Zwanger
alle pijlers
20 weken echo; meerdere hartafwijkingen...
zondag 22 september 2013 om 19:37
Hallo,
Ik was zwanger van mijn 1e kindje, uitgerekend op 1 februari 2014. Nu kregen we maandag 9 september het nieuws dat er iets mis leek met haar hart. Op 11 september kregen we het verhaal compleet: 6 verschillende ernstige hartafwijkingen had onze dochter. Vreselijk. Dit gebeurt niet dacht ik. Dit is een nachtmerrie. Nu ben ik afgelopen vrijdag opgenomen en bevallen van onze prachtige dochter. Maar nu: nu komt de ergste tijd. Lege buik en lege armen... Ik weet inmiddels dat ik echt niet de enige ben waarbij dit gebeurt. En wil via dit forum andere helpen met vragen, en hopelijk helpt mij dat weer bij het verlies van mijn dochter waar ik o, zo trots op ben....
Ik was zwanger van mijn 1e kindje, uitgerekend op 1 februari 2014. Nu kregen we maandag 9 september het nieuws dat er iets mis leek met haar hart. Op 11 september kregen we het verhaal compleet: 6 verschillende ernstige hartafwijkingen had onze dochter. Vreselijk. Dit gebeurt niet dacht ik. Dit is een nachtmerrie. Nu ben ik afgelopen vrijdag opgenomen en bevallen van onze prachtige dochter. Maar nu: nu komt de ergste tijd. Lege buik en lege armen... Ik weet inmiddels dat ik echt niet de enige ben waarbij dit gebeurt. En wil via dit forum andere helpen met vragen, en hopelijk helpt mij dat weer bij het verlies van mijn dochter waar ik o, zo trots op ben....
dinsdag 8 oktober 2013 om 10:14
Dag swop,
Mijn man is vandaag gelukkig thuis. Hij vond het ergens wel
fijn om op zijn werk te zijn. Ik ben daar nog lang niet aan toe.
Snap dat je je verhaal kwijt wil, wij worden begeleid door maatschappelijk werkster en daarnaast ga ik nog naar de psycholoog. Ik kan dit echt niet alleen, en met mijn zus zwanger heb ik daar echt handvaten bij nodig.
Vanmiddag om 2 uur gaan wij het as van Malin ophalen... Ik heb geprobeerd om er maar niet te erg tegen op te zien. Al valt het toch zwaar en zal weer een emotioneel moment worden.
Wat gaan jullie met het as doen?
Wij nemen haar eerst even mee naar huis en gaan haar waarschijnlijk uitstrooien op de dag dat ik uitgerekend was.
Succes en sterkte vanmiddag!!
Mijn man is vandaag gelukkig thuis. Hij vond het ergens wel
fijn om op zijn werk te zijn. Ik ben daar nog lang niet aan toe.
Snap dat je je verhaal kwijt wil, wij worden begeleid door maatschappelijk werkster en daarnaast ga ik nog naar de psycholoog. Ik kan dit echt niet alleen, en met mijn zus zwanger heb ik daar echt handvaten bij nodig.
Vanmiddag om 2 uur gaan wij het as van Malin ophalen... Ik heb geprobeerd om er maar niet te erg tegen op te zien. Al valt het toch zwaar en zal weer een emotioneel moment worden.
Wat gaan jullie met het as doen?
Wij nemen haar eerst even mee naar huis en gaan haar waarschijnlijk uitstrooien op de dag dat ik uitgerekend was.
Succes en sterkte vanmiddag!!
dinsdag 8 oktober 2013 om 12:46
Amber, wat toevallig dat jullie vandaag ook gaan. Moeilijk he? Wij trouwens ook om 14u!
Wij weten het nog niet precies. Ik heb wel prachtig sieraad gezien waar as in kan.en misschien toch ook een urn/beeldje bij haar herdenkingsplekje. We branden elke avond kaarsje voor haar. We gaan bij het crematorium ook even kijken wat ze daar hebben.
Vanuit ziekenhuis is ons maatschappelijk werk aangeboden. Daar hadden we toen geen behoefte aan. Maar ik merk nu dat ik het niet alleen kan. Vind het moeilijk allemaal. Waar stopt rouwverwerking en start overspannenheid? Hoort dit er allemaal nog bij?
Ik werk nu 6uur per dag en dan ben ik ook helemaal op
Vind werken ook wel weer fijn maar soms ook confronterend. Vandaag vroeg een klant of ik zwanger was... Slik.
Gaat je man ook mee naar de psych?
Wij weten het nog niet precies. Ik heb wel prachtig sieraad gezien waar as in kan.en misschien toch ook een urn/beeldje bij haar herdenkingsplekje. We branden elke avond kaarsje voor haar. We gaan bij het crematorium ook even kijken wat ze daar hebben.
Vanuit ziekenhuis is ons maatschappelijk werk aangeboden. Daar hadden we toen geen behoefte aan. Maar ik merk nu dat ik het niet alleen kan. Vind het moeilijk allemaal. Waar stopt rouwverwerking en start overspannenheid? Hoort dit er allemaal nog bij?
Ik werk nu 6uur per dag en dan ben ik ook helemaal op
Vind werken ook wel weer fijn maar soms ook confronterend. Vandaag vroeg een klant of ik zwanger was... Slik. Gaat je man ook mee naar de psych?
Zo welkom dat het bijna pijn doet...
dinsdag 8 oktober 2013 om 12:55
Hoi allemaal,
Drie uurtjes geslapen vannacht. Vanochtend hebben wij in ons plaatselijk ziekenhuis een gesprek met de gynaecoloog gehad. Ik heb medicijnen gekregen om de baarmoeder rijp te maken. Donderdagochtend word ik opgenomen om te bevallen
.
Nu zitten we te wachten in het AMC, we hebben om half 2 een afspraak met een erfelijkheidsdeskundige. Zij gaat ons meer vertellen over de afwijking en wat voor gevolgen dit misschien heeft. We hopen zo dat het een programmeerfoutje is en niet dat een van ons iets bij zich draagt waardoor er een herhalingskans is of dat ons zoontje het ook met zich mee draagt.
Op zich gaat het nu redelijk, we waren er al 3 weken mee bezig en er is nu eindelijk een einde aan de onzekerheid. De klap gaat donderdag nog wel komen.
