Zwanger
alle pijlers
En weer eentje die ontzettend is geschrokken..
maandag 25 juni 2012 om 15:39
Weer een 'ongepland zwanger' topic.
Ik kan het echt, echt nog niet geloven, maar ik ben zwanger. Ik had het gevoel alsof ik elk moment ongesteld kon worden, alle standaard ongesteldheidskwaaltjes, maakte me geen zorgen. Had zelfs heel licht bruinverlies, meestal word ik dan binnen 24 uur ongesteld. Gebeurde niet,dat vond ik vreemd, toch maar even een test gehaald. Bam, binnen een paar seconden twee dikke strepen.
Ik ben me kapot geschrokken. Ik ben eind twintig, heb een relatie, woon niet samen. We willen allebei over een aantal jaar kinderen, maar nu nog niet. Het is te vroeg.
Ik woon in een tijdelijke woning, ben net mijn baan kwijt en qua werk en financien is het verre van stabiel. Ik kan wel honderd redenen opnoemen om er nog niet aan te beginnen. Dan maar abortus? Bij de gedachte alleen al voel ik me al rot. Mijn kinderwens begon namelijk de laatste jaren wel wat sterker te worden, maar nu ik echt zwanger ben weet ik het niet meer. Ik voel niets, realiseer me nog niet dat dit écht is. Wat heb ik een kind nu te bieden? Ik heb er niet eens geld voor...
Mijn vriend heeft overigens wel een stabiele situatie ( huis en vaste baan) maar genoot nog volop van zijn ( financiele) vrijheid...vrijwel niemand in onze vriendenkring is actief bezig met het krijgen van kinderen.
Wat een verwarring, ik hoop dat er wat forummers zijn die me willen ondersteunen bij het maken van een beslissing.. ( ik schrijf hier al jaren mee onder een andere nick, hou dit nog even anoniem )
Ik kan het echt, echt nog niet geloven, maar ik ben zwanger. Ik had het gevoel alsof ik elk moment ongesteld kon worden, alle standaard ongesteldheidskwaaltjes, maakte me geen zorgen. Had zelfs heel licht bruinverlies, meestal word ik dan binnen 24 uur ongesteld. Gebeurde niet,dat vond ik vreemd, toch maar even een test gehaald. Bam, binnen een paar seconden twee dikke strepen.
Ik ben me kapot geschrokken. Ik ben eind twintig, heb een relatie, woon niet samen. We willen allebei over een aantal jaar kinderen, maar nu nog niet. Het is te vroeg.
Ik woon in een tijdelijke woning, ben net mijn baan kwijt en qua werk en financien is het verre van stabiel. Ik kan wel honderd redenen opnoemen om er nog niet aan te beginnen. Dan maar abortus? Bij de gedachte alleen al voel ik me al rot. Mijn kinderwens begon namelijk de laatste jaren wel wat sterker te worden, maar nu ik echt zwanger ben weet ik het niet meer. Ik voel niets, realiseer me nog niet dat dit écht is. Wat heb ik een kind nu te bieden? Ik heb er niet eens geld voor...
Mijn vriend heeft overigens wel een stabiele situatie ( huis en vaste baan) maar genoot nog volop van zijn ( financiele) vrijheid...vrijwel niemand in onze vriendenkring is actief bezig met het krijgen van kinderen.
Wat een verwarring, ik hoop dat er wat forummers zijn die me willen ondersteunen bij het maken van een beslissing.. ( ik schrijf hier al jaren mee onder een andere nick, hou dit nog even anoniem )
maandag 25 juni 2012 om 16:23
quote:Woordenaar schreef op 25 juni 2012 @ 15:52:
Plus dat er in de afgelopen 2 weken nu net een paar zomerborrels en tuinfeestjes zijn geweest... en ik heb best wel een paar glaasjes meer gedronken dan gewoonlijk. Ik voel me zoooo schuldig, straks heb ik het kind/embryo/dinges beschadigd of zo.
Ben helemaal in de war.
Dus je bent in ieder geval niet alleen
Niet te veel zorgen over maken, dat heeft de natuur best wel goed geregeld: de eerste 2 weken is het bevruchte eitje onderweg naar de baarmoeder (zo'n 6 dagen) en daarna aan het innestelen, en dan zit het nog niet vast aan jouw bloedsomloop, dus krijgt het de alcohol niet binnen en heeft daar minder last van.
