Zwanger
alle pijlers
20 weken echo; meerdere hartafwijkingen...
zondag 22 september 2013 om 19:37
Hallo,
Ik was zwanger van mijn 1e kindje, uitgerekend op 1 februari 2014. Nu kregen we maandag 9 september het nieuws dat er iets mis leek met haar hart. Op 11 september kregen we het verhaal compleet: 6 verschillende ernstige hartafwijkingen had onze dochter. Vreselijk. Dit gebeurt niet dacht ik. Dit is een nachtmerrie. Nu ben ik afgelopen vrijdag opgenomen en bevallen van onze prachtige dochter. Maar nu: nu komt de ergste tijd. Lege buik en lege armen... Ik weet inmiddels dat ik echt niet de enige ben waarbij dit gebeurt. En wil via dit forum andere helpen met vragen, en hopelijk helpt mij dat weer bij het verlies van mijn dochter waar ik o, zo trots op ben....
Ik was zwanger van mijn 1e kindje, uitgerekend op 1 februari 2014. Nu kregen we maandag 9 september het nieuws dat er iets mis leek met haar hart. Op 11 september kregen we het verhaal compleet: 6 verschillende ernstige hartafwijkingen had onze dochter. Vreselijk. Dit gebeurt niet dacht ik. Dit is een nachtmerrie. Nu ben ik afgelopen vrijdag opgenomen en bevallen van onze prachtige dochter. Maar nu: nu komt de ergste tijd. Lege buik en lege armen... Ik weet inmiddels dat ik echt niet de enige ben waarbij dit gebeurt. En wil via dit forum andere helpen met vragen, en hopelijk helpt mij dat weer bij het verlies van mijn dochter waar ik o, zo trots op ben....
donderdag 17 oktober 2013 om 15:00
Hoi allemaal,
Gisterochtend scheen de zon voor Senne. We hebben hem opgehaald en naar de begraafplaats gebracht. Onder de dikke eikenboom was een mooi plekje voor hem. Ons zoontje is zo betrokken geweest, het leek net of hij het allemaal begreep. Hij legde zijn tekening en het woezel knuffeltje erbij en uit het niets ging hij zand en blaadjes van de boom erop gooien. Dat gaf echt iets ontroerends. We hebben ook de liedjes gedraaid van Bløf en woezel en pip.
Ik ben heel blij dat we dit zo konden doen. We hebben 2 RvS blaadjes meegekregen en zo komt er iemand langs om te praten over de gravering. We willen ze zo snel mogelijk aan de boom gaan hangen.
Swop: om terug te komen op je vraag: we hebben Senne in het ziekenhuis in het mandje gelegd en gekoesterd en met hem geknuffeld. Mijn man mocht de hele tijd bij mij blijven alleen tijdens de operatie niet. Ik vond het wel heel erg moeilijk dat je aan de buitenkant niets aan Senne zag. Dit had een soort bevestiging gegeven dat je de goede beslissing hebt genomen maar die krijg je nu niet. Daar heb ik het wel moeilijk mee. Ik heb het AMC nog gebeld en we krijgen nog een brief toegestuurd met een uitleg van alle onderzoeken die zijn geweest.
Ik wil een mooi boek voor Senne gaan maken met foto's, dagboek, kaartjes en herinneringen.
Waren jullie ook allemaal zo moe? Ik ben echt doodop, wallen onder mijn ogen en ik moet echt even gaan slapen ' smiddags.
Swop: je hebt iets weg gehaald in je tekst wat ik vanochtend wel had gelezen. Wil je er in een privé berichtje meer over zeggen?
Nu is het wachten op de uitslag van onze eigen bloedonderzoek. Ik hoop zo dat het meevalt en we echt gewoon domme pechvogels zijn. Dit kan alleen nog 1 tot 2 maanden duren
Amber: hoe voel je je vandaag??
Gisterochtend scheen de zon voor Senne. We hebben hem opgehaald en naar de begraafplaats gebracht. Onder de dikke eikenboom was een mooi plekje voor hem. Ons zoontje is zo betrokken geweest, het leek net of hij het allemaal begreep. Hij legde zijn tekening en het woezel knuffeltje erbij en uit het niets ging hij zand en blaadjes van de boom erop gooien. Dat gaf echt iets ontroerends. We hebben ook de liedjes gedraaid van Bløf en woezel en pip.
Ik ben heel blij dat we dit zo konden doen. We hebben 2 RvS blaadjes meegekregen en zo komt er iemand langs om te praten over de gravering. We willen ze zo snel mogelijk aan de boom gaan hangen.
Swop: om terug te komen op je vraag: we hebben Senne in het ziekenhuis in het mandje gelegd en gekoesterd en met hem geknuffeld. Mijn man mocht de hele tijd bij mij blijven alleen tijdens de operatie niet. Ik vond het wel heel erg moeilijk dat je aan de buitenkant niets aan Senne zag. Dit had een soort bevestiging gegeven dat je de goede beslissing hebt genomen maar die krijg je nu niet. Daar heb ik het wel moeilijk mee. Ik heb het AMC nog gebeld en we krijgen nog een brief toegestuurd met een uitleg van alle onderzoeken die zijn geweest.
Ik wil een mooi boek voor Senne gaan maken met foto's, dagboek, kaartjes en herinneringen.
Waren jullie ook allemaal zo moe? Ik ben echt doodop, wallen onder mijn ogen en ik moet echt even gaan slapen ' smiddags.
Swop: je hebt iets weg gehaald in je tekst wat ik vanochtend wel had gelezen. Wil je er in een privé berichtje meer over zeggen?
Nu is het wachten op de uitslag van onze eigen bloedonderzoek. Ik hoop zo dat het meevalt en we echt gewoon domme pechvogels zijn. Dit kan alleen nog 1 tot 2 maanden duren
Amber: hoe voel je je vandaag??
vrijdag 18 oktober 2013 om 09:55
Hallo dames,
Swop, ik dacht net als Maaike dat er iets bij je berichtje gestaan had: dus dikke knuffel. Ik neem aan dat je weet als je er iets over kwijt wil dat dat hier gewoon kan!!
Maaike, ik was ook zo moe en sliep ook elke middag. Wat mooi dat jullie "fijn" afscheid hebben kunnen nemen. Ik heb zo veel kaartjes en lieve berichtjes gehad: dat wil ik ook allemaal tot een boek gaan maken maar en er nog niet aan toe.
Voel me langzaam weer wat beter, maar ben het af en toe zo zat... Had dit zo graag NIET meegemaakt, maar ja, als ik mag kiezen om Malin helemaal niet gekend te hebben voelt ook niet goed.
Ik probeer maar "per dag" te leven en niet te ver jn de toekomst te kijken, want die vind ik maar eng en leeg.
Aankleden vind ik 1 van de ergste dingen op een dag: zwangerschapskleding is inmiddels veels te groot maar mijn eigen broeken kunnen op 1 of 2 na echt nog niet dicht. Dus is lastig om wat te vinden waar ik me ook nog prettig in voel. Ben nu maar veel aan het bewegen (sporten mag nog niet...) en gezond aan het eten en hopen dat langzamer hand alles weer gaat passen.
Swop, fijn dat je weer wat lichter voelt! Maaike, heel veel sterkte te komende dagen en weken.
Neem de tijd om te rusten en alles te verwerken.
Swop, ik dacht net als Maaike dat er iets bij je berichtje gestaan had: dus dikke knuffel. Ik neem aan dat je weet als je er iets over kwijt wil dat dat hier gewoon kan!!
Maaike, ik was ook zo moe en sliep ook elke middag. Wat mooi dat jullie "fijn" afscheid hebben kunnen nemen. Ik heb zo veel kaartjes en lieve berichtjes gehad: dat wil ik ook allemaal tot een boek gaan maken maar en er nog niet aan toe.
