Zwanger
alle pijlers
Je kind verliezen tijdens de zwangerschap
dinsdag 12 oktober 2010 om 21:30
Hallo allemaal,
Ik schrijf hier al een tijdje mee via mijn eigen topic en van andere lotgenoten die ook hun kindje zijn verloren tijdens de zwangerschap.
Er zijn nu een aantal losse topics hierover, maar wellicht is er ook behoefte aan een topic waar we allemaal onze gevoelens en verhalen kunnen delen.
Voor wie mee wil schrijven....wees welkom!
Ik schrijf hier al een tijdje mee via mijn eigen topic en van andere lotgenoten die ook hun kindje zijn verloren tijdens de zwangerschap.
Er zijn nu een aantal losse topics hierover, maar wellicht is er ook behoefte aan een topic waar we allemaal onze gevoelens en verhalen kunnen delen.
Voor wie mee wil schrijven....wees welkom!
zondag 27 februari 2011 om 10:43
@ Niekje, Ik ben vandaag ongesteld geworden.
Veel liefde en warmte morgen toegewenst.
@ Jill, heel veel liefde, warmte, steun morgen toegewenst en trotsheid bij de geboorte van jullie kindje.
@ Dolfijntje, bepaalde opmerkingen of stille gedachten van anderen zijn heel moeilijk. Ik houd mijzelf voor dat iedereen het goed bedoeld en het moeilijk is te begrijpen/ aan te voelen. Het neemt het nare gevoel niet weg, maar het maakt het wel meer draagbaar.
Ik hoop zoals Niekje ook zegt dat je wat kan genieten van de kleine dingen... met steeds een zintuig erbij.. de smaak van iets lekkers, de geur van een bloem, het horen of zien van iets in de natuur.
liefs
Veel liefde en warmte morgen toegewenst.
@ Jill, heel veel liefde, warmte, steun morgen toegewenst en trotsheid bij de geboorte van jullie kindje.
@ Dolfijntje, bepaalde opmerkingen of stille gedachten van anderen zijn heel moeilijk. Ik houd mijzelf voor dat iedereen het goed bedoeld en het moeilijk is te begrijpen/ aan te voelen. Het neemt het nare gevoel niet weg, maar het maakt het wel meer draagbaar.
Ik hoop zoals Niekje ook zegt dat je wat kan genieten van de kleine dingen... met steeds een zintuig erbij.. de smaak van iets lekkers, de geur van een bloem, het horen of zien van iets in de natuur.
liefs
zondag 27 februari 2011 om 14:17
Dank jullie wel. Vandaag nog wat mooie foto's van de buik gemaakt. Kan niet geloven dat die morgen/overmorgen weg zal zijn. Nu had ik niet een hele grote buik maar ik was er wel heel trots op.
Niekje, sterkte morgen. Moet je werken of hebben gaan jullie iets speciaals doen?
Vivamember, dus weer ongesteld. Was dit de eerste keer? Is het bij jou nu ook anders, langer / pijnlijker / meer/ minder oid?
Niekje, sterkte morgen. Moet je werken of hebben gaan jullie iets speciaals doen?
Vivamember, dus weer ongesteld. Was dit de eerste keer? Is het bij jou nu ook anders, langer / pijnlijker / meer/ minder oid?
zondag 27 februari 2011 om 15:17
maandag 28 februari 2011 om 12:10
Jill, je bent vandaag in het ziekenhuis dus je leest dit niet meer, maar ik wilde jou en je man nog heel veel sterkte wensen. Laat alles over je heen komen en volg je gevoel bij wat je wilt na de bevalling. Sterkte!
Niekje, sterkte vandaag bij deze vreselijk confronterende dag...
Wij zijn gisteren weer teruggekomen van het weekje weg. Wat is het dan vreselijk confronterend om weer thuis te zijn. Het lege kamertje, alle kaartjes en de leegte... Zwangerschapskleding heb ik maar gelijk in dozen gedaan, ik wil ze even niet zien. (ook al kan ik niet meer in mijn "oude" kleding, ik zit dus nu weer met een joggingsbroek aan) Verder kinderopvang opgezegd, verzekering ingelicht, kraamzorg opgezegd etc. Lekker confronterend dagje dus.
