Zwanger
alle pijlers
En weer eentje die ontzettend is geschrokken..
maandag 25 juni 2012 om 15:39
Weer een 'ongepland zwanger' topic.
Ik kan het echt, echt nog niet geloven, maar ik ben zwanger. Ik had het gevoel alsof ik elk moment ongesteld kon worden, alle standaard ongesteldheidskwaaltjes, maakte me geen zorgen. Had zelfs heel licht bruinverlies, meestal word ik dan binnen 24 uur ongesteld. Gebeurde niet,dat vond ik vreemd, toch maar even een test gehaald. Bam, binnen een paar seconden twee dikke strepen.
Ik ben me kapot geschrokken. Ik ben eind twintig, heb een relatie, woon niet samen. We willen allebei over een aantal jaar kinderen, maar nu nog niet. Het is te vroeg.
Ik woon in een tijdelijke woning, ben net mijn baan kwijt en qua werk en financien is het verre van stabiel. Ik kan wel honderd redenen opnoemen om er nog niet aan te beginnen. Dan maar abortus? Bij de gedachte alleen al voel ik me al rot. Mijn kinderwens begon namelijk de laatste jaren wel wat sterker te worden, maar nu ik echt zwanger ben weet ik het niet meer. Ik voel niets, realiseer me nog niet dat dit écht is. Wat heb ik een kind nu te bieden? Ik heb er niet eens geld voor...
Mijn vriend heeft overigens wel een stabiele situatie ( huis en vaste baan) maar genoot nog volop van zijn ( financiele) vrijheid...vrijwel niemand in onze vriendenkring is actief bezig met het krijgen van kinderen.
Wat een verwarring, ik hoop dat er wat forummers zijn die me willen ondersteunen bij het maken van een beslissing.. ( ik schrijf hier al jaren mee onder een andere nick, hou dit nog even anoniem )
Ik kan het echt, echt nog niet geloven, maar ik ben zwanger. Ik had het gevoel alsof ik elk moment ongesteld kon worden, alle standaard ongesteldheidskwaaltjes, maakte me geen zorgen. Had zelfs heel licht bruinverlies, meestal word ik dan binnen 24 uur ongesteld. Gebeurde niet,dat vond ik vreemd, toch maar even een test gehaald. Bam, binnen een paar seconden twee dikke strepen.
Ik ben me kapot geschrokken. Ik ben eind twintig, heb een relatie, woon niet samen. We willen allebei over een aantal jaar kinderen, maar nu nog niet. Het is te vroeg.
Ik woon in een tijdelijke woning, ben net mijn baan kwijt en qua werk en financien is het verre van stabiel. Ik kan wel honderd redenen opnoemen om er nog niet aan te beginnen. Dan maar abortus? Bij de gedachte alleen al voel ik me al rot. Mijn kinderwens begon namelijk de laatste jaren wel wat sterker te worden, maar nu ik echt zwanger ben weet ik het niet meer. Ik voel niets, realiseer me nog niet dat dit écht is. Wat heb ik een kind nu te bieden? Ik heb er niet eens geld voor...
Mijn vriend heeft overigens wel een stabiele situatie ( huis en vaste baan) maar genoot nog volop van zijn ( financiele) vrijheid...vrijwel niemand in onze vriendenkring is actief bezig met het krijgen van kinderen.
Wat een verwarring, ik hoop dat er wat forummers zijn die me willen ondersteunen bij het maken van een beslissing.. ( ik schrijf hier al jaren mee onder een andere nick, hou dit nog even anoniem )
dinsdag 26 juni 2012 om 17:42
[quote]aunt_zelda schreef op 26 juni 2012 @ 16:58:
[...]
Hij is bang dat ik uit gemaktzuchtigheid of angst nooit zal gaan werken.Hij wil trots op me kunnen zijn. Ik heb absoluut niet het idee dat hij geen kind wil, uiteraard wil hij dat onderhouden.[/quote]
Pff, als hij zo kortzichtig in elkaar zit zou ik het kind houden en meneer op de stoep zetten. Alsof hij niet trots op je zou kunnen zijn als jij thuis voor jullie kind zou zorgen. Eerlijk gezegd vind ik hem nogal een droeftoeter als hij echt zo denkt, bah.
