Zwanger
alle pijlers
En weer eentje die ontzettend is geschrokken..
maandag 25 juni 2012 om 15:39
Weer een 'ongepland zwanger' topic.
Ik kan het echt, echt nog niet geloven, maar ik ben zwanger. Ik had het gevoel alsof ik elk moment ongesteld kon worden, alle standaard ongesteldheidskwaaltjes, maakte me geen zorgen. Had zelfs heel licht bruinverlies, meestal word ik dan binnen 24 uur ongesteld. Gebeurde niet,dat vond ik vreemd, toch maar even een test gehaald. Bam, binnen een paar seconden twee dikke strepen.
Ik ben me kapot geschrokken. Ik ben eind twintig, heb een relatie, woon niet samen. We willen allebei over een aantal jaar kinderen, maar nu nog niet. Het is te vroeg.
Ik woon in een tijdelijke woning, ben net mijn baan kwijt en qua werk en financien is het verre van stabiel. Ik kan wel honderd redenen opnoemen om er nog niet aan te beginnen. Dan maar abortus? Bij de gedachte alleen al voel ik me al rot. Mijn kinderwens begon namelijk de laatste jaren wel wat sterker te worden, maar nu ik echt zwanger ben weet ik het niet meer. Ik voel niets, realiseer me nog niet dat dit écht is. Wat heb ik een kind nu te bieden? Ik heb er niet eens geld voor...
Mijn vriend heeft overigens wel een stabiele situatie ( huis en vaste baan) maar genoot nog volop van zijn ( financiele) vrijheid...vrijwel niemand in onze vriendenkring is actief bezig met het krijgen van kinderen.
Wat een verwarring, ik hoop dat er wat forummers zijn die me willen ondersteunen bij het maken van een beslissing.. ( ik schrijf hier al jaren mee onder een andere nick, hou dit nog even anoniem )
Ik kan het echt, echt nog niet geloven, maar ik ben zwanger. Ik had het gevoel alsof ik elk moment ongesteld kon worden, alle standaard ongesteldheidskwaaltjes, maakte me geen zorgen. Had zelfs heel licht bruinverlies, meestal word ik dan binnen 24 uur ongesteld. Gebeurde niet,dat vond ik vreemd, toch maar even een test gehaald. Bam, binnen een paar seconden twee dikke strepen.
Ik ben me kapot geschrokken. Ik ben eind twintig, heb een relatie, woon niet samen. We willen allebei over een aantal jaar kinderen, maar nu nog niet. Het is te vroeg.
Ik woon in een tijdelijke woning, ben net mijn baan kwijt en qua werk en financien is het verre van stabiel. Ik kan wel honderd redenen opnoemen om er nog niet aan te beginnen. Dan maar abortus? Bij de gedachte alleen al voel ik me al rot. Mijn kinderwens begon namelijk de laatste jaren wel wat sterker te worden, maar nu ik echt zwanger ben weet ik het niet meer. Ik voel niets, realiseer me nog niet dat dit écht is. Wat heb ik een kind nu te bieden? Ik heb er niet eens geld voor...
Mijn vriend heeft overigens wel een stabiele situatie ( huis en vaste baan) maar genoot nog volop van zijn ( financiele) vrijheid...vrijwel niemand in onze vriendenkring is actief bezig met het krijgen van kinderen.
Wat een verwarring, ik hoop dat er wat forummers zijn die me willen ondersteunen bij het maken van een beslissing.. ( ik schrijf hier al jaren mee onder een andere nick, hou dit nog even anoniem )
maandag 25 juni 2012 om 17:27
quote:schorpioentje28 schreef op 25 juni 2012 @ 16:24:
Dit zijn natuurlijk hele moeilijke beslissingen, die je op een goed moment toch zelf moet nemen. Een abortus is inderdaad niet terug te draaien, maar dat geldt voor een geboorte en verantwoordelijkheid voor een kind net zo goed.
Contact opnemen met je huisarts en naar de mogelijkheden/consequenties van een overtijdbehandeling vragen? Volgens mij is dit nog best een poosje mogelijk en het is voor je gevoel misschien wat minder beladen dan een abortus.
En hadden jullie het idee van "we willen ooit, in de toekomst wel eens een keer kinderen" of een meer concrete planning (als ik een baan heb, kopen we een huis en dan over x jaar).