Voel me langzaam weer wat beter, maar ben het af en toe zo zat... Had dit zo graag NIET meegemaakt, maar ja, als ik mag kiezen om Malin helemaal niet gekend te hebben voelt ook niet goed.
Ik probeer maar "per dag" te leven en niet te ver jn de toekomst te kijken, want die vind ik maar eng en leeg.
Aankleden vind ik 1 van de ergste dingen op een dag: zwangerschapskleding is inmiddels veels te groot maar mijn eigen broeken kunnen op 1 of 2 na echt nog niet dicht. Dus is lastig om wat te vinden waar ik me ook nog prettig in voel. Ben nu maar veel aan het bewegen (sporten mag nog niet...) en gezond aan het eten en hopen dat langzamer hand alles weer gaat passen.
Swop, fijn dat je weer wat lichter voelt! Maaike, heel veel sterkte te komende dagen en weken.
Neem de tijd om te rusten en alles te verwerken.
maandag 21 oktober 2013 om 14:52
Hallo meiden,
Vandaag weer een nieuwe dag. Ik vind dat de tijd zo snel gaat. Heel dubbel. Had nu 30wkn zwanger moeten zijn...maar in plaats daarvan is Mette* alweer 3mnd geleden geboren. Zo raar. De tijd dat ze er niet meer is, is straks langer dan de tijd dat ze bij ons was (in de buik). Maakt me verdrietig.
Maaiken, klinkt als een mooie liefdevolle begrafenis. Jouw andere zoontje is nog heel klein geloof ik hè? Mooi dat jullie hem er zo bij betrokken hebben.
Is Senne zelf dus ook onderzocht? Je wilt zo graag een antwoord maar die krijg je ws niet. Moeilijk is dat he.
Wij weten ook geen oorzaak.En op slechte momenten voel ik me dan zo schuldig...zou ik iets verkeerd hebben gedaan? Ik weet dat dat niet zo is, maar toch denk ik dat soms.
Mooi dat je een herinneringsboek wil maken. Ik heb een herinneringskistje gemaakt. Wil daar ook nog een fotoboekje in doen maar daar kan ik mezelf nog niet toe zetten. Het is wel fijn om alle herinneringen bij elkaar te hebben. Staat hier in de vitrine kast, mooi.
En prachtige nummers.
Kennen jullie deze? http://www.youtube.com/watch?v=YvpoYxwI08M Echt weer een huilnummer. Vind dat eerlijk gezegd wel fijn. Kan zo opluchten om lekker te huilen bij een nummer.
Dat moe zijn hoort er echt bij vrees ik. Ik had dat de eerste weken ook. En nu bij vlagen soms nog, maar hangt nu echt samen met slecht slapen. Vergeet niet dat je net bent bevallen en nog moet ontzwangeren. Moe zijn mag, hoe vervelend ook.
Je zegt het goed Amber: het zo zat zijn. Herkenbaar! We hadden dit zo graag niet gehad. Konden we maar een knopje omzetten zodat het niet zo was. Of een knopje om naar de toekomst. Dat je niet hoeft te denken hoe het allemaal zal zijn, maar dat je gewoon weet hoe het is.
Dat van die kleren is inderdaad zo vervelend. Ik hoop dat je snel je gewone kleding weer past, dat maakt dat stukje verwerking wel gemakkelijker.
Is man inmiddels weer volledig aan het werk? En die van jou Maaiken?
Wij zijn er lekker een weekendje tussenuit gegaan, doet me goed! Het is gewoon fijn om te weten dat je gewoon nog plezier kunt maken.
Ik had het er uit gehaald maar jullie hadden het al gezien
Had inderdaad een vage positieve test maar helaas paar dagen later niet meer 
Had ook vroeg getest hoor dus waarschijnlijk niet goed ingenesteld. Heel jammer want het deed me wel goed! Maar vond het tegelijkertijd ook doodeng... er komen zoveel nieuwe zorgen dan bij. Nooit meer echt onbezorgd zwanger, jammer is dat hè. Nooit meer een echo 'voor de leuk'.
Amber, jullie willen ook meteen doorgaan voor een tweede kindje? En jullie Maaiken? Bij de anderen duurde het nooit zo heel erg lang maar ben nu ook weer wat ouder natuurlijk. Ben zo bang dat het nu niet lukt of lang gaat duren ofzo. Terwijl ik eigenlijk vind dat ik niet mag klagen, ik heb ook al gezonde kindjes! Maar de wens is zo groot...
Spreek jullie snel weer
Vandaag weer een nieuwe dag. Ik vind dat de tijd zo snel gaat. Heel dubbel. Had nu 30wkn zwanger moeten zijn...maar in plaats daarvan is Mette* alweer 3mnd geleden geboren. Zo raar. De tijd dat ze er niet meer is, is straks langer dan de tijd dat ze bij ons was (in de buik). Maakt me verdrietig.
Maaiken, klinkt als een mooie liefdevolle begrafenis. Jouw andere zoontje is nog heel klein geloof ik hè? Mooi dat jullie hem er zo bij betrokken hebben.
Is Senne zelf dus ook onderzocht? Je wilt zo graag een antwoord maar die krijg je ws niet. Moeilijk is dat he.
Wij weten ook geen oorzaak.En op slechte momenten voel ik me dan zo schuldig...zou ik iets verkeerd hebben gedaan? Ik weet dat dat niet zo is, maar toch denk ik dat soms.
Mooi dat je een herinneringsboek wil maken. Ik heb een herinneringskistje gemaakt. Wil daar ook nog een fotoboekje in doen maar daar kan ik mezelf nog niet toe zetten. Het is wel fijn om alle herinneringen bij elkaar te hebben. Staat hier in de vitrine kast, mooi.
En prachtige nummers.
Kennen jullie deze? http://www.youtube.com/watch?v=YvpoYxwI08M Echt weer een huilnummer. Vind dat eerlijk gezegd wel fijn. Kan zo opluchten om lekker te huilen bij een nummer.
Dat moe zijn hoort er echt bij vrees ik. Ik had dat de eerste weken ook. En nu bij vlagen soms nog, maar hangt nu echt samen met slecht slapen. Vergeet niet dat je net bent bevallen en nog moet ontzwangeren. Moe zijn mag, hoe vervelend ook.
Je zegt het goed Amber: het zo zat zijn. Herkenbaar! We hadden dit zo graag niet gehad. Konden we maar een knopje omzetten zodat het niet zo was. Of een knopje om naar de toekomst. Dat je niet hoeft te denken hoe het allemaal zal zijn, maar dat je gewoon weet hoe het is.
Dat van die kleren is inderdaad zo vervelend. Ik hoop dat je snel je gewone kleding weer past, dat maakt dat stukje verwerking wel gemakkelijker.
Is man inmiddels weer volledig aan het werk? En die van jou Maaiken?
Wij zijn er lekker een weekendje tussenuit gegaan, doet me goed! Het is gewoon fijn om te weten dat je gewoon nog plezier kunt maken.
Ik had het er uit gehaald maar jullie hadden het al gezien
Had inderdaad een vage positieve test maar helaas paar dagen later niet meer Had ook vroeg getest hoor dus waarschijnlijk niet goed ingenesteld. Heel jammer want het deed me wel goed! Maar vond het tegelijkertijd ook doodeng... er komen zoveel nieuwe zorgen dan bij. Nooit meer echt onbezorgd zwanger, jammer is dat hè. Nooit meer een echo 'voor de leuk'. Amber, jullie willen ook meteen doorgaan voor een tweede kindje? En jullie Maaiken? Bij de anderen duurde het nooit zo heel erg lang maar ben nu ook weer wat ouder natuurlijk. Ben zo bang dat het nu niet lukt of lang gaat duren ofzo. Terwijl ik eigenlijk vind dat ik niet mag klagen, ik heb ook al gezonde kindjes! Maar de wens is zo groot...
