandag 31 augustus 2020 om 14:33
Ik ben benieuwd naar jullie mening. Ik ben nu twee keer in een conflictachtige situatie terecht gekomen met vrouwen met wie ik werk en ik vraag me af of het aan mij ligt, en zo ja: wat doe ik verkeerd? Zo nee: waarom reageren zij zo raar?
Om het verhaal in perspectief te plaatsen en toch niet al te herkenbaar te maken: ik ben zelfstandig ondernemer (creatief beroep) en ik werk samen met een agent (die mijn belangen behartigt, zowel hier als in het buitenland) en een producent (die mijn werk uitgeeft).
Het eerste conflict was met mijn agent, die destijds ook een vriendin was. Ik wilde voor mijn nieuwe project graag een voorschot. Zij is degene die dat voor mij regelt. Zij wilde geen voorschot aan mijn producent vragen, omdat geld en creativiteit volgens haar niet samengaan. Ik heb haar meermaals hierover gesproken en uitgelegd dat ik een voorschot wil vanwege de deadline – als er geld wordt betaald, ben je gedwongen het werk op tijd in te leveren en ik hou van die manier van werken. Toch weigerde zij een voorschot te vragen, dat was een principekwestie. Goed, ik heb toen een andere agent benaderd (die wel een voorschot wilde regelen) en mijn oorspronkelijke agent verteld dat ik overwoog om over te stappen. Dat raadde zij me af (logisch). Ik heb haar vervolgens face tot face gesproken en gezegd dat ik ging overstappen, en dat ik hoopte dat ze het begreep. Ja, ze begreep het. Ze reageerde heel aardig en we namen als vriendinnen afscheid. Daarna heb ik nooit meer contact met haar gehad, ze negeert mijn mails en telefoontjes en inmiddels heb ik van anderen begrepen dat ze woedend is.
Het tweede conflict was met mijn producent. Ik tekende enkele jaren geleden een deal voor twee projecten en kreeg daar de helft van het hierboven genoemde voorschot voor. Ik leverde mijn eerste project in, alles liep op rollen. Toen ik aan het tweede project wilde beginnen, kwam er iets onverwachts op mijn pad: ik kon samenwerken met iemand aan een heel interessant project, dat echter al was ondergebracht bij een andere producent. Dat komt vaker voor in mijn vakgebied: mensen maken uitstapjes naar andere producenten en keren daarna weer terug naar hun ‘eigen’ producent. Dit hoort uiteraard wel in goed overleg te gaan, daarom maakte ik een afspraak met mijn producent en vertelde haar over mijn plan. Ik zei dat ik hoopte dat ze het begreep, en dat ik uiteraard mijn belofte (het tweede project) zou inlossen, alleen wat later. Ze feliciteerde me hartelijk, begreep het helemaal en wenste me succes; we zouden contact houden over het tweede project. Vervolgens kwam ik haar kort erna tegen op een receptie en zij negeerde mij volledig. Toen ik op haar afstapte, reageerde ze ijzig, ook haar collega’s keerden me de rug toe.
Wat deed ik fout? Ik vind het heel eigenaardig dat dit mij twee keer overkomt, op min of meer dezelfde manier. Ik ga erdoor twijfelen aan mijn eigen gedrag; ik dacht dat eerlijkheid in werkrelaties minder drama zou veroorzaken, omdat het tenslotte werk is. Of gedragen deze twee vrouwen zich hypocriet? Ik vind het onbegrijpelijk: ik heb volledig open kaart gespeeld, al vond ik het beide keren pijnlijk om iemand te moeten teleurstellen, maar ik ben er wel eerlijk over geweest en heb ze allebei de kans te geven om recht in mijn gezicht te zeggen wat ze ervan vonden.
Ik stel deze vraag omdat ik een heel eind op weg ben met het tweede project, en ik me afvraag of het mij vrij staat om een nieuwe producent te zoeken.
Om het verhaal in perspectief te plaatsen en toch niet al te herkenbaar te maken: ik ben zelfstandig ondernemer (creatief beroep) en ik werk samen met een agent (die mijn belangen behartigt, zowel hier als in het buitenland) en een producent (die mijn werk uitgeeft).