Ik kan me voorstellen dat je nu bij situatie 1 meer piekert en twijfelt dan bij situatie 2, als je toch al een concrete planning had.
Ook zag ik dat je schreef dat jullie nog naar balans in de relatie zoeken; dit wordt met een kindje erbij niet makkelijker (ik heb hierop in mijn nabije omgeving pas een relatie stuk zien lopen; kindje is nu bijna 1 jaar). Hoe goed en stabiel is de basis?
Verder wens ik je heel veel wijsheid toe bij het nemen van een beslissing; volg je eigen gevoel!In deze post worden een paar goede overwegingen mee gegeven.
Dit zijn natuurlijk hele moeilijke beslissingen, die je op een goed moment toch zelf moet nemen. Een abortus is inderdaad niet terug te draaien, maar dat geldt voor een geboorte en verantwoordelijkheid voor een kind net zo goed.
Contact opnemen met je huisarts en naar de mogelijkheden/consequenties van een overtijdbehandeling vragen? Volgens mij is dit nog best een poosje mogelijk en het is voor je gevoel misschien wat minder beladen dan een abortus.
En hadden jullie het idee van "we willen ooit, in de toekomst wel eens een keer kinderen" of een meer concrete planning (als ik een baan heb, kopen we een huis en dan over x jaar).
Ik kan me voorstellen dat je nu bij situatie 1 meer piekert en twijfelt dan bij situatie 2, als je toch al een concrete planning had.
Ook zag ik dat je schreef dat jullie nog naar balans in de relatie zoeken; dit wordt met een kindje erbij niet makkelijker (ik heb hierop in mijn nabije omgeving pas een relatie stuk zien lopen; kindje is nu bijna 1 jaar). Hoe goed en stabiel is de basis?
Verder wens ik je heel veel wijsheid toe bij het nemen van een beslissing; volg je eigen gevoel!In deze post worden een paar goede overwegingen mee gegeven.
maandag 25 juni 2012 om 17:36
nou, haar basis is volgens mij al vele malen beter dan die van een meiske van 18 die net op kamers woont, nog geen studie heeft afgemaakt en geen serieuze baan heeft en die zwanger is geworden na een ONS.
Dat is meer wat ik bedoel.
Vaste banen kunnen ook verdwijnen en partners waar je al 20 jaar mee samen bent kunnen ook de benen nemen.
Niks is zeker.
Maar TO is eind 20, niet meer piepjong dus, heeft vermoedelijk een opleiding genoten, heeft een arbeidsverleden. Dat ze nu werkloos zegt niks, ze kan een nieuwe baan vinden. Ze heeft tijdelijke woonruimte, dat is rot, maar ze zoekt naar wat anders neem ik aan. Ze heeft een vaste relatie met de vader. Vader heeft wel vaste woonruimte en dito baan. En tenslotte, hebben ze een kinderwens, liever over een paar jaar, maar ze zijn niet anti-kind.
Velen moeten met minder starten hoor.
Dat is meer wat ik bedoel.
Vaste banen kunnen ook verdwijnen en partners waar je al 20 jaar mee samen bent kunnen ook de benen nemen.
Niks is zeker.
Maar TO is eind 20, niet meer piepjong dus, heeft vermoedelijk een opleiding genoten, heeft een arbeidsverleden. Dat ze nu werkloos zegt niks, ze kan een nieuwe baan vinden. Ze heeft tijdelijke woonruimte, dat is rot, maar ze zoekt naar wat anders neem ik aan. Ze heeft een vaste relatie met de vader. Vader heeft wel vaste woonruimte en dito baan. En tenslotte, hebben ze een kinderwens, liever over een paar jaar, maar ze zijn niet anti-kind.
Velen moeten met minder starten hoor.
maandag 25 juni 2012 om 17:47
quote:Starshine schreef op 25 juni 2012 @ 17:36:
nou, haar basis is volgens mij al vele malen beter dan die van een meiske van 18 die net op kamers woont, nog geen studie heeft afgemaakt en geen serieuze baan heeft en die zwanger is geworden na een ONS.
Dat is meer wat ik bedoel.
Vaste banen kunnen ook verdwijnen en partners waar je al 20 jaar mee samen bent kunnen ook de benen nemen.
Niks is zeker.