Spreek jullie snel weer
Zo welkom dat het bijna pijn doet...
vrijdag 25 oktober 2013 om 09:09
Hallo allemaal,
Het ging hier wel goed... Probeer ZO positief naar de toekomst te kijken. Maar gister vertelde 1 van mijn beste vriendinnen dat ze weer zwanger is. Fijn voor haar.
Alleen mijn wereld wordt zo klein. Kan moeilijk maar tegen haar aan blijven kletsen over mijn kindje die niet leeft. De wereld gaat door en gelukkig maar, want daardoor gaan wij ook door.
Maar ik kan er toch niks aan doen dat ik denk waarom? Waarom mag zij als nog een kindje en ik geen? Waarom mag die van mijn zus wel leven en die van mij niet?
Het blijft zo zeer doen dat gemis.
Ik zou zo graag nog even knuffelen met mijn baby. Verder zit ik mezelf maar gek te maken (omdat ik nog niet ongesteld geworden
ben) dat ik misschien wel zwanger ben. Weet dat die kans bijna onmogelijk is, maar ja, dat is ook de kans dat je afscheid moet nemen van je kindje na 20 weken...
Ik doe mijn best verder, lekker bezig geweest deze week, even langs op mijn werk. Was allemaal heel fijn. Nu weer even door naar deze klap. Maar erger als het horen van de echo is niet goed zal het allemaal nooit zijn, en dat heb ik ook overleeft.
Doet alsnog zeer hoor. Mijn hart heeft toch wel een dikkere schil gekregen door deze gebeurtenis.
Swop ik hoop dat het snel gaat lukken bij jullie!
Maaiken hoe is het bij jullie?
Knuffels voor iedereen die dat nodig heeft!
Het ging hier wel goed... Probeer ZO positief naar de toekomst te kijken. Maar gister vertelde 1 van mijn beste vriendinnen dat ze weer zwanger is. Fijn voor haar.
Alleen mijn wereld wordt zo klein. Kan moeilijk maar tegen haar aan blijven kletsen over mijn kindje die niet leeft. De wereld gaat door en gelukkig maar, want daardoor gaan wij ook door.
Maar ik kan er toch niks aan doen dat ik denk waarom? Waarom mag zij als nog een kindje en ik geen? Waarom mag die van mijn zus wel leven en die van mij niet?
Het blijft zo zeer doen dat gemis.
Ik zou zo graag nog even knuffelen met mijn baby. Verder zit ik mezelf maar gek te maken (omdat ik nog niet ongesteld geworden
ben) dat ik misschien wel zwanger ben. Weet dat die kans bijna onmogelijk is, maar ja, dat is ook de kans dat je afscheid moet nemen van je kindje na 20 weken...
Ik doe mijn best verder, lekker bezig geweest deze week, even langs op mijn werk. Was allemaal heel fijn. Nu weer even door naar deze klap. Maar erger als het horen van de echo is niet goed zal het allemaal nooit zijn, en dat heb ik ook overleeft.
Doet alsnog zeer hoor. Mijn hart heeft toch wel een dikkere schil gekregen door deze gebeurtenis.
Swop ik hoop dat het snel gaat lukken bij jullie!
Maaiken hoe is het bij jullie?
Knuffels voor iedereen die dat nodig heeft!
zaterdag 26 oktober 2013 om 23:32
Hoi.
Ik meld me weer! Hier vooral heel erg moe. Ik merk wel dar ik het er steeds makkelijker over kan hebben. Op een gegeven moment doe je je verhaal zonder tranen.
Ook nog erg veel moeite met concentreren. Ik kan bijna geen gesprek volgen. Dwaal steeds af. Het is gewoon te vol in mijn hoofd. Herkenbaar???
We hebben vrijdag gelukkig te horen gekregen dat er geen afwijkingen in ons bloed gevonden zijn. We hebben dus echt domme pech gehad. Amber, ik herken jouw gevoelens. Ik worstel ook met de oneerlijkheid en waarom wij?? Iedereen om je heen is gelukkig en gezond zwanger! Het klopt gewoon niet.
Na hoeveel weken zijn jullie weer gaan werken? Ik voel me schuldig naar mijn werk toe. Maar ik kan gewoon nog niet, ben zo doodop en uitgeblust. Mijn man is woensdag weer begonnen voor halve dagen. Maar zelfs hij kwam om 2 uur helemaal kapot thuis. Het heeft zoveel meer impact dan iedereen denkt. Het is daarom ook zo moeilijk uit te leggen.
Ik word nog vaak ' snachts wakker en dan lijkt het een boze droom maar het is echt waar....
Ik meld me weer! Hier vooral heel erg moe. Ik merk wel dar ik het er steeds makkelijker over kan hebben. Op een gegeven moment doe je je verhaal zonder tranen.
Ook nog erg veel moeite met concentreren. Ik kan bijna geen gesprek volgen. Dwaal steeds af. Het is gewoon te vol in mijn hoofd. Herkenbaar???
We hebben vrijdag gelukkig te horen gekregen dat er geen afwijkingen in ons bloed gevonden zijn. We hebben dus echt domme pech gehad. Amber, ik herken jouw gevoelens. Ik worstel ook met de oneerlijkheid en waarom wij?? Iedereen om je heen is gelukkig en gezond zwanger! Het klopt gewoon niet.
Na hoeveel weken zijn jullie weer gaan werken? Ik voel me schuldig naar mijn werk toe. Maar ik kan gewoon nog niet, ben zo doodop en uitgeblust. Mijn man is woensdag weer begonnen voor halve dagen. Maar zelfs hij kwam om 2 uur helemaal kapot thuis. Het heeft zoveel meer impact dan iedereen denkt. Het is daarom ook zo moeilijk uit te leggen.
Ik word nog vaak ' snachts wakker en dan lijkt het een boze droom maar het is echt waar....
zondag 27 oktober 2013 om 09:42
Maaike, dat van die boze droom begrijp ik maar al te goed...
Ik heb vrij fysiek zwaar werk, ben bestralingstherapeute dus sta de hele dag op mijn benen en moet patiënten tillen en draaien. Ik heb 18 november mijn "check up" bij de Vu, als alles ok is ga ik daarna langzaam aan het werk. Ik ben vorige week even koffie gaan drinken en ga dat komende week weer even doen.
Officieel hoef ik pas 8 dec weer aan het werk, ik heb namelijk 10 weken bijzonder verlof gekregen.
Geloof dat ik wel heel erg mazzel heb met mijn teamleidster.
Want ze proberen alles zo goed mogelijk voor mij te regelen, daarom heeft ze mij ook niet ziet gemeld want dan krijg ik allemaal gedoe met een bedrijfsarts.
Mijn man was na 1 dag werken ziek, niet zo gek, hij rende maar door voor mij in het begin. Maar inmiddels heeft het er 2 weken met 4x4 uurtjes opzitten. Komende week word dat 5x6 uurtjes, en dat dan 2 weken en de week er op fulltime denken we.
Als het goed blijft gaan. Mijn man wou al eerder opbouwen maar zijn werk hield dat tegen. Liever langzaam opbouwen dan een terugval, willen zij.
Ik heb ook nog weinig concentratie, word langzaam steeds beter. Ik zorg er voor dat ik elke dag een half uur a uur wandel/fietst.
Let op wat ik eet, veel vitamines en ja, foliumzuur....
Inmiddels is het 5 weken en 2 dagen geleden.
En ik zit maar te wachten op mijn cyclus die weer terug komt... Of weg blijft, ergens hoop ik ZO om weer zwanger te zijn.
Kan mezelf er helemaal gek mee maken.