Het eerste conflict was met mijn agent, die destijds ook een vriendin was. Ik wilde voor mijn nieuwe project graag een voorschot. Zij is degene die dat voor mij regelt. Zij wilde geen voorschot aan mijn producent vragen, omdat geld en creativiteit volgens haar niet samengaan. Ik heb haar meermaals hierover gesproken en uitgelegd dat ik een voorschot wil vanwege de deadline – als er geld wordt betaald, ben je gedwongen het werk op tijd in te leveren en ik hou van die manier van werken. Toch weigerde zij een voorschot te vragen, dat was een principekwestie. Goed, ik heb toen een andere agent benaderd (die wel een voorschot wilde regelen) en mijn oorspronkelijke agent verteld dat ik overwoog om over te stappen. Dat raadde zij me af (logisch). Ik heb haar vervolgens face tot face gesproken en gezegd dat ik ging overstappen, en dat ik hoopte dat ze het begreep. Ja, ze begreep het. Ze reageerde heel aardig en we namen als vriendinnen afscheid. Daarna heb ik nooit meer contact met haar gehad, ze negeert mijn mails en telefoontjes en inmiddels heb ik van anderen begrepen dat ze woedend is.
Het tweede conflict was met mijn producent. Ik tekende enkele jaren geleden een deal voor twee projecten en kreeg daar de helft van het hierboven genoemde voorschot voor. Ik leverde mijn eerste project in, alles liep op rollen. Toen ik aan het tweede project wilde beginnen, kwam er iets onverwachts op mijn pad: ik kon samenwerken met iemand aan een heel interessant project, dat echter al was ondergebracht bij een andere producent. Dat komt vaker voor in mijn vakgebied: mensen maken uitstapjes naar andere producenten en keren daarna weer terug naar hun ‘eigen’ producent. Dit hoort uiteraard wel in goed overleg te gaan, daarom maakte ik een afspraak met mijn producent en vertelde haar over mijn plan. Ik zei dat ik hoopte dat ze het begreep, en dat ik uiteraard mijn belofte (het tweede project) zou inlossen, alleen wat later. Ze feliciteerde me hartelijk, begreep het helemaal en wenste me succes; we zouden contact houden over het tweede project. Vervolgens kwam ik haar kort erna tegen op een receptie en zij negeerde mij volledig. Toen ik op haar afstapte, reageerde ze ijzig, ook haar collega’s keerden me de rug toe.
Wat deed ik fout? Ik vind het heel eigenaardig dat dit mij twee keer overkomt, op min of meer dezelfde manier. Ik ga erdoor twijfelen aan mijn eigen gedrag; ik dacht dat eerlijkheid in werkrelaties minder drama zou veroorzaken, omdat het tenslotte werk is. Of gedragen deze twee vrouwen zich hypocriet? Ik vind het onbegrijpelijk: ik heb volledig open kaart gespeeld, al vond ik het beide keren pijnlijk om iemand te moeten teleurstellen, maar ik ben er wel eerlijk over geweest en heb ze allebei de kans te geven om recht in mijn gezicht te zeggen wat ze ervan vonden.
Ik stel deze vraag omdat ik een heel eind op weg ben met het tweede project, en ik me afvraag of het mij vrij staat om een nieuwe producent te zoeken.
dinsdag 1 september 2020 om 14:01
Maar snap je dan echt niet dat zij vind dat ze dat niet kan maken?
Jij laat duidelijk merken dat je die andere opdracht leuker vindt dan die van haar, en het levert je ook nog eens meer geld op.
Natuurlijk zegt ze dan “ gefeliciteerd en veel plezier”, want ze wil jou geen brood uit de mond stoten. Wat ze wel zou doen als ze ook maar enig bezwaar maakt.
Mar ze baalt er wel van.
Het is net alsof je als werkgever een nieuwe medewerker hebt aangenomen,die je eerst 3 weken cursus hebt gegeven, die op de laatste dag van de proeftijd aangeeft dat ie voor 200 euro meer bij de concurrent gaat werken en daar al heeft getekend. Dan kun je als werkgever toch ook alleen nog maar zeggen “ gefeliciteerd en tot ziens”, terwijl je denkt: “ jij komt er bij mij niet meer in”.
Jij laat duidelijk merken dat je die andere opdracht leuker vindt dan die van haar, en het levert je ook nog eens meer geld op.
Natuurlijk zegt ze dan “ gefeliciteerd en veel plezier”, want ze wil jou geen brood uit de mond stoten. Wat ze wel zou doen als ze ook maar enig bezwaar maakt.
Mar ze baalt er wel van.