We hebben ook al contact gehad met onze uitvaartverzekering. Ons kindje( het is een jongentje) wordt door ons gecremeerd en niet door het ziekenhuis. Zo kunnen we waardig afscheid nemen.
Amber ik ben heel benieuwd hoe jij dit ervaart en waar je de as gaat uit strooien? Heel veel sterkte zo. En nog bedankt voor je mooie woorden. Mag ik je nog een persoonlijk vraagje stellen? Misschien heb je het ergens gezegd maar heb ik het gemist. Is er bij jullie een vruchtwaterpunctie gedaan?
Pinotnoir: hoe is het nu met jou? Kun je het een plekje geven en neem je de rust om het te verwerken? Ga je alweer werken?
Drie uurtjes geslapen vannacht. Vanochtend hebben wij in ons plaatselijk ziekenhuis een gesprek met de gynaecoloog gehad. Ik heb medicijnen gekregen om de baarmoeder rijp te maken. Donderdagochtend word ik opgenomen om te bevallen
.Nu zitten we te wachten in het AMC, we hebben om half 2 een afspraak met een erfelijkheidsdeskundige. Zij gaat ons meer vertellen over de afwijking en wat voor gevolgen dit misschien heeft. We hopen zo dat het een programmeerfoutje is en niet dat een van ons iets bij zich draagt waardoor er een herhalingskans is of dat ons zoontje het ook met zich mee draagt.
Op zich gaat het nu redelijk, we waren er al 3 weken mee bezig en er is nu eindelijk een einde aan de onzekerheid. De klap gaat donderdag nog wel komen.
We hebben ook al contact gehad met onze uitvaartverzekering. Ons kindje( het is een jongentje) wordt door ons gecremeerd en niet door het ziekenhuis. Zo kunnen we waardig afscheid nemen.
Amber ik ben heel benieuwd hoe jij dit ervaart en waar je de as gaat uit strooien? Heel veel sterkte zo. En nog bedankt voor je mooie woorden. Mag ik je nog een persoonlijk vraagje stellen? Misschien heb je het ergens gezegd maar heb ik het gemist. Is er bij jullie een vruchtwaterpunctie gedaan?
Pinotnoir: hoe is het nu met jou? Kun je het een plekje geven en neem je de rust om het te verwerken? Ga je alweer werken?
dinsdag 8 oktober 2013 om 13:11
Maaiken, de eerste moeilijke stap is dus gezet. Ik vond dat heel emotioneel, die tabletten innemen. Gelukkig lieten ze ons in het ziekenhuis daarna heel even alleen.
Zie je tegen donderdag op? Hebben jullie een mandje ofzo waar jullie hem in willen? Wij hadden een mandje besteld op www.kindermandjes.nl en dat kan ik echt aanbevelen, We hadden een zacht knuffelmandje en dat was zo fijn! Daardoor konden we nog met ons dochtertje knuffelen, zelf was ze daar te teer voor. Hoe ver ben jij donderdag?
Vreselijk spannend gesprek dus zometeen. Ik hoop met je mee op een aanleg foutje en niets genetisch
Zie je tegen donderdag op? Hebben jullie een mandje ofzo waar jullie hem in willen? Wij hadden een mandje besteld op www.kindermandjes.nl en dat kan ik echt aanbevelen, We hadden een zacht knuffelmandje en dat was zo fijn! Daardoor konden we nog met ons dochtertje knuffelen, zelf was ze daar te teer voor. Hoe ver ben jij donderdag?
Vreselijk spannend gesprek dus zometeen. Ik hoop met je mee op een aanleg foutje en niets genetisch
Zo welkom dat het bijna pijn doet...
dinsdag 8 oktober 2013 om 14:01
Hoi Maaiken, ik moest ook nog aan jullie denken en aan de mogelijkheid dat het iets erfelijks is Dat was bij ons wel een van de eerste dingen die door mijn hoofd schoot (en daarna ook duidelijk uitgelegd door de arts), het syndroom van Down is echt in 99% van de gevallen niet erfelijk en, zoals jij zegt, een programmeerfoutje. Ik hoop echt heel erg dat het bij jullie ook domme pech is.Wij hebben trouwens wel iets erfelijks in de familie, en dat zijn we nu ook maar meteen aan het uitzoeken, dus of ik drager ben - heeft niks met dit jongetje (want dat was het bij ons ook) te maken, maar als je toch bezig bent...
Tabletten innemen lijkt me ook echt heel raar, een heel plechtig en emotioneel moment. Heel veel sterkte daarbij.
En ja, wij zijn beide weer aan het werk. Ik persoonlijk zou doordraaien als ik mijn werk niet had, ik kan me daar echt in verliezen en dat vind ik nu alleen maar fijn. Zorg er wel voor dat ik buiten werktijden om veel rust neem en vooral 1000x zoveel als normaal met ons peutertje speel en knuffel.
Dat was bij ons wel een van de eerste dingen die door mijn hoofd schoot (en daarna ook duidelijk uitgelegd door de arts), het syndroom van Down is echt in 99% van de gevallen niet erfelijk en, zoals jij zegt, een programmeerfoutje. Ik hoop echt heel erg dat het bij jullie ook domme pech is.Wij hebben trouwens wel iets erfelijks in de familie, en dat zijn we nu ook maar meteen aan het uitzoeken, dus of ik drager ben - heeft niks met dit jongetje (want dat was het bij ons ook) te maken, maar als je toch bezig bent...Tabletten innemen lijkt me ook echt heel raar, een heel plechtig en emotioneel moment. Heel veel sterkte daarbij.
En ja, wij zijn beide weer aan het werk. Ik persoonlijk zou doordraaien als ik mijn werk niet had, ik kan me daar echt in verliezen en dat vind ik nu alleen maar fijn. Zorg er wel voor dat ik buiten werktijden om veel rust neem en vooral 1000x zoveel als normaal met ons peutertje speel en knuffel.
dinsdag 8 oktober 2013 om 18:03
Amber, hoe was het vanmiddag?
Ik vond het heel heftig. Zo confronterend om haar naam op een urntje te zien staan De man van het uitvaartcentrum was gelukkig heel aardig. We hebben nog wat dingetjes bekeken maar ik vond het te zwaar dus we hebben verder nog niets besloten.
Hebben jullie al een plaatsje bedacht om haar uit te strooien?