Mijn maatschappelijk werkster raadde mij een boek aan: altijd een kind te kort. Zat net even op de website te kijken en er stond:
' Weer zwanger zijn,
is de belangrijkste herinnering
aan het meest ingrijpende verlies
dat een moeder kan meemaken '
Nou, in die fase zit ik zeker al. Al zal ik Malin nooit meer terugkrijgen of vervangen. Zij blijft mijn 1e dochter.
Maaike, hebben jullie hulp? Zoals een maatschappelijk werkster?
Rustig je leventje weer opbouwen, de wond blijft vers en ja, sommige dingen gaan pijn doen. Zoals de zwangere dame achter je in de rij bij de AH.
Sterkte met alle stapjes, de emoties en de ups en downs.
Alles wat voor je ligt, doet minder pijn dan wat je al heb mee gemaakt.
Knuffels
Ik heb vrij fysiek zwaar werk, ben bestralingstherapeute dus sta de hele dag op mijn benen en moet patiënten tillen en draaien. Ik heb 18 november mijn "check up" bij de Vu, als alles ok is ga ik daarna langzaam aan het werk. Ik ben vorige week even koffie gaan drinken en ga dat komende week weer even doen.
Officieel hoef ik pas 8 dec weer aan het werk, ik heb namelijk 10 weken bijzonder verlof gekregen.
Geloof dat ik wel heel erg mazzel heb met mijn teamleidster.
Want ze proberen alles zo goed mogelijk voor mij te regelen, daarom heeft ze mij ook niet ziet gemeld want dan krijg ik allemaal gedoe met een bedrijfsarts.
Mijn man was na 1 dag werken ziek, niet zo gek, hij rende maar door voor mij in het begin. Maar inmiddels heeft het er 2 weken met 4x4 uurtjes opzitten. Komende week word dat 5x6 uurtjes, en dat dan 2 weken en de week er op fulltime denken we.
Als het goed blijft gaan. Mijn man wou al eerder opbouwen maar zijn werk hield dat tegen. Liever langzaam opbouwen dan een terugval, willen zij.
Ik heb ook nog weinig concentratie, word langzaam steeds beter. Ik zorg er voor dat ik elke dag een half uur a uur wandel/fietst.
Let op wat ik eet, veel vitamines en ja, foliumzuur....
Inmiddels is het 5 weken en 2 dagen geleden.
En ik zit maar te wachten op mijn cyclus die weer terug komt... Of weg blijft, ergens hoop ik ZO om weer zwanger te zijn.
Kan mezelf er helemaal gek mee maken.
Mijn maatschappelijk werkster raadde mij een boek aan: altijd een kind te kort. Zat net even op de website te kijken en er stond:
' Weer zwanger zijn,
is de belangrijkste herinnering
aan het meest ingrijpende verlies
dat een moeder kan meemaken '
Nou, in die fase zit ik zeker al. Al zal ik Malin nooit meer terugkrijgen of vervangen. Zij blijft mijn 1e dochter.
Maaike, hebben jullie hulp? Zoals een maatschappelijk werkster?
Rustig je leventje weer opbouwen, de wond blijft vers en ja, sommige dingen gaan pijn doen. Zoals de zwangere dame achter je in de rij bij de AH.
Sterkte met alle stapjes, de emoties en de ups en downs.
Alles wat voor je ligt, doet minder pijn dan wat je al heb mee gemaakt.
Knuffels
maandag 28 oktober 2013 om 19:09
Hoi Maaike en Amber,
Maaike fijn dat er niks gevonden is. Dat maakt de kans op herhaling kleiner. Hoewel ik het ook wel weer erg moeilijk vond dat ze niks vinden. Kamp toch beetje met schuldgevoel...had ik iets anders moeten/kunnen doen zodat Mette wèl gewoon mocht blijven???
Het is allemaal ook zo oneerlijk. Wij hadden nu ook gewoon een dikke buik moeten hebben en onbevangen moeten genieten van de schopjes in je buik. Ik vind het ook zo erg dat dat gewoon nooit weer komt. Dat stukje van die website zegt het eigenlijk heel mooi Amber. Een herinnering maar vooral ook een confrontatie Het lijkt me zo fijn weer zwanger te zijn maar tegelijkertijd ook zo doodeng... Hoe zal het dan gaan???
Concentratie is ook lange tijd mijn probleem geweest, erg herkenbaar dus. Vond werken daarom ook erg lastig.
Amber, jouw werkgever is wel echt fantastisch zeg! Wat fijn! Dat moet goed doen!
Ik had toevallig na Mette haar geboorte 3weken vakantie. Daarna ben ik nog 1 week thuis geweest en vanaf toen ben ik begonnen met opbouwen. Eerst heel snel naar 6uur en toen werd het me allemaal wat teveel. Werk nu dus nog steeds 6uur maar ga volgende week weer naar 7 en daarna naar volledig herstel. Eerlijk gezegd zie ik daar vreselijk tegenop. Ook omdat ik weer 32uur moet gaan werken dan. Dat wil ik helemaal niet! Ik had bijna zwangerschapsverlof moeten hebben nu en daarna ouderschapsverlof. Maar niks van dat alles...lege handen
Mijn man is na de vakantie meteen weer gaan werken. Zijn collegas waren allemaal super lief en dat maakt het ook makkelijker. En omdat hij ploegendienst heeft, zijn we nog relatief veel samen.
Amber, erg confronterend van je beste vriendin. Tuurlijk gun je haar een baby maar dat had je zelf ook zo graag gewild. Malin is en blijft je eerste dochtertje maar wat had je graag willen kunnen blijven knuffelen. Zo confronterend!
Ik ga morgen op kraambezoek bij een lieve collega. Zie daar ook enorm tegenop. Maar heb er ook wel weer zin in...zo fijn, een pas geboren babietje..snif.
Amber, had je ook al getest of niet? Ik had 4 weken na Mette haar geboorte een positieve test maar dat was (achteraf wel gelukkig) nog van die zwangerschap. Was paar dagen later ook weg.
Mette is alweer 4,5mnd overleden en ik durf nu te zeggen dat het goed met me gaat. Na de dip van een dikke maand terug, ben ik nu echt weer terug op aarde voor mijn gevoel. Heb nog een afspraak staan met de psych maar heb bijna de neiging om die af te bellen. Maar dat is niet verstandig denk ik.
Maar het èrgste hebben we gehad, dat is echt zo. Vanaf nu wordt het allemaal maar makkelijker.....met een sterretje in ons hart
Maaike fijn dat er niks gevonden is. Dat maakt de kans op herhaling kleiner. Hoewel ik het ook wel weer erg moeilijk vond dat ze niks vinden. Kamp toch beetje met schuldgevoel...had ik iets anders moeten/kunnen doen zodat Mette wèl gewoon mocht blijven???
Het is allemaal ook zo oneerlijk. Wij hadden nu ook gewoon een dikke buik moeten hebben en onbevangen moeten genieten van de schopjes in je buik. Ik vind het ook zo erg dat dat gewoon nooit weer komt. Dat stukje van die website zegt het eigenlijk heel mooi Amber. Een herinnering maar vooral ook een confrontatie
Het lijkt me zo fijn weer zwanger te zijn maar tegelijkertijd ook zo doodeng... Hoe zal het dan gaan???Concentratie is ook lange tijd mijn probleem geweest, erg herkenbaar dus. Vond werken daarom ook erg lastig.
Amber, jouw werkgever is wel echt fantastisch zeg! Wat fijn! Dat moet goed doen!
