Werk & Studie
alle pijlers
Werken in onderwijs- echt zo zwaar?
maandag 8 juni 2009 om 11:43
titania beschrijft de doodsteek voor de onderwijskwaliteit. Voor zo'n 'coach' is het wel lekker relaxed ja, als de studenten voortdurend zelfstandig en in groepen aan de slag moeten. Maar de studenten klagen steen en been (althans, degenen die iets willen leren in plaats van enkel makkelijk aan een diploma komen).
maandag 8 juni 2009 om 14:48
quote:Mille schreef op 04 juni 2009 @ 13:15:
Reactie op Maudym, beetje onduidelijk want om de een of andere duistere reden krijg ik een reageerscherm zonder opties als vet maken/ onderstrepen enz, maar je weet zelf wel wat jouw tekst was:
Wat betekent VSO?
Is inmiddels al uitgelegd, voortgezet speciaal onderwijs.
Continurooster betekent dus ook dat je rond 3 uur klaar bent?
Nee, dan zijn de leerlingen klaar, en ben ik klaar met lesgeven. Dat wil echt niet zeggen dat er niks meer te doen is hoor.
Dan heb je dus nog 3 uur (tot 18.00) om na te kijken en voor te bereiden en handelingsplannen schrijven, toch?{/b}
Het duurt toch 1 jaar? daarna krijg je "verse" leerlingen.
??? Ik begrijp werkelijk waar niet hoe je deze vraag kunt bedenken. Bovendien leg ik het in mijn bericht al min of meer uit; er is altijd meer te doen, het is nooit af.
Na 1 schooljaar ronden de leerlingen toch het jaar af? Dan is het toch klaar? Je maakt toch een planning voor een jaar, om je boeken in 1 schooljaar uit te krijgen? Na de zomervakantie begin je aan een nieuw schooljaar, dus daar is toch het begin en het eind?
Als ik als schilder een muur moet schilderen is het klaar zodra de muur gedaan is, de verf is opgeruimd en de kwasten schoon zijn.
In het onderwijs kom je aan zoveel dingen amper toe, dat je vaak het gevoel hebt dat je tekort schiet -en als je daar wat aan wilt doen, ben je dus 's avonds en in het weekend nog heel lang bezig. Mijn lessen voorbereiden lukt wel; er iets bijzonders van maken niet. Handelinsgplannen schrijven en basiszorg bieden lukt wel, maar een leerling echt gericht helpen kost teveel tijd, zeker als je er een heleboel hebt (ik geef aan meerdere klassen les).
Even resumé: heb je nou het gevoel dat je meer dan 8 werkuren per dag maakt? En dat jouw 8 uur zwaarder zijn dan die van de gemiddelde HBO-er?
Ja, ik maak zeker meer dan 8 uur per dag. Als ik alle dingen erbij optel die ik 's avonds en in het weekend nog doe, en alle avonden en dagen die ik terugkom op school, ook als het officieel mijn vrije dag is, kom ik daar makkelijk overheen.
En nee, ik durf niet zomaar te zeggen dat het zwaarder is dan van de gemiddelde HBO'er. Ik vind het zelf goed te doen, vooral ook omdat ik het leuk vind, en omdat ik bepaalde dingen vrij snel kan (bv. nakijken) of snel leer (bv. bij nascholingscursus).
Maar er zijn een aantal factoren die het wel zwaar maken ja, zoals het feit dat het eigenlijk nooit genoeg is, en zoals het feit dat je vaak absurd weinig pauze hebt en dat je tijdens de lessen steeds je volledige aandacht bij de klas moet hebben.Ik denk dat iedereen z'n baan als zwaar ervaart. Waarom voeren we deze discussie dan, want als het onderwijs onoverkomelijk zwaar zou zijn, zou je er toch uitstappen na een paar jaar?
Reactie op Maudym, beetje onduidelijk want om de een of andere duistere reden krijg ik een reageerscherm zonder opties als vet maken/ onderstrepen enz, maar je weet zelf wel wat jouw tekst was:
Wat betekent VSO?
Is inmiddels al uitgelegd, voortgezet speciaal onderwijs.
Continurooster betekent dus ook dat je rond 3 uur klaar bent?
Nee, dan zijn de leerlingen klaar, en ben ik klaar met lesgeven. Dat wil echt niet zeggen dat er niks meer te doen is hoor.
Dan heb je dus nog 3 uur (tot 18.00) om na te kijken en voor te bereiden en handelingsplannen schrijven, toch?{/b}
Het duurt toch 1 jaar? daarna krijg je "verse" leerlingen.
??? Ik begrijp werkelijk waar niet hoe je deze vraag kunt bedenken. Bovendien leg ik het in mijn bericht al min of meer uit; er is altijd meer te doen, het is nooit af.
Na 1 schooljaar ronden de leerlingen toch het jaar af? Dan is het toch klaar? Je maakt toch een planning voor een jaar, om je boeken in 1 schooljaar uit te krijgen? Na de zomervakantie begin je aan een nieuw schooljaar, dus daar is toch het begin en het eind?
Als ik als schilder een muur moet schilderen is het klaar zodra de muur gedaan is, de verf is opgeruimd en de kwasten schoon zijn.
In het onderwijs kom je aan zoveel dingen amper toe, dat je vaak het gevoel hebt dat je tekort schiet -en als je daar wat aan wilt doen, ben je dus 's avonds en in het weekend nog heel lang bezig. Mijn lessen voorbereiden lukt wel; er iets bijzonders van maken niet. Handelinsgplannen schrijven en basiszorg bieden lukt wel, maar een leerling echt gericht helpen kost teveel tijd, zeker als je er een heleboel hebt (ik geef aan meerdere klassen les).
Even resumé: heb je nou het gevoel dat je meer dan 8 werkuren per dag maakt? En dat jouw 8 uur zwaarder zijn dan die van de gemiddelde HBO-er?
Ja, ik maak zeker meer dan 8 uur per dag. Als ik alle dingen erbij optel die ik 's avonds en in het weekend nog doe, en alle avonden en dagen die ik terugkom op school, ook als het officieel mijn vrije dag is, kom ik daar makkelijk overheen.
En nee, ik durf niet zomaar te zeggen dat het zwaarder is dan van de gemiddelde HBO'er. Ik vind het zelf goed te doen, vooral ook omdat ik het leuk vind, en omdat ik bepaalde dingen vrij snel kan (bv. nakijken) of snel leer (bv. bij nascholingscursus).
Maar er zijn een aantal factoren die het wel zwaar maken ja, zoals het feit dat het eigenlijk nooit genoeg is, en zoals het feit dat je vaak absurd weinig pauze hebt en dat je tijdens de lessen steeds je volledige aandacht bij de klas moet hebben.Ik denk dat iedereen z'n baan als zwaar ervaart. Waarom voeren we deze discussie dan, want als het onderwijs onoverkomelijk zwaar zou zijn, zou je er toch uitstappen na een paar jaar?
maandag 8 juni 2009 om 18:26
Dat doen dus ook iets teveel jonge leraren, eruitstappen na een paar jaar.
Ik begrijp ook niet waarom we deze discussie voeren, maar om andere redenen dan jij: ik weet dat de burnoutcijfers in het onderwijs hoger zijn dan in andere sectoren, ik weet dat Nederlandse leraren meer uren voor de klas staan en vollere klassen hebben dan leraren in de rest van Europa, ik weet dat we nauwelijks meer leraren met een goeie opleiding kunnen krijgen en ik weet dat Rinnooy-Kan heeft uitgezocht dat leraren minder verdienen dan anderen met een vergelijkbare opleiding.