Het is net alsof je als werkgever een nieuwe medewerker hebt aangenomen,die je eerst 3 weken cursus hebt gegeven, die op de laatste dag van de proeftijd aangeeft dat ie voor 200 euro meer bij de concurrent gaat werken en daar al heeft getekend. Dan kun je als werkgever toch ook alleen nog maar zeggen “ gefeliciteerd en tot ziens”, terwijl je denkt: “ jij komt er bij mij niet meer in”.
dinsdag 1 september 2020 om 14:03
Ze willen of kunnen je niet op andere gedachten brengen. Maar voelen zich tóch genaaid.samarinde schreef: ↑01-09-2020 13:50Je hebt een punt. Ik zou me zeker genaaid voelen, in jouw voorbeeld. Het verschil is alleen dat ik dat ook tegen haar zou zéggen. Ik zou proberen haar op andere gedachten te brengen. En als dat niet zou lukken, zou ik een andere uitgever zoeken. Ook dát zou ik tegen haar zeggen. Hoe moeilijk kan het zijn?
En kennelijk voelen ze zich niet vrij genoeg bij jou om dat direct te zeggen.
Hoe dat komt weet jij misschien beter dan je toe wilt geven aan jezelf.
Omdat je ze geen ruimte geeft om onaardig te zijn? Omdat ze je niet genoeg vertrouwen om eerlijk te zijn? Omdat ze je simpelweg niet boeiend genoeg vinden om direct de confrontatie mee aan te gaan? Omdat ze het doodeng vinden om met jou de confrontatie aan te gaan? (Omdat ze bang zijn voor reactie, verdrietig, boos, gemeen, geenidee).
Punt is, jij denkt nu twee keer een eerlijk gesprek gehad te hebben. En dat was niet zo. Want je partners waren in hun reactie niet eerlijk.
En achteraf waren ze wél eerlijk. En je vraagt je af of het aan jou kan liggen.
Nu kun je heel hard roepen dat jij eerlijk was en hun reactie oneerlijk is. En daar heb je misschien zelfs gelijk in. In dat geval moet je beter opletten wie je in je buurt laat.
Maar misschien heb jij toch een rol, en kun je in de toekomst dit soort dingen (in ieder geval voor jou onverwacht) voorkomen.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
dinsdag 1 september 2020 om 14:13
en daarbij: de meeste mensen zijn conflictmijdendfeow schreef: ↑01-09-2020 14:03Ze willen of kunnen je niet op andere gedachten brengen. Maar voelen zich tóch genaaid.
En kennelijk voelen ze zich niet vrij genoeg bij jou om dat direct te zeggen.
Hoe dat komt weet jij misschien beter dan je toe wilt geven aan jezelf.
Omdat je ze geen ruimte geeft om onaardig te zijn? Omdat ze je niet genoeg vertrouwen om eerlijk te zijn? Omdat ze je simpelweg niet boeiend genoeg vinden om direct de confrontatie mee aan te gaan? Omdat ze het doodeng vinden om met jou de confrontatie aan te gaan? (Omdat ze bang zijn voor reactie, verdrietig, boos, gemeen, geenidee).
het is gewoonweg eenvoudiger om te grimlachen en te zeggen "leuk voor je", en te denken: toedeledokie
Dan om het conflict aan te gaan en op hetzelfde toedeledokie-moment uit te komen
dinsdag 1 september 2020 om 14:42
Ja, dit is het antwoord op mijn vraag, denk ik.feow schreef: ↑01-09-2020 14:03Ze willen of kunnen je niet op andere gedachten brengen. Maar voelen zich tóch genaaid.
En kennelijk voelen ze zich niet vrij genoeg bij jou om dat direct te zeggen.
Hoe dat komt weet jij misschien beter dan je toe wilt geven aan jezelf.
Omdat je ze geen ruimte geeft om onaardig te zijn? Omdat ze je niet genoeg vertrouwen om eerlijk te zijn? Omdat ze je simpelweg niet boeiend genoeg vinden om direct de confrontatie mee aan te gaan? Omdat ze het doodeng vinden om met jou de confrontatie aan te gaan? (Omdat ze bang zijn voor reactie, verdrietig, boos, gemeen, geenidee).
Punt is, jij denkt nu twee keer een eerlijk gesprek gehad te hebben. En dat was niet zo. Want je partners waren in hun reactie niet eerlijk.
En achteraf waren ze wél eerlijk. En je vraagt je af of het aan jou kan liggen.
Nu kun je heel hard roepen dat jij eerlijk was en hun reactie oneerlijk is. En daar heb je misschien zelfs gelijk in. In dat geval moet je beter opletten wie je in je buurt laat.
Maar misschien heb jij toch een rol, en kun je in de toekomst dit soort dingen (in ieder geval voor jou onverwacht) voorkomen.