[...]
Hij is bang dat ik uit gemaktzuchtigheid of angst nooit zal gaan werken.Hij wil trots op me kunnen zijn. Ik heb absoluut niet het idee dat hij geen kind wil, uiteraard wil hij dat onderhouden.[/quote]
Pff, als hij zo kortzichtig in elkaar zit zou ik het kind houden en meneer op de stoep zetten. Alsof hij niet trots op je zou kunnen zijn als jij thuis voor jullie kind zou zorgen. Eerlijk gezegd vind ik hem nogal een droeftoeter als hij echt zo denkt, bah.
dinsdag 26 juni 2012 om 17:44
[quote]aunt_zelda schreef op 26 juni 2012 @ 17:36:
Dat laatste sowieso niet, hij leeft niet zo luxe
Dat inspannen en mijn best doen: dat is het hem nou juist. Hij vind dat ik dat niet genoeg doe. En toegegeven: dat is ook zo. Ik heb de neiging om op dat gebied dingen te vermijden vanwege de angst voor fouten. Maar hoever moet je partner daarin meegaan? Natuurlijk zou ik het fijn vinden als hij daar wat minder op gefocust was, maar hij heeft wel een punt, het is mijn zwakke plek.[/quote]
En zelf is hij mister Perfect? Kom op zeg, ook hij zal zijn tekortkomingen hebben zoals elk ander mens. In een relatie is het geven en nemen en als hij niet had gewild dat er een kind van kwam had ie maar beter moeten oppassen. Hij klinkt niet als een goede catch.
Dat laatste sowieso niet, hij leeft niet zo luxe
Dat inspannen en mijn best doen: dat is het hem nou juist. Hij vind dat ik dat niet genoeg doe. En toegegeven: dat is ook zo. Ik heb de neiging om op dat gebied dingen te vermijden vanwege de angst voor fouten. Maar hoever moet je partner daarin meegaan? Natuurlijk zou ik het fijn vinden als hij daar wat minder op gefocust was, maar hij heeft wel een punt, het is mijn zwakke plek.[/quote]
En zelf is hij mister Perfect? Kom op zeg, ook hij zal zijn tekortkomingen hebben zoals elk ander mens. In een relatie is het geven en nemen en als hij niet had gewild dat er een kind van kwam had ie maar beter moeten oppassen. Hij klinkt niet als een goede catch.
dinsdag 26 juni 2012 om 17:47
is dat zo TO, zou het mogelijk zijn dat jij nooit gaat werken uit angst oid?
Maar dat blijft toch ook zonder zwangerschap zo...of is hij bang dat je het kind als excuus gaat gebruiken om thuis te blijven?
Ik zie het iets anders: juist omdat je een kind verwacht/hbet ben je meer gedreven om iets van je leven te maken omdat je je kind iets wil bieden.
Heb je ten tijde van je burn-out therapie gehad en zou dat nu misschien ook (weer) nuttig zijn?
Maar dat blijft toch ook zonder zwangerschap zo...of is hij bang dat je het kind als excuus gaat gebruiken om thuis te blijven?
Ik zie het iets anders: juist omdat je een kind verwacht/hbet ben je meer gedreven om iets van je leven te maken omdat je je kind iets wil bieden.
Heb je ten tijde van je burn-out therapie gehad en zou dat nu misschien ook (weer) nuttig zijn?
dinsdag 26 juni 2012 om 17:48
quote:aunt_zelda schreef op 26 juni 2012 @ 16:50:
[...]
Mijn vriend is zeker niet iemand die zijn verantwoordelijkheden niet wil nemen. Mijn vorige woning was ook tijdelijk, en toen ik die moest verlaten heb ik een paar maanden bij hem gewoond. Hij is wel wat lastig als het aankomt op geldzaken.