Waarom daar iets over te discussieren valt is mij een raadsel, het zijn nl. gewoon feiten, harde cijfers. Dat er mensen blijven die de werkdruk als laag inschatten of het salaris als hoog, prima, maar de cijfers spreken hen tegen en zo'n discussie kan op niets anders uitlopen dan welles-nietes.
Ik begrijp ook niet waarom we deze discussie voeren, maar om andere redenen dan jij: ik weet dat de burnoutcijfers in het onderwijs hoger zijn dan in andere sectoren, ik weet dat Nederlandse leraren meer uren voor de klas staan en vollere klassen hebben dan leraren in de rest van Europa, ik weet dat we nauwelijks meer leraren met een goeie opleiding kunnen krijgen en ik weet dat Rinnooy-Kan heeft uitgezocht dat leraren minder verdienen dan anderen met een vergelijkbare opleiding.
Waarom daar iets over te discussieren valt is mij een raadsel, het zijn nl. gewoon feiten, harde cijfers. Dat er mensen blijven die de werkdruk als laag inschatten of het salaris als hoog, prima, maar de cijfers spreken hen tegen en zo'n discussie kan op niets anders uitlopen dan welles-nietes.
maandag 8 juni 2009 om 21:07
Na 1 schooljaar ronden de leerlingen toch het jaar af? Dan is het toch klaar? Je maakt toch een planning voor een jaar, om je boeken in 1 schooljaar uit te krijgen? Na de zomervakantie begin je aan een nieuw schooljaar, dus daar is toch het begin en het eind?
Als ik als schilder een muur moet schilderen is het klaar zodra de muur gedaan is, de verf is opgeruimd en de kwasten schoon zijn.
In het onderwijs kom je aan zoveel dingen amper toe, dat je vaak het gevoel hebt dat je tekort schiet -en als je daar wat aan wilt doen, ben je dus 's avonds en in het weekend nog heel lang bezig. Mijn lessen voorbereiden lukt wel; er iets bijzonders van maken niet. Handelinsgplannen schrijven en basiszorg bieden lukt wel, maar een leerling echt gericht helpen kost teveel tijd, zeker als je er een heleboel hebt (ik geef aan meerdere klassen les).
Ja, het jaar heeft een begin en een eind, maar dat is wel wat anders dan dat je aan het einde van de dag gewoon klaar bent en niks meer hoeft mee te nemen of hoeft te doen he? Het gaat niet alleen maar om de boekjes uit krijgen. Bovendien ben ik bijvoorbeeld 3 jaar lang mentor van dezelfde klas en geef ik ook een aantal klassen meerdere jaren achter elkaar les.
Ik denk dat iedereen z'n baan als zwaar ervaart. Waarom voeren we deze discussie dan, want als het onderwijs onoverkomelijk zwaar zou zijn, zou je er toch uitstappen na een paar jaar?
En nee, ik durf niet zomaar te zeggen dat het zwaarder is dan van de gemiddelde HBO'er. Ik vind het zelf goed te doen, vooral ook omdat ik het leuk vind, en omdat ik bepaalde dingen vrij snel kan (bv. nakijken) of snel leer (bv. bij nascholingscursus).
Maar er zijn een aantal factoren die het wel zwaar maken ja, zoals het feit dat het eigenlijk nooit genoeg is, en zoals het feit dat je vaak absurd weinig pauze hebt en dat je tijdens de lessen steeds je volledige aandacht bij de klas moet hebben.
Je leest niet goed! Op allebei de vragen kan ik gewoon een stukje uit mijn eerdere reactie quoten, waarin ik daar dus al een antwoord op heb gegeven. Ik zeg niet dat ik het zwaar vind, ik zeg dat er factoren zijn die het zwaar maken, zoals die er ongetwijfeld ook bij andere banen zijn.
Als ik als schilder een muur moet schilderen is het klaar zodra de muur gedaan is, de verf is opgeruimd en de kwasten schoon zijn.
In het onderwijs kom je aan zoveel dingen amper toe, dat je vaak het gevoel hebt dat je tekort schiet -en als je daar wat aan wilt doen, ben je dus 's avonds en in het weekend nog heel lang bezig. Mijn lessen voorbereiden lukt wel; er iets bijzonders van maken niet. Handelinsgplannen schrijven en basiszorg bieden lukt wel, maar een leerling echt gericht helpen kost teveel tijd, zeker als je er een heleboel hebt (ik geef aan meerdere klassen les).
Ja, het jaar heeft een begin en een eind, maar dat is wel wat anders dan dat je aan het einde van de dag gewoon klaar bent en niks meer hoeft mee te nemen of hoeft te doen he? Het gaat niet alleen maar om de boekjes uit krijgen. Bovendien ben ik bijvoorbeeld 3 jaar lang mentor van dezelfde klas en geef ik ook een aantal klassen meerdere jaren achter elkaar les.
Ik denk dat iedereen z'n baan als zwaar ervaart. Waarom voeren we deze discussie dan, want als het onderwijs onoverkomelijk zwaar zou zijn, zou je er toch uitstappen na een paar jaar?
En nee, ik durf niet zomaar te zeggen dat het zwaarder is dan van de gemiddelde HBO'er. Ik vind het zelf goed te doen, vooral ook omdat ik het leuk vind, en omdat ik bepaalde dingen vrij snel kan (bv. nakijken) of snel leer (bv. bij nascholingscursus).
Maar er zijn een aantal factoren die het wel zwaar maken ja, zoals het feit dat het eigenlijk nooit genoeg is, en zoals het feit dat je vaak absurd weinig pauze hebt en dat je tijdens de lessen steeds je volledige aandacht bij de klas moet hebben.
Je leest niet goed! Op allebei de vragen kan ik gewoon een stukje uit mijn eerdere reactie quoten, waarin ik daar dus al een antwoord op heb gegeven. Ik zeg niet dat ik het zwaar vind, ik zeg dat er factoren zijn die het zwaar maken, zoals die er ongetwijfeld ook bij andere banen zijn.
maandag 8 juni 2009 om 21:12
dinsdag 9 juni 2009 om 10:31
Wat mij een beetje opvalt in deze discussie is dat docenten kost wat het kost willen dat iedereen het met hen eens is dat hun werk zwaar is. Hoe komt dat toch? Omdat jullie voor de klas staan en kinderen wat bijbrengen willen jullie de forummers ook overtuigen van jullie waarheid?
Ik geloof ook best dat 't zwaar is, daar niet van, maar mijn vorige baan was ook erg zwaar. Ongetwijfeld op een heel andere manier. En er zijn nog veel meer banen die zwaar zijn. Wat maakt 't uit als er mensen zijn die die mening hebben? Waarom moet iedereen (die niet in t onderwijs werkt) er van overtuigd raken dat 't onderwijs zo vreseslijk zwaar is. Zwaarder dan andere beroepen?
Ik ga het binnenkort zelf ondervinden en denk absoluut dat ik 't pittig ga krijgen, als zij-instromer. Maar heb al eerder een vak uitgeoefend zonder dat ik daarvoor naar school was geweest, en ook dat was zwaar, maar wel heel leuk. Het putte me uit, maar gaf me ook energie.