Voor de rest heb ik weinig toe te voegen aan wat hier al geschreven is, sterkte met het nemen van een beslissing!
Plus dat er in de afgelopen 2 weken nu net een paar zomerborrels en tuinfeestjes zijn geweest... en ik heb best wel een paar glaasjes meer gedronken dan gewoonlijk. Ik voel me zoooo schuldig, straks heb ik het kind/embryo/dinges beschadigd of zo.
Ben helemaal in de war.
Dus je bent in ieder geval niet alleen
Niet te veel zorgen over maken, dat heeft de natuur best wel goed geregeld: de eerste 2 weken is het bevruchte eitje onderweg naar de baarmoeder (zo'n 6 dagen) en daarna aan het innestelen, en dan zit het nog niet vast aan jouw bloedsomloop, dus krijgt het de alcohol niet binnen en heeft daar minder last van.
Voor de rest heb ik weinig toe te voegen aan wat hier al geschreven is, sterkte met het nemen van een beslissing!
maandag 25 juni 2012 om 16:24
Dit zijn natuurlijk hele moeilijke beslissingen, die je op een goed moment toch zelf moet nemen. Een abortus is inderdaad niet terug te draaien, maar dat geldt voor een geboorte en verantwoordelijkheid voor een kind net zo goed.
Contact opnemen met je huisarts en naar de mogelijkheden/consequenties van een overtijdbehandeling vragen? Volgens mij is dit nog best een poosje mogelijk en het is voor je gevoel misschien wat minder beladen dan een abortus.
En hadden jullie het idee van "we willen ooit, in de toekomst wel eens een keer kinderen" of een meer concrete planning (als ik een baan heb, kopen we een huis en dan over x jaar).
Ik kan me voorstellen dat je nu bij situatie 1 meer piekert en twijfelt dan bij situatie 2, als je toch al een concrete planning had.
Ook zag ik dat je schreef dat jullie nog naar balans in de relatie zoeken; dit wordt met een kindje erbij niet makkelijker (ik heb hierop in mijn nabije omgeving pas een relatie stuk zien lopen; kindje is nu bijna 1 jaar). Hoe goed en stabiel is de basis?
Verder wens ik je heel veel wijsheid toe bij het nemen van een beslissing; volg je eigen gevoel!
Contact opnemen met je huisarts en naar de mogelijkheden/consequenties van een overtijdbehandeling vragen? Volgens mij is dit nog best een poosje mogelijk en het is voor je gevoel misschien wat minder beladen dan een abortus.
En hadden jullie het idee van "we willen ooit, in de toekomst wel eens een keer kinderen" of een meer concrete planning (als ik een baan heb, kopen we een huis en dan over x jaar).
Ik kan me voorstellen dat je nu bij situatie 1 meer piekert en twijfelt dan bij situatie 2, als je toch al een concrete planning had.
Ook zag ik dat je schreef dat jullie nog naar balans in de relatie zoeken; dit wordt met een kindje erbij niet makkelijker (ik heb hierop in mijn nabije omgeving pas een relatie stuk zien lopen; kindje is nu bijna 1 jaar). Hoe goed en stabiel is de basis?
Verder wens ik je heel veel wijsheid toe bij het nemen van een beslissing; volg je eigen gevoel!
liever een leuke hond in een restaurant dan zeurende kinderen
maandag 25 juni 2012 om 16:24
quote:alfa-man schreef op 25 juni 2012 @ 16:22:
Wat is er mis met abortus? Het komt nu niet uit, dus abortus en als het later wel uitkomt dan kun je er toch gewoon weer voor gaan? Het is nu nog helemaal niets, dus daar hoef je je volgens mij niet schuldig over te voelen.iets wat in potentie zoveel is, is nooit niets. Google eens om te zien hoeveel vrouwen er bij de psych belanden na het ondergaan van een abortus...