Nu thuiszitten en geen idee wat ik moet doen. Mijn hoofd zit vol. Hoe zijn jullie de tijd thuis doorgekomen?
Niekje, sterkte vandaag bij deze vreselijk confronterende dag...
Wij zijn gisteren weer teruggekomen van het weekje weg. Wat is het dan vreselijk confronterend om weer thuis te zijn. Het lege kamertje, alle kaartjes en de leegte... Zwangerschapskleding heb ik maar gelijk in dozen gedaan, ik wil ze even niet zien. (ook al kan ik niet meer in mijn "oude" kleding, ik zit dus nu weer met een joggingsbroek aan) Verder kinderopvang opgezegd, verzekering ingelicht, kraamzorg opgezegd etc. Lekker confronterend dagje dus.
Nu thuiszitten en geen idee wat ik moet doen. Mijn hoofd zit vol. Hoe zijn jullie de tijd thuis doorgekomen?
maandag 28 februari 2011 om 14:18
hoi dolfijntje,
wat een lastig dagje voor je.. dat is inderdaad heel confronterend, al die regel dingetjes.. Ik ben de dagen toen doorgekomen door veel dingen te plannen met vriendinnen, zussen en m'n moeder. Verder veel films gekeken, lezen en bezig geweest met een herinneringenboek voor liz (klara lenzen - herinneringen aan jou)
Zo kwam ik de tijd aardig door..
Ik ben net terug van m'n werk, heb een half dagje gewerkt. Ik had niet goed geslapen vannacht, erg druk met alles in m'n hoofd. In overleg mocht ik vandaag doen wat ik wilde, wat goed voelde.
Nu ga ik eerst van alles van me afschrijven, wat me bezig houd en dan maar even rustig aan en liggen op bed of de bank..
Vanavond gaan we liz haar urntje een mooi plekje geven. Nu staat ze op de kast in de kamer, we gaan haar verplaatsen naar onze slaapkamer of naar liz haar kamertje.
Succes met de dag doorkomen..!
wat een lastig dagje voor je.. dat is inderdaad heel confronterend, al die regel dingetjes.. Ik ben de dagen toen doorgekomen door veel dingen te plannen met vriendinnen, zussen en m'n moeder. Verder veel films gekeken, lezen en bezig geweest met een herinneringenboek voor liz (klara lenzen - herinneringen aan jou)
Zo kwam ik de tijd aardig door..
Ik ben net terug van m'n werk, heb een half dagje gewerkt. Ik had niet goed geslapen vannacht, erg druk met alles in m'n hoofd. In overleg mocht ik vandaag doen wat ik wilde, wat goed voelde.
Nu ga ik eerst van alles van me afschrijven, wat me bezig houd en dan maar even rustig aan en liggen op bed of de bank..
Vanavond gaan we liz haar urntje een mooi plekje geven. Nu staat ze op de kast in de kamer, we gaan haar verplaatsen naar onze slaapkamer of naar liz haar kamertje.
Succes met de dag doorkomen..!
maandag 28 februari 2011 om 21:00
He meiden,
Weer met tranen in mijn ogen jullie berichten gelezen. Wat is het toch zwaar.
Jill, ik denk aan je, je bent nu in het ziekenhuis. Mooi hoe je schrijft over je mooie buik, hartverscheurend dat je daar afscheid van moet nemen. Ik hoop dat je het lichamelijk goed doorkomt.