Maar TO is eind 20, niet meer piepjong dus, heeft vermoedelijk een opleiding genoten, heeft een arbeidsverleden. Dat ze nu werkloos zegt niks, ze kan een nieuwe baan vinden. Ze heeft tijdelijke woonruimte, dat is rot, maar ze zoekt naar wat anders neem ik aan. Ze heeft een vaste relatie met de vader. Vader heeft wel vaste woonruimte en dito baan. En tenslotte, hebben ze een kinderwens, liever over een paar jaar, maar ze zijn niet anti-kind.
Velen moeten met minder starten hoor.
Zo kan ik ook nog wel door gaan. Ze kan morgen onder de tram lopen, de loterij winnen, haar vriend kan ontslagen worden of promotie maken. De zwangerschap kan op natuurlijke wijze stoppen en TO wordt alsnog ongesteld (afdrijving). Zo kan je tig scenario's schetsen, waarin het uitgangspunt slechter of beter is.
Feit: situatie van TO nu zoals ze het zelf omschrijft: "Ik woon in een tijdelijke woning, ben net mijn baan kwijt en qua werk en financien is het verre van stabiel." In deze arbeidsmarkt even een andere baan vinden, en dan ook nog eens zwanger en wel? Succes. De relatie is niet in balans. Daar legt een baby alleen nog maar meer druk op. Gaan ze samenwonen, gedwongen in deze situatie? Is dat een stap die ze al wilden nemen, of moeten ze nu wel? Hij is nog helemaal niet bezig met kinderen krijgen. Nu moet hij gedwongen straks wel? Dat kan ook verkeerd uitpakken, als al zijn vrienden nog alle vrijheid hebben en hij niet meer.
Het kan goed uitpakken het kan helemaal verkeerd uitpakken en een grote druk op TO en haar relatie en haar leven leggen. De vraag is hoe ze de situatie in kan schatten, wat wil hij, wat wil zij? En hoe gaan ze daar samen mee om?
nou, haar basis is volgens mij al vele malen beter dan die van een meiske van 18 die net op kamers woont, nog geen studie heeft afgemaakt en geen serieuze baan heeft en die zwanger is geworden na een ONS.
Dat is meer wat ik bedoel.
Vaste banen kunnen ook verdwijnen en partners waar je al 20 jaar mee samen bent kunnen ook de benen nemen.
Niks is zeker.
Maar TO is eind 20, niet meer piepjong dus, heeft vermoedelijk een opleiding genoten, heeft een arbeidsverleden. Dat ze nu werkloos zegt niks, ze kan een nieuwe baan vinden. Ze heeft tijdelijke woonruimte, dat is rot, maar ze zoekt naar wat anders neem ik aan. Ze heeft een vaste relatie met de vader. Vader heeft wel vaste woonruimte en dito baan. En tenslotte, hebben ze een kinderwens, liever over een paar jaar, maar ze zijn niet anti-kind.
Velen moeten met minder starten hoor.
Zo kan ik ook nog wel door gaan. Ze kan morgen onder de tram lopen, de loterij winnen, haar vriend kan ontslagen worden of promotie maken. De zwangerschap kan op natuurlijke wijze stoppen en TO wordt alsnog ongesteld (afdrijving). Zo kan je tig scenario's schetsen, waarin het uitgangspunt slechter of beter is.
Feit: situatie van TO nu zoals ze het zelf omschrijft: "Ik woon in een tijdelijke woning, ben net mijn baan kwijt en qua werk en financien is het verre van stabiel." In deze arbeidsmarkt even een andere baan vinden, en dan ook nog eens zwanger en wel? Succes. De relatie is niet in balans. Daar legt een baby alleen nog maar meer druk op. Gaan ze samenwonen, gedwongen in deze situatie? Is dat een stap die ze al wilden nemen, of moeten ze nu wel? Hij is nog helemaal niet bezig met kinderen krijgen. Nu moet hij gedwongen straks wel? Dat kan ook verkeerd uitpakken, als al zijn vrienden nog alle vrijheid hebben en hij niet meer.
Het kan goed uitpakken het kan helemaal verkeerd uitpakken en een grote druk op TO en haar relatie en haar leven leggen. De vraag is hoe ze de situatie in kan schatten, wat wil hij, wat wil zij? En hoe gaan ze daar samen mee om?
maandag 25 juni 2012 om 17:51
maandag 25 juni 2012 om 17:54
quote:pyridine schreef op 25 juni 2012 @ 17:51:
Jetje1980 het is helaas een fabeltje dat drinken in het begin geen kwaad kan. Het kan wel schadelijk zijn. Alcohol lost niet alleen op in bloed. Via weefselvloeistoffen verspreidt het zich ook en komt het bij het embryo terecht.