Ik had toevallig na Mette haar geboorte 3weken vakantie. Daarna ben ik nog 1 week thuis geweest en vanaf toen ben ik begonnen met opbouwen. Eerst heel snel naar 6uur en toen werd het me allemaal wat teveel. Werk nu dus nog steeds 6uur maar ga volgende week weer naar 7 en daarna naar volledig herstel. Eerlijk gezegd zie ik daar vreselijk tegenop. Ook omdat ik weer 32uur moet gaan werken dan. Dat wil ik helemaal niet! Ik had bijna zwangerschapsverlof moeten hebben nu en daarna ouderschapsverlof. Maar niks van dat alles...lege handen
Mijn man is na de vakantie meteen weer gaan werken. Zijn collegas waren allemaal super lief en dat maakt het ook makkelijker. En omdat hij ploegendienst heeft, zijn we nog relatief veel samen.
Amber, erg confronterend van je beste vriendin. Tuurlijk gun je haar een baby maar dat had je zelf ook zo graag gewild. Malin is en blijft je eerste dochtertje maar wat had je graag willen kunnen blijven knuffelen. Zo confronterend!
Ik ga morgen op kraambezoek bij een lieve collega. Zie daar ook enorm tegenop. Maar heb er ook wel weer zin in...zo fijn, een pas geboren babietje..snif.
Amber, had je ook al getest of niet? Ik had 4 weken na Mette haar geboorte een positieve test maar dat was (achteraf wel gelukkig) nog van die zwangerschap. Was paar dagen later ook weg.
Mette is alweer 4,5mnd overleden en ik durf nu te zeggen dat het goed met me gaat. Na de dip van een dikke maand terug, ben ik nu echt weer terug op aarde voor mijn gevoel. Heb nog een afspraak staan met de psych maar heb bijna de neiging om die af te bellen. Maar dat is niet verstandig denk ik.
Maar het èrgste hebben we gehad, dat is echt zo. Vanaf nu wordt het allemaal maar makkelijker.....met een sterretje in ons hart
Zo welkom dat het bijna pijn doet...
vrijdag 1 november 2013 om 10:12
Hallo!
Ik had een paar dagen geleden al gereageerd, maar blijkbaar is mijn reactie nooit echt geupload.
Swop, ik heb niet getest. Ik werd zo al verwacht maandag ongesteld. Poe, heb daardoor nu wel weer even een rottige week achter de rug. Weer veel huilen, minder positief en zeker over de toekomst.
Ik ben wel precies weer zoals voor mijn zwangerschap van Malin 4 dagen ongesteld geweest, dus hoop dat mijn cyclus weer "normaal" wordt. Ik maak me zelf ook helemaal gek met zitten te rekenen, als ik deze maand zwanger word is dat precies 6 maanden na Malin, en dan komt het volgende kindje nog voor ik 30 ben, dan ben ik feestdagen niet alleen....
Het rouwproces is zo hard en pijnlijk.... Ik ben ergens heel erg bezig met de toekomst, want als er echt een babytje gaat komen zal dat mijn moedergevoelens in elk geval tot rust brengen. En ik zie er zo naar uit om mijn man met onze kindje bezig te zien, hij was al zo lief met Malin.
Ben nu bezig en bijna klaar met een foto album voor mijn kleine meid, staan een paar echo's en zwangere foto's in. Verder een combinatie van zwart wit en mooie gekleurde foto's. Zoals het ook was, aan de ene kant allemaal zo mooi om mee te maken, aan de andere kant zo hard om dit te moeten meemaken.
Vrijdagen zijn altijd een beetje extra beladen: 6 weken geleden was ik aan het bevallen! En 2 weken daarvoor was ik nog "gelukkig" zwanger. In 2 maanden tijd mijn droom en toekomst in duigen.
Dat sterretje hebben we zeker in ons hart, en de scherpe randjes zullen minder worden van het verdriet. Maar ik zal altijd een stukje van mijzelf missen, en hopelijk daardoor beter van het leven en andere kindjes te genieten.
Ik heb afgelopen maandag echt een uur zitten huilen bij de psycholoog... ben jij nog gegaan Swop?
Ik leef nu een beetje naar 18 november toe, dan heb ik mijn check in het ziekenhuis. Verder heb ik ingeschreven voor de sportschool om mijn conditie weer een beetje op te bouwen.
En ik ga eind november een paar daagjes met mijn man op bezoek bij mijn zus die in Zwitserland woont. Dat is wel een fijn iets om naar uit te kijken, al denk ik ook meteen aan die cyclus die dan weer opgang moet komen.........(of dus liever wegblijven)
Ik had een paar dagen geleden al gereageerd, maar blijkbaar is mijn reactie nooit echt geupload.
Swop, ik heb niet getest. Ik werd zo al verwacht maandag ongesteld. Poe, heb daardoor nu wel weer even een rottige week achter de rug. Weer veel huilen, minder positief en zeker over de toekomst.
Ik ben wel precies weer zoals voor mijn zwangerschap van Malin 4 dagen ongesteld geweest, dus hoop dat mijn cyclus weer "normaal" wordt. Ik maak me zelf ook helemaal gek met zitten te rekenen, als ik deze maand zwanger word is dat precies 6 maanden na Malin, en dan komt het volgende kindje nog voor ik 30 ben, dan ben ik feestdagen niet alleen....
Het rouwproces is zo hard en pijnlijk.... Ik ben ergens heel erg bezig met de toekomst, want als er echt een babytje gaat komen zal dat mijn moedergevoelens in elk geval tot rust brengen. En ik zie er zo naar uit om mijn man met onze kindje bezig te zien, hij was al zo lief met Malin.
Ben nu bezig en bijna klaar met een foto album voor mijn kleine meid, staan een paar echo's en zwangere foto's in. Verder een combinatie van zwart wit en mooie gekleurde foto's. Zoals het ook was, aan de ene kant allemaal zo mooi om mee te maken, aan de andere kant zo hard om dit te moeten meemaken.
Vrijdagen zijn altijd een beetje extra beladen: 6 weken geleden was ik aan het bevallen! En 2 weken daarvoor was ik nog "gelukkig" zwanger. In 2 maanden tijd mijn droom en toekomst in duigen.
Dat sterretje hebben we zeker in ons hart, en de scherpe randjes zullen minder worden van het verdriet. Maar ik zal altijd een stukje van mijzelf missen, en hopelijk daardoor beter van het leven en andere kindjes te genieten.
Ik heb afgelopen maandag echt een uur zitten huilen bij de psycholoog... ben jij nog gegaan Swop?
Ik leef nu een beetje naar 18 november toe, dan heb ik mijn check in het ziekenhuis. Verder heb ik ingeschreven voor de sportschool om mijn conditie weer een beetje op te bouwen.
En ik ga eind november een paar daagjes met mijn man op bezoek bij mijn zus die in Zwitserland woont. Dat is wel een fijn iets om naar uit te kijken, al denk ik ook meteen aan die cyclus die dan weer opgang moet komen.........(of dus liever wegblijven)
vrijdag 1 november 2013 om 11:16
Ik heb dit topic al zo vaak voorbij zien komen maar ik durfde niet te kijken vanwege de titel. Zelf ben ik zwanger van de eerste en uitgerekend op 4 feb. Ik vind het zo ongelofelijk moeilijk waar jij door heen moet gaan. Ik kan het mij echt niet voorstellen hoe jij je nu moet voelen. Ik heb uiteindelijk toch op het topic geklikt en het met tranen in mijn ogen gelezen. Onvoorstelbaar. Ik wil jou en je man heen heel sterkte wensen met het verlies en met alle moeilijke dagen en momenten die nog gaan komen. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Heel veel sterkte....
Droom niet je leven maar leef je dromen
zaterdag 2 november 2013 om 08:30
Wolf89, dank je wel! Alle steun is meer dan welkom. Het is ook heel naar en hard waar ik (en andere mama's) door moeten.
Maar bijzonder genoeg kan je het aan als mens...
dat had ik nooit verwacht. Je MOET door met leven en dat lukt lang niet elke dag... Maar meer als je best, kan je niet doen. Knuffel!