We hebben in de stad net even wat gegeten. Ik moest er even uit. Troostvoer
Pinotnoir, fijn dat je zoveel afleiding ik je werk vind. En een peutertje erbij helpt ook he. Ben ook zo blij met de mijne!
Ik vond het heel heftig. Zo confronterend om haar naam op een urntje te zien staan
De man van het uitvaartcentrum was gelukkig heel aardig. We hebben nog wat dingetjes bekeken maar ik vond het te zwaar dus we hebben verder nog niets besloten. Hebben jullie al een plaatsje bedacht om haar uit te strooien?
We hebben in de stad net even wat gegeten. Ik moest er even uit. Troostvoer
Pinotnoir, fijn dat je zoveel afleiding ik je werk vind. En een peutertje erbij helpt ook he. Ben ook zo blij met de mijne!
Zo welkom dat het bijna pijn doet...
dinsdag 8 oktober 2013 om 21:20
Maaieken, ik snap heel goed dat je je zo voelt maar ik moet heel eerlijk zeggen dat de 1e echo de grootste klap was bij mij. Ik weet niet precies hoe ver je nu bent, ik was bijna 21 weken toen ik ging bevallen. Ze hebben nog wel een vruchtwaterpunctie gedaan, daar hebben we nog niet alle uitslagen van terug. Waarschijnlijk was het bij ons echt een "foutje".... Dat zeiden ze in elk geval en daar hoop ik ook onwijs op.
Ik vond zelf de pil in nemen raar maar je maakt wel alles bewust mee, hoe kut (sorry, maar dat is het) ook. Het gaat echt gebeuren., en dat is vreselijk dat dat moet. Maar al die stapjes (die heel moeilijk zijn) helpen uiteindelijk wel bij je verwerking van dit al...
ik wens je heel veel sterkte met de bevalling. Ik vond het zwaar en emotioneel maar ook ontzettend mooi om mee te maken!! Ik was opeens moeder en ZO trotst! Ik wil je best wat meer over de bevalling en alles vertellen als jij daar behoefte aan heb maar misschien wil je dat wel helemaal niet dus dat laat ik aan jou.
Wij hadden ook een mandje voor Malin, en daar nog wat dingetjes ingedaan (wij hadden een foto van ons) en mijn zussen en vriendinnen hebben er iets bij gelegd. We hadden ook een mutsje
en een klein slaapzakje voor haar.
http://www.kleinevlinder.nl had ik alles vandaan, en heb het daar persoonlijk opgehaald.
Swop, het as op halen viel mij erg mee.... Ik heb mezelf geprobeerd fysiek niet te veel aan der te hechten (hoe moeilijk ook
want ik heb en hou lege armen) maar ze leefde natuurlijk in mijn buik maar vooral in mijn toekomst en dromen. En in ze zit niet meer in mijn buik maar in mijn hart. En helaas is ze geen onderdeel meer van mijn toekomst maar wel van mijn dromen.... Lastig om mijn gevoel te omschrijven. We hebben een bos mooie rozen voor der gekocht en die staan nu naast haar foto en roze urn. En de kaarsjes branden. We gaan haar uitstrooien, we wonen zelf vlakbij er bos en ze is geboren in de Vu met uitzicht over het bos dus daar mag ze "vrij" de wereld in.
Ik ben der nu echt nog niet klaar voor, 1 februari, de dag dat ik was uitgerekend gaan we dat doen.
Sterkte dames.... Wat een rot jaar is 2013...:,-(
Ik vond zelf de pil in nemen raar maar je maakt wel alles bewust mee, hoe kut (sorry, maar dat is het) ook. Het gaat echt gebeuren., en dat is vreselijk dat dat moet. Maar al die stapjes (die heel moeilijk zijn) helpen uiteindelijk wel bij je verwerking van dit al...
ik wens je heel veel sterkte met de bevalling. Ik vond het zwaar en emotioneel maar ook ontzettend mooi om mee te maken!! Ik was opeens moeder en ZO trotst! Ik wil je best wat meer over de bevalling en alles vertellen als jij daar behoefte aan heb maar misschien wil je dat wel helemaal niet dus dat laat ik aan jou.
Wij hadden ook een mandje voor Malin, en daar nog wat dingetjes ingedaan (wij hadden een foto van ons) en mijn zussen en vriendinnen hebben er iets bij gelegd. We hadden ook een mutsje
en een klein slaapzakje voor haar.
http://www.kleinevlinder.nl had ik alles vandaan, en heb het daar persoonlijk opgehaald.
Swop, het as op halen viel mij erg mee.... Ik heb mezelf geprobeerd fysiek niet te veel aan der te hechten (hoe moeilijk ook
want ik heb en hou lege armen) maar ze leefde natuurlijk in mijn buik maar vooral in mijn toekomst en dromen. En in ze zit niet meer in mijn buik maar in mijn hart. En helaas is ze geen onderdeel meer van mijn toekomst maar wel van mijn dromen.... Lastig om mijn gevoel te omschrijven. We hebben een bos mooie rozen voor der gekocht en die staan nu naast haar foto en roze urn. En de kaarsjes branden. We gaan haar uitstrooien, we wonen zelf vlakbij er bos en ze is geboren in de Vu met uitzicht over het bos dus daar mag ze "vrij" de wereld in.
Ik ben der nu echt nog niet klaar voor, 1 februari, de dag dat ik was uitgerekend gaan we dat doen.
Sterkte dames.... Wat een rot jaar is 2013...:,-(
dinsdag 8 oktober 2013 om 21:57
Hoi, ben ik weer.
Swop, ik ben donderdag 15,5 week zwanger. Vanmiddag zei ik nog heel stoer dat het redelijk ging maar nu weer een en al verdriet. Voel me zo schuldig naar dat kleine mensje in mijn buik. Mama hoort hem te beschermen.. Het is beter zo maar het voelt zo tegenstrijdig.
We hebben vanmiddag te horen gekregen dat het echt iets heel erg zeldzaams is... We zijn zeer waarschijnlijk net de domme pechvogels van 1 op tien duizenden. Voor de zekerheid is er nog bloed afgenomen bij ons maar de kans is zeer klein dat er wat uitkomt wat erfelijk is. Maar goed hou nu maar rekening met alles want wij waren ook net diegene die een zeer kleine kans hadden dat er nog iets uit de vlokkentest zou komen
Amber: ik ben doodsbang voor donderdag. We hebben vanmiddag al met een maatschappelijk werkster gezeten. Ik hoor graag je verhaal maar wellicht kun je me een privé berichtje sturen?