Maar daarmee is het kind nog niet meteen gehandicapt of zo.Ik dronk de eerste drie maanden van mijn zwangerschap altijd een theetje met een grand Marniertje, simpelweg omdat ik niet wist dat ik zwanger was. Kreeg maar twee keer per jaar menstruatie. Zoon was en is volledig compleet.
Jetje1980 het is helaas een fabeltje dat drinken in het begin geen kwaad kan. Het kan wel schadelijk zijn. Alcohol lost niet alleen op in bloed. Via weefselvloeistoffen verspreidt het zich ook en komt het bij het embryo terecht.
Maar daarmee is het kind nog niet meteen gehandicapt of zo.Ik dronk de eerste drie maanden van mijn zwangerschap altijd een theetje met een grand Marniertje, simpelweg omdat ik niet wist dat ik zwanger was. Kreeg maar twee keer per jaar menstruatie. Zoon was en is volledig compleet.
maandag 25 juni 2012 om 17:58
quote:jeane_avril schreef op 25 juni 2012 @ 17:23:
[...]
Nee, dat is echt niet waar. Uit onderzoek blijkt dat de meeste vrouwen juist opgelucht zijn.
Het 1 sluit het ander niet uit. Naast dat je blij bent met je beslissing en opgelucht, kun je ook nog een rouw gevoel hebben.
Beter dat je daar rekening mee houdt dan dat je je erdoor laat overvallen.
En die gyneacoloog die zulke uitspraken doet, waar haalt diegene het vandaan? Veel minder kinderen.... hoeveel minder? Lijkt me behoorlijk uit de lucht gegrepen. Zou wel goed zijn tegen de overbevolking overigens.
Hoeveel dat werd er niet bijgezegd en ik denk dat de gyn het baseert op eigen ervaringenuit de eigen praktijk.
Waarschijnlijk is het handig dat ik er bij zeg dat ik pro-choice ben. Wat voor reden een vrouw of een stel heeft om geen kinderen te willen, ze zijn vrij om te kiezen wat mij betreft. Het is een grote beslissing en dat is alleen tussen jou en jezelf en eventueel je geliefde.
Ik wens je wijsheid toe.
[...]
Nee, dat is echt niet waar. Uit onderzoek blijkt dat de meeste vrouwen juist opgelucht zijn.
Het 1 sluit het ander niet uit. Naast dat je blij bent met je beslissing en opgelucht, kun je ook nog een rouw gevoel hebben.
Beter dat je daar rekening mee houdt dan dat je je erdoor laat overvallen.
En die gyneacoloog die zulke uitspraken doet, waar haalt diegene het vandaan? Veel minder kinderen.... hoeveel minder? Lijkt me behoorlijk uit de lucht gegrepen. Zou wel goed zijn tegen de overbevolking overigens.
Hoeveel dat werd er niet bijgezegd en ik denk dat de gyn het baseert op eigen ervaringenuit de eigen praktijk.
Waarschijnlijk is het handig dat ik er bij zeg dat ik pro-choice ben. Wat voor reden een vrouw of een stel heeft om geen kinderen te willen, ze zijn vrij om te kiezen wat mij betreft. Het is een grote beslissing en dat is alleen tussen jou en jezelf en eventueel je geliefde.
Ik wens je wijsheid toe.
maandag 25 juni 2012 om 18:04
quote:Starshine schreef op 25 juni 2012 @ 17:36:
nou, haar basis is volgens mij al vele malen beter dan die van een meiske van 18 die net op kamers woont, nog geen studie heeft afgemaakt en geen serieuze baan heeft en die zwanger is geworden na een ONS.
Dat is meer wat ik bedoel.
Vaste banen kunnen ook verdwijnen en partners waar je al 20 jaar mee samen bent kunnen ook de benen nemen.
Niks is zeker.
Maar TO is eind 20, niet meer piepjong dus, heeft vermoedelijk een opleiding genoten, heeft een arbeidsverleden. Dat ze nu werkloos zegt niks, ze kan een nieuwe baan vinden. Ze heeft tijdelijke woonruimte, dat is rot, maar ze zoekt naar wat anders neem ik aan. Ze heeft een vaste relatie met de vader. Vader heeft wel vaste woonruimte en dito baan. En tenslotte, hebben ze een kinderwens, liever over een paar jaar, maar ze zijn niet anti-kind.