Maar bijzonder genoeg kan je het aan als mens...
dat had ik nooit verwacht. Je MOET door met leven en dat lukt lang niet elke dag... Maar meer als je best, kan je niet doen. Knuffel!
zondag 10 november 2013 om 21:24
Dames, hoe is het met jullie? Ik ben van de week even 4 uurtjes gaan "werken"! Was raar maar ook wel fijn! En ik ga komende week 2x 4 uurtjes. Rustig opbouwen... Ben afgelopen vrijdag even dagje naar de sauna geweest, was erg fijn. Kwam natuurlijk 2 zwangere dames tegen maar ja... Die zijn overal!
Hoop dat het goed met jullie gaat! Knuffel
Hoop dat het goed met jullie gaat! Knuffel
maandag 11 november 2013 om 21:59
Hoi allemaal,
Het is inderdaad even stil geweest. Ik heb mijn sterkere en moeilijkere momenten. Vandaag voor het eerst weer gewerkt voor 3 uurtjes. Ik begon heel enthousiast maar om half 12 stortte ik in.
Ik vind vooral het omgaan met de omgeving lastig. Iedereen is het al zo snel vergeten. Je mag er niet meer over praten, je moet door. Weinig mensen die je echt begrijpen...
Afgelopen dinsdag had ik de nacontrole bij de gyneacoloog. Het was echt heel erg moeilijk om daar in de wachtkamer te zitten. De plek waar we ons eerste slecht nieuws gesprek hadden, de plek die wemelt van de zwangere bolbuiken. Ik kreeg het echt spaans benauwd. Gelukkig heeft de gyneacoloog alle tijd genomen. Ze heeft ook nog een echo gemaakt om te kijken of mijn baarmoeder schoon was, gelukkig zag alles er netjes uit. Ze kon zelfs al zien dat er een eitje aan het rijpen was.Dus mijn menstruatie zal dan ook met een week of 2 a 3 weer komen, hoop ik.
Amber: Ik snap je gevoel, het is ook oneerlijk! Maar je bent ook wel blij toch dat je nichtje gezond is? Ik denk ook vaak, waarom ik? Maar ik probeer het ook wel te relativeren, waarom ik niet en iemand anders wel? Helaas is dit het leven, hoe hard het ook is. Tijdens mijn bevalling was er een verpleegkundige die zei 'soms is het zo oneerlijk, dan sta je hier, bij twee mensen die dolgraag een gezond kindje willen en daar alles voor doen. En een kamer verder ligt iemand met een baby in haar buik die 3 weken groeiachterstand heeft omdat ze haar hele zwangerschap heeft gerookt. En om het verhaal compleet te maken, dan betrap je diegene ook nog dat ze stiekem op het toilet heeft zitten roken, terwijl het kindje het al zwaar heeft. Ze zei, ik doe daar mijn ding en ben ook weg ook, het leven is oneerlijk'.
Mijn yoga lerares zei heel mooi, het lichaam was er, maar het zieltje was er nog niet klaar voor. Ik probeer me daar maar aan vast te houden..
Pinotnoir, hoe is het met jou?
Het is inderdaad even stil geweest. Ik heb mijn sterkere en moeilijkere momenten. Vandaag voor het eerst weer gewerkt voor 3 uurtjes. Ik begon heel enthousiast maar om half 12 stortte ik in.
Ik vind vooral het omgaan met de omgeving lastig. Iedereen is het al zo snel vergeten. Je mag er niet meer over praten, je moet door. Weinig mensen die je echt begrijpen...
Afgelopen dinsdag had ik de nacontrole bij de gyneacoloog. Het was echt heel erg moeilijk om daar in de wachtkamer te zitten. De plek waar we ons eerste slecht nieuws gesprek hadden, de plek die wemelt van de zwangere bolbuiken. Ik kreeg het echt spaans benauwd. Gelukkig heeft de gyneacoloog alle tijd genomen. Ze heeft ook nog een echo gemaakt om te kijken of mijn baarmoeder schoon was, gelukkig zag alles er netjes uit. Ze kon zelfs al zien dat er een eitje aan het rijpen was.Dus mijn menstruatie zal dan ook met een week of 2 a 3 weer komen, hoop ik.
Amber: Ik snap je gevoel, het is ook oneerlijk! Maar je bent ook wel blij toch dat je nichtje gezond is? Ik denk ook vaak, waarom ik? Maar ik probeer het ook wel te relativeren, waarom ik niet en iemand anders wel? Helaas is dit het leven, hoe hard het ook is. Tijdens mijn bevalling was er een verpleegkundige die zei 'soms is het zo oneerlijk, dan sta je hier, bij twee mensen die dolgraag een gezond kindje willen en daar alles voor doen. En een kamer verder ligt iemand met een baby in haar buik die 3 weken groeiachterstand heeft omdat ze haar hele zwangerschap heeft gerookt. En om het verhaal compleet te maken, dan betrap je diegene ook nog dat ze stiekem op het toilet heeft zitten roken, terwijl het kindje het al zwaar heeft. Ze zei, ik doe daar mijn ding en ben ook weg ook, het leven is oneerlijk'.
Mijn yoga lerares zei heel mooi, het lichaam was er, maar het zieltje was er nog niet klaar voor. Ik probeer me daar maar aan vast te houden..
Pinotnoir, hoe is het met jou?
dinsdag 12 november 2013 om 18:46
Ja hoor, tuurlijk ben ik blij voor hun. Maar mijn zus heeft nog al veel moeite met mij omgaan dus dat maakt de situatie lastig.
Ik heb pas volgende week maandag mijn check up... Dan zijn we al weer 8 weken verder.
De terugslagen zijn zo hard elke keer, ik zou vandaag weer even gaan werken maar voelde me zo rot dat ik de hele dag heb liggen huilen me als gevolg migraine...
Vind zo lastig allemaal, elke stapje is "zonder kind verder". En zou zo graag willen dat alles niet zo'n pijn deed. Vind mezelf echt een minder leuk persoon sinds alles gebeurd is...
Marieke... Heel persoonlijk hoor, misschien te...Denken jullie al weer aan opnieuw zwanger worden? Ik merkte dat dar mij op de goede dagen heel erg op de been hield. Nu vind ik alles ff k**
Swop, ben ook benieuwd hoe het met jou is??
Ik heb pas volgende week maandag mijn check up... Dan zijn we al weer 8 weken verder.
De terugslagen zijn zo hard elke keer, ik zou vandaag weer even gaan werken maar voelde me zo rot dat ik de hele dag heb liggen huilen me als gevolg migraine...
Vind zo lastig allemaal, elke stapje is "zonder kind verder". En zou zo graag willen dat alles niet zo'n pijn deed. Vind mezelf echt een minder leuk persoon sinds alles gebeurd is...
Marieke... Heel persoonlijk hoor, misschien te...Denken jullie al weer aan opnieuw zwanger worden? Ik merkte dat dar mij op de goede dagen heel erg op de been hield. Nu vind ik alles ff k**
Swop, ben ook benieuwd hoe het met jou is??
donderdag 14 november 2013 om 00:43
Amber, ik wil je even een knuffel geven. Ben even niet zo veel hier maar denk wel aan jullie.
Hier is het nu bijna 4 maanden geleden en het gaat goed met mij. Amber, ik hoop dat je je daar aan vast kan houden. Het is zwaar, zo zwaar. En de dalen zijn diep. Maar over een paar maanden is het ìets lichter...
Doe wat goed voelt voor nu. Ga vooral ook nog niet werken als je dat niet trekt meid!!!! Pas goed op jezelf.
Dat zwanger willen worden herken ik enorm. Dat houdt mij ook sterk. Maar ben er wel enorm geobsedeerd door Ik had je op dat andere forum ook een berichtje gestuurd, gezien?