Wat is er mis met abortus? Het komt nu niet uit, dus abortus en als het later wel uitkomt dan kun je er toch gewoon weer voor gaan? Het is nu nog helemaal niets, dus daar hoef je je volgens mij niet schuldig over te voelen.iets wat in potentie zoveel is, is nooit niets. Google eens om te zien hoeveel vrouwen er bij de psych belanden na het ondergaan van een abortus...
maandag 25 juni 2012 om 16:25
quote:aunt_zelda schreef op 25 juni 2012 @ 16:13:
Weet je? Het voelt gewoon allemaal zo abstract. Ik had verwacht dat als dit mij zou overkomen, dat mijn gevoel wel zou spreken. Maar ik kan me gevoelsmatig zowel bij het hebben van een kind, als bij het ondergaan van een abortus helemaal niets voorstellen. Ik lees weleens hier het commentaar dat vrouwen niet voor een abortus kiezen omdat hun hormonen ervoor zorgen dat ze het kindje willen houden. Nou, ik voel dat nog helemaal niet! Bij zowel een abortus als bij een zwangerschap komt er maar een ding in me op en dat is: help!!
Hier heb ik nu natuurlijk niks aan!De informatie is nog maar een paar minuten oud, wat verwacht je nou. Laat het bezinken, dat is al eerder gezegd. Als je voor alles in een seconde een oplossing wilt, dan komt niets ooit goed.
Weet je? Het voelt gewoon allemaal zo abstract. Ik had verwacht dat als dit mij zou overkomen, dat mijn gevoel wel zou spreken. Maar ik kan me gevoelsmatig zowel bij het hebben van een kind, als bij het ondergaan van een abortus helemaal niets voorstellen. Ik lees weleens hier het commentaar dat vrouwen niet voor een abortus kiezen omdat hun hormonen ervoor zorgen dat ze het kindje willen houden. Nou, ik voel dat nog helemaal niet! Bij zowel een abortus als bij een zwangerschap komt er maar een ding in me op en dat is: help!!
Hier heb ik nu natuurlijk niks aan!De informatie is nog maar een paar minuten oud, wat verwacht je nou. Laat het bezinken, dat is al eerder gezegd. Als je voor alles in een seconde een oplossing wilt, dan komt niets ooit goed.
maandag 25 juni 2012 om 16:25
quote:aunt_zelda schreef op 25 juni 2012 @ 16:02:
[...]
Jeetje, wat heftig! Zelfs nog een morning-after pil genomen! Wat rot dat je man nu net op zakenreis is. Heb je hem wel gebeld?
Nog maar even niet, ik wil er een paar uur rustig alleen over denken. niet omdat hij negatief zou reageren of zo, integendeel... als ik hem bel krijg ik een hoop euforisch gejubel en daar heb ik nu nog even geen zin in, voel me niet zo jubelig nu Ga straks lekker theedrinken met een vriendin en een paar dingen op een rijtje zetten...
Maar wat je zegt, het voelt allemaal héél erg abstract. Ik kan me werkelijk geen voorstelling maken van het hebben van een kind, en ik word al zéker niet overspoeld door rozewolkhormonen! Integendeel!
[...]
Jeetje, wat heftig! Zelfs nog een morning-after pil genomen! Wat rot dat je man nu net op zakenreis is. Heb je hem wel gebeld?
Nog maar even niet, ik wil er een paar uur rustig alleen over denken. niet omdat hij negatief zou reageren of zo, integendeel... als ik hem bel krijg ik een hoop euforisch gejubel en daar heb ik nu nog even geen zin in, voel me niet zo jubelig nu Ga straks lekker theedrinken met een vriendin en een paar dingen op een rijtje zetten...
Maar wat je zegt, het voelt allemaal héél erg abstract. Ik kan me werkelijk geen voorstelling maken van het hebben van een kind, en ik word al zéker niet overspoeld door rozewolkhormonen! Integendeel!
maandag 25 juni 2012 om 16:27
Ik voel me inderdaad ook niet schuldig vanwege een abortus. Het is nog zo pril, daar zou ik wel achter kunnen staan. Maar toch ben ik bang voor spijt. Verdriet, een gevoel van leegte achteraf. Ik vind het moeilijk om er 'zakelijk' in te staan, omdat ik wel een kinderwens heb. Ik ben vooral heel bang dat het mij, en ons, niet gaat lukken en dat kun je een kind en jezelf niet aandoen.
maandag 25 juni 2012 om 16:28
quote:Cateautje schreef op 25 juni 2012 @ 15:55:
[...]
Als jullie zo ambivalent in de situatie staan, zou ik eens aan de toekomst denken, een abortus is niet terug te draaien.Lijkt me juist precies andersom. Als je eenmaal een kind hebt kun je dat niet meer terugdraaien. Als je voor abortus kiest dan kun je later altijd nog voor een kind gaan mocht je dat willen.