Ze voelen zich niet vrij om eerlijk tegen me zijn uit eigenbelang: ze willen mijn werk (boek 2) toch wel graag hebben. En dat krijgen ze ook, wat mij betreft. Dat heb ik beloofd, dus dan doe ik het ook. Maar het is wél vervelend om nu te moeten samenwerken met iemand die zich in mijn ogen belachelijk heeft gedragen. Hypocriet, dubbelzinnig. Heb ik eigenlijk geen zin in. Maar ik zie nu wel in dat dit probleem deels door mijzelf is veroorzaakt. Dus tja.
dinsdag 1 september 2020 om 14:45
je ziet het nog steeds vooral als een probleem van hen he?samarinde schreef: ↑01-09-2020 14:42Ja, dit is het antwoord op mijn vraag, denk ik.
Ze voelen zich niet vrij om eerlijk tegen me zijn uit eigenbelang: ze willen mijn werk (boek 2) toch wel graag hebben. En dat krijgen ze ook, wat mij betreft. Dat heb ik beloofd, dus dan doe ik het ook. Maar het is wél vervelend om nu te moeten samenwerken met iemand die zich in mijn ogen belachelijk heeft gedragen. Hypocriet, dubbelzinnig. Heb ik eigenlijk geen zin in. Maar ik zie nu wel in dat dit probleem deels door mijzelf is veroorzaakt. Dus tja.
probeer die knop eens om te krijgen
De ander kun je niet veranderen, je kunt wel zelf beter leren met situaties om te gaan
Wat zou je bijvoorbeeld ene volgende keer anders doen?
dinsdag 1 september 2020 om 14:54
Misschien een eventuele vlg keer niks meer zeggen als je een klus hebt bij een ander?
Je staat niet onder contract bij de 1, hebt geen voorschot en geen tijdslimiet, alleen, van beide kanten, een mondelinge afspraak, waar jij je aan houdt.
Je staat niet onder contract bij de 1, hebt geen voorschot en geen tijdslimiet, alleen, van beide kanten, een mondelinge afspraak, waar jij je aan houdt.
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
dinsdag 1 september 2020 om 15:11
Niet vooral een probleem van hen, dat staat er niet.
Een volgende keer zou ik me duidelijker achter mijn agent verschuilen en hem het gesprek laten voeren/de klappen laten opvangen. Daar betaal ik hem tenslotte voor.
dinsdag 1 september 2020 om 15:14
Hier heb je wat aan to. In plaats van alleen maar reageren op mensen die je eigen strakke beeld beamen. Je kan alleen maar je eigen gedrag veranderen.
dinsdag 1 september 2020 om 15:17
Als je altijd vriendinnetjes wilt blijven, zul je t anders moeten aanpakken. Kan zijn dat je je daar niet gelukkig bij voelt; dat jij je achter hun rug om gaat ergeren.
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
dinsdag 1 september 2020 om 15:20
samarinde schreef: ↑31-08-2020 14:55Ad.1: ik heb het haar van tevoren verteld, en ook dat het voorschot de reden was.
Maar dit is voor je gewoon niet leuk. Jullie hebben een verschil in inzicht, en dat mag. Maar als zij ook nog eens een goede vriendin is dan snap jij toch ook wel dat dit tussen jullie in gaat staan?
Ad.2: dat vind ik ook, maar daarom heb ik het dus met haar besproken. Het is niet aardig, nee. Maar het komt in mijn vak heel vaak voor, het is geen uitzonderlijke situatie, als je er tenminste open over bent (dacht ik).
Zij vond dit waarschijnlijk ook niet aardig maar omdat je in je recht stond, heeft ze haar mond gehouden. Met het idee met haar werk ik niet meer samen”
dinsdag 1 september 2020 om 15:51
Creatieve sector staat nu niet bepaald bekend om z'n zakelijkheid. Als ik het zo lees ben jij redelijk zakelijk en terecht. Jij hebt ook jouw inkomsten nodig! Werk in een sector waar ik zijdelings nog weleens met creatievelingen te maken heb en merk dat er tegen de zakelijke kant nog weleens 'vies' tegenaan wordt gekeken.
Bij mij komt het over dat deze personen het persoonlijk opvatten ipv zakelijk te bekijken. Als jij niet tevreden bent over de werkzaamheden (in geval 1) is het logisch dat je er wat van zegt. Als diegene daar niet in mee wilt gaan, logisch dat je dan iemand zoekt die jouw belangen beter kan behartigen. Je gaat bijvoorbeeld ook geen advocaat betalen waar je niet tevreden over bent, je zoekt een ander.