Ik kom snel weer terug, nu eerst slapen.
Hier is het nu bijna 4 maanden geleden en het gaat goed met mij. Amber, ik hoop dat je je daar aan vast kan houden. Het is zwaar, zo zwaar. En de dalen zijn diep. Maar over een paar maanden is het ìets lichter...
Doe wat goed voelt voor nu. Ga vooral ook nog niet werken als je dat niet trekt meid!!!! Pas goed op jezelf.
Dat zwanger willen worden herken ik enorm. Dat houdt mij ook sterk. Maar ben er wel enorm geobsedeerd door
Ik had je op dat andere forum ook een berichtje gestuurd, gezien?Ik kom snel weer terug, nu eerst slapen.
Zo welkom dat het bijna pijn doet...
vrijdag 15 november 2013 om 09:21
Oooooo! Gefeliciteerd!! Probeer er toch zoveel mogelijk
van te genieten
Ik heb mezelf meteen verlaagd tot niveau ovulatietesten...
Ik was ZO bang dat nu niks meer zou werken dat ik dacht ik neem het zekere voor het onzekere. Dus nu maar wachten op het wachtbankje...
Ik probeer uit het dal te kruipen, mijn zus vind de omgang met
mij moeilijk omdat zij er gestressed van word.. Tja.
Ik snap niet dat je zo aan jezelf kan denken als je zusje net der kind kwijt is. Maar goed, zij wil dat dan richt ik ook de aandacht op mijn leven. Ik wil mijn werk weer heel graag opbouwen want ik vind het super leuk! Ik probeer mijn focus nu van baby (lukt niet) af te halen. Dus ik ga me verheugen om mijn leven en werk weer op te bouwen.
Dan ga ik op 1 februari ons meisje uitstrooien en daarna lekker op vakantie waar de zon schijnt. Als ik niet zwanger ben word dat 2 weken Aruba op iets
Ik had niet gezien op het andere forum, ga zo even kijken!
van te genieten
Ik heb mezelf meteen verlaagd tot niveau ovulatietesten...
Ik was ZO bang dat nu niks meer zou werken dat ik dacht ik neem het zekere voor het onzekere. Dus nu maar wachten op het wachtbankje...
Ik probeer uit het dal te kruipen, mijn zus vind de omgang met
mij moeilijk omdat zij er gestressed van word.. Tja.
Ik snap niet dat je zo aan jezelf kan denken als je zusje net der kind kwijt is. Maar goed, zij wil dat dan richt ik ook de aandacht op mijn leven. Ik wil mijn werk weer heel graag opbouwen want ik vind het super leuk! Ik probeer mijn focus nu van baby (lukt niet) af te halen. Dus ik ga me verheugen om mijn leven en werk weer op te bouwen.
Dan ga ik op 1 februari ons meisje uitstrooien en daarna lekker op vakantie waar de zon schijnt. Als ik niet zwanger ben word dat 2 weken Aruba op iets
Ik had niet gezien op het andere forum, ga zo even kijken!
vrijdag 15 november 2013 om 09:31
Amber, hier ook ovulatietesten gedaan. Erg he. Voel echt dat ik er obsessief mee bezig ben maar dat lukt ook niet anders. Snap je dus heel goed. Vind het best eng. Eerst maar even beetje verder zijn om te weten dat deze blijft 'plakken'. En daarna stressen of het hartje nog wel klopt. Pfffff.
Ik hoop zo voor dat het raak is!
Wat moeilijk van je zus zegt. Ze redeneert duidelijk alleen vanuit zichzelf. Begrijp best dat ze zelf ook angstig is maar dit is nou eenmaal de waarheid. Jii bent je kindje verloren en daar mag ze zich toch niet voor afsluiten?
En natuurlijk is het goed dat je je richt op de toekomst. Maar dat is hartstikke moeilijk! Allemaal leuke dingen in het vooruitzicht maar het had véél mooier zijn. Dat hoef je echt niet weg te stoppen hoor.
Ik heb gisteren ook nog zitten huilen bij jankliedjes. Ik wil eigenlijk geen positieve test maar gewoon 34 weken zwanger zijn.
Ik hoop zo voor dat het raak is!
Wat moeilijk van je zus zegt. Ze redeneert duidelijk alleen vanuit zichzelf. Begrijp best dat ze zelf ook angstig is maar dit is nou eenmaal de waarheid. Jii bent je kindje verloren en daar mag ze zich toch niet voor afsluiten?
En natuurlijk is het goed dat je je richt op de toekomst. Maar dat is hartstikke moeilijk! Allemaal leuke dingen in het vooruitzicht maar het had véél mooier zijn. Dat hoef je echt niet weg te stoppen hoor.
Ik heb gisteren ook nog zitten huilen bij jankliedjes. Ik wil eigenlijk geen positieve test maar gewoon 34 weken zwanger zijn.
Zo welkom dat het bijna pijn doet...
vrijdag 15 november 2013 om 15:24
Swop, dat snap ik heel goed... Weer helema beginnen vanaf 0. En de 0 is er pas als je zwanger bent.
Mijn man (lees: teveel geduld) zegt dan, het volgende kindje heeft ook recht om 9 maanden te groeien in jouw buik. En dan denk ik, je heb ook gelijk MAAR...
Mijn zus had me gewaarschuwd voor dat er wat op Facebook kwam... Blegh, ga dan toch alle reacties lezen: van o, geweldig een meisje! En je blij? Ow, wat een mazzel heeft jou dochter met jouw als moeder.
Ik denk dan, ik was ook een goede mama geweest hoor! En hoe kan je nou blij zijn als je nichtje net dood is...?!?! Maar goed, ik schrijf het nu maar hier op ipv de frustratie naar mijn zus te uiten.
Kreeg telefoontje van de VU, schrok me wild. Dacht dat we alle uitslagen al hadden. Nu blijkt dat we alleen chromosoom onderzoek hebben niet er DNA... Dus dat word nog even spannend. Ik probeer hoe moeilijk ook positief te blijven.
Af en toe denk ik dan: Help! Ik blijf eeuwig kinderloos...
Mijn man (lees: teveel geduld) zegt dan, het volgende kindje heeft ook recht om 9 maanden te groeien in jouw buik. En dan denk ik, je heb ook gelijk MAAR...
Mijn zus had me gewaarschuwd voor dat er wat op Facebook kwam... Blegh, ga dan toch alle reacties lezen: van o, geweldig een meisje! En je blij? Ow, wat een mazzel heeft jou dochter met jouw als moeder.
Ik denk dan, ik was ook een goede mama geweest hoor! En hoe kan je nou blij zijn als je nichtje net dood is...?!?! Maar goed, ik schrijf het nu maar hier op ipv de frustratie naar mijn zus te uiten.
Kreeg telefoontje van de VU, schrok me wild. Dacht dat we alle uitslagen al hadden. Nu blijkt dat we alleen chromosoom onderzoek hebben niet er DNA... Dus dat word nog even spannend. Ik probeer hoe moeilijk ook positief te blijven.
Af en toe denk ik dan: Help! Ik blijf eeuwig kinderloos...
vrijdag 15 november 2013 om 22:40
Amber, het is zo dubbel met je zus. Je bent zelf zo verdrietig want jij bent ook een super mama! En zulke reacties zijn dan echt wrang. Maar de mensen bedoelen er niks mee...wij lezen een lading die er helemaal niet is
Ik vrees dat tijd het toverwoord is...en je hoeft echt niemand voor de gek te houden hoor. Jij voelt je nu zo en dat is volkomen terecht! Je doet het echt hartstikke goed!!!!
Hoe is je man er verder onder? Is hij ook nog erg verdrietig, zitten jullie op 1 lijn? Mijn man is er ook nog steeds mee bezig. En deze nieuwe zwangerschap vinden we beide erg spannend. En hij is bijna net zo geobsedeerd dan ik
Poeh, dus toch nog wachten op uitslagen. DNA van jou bloed of van jullie dochter?