[...]
Als jullie zo ambivalent in de situatie staan, zou ik eens aan de toekomst denken, een abortus is niet terug te draaien.Lijkt me juist precies andersom. Als je eenmaal een kind hebt kun je dat niet meer terugdraaien. Als je voor abortus kiest dan kun je later altijd nog voor een kind gaan mocht je dat willen.
maandag 25 juni 2012 om 16:28
quote:Cateautje schreef op 25 juni 2012 @ 16:25:
[...]
De informatie is nog maar een paar minuten oud, wat verwacht je nou. Laat het bezinken, dat is al eerder gezegd. Als je voor alles in een seconde een oplossing wilt, dan komt niets ooit goed.Het is iets ouder Cateautje, een paar dagen weet ik het nu...
[...]
De informatie is nog maar een paar minuten oud, wat verwacht je nou. Laat het bezinken, dat is al eerder gezegd. Als je voor alles in een seconde een oplossing wilt, dan komt niets ooit goed.Het is iets ouder Cateautje, een paar dagen weet ik het nu...
maandag 25 juni 2012 om 16:28
quote:aunt_zelda schreef op 25 juni 2012 @ 16:27:
Ik voel me inderdaad ook niet schuldig vanwege een abortus. Het is nog zo pril, daar zou ik wel achter kunnen staan. Maar toch ben ik bang voor spijt. Verdriet, een gevoel van leegte achteraf. Ik vind het moeilijk om er 'zakelijk' in te staan, omdat ik wel een kinderwens heb. Ik ben vooral heel bang dat het mij, en ons, niet gaat lukken en dat kun je een kind en jezelf niet aandoen.We zetten al sinds het begin van de mensheid kinderen op de wereld en naar het zich laat aanzien, is dat gewoon goed gegaan.
Ik voel me inderdaad ook niet schuldig vanwege een abortus. Het is nog zo pril, daar zou ik wel achter kunnen staan. Maar toch ben ik bang voor spijt. Verdriet, een gevoel van leegte achteraf. Ik vind het moeilijk om er 'zakelijk' in te staan, omdat ik wel een kinderwens heb. Ik ben vooral heel bang dat het mij, en ons, niet gaat lukken en dat kun je een kind en jezelf niet aandoen.We zetten al sinds het begin van de mensheid kinderen op de wereld en naar het zich laat aanzien, is dat gewoon goed gegaan.
maandag 25 juni 2012 om 16:30
quote:sosofie schreef op 25 juni 2012 @ 16:19:
Toen ik zeer gewenst en gepland zwanger werd stond ik ook te shaken op mijn benen. De enige gedachte was HELP. Waar zijn we aan begonnen? Is dit wel een wijs besluit? Ik kan niet meer terug! Pas na de 20wk echo begon het wat te bezinken en raakten we ervan overtuigd dat we het zouden redden allemaal.haha ja, herkenbaar dat 'help'gevoel. Had ik beide keren ook
Toen ik zeer gewenst en gepland zwanger werd stond ik ook te shaken op mijn benen. De enige gedachte was HELP. Waar zijn we aan begonnen? Is dit wel een wijs besluit? Ik kan niet meer terug! Pas na de 20wk echo begon het wat te bezinken en raakten we ervan overtuigd dat we het zouden redden allemaal.haha ja, herkenbaar dat 'help'gevoel. Had ik beide keren ook
maandag 25 juni 2012 om 16:30
: als je het wel wilt, maar niet nu, bedenk dan goed dat de omstandigheden altijd ten positieve kunnen keren! En dat je dan dus je kindje iets goeds kunt bieden! Dat het altijd wel loopt, dat een wat wankele basis opeens heel stabiel kan voelen, dat alle beren op de weg, zij het met enige creativiteit soms, aangepakt kunnen worden.
maandag 25 juni 2012 om 16:31
quote:aunt_zelda schreef op 25 juni 2012 @ 16:28:
[...]
Het is iets ouder Cateautje, een paar dagen weet ik het nu...Wacht tot je partner thuis is, kruip in zijn armen en bespreek het dan. Er is echt geen haast bij, echt niet.Je bent nu alleen en ik kan me voorstellen dat dat niet gemakkelijk is, maar heb geduld. Dit moet je samen bespreken als je bij elkaar bent, dat kan niet via de ether, daar is het te belangrijk voor.
[...]