Dolfijntje, ow, zo moeilijk om dan thuis weer geconfronteerd te worden met alle pijn en het verdriet. Weg zijn geeft je even afleiding. Je vraagt hoe anderen de dagen doorkwamen. Ik ben op 23 september bevallen en de eerste 1,5 maand weet ik echt niet meer. Geen idee wat ik heb gedaan. Niets eigenlijk. Daarna ben ik weer op therapeutische basis gaan werken. Ik was er gewoon een aantal dagen in de week een paar uur. Mij hielp dat. Je hebt een beetje structuur. En daarmee kwamen ook andere dingen. Wandelen, zwemmen, weer eens een boek lezen, maar ook veel slapen. Je wordt ook moe van verdriet. Door al het slechte nieuws wat we daarna kregen, heb ik het werken niet echt opgebouwd. Maar die paar uur werken, ook al deed ik weinig hielpen wel. Wat Niekje schrijft had ik minder. Ondanks dat ik altijd een ontzettend gezelschapsmens ben, had ik nu vooral behoefte aan leegte en sprak weinig af. 1 a 2 keer per week iets. Ik name ook heel vaak mijn telefoon helemaal niet op. Gewoon moe van steeds te vertellen hoe je je voelt. Maar dat is heel persoonlijk. Voor mij was het gewoon een reden om op tijd op te staan enz.
Wel goed dat je al die regeldingen aan het doen bent. Ik merkte dat ik er steeds tegenaan hikte en dan worden ze veel groter. Het is pijnlijk, maar heel fijn als het gedaan is.
Niekje, mooi dat jullie een mooi plekje voor de urn zoeken. het is fijn om zo'n plek te hebben waar je even stil staat. Wij hebben ons dochtertje begraven en in huis een klein steentje met haar naam en een kaarsje. Dat heeft maanden lang iedere dag altijd gebrand. Nu alleen nog op momenten dat we het nodig hebben als we naar het ziekenhuis moeten ofzo.
Oh en Teddy, wat ontzettend lief dat je je verdiept in hoe je je vrienden kunt steunen. Ik denk dat alles wel gezegd is. Het belangrijkste is eigenlijk om te weten dat je aan hen denkt en er voor ze bent. Dat heeft mij heel veel goed gedaan. Ook al sprak en zag ik sommige mensen niet vaak. Een kaartje, een smsje, een belletje, het is zo fijn!
Sterkte meiden.
x Madelief
Weer met tranen in mijn ogen jullie berichten gelezen. Wat is het toch zwaar.
Jill, ik denk aan je, je bent nu in het ziekenhuis. Mooi hoe je schrijft over je mooie buik, hartverscheurend dat je daar afscheid van moet nemen. Ik hoop dat je het lichamelijk goed doorkomt.
Dolfijntje, ow, zo moeilijk om dan thuis weer geconfronteerd te worden met alle pijn en het verdriet. Weg zijn geeft je even afleiding. Je vraagt hoe anderen de dagen doorkwamen. Ik ben op 23 september bevallen en de eerste 1,5 maand weet ik echt niet meer. Geen idee wat ik heb gedaan. Niets eigenlijk. Daarna ben ik weer op therapeutische basis gaan werken. Ik was er gewoon een aantal dagen in de week een paar uur. Mij hielp dat. Je hebt een beetje structuur. En daarmee kwamen ook andere dingen. Wandelen, zwemmen, weer eens een boek lezen, maar ook veel slapen. Je wordt ook moe van verdriet. Door al het slechte nieuws wat we daarna kregen, heb ik het werken niet echt opgebouwd. Maar die paar uur werken, ook al deed ik weinig hielpen wel. Wat Niekje schrijft had ik minder. Ondanks dat ik altijd een ontzettend gezelschapsmens ben, had ik nu vooral behoefte aan leegte en sprak weinig af. 1 a 2 keer per week iets. Ik name ook heel vaak mijn telefoon helemaal niet op. Gewoon moe van steeds te vertellen hoe je je voelt. Maar dat is heel persoonlijk. Voor mij was het gewoon een reden om op tijd op te staan enz.
Wel goed dat je al die regeldingen aan het doen bent. Ik merkte dat ik er steeds tegenaan hikte en dan worden ze veel groter. Het is pijnlijk, maar heel fijn als het gedaan is.