Weet niet of ik al te laat ben met bestellen voor zo'n mandje? Hebben jullie al met de gedachte gespeeld om wat as in een ring of hangertje te laten verwerken? Lijkt mij heel mooi, zo blijft hij altijd een klein beetje bij mama.
Voel hem nu ook sinds een paar dagen. Maakt het er niet makkelijker op
Om op eerdere vraag terug te komen, ik ben 31 jaar en kom uit omgeving Utrecht
Swop, ik ben donderdag 15,5 week zwanger. Vanmiddag zei ik nog heel stoer dat het redelijk ging maar nu weer een en al verdriet. Voel me zo schuldig naar dat kleine mensje in mijn buik. Mama hoort hem te beschermen.. Het is beter zo maar het voelt zo tegenstrijdig.
We hebben vanmiddag te horen gekregen dat het echt iets heel erg zeldzaams is... We zijn zeer waarschijnlijk net de domme pechvogels van 1 op tien duizenden. Voor de zekerheid is er nog bloed afgenomen bij ons maar de kans is zeer klein dat er wat uitkomt wat erfelijk is. Maar goed hou nu maar rekening met alles want wij waren ook net diegene die een zeer kleine kans hadden dat er nog iets uit de vlokkentest zou komen
Amber: ik ben doodsbang voor donderdag. We hebben vanmiddag al met een maatschappelijk werkster gezeten. Ik hoor graag je verhaal maar wellicht kun je me een privé berichtje sturen?
Weet niet of ik al te laat ben met bestellen voor zo'n mandje? Hebben jullie al met de gedachte gespeeld om wat as in een ring of hangertje te laten verwerken? Lijkt mij heel mooi, zo blijft hij altijd een klein beetje bij mama.
Voel hem nu ook sinds een paar dagen. Maakt het er niet makkelijker op
Om op eerdere vraag terug te komen, ik ben 31 jaar en kom uit omgeving Utrecht
dinsdag 8 oktober 2013 om 22:07
Amber, inderdaad wat een rot jaar... 2014 gaat beter worden!
Wat zeg je mooie woorden, prachtig. Ik heb me in de zwangerschap al zo enorm aan haar gehecht. Zag me zelf weer met zo'n heerlijk klein poppie aan de borst... We hadden ook net pretecho gehad en dat maakte het zo echt. Moet me echt los maken van haar.
Hier branden de kaarsjes ook. Haar urn staat boven. Wil die niet in de kamer op deze manier.
Wij hadden ook een omslagdoek voor haar. Paste bij het mandje. En er zat ook een knuffeltje bij, die hebben we bewaard.
Bij ons was het ws ook 'domme pech' en daar heb ik ook wel vertrouwen in.
De bevalling vond ik ook zo emotioneel maar ook zo mooi. Op het laatst was ik beetje in paniek en zo bang. Maar man en verpleegkundige waren zo lief!
En dan heb je wel gewoon je kindje in je armen, heerlijk! Ik voelde me ook zo trots. Ons prachtige meisje.
Fysiek ging de bevalling heel makkelijk. Echt een kadootje. Hopelijk verloopt het bij jou ook een beetje vlot Maaike.
We gaan naar bed nu. Trusten allemaal.
Wat zeg je mooie woorden, prachtig. Ik heb me in de zwangerschap al zo enorm aan haar gehecht. Zag me zelf weer met zo'n heerlijk klein poppie aan de borst... We hadden ook net pretecho gehad en dat maakte het zo echt. Moet me echt los maken van haar.
Hier branden de kaarsjes ook. Haar urn staat boven. Wil die niet in de kamer op deze manier.
Wij hadden ook een omslagdoek voor haar. Paste bij het mandje. En er zat ook een knuffeltje bij, die hebben we bewaard.
Bij ons was het ws ook 'domme pech' en daar heb ik ook wel vertrouwen in.
De bevalling vond ik ook zo emotioneel maar ook zo mooi. Op het laatst was ik beetje in paniek en zo bang. Maar man en verpleegkundige waren zo lief!
En dan heb je wel gewoon je kindje in je armen, heerlijk! Ik voelde me ook zo trots. Ons prachtige meisje.
Fysiek ging de bevalling heel makkelijk. Echt een kadootje. Hopelijk verloopt het bij jou ook een beetje vlot Maaike.
We gaan naar bed nu. Trusten allemaal.
Zo welkom dat het bijna pijn doet...
dinsdag 8 oktober 2013 om 22:14
Maaike, crosspost.
Verdriet spreekt uit je berichtje. Vind het zo erg voor je!!!
Als je in de buurt woont kan je het mandje ook halen. Misschien is dat een optie voor je?
Als het mij morgen lukt, wil ik je ook wel een berichtje over de bevalling sturen. Ik was 16.6 week dus beetje hetzelfde.
Ik zag er ook vreselijk tegenop maar het viel me zo ontzettend mee.
Fijn dat jullie meteen naar maatschappelijkwerk konden.
Ik ga hier een ashanger bestellen
http://www.sassiedesign.nl/catalog/gede ... -c-95.html Vind dit zo prachtig!!!! Mijn meisje gewoon altijd bij me.
Iets heel zeldzaams dus. Geen kans op herhaling dus? Dat is wel 'fijn' voor de toekomst.
Ik ben 36 en woon in Friesland. En jii Amber?
Knuffel Maaike. Hopelijk kan je klein beetje slapen.
Verdriet spreekt uit je berichtje. Vind het zo erg voor je!!!
Als je in de buurt woont kan je het mandje ook halen. Misschien is dat een optie voor je?
Als het mij morgen lukt, wil ik je ook wel een berichtje over de bevalling sturen. Ik was 16.6 week dus beetje hetzelfde.
Ik zag er ook vreselijk tegenop maar het viel me zo ontzettend mee.
Fijn dat jullie meteen naar maatschappelijkwerk konden.
Ik ga hier een ashanger bestellen
http://www.sassiedesign.nl/catalog/gede ... -c-95.html Vind dit zo prachtig!!!! Mijn meisje gewoon altijd bij me.
Iets heel zeldzaams dus. Geen kans op herhaling dus? Dat is wel 'fijn' voor de toekomst.