Het is iets ouder Cateautje, een paar dagen weet ik het nu...Wacht tot je partner thuis is, kruip in zijn armen en bespreek het dan. Er is echt geen haast bij, echt niet.Je bent nu alleen en ik kan me voorstellen dat dat niet gemakkelijk is, maar heb geduld. Dit moet je samen bespreken als je bij elkaar bent, dat kan niet via de ether, daar is het te belangrijk voor.
maandag 25 juni 2012 om 16:32
Hai TO, wat een heftig nieuws!
Ik wil je het volgende meegeven, maar je moet natuurlijk de keuze maken die voor jou het beste is.
- Maak een afspraak voor een echo. In de eerste 12 weken gaat het nog zo vaak fout dat het goed is om te kijken of er al dan niet een kloppend hartje is.
- Ga er niet klakkeloos vanuit dat je na een abortus weer makkelijk zwanger wordt als het wel uitkomt. Natuurlijk moet dat niet dé reden zijn om dit kindje te houden, maar het is wel de realiteit. Ik wil niets liever dan zwanger worden en heb miskraam gehad, na de curettage (wat eigenlijk een abortus is) lukt het niet meer om zwanger te worden (nu een jaar). Helaas is dat vaker het geval. Misschien overigens minder als er een aantal jaar tussen de abortus en de mogelijke zwangerschap zit.
Nogmaals, als je het echt niet aankunt dan moet dit geen reden zijn om het toch te laten komen, maar ik wilde dit wel even meegeven.
Ik wil je het volgende meegeven, maar je moet natuurlijk de keuze maken die voor jou het beste is.
- Maak een afspraak voor een echo. In de eerste 12 weken gaat het nog zo vaak fout dat het goed is om te kijken of er al dan niet een kloppend hartje is.
- Ga er niet klakkeloos vanuit dat je na een abortus weer makkelijk zwanger wordt als het wel uitkomt. Natuurlijk moet dat niet dé reden zijn om dit kindje te houden, maar het is wel de realiteit. Ik wil niets liever dan zwanger worden en heb miskraam gehad, na de curettage (wat eigenlijk een abortus is) lukt het niet meer om zwanger te worden (nu een jaar). Helaas is dat vaker het geval. Misschien overigens minder als er een aantal jaar tussen de abortus en de mogelijke zwangerschap zit.
Nogmaals, als je het echt niet aankunt dan moet dit geen reden zijn om het toch te laten komen, maar ik wilde dit wel even meegeven.
maandag 25 juni 2012 om 16:38
Zo, wat een rare reacties van alfa man zeg. Alsof je een kind bestelt bij de Chinees. Even voor de duidelijkheid knal ik er een klassieker in. Een kind neem je niet, die krijg je. En ja men heeft de mogelijkheid het tijdstip te beslissen waarop je met je partner begint te proberen. Maar dat geeft geen garantie dat het dan ook lukt. Vraag maar aan al die stellen die al lang bezig zijn, of in de mmm terecht komen.
Uiteraard moet to zelf weten waar ze uiteindelijk voor kiest, maar die keuze zal niet makkelijk zijn.
To heel veel sterkte en succes met het keuzeproces! Probeer alle pro's en contro's naast elkaar te zetten. Laat je gevoel en verstand meespelen!
En je het doen beseffen komt ook niet gelijk als het wel gepland is hoor. Ben nu zelf 14 weken zwanger en langzaam aan komt het besef, ondanks dat het wel gepland en gewenst is. Maar voor dat besef waren wel 3 echo 's en een beginnend buikje voor nodig.
Uiteraard moet to zelf weten waar ze uiteindelijk voor kiest, maar die keuze zal niet makkelijk zijn.
To heel veel sterkte en succes met het keuzeproces! Probeer alle pro's en contro's naast elkaar te zetten. Laat je gevoel en verstand meespelen!
En je het doen beseffen komt ook niet gelijk als het wel gepland is hoor. Ben nu zelf 14 weken zwanger en langzaam aan komt het besef, ondanks dat het wel gepland en gewenst is. Maar voor dat besef waren wel 3 echo 's en een beginnend buikje voor nodig.
maandag 25 juni 2012 om 16:39
Ik heb veel met vriend gepraat de afgelopen dagen, en we hebben het ook aan onze ouders verteld. Die staan achter onze keuze, wat we ook doen, maar zijn er sowieso ook als we het willen houden. ( want ja: stiekem zijn ze er blij mee)
Ik heb een aantal jaar geleden een burn-out gehad, dit is ook de reden dat ik nog steeds niet alles op de rit heb.Een fijne baan, waar ik het naar mijn zin heb was de laatste grote 'hobbel' in het proces. En dit speelt uiteraard ook mee in het krijgen van een kind. Want er komt veel stress en veranderingen bij kijken, kan ik dat aan? Ben ik sterk genoeg? Zoveel vragen...