Niekje, mooi dat jullie een mooi plekje voor de urn zoeken. het is fijn om zo'n plek te hebben waar je even stil staat. Wij hebben ons dochtertje begraven en in huis een klein steentje met haar naam en een kaarsje. Dat heeft maanden lang iedere dag altijd gebrand. Nu alleen nog op momenten dat we het nodig hebben als we naar het ziekenhuis moeten ofzo.
Oh en Teddy, wat ontzettend lief dat je je verdiept in hoe je je vrienden kunt steunen. Ik denk dat alles wel gezegd is. Het belangrijkste is eigenlijk om te weten dat je aan hen denkt en er voor ze bent. Dat heeft mij heel veel goed gedaan. Ook al sprak en zag ik sommige mensen niet vaak. Een kaartje, een smsje, een belletje, het is zo fijn!
Sterkte meiden.
x Madelief
dinsdag 1 maart 2011 om 08:40
dinsdag 1 maart 2011 om 11:23
Jill, van harte gefeliciteerd met je zoon. Heb je hem vastgehouden? En hoe ziet hij eruit? Sterkte en zodra je weer thuis bent: direct plat op de bank of in bed! (sprak zij heel streng omdat ik zelf teveel heb gedaan en daar nu nog de consequenties van ondervind)
Madelief, bedankt voor je ervaring. Ik heb nu ook nog helemaal geen behoefte aan contact. Neem ook de telefoon vaak niet op (heerlijk die nummerherkenning! ) en zit maar wat te staren in de tuin of wat dom op het internet.
Niekje, heb je het urntje een mooi plekje gegeven? En hoe voel je je nu? Ik ben ook begonnen aan een herinneringenboek voor Jasmijn. Wij hebben zelfs een foto van haar toen ze nog een 8-cellige embryo was voordat ze terug werd geplaatst in mijn baarmoeder (was zwanger via icsi) Dus daar kom ik een gedeelte van mijn tijd wel mee door.
Madelief, bedankt voor je ervaring. Ik heb nu ook nog helemaal geen behoefte aan contact. Neem ook de telefoon vaak niet op (heerlijk die nummerherkenning! ) en zit maar wat te staren in de tuin of wat dom op het internet.
Niekje, heb je het urntje een mooi plekje gegeven? En hoe voel je je nu? Ik ben ook begonnen aan een herinneringenboek voor Jasmijn. Wij hebben zelfs een foto van haar toen ze nog een 8-cellige embryo was voordat ze terug werd geplaatst in mijn baarmoeder (was zwanger via icsi) Dus daar kom ik een gedeelte van mijn tijd wel mee door.
dinsdag 1 maart 2011 om 18:51
jill, wat mooi dat je een zoon hebt gekregen..gefeliciteerd. Ik ben erg benieuwd hoe je ervaring is, hoe de bevalling was en hoe je het uiteindelijk vond om hem vast te houden. Doe het rustig aan, neem de tijd om te herstellen.
dolfijntje , we hebben het gister fijn gehad. We hebben samen een ballon opgelaten en beide een kaartje geschreven die we eraan vast gemaakt hebben. Ook zijn we uit eten geweest en we hebben inderdaad het urntje een mooi plekje gegeven. Ze staat nu in 'haar' kamertje, samen met de doos vol kaarten en het zwangerschapsboek. Ik heb er een bloemetje bij gezet en het kistje met het gipsen hand en voetafdrukje staat er ook bij. Een fijn plekje waar wij onszelf ook terug kunnen trekken als we de behoefte hebben...
dolfijntje , we hebben het gister fijn gehad. We hebben samen een ballon opgelaten en beide een kaartje geschreven die we eraan vast gemaakt hebben. Ook zijn we uit eten geweest en we hebben inderdaad het urntje een mooi plekje gegeven. Ze staat nu in 'haar' kamertje, samen met de doos vol kaarten en het zwangerschapsboek. Ik heb er een bloemetje bij gezet en het kistje met het gipsen hand en voetafdrukje staat er ook bij. Een fijn plekje waar wij onszelf ook terug kunnen trekken als we de behoefte hebben...
woensdag 2 maart 2011 om 09:49
Jill, gefeliciteerd met je zoon! Hoe hebben jullie hem genoemd, of wil je dat niet op het forum zetten (kan ik me voorstellen hoor)
Zoals de anderen ook al zeggen: doe rustig aan, bekijk heel goed wat je aankan.