Wetenschap lijkt mij persoonlijk erg zwaar. En de zorg (ook mbo of mss nog lager niveau) lijkt me heel zwaar. De baan van mijn directeur lijkt me zwaar. Iedere dag een paar uur live een radioprogramma presenteren vol met inhoudelijke interviews lijkt me zwaar. Er zijn zoveel banen waar je in weekenden werkt, werk mee naar huis neemt, werkdruk ervaart, scherp moet zijn. Het onderwijs heeft daar geen claim op.
Ik heb ook super relaxed werk gedaan, op kantoor idd. Kan je prima beetje weg suffen, lang met een collega kletsen, internetten. Maar is geen hol aan!! Verveelde me dood, nul uitdaging. Moet er niet aan denken mijn leven zo te slijten. Een burn-out krijg je er niet van nee, maar je wordt wel super suf.
Waarom doet niet iedereen 't werk dat ie leuk vind zonder zo te klagen en te kijken of 't gras ergens groener is. Als je denkt dat 't onderwijs relaxed is, ga 't doen! Er zijn inderdaad volop banen (is heus niet voor niks) en maak je nuttig. Ga ik ook doen Als jij vindt dat 't onderwijs ondoenlijk zwaar is en kantoor (of iets anders) lekker relaxed: ga dát doen!
Ik maak me niet heel erg zorgen over de zwaarte van het vak, ja ik denk dat 't pittig is, maar bereid me daar op voor en zoek ook uitdaging. Waar ik me wel zorgen over maak (en blijf maken als ik dit topic lees) is de klaagcultuur onder docenten. ook daar hebben docenten geen claim op, heb dat meer meegemaakt, maar is wel heel vervelend en demotiverend. Jullie praten jezelf en anderen naar beneden. Waarom? Om bevestiging te krijgen dat 't zo zwaar is?
Ik ken een aantal mensen die met veel plezier hun hele werkende leven al leraar zijn. Schatrijk zijn ze niet maar verdienen een prima salaris, ze hebben veel vrije tijd (ouwe lullen dagen), wel met pieken en vinden hun vak mooi. Ik lees dit hier helaas te weinig.
Ik geloof ook best dat 't zwaar is, daar niet van, maar mijn vorige baan was ook erg zwaar. Ongetwijfeld op een heel andere manier. En er zijn nog veel meer banen die zwaar zijn. Wat maakt 't uit als er mensen zijn die die mening hebben? Waarom moet iedereen (die niet in t onderwijs werkt) er van overtuigd raken dat 't onderwijs zo vreseslijk zwaar is. Zwaarder dan andere beroepen?
Ik ga het binnenkort zelf ondervinden en denk absoluut dat ik 't pittig ga krijgen, als zij-instromer. Maar heb al eerder een vak uitgeoefend zonder dat ik daarvoor naar school was geweest, en ook dat was zwaar, maar wel heel leuk. Het putte me uit, maar gaf me ook energie.
Wetenschap lijkt mij persoonlijk erg zwaar. En de zorg (ook mbo of mss nog lager niveau) lijkt me heel zwaar. De baan van mijn directeur lijkt me zwaar. Iedere dag een paar uur live een radioprogramma presenteren vol met inhoudelijke interviews lijkt me zwaar. Er zijn zoveel banen waar je in weekenden werkt, werk mee naar huis neemt, werkdruk ervaart, scherp moet zijn. Het onderwijs heeft daar geen claim op.
Ik heb ook super relaxed werk gedaan, op kantoor idd. Kan je prima beetje weg suffen, lang met een collega kletsen, internetten. Maar is geen hol aan!! Verveelde me dood, nul uitdaging. Moet er niet aan denken mijn leven zo te slijten. Een burn-out krijg je er niet van nee, maar je wordt wel super suf.
Waarom doet niet iedereen 't werk dat ie leuk vind zonder zo te klagen en te kijken of 't gras ergens groener is. Als je denkt dat 't onderwijs relaxed is, ga 't doen! Er zijn inderdaad volop banen (is heus niet voor niks) en maak je nuttig. Ga ik ook doen Als jij vindt dat 't onderwijs ondoenlijk zwaar is en kantoor (of iets anders) lekker relaxed: ga dát doen!
Ik maak me niet heel erg zorgen over de zwaarte van het vak, ja ik denk dat 't pittig is, maar bereid me daar op voor en zoek ook uitdaging. Waar ik me wel zorgen over maak (en blijf maken als ik dit topic lees) is de klaagcultuur onder docenten. ook daar hebben docenten geen claim op, heb dat meer meegemaakt, maar is wel heel vervelend en demotiverend. Jullie praten jezelf en anderen naar beneden. Waarom? Om bevestiging te krijgen dat 't zo zwaar is?
Ik ken een aantal mensen die met veel plezier hun hele werkende leven al leraar zijn. Schatrijk zijn ze niet maar verdienen een prima salaris, ze hebben veel vrije tijd (ouwe lullen dagen), wel met pieken en vinden hun vak mooi. Ik lees dit hier helaas te weinig.
dinsdag 9 juni 2009 om 18:39
quote:Duivelijntje schreef op 09 juni 2009 @ 10:31:
Wat mij een beetje opvalt in deze discussie is dat docenten kost wat het kost willen dat iedereen het met hen eens is dat hun werk zwaar is. Hoe komt dat toch? Omdat jullie voor de klas staan en kinderen wat bijbrengen willen jullie de forummers ook overtuigen van jullie waarheid?
Omdat we altijd te maken krijgen met het vooroordeel dat het zo'n luizenbaan is, en omdat we niet te beroerd zijn om forummers die enkel afgaan op hun eigen gekleurde beeld te wijzen op de uitkomsten van diverse objectieve onderzoeken. En dat willen we -of althans ik- omdat het hard nodig is dat er iets aan o.a. die werkdruk gedaan wordt en belangrijk dat dat wordt onderkend.
Kom op, zoveel leerlingen krijgen nu niet het onderwijs waar ze recht op hebben, zoveel kinderen worden tekortgedaan, ik wil dat graag veranderen. Dat betekent je ogenen openen voor de oorzaken van het lerarentekort en de combinatie werkdruk/salaris is daar een van.
Niemand beweert hier dat het NIET mogelijk is dat er individuele leraren bestaan die hun werk relaxed vinden, of goed te doen, dat er leraren bestaan die weinig tot geen last hebben van werkdruk. Uitzonderingen zijn er altijd. Ik zie dat niemand ontkennen.
Maak die uitzonderingen alleen niet tot regel, want dan maak je een denkfout. Blind zijn voor dingen die het lerarentekort en een daling van de onderwijskwaliteit hebben veroorzaakt is niet constructief. Dan liever de problemen benoemen -ook al blijf je dan immer het woord 'klaagcultuur' naar je hoofd krijgen- en er oplossingen voor zoeken.
Wat mij een beetje opvalt in deze discussie is dat docenten kost wat het kost willen dat iedereen het met hen eens is dat hun werk zwaar is. Hoe komt dat toch? Omdat jullie voor de klas staan en kinderen wat bijbrengen willen jullie de forummers ook overtuigen van jullie waarheid?
Omdat we altijd te maken krijgen met het vooroordeel dat het zo'n luizenbaan is, en omdat we niet te beroerd zijn om forummers die enkel afgaan op hun eigen gekleurde beeld te wijzen op de uitkomsten van diverse objectieve onderzoeken. En dat willen we -of althans ik- omdat het hard nodig is dat er iets aan o.a. die werkdruk gedaan wordt en belangrijk dat dat wordt onderkend.
Kom op, zoveel leerlingen krijgen nu niet het onderwijs waar ze recht op hebben, zoveel kinderen worden tekortgedaan, ik wil dat graag veranderen. Dat betekent je ogenen openen voor de oorzaken van het lerarentekort en de combinatie werkdruk/salaris is daar een van.