Ik heb een aantal jaar geleden een burn-out gehad, dit is ook de reden dat ik nog steeds niet alles op de rit heb.Een fijne baan, waar ik het naar mijn zin heb was de laatste grote 'hobbel' in het proces. En dit speelt uiteraard ook mee in het krijgen van een kind. Want er komt veel stress en veranderingen bij kijken, kan ik dat aan? Ben ik sterk genoeg? Zoveel vragen...
maandag 25 juni 2012 om 16:42
maandag 25 juni 2012 om 16:43
quote:alfa-man schreef op 25 juni 2012 @ 16:22:
Wat is er mis met abortus? Het komt nu niet uit, dus abortus en als het later wel uitkomt dan kun je er toch gewoon weer voor gaan? Het is nu nog helemaal niets, dus daar hoef je je volgens mij niet schuldig over te voelen.
Klopt en zou voor mijn zwangerschap hetzelfde gezegd hebben.... maar nu ik zwanger ben (ookal dringt het niet altijd tot me door) Heb ik daar toch een andere mening over.... Ook weet je het net... die hormonen gieren door je lijf, zonder dat je het weet. elke beslissing die je maakt is anders, dan zonder zwangerschap... heel vaag en lastig uit te leggen.
En TO, doen wat je hart je in geeft, je hebt nog tijd genoeg om het goed met je partner te overleggen. En welke beslissing je ook neemt we helpen je er allemaal wel door heen!
Wat is er mis met abortus? Het komt nu niet uit, dus abortus en als het later wel uitkomt dan kun je er toch gewoon weer voor gaan? Het is nu nog helemaal niets, dus daar hoef je je volgens mij niet schuldig over te voelen.
Klopt en zou voor mijn zwangerschap hetzelfde gezegd hebben.... maar nu ik zwanger ben (ookal dringt het niet altijd tot me door) Heb ik daar toch een andere mening over.... Ook weet je het net... die hormonen gieren door je lijf, zonder dat je het weet. elke beslissing die je maakt is anders, dan zonder zwangerschap... heel vaag en lastig uit te leggen.
En TO, doen wat je hart je in geeft, je hebt nog tijd genoeg om het goed met je partner te overleggen. En welke beslissing je ook neemt we helpen je er allemaal wel door heen!
maandag 25 juni 2012 om 16:46
quote:aunt_zelda schreef op 25 juni 2012 @ 16:13:
Weet je? Het voelt gewoon allemaal zo abstract. Ik had verwacht dat als dit mij zou overkomen, dat mijn gevoel wel zou spreken. Maar ik kan me gevoelsmatig zowel bij het hebben van een kind, als bij het ondergaan van een abortus helemaal niets voorstellen. Ik lees weleens hier het commentaar dat vrouwen niet voor een abortus kiezen omdat hun hormonen ervoor zorgen dat ze het kindje willen houden. Nou, ik voel dat nog helemaal niet! Bij zowel een abortus als bij een zwangerschap komt er maar een ding in me op en dat is: help!!
Hier heb ik nu natuurlijk niks aan!exact hetzelfde gevoel gehad!
Weet je? Het voelt gewoon allemaal zo abstract. Ik had verwacht dat als dit mij zou overkomen, dat mijn gevoel wel zou spreken. Maar ik kan me gevoelsmatig zowel bij het hebben van een kind, als bij het ondergaan van een abortus helemaal niets voorstellen. Ik lees weleens hier het commentaar dat vrouwen niet voor een abortus kiezen omdat hun hormonen ervoor zorgen dat ze het kindje willen houden. Nou, ik voel dat nog helemaal niet! Bij zowel een abortus als bij een zwangerschap komt er maar een ding in me op en dat is: help!!
Hier heb ik nu natuurlijk niks aan!exact hetzelfde gevoel gehad!
maandag 25 juni 2012 om 17:09
Heb niets tegen op abortus.