Velen moeten met minder starten hoor.Dit dus, helemaal mee eens. Het is nu eenmaal nu zoals het is. Altijd maar dat wachten op dat eeuwige goede moment, wat misschien nooit komt. Laat je overrompelen en wees blij! Je wordt moeder. Komt tijd, komt raad.
nou, haar basis is volgens mij al vele malen beter dan die van een meiske van 18 die net op kamers woont, nog geen studie heeft afgemaakt en geen serieuze baan heeft en die zwanger is geworden na een ONS.
Dat is meer wat ik bedoel.
Vaste banen kunnen ook verdwijnen en partners waar je al 20 jaar mee samen bent kunnen ook de benen nemen.
Niks is zeker.
Maar TO is eind 20, niet meer piepjong dus, heeft vermoedelijk een opleiding genoten, heeft een arbeidsverleden. Dat ze nu werkloos zegt niks, ze kan een nieuwe baan vinden. Ze heeft tijdelijke woonruimte, dat is rot, maar ze zoekt naar wat anders neem ik aan. Ze heeft een vaste relatie met de vader. Vader heeft wel vaste woonruimte en dito baan. En tenslotte, hebben ze een kinderwens, liever over een paar jaar, maar ze zijn niet anti-kind.
Velen moeten met minder starten hoor.Dit dus, helemaal mee eens. Het is nu eenmaal nu zoals het is. Altijd maar dat wachten op dat eeuwige goede moment, wat misschien nooit komt. Laat je overrompelen en wees blij! Je wordt moeder. Komt tijd, komt raad.
maandag 25 juni 2012 om 18:55
quote:Weekend schreef op 25 juni 2012 @ 15:51:
Het duurt nog even voor een kindje er is, dus in 9 maanden kan je het een en ander voor elkaar krijgen? Nu een baan zoeken, en praten praten en praten. Weet je vriend het al? ( even er van uit gaande dat je het zou willen houden)
Kan me de schrik voorstellen!
er is geen 9 maanden levertijd!!!
maar een veel kortere tijd dat die abortus nog kan!
Het duurt nog even voor een kindje er is, dus in 9 maanden kan je het een en ander voor elkaar krijgen? Nu een baan zoeken, en praten praten en praten. Weet je vriend het al? ( even er van uit gaande dat je het zou willen houden)
Kan me de schrik voorstellen!
er is geen 9 maanden levertijd!!!
maar een veel kortere tijd dat die abortus nog kan!
maandag 25 juni 2012 om 18:57
quote:jeane_avril schreef op 25 juni 2012 @ 17:47:
[...]
Feit: situatie van TO nu zoals ze het zelf omschrijft: "Ik woon in een tijdelijke woning, ben net mijn baan kwijt en qua werk en financien is het verre van stabiel." In deze arbeidsmarkt even een andere baan vinden, en dan ook nog eens zwanger en wel? Succes. De relatie is niet in balans. Daar legt een baby alleen nog maar meer druk op. Gaan ze samenwonen, gedwongen in deze situatie? Is dat een stap die ze al wilden nemen, of moeten ze nu wel? Hij is nog helemaal niet bezig met kinderen krijgen. Nu moet hij gedwongen straks wel? Dat kan ook verkeerd uitpakken, als al zijn vrienden nog alle vrijheid hebben en hij niet meer.
Het kan goed uitpakken het kan helemaal verkeerd uitpakken en een grote druk op TO en haar relatie en haar leven leggen. De vraag is hoe ze de situatie in kan schatten, wat wil hij, wat wil zij? En hoe gaan ze daar samen mee om?
Dit zijn inderdaad precies mijn twijfels,goed verwoord. Plus of ik om kan gaan met de stress die een zwangerschap/baby met zich meebrengt, en het feit dat mijn vriend een goede baan heeft en de komende jaren waarschijnlijk alleen maar meer gaat stijgen op de carriereladder en dat misschien voor ongelijkwaardigheid tussen ons gaat zorgen.
Het kan natuurlijk ook wél goed gaan, maar het voelt zekerder als je over dit soort zaken meer duidelijkheid hebt als je kiest voor een kind.
[...]