In geval 2 had zij ook over de brug kunnen komen met een aanbetaling om ervoor te zorgen dat die deadline belangrijker wordt of je erop aanspreken dat project 2 toch echt prio heeft. Zolang het een afspraak is in de zin van ooit gaan we een keer project 2 afronden, zonder verdere concrete afspraken, vind ik het normaal dat je ook andere projecten tussendoor gaat doen. Maar goed, duidelijke afspraken maken is natuurlijk weer erg zakelijk en daar hebben sommige mensen moeite mee. Vrienden en werk combineer ik daarom niet.
Bij mij komt het over dat deze personen het persoonlijk opvatten ipv zakelijk te bekijken. Als jij niet tevreden bent over de werkzaamheden (in geval 1) is het logisch dat je er wat van zegt. Als diegene daar niet in mee wilt gaan, logisch dat je dan iemand zoekt die jouw belangen beter kan behartigen. Je gaat bijvoorbeeld ook geen advocaat betalen waar je niet tevreden over bent, je zoekt een ander.
In geval 2 had zij ook over de brug kunnen komen met een aanbetaling om ervoor te zorgen dat die deadline belangrijker wordt of je erop aanspreken dat project 2 toch echt prio heeft. Zolang het een afspraak is in de zin van ooit gaan we een keer project 2 afronden, zonder verdere concrete afspraken, vind ik het normaal dat je ook andere projecten tussendoor gaat doen. Maar goed, duidelijke afspraken maken is natuurlijk weer erg zakelijk en daar hebben sommige mensen moeite mee. Vrienden en werk combineer ik daarom niet.
dinsdag 1 september 2020 om 16:06
Als ik die uitgever zou zijn en een schrijver tegenover mij komt voor de vorm met mij om tafel terwijl ik aan alles kan merken dat ze dat nieuwe project veel leuker vindt dan wat ze voor mij zou doen, en /of aangeeft dat dat ook veel beter betaalt , dan zou ik dat ervaren als enigszins manipulatief, om of meer geld uit mijn opdracht te slepen, of de verantwoordelijkheid af te schuiven. Zoals iemand al eerder schreef:” puur en alleen door het op tafel leggen van die betere opdracht, zette ze haar werkrelatie op scherp.TinyTiny schreef: ↑01-09-2020 15:51
In geval 2 had zij ook over de brug kunnen komen met een aanbetaling om ervoor te zorgen dat die deadline belangrijker wordt of je erop aanspreken dat project 2 toch echt prio heeft. Zolang het een afspraak is in de zin van ooit gaan we een keer project 2 afronden, zonder verdere concrete afspraken, vind ik het normaal dat je ook andere projecten tussendoor gaat doen. Maar goed, duidelijke afspraken maken is natuurlijk weer erg zakelijk en daar hebben sommige mensen moeite mee. Vrienden en werk combineer ik daarom niet.
De uitgever wilde niet de boze boeman zijn die schrijfster een leuke lucratieve opdracht ontzegt ( want dan moet uitgever nog maar afwachten of schrijfster wel zo professioneel is om toch nog de saaie en minder betalende opdracht uit te voeren). Dus heeft ze alleen in theorie een mogelijkheid om een tegenvoorstel te doen.
En ik zou dan ook zeggen: “ leuk voor je” en denken: “ onbetrouwbaar, doe ik geen zaken meer mee, want als er iets leukers voorbijkomt, kan ik fluiten naar mijn afspraken.”
dinsdag 1 september 2020 om 16:20
Als je dat al de boeman spelen noemt...forumfossiel schreef: ↑01-09-2020 16:06Als ik die uitgever zou zijn en een schrijver tegenover mij komt voor de vorm met mij om tafel terwijl ik aan alles kan merken dat ze dat nieuwe project veel leuker vindt dan wat ze voor mij zou doen, en /of aangeeft dat dat ook veel beter betaalt , dan zou ik dat ervaren als enigszins manipulatief, om of meer geld uit mijn opdracht te slepen, of de verantwoordelijkheid af te schuiven. Zoals iemand al eerder schreef:” puur en alleen door het op tafel leggen van die betere opdracht, zette ze haar werkrelatie op scherp.
De uitgever wilde niet de boze boeman zijn die schrijfster een leuke lucratieve opdracht ontzegt ( want dan moet uitgever nog maar afwachten of schrijfster wel zo professioneel is om toch nog de saaie en minder betalende opdracht uit te voeren). Dus heeft ze alleen in theorie een mogelijkheid om een tegenvoorstel te doen.
En ik zou dan ook zeggen: “ leuk voor je” en denken: “ onbetrouwbaar, doe ik geen zaken meer mee, want als er iets leukers voorbijkomt, kan ik fluiten naar mijn afspraken.”