Een vrouw onderhouden ziet hij niet zitten. Het gaat om de afhankelijkheid, daar heeft hij moeite mee. Dat komt ook omdat ik de neiging heb om niet het onderste uit de kan te halen als het gaat om iets maken van mijn leven. Door mijn burn-out een aantal jaar geleden ben ik bang geworden om stappen te zetten, en ben ik soms te passief. Hij is bang dat dat niet zal veranderen, en dat speelt ook mee in het 'onderhouden' verhaal.Wat nou onderhouden? Als je samenwoont gooi je alle geld toch op 1 hoop en leef je daar samen van? Zo hebben wij het altijd gedaan. In het begin van het samenwonen werkte ik al en studeerde mijn man nog, toen "onderhield" ik hem, nu werkt hij veel meer dan ik en leven we grotendeels van zijn geld. Maar daar staat tegenover dat ik het leeuwendeel van het huishouden en de kinderen doe, en dat is evengoed werk.
[...]
Mijn vriend is zeker niet iemand die zijn verantwoordelijkheden niet wil nemen. Mijn vorige woning was ook tijdelijk, en toen ik die moest verlaten heb ik een paar maanden bij hem gewoond. Hij is wel wat lastig als het aankomt op geldzaken.
Een vrouw onderhouden ziet hij niet zitten. Het gaat om de afhankelijkheid, daar heeft hij moeite mee. Dat komt ook omdat ik de neiging heb om niet het onderste uit de kan te halen als het gaat om iets maken van mijn leven. Door mijn burn-out een aantal jaar geleden ben ik bang geworden om stappen te zetten, en ben ik soms te passief. Hij is bang dat dat niet zal veranderen, en dat speelt ook mee in het 'onderhouden' verhaal.Wat nou onderhouden? Als je samenwoont gooi je alle geld toch op 1 hoop en leef je daar samen van? Zo hebben wij het altijd gedaan. In het begin van het samenwonen werkte ik al en studeerde mijn man nog, toen "onderhield" ik hem, nu werkt hij veel meer dan ik en leven we grotendeels van zijn geld. Maar daar staat tegenover dat ik het leeuwendeel van het huishouden en de kinderen doe, en dat is evengoed werk.
dinsdag 26 juni 2012 om 17:50
dinsdag 26 juni 2012 om 17:51
quote:Starshine schreef op 26 juni 2012 @ 17:47:
is dat zo TO, zou het mogelijk zijn dat jij nooit gaat werken uit angst oid?
Maar dat blijft toch ook zonder zwangerschap zo...of is hij bang dat je het kind als excuus gaat gebruiken om thuis te blijven?
Ik zie het iets anders: juist omdat je een kind verwacht/hbet ben je meer gedreven om iets van je leven te maken omdat je je kind iets wil bieden.
Heb je ten tijde van je burn-out therapie gehad en zou dat nu misschien ook (weer) nuttig zijn?Yep, zo las ik het ook! Ik kan me voorstellen dat er straks een moederkracht in je naar boven komt waarbij je voor je kind wél weer die dingen aangaat waar je nu (nog?) terughoudend mee bent.
is dat zo TO, zou het mogelijk zijn dat jij nooit gaat werken uit angst oid?
Maar dat blijft toch ook zonder zwangerschap zo...of is hij bang dat je het kind als excuus gaat gebruiken om thuis te blijven?
Ik zie het iets anders: juist omdat je een kind verwacht/hbet ben je meer gedreven om iets van je leven te maken omdat je je kind iets wil bieden.
Heb je ten tijde van je burn-out therapie gehad en zou dat nu misschien ook (weer) nuttig zijn?Yep, zo las ik het ook! Ik kan me voorstellen dat er straks een moederkracht in je naar boven komt waarbij je voor je kind wél weer die dingen aangaat waar je nu (nog?) terughoudend mee bent.
dinsdag 26 juni 2012 om 17:53
quote:Starshine schreef op 26 juni 2012 @ 17:47:
is dat zo TO, zou het mogelijk zijn dat jij nooit gaat werken uit angst oid?
Maar dat blijft toch ook zonder zwangerschap zo...of is hij bang dat je het kind als excuus gaat gebruiken om thuis te blijven?
Ik zie het iets anders: juist omdat je een kind verwacht/hbet ben je meer gedreven om iets van je leven te maken omdat je je kind iets wil bieden.