Ik ben 36 en woon in Friesland. En jii Amber?
Knuffel Maaike. Hopelijk kan je klein beetje slapen.
Zo welkom dat het bijna pijn doet...
dinsdag 8 oktober 2013 om 22:48
Pffff jullie kunnen het allemaal verdomd goed onder woorden brengen, voel erg met jullie mee! Ik snap nu ook wel dat bevallen ook iets heel moois heeft, je doet het maar wel mooi op eigen kracht en je kindje is dan echt geboren. Fysiek veel zwaarder, maar toch ook warmer dan die simpele maar kille handeling bij mij.
Gelukkig maar dat het bij iedereen dus pech was, ik neem aan dat we allemaal na wat rust voor een volgende zwangerschap gaan, dan is in elk geval de allerergste angst er af. Maar eerst dit maar even doorstaan, Maaiken! Ik hoop op een mooie, niet al te pijnlijke bevalling!
Gelukkig maar dat het bij iedereen dus pech was, ik neem aan dat we allemaal na wat rust voor een volgende zwangerschap gaan, dan is in elk geval de allerergste angst er af. Maar eerst dit maar even doorstaan, Maaiken! Ik hoop op een mooie, niet al te pijnlijke bevalling!
woensdag 9 oktober 2013 om 08:53
woensdag 9 oktober 2013 om 10:18
Ik ben net 29 en komt uit omgeving Amsterdam.
Maaike: ik heb je een privé bericht gestuurd.
Ik had ook heel erg dat gevoel dat mama der baby moet beschermen, daarom vond ik de vruchtwaterpunctie ook een naar idee. Ik heb er niet naar gekeken want ik wist dat ik daar nachtmerries van zou krijgen. Maar helaas kan je je baby hier niet van beschermen ..
Het enige wat je kan doen is stapje voor stapje door dit hele proces heen op de manier waar jij en je man zich her prettigst bij voelen.
Ik heb van mijn zussen en nicht een ketting gekregen met Malin der geboortesteen eraan. Erg blij er mee. Verder wil ik graag haar naam op mijn pols tatoeëren met een hart erbij. Het hart heeft natuurlijk dubbele betekenis.
Swop, spannend! Ik kan ergens niet wachten. Ik heb zo veel mama gevoelens die ik niet kwijt kan. Ik probeer mezelf wel heel erg te beseffen dat als ik weer zwanger word dat het niet Malin is.
En dat wil ik ook niet want Malin heeft hartproblemen en hopelijk is de volgende helemaal gezond!! En probeer ook te bedenken dat zwanger worden niet alles 'oplost'
Ik vind de gesprekken met de maatschappelijk werkster fijn, ook omdat ik dat samen met mijn man doe. Ik ga maandag voor het eerst zelf naar de psycholoog, alleen. Ik heb toch een andere manier van werken dan mijn man. En ik wil graag handvaten hoe ik met de toekomst om moet gaan...
Pinotnoir hoe is het met jou?
Maaike: ik heb je een privé bericht gestuurd.
Ik had ook heel erg dat gevoel dat mama der baby moet beschermen, daarom vond ik de vruchtwaterpunctie ook een naar idee. Ik heb er niet naar gekeken want ik wist dat ik daar nachtmerries van zou krijgen. Maar helaas kan je je baby hier niet van beschermen ..
Het enige wat je kan doen is stapje voor stapje door dit hele proces heen op de manier waar jij en je man zich her prettigst bij voelen.Ik heb van mijn zussen en nicht een ketting gekregen met Malin der geboortesteen eraan. Erg blij er mee. Verder wil ik graag haar naam op mijn pols tatoeëren met een hart erbij. Het hart heeft natuurlijk dubbele betekenis.
Swop, spannend! Ik kan ergens niet wachten. Ik heb zo veel mama gevoelens die ik niet kwijt kan. Ik probeer mezelf wel heel erg te beseffen dat als ik weer zwanger word dat het niet Malin is.
En dat wil ik ook niet want Malin heeft hartproblemen en hopelijk is de volgende helemaal gezond!! En probeer ook te bedenken dat zwanger worden niet alles 'oplost'
Ik vind de gesprekken met de maatschappelijk werkster fijn, ook omdat ik dat samen met mijn man doe. Ik ga maandag voor het eerst zelf naar de psycholoog, alleen. Ik heb toch een andere manier van werken dan mijn man. En ik wil graag handvaten hoe ik met de toekomst om moet gaan...
Pinotnoir hoe is het met jou?
woensdag 9 oktober 2013 om 13:56
Amber, ik wil ook graag zo'n tatoeage, toevallig. Ik wil graag een klein vlindertje met haar naam, op binnenkant pols. Heb wel al iets moois gezien maar wil niet te overhaast beslissen. Mijn man wil ook graag iets maar weet nog niet precies was.
Nee, zwanger worden lost niet alles op. Dat moet ook niet want dat zou betekenen dat we Mette vergeten zijn. Ik denk wel dat het helpt om door te gaan. Net zoals onder andere kinderen daarbij helpen.
Goed dat je naar de psycholoog gaat. Mijn huisarts heeft me vandaag ook doorverwezen. Ik heb het allemaal steeds een beetje ontkent maar moet er nu toch echt aan toegeven. Alleen red ik dit gewoon niet. De huisarts noemde de term overspannen....bleeh, dat wil ik helemaal niet (maar voel dat het wel zo is). Morgen naar de arbo arts, een nieuwe. Hopelijk begripvol.
Nee, zwanger worden lost niet alles op. Dat moet ook niet want dat zou betekenen dat we Mette vergeten zijn. Ik denk wel dat het helpt om door te gaan. Net zoals onder andere kinderen daarbij helpen.
Goed dat je naar de psycholoog gaat. Mijn huisarts heeft me vandaag ook doorverwezen. Ik heb het allemaal steeds een beetje ontkent maar moet er nu toch echt aan toegeven. Alleen red ik dit gewoon niet. De huisarts noemde de term overspannen....bleeh, dat wil ik helemaal niet (maar voel dat het wel zo is). Morgen naar de arbo arts, een nieuwe. Hopelijk begripvol.
Zo welkom dat het bijna pijn doet...
woensdag 9 oktober 2013 om 15:50
Hoi Dames,
Wat een mooie en verdrietige berichten nog. Ik wil nog 1 keer een update geven van mijn kant en dan ga ik proberen niet meer op dit topic te kijken (in ieder geval voorlopig).