De afspraak wordt nog steeds nagekomen, maar blijkbaar durft diegene zelf niet de afspraak aan te scherpen om duidelijkheid te scheppen over de deadline danwel inkomsten. Als je toch liever met vage afspraken werkt en je toch iets anders van de samenwerking verwacht dan moet je in een zakelijke relatie ook gewoon kunnen aangeven dat dit niet is wat je had verwacht. Dan kun je er of samen uitkomen, of kiezen zakelijk uit elkaar te gaan. Hier lijken vooral gevoelens bij te komen, ipv gewoon zakelijke afspraken.
dinsdag 1 september 2020 om 16:32
Kennelijk zijn vage afspraken in de schrijversbranche normaal. En ook in zakelijke omgeving spelen emoties een rol en gaat t om vertrouwen en betrouwbaarheid.
Je doet zaken met mensen, en die hebben emoties.
TO geeft zelf aan dat schrijvers notoir onbetrouwbaar zijn, dat ze zelden op tijd leveren ook wanneer ze een voorschot krijgen.
TO heeft voor opdracht 1 een voorschot gekregen, wat kennelijk niet zo gebruikelijk is, en een teken van vertrouwen van de uitgever in haar.
En juist die uitgever die haar tegemoet is gekomen , schuift ze aan de kant omdat dat haar beter uitkomt. Puur zakelijk gezien staat TO in haar recht om hiervoor te kiezen, en uitgever snapt vanuit financieel oogpunt die keuze, maar desondanks voelt ze zich genaaid en is ze boos.
Genoeg mensen die geen zaken meer doen met een bepaald bedrijf of organisatie omdat ze zich onheus bejegend voelen, ookal is de concurrent duurder of minder goed. TO loopt dat risico ook, als ze altijd geld voor het goedhouden van relaties met opdrachtgevers laat gaan.
Je doet zaken met mensen, en die hebben emoties.
TO geeft zelf aan dat schrijvers notoir onbetrouwbaar zijn, dat ze zelden op tijd leveren ook wanneer ze een voorschot krijgen.
TO heeft voor opdracht 1 een voorschot gekregen, wat kennelijk niet zo gebruikelijk is, en een teken van vertrouwen van de uitgever in haar.
En juist die uitgever die haar tegemoet is gekomen , schuift ze aan de kant omdat dat haar beter uitkomt. Puur zakelijk gezien staat TO in haar recht om hiervoor te kiezen, en uitgever snapt vanuit financieel oogpunt die keuze, maar desondanks voelt ze zich genaaid en is ze boos.
Genoeg mensen die geen zaken meer doen met een bepaald bedrijf of organisatie omdat ze zich onheus bejegend voelen, ookal is de concurrent duurder of minder goed. TO loopt dat risico ook, als ze altijd geld voor het goedhouden van relaties met opdrachtgevers laat gaan.
dinsdag 1 september 2020 om 16:48
Hoezo?
dinsdag 1 september 2020 om 16:54
Ik werk in ongeveer dezelfde branche als TO en dit zou echt not done zijn voor mij.simbalabimba schreef: ↑01-09-2020 14:54Misschien een eventuele vlg keer niks meer zeggen als je een klus hebt bij een ander?
Je staat niet onder contract bij de 1, hebt geen voorschot en geen tijdslimiet, alleen, van beide kanten, een mondelinge afspraak, waar jij je aan houdt.
Daar krijg je echt enorm gedonder mee.
Wat eten we vanavond?
dinsdag 1 september 2020 om 17:00
Ja, dit klopt wel zo ongeveer. Het is nu nog maar de vraag of zij, zoals hier meermaals wordt gesteld, "geen zaken meer met mij wil doen". Ik denk dat ze dat nog wél wil (weet ik niet zeker, uiteraard) maar daarmee kom ik in een nogal diffuse situatie terecht waarin ik niet weet wat ik aan haar heb. Ja, dat is mijn eigen schuld. Neemt niet weg dat ik twijfel over deze uitgever. Gaat ze straks nog het vuur uit haar sloffen lopen voor mijn boek? Misschien niet. En het vervelende is: dat gaat ze me blijkbaar niet vertellen. Want ze heeft twee gezichten. En dat vind ik lastig werken; ik wil wel haar vertrouwen (terug) hebben.forumfossiel schreef: ↑01-09-2020 16:32Kennelijk zijn vage afspraken in de schrijversbranche normaal. En ook in zakelijke omgeving spelen emoties een rol en gaat t om vertrouwen en betrouwbaarheid.