Niemand beweert hier dat het NIET mogelijk is dat er individuele leraren bestaan die hun werk relaxed vinden, of goed te doen, dat er leraren bestaan die weinig tot geen last hebben van werkdruk. Uitzonderingen zijn er altijd. Ik zie dat niemand ontkennen.
Maak die uitzonderingen alleen niet tot regel, want dan maak je een denkfout. Blind zijn voor dingen die het lerarentekort en een daling van de onderwijskwaliteit hebben veroorzaakt is niet constructief. Dan liever de problemen benoemen -ook al blijf je dan immer het woord 'klaagcultuur' naar je hoofd krijgen- en er oplossingen voor zoeken.
dinsdag 9 juni 2009 om 20:37
Duivelijntje, je zult niet de eerste beginnende docent zijn die na de eerste dag(en) voor de klas huilend in de auto naar huis zit.
Ik wil je niet bang maken, maar het is de realiteit. Veel mensen houden zich niet eens staande voor een klas met 28 pubers.
O nee, ik realiseer me nu dat je basisonderwijs wilt gaan doen. Is wat dat betreft misschien minder pittig.
Ik wil je niet bang maken, maar het is de realiteit. Veel mensen houden zich niet eens staande voor een klas met 28 pubers.
O nee, ik realiseer me nu dat je basisonderwijs wilt gaan doen. Is wat dat betreft misschien minder pittig.
dinsdag 9 juni 2009 om 22:55
Elk werk zal zijn voor- en nadelen hebben en gelukkig vindt niet iedereen hetzelfde werk leuk. Een uitspraak die ik hier eerder las was: als het zo'n luizenbaan is, wat let je om het onderwijs in te gaan. We hebben mensen nodig!!!!
Wat wel irritant is zijn de mensen die je steeds moet overtuigen van je werkzaamheden, dat ze echt wel iets om het lijf hebben. Want het gaat er niet eens om dat het zo ZWAAR of MOEILIJK of DRUK of weet ik veel wat is.... het gaat erom dat je steeds het gevoel hebt dat je jezelf maar moet verdedigen: o lekker lange vakanties, om half 4 thuis etc. Er zit een keerzijde aan, maar dat weet je als je het onderwijs ingaat, maar ook als je NIET kiest voor het onderwijs.
Bovenal vind ik dat ik een leuke baan heb. Een baan waar ik bewust voor gekozen heb. Leuk, uitdagend, vermoeiend bij tijd en wijle, maar wel leuk. Ik kan mijn hobby's combineren: muziek en jongeren. Daar ben ik blij mee.
Ga ik dit de rest van mijn leven doen? Parttime denk ik wel, ik ben echt ene docent en wordt denk ik gek als ik geen les mag geven. Maar ik ben wel benieuwd naar de andere kanten van een baan: niet 8 uur per dag volledige concentratie, altijd geluid om je heen, klagende mensen en ouders die (inderdaad wel eens op 23 uur!) bellen. Maar voor nu ben ik heel gelukkig in mijn baan en klaagcultuur of niet, ik ben van plan het voorlopig ook te blijven.
Wat wel irritant is zijn de mensen die je steeds moet overtuigen van je werkzaamheden, dat ze echt wel iets om het lijf hebben. Want het gaat er niet eens om dat het zo ZWAAR of MOEILIJK of DRUK of weet ik veel wat is.... het gaat erom dat je steeds het gevoel hebt dat je jezelf maar moet verdedigen: o lekker lange vakanties, om half 4 thuis etc. Er zit een keerzijde aan, maar dat weet je als je het onderwijs ingaat, maar ook als je NIET kiest voor het onderwijs.
Bovenal vind ik dat ik een leuke baan heb. Een baan waar ik bewust voor gekozen heb. Leuk, uitdagend, vermoeiend bij tijd en wijle, maar wel leuk. Ik kan mijn hobby's combineren: muziek en jongeren. Daar ben ik blij mee.
Ga ik dit de rest van mijn leven doen? Parttime denk ik wel, ik ben echt ene docent en wordt denk ik gek als ik geen les mag geven. Maar ik ben wel benieuwd naar de andere kanten van een baan: niet 8 uur per dag volledige concentratie, altijd geluid om je heen, klagende mensen en ouders die (inderdaad wel eens op 23 uur!) bellen. Maar voor nu ben ik heel gelukkig in mijn baan en klaagcultuur of niet, ik ben van plan het voorlopig ook te blijven.
dinsdag 9 juni 2009 om 23:20
quote:Leraar schreef op 08 juni 2009 @ 11:43:
titania beschrijft de doodsteek voor de onderwijskwaliteit. Voor zo'n 'coach' is het wel lekker relaxed ja, als de studenten voortdurend zelfstandig en in groepen aan de slag moeten. Maar de studenten klagen steen en been (althans, degenen die iets willen leren in plaats van enkel makkelijk aan een diploma komen).
Waar klagen die studenten dan over? En hoe kom je aan de informatie? Ik vind dit wel een erg gemakkelijke reactie...
Ik werk in het HBO, en klaag niet echt over werkdruk en salaris. Maar om te zeggen dat dit relaxed is... nou neuh. Ik krijg ook minder uren omdat studenten zelf taken moeten doen, om het maar heel plat te brengen. Voor een vak waarin ik 12 uur les geef, krijg ik 14 uur. Daarin moet ik alles doen: toetsen maken, lesgeven, lessen voorbereiden, alle mails afhandelen... dat kan niet uit, dat kan ik je wel vertellen. Ik vind jouw reactie dan ook wat kort door de bocht (en bovendien: volgens mij werk je in het VO en niet in het HBO, vandaar mijn vraag waar jij je informatie vandaan haalt).
titania beschrijft de doodsteek voor de onderwijskwaliteit. Voor zo'n 'coach' is het wel lekker relaxed ja, als de studenten voortdurend zelfstandig en in groepen aan de slag moeten. Maar de studenten klagen steen en been (althans, degenen die iets willen leren in plaats van enkel makkelijk aan een diploma komen).
Waar klagen die studenten dan over? En hoe kom je aan de informatie? Ik vind dit wel een erg gemakkelijke reactie...
Ik werk in het HBO, en klaag niet echt over werkdruk en salaris. Maar om te zeggen dat dit relaxed is... nou neuh. Ik krijg ook minder uren omdat studenten zelf taken moeten doen, om het maar heel plat te brengen. Voor een vak waarin ik 12 uur les geef, krijg ik 14 uur. Daarin moet ik alles doen: toetsen maken, lesgeven, lessen voorbereiden, alle mails afhandelen... dat kan niet uit, dat kan ik je wel vertellen. Ik vind jouw reactie dan ook wat kort door de bocht (en bovendien: volgens mij werk je in het VO en niet in het HBO, vandaar mijn vraag waar jij je informatie vandaan haalt).