Ik geef je weer een warme knuffel, heb je verdiend!
Ik vrees dat tijd het toverwoord is...en je hoeft echt niemand voor de gek te houden hoor. Jij voelt je nu zo en dat is volkomen terecht! Je doet het echt hartstikke goed!!!!
Hoe is je man er verder onder? Is hij ook nog erg verdrietig, zitten jullie op 1 lijn? Mijn man is er ook nog steeds mee bezig. En deze nieuwe zwangerschap vinden we beide erg spannend. En hij is bijna net zo geobsedeerd dan ik
Poeh, dus toch nog wachten op uitslagen. DNA van jou bloed of van jullie dochter?
Ik geef je weer een warme knuffel, heb je verdiend!
Zo welkom dat het bijna pijn doet...
vrijdag 15 november 2013 om 23:03
Hoi allemaal,
Swop: alvast een voorzichtige gefeliciteerd! Ik ga voor jullie duimen! Wat fijn zeg!! Ik bedoelde in mijn laatste berichtje hoe het met jou is, maar schreef andere naam per ongeluk. Sorry, het blijft warrig daar boven!
Amber: ik snap echt heel goed dat het heel lastig is als iemand zo dichtbij zwanger is. Op het begin had ik daar niet zo last van maar de grrr gevoelens komen bij mij af en toe ook naar boven. Terwijl je juist ook heel blij bent voor die persoon.
Bedoelde jij met 'Marieke' in je laatste berichtje mij? Ik ben er wel mee bezig ja (in mijn hoofd) maar ik voel me lichamelijk nog niet zo best waardoor het me niet verstandig lijkt maar je bent er voortdurend mee bezig in je hoofd ja.Ik ben gister echt mega mega ongesteld geworden voor het eerst. Vreemd want de gyn zei vorige week nog dat ze een ei zag. Dan maak ik me wel zorgen of alles wel goed zit, want dan kan het toch niet zo snel?
We hebben vandaag Senne zijn blad op laten hangen aan de boom! Echt heel erg mooi!! Het was weer even verdrietig maar het voelt zo ontzettend goed om dit zo te kunnen doen!
Afgelopen week werken was wel zwaar. Je houdt je groot op het werk maar donderdag stortte ik helemaal in. Ik was zo moe, op en verdrietig. En bang dat ze te snel weer van alles van mij verwachten.. Ik wil gewoon nog zwanger zijn en het getrappel in mijn buik voelen, voel me zo op en leeg
Swop: alvast een voorzichtige gefeliciteerd! Ik ga voor jullie duimen! Wat fijn zeg!! Ik bedoelde in mijn laatste berichtje hoe het met jou is, maar schreef andere naam per ongeluk. Sorry, het blijft warrig daar boven!
Amber: ik snap echt heel goed dat het heel lastig is als iemand zo dichtbij zwanger is. Op het begin had ik daar niet zo last van maar de grrr gevoelens komen bij mij af en toe ook naar boven. Terwijl je juist ook heel blij bent voor die persoon.
Bedoelde jij met 'Marieke' in je laatste berichtje mij? Ik ben er wel mee bezig ja (in mijn hoofd) maar ik voel me lichamelijk nog niet zo best waardoor het me niet verstandig lijkt maar je bent er voortdurend mee bezig in je hoofd ja
.Ik ben gister echt mega mega ongesteld geworden voor het eerst. Vreemd want de gyn zei vorige week nog dat ze een ei zag. Dan maak ik me wel zorgen of alles wel goed zit, want dan kan het toch niet zo snel? We hebben vandaag Senne zijn blad op laten hangen aan de boom! Echt heel erg mooi!! Het was weer even verdrietig maar het voelt zo ontzettend goed om dit zo te kunnen doen!
Afgelopen week werken was wel zwaar. Je houdt je groot op het werk maar donderdag stortte ik helemaal in. Ik was zo moe, op en verdrietig. En bang dat ze te snel weer van alles van mij verwachten.. Ik wil gewoon nog zwanger zijn en het getrappel in mijn buik voelen, voel me zo op en leeg
woensdag 20 november 2013 om 11:50
Hallo meide,
Hoe gaat het met jullie?
Maaiken wat mooi dat jullie zijn blad hebben opgehangen. Ik vind dat zo'n prachtig initiatief! Vast emotioneel maar wat mooi!
Weet je hoe het komt dat je je lichamelijk nog niet zo goed voelt? Nog vd zwangerschap en bevalling?Wat is zo'n eerste menstruatie dan ook weer confronterend he? Wat raar dat hij vorige week een ei zag? Had je een controle echo gehad?
Zijn ze verder op je werk een beetje begripvol? En ja...zo graag hadden we dat getrappen nog gevoeld. Het is zo oneerlijk!!!
Amber, hoe gaat het? Ik vind het zo moeilijk voor je dat je zus ook zwanger is en zo weinig begripvol is. Hopelijk kunnen jullie daar beide een betere weg in vinden. Heb je daarbij ook een beetje hulp van de psycholoog? En je man?
Hier gaat het momenteel best redelijk. Deze nieuwe zwangerschap wel dubbel. Heel blij, dat absoluut! Maar het had niet zo pril moeten zijn.... We hebben zo'n blokkenkalender in de woonkamer staan en die stond nog op 26-12, de uitgerekende datum. Gisteren hebben we hem naar 27-07 gedraaid, de nieuwe uitgerekende datum. Mooi moment maar ook enorm emotioneel! Ik mag over 4 weken naar de gyn en gelukkig naar de gyn die ons bij Mette ook heeft begeleid. Lijkt me zo heftig om hem weer terug te zien maar hij is zo'n schat!
Zien jullie ook zo tegen de kerstdagen op? Had zo leuk moeten zijn, jullie met dikke buik en ik met vers babietje. Brrrrrrr. Probeer het weg te stoppen maar dat gaat steeds moeilijker.
Hoe gaat het met jullie?
Maaiken wat mooi dat jullie zijn blad hebben opgehangen. Ik vind dat zo'n prachtig initiatief! Vast emotioneel maar wat mooi!
Weet je hoe het komt dat je je lichamelijk nog niet zo goed voelt? Nog vd zwangerschap en bevalling?Wat is zo'n eerste menstruatie dan ook weer confronterend he? Wat raar dat hij vorige week een ei zag? Had je een controle echo gehad?
Zijn ze verder op je werk een beetje begripvol? En ja...zo graag hadden we dat getrappen nog gevoeld. Het is zo oneerlijk!!!
Amber, hoe gaat het? Ik vind het zo moeilijk voor je dat je zus ook zwanger is en zo weinig begripvol is. Hopelijk kunnen jullie daar beide een betere weg in vinden. Heb je daarbij ook een beetje hulp van de psycholoog? En je man?
Hier gaat het momenteel best redelijk. Deze nieuwe zwangerschap wel dubbel. Heel blij, dat absoluut! Maar het had niet zo pril moeten zijn.... We hebben zo'n blokkenkalender in de woonkamer staan en die stond nog op 26-12, de uitgerekende datum. Gisteren hebben we hem naar 27-07 gedraaid, de nieuwe uitgerekende datum. Mooi moment maar ook enorm emotioneel! Ik mag over 4 weken naar de gyn en gelukkig naar de gyn die ons bij Mette ook heeft begeleid. Lijkt me zo heftig om hem weer terug te zien maar hij is zo'n schat!
Zien jullie ook zo tegen de kerstdagen op? Had zo leuk moeten zijn, jullie met dikke buik en ik met vers babietje. Brrrrrrr. Probeer het weg te stoppen maar dat gaat steeds moeilijker.
Zo welkom dat het bijna pijn doet...