Heb je ten tijde van je burn-out therapie gehad en zou dat nu misschien ook (weer) nuttig zijn?Dat is niet de bedoeling natuurlijk, maar het is wel een aandachtspunt. Ik heb nog steeds af en toe gesprekken met een psycholoog trouwens voor deze laatste 'hobbel' in mijn herstel. Alleen komt er nu dus ineens iets ontzettend ingrijpends tussen...
is dat zo TO, zou het mogelijk zijn dat jij nooit gaat werken uit angst oid?
Maar dat blijft toch ook zonder zwangerschap zo...of is hij bang dat je het kind als excuus gaat gebruiken om thuis te blijven?
Ik zie het iets anders: juist omdat je een kind verwacht/hbet ben je meer gedreven om iets van je leven te maken omdat je je kind iets wil bieden.
Heb je ten tijde van je burn-out therapie gehad en zou dat nu misschien ook (weer) nuttig zijn?Dat is niet de bedoeling natuurlijk, maar het is wel een aandachtspunt. Ik heb nog steeds af en toe gesprekken met een psycholoog trouwens voor deze laatste 'hobbel' in mijn herstel. Alleen komt er nu dus ineens iets ontzettend ingrijpends tussen...
dinsdag 26 juni 2012 om 17:54
dinsdag 26 juni 2012 om 18:01
quote:Sylphide75 schreef op 26 juni 2012 @ 17:48:
[...]
Wat nou onderhouden? Als je samenwoont gooi je alle geld toch op 1 hoop en leef je daar samen van? Zo hebben wij het altijd gedaan. In het begin van het samenwonen werkte ik al en studeerde mijn man nog, toen "onderhield" ik hem, nu werkt hij veel meer dan ik en leven we grotendeels van zijn geld. Maar daar staat tegenover dat ik het leeuwendeel van het huishouden en de kinderen doe, en dat is evengoed werk.Dit dus.
[...]
Wat nou onderhouden? Als je samenwoont gooi je alle geld toch op 1 hoop en leef je daar samen van? Zo hebben wij het altijd gedaan. In het begin van het samenwonen werkte ik al en studeerde mijn man nog, toen "onderhield" ik hem, nu werkt hij veel meer dan ik en leven we grotendeels van zijn geld. Maar daar staat tegenover dat ik het leeuwendeel van het huishouden en de kinderen doe, en dat is evengoed werk.Dit dus.
dinsdag 26 juni 2012 om 18:02
Ik vind je vriend niet zo aardig, eigenlijk. Soms loopt het leven nu eenmaal zo dat je uit koers raakt, dat overkomt iedereen minstens eenmaal in zijn/haar leven want er zijn nu eenmaal zaken waarop je zelf geen invloed hebt, zoals overlijden of ziekte, of, zoals je nu merkt, zwangerschap. En de een is na iets dergelijks weer heel snel op koers, een ander kan daar langer voor nodig hebben. Dat wil helemaal niet zeggen dat die ander zwakker is, het wil alleen zeggen dat je tijdelijk even uit koers bent en wellicht als gevolg daarvan zelfs helemaal van koers gaat veranderen.
Als je vriend echt helemaal idolaat van je zou zijn, dan zou hij vooral willen dat jij gelukkig was. Of dat nou op koers a of koers b is.
Als je vriend echt helemaal idolaat van je zou zijn, dan zou hij vooral willen dat jij gelukkig was. Of dat nou op koers a of koers b is.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 26 juni 2012 om 18:05
quote:malu3 schreef op 26 juni 2012 @ 18:03:
Ik kan mij eerlijk gezegd best voorstellen dat hij er bang voor is dat jij fulltime huismoeder wordt en blijft. Ik zou ook niet zo'n ongelijkwaardige relatie willen.Maar dat zijn toch tijdelijke omstandigheden Malu? En ik persoonlijk denk dat TO nooit aan de verwachtingen van haar vriend kan beantwoorden. De vraag is ook of ze dat moet willen.