Feit: situatie van TO nu zoals ze het zelf omschrijft: "Ik woon in een tijdelijke woning, ben net mijn baan kwijt en qua werk en financien is het verre van stabiel." In deze arbeidsmarkt even een andere baan vinden, en dan ook nog eens zwanger en wel? Succes. De relatie is niet in balans. Daar legt een baby alleen nog maar meer druk op. Gaan ze samenwonen, gedwongen in deze situatie? Is dat een stap die ze al wilden nemen, of moeten ze nu wel? Hij is nog helemaal niet bezig met kinderen krijgen. Nu moet hij gedwongen straks wel? Dat kan ook verkeerd uitpakken, als al zijn vrienden nog alle vrijheid hebben en hij niet meer.
Het kan goed uitpakken het kan helemaal verkeerd uitpakken en een grote druk op TO en haar relatie en haar leven leggen. De vraag is hoe ze de situatie in kan schatten, wat wil hij, wat wil zij? En hoe gaan ze daar samen mee om?
Dit zijn inderdaad precies mijn twijfels,goed verwoord. Plus of ik om kan gaan met de stress die een zwangerschap/baby met zich meebrengt, en het feit dat mijn vriend een goede baan heeft en de komende jaren waarschijnlijk alleen maar meer gaat stijgen op de carriereladder en dat misschien voor ongelijkwaardigheid tussen ons gaat zorgen.
Het kan natuurlijk ook wél goed gaan, maar het voelt zekerder als je over dit soort zaken meer duidelijkheid hebt als je kiest voor een kind.
maandag 25 juni 2012 om 19:17
Zoals al zovelen hebben gezegd, neem je tijd. Je hoeft niet nu al te beslissen of uberhaupt een antwoord te hebben of zelfs maar te weten wat je voelt. Laat het een week bezinken, ga zitten en kijk eerlijk naar jezelf. Wat voel je, wat zegt je verstand? Is het nog niet duidelijk, neem nog een week. Heb je 40 weken nodig om te beslissen, dan is het stiekem al voor je besloten. En dat is misschien ook wel fijn.
En inderdaad, is er oooooooooit een goed moment? Soms moet je er maar gewoon induiken en vertrouwen op je jezelf, dat je genoeg in huis hebt om met alle leuke en moeilijke dingen die op je pad komen te dealen. Dat is je namelijk tot nu toe ook steeds gelukt.
En inderdaad, is er oooooooooit een goed moment? Soms moet je er maar gewoon induiken en vertrouwen op je jezelf, dat je genoeg in huis hebt om met alle leuke en moeilijke dingen die op je pad komen te dealen. Dat is je namelijk tot nu toe ook steeds gelukt.
maandag 25 juni 2012 om 19:45
quote:aunt_zelda schreef op 25 juni 2012 @ 19:00:
[...]
Ik laat het je weten!
Serieus hoor. Was rond deze tijd vorig jaar ook net zwanger dus ik heb echt alle spullen voor in den beginne.
En mocht je het houden en het blijkt een jongen, dan is het helemaal feest, want ik kom om in de kleertjes.
Succes,
Ik hoop dat je er snel uit bent.
[...]
Ik laat het je weten!
Serieus hoor. Was rond deze tijd vorig jaar ook net zwanger dus ik heb echt alle spullen voor in den beginne.
En mocht je het houden en het blijkt een jongen, dan is het helemaal feest, want ik kom om in de kleertjes.
Succes,
Ik hoop dat je er snel uit bent.
maandag 25 juni 2012 om 20:11
Ik als bewust kinderloze en daar heel gelukkig mee zijnde, heb toch een kind gekregen na een zeer ongeplande zwangerschap. En het is echt echt echt het allermooiste wat er gebeurd is in mijn leven. Alle clichés zijn waar!
Een grote schok als je zwanger blijkt te zijn, maar dat komt allemaal goed, je bent niet de eerste die dit overkomt.
Een kind hoeft niet veel geld te kosten, vergeet de merkkleding en kinderwagens van 1000 euro, maar kijk op marktplaats. Steun van je vriend en familie is het belangrijkste.
Dat je twijfels hebt over financiën en jouw persoonlijk functioneren kan ik me goed voorstellen, hoewel ik je verdere niet ken natuurlijk.
Maar zo'n kindje geeft je leven ineens een heel duidelijk doel en veel minder ruimte om te twijfelen aan jezelf, want jij bent dan niet meer de belangrijkste. Voor mij heeft het heel goed gewerkt, om me dat te realiseren en ik ben er veel sterker en daadkrachtiger van geworden wanner het gaat om het nemen van beslissingen.