dinsdag 9 juni 2009 om 23:24
Jullie vinden dat je je moet verdedigen, maar dat hoeft toch helemaal niet? Wie valt jullie nou aan? Dus waarom verdedigen? Ik vind die verdedigende houding eerlijk gezegd een beetje vermoeiend. Ik denk niet dat werken in 't onderwijs een luizenbaan is, en ik denk dat het gros van de Nederlanders dat met me eens zal zijn, de kranten staan vol met het lerarentekort, commissie Dijselbloem, VMBO problematiek etc. etc. Het is alleen niet de enige pittige baan. Ja en dan ga je een keer jankend naar huis, bij zoveel banen spelen heftige emoties, ook daar heeft het onderwijs geen claim op. En uiteraard heeft 't onderwijs een aantal specifieke dingen die je in andere sectoren niet tegenkomt. Zoals die andere sectoren ook weer hun eigen specifieke dingen hebben dat dat werk zwaar maakt. Ik heb soms een beetje het gevoel dat je er niets over mag zeggen totdat je zelf in 't onderwijs gewerkt hebt. Ik ben het daar niet helemaal mee eens. Tuurlijk kan ik pas volledig oordelen als ik het zelf heb onder gaan. Maar jullie kennen ook niet alle andere sectoren en banen, dus hoezo kan je dan zeggen dat 't onderwijs toch zwaarder is. En dan niet vergelijken met gemiddelden, want mijn vorige baan was ook niet gemiddeld, zoveel banen zijn niet gemiddeld. Als je het vergelijkt met een gemiddelde kantoorbaan ben ik 't meteen eens: ja dan kan ik nu al op mijn klompen aanvoelen (zonder er een stap in gezet te hebben) dat een onderwijsbaan veel zwaarder is. Maar naast onderwijs en kantoor zijn er nog heel veel sectoren en banen.
Ik ga met veel enthousiasme (hopelijk na de zomer) beginnen. En dat 't bij tijd en wijle (en zeker in het begin) zwaar zal zijn daar ga ik vanuit, maar ben geen watje en houd van een uitdaging. Ik hoop gewoon heel erg dat mijn toekomstige collega's ook een beetje luchtig zijn. Want als iets werk zwaar maakt is 't wel dat je elkaar de put in praat.
Ik ga met veel enthousiasme (hopelijk na de zomer) beginnen. En dat 't bij tijd en wijle (en zeker in het begin) zwaar zal zijn daar ga ik vanuit, maar ben geen watje en houd van een uitdaging. Ik hoop gewoon heel erg dat mijn toekomstige collega's ook een beetje luchtig zijn. Want als iets werk zwaar maakt is 't wel dat je elkaar de put in praat.
woensdag 10 juni 2009 om 08:10
quote:Mille schreef op 08 juni 2009 @ 21:12:
Trouwens, een planning maken wil niet hetzelfde zeggen als een planning probleemloos afkrijgen hoor. Er gebeuren altijd wel dingen waardoor het anders loopt.
Maar goed, op de een of andere manier krijg ik van jouw reactie het gevoel dat uitleg geven niet zo heel veel zin heeft.Ik snap wel meteen waarom jij je baan als zwaar ervaart, een beter voorbeeld kun je eigenlijk niet geven.
Trouwens, een planning maken wil niet hetzelfde zeggen als een planning probleemloos afkrijgen hoor. Er gebeuren altijd wel dingen waardoor het anders loopt.
Maar goed, op de een of andere manier krijg ik van jouw reactie het gevoel dat uitleg geven niet zo heel veel zin heeft.Ik snap wel meteen waarom jij je baan als zwaar ervaart, een beter voorbeeld kun je eigenlijk niet geven.
woensdag 10 juni 2009 om 13:54
Mijn man is leraar in groep 6. Voorheen gaf hij op het speciaal onderwijs les. Toen had hij een zware baan, dat trok hij ook niet meer op een gegeven moment. Daar komt zo ontzettend veel meer bij kijken dan gewoon lesgeven. Om weer een beetje lol in z'n werk te krijgen is hij naar het regulier basisonderwijs overgestapt en volgens mij vindt hij nu zijn werk niet bijzonder zwaar meer. Volgens mij is het dus heel persoonlijk of je het lerarenberoep zwaar vindt of niet.
Het is wel een drukke baan. Net wat iemand eerder al zei, 100% van het werk, in 80% van de tijd. Hij is voor 8 uur op school en gaat pas tegen 6 uur weer naar huis. Dan moet hij vaak 's avonds toch nog schriften nakijken, en er zijn regelmatig ouderavonden, extra vergaderingen/cursussen, buitenschoolse aktiviteiten. Hij werkt op een christelijke school en daar hebben ze af en toe zelfs op zondag kerkdiensten voor de hele school waar hij dan verplicht bij moet zijn.
En 6 weken zomervakantie valt ook wel mee. Van de eerste week gaan vaak nog wel wat dagen op aan het afronden en opruimen etc. En in de laatste week hebben ze op dinsdag alweer startvergadering en dan moeten de lokalen weer ingericht worden en alles weer voorbereid worden voor het nieuwe jaar. Bovendien kan hij niet zelf beschikken over zijn vrije dagen, waardoor ik altijd moet opdraaien voor alle privé-perikelen (van mijn 25 vakantiedagen). Daar baal ik persoonlijk soms behoorlijk van.
Qua salaris vind ik het ook een beetje tegenvallen. Mijn man is de hoogstopgeleide man in onze vriendenkring, maar omdat ik de belastingaangiftes van veel van onze vrienden doe, weet ik dat hij het minst verdiend van iedereen. Dat heb ik hem uiteraard niet verteld, haha. Hij heeft voordat hij leraar werd een aantal jaar als sales manager gewerkt en dat verdiende ook een stuk beter.
Maar het belangrijkst is, hij vindt het leuk werk en we redden ons prima met ons gezamenlijk inkomen. En daar gaat het toch om?
Het is wel een drukke baan. Net wat iemand eerder al zei, 100% van het werk, in 80% van de tijd. Hij is voor 8 uur op school en gaat pas tegen 6 uur weer naar huis. Dan moet hij vaak 's avonds toch nog schriften nakijken, en er zijn regelmatig ouderavonden, extra vergaderingen/cursussen, buitenschoolse aktiviteiten. Hij werkt op een christelijke school en daar hebben ze af en toe zelfs op zondag kerkdiensten voor de hele school waar hij dan verplicht bij moet zijn.
En 6 weken zomervakantie valt ook wel mee. Van de eerste week gaan vaak nog wel wat dagen op aan het afronden en opruimen etc. En in de laatste week hebben ze op dinsdag alweer startvergadering en dan moeten de lokalen weer ingericht worden en alles weer voorbereid worden voor het nieuwe jaar. Bovendien kan hij niet zelf beschikken over zijn vrije dagen, waardoor ik altijd moet opdraaien voor alle privé-perikelen (van mijn 25 vakantiedagen). Daar baal ik persoonlijk soms behoorlijk van.
Qua salaris vind ik het ook een beetje tegenvallen. Mijn man is de hoogstopgeleide man in onze vriendenkring, maar omdat ik de belastingaangiftes van veel van onze vrienden doe, weet ik dat hij het minst verdiend van iedereen. Dat heb ik hem uiteraard niet verteld, haha. Hij heeft voordat hij leraar werd een aantal jaar als sales manager gewerkt en dat verdiende ook een stuk beter.
Maar het belangrijkst is, hij vindt het leuk werk en we redden ons prima met ons gezamenlijk inkomen. En daar gaat het toch om?
..
woensdag 10 juni 2009 om 15:36
Duivelijntje jij maakt de overstap omdat je je huidige branche niet meer ziet zitten/er weinig werk meer in is he? Vraag jezelf af of je het onderwijs in wilt omdat je het onderwijs in wilt, met alle positieve en negatieve kanten van dien, of wil je het onderwijs in omdat je je eigen branche uit wilt, waarbij je een stille hoop koestert dat het beter is dan wat je had? Dat laatste meen ik namelijk te proeven uit je berichten, waarin je de negatieve kanten die worden genoemd probeert te nuanceren en je eraan lijkt te ergeren dat ze toch steeds worden genoemd. Ik herken dat van mezelf toen ik per se uit mijn branche weg wilde en per se wilde dat in een nieuwe baan alles anders en beter zou zijn.