Ik kan mij eerlijk gezegd best voorstellen dat hij er bang voor is dat jij fulltime huismoeder wordt en blijft. Ik zou ook niet zo'n ongelijkwaardige relatie willen.Maar dat zijn toch tijdelijke omstandigheden Malu? En ik persoonlijk denk dat TO nooit aan de verwachtingen van haar vriend kan beantwoorden. De vraag is ook of ze dat moet willen.
dinsdag 26 juni 2012 om 18:17
quote:evelynsalt schreef op 26 juni 2012 @ 18:05:
[...]
Maar dat zijn toch tijdelijke omstandigheden Malu? En ik persoonlijk denk dat TO nooit aan de verwachtingen van haar vriend kan beantwoorden. De vraag is ook of ze dat moet willen.Ik denk dat vriend bang is dat dat niet tijdelijk is en dat kan ik eigenlijk best begrijpen.
[...]
Maar dat zijn toch tijdelijke omstandigheden Malu? En ik persoonlijk denk dat TO nooit aan de verwachtingen van haar vriend kan beantwoorden. De vraag is ook of ze dat moet willen.Ik denk dat vriend bang is dat dat niet tijdelijk is en dat kan ik eigenlijk best begrijpen.
woensdag 27 juni 2012 om 15:53
Ik kan het ook begrijpen, Malu, en tegelijkertijd zou het ook fijn zijn als er op dat punt niet steeds druk komt te liggen als we besluiten het te houden...Moeilijk..
Vandaag een gesprek gehad bij het Fiom, was prettig.
Vanavond maar weer het gesprek aangaan met vriend...vind het wel steeds spannender worden allemaal.
Vandaag een gesprek gehad bij het Fiom, was prettig.
Vanavond maar weer het gesprek aangaan met vriend...vind het wel steeds spannender worden allemaal.
woensdag 27 juni 2012 om 18:22
quote:toujourssourire schreef op 25 juni 2012 @ 20:11:
Ik als bewust kinderloze en daar heel gelukkig mee zijnde, heb toch een kind gekregen na een zeer ongeplande zwangerschap. En het is echt echt echt het allermooiste wat er gebeurd is in mijn leven. Alle clichés zijn waar!
Een grote schok als je zwanger blijkt te zijn, maar dat komt allemaal goed, je bent niet de eerste die dit overkomt.
Een kind hoeft niet veel geld te kosten, vergeet de merkkleding en kinderwagens van 1000 euro, maar kijk op marktplaats. Steun van je vriend en familie is het belangrijkste.
Dat je twijfels hebt over financiën en jouw persoonlijk functioneren kan ik me goed voorstellen, hoewel ik je verdere niet ken natuurlijk.
Maar zo'n kindje geeft je leven ineens een heel duidelijk doel en veel minder ruimte om te twijfelen aan jezelf, want jij bent dan niet meer de belangrijkste. Voor mij heeft het heel goed gewerkt, om me dat te realiseren en ik ben er veel sterker en daadkrachtiger van geworden wanner het gaat om het nemen van beslissingen.
Natuurlijk heb ik over abortus gedacht, maar de tranen springen daar nu acuut van in de ogen wanneer ik daaraan denk. Zo blij dat dat niet meer kon ben ik achteraf.
Dit is mijn verhaal... Veel wijsheid wens ik je toe.
wat een rare zin... zo'n kindje geeft je een doel. Alsof je zonder kinderen maar wat doelloos aan het klungelen bent?
Mijn eigen leven = mijn doel daar heb ik geen baby voor nodig
Anyway fijn dat er moeders zijn die blij zijn met een "onverwacht kindje" Zijn hier ook moeders (of vaders natuurlijk) die hardop durven zeggen dat ze liever toch geen kind gekregen hadden als ze de tijd terug konden draaien?
De meesten hier adviseren "doen" terwijl TO nog niet eens samenwoont met vriend!
Ik als bewust kinderloze en daar heel gelukkig mee zijnde, heb toch een kind gekregen na een zeer ongeplande zwangerschap. En het is echt echt echt het allermooiste wat er gebeurd is in mijn leven. Alle clichés zijn waar!
Een grote schok als je zwanger blijkt te zijn, maar dat komt allemaal goed, je bent niet de eerste die dit overkomt.