Tattoo gaat er bij mij ook komen "La Vita e Bella" Als in, nou ja, jullie snappen het wel. Kan op 2 manieren worden uitgelegd...
Vandaag zijn we naar het ziekenhuis geweest voor uitslagen:
Uit de obductie bleek een verdikte nek, maar: uit chromosoom-onderzoek kwam niets (dus geen down of 1 van de trisomies of een andere chromosoomafwijking). Uit onderzoek op de placenta en navelstreng kwam ook niets. Omdat er wel een verdikte nek geconstateerd is gaan ze een extra onderzoek op de navelstreng doen naar een aantal zeer zeldzame aandoeningen. De kans dat hier iets uitkomt is zeer klein want, zo zei de gyn: "dan hadden we in de andere onderzoeken ook al vreemde dingen gezien waarschijnlijk". Desalniettemin fijn natuurlijk dat ze het grondig uitpluizen!
Het lijkt er dus op dat het gewoon domme pech is. Als er uit het intensieve onderzoek ook niets komt is de kans dat het bij een volgende zwangerschap weer mis zou gaan dan ook niet groter dan bij iedere andere vrouw van mijn leeftijd.
In principe goed nieuws dus (hoewel je als mens graag een oorzaak zou willen weten)!
Wel mag ik bij een volgende zwangerschap veel intensiever in de gaten gehouden worden. Meer echo's en de "zware" 20-weken-echo. Als ik wil (en dat wil ik) mag ik ook voor de combi verloskundige/gyn gaan en ik denk dat ik een volgende keer sowieso wel voor de combinatietest ga.
De foto's die ze bij de geboorte hebben gemaakt gaan ze opsturen en over 3 weken bellen ze met de uitslag van het laatste onderzoek. Als daar dus niets uitkomt is het dan gewoon afgelopen met het hele circus... Aan de ene kant fijn, aan de andere kant een oefening in loslaten.
Dames,
Heel erg veel succes met het verwerken van dit alles. Ik zal nog vaak aan jullie denken. Wie weet lezen we over een tijd toevallig blije berichten van elkaar op het forum.
Dikke knuffels!
Wat een mooie en verdrietige berichten nog. Ik wil nog 1 keer een update geven van mijn kant en dan ga ik proberen niet meer op dit topic te kijken (in ieder geval voorlopig).
Tattoo gaat er bij mij ook komen "La Vita e Bella" Als in, nou ja, jullie snappen het wel. Kan op 2 manieren worden uitgelegd...
Vandaag zijn we naar het ziekenhuis geweest voor uitslagen:
Uit de obductie bleek een verdikte nek, maar: uit chromosoom-onderzoek kwam niets (dus geen down of 1 van de trisomies of een andere chromosoomafwijking). Uit onderzoek op de placenta en navelstreng kwam ook niets. Omdat er wel een verdikte nek geconstateerd is gaan ze een extra onderzoek op de navelstreng doen naar een aantal zeer zeldzame aandoeningen. De kans dat hier iets uitkomt is zeer klein want, zo zei de gyn: "dan hadden we in de andere onderzoeken ook al vreemde dingen gezien waarschijnlijk". Desalniettemin fijn natuurlijk dat ze het grondig uitpluizen!
Het lijkt er dus op dat het gewoon domme pech is. Als er uit het intensieve onderzoek ook niets komt is de kans dat het bij een volgende zwangerschap weer mis zou gaan dan ook niet groter dan bij iedere andere vrouw van mijn leeftijd.
In principe goed nieuws dus (hoewel je als mens graag een oorzaak zou willen weten)!
Wel mag ik bij een volgende zwangerschap veel intensiever in de gaten gehouden worden. Meer echo's en de "zware" 20-weken-echo. Als ik wil (en dat wil ik) mag ik ook voor de combi verloskundige/gyn gaan en ik denk dat ik een volgende keer sowieso wel voor de combinatietest ga.
De foto's die ze bij de geboorte hebben gemaakt gaan ze opsturen en over 3 weken bellen ze met de uitslag van het laatste onderzoek. Als daar dus niets uitkomt is het dan gewoon afgelopen met het hele circus... Aan de ene kant fijn, aan de andere kant een oefening in loslaten.
Dames,
Heel erg veel succes met het verwerken van dit alles. Ik zal nog vaak aan jullie denken. Wie weet lezen we over een tijd toevallig blije berichten van elkaar op het forum.
Dikke knuffels!
Ik denk dat we in Nederland een onderwerpenprobleem hebben
donderdag 10 oktober 2013 om 22:44
Maaike:
Heb niet zoveel woorden nu. Erg verdrietig vandaag en moest veel
aan je denken...
Knuffel. Voor alle mama's met lege armen...en heb hoop dat dat allemaal gevulde armen zijn in de toekomst. Met een extra speciaal plekje in je hart voor dat kindje wat niet meer in onze armen ligt maar toch ons leven rijker maakt....
Heb niet zoveel woorden nu. Erg verdrietig vandaag en moest veel
aan je denken...
Knuffel. Voor alle mama's met lege armen...en heb hoop dat dat allemaal gevulde armen zijn in de toekomst. Met een extra speciaal plekje in je hart voor dat kindje wat niet meer in onze armen ligt maar toch ons leven rijker maakt....
vrijdag 11 oktober 2013 om 20:56
Lieve allemaal,
Gister om 13:00 uur is onze lieve kleine Senne geboren. Dat de pijn, leegte en verdriet zo heftig is had ik van te voren niet verwacht. Hij was zo mooi, klein en al helemaal volmaakt.
De bevalling was snel en heel pijnlijk en heftig. Ik heb op het laatste moment een morfine injectie gehad omdat ik het niet meer hield. Daarna kon ik me ontspannen en toen werd hij snel geboren. Ik was zo overstuur dat ik eerst niet heb durven kijken. Ze hebben hem uit de vliezen gehaald en in zijn mandje gelegd. Hij lag er heel mooi bij en is met zijn hand in zijn mondje geboren. Net alsof hij troost zocht.
ook ik ben geopereerd omdat de placenta niet van zelf kwam. Mocht gisteravond om 23:00 naar huis. En nu zijn we thuis, leeg en verdrietig. Ik had nooit verwacht dat het gemis zo'n pijn kon doen. Je droom is in duigen gevallen, hij is nooit te vervangen. Met je verstand is het de beste keuze maar hij zag er zo perfect uit dat je het moeilijk kunt bevatten.