Hoop doet leven natuurlijk, maar het kan je overwegingen wel zuiverder maken als je beseft of je een positieve of een negatieve keuze maakt. Is het een vlucht, of een bewuste en gewenste tocht?
Hoop doet leven natuurlijk, maar het kan je overwegingen wel zuiverder maken als je beseft of je een positieve of een negatieve keuze maakt. Is het een vlucht, of een bewuste en gewenste tocht?
woensdag 10 juni 2009 om 16:57
Dat ik mijn baan verlies is zeker niet de enige reden Emmeke. Maar ik heb geen zin om al mijn persoonlijke redenen en afwegingen hier te benoemen, dat doet er nl niet toe voor deze discussie. Ik wil alleen aangeven dat er op dit forum erg negatief gesproken wordt over het onderwijs door de mensen die er in zitten. En dan kan het zijn dat je het vreselijk zwaar en ondoenlijk vindt: ga er dan uit alsjeblieft. En als dat niet zo is: klaag dan niet zo. Vind ik niet eens dat je nooit ergens over mag klagen maar sjee sinds wanneer is er iets mis met nuancering? In mij optiek is er iets mis met je als je niet (meer) in staat bent tot enige nuancering.
Ik zeg toch ook niet dat t onderwijs een walhalla is met een oase van rust? Maar ik nuanceer idd omdat hier wordt gedaan dat 't onderwijs het zwaarste vak is dat er bestaat en dat geloof ik gewoon niet. Wat ik nuanceer is dat er meer zware beroepen zijn. Ik geloof dat t onderwijs daar 1 van is. Psychiatrie lijkt me eerlijk gezegd nog veel zwaarder, jeugdzorg lijkt me ook heftig, politie idem. En van al die banen word je ook niet rijk.
Als je iets doet dat als zwaar beroep geldt moet je er echt geschikt voor zijn, je moet het leuk vinden, want dat zorgt er voor dat 't minder zwaar is. Mensen die op mijn werk komen van andere organisaties schrikken ook vaak van de enorme werkdruk. Zijn ze niet gewend. Er moet veel gepreseteerd worden in heel korte tijd, je krijgt geen pauze voor dat t werk af is en owee als er een fout in sluipt of je bent een paar minuten te laat. Dat kan niet en gaat alles mis (jouw schuld) en krijg je een enorme uitbrander. Ook niet super relaxed dus. Daarbij neem je ook werk mee naar huis en heb je onregelmatige diensten. Er zijn mensen voor wie 't te zwaar is, en er zijn mensen die 't fluitend doen.
Dat geklaag van : oooh wij in t onderwijs hebben t zooooo zwaar en niemand die dat ziet/ hoort/ gelooft vind ik nogal vermoeiend. Als je er zo tegen aan kijkt maak je t voor jezelf alleen maar zwaarder. Daarnaast krijg ik hier ook sterk het gevoel dat je geen recht van spreken hebt als je een beetje kritisch bent. Dan ben ik meteen op de vlucht en wil ik alleen het positieve zien en m'n ogen sluiten voor 't negatieve. Nee, ik wil alleen graag dat de mensen in t onderwijs niet alleen het negatieve zien.
FYI: ik heb vandaag meeglopen op een middelbare school en ja, ik vond het heftig. En dan heb ik nog nauwelijks iets hoeven doen. Het idee dat ik dat straks allemaal in m'n eentje moet doen vind ik super heftig en twijfel ook wel of ik dat goed zou kunnen. Ik geloof geheid dat ik 't moeilijk ga krijgen. Met de docent met wie ik mee liep heb ik 't er ook over gehad. Zij heeft het 't eerste jaar heel zwaar gevonden en getwijfeld of ze wel door wilde, ze werd enorm uitgetest door een aantal leerlingen en dan had zij er nog voor gestudeerd, dus geen zij-instromer. Maar zij is enorm gegroeid en dat geloof ik ook dat dat kan: dat je kan groeien en leren, net als in ieder ander vak. Al blijf ik het bizar vinden dat je zonder diploma/ werk ervaring voor een klas kan komen te staan.
Ik vond het ook heel leuk vandaag en zag heel mooie dingen gebeuren tussen docenten en kinderen. Een paar meiden die afscheid namen van een docent die met pensioen gaat en een kaart en doos met chocolade gaven en de docent die ze omhelsde en iedereen straalde. Ik heb erg gelachen want er zaten enorm grappige kinderen bij. Het viel me op dat de sfeer op school over het algemeen erg goed was. Maar: ik heb ook koppijn gekregen want de lokalen waren heel warm en de ramen konden nauwelijks open. En toen dacht ik wel, damn, dat zou ik toch erg slecht trekken om op een school te werken waar je altijd in super benauwde lokalen staat waar de ramen niet open kunnen (nou ja, op een kleine kier).
Wat ik gezien heb bij de 2 docenten met wie ik mee liep is dat ze een luchtigheid hebben die heel prettig is. Voor hen zelf (want dan houd je het goed vol) en voor de kinderen anders heb je alleen maar strijd. Ik begreep ook wel van de docent met wie ik mee liep dat er een paar leraren op school rondliepen waar van ze wist dat die veel strijd voerden en die heel negatief en streng waren. Ze had 't idee dat die docenten de kinderen ook niet echt leuk vonden en dat 't altijd aan de kinderen ligt en nooit aan hen. En dat laatste proef ik hier ook een beetje. Een kritische houding is uit den boze, enige nuancering ook. De neuzen moeten allemaal dezelfde kant op staan en die is: het onderwijs is t zwaarste wat er is en als je dat niet vindt is er wat mis met jou. Ik vind het vooral jammer voor degene die er in werken en het zo beschouwen want het gaat ten koste van jezelf. Wat is er mis met een wat positievere blik? En daarmee bagateliseer ik 't vak niet!
Ik wil overigens ook niet zeggen dat t onderwijs niet verbeterd zou moeten worden en dat schoolbesturen en overheid daar niet op aangesproken mogen worden. Ik pleit alleen voor minder negativiteit en geen slachtoffer houding aannemen.
Zo, weer een heel verhaal. Maar heb m'n punt vlgs mij nu wel gemaakt
Ik zeg toch ook niet dat t onderwijs een walhalla is met een oase van rust? Maar ik nuanceer idd omdat hier wordt gedaan dat 't onderwijs het zwaarste vak is dat er bestaat en dat geloof ik gewoon niet. Wat ik nuanceer is dat er meer zware beroepen zijn. Ik geloof dat t onderwijs daar 1 van is. Psychiatrie lijkt me eerlijk gezegd nog veel zwaarder, jeugdzorg lijkt me ook heftig, politie idem. En van al die banen word je ook niet rijk.
Als je iets doet dat als zwaar beroep geldt moet je er echt geschikt voor zijn, je moet het leuk vinden, want dat zorgt er voor dat 't minder zwaar is. Mensen die op mijn werk komen van andere organisaties schrikken ook vaak van de enorme werkdruk. Zijn ze niet gewend. Er moet veel gepreseteerd worden in heel korte tijd, je krijgt geen pauze voor dat t werk af is en owee als er een fout in sluipt of je bent een paar minuten te laat. Dat kan niet en gaat alles mis (jouw schuld) en krijg je een enorme uitbrander. Ook niet super relaxed dus. Daarbij neem je ook werk mee naar huis en heb je onregelmatige diensten. Er zijn mensen voor wie 't te zwaar is, en er zijn mensen die 't fluitend doen.