Natuurlijk heb ik over abortus gedacht, maar de tranen springen daar nu acuut van in de ogen wanneer ik daaraan denk. Zo blij dat dat niet meer kon ben ik achteraf.
Dit is mijn verhaal... Veel wijsheid wens ik je toe.
Een grote schok als je zwanger blijkt te zijn, maar dat komt allemaal goed, je bent niet de eerste die dit overkomt.
Een kind hoeft niet veel geld te kosten, vergeet de merkkleding en kinderwagens van 1000 euro, maar kijk op marktplaats. Steun van je vriend en familie is het belangrijkste.
Dat je twijfels hebt over financiën en jouw persoonlijk functioneren kan ik me goed voorstellen, hoewel ik je verdere niet ken natuurlijk.
Maar zo'n kindje geeft je leven ineens een heel duidelijk doel en veel minder ruimte om te twijfelen aan jezelf, want jij bent dan niet meer de belangrijkste. Voor mij heeft het heel goed gewerkt, om me dat te realiseren en ik ben er veel sterker en daadkrachtiger van geworden wanner het gaat om het nemen van beslissingen.
Natuurlijk heb ik over abortus gedacht, maar de tranen springen daar nu acuut van in de ogen wanneer ik daaraan denk. Zo blij dat dat niet meer kon ben ik achteraf.
Dit is mijn verhaal... Veel wijsheid wens ik je toe.
maandag 25 juni 2012 om 20:20
@Aunt_Zelda, wil je even meegeven dat ik zelf ook die twijfels heb gehad. Kan ik het wel, wil ik het wel. Doen we er wel goed aan. Maar verschil dat het bij mij wel een bewuste keuze was. (ik ben 30). Heb er zelfs nog een moment over nagedacht om het weg te laten halen. Schrik, zo snel al zwanger. Ik had dat nooit verwacht. Nu ruim 7 maanden verder en die twijfels blijven. Maar ik weet ook dat ik blij ben dat ik doorgezet heb.
Ze zeggen wel eens: kinderen neem je niet, maar krijg je.
Maak voor jezelf en je vriend de juiste keuze, laat je door niemand dan ook niemand veroordelen, maar die twijfels over of je het wel kan. Die zul je later ook nog wel hebben.
Succes!
Ze zeggen wel eens: kinderen neem je niet, maar krijg je.
Maak voor jezelf en je vriend de juiste keuze, laat je door niemand dan ook niemand veroordelen, maar die twijfels over of je het wel kan. Die zul je later ook nog wel hebben.
Succes!
dinsdag 26 juni 2012 om 16:02
Gister een heel zwaar gesprek gehad met vriend, toen kwamen voor het eerst ook de tranen... oh, wat vind ik dit moeilijk
Ervoor gaan betekent dat ik financieel totaal afhankelijk zal worden van mijn vriend. Dit zien we allebei niet zitten.
Ik ben nu werkloos, het vinden van een baan wil helemaal niet lukken, omdat er in mijn werkveld helemaal geen banen meer zijn. ( wegbezuinigd) Daar komt nog bij dat ik mijn opleiding, die ik ernaast deed, bijna had afgerond..bijna inderdaad, dus die zou ik nog heel graag willen afmaken. ( duurt nog een aantal maanden, dat zou nog kunnen)
Op dit moment heb ik dus geen enkele kans volgens mij om een baan te vinden met enige zekerheid. Zodra ze mijn dikker wordende buik zien, krijg ik natuurlijk sowieso geen contract. Hoe moeten we dit nu aanpakken? Is de enige mogelijkheid als we dit kind willen krijgen om finacieel afhankelijk van mijn partner te worden? Ik ben bang dat onze relatie dan onder druk komt te staan... of is er ook nog een andere oplossing?
Ervoor gaan betekent dat ik financieel totaal afhankelijk zal worden van mijn vriend. Dit zien we allebei niet zitten.