Je doet zaken met mensen, en die hebben emoties.
TO geeft zelf aan dat schrijvers notoir onbetrouwbaar zijn, dat ze zelden op tijd leveren ook wanneer ze een voorschot krijgen.
TO heeft voor opdracht 1 een voorschot gekregen, wat kennelijk niet zo gebruikelijk is, en een teken van vertrouwen van de uitgever in haar.
En juist die uitgever die haar tegemoet is gekomen , schuift ze aan de kant omdat dat haar beter uitkomt. Puur zakelijk gezien staat TO in haar recht om hiervoor te kiezen, en uitgever snapt vanuit financieel oogpunt die keuze, maar desondanks voelt ze zich genaaid en is ze boos.
Genoeg mensen die geen zaken meer doen met een bepaald bedrijf of organisatie omdat ze zich onheus bejegend voelen, ookal is de concurrent duurder of minder goed. TO loopt dat risico ook, als ze altijd geld voor het goedhouden van relaties met opdrachtgevers laat gaan.
dinsdag 1 september 2020 om 17:28
als iets later af is dan is er toch afgesproken wanneer het af had moeten zijn? Als er geen afspraak was dan kan je ook niet een project ‘later’ af hebben.
dinsdag 1 september 2020 om 17:47
Hier ook een schrijver. Overigens zonder agent, waarom heb je die eigenlijk? Ik kan alles prima rechtstreeks regelen met de uitgeverijen waarvoor ik schrijf.
In dat eerste vind ik dat je gelijk hebt. dat ze geen voorschot voor je wilde regelen vind ik echt raar, dat geld en creativiteit niet samengaan ook. Ook schrijvers leven graag ergens van. Ik denk dat het gewoon niet handig is geweest om een vriendin als agent te hebben, zeker niet als je uiteenlopende opvattingen hebt.
Dat tweede vind ik wel anders. Als je al een contract had en daarin stond een inlevertermijn dan vind ik wel dat je je daar in principe aan hoort te houden, tenzij er sprake is van overmacht of jje, ondanks dat je je uiterste best hebt gedaan, de deadline gewoon niet redt, bijvoorbeeld omdat er in de redactieronde nog te veel aan moet gebeuren. Een ander project dat er tussendoor komt vind ik iets anders. Dat schrijvers notoir onbetrouwbaar zijn vind ik een raar argument. Als er nog helemaal geen contract is omdat je nog in de conceptfase zit dan is het wat anders, dan is je boek nog helemaal niet ingepland en kan je er gerust langer over doen dan gepland, maar als je boek al wel is ingepland, of in je contract, of in (mondeling) overleg dan vind ik dat je tenminste je best moet doen om het op tijd af te krijgen.
Wel vind ik dat de uitgeverij op jouw vraag meteen had moeten aangeven dat ze wilden dat je je aan de planning hield, eerst zeggen dat het niet erg is en dan later kortaf gaan doen vind ik onprofessioneel gedrag.
In dat eerste vind ik dat je gelijk hebt. dat ze geen voorschot voor je wilde regelen vind ik echt raar, dat geld en creativiteit niet samengaan ook. Ook schrijvers leven graag ergens van. Ik denk dat het gewoon niet handig is geweest om een vriendin als agent te hebben, zeker niet als je uiteenlopende opvattingen hebt.
Dat tweede vind ik wel anders. Als je al een contract had en daarin stond een inlevertermijn dan vind ik wel dat je je daar in principe aan hoort te houden, tenzij er sprake is van overmacht of jje, ondanks dat je je uiterste best hebt gedaan, de deadline gewoon niet redt, bijvoorbeeld omdat er in de redactieronde nog te veel aan moet gebeuren. Een ander project dat er tussendoor komt vind ik iets anders. Dat schrijvers notoir onbetrouwbaar zijn vind ik een raar argument. Als er nog helemaal geen contract is omdat je nog in de conceptfase zit dan is het wat anders, dan is je boek nog helemaal niet ingepland en kan je er gerust langer over doen dan gepland, maar als je boek al wel is ingepland, of in je contract, of in (mondeling) overleg dan vind ik dat je tenminste je best moet doen om het op tijd af te krijgen.