Onze lieve kleine Senne wordt woensdag om 11:00 uur begraven onder de gedenkboom.Hier liggen alle te vroeg geboren kindjes onder de 24 weken. Senne krijgt zijn eigen blad aan de boom met zijn naam en geboortedatum en gedichtje.
Het verdriet zal moeten slijten maar Senne blijft ons mooie lieve 2e kindje en kleine broertje.
Amber, Swop, Pinotnoir, Kaarsvet, onze kindjes zullen elkaar ontmoeten in het 'land van de oogjes dicht' en bij elkaar troost vinden, genieten en spelen. Ze zijn daar samen
Gister om 13:00 uur is onze lieve kleine Senne geboren. Dat de pijn, leegte en verdriet zo heftig is had ik van te voren niet verwacht. Hij was zo mooi, klein en al helemaal volmaakt.
De bevalling was snel en heel pijnlijk en heftig. Ik heb op het laatste moment een morfine injectie gehad omdat ik het niet meer hield. Daarna kon ik me ontspannen en toen werd hij snel geboren. Ik was zo overstuur dat ik eerst niet heb durven kijken. Ze hebben hem uit de vliezen gehaald en in zijn mandje gelegd. Hij lag er heel mooi bij en is met zijn hand in zijn mondje geboren. Net alsof hij troost zocht
.ook ik ben geopereerd omdat de placenta niet van zelf kwam. Mocht gisteravond om 23:00 naar huis. En nu zijn we thuis, leeg en verdrietig. Ik had nooit verwacht dat het gemis zo'n pijn kon doen. Je droom is in duigen gevallen, hij is nooit te vervangen. Met je verstand is het de beste keuze maar hij zag er zo perfect uit dat je het moeilijk kunt bevatten.
Onze lieve kleine Senne wordt woensdag om 11:00 uur begraven onder de gedenkboom.Hier liggen alle te vroeg geboren kindjes onder de 24 weken. Senne krijgt zijn eigen blad aan de boom met zijn naam en geboortedatum en gedichtje.
Het verdriet zal moeten slijten maar Senne blijft ons mooie lieve 2e kindje en kleine broertje.
Amber, Swop, Pinotnoir, Kaarsvet, onze kindjes zullen elkaar ontmoeten in het 'land van de oogjes dicht' en bij elkaar troost vinden, genieten en spelen. Ze zijn daar samen
vrijdag 11 oktober 2013 om 22:37
Welkom Senne, dag Senne....wat verdrietig. Zo mooi.
De bevalling was lichamelijk dus ook nogal zwaar. Jammer dat je ook nog naar ok moest Mocht je man wel de hele avond bij je blijven?
Heb je Senne nog even bij je gehad?
Hopelijk heb je veel troost van je oudste kindje.
Het land van je oogjes dicht...ik moet zo huilen om dat liedje. Mijn dochtertje kijkt graag naar Woezel en Pip maar ik krijg enorme brok van ze in mijn keel
Kaarsvet, ik lees nu pas jouw berichtje. Fijn dat er eigenlijk niks uit onderzoek is gekomen.
Jij ook dikke knuffel en tot ziens in vrolijkere topics!
Amber, hoe was jouw dag? Hoe is het nu met je familie trouwens?
Het gaat deze week gelukkig weer wat beter met me. Mis ons meisje uiteraard maar kan ook steeds meer van andere dingen genieten. Zo fijn!
De bevalling was lichamelijk dus ook nogal zwaar. Jammer dat je ook nog naar ok moest
Mocht je man wel de hele avond bij je blijven? Heb je Senne nog even bij je gehad?
Hopelijk heb je veel troost van je oudste kindje.
Het land van je oogjes dicht...ik moet zo huilen om dat liedje. Mijn dochtertje kijkt graag naar Woezel en Pip maar ik krijg enorme brok van ze in mijn keel
Kaarsvet, ik lees nu pas jouw berichtje. Fijn dat er eigenlijk niks uit onderzoek is gekomen.
Jij ook dikke knuffel en tot ziens in vrolijkere topics!
Amber, hoe was jouw dag? Hoe is het nu met je familie trouwens?
Het gaat deze week gelukkig weer wat beter met me. Mis ons meisje uiteraard maar kan ook steeds meer van andere dingen genieten. Zo fijn!
Zo welkom dat het bijna pijn doet...
zaterdag 12 oktober 2013 om 14:36
We hebben wel een beetje dezelfde smaak qua namen... Mette, Senne, Malin, en ons peutertje heet bijna Mette maar dan met dubbel l... Vita is dan net weer anders (maar net zo mooi natuurlijk!).
Wij hebben dit babytje geen naam gegeven. Dat voelde op een of andere manier niet goed, te vroeg denk ik. En de naam die ik voor een jongetje had bedacht past ook niet bij het beeld wat ik van dit babietje heb. Moeilijk uit te leggen. We laten het nu zo, misschien bedenken we later nog een naam, als dat goed voelt.
Maaiken, ik hoop dat je dit weekend goed fysiek en mentaal uit kan rusten. Voor de anderen hoop ik dat het weekend de nodige afleiding brengt! Wij krijgen morgen lunch bezoek en gaan extra lekkere hapjes maken, hmmmm.
Wij hebben dit babytje geen naam gegeven. Dat voelde op een of andere manier niet goed, te vroeg denk ik. En de naam die ik voor een jongetje had bedacht past ook niet bij het beeld wat ik van dit babietje heb. Moeilijk uit te leggen. We laten het nu zo, misschien bedenken we later nog een naam, als dat goed voelt.
Maaiken, ik hoop dat je dit weekend goed fysiek en mentaal uit kan rusten. Voor de anderen hoop ik dat het weekend de nodige afleiding brengt! Wij krijgen morgen lunch bezoek en gaan extra lekkere hapjes maken, hmmmm.
zaterdag 12 oktober 2013 om 21:12
Pinot noir, fijn om je soms op iets anders te focussen he
Maaike, ik heb er geen woorden voor... Ben blij voor je dat je weer een paar stappen voor uit bent. Maar weer dondersgoed hoe moeilijk de dagen zijn en nog gaan worden. Senne, war een mooie naam. Ik hoop dat hij de andere kindjes snel heeft gevonden op de regenboog. Wat mooi dat hij word begraven bij een gedenkboom.