Aan de andere kant.
Mijn ouders kenden elkaar nog maar een paar weken, toen ik per ongeluk ontstond. Daar waren ze echt niet op verdacht. Waren beiden rond de 30. Hadden beiden nog geen goed huis. Vader had wel een goede baan. Moesten zelfs nog trouwen... Wel hadden ze allebei het idee dat de ander betrouwbaar was en zo'n grote stap in principe aankon. Hebben toen als de wiedeweerga allerlei voorbereidingen getroffen. En nu al zowat 40 jaar bij elkaar. Gaat hartstikke goed.
Samen zoiets groots aanpakken kan ook een enorm sterke band scheppen! Je leven hoeft niet ideaal te zijn voordat je aan een kind begint!
En het belang van al die projecten op je werk... Je zult zien dat je die pijlsnel in een heel ander licht gaat zien op het moment dat jullie kind er is (zo belangrijk zullen ze dan niet meer zijn voor je, dat is alleen maar omdat je met je gevoel nog in de oude situatie zit...).
Zeker omdat jullie het in principe toch al van plan waren, zou ik in jullie geval gewoon doorgaan met dit kind.
Aan de andere kant.
Mijn ouders kenden elkaar nog maar een paar weken, toen ik per ongeluk ontstond. Daar waren ze echt niet op verdacht. Waren beiden rond de 30. Hadden beiden nog geen goed huis. Vader had wel een goede baan. Moesten zelfs nog trouwen... Wel hadden ze allebei het idee dat de ander betrouwbaar was en zo'n grote stap in principe aankon. Hebben toen als de wiedeweerga allerlei voorbereidingen getroffen. En nu al zowat 40 jaar bij elkaar. Gaat hartstikke goed.
Samen zoiets groots aanpakken kan ook een enorm sterke band scheppen! Je leven hoeft niet ideaal te zijn voordat je aan een kind begint!
En het belang van al die projecten op je werk... Je zult zien dat je die pijlsnel in een heel ander licht gaat zien op het moment dat jullie kind er is (zo belangrijk zullen ze dan niet meer zijn voor je, dat is alleen maar omdat je met je gevoel nog in de oude situatie zit...).
Zeker omdat jullie het in principe toch al van plan waren, zou ik in jullie geval gewoon doorgaan met dit kind.
maandag 25 juni 2012 om 17:13
Van iedereen die ik ken die kinderen kreeg, had iedereen een soort paniek gevoel. Zo van: help!! Gaat dat ooit goedkomen en lukken.
Dat je nu geen vaste baan hebt kun je ook als voordeel zien: Je zit niet ergens aanvast en hebt alle tijd voor je kind.
Hopelijk is het financieel haalbaar. Probeer dat in kaart te brengen of jullie het financieel kunnen behappen in deze situatie.
Het is een moeilijke beslissing.
Wat je ook kiest het heeft grote gevolgen. Bij veel vrouwen is er na een abortus een intens rouw gevoel, ookal wilde die vrouw de abortus echt heel zeker.
Aan de andere kant is een kind krijgen ook niet nix. Niet iedereen vertelt wat voor enorme chaos en verandering het in je leven brengt.
Ik hoorde een tijd terug een gynaecoloog zeggen: " Gelukkig worden er nog steeds vrouwen perongeluk zwanger, anders werden er veel minder kinderen geboren.
Dat je nu geen vaste baan hebt kun je ook als voordeel zien: Je zit niet ergens aanvast en hebt alle tijd voor je kind.
Hopelijk is het financieel haalbaar. Probeer dat in kaart te brengen of jullie het financieel kunnen behappen in deze situatie.
Het is een moeilijke beslissing.
Wat je ook kiest het heeft grote gevolgen. Bij veel vrouwen is er na een abortus een intens rouw gevoel, ookal wilde die vrouw de abortus echt heel zeker.
Aan de andere kant is een kind krijgen ook niet nix. Niet iedereen vertelt wat voor enorme chaos en verandering het in je leven brengt.
Ik hoorde een tijd terug een gynaecoloog zeggen: " Gelukkig worden er nog steeds vrouwen perongeluk zwanger, anders werden er veel minder kinderen geboren.
maandag 25 juni 2012 om 17:23
quote:Nananda schreef op 25 juni 2012 @ 17:13:
Van iedereen die ik ken die kinderen kreeg, had iedereen een soort paniek gevoel. Zo van: help!! Gaat dat ooit goedkomen en lukken.