Dat geklaag van : oooh wij in t onderwijs hebben t zooooo zwaar en niemand die dat ziet/ hoort/ gelooft vind ik nogal vermoeiend. Als je er zo tegen aan kijkt maak je t voor jezelf alleen maar zwaarder. Daarnaast krijg ik hier ook sterk het gevoel dat je geen recht van spreken hebt als je een beetje kritisch bent. Dan ben ik meteen op de vlucht en wil ik alleen het positieve zien en m'n ogen sluiten voor 't negatieve. Nee, ik wil alleen graag dat de mensen in t onderwijs niet alleen het negatieve zien.
FYI: ik heb vandaag meeglopen op een middelbare school en ja, ik vond het heftig. En dan heb ik nog nauwelijks iets hoeven doen. Het idee dat ik dat straks allemaal in m'n eentje moet doen vind ik super heftig en twijfel ook wel of ik dat goed zou kunnen. Ik geloof geheid dat ik 't moeilijk ga krijgen. Met de docent met wie ik mee liep heb ik 't er ook over gehad. Zij heeft het 't eerste jaar heel zwaar gevonden en getwijfeld of ze wel door wilde, ze werd enorm uitgetest door een aantal leerlingen en dan had zij er nog voor gestudeerd, dus geen zij-instromer. Maar zij is enorm gegroeid en dat geloof ik ook dat dat kan: dat je kan groeien en leren, net als in ieder ander vak. Al blijf ik het bizar vinden dat je zonder diploma/ werk ervaring voor een klas kan komen te staan.
Ik vond het ook heel leuk vandaag en zag heel mooie dingen gebeuren tussen docenten en kinderen. Een paar meiden die afscheid namen van een docent die met pensioen gaat en een kaart en doos met chocolade gaven en de docent die ze omhelsde en iedereen straalde. Ik heb erg gelachen want er zaten enorm grappige kinderen bij. Het viel me op dat de sfeer op school over het algemeen erg goed was. Maar: ik heb ook koppijn gekregen want de lokalen waren heel warm en de ramen konden nauwelijks open. En toen dacht ik wel, damn, dat zou ik toch erg slecht trekken om op een school te werken waar je altijd in super benauwde lokalen staat waar de ramen niet open kunnen (nou ja, op een kleine kier).
Wat ik gezien heb bij de 2 docenten met wie ik mee liep is dat ze een luchtigheid hebben die heel prettig is. Voor hen zelf (want dan houd je het goed vol) en voor de kinderen anders heb je alleen maar strijd. Ik begreep ook wel van de docent met wie ik mee liep dat er een paar leraren op school rondliepen waar van ze wist dat die veel strijd voerden en die heel negatief en streng waren. Ze had 't idee dat die docenten de kinderen ook niet echt leuk vonden en dat 't altijd aan de kinderen ligt en nooit aan hen. En dat laatste proef ik hier ook een beetje. Een kritische houding is uit den boze, enige nuancering ook. De neuzen moeten allemaal dezelfde kant op staan en die is: het onderwijs is t zwaarste wat er is en als je dat niet vindt is er wat mis met jou. Ik vind het vooral jammer voor degene die er in werken en het zo beschouwen want het gaat ten koste van jezelf. Wat is er mis met een wat positievere blik? En daarmee bagateliseer ik 't vak niet!
Ik wil overigens ook niet zeggen dat t onderwijs niet verbeterd zou moeten worden en dat schoolbesturen en overheid daar niet op aangesproken mogen worden. Ik pleit alleen voor minder negativiteit en geen slachtoffer houding aannemen.
Zo, weer een heel verhaal. Maar heb m'n punt vlgs mij nu wel gemaakt
woensdag 10 juni 2009 om 17:06
Mwoh. Ik ben zelf best tevreden over mijn werkdruk en salaris, het scheelt dat ik hbo-docent ben (betaalt wat beter), en dat het nu verhoudingsgewijs rustig is. Én dat ik inmiddels 9 jaar ervaring heb. De eerste jaren vond ik het mentaal nogal heftig.
Wat het geklaag betreft: veel ervan is "in reactie op". En dat kan ik best begrijpen. Als mensen zeggen dat docent zijn zo'n relaxed baantje is, elke dag om 3 uur thuis en zoveel vakantie.
Dat hoor je misschien niet in dit topic, maar in het dagelijks leven wél. En dat roept veel protest op.
Het verschil met psychiatrisch verpleegkundigen is dat die denk ik weinig te horen krijgen "oh, relaxed baantje, beetje spelletjes doen met wat gekken, en lekker boekjes lezen in de nachtdienst".
Verder ben ik liever docent dan psychiatrisch verpleegkundige. Ieder z'n kracht en talent.
Als je echt veel te klagen hebt, moet je weggaan. Da's waar. Maar de meeste docenten die ik ken, vinden hun werk prima, anders zaten ze hier niet. Mijn collega's marketing en bedrijfskunde zouden echt wel ergens anders aan de slag kunnen als ze zouden willen .
Wat het geklaag betreft: veel ervan is "in reactie op". En dat kan ik best begrijpen. Als mensen zeggen dat docent zijn zo'n relaxed baantje is, elke dag om 3 uur thuis en zoveel vakantie.
Dat hoor je misschien niet in dit topic, maar in het dagelijks leven wél. En dat roept veel protest op.
Het verschil met psychiatrisch verpleegkundigen is dat die denk ik weinig te horen krijgen "oh, relaxed baantje, beetje spelletjes doen met wat gekken, en lekker boekjes lezen in de nachtdienst".
Verder ben ik liever docent dan psychiatrisch verpleegkundige. Ieder z'n kracht en talent.
Als je echt veel te klagen hebt, moet je weggaan. Da's waar. Maar de meeste docenten die ik ken, vinden hun werk prima, anders zaten ze hier niet. Mijn collega's marketing en bedrijfskunde zouden echt wel ergens anders aan de slag kunnen als ze zouden willen .
woensdag 10 juni 2009 om 17:44
Huh? Wat wil je nou? Ik BEN juist kritisch. En ik ben blij met en trots op mijn beroep (al denk ik er vaak wel serieus over om mijzelf wat lucht te geven in een baan waarin overwerken maar af en toe voorkomt. Er is nu eenmaal meer in het leven dan werk en ik zou in mijn eigen leven ook graag meer ruimte willen creeren voor andere dingen. Maar los van het feit dat het werk teveel van mijn leven opslokt, vind ik het wel een mooie baan)
Ik denk alleen dat we onmogelijk genoeg goeie nieuwe mensen het onderwijs in gaan krijgen -en houden- als er niet een aantal arbeidsomstandigheden structureel flink worden verbeterd. Dat vind ik, dat zie ik, dat merk ik dagelijks op.
Als ik dat dan zeg, en benoem dat het wel degelijk een erg zwaar beroep is, te zwaar om genoeg mensen te kunnen trekken, sta ik niet open voor jouw "kritische" standpunt?
Ik begrijp werkelijk niet wat je nou wil. Ik heb niemand, werkelijk NIEMAND hier zien schrijven dat werken in de psychiatrie niet heel zwaar kan zijn. Ik heb niemand het alleenrecht op zwaarte zien opeisen. Toch blijf jij er maar op hameren dat wij maar niet willen begrijpen dat andere beroepen ook zwaar kunnen zijn. WAAR IN GODSNAAM heb je dat gelezen?