Ik ben nu werkloos, het vinden van een baan wil helemaal niet lukken, omdat er in mijn werkveld helemaal geen banen meer zijn. ( wegbezuinigd) Daar komt nog bij dat ik mijn opleiding, die ik ernaast deed, bijna had afgerond..bijna inderdaad, dus die zou ik nog heel graag willen afmaken. ( duurt nog een aantal maanden, dat zou nog kunnen)
Op dit moment heb ik dus geen enkele kans volgens mij om een baan te vinden met enige zekerheid. Zodra ze mijn dikker wordende buik zien, krijg ik natuurlijk sowieso geen contract. Hoe moeten we dit nu aanpakken? Is de enige mogelijkheid als we dit kind willen krijgen om finacieel afhankelijk van mijn partner te worden? Ik ben bang dat onze relatie dan onder druk komt te staan... of is er ook nog een andere oplossing?
dinsdag 26 juni 2012 om 16:09
Als je nu voor je kind kiest, kan jij je tenminste in alle rust voorbereiden op wat komen gaat zonder het gestress van het vertellen aan een werkgever en het vragen of je minder mag werken. En is het nu zo erg om tijdelijk op het salaris van je vriend te leven?
dinsdag 26 juni 2012 om 16:15
Mijn vriend wil dat absoluut niet....
Ik zou het wel de eerste tijd kunnen als hij het niet als ongelijkwaardig zou beschouwen. Maar dat doet hij dus wel.
We wonen ook nog niet samen, dus het is natuurlijk ook nog zijn geld, hij kan het helemaal besteden zoals hij zelf wil. De omslag naar een vrouw ( én kind) onderhouden die geen baan heeft vind hij erg groot.
Ik zou het wel de eerste tijd kunnen als hij het niet als ongelijkwaardig zou beschouwen. Maar dat doet hij dus wel.
We wonen ook nog niet samen, dus het is natuurlijk ook nog zijn geld, hij kan het helemaal besteden zoals hij zelf wil. De omslag naar een vrouw ( én kind) onderhouden die geen baan heeft vind hij erg groot.
dinsdag 26 juni 2012 om 16:21
het is toch niet voor de komende 20 jaar?
Neem een jaar (9 mnd zwangerschap + 3 mnd bevallingsverlof) om je leven op de rit te krjgen (opleiding afmaken, cursusje hier en daar, sollicitatietraining misschien).
Pak zolang het kan alles aan wat langskomt, doe wat uitzendwerk en solliciteer gewoon door. De wonderen zijn de wereld nog niet uit en ik heb wel vaker gehoord dat zichtbaar zwangere vrouwen gewoon werden aangenomen.
Neem een jaar (9 mnd zwangerschap + 3 mnd bevallingsverlof) om je leven op de rit te krjgen (opleiding afmaken, cursusje hier en daar, sollicitatietraining misschien).
Pak zolang het kan alles aan wat langskomt, doe wat uitzendwerk en solliciteer gewoon door. De wonderen zijn de wereld nog niet uit en ik heb wel vaker gehoord dat zichtbaar zwangere vrouwen gewoon werden aangenomen.
dinsdag 26 juni 2012 om 16:26
Inderdaad, goeie reactie van Evelyn: je hebt nu nog even geen banenstress. Dat komt straks heus wel weer!
Kun je dit jaar niet uittrekken voor het krijgen van je kindje, en het bedenken en uitzoeken wat je wilt / kunt doen als functie?
Mijn ervaring is, dat wanneer je moeder wordt, je ineens wat anders tegen het werken aankijkt. Bepaalde factoren (zoals reistijd bv) wegen ineens zwaarder dan daarvoor.
Geeft het niet juist veel rust, om te weten dat je eerst dit kind 'even lanceert', en daarna pas weer je koers gaat bepalen mbt tot werk? Dan ben je dus maar een jaar afhankelijk van je vriend, daarna kan je weer aan de bak!
Zo, heus niet bedoeld om je een bepaalde richting in te duwen hoor! Haha! Succes!
Kun je dit jaar niet uittrekken voor het krijgen van je kindje, en het bedenken en uitzoeken wat je wilt / kunt doen als functie?
Mijn ervaring is, dat wanneer je moeder wordt, je ineens wat anders tegen het werken aankijkt. Bepaalde factoren (zoals reistijd bv) wegen ineens zwaarder dan daarvoor.
Geeft het niet juist veel rust, om te weten dat je eerst dit kind 'even lanceert', en daarna pas weer je koers gaat bepalen mbt tot werk? Dan ben je dus maar een jaar afhankelijk van je vriend, daarna kan je weer aan de bak!
Zo, heus niet bedoeld om je een bepaalde richting in te duwen hoor! Haha! Succes!