Een kind hoeft niet veel geld te kosten, vergeet de merkkleding en kinderwagens van 1000 euro, maar kijk op marktplaats. Steun van je vriend en familie is het belangrijkste.
Dat je twijfels hebt over financiën en jouw persoonlijk functioneren kan ik me goed voorstellen, hoewel ik je verdere niet ken natuurlijk.
Maar zo'n kindje geeft je leven ineens een heel duidelijk doel en veel minder ruimte om te twijfelen aan jezelf, want jij bent dan niet meer de belangrijkste. Voor mij heeft het heel goed gewerkt, om me dat te realiseren en ik ben er veel sterker en daadkrachtiger van geworden wanner het gaat om het nemen van beslissingen.
Natuurlijk heb ik over abortus gedacht, maar de tranen springen daar nu acuut van in de ogen wanneer ik daaraan denk. Zo blij dat dat niet meer kon ben ik achteraf.
Dit is mijn verhaal... Veel wijsheid wens ik je toe.
wat een rare zin... zo'n kindje geeft je een doel. Alsof je zonder kinderen maar wat doelloos aan het klungelen bent?
Mijn eigen leven = mijn doel daar heb ik geen baby voor nodig
Anyway fijn dat er moeders zijn die blij zijn met een "onverwacht kindje" Zijn hier ook moeders (of vaders natuurlijk) die hardop durven zeggen dat ze liever toch geen kind gekregen hadden als ze de tijd terug konden draaien?
De meesten hier adviseren "doen" terwijl TO nog niet eens samenwoont met vriend!
woensdag 27 juni 2012 om 23:11
quote:koekie1980 schreef op 27 juni 2012 @ 18:22:
[...]
wat een rare zin... zo'n kindje geeft je een doel. Alsof je zonder kinderen maar wat doelloos aan het klungelen bent?
Mijn eigen leven = mijn doel daar heb ik geen baby voor nodig
Ik snap wel wat TS wil zeggen hoor. Zeker niet dat je zonder kind geen doel hebt of dat je je als moeder compleet voor je kind wegcijfert. Het is alleen zo dat het heel anders voelt om ineens verantwoordelijk te zijn voor een ander. Het is misschien een flauwe dooddoener, maar ik denk dat je echt kinderen moet hebben om dat te snappen.
[...]
wat een rare zin... zo'n kindje geeft je een doel. Alsof je zonder kinderen maar wat doelloos aan het klungelen bent?
Mijn eigen leven = mijn doel daar heb ik geen baby voor nodig
Ik snap wel wat TS wil zeggen hoor. Zeker niet dat je zonder kind geen doel hebt of dat je je als moeder compleet voor je kind wegcijfert. Het is alleen zo dat het heel anders voelt om ineens verantwoordelijk te zijn voor een ander. Het is misschien een flauwe dooddoener, maar ik denk dat je echt kinderen moet hebben om dat te snappen.
zondag 1 juli 2012 om 05:47
Ik Ben wel Benieuwd hoe het nu met je gaat to?
Ik heb in September een abortus gehad, en wil je toch even waarschuwen..
Ik weet dat het voor iedereen anders is, maar ik weet wel dat het mij niet in de koude kleren is gaan zitten.
Je relatie is nu niet goed, maar bedenk dat het na de abortus er ook niet op vooruit zal gaan.
Het is namelijk een heel heftige gebeurtenis, en mannen Staan er sowieso heel anders, Los ervan, erin.
Ik Zou goed nadenken wat ik wil. Wij zijn er sterker uit gekomen,
maar als je relatie al niet heel sterk is, word het wel lastig.
Ik wens je veel kracht en wijsheid toe!
Denk goed na! Oh, en een knuffel!
Ik heb in September een abortus gehad, en wil je toch even waarschuwen..
Ik weet dat het voor iedereen anders is, maar ik weet wel dat het mij niet in de koude kleren is gaan zitten.
Je relatie is nu niet goed, maar bedenk dat het na de abortus er ook niet op vooruit zal gaan.
Het is namelijk een heel heftige gebeurtenis, en mannen Staan er sowieso heel anders, Los ervan, erin.