Ik denk alleen dat we onmogelijk genoeg goeie nieuwe mensen het onderwijs in gaan krijgen -en houden- als er niet een aantal arbeidsomstandigheden structureel flink worden verbeterd. Dat vind ik, dat zie ik, dat merk ik dagelijks op.
Als ik dat dan zeg, en benoem dat het wel degelijk een erg zwaar beroep is, te zwaar om genoeg mensen te kunnen trekken, sta ik niet open voor jouw "kritische" standpunt?
Ik begrijp werkelijk niet wat je nou wil. Ik heb niemand, werkelijk NIEMAND hier zien schrijven dat werken in de psychiatrie niet heel zwaar kan zijn. Ik heb niemand het alleenrecht op zwaarte zien opeisen. Toch blijf jij er maar op hameren dat wij maar niet willen begrijpen dat andere beroepen ook zwaar kunnen zijn. WAAR IN GODSNAAM heb je dat gelezen?
woensdag 10 juni 2009 om 18:01
Ik bemerk bij mezelf wat irritatie (ook duidelijk te zien in bovenstaand bericht) en ga deze discussie laten voor wat ie is.
Het doet me denken aan de woorden van een vriendin van me, die in het onderwijs begon met een heel klein baantje. Ze was jong en enthousiast, vol goede bedoelingen, en klaagde er steeds over dat haar oudere collega's geen passie hadden, niet de moeite namen om echt iets van hun lessen te maken. Wij grinnikten toen -het was in de kroeg- dat ze er nog wel van terug zou komen als ze meer lessen zou hebben dan 9 in de week. Dat is ook gebeurd: ze denkt er nu heel anders over.
Maar wat ik vooral zo vervelend vond aan haar opmerking, en aan de berichten van Duivelijntje hier, is het feit dat je je fucking stinkende best loopt te doen voor die leerlingen, al jarenlang, en dat een ander dan meent je te mogen wegzetten als uitgebluste klager zonder passie.
Ik werk nu tien jaar in deze baan, ik vind het een prachtig beroep, ik heb het leuk met de leerlingen, ik ga vaak verder dan voor mijzelf goed is qua tijd en energie om dingen voor ze te regelen, dingen leuk te maken, dingen in orde te maken. Ik vraag me soms af hoelang ik het nog ga volhouden. Ik zit er regelmatig goed doorheen, maar pep mezelf dan toch, al tien jaar lang, op om er wat van te maken. Omdat ik betrokken ben bij mijn leerlingen en hou van m'n vak. Tien jaar lang al geef ik met veel energie en enthousiasme les. Tien jaar lang al zie ik het overgrote merendeel van mijn collega's met veel energie en enthousiasme lesgeven. Zij doen het tenminste! En goed! Om dan te horen dat wij zwelgen in negativiteit steekt me echt gigantisch.
Het doet me denken aan de woorden van een vriendin van me, die in het onderwijs begon met een heel klein baantje. Ze was jong en enthousiast, vol goede bedoelingen, en klaagde er steeds over dat haar oudere collega's geen passie hadden, niet de moeite namen om echt iets van hun lessen te maken. Wij grinnikten toen -het was in de kroeg- dat ze er nog wel van terug zou komen als ze meer lessen zou hebben dan 9 in de week. Dat is ook gebeurd: ze denkt er nu heel anders over.
Maar wat ik vooral zo vervelend vond aan haar opmerking, en aan de berichten van Duivelijntje hier, is het feit dat je je fucking stinkende best loopt te doen voor die leerlingen, al jarenlang, en dat een ander dan meent je te mogen wegzetten als uitgebluste klager zonder passie.
Ik werk nu tien jaar in deze baan, ik vind het een prachtig beroep, ik heb het leuk met de leerlingen, ik ga vaak verder dan voor mijzelf goed is qua tijd en energie om dingen voor ze te regelen, dingen leuk te maken, dingen in orde te maken. Ik vraag me soms af hoelang ik het nog ga volhouden. Ik zit er regelmatig goed doorheen, maar pep mezelf dan toch, al tien jaar lang, op om er wat van te maken. Omdat ik betrokken ben bij mijn leerlingen en hou van m'n vak. Tien jaar lang al geef ik met veel energie en enthousiasme les. Tien jaar lang al zie ik het overgrote merendeel van mijn collega's met veel energie en enthousiasme lesgeven. Zij doen het tenminste! En goed! Om dan te horen dat wij zwelgen in negativiteit steekt me echt gigantisch.
woensdag 10 juni 2009 om 18:08
Dat kan natuurlijk dat je dat veel hoort, dat weet ik niet. Ik weet dat ik er nooit zo tegen aan heb gekeken en lees dat ook niet zozeer hier. Toch wordt er hier door een groot deel van de onderwijs mensen fel gereageerd op iedereen die dingen nuanceert of ergens kritische vragen bij stelt. Dat geeft in mijn optiek toch wel een bepaalde (negatieve) grondhouding aan. Ben in ieder geval blij dat ik met 2 relatief jonge en enthousiaste docenten ben mee gelopen. Hoewel zij ook niet ontkennen dat t bij tijd en wijle zwaar is. Er was ook een zij-instromer op die school, en die functioneerde ook prima.
Wil ook nog wel even toevoegen dat ik me kan voorstellen dat het vreselijk is als je op een rot school zit. Als je bijv. veel moeilijk opvoedbare kinderen hebt, of erg vervelende collega's. Maar ook dat geldt natuurlijk voor andere bedrijven: als je nare collega's hebt zijn er maar weinig die met veel plezier naar hun werk gaan. Las vandaag ook nog over kantoren als 't UWV en de hoeveelheid agressie die daar is, en dat dat gewoon geaccepteerd wordt als 'part-of-the-job'. Zo'n baan waar continu dreiging van agressie is lijkt mij persoonlijk zwaarder dan t onderwijs. Tenzij daar ook sprake van is op je school natuurlijk.
Ellen, zit jij al die tijd al op dezelfde school? En al die tijd al in 't HBO?
Wil ook nog wel even toevoegen dat ik me kan voorstellen dat het vreselijk is als je op een rot school zit. Als je bijv. veel moeilijk opvoedbare kinderen hebt, of erg vervelende collega's. Maar ook dat geldt natuurlijk voor andere bedrijven: als je nare collega's hebt zijn er maar weinig die met veel plezier naar hun werk gaan. Las vandaag ook nog over kantoren als 't UWV en de hoeveelheid agressie die daar is, en dat dat gewoon geaccepteerd wordt als 'part-of-the-job'. Zo'n baan waar continu dreiging van agressie is lijkt mij persoonlijk zwaarder dan t onderwijs. Tenzij daar ook sprake van is op je school natuurlijk.
Ellen, zit jij al die tijd al op dezelfde school? En al die tijd al in 't HBO?
woensdag 10 juni 2009 om 18:09
Ik wil hier nog 1 ding aan toevoegen, voor mijn collega-leraren die in deze discussie hebben gepost en zijn weggezet als negatievelingen: als jullie in je werk ook maar enigszins lijken op de meeste van mijn collega's, en dat zal ongetwijfeld zo zijn, dan vind ik jullie top! Ik vind jullie geen klagers en negatievelingen, ik zie jullie dagelijks de mouwen opstropen en echt iets bijdragen. Chapeau!