Wel vind ik dat de uitgeverij op jouw vraag meteen had moeten aangeven dat ze wilden dat je je aan de planning hield, eerst zeggen dat het niet erg is en dan later kortaf gaan doen vind ik onprofessioneel gedrag.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 1 september 2020 om 18:11
Ik heb een agent omdat ik graag een voorschot wilde. Ik ben niet zó zakelijk dat ik een hoog bedrag krijg losgepeuterd bij iemand die ik uit de wandelgangen (en van leuke feestjes) ken, en dat kan een agent wel heel goed. Hij stuurt een concept rond en laat alle uitgeverijen bieden - de hoogste bieder wint. Dan heb je dus een mooi voorschot. Financieel maakt het weinig uit, onderaan de streep, omdat je het voorschot terugbetaalt met je royalty's. Het is dus vooral handig als je een deadline nodig hebt: het geldbedrag maakt zo'n boek ineens 'belangrijk', er staat echt iets op het spel voor beide partijen, en de kans is groter dat een uitgeverij hard gaat rennen om het geld terug te verdienen. Dat is voor mij de reden. (Mijn vorige agent, mijn vriendin, werd mij min of meer in de maag gesplitst vanwege buitenlandse rechten, ik was toen nog niet op de hoogte van dingen als voorschotten en dacht: nou ja, prima. Whatever.)Susan schreef: ↑01-09-2020 17:47Hier ook een schrijver. Overigens zonder agent, waarom heb je die eigenlijk? Ik kan alles prima rechtstreeks regelen met de uitgeverijen waarvoor ik schrijf.
In dat eerste vind ik dat je gelijk hebt. dat ze geen voorschot voor je wilde regelen vind ik echt raar, dat geld en creativiteit niet samengaan ook. Ook schrijvers leven graag ergens van. Ik denk dat het gewoon niet handig is geweest om een vriendin als agent te hebben, zeker niet als je uiteenlopende opvattingen hebt.
Dat tweede vind ik wel anders. Als je al een contract had en daarin stond een inlevertermijn dan vind ik wel dat je je daar in principe aan hoort te houden, tenzij er sprake is van overmacht of jje, ondanks dat je je uiterste best hebt gedaan, de deadline gewoon niet redt, bijvoorbeeld omdat er in de redactieronde nog te veel aan moet gebeuren. Een ander project dat er tussendoor komt vind ik iets anders. Dat schrijvers notoir onbetrouwbaar zijn vind ik een raar argument. Als er nog helemaal geen contract is omdat je nog in de conceptfase zit dan is het wat anders, dan is je boek nog helemaal niet ingepland en kan je er gerust langer over doen dan gepland, maar als je boek al wel is ingepland, of in je contract, of in (mondeling) overleg dan vind ik dat je tenminste je best moet doen om het op tijd af te krijgen.
Wel vind ik dat de uitgeverij op jouw vraag meteen had moeten aangeven dat ze wilden dat je je aan de planning hield, eerst zeggen dat het niet erg is en dan later kortaf gaan doen vind ik onprofessioneel gedrag.
Wat het tweede punt betreft: ik heb destijds een contract getekend voor twee boeken. Eén boek was bijna af en had al een titel, een deadline en een verschijningsdatum. Het andere boek heet in het contract 'Boek 2', heeft geen titel, geen deadline, geen verschijningsdatum en is dus typisch zo'n boek dat hopelijk ooit het licht gaat zien.
dinsdag 1 september 2020 om 18:15
Nou ja, schrijvers werken altijd. Tenzij ze niet werken. Of geen goed idee hebben. Geen inspiratie. Een persoonlijke crisis. In de boekenwereld (de literaire, in dit geval, want voor commerciële boeken werkt het anders) kunnen per definitie geen harde projectafspraken worden gemaakt. (De redacteur van A.F.Th. van der Heijden, las ik ooit, kwam hem elke ochtend warme croissantjes brengen, in de hoop dat hij in godsnaam goed gestemd zou zijn en dat bóek zou afmaken, eindelijk). Dat is een beetje de werksfeer. Niet voor mij, hoor, want niemand brengt mij ooit warme croissantjes.
dinsdag 1 september 2020 om 18:15
Oké, in dat geval is het contract zo weinig concreet dat ik me wel kan voorstellen dat er een andere opdracht tussendoor kan komen. Al moet ik wel zeggen dat ik bij mijn ene uitgeverij in het begin een afspraak heb gemaakt voor drie boeken (wel drie afzonderlijke contracten) en dat ik wel weet dat het de bedoeling is dat die redelijk kort na elkaar af zijn. De inlever- en verschijningsdata lagen vooraf niet vast en er is altijd wel overleg mogelijk, maar ik denk niet dat ik er mee aan moet komen dat ik iets anders ben gaan doen waar ik zo door opgeslokt word dat ik het volgende boek pas ergens over een jaar in kan leveren.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