Ik Zou goed nadenken wat ik wil. Wij zijn er sterker uit gekomen,
maar als je relatie al niet heel sterk is, word het wel lastig.
Ik wens je veel kracht en wijsheid toe!
Denk goed na! Oh, en een knuffel!
zaterdag 21 juli 2012 om 15:40
Lieve aunt Zelda, heb speciaal mijn slapende account geactiveerd om te reageren. Had je topic wel zo'n beetje gevolgd, vooral vanwege grote overeenkomsten met mijn eigen leven.Ten eerste: gefeliciteerd met je zwangerschap! En met je mooie, moedige en ontroerende keuze voor het (nieuwe) leven! Je/jullie zullen er geen spijt van krijgen, ook al tref je waarschijnlijk nog genoeg uitdagingen op je pad. Je kunt meer aan dan je denkt!
Zoals gezegd, herken ik veel in je postings. Ook ik ben destijds onverwachts zwanger geraakt, toen mijn vriend en ik nog maar een paar maanden een relatie hadden en dus nog volop in de ontdekkingfase zaten. En gewen waren aan het 'vrije' leven. We hadden ook nog helemaal niet tegen elkaar uitgesproken of we samen een toekomst wilden delen, omdat we dat ook nog niet wisten. Maar op zo'n moment dat je een positieve test in handen hebt, word je wel gedwongen snel te beslissen over de grote dingen in het leven, of je nu wilt of niet. We zeggen nu wel eens tegen elkaar dat het maar goed is dat het zo gelopen is, want als je alles van te voren wilt overdenken en onder controle wilt hebben, gebeurt er misschien niets, uit angst voor het onbekende.
Al snel voelden we allebei dat we geen abortus wilden, hoewel onze situatie idem verre van ideaal was; we woonden (nog) niet samen, ik raakte mijn baan zwanger en al kwijt en later bleek dat ik een chronische aandoening had die veel van mijn energie vergde en 6 jaar later nog steeds vergt. Hier ook burn-out verleden en financiële afhankelijkheid en bijkomende onzekerheid enzovoorts. Maar om lang (pessimistisch lijkend)verhaal kort te maken: we zijn intens gelukkig met ons zoontje (en elkaar!), en hebben nooit spijt gehad dat we dit avontuur zijn aangegaan. En als je elke keer kiest te gaan voor liefde, genegenheid en oplossing, kom je er vast.
Voor nu wens ik je veel geluk en ik hoop dat je vanaf nu kunt gaan genieten van je zwangerschap en de babytijd!
Zoals gezegd, herken ik veel in je postings. Ook ik ben destijds onverwachts zwanger geraakt, toen mijn vriend en ik nog maar een paar maanden een relatie hadden en dus nog volop in de ontdekkingfase zaten. En gewen waren aan het 'vrije' leven. We hadden ook nog helemaal niet tegen elkaar uitgesproken of we samen een toekomst wilden delen, omdat we dat ook nog niet wisten. Maar op zo'n moment dat je een positieve test in handen hebt, word je wel gedwongen snel te beslissen over de grote dingen in het leven, of je nu wilt of niet. We zeggen nu wel eens tegen elkaar dat het maar goed is dat het zo gelopen is, want als je alles van te voren wilt overdenken en onder controle wilt hebben, gebeurt er misschien niets, uit angst voor het onbekende.
Al snel voelden we allebei dat we geen abortus wilden, hoewel onze situatie idem verre van ideaal was; we woonden (nog) niet samen, ik raakte mijn baan zwanger en al kwijt en later bleek dat ik een chronische aandoening had die veel van mijn energie vergde en 6 jaar later nog steeds vergt. Hier ook burn-out verleden en financiële afhankelijkheid en bijkomende onzekerheid enzovoorts. Maar om lang (pessimistisch lijkend)verhaal kort te maken: we zijn intens gelukkig met ons zoontje (en elkaar!), en hebben nooit spijt gehad dat we dit avontuur zijn aangegaan. En als je elke keer kiest te gaan voor liefde, genegenheid en oplossing, kom je er vast.
Voor nu wens ik je veel geluk en ik hoop dat je vanaf nu kunt gaan genieten van je zwangerschap en de babytijd!