Welk gedichtje komt er bij? Weet niet of je dat hier wil delen.
Mijn familie is ok, zus houd wat afstand. Verder zijn ze allemaal heel lief, ik was gewoon bang dat ze mijn dochter zouden vergeten...en daarom van te voren al boos op ze...
Gisteren naar Nick en Simon geweest was leuk, maar bij alles denk ik: was Malin er nog maar.
Het gemis lijkt "erger" te worden, denk meer dat het nu moet wennen om zonder haar door te moeten...
Vandaag ging ik met mijn nichtje en vriendin bruidsjurken passen.
Mijn nichtje gaat volgens jaar trouwen, en ik was de zaterdag voor de 1e echo ook al daar geweest. Moest dus vandaag weer naar die plek waar ik nog "gelukkig" zwanger was...
Had me al voorbereid dat er misschien iets over gezegd ging worden maar dat gebeurde niet. En gebeurde iets heel onverwachts: er kwam een 2de bruid binnen... Zwanger! En alle verhalen over hoeveel weken en dat ze nog zo'n klein buikje had.
Ik werd gek en dacht moet weg! We stonden gelukkig al op het punt om te gaan, en mijn vriendin die ook mee was stak meteen haar arm uit maar toch een enorme huilbui midden in de zaak...
Oeps... Ze waren heel lief hoor, de verkoopster had het niet zelf mee gemaakt maar haar zus wel. Voelde me wel schuldig, bruidsjurk kopen is leuk! Ga ik huilen... Mijn nichtje snapt het helemaal hoor dus daar hoef ik me niet voor te schamen.
Mijn vriendinnetje heeft zelf 3 miskramen gehad en wacht op ene goede zwangerschap. Vind zo sneu voor haar dan ook dat mijn verdriet nog zo vers is en er zo boven op ligt terwijl ik zie dat zij ook pijn heeft.
Pfff, wat is de wereld toch hard geweest dat we hier door moeten...
Morgen ga ik naar kinderspeeltuin met het zoontje van dezelfde vriendin. We gingen hier wel vaker heen dus denk dat dat wel "normaal" gaat aanvoelen.
Verder voel ik me wel hoopvol dat we snel weer zwanger zijn, geen idee waarom... Hoop maar dat het een goed voorgevoel is, en dat Malin een mooi gezond kindje naar ons toestuurt.
Maaike, ik heb er geen woorden voor... Ben blij voor je dat je weer een paar stappen voor uit bent. Maar weer dondersgoed hoe moeilijk de dagen zijn en nog gaan worden. Senne, war een mooie naam. Ik hoop dat hij de andere kindjes snel heeft gevonden op de regenboog. Wat mooi dat hij word begraven bij een gedenkboom.
Welk gedichtje komt er bij? Weet niet of je dat hier wil delen.
Mijn familie is ok, zus houd wat afstand. Verder zijn ze allemaal heel lief, ik was gewoon bang dat ze mijn dochter zouden vergeten...en daarom van te voren al boos op ze...
Gisteren naar Nick en Simon geweest was leuk, maar bij alles denk ik: was Malin er nog maar.
Het gemis lijkt "erger" te worden, denk meer dat het nu moet wennen om zonder haar door te moeten...
Vandaag ging ik met mijn nichtje en vriendin bruidsjurken passen.
Mijn nichtje gaat volgens jaar trouwen, en ik was de zaterdag voor de 1e echo ook al daar geweest. Moest dus vandaag weer naar die plek waar ik nog "gelukkig" zwanger was...
Had me al voorbereid dat er misschien iets over gezegd ging worden maar dat gebeurde niet. En gebeurde iets heel onverwachts: er kwam een 2de bruid binnen... Zwanger! En alle verhalen over hoeveel weken en dat ze nog zo'n klein buikje had.
Ik werd gek en dacht moet weg! We stonden gelukkig al op het punt om te gaan, en mijn vriendin die ook mee was stak meteen haar arm uit maar toch een enorme huilbui midden in de zaak...
Oeps... Ze waren heel lief hoor, de verkoopster had het niet zelf mee gemaakt maar haar zus wel. Voelde me wel schuldig, bruidsjurk kopen is leuk! Ga ik huilen... Mijn nichtje snapt het helemaal hoor dus daar hoef ik me niet voor te schamen.
Mijn vriendinnetje heeft zelf 3 miskramen gehad en wacht op ene goede zwangerschap. Vind zo sneu voor haar dan ook dat mijn verdriet nog zo vers is en er zo boven op ligt terwijl ik zie dat zij ook pijn heeft.
Pfff, wat is de wereld toch hard geweest dat we hier door moeten...
Morgen ga ik naar kinderspeeltuin met het zoontje van dezelfde vriendin. We gingen hier wel vaker heen dus denk dat dat wel "normaal" gaat aanvoelen.
Verder voel ik me wel hoopvol dat we snel weer zwanger zijn, geen idee waarom... Hoop maar dat het een goed voorgevoel is, en dat Malin een mooi gezond kindje naar ons toestuurt.
woensdag 16 oktober 2013 om 10:05
woensdag 16 oktober 2013 om 20:35
Ach lieve Amber, wat een klote dag heb je gehad. Hoe was het vandaag? Heb je het idee dat het weer iets lichter wordt? Was je gisteren ook bij de psych geweest of was dat de week ervoor?
Wat is het gewone leven dan vreselijk confronterend he, Overal zijn wel kleine babies of zwangere vrouwen. Blijft enorm moeilijk!
Mooi dat de foto's binnen zijn. Jullie hadden dat bij die stichting laten doen?
Hier gaat het momenteel vrij goed. Ben echt uit de dikke dip van de afgelopen weken geloof ik. Voel me veel 'lichter' Ofzo
Wat is het gewone leven dan vreselijk confronterend he, Overal zijn wel kleine babies of zwangere vrouwen. Blijft enorm moeilijk!
Mooi dat de foto's binnen zijn. Jullie hadden dat bij die stichting laten doen?
Hier gaat het momenteel vrij goed. Ben echt uit de dikke dip van de afgelopen weken geloof ik. Voel me veel 'lichter' Ofzo
Zo welkom dat het bijna pijn doet...