Dat je nu geen vaste baan hebt kun je ook als voordeel zien: Je zit niet ergens aanvast en hebt alle tijd voor je kind.
Hopelijk is het financieel haalbaar. Probeer dat in kaart te brengen of jullie het financieel kunnen behappen in deze situatie.
Het is een moeilijke beslissing.
Wat je ook kiest het heeft grote gevolgen. Bij veel vrouwen is er na een abortus een intens rouw gevoel, ookal wilde die vrouw de abortus echt heel zeker.
Aan de andere kant is een kind krijgen ook niet nix. Niet iedereen vertelt wat voor enorme chaos en verandering het in je leven brengt.
Ik hoorde een tijd terug een gynaecoloog zeggen: " Gelukkig worden er nog steeds vrouwen perongeluk zwanger, anders werden er veel minder kinderen geboren.
Nee, dat is echt niet waar. Uit onderzoek blijkt dat de meeste vrouwen juist opgelucht zijn. Hoewel exacte data altijd lastig zijn met zulke onderzoeken, omdat je niet zo maar als onderzoeker de deelnemers zelfstandig mag benaderen. Er zijn zeker vrouwen die er last van hebben gehad, die roepen het hardst. Degenen waarmee het goed gaat hoor je niet, gelukkig maar voor hen.
En die gyneacoloog die zulke uitspraken doet, waar haalt diegene het vandaan? Veel minder kinderen.... hoeveel minder? Lijkt me behoorlijk uit de lucht gegrepen. Zou wel goed zijn tegen de overbevolking overigens.
Van iedereen die ik ken die kinderen kreeg, had iedereen een soort paniek gevoel. Zo van: help!! Gaat dat ooit goedkomen en lukken.
Dat je nu geen vaste baan hebt kun je ook als voordeel zien: Je zit niet ergens aanvast en hebt alle tijd voor je kind.
Hopelijk is het financieel haalbaar. Probeer dat in kaart te brengen of jullie het financieel kunnen behappen in deze situatie.
Het is een moeilijke beslissing.
Wat je ook kiest het heeft grote gevolgen. Bij veel vrouwen is er na een abortus een intens rouw gevoel, ookal wilde die vrouw de abortus echt heel zeker.
Aan de andere kant is een kind krijgen ook niet nix. Niet iedereen vertelt wat voor enorme chaos en verandering het in je leven brengt.
Ik hoorde een tijd terug een gynaecoloog zeggen: " Gelukkig worden er nog steeds vrouwen perongeluk zwanger, anders werden er veel minder kinderen geboren.
Nee, dat is echt niet waar. Uit onderzoek blijkt dat de meeste vrouwen juist opgelucht zijn. Hoewel exacte data altijd lastig zijn met zulke onderzoeken, omdat je niet zo maar als onderzoeker de deelnemers zelfstandig mag benaderen. Er zijn zeker vrouwen die er last van hebben gehad, die roepen het hardst. Degenen waarmee het goed gaat hoor je niet, gelukkig maar voor hen.
En die gyneacoloog die zulke uitspraken doet, waar haalt diegene het vandaan? Veel minder kinderen.... hoeveel minder? Lijkt me behoorlijk uit de lucht gegrepen. Zou wel goed zijn tegen de overbevolking overigens.
maandag 25 juni 2012 om 17:26
maandag 25 juni 2012 om 17:26
quote:Yhabibi schreef op 25 juni 2012 @ 17:17:
[...]
quote:
Starshine schreef op 25 juni 2012 @ 16:00:
[...]
...
Nu is alles eng en onzeker, maar heus, als jullie een goede basis hebben komt het echt goed.
Precies wat ik bedoelmaar is dat nou niet precies het punt waar TO haar kanttekeningen plaatst? Als de basis goed zou zijn, hoefde ze nu niet te piekeren en te twijfelen. Maar dat is dus precies het punt.
[...]
quote:
Starshine schreef op 25 juni 2012 @ 16:00:
[...]
...
Nu is alles eng en onzeker, maar heus, als jullie een goede basis hebben komt het echt goed.
Precies wat ik bedoelmaar is dat nou niet precies het punt waar TO haar kanttekeningen plaatst? Als de basis goed zou zijn, hoefde ze nu niet te piekeren en te twijfelen. Maar dat is dus precies het punt.