Niekje, klinkt mooi, hoe jullie die dag invulling hebben gegeven.
Ik heb gisteren de kaartjes in een plakboek geplakt: wonderlijk hoe al die lieve opmerkingen en woorden je dan toch weer tot tranen brengen. Wij gaan een website voor Abel maken, maar het technische deel daarvan is vooral het klusje voor mijn vriend en zelf heb ik al wel wat dingen klaar die er ook op moeten maar dat moet dus nog even wachten.
Ik vond het artikel in VKmagazine dit weekend ook wel confronterend, maar ook herkenbaar. Hebben jullie dit ook gelezen?
Zoals de anderen ook al zeggen: doe rustig aan, bekijk heel goed wat je aankan.
Niekje, klinkt mooi, hoe jullie die dag invulling hebben gegeven.
Ik heb gisteren de kaartjes in een plakboek geplakt: wonderlijk hoe al die lieve opmerkingen en woorden je dan toch weer tot tranen brengen. Wij gaan een website voor Abel maken, maar het technische deel daarvan is vooral het klusje voor mijn vriend en zelf heb ik al wel wat dingen klaar die er ook op moeten maar dat moet dus nog even wachten.
Ik vond het artikel in VKmagazine dit weekend ook wel confronterend, maar ook herkenbaar. Hebben jullie dit ook gelezen?
woensdag 2 maart 2011 om 11:02
Jill, ben erg benieuwd hoe het met je gaat, maar neem de tijd met je gezinnetje nu. Al kom je pas over 4 weken vertellen hoe het gaat, dat is natuurlijk ook goed.
Niekje, wat hebben jullie de dag prachtig ingevuld. Mooi hoor. Gaan jullie nog vaak in haar kamertje zitten?
Ik merk dat ik het af en toe erg fijn vind om daar te zitten, maar soms als de deur openstaat heb ik ook de neiging om de deur snel dicht te trekken. Dat ik het even niet wil zien.
Annali, wat mooi dat jullie een website gaan maken voor Abel. Zet je daar ook foto's van hem op en maak je het voor iedereen toegankelijk of alleen voor vrienden en familie?
Ik heb besloten om een foto-album online te maken. Ik houd al een dagboek bij sinds we proberen zwanger te worden (mei 2006) en ik wil dit album starten op het moment dat we voor de icsi gaan, dus met de lijsten van wanneer ik de hormonen moest spuiten, de afspraken op de poli, de eerste echo's, etc tot nu. Dus ook met foto's van mijn zwangere buik en foto's van Jasmijn. En dan natuurlijk met mijn dagboek verhaal erbij. Wordt dus heel prive, maar het lijkt me wel erg waardevol voor later.
Straks eerst maar even naar buiten om wat vitamine D op te doen. (en een paar traantjes te laten waarschijnlijk)
Niekje, wat hebben jullie de dag prachtig ingevuld. Mooi hoor. Gaan jullie nog vaak in haar kamertje zitten?
Ik merk dat ik het af en toe erg fijn vind om daar te zitten, maar soms als de deur openstaat heb ik ook de neiging om de deur snel dicht te trekken. Dat ik het even niet wil zien.
Annali, wat mooi dat jullie een website gaan maken voor Abel. Zet je daar ook foto's van hem op en maak je het voor iedereen toegankelijk of alleen voor vrienden en familie?
Ik heb besloten om een foto-album online te maken. Ik houd al een dagboek bij sinds we proberen zwanger te worden (mei 2006) en ik wil dit album starten op het moment dat we voor de icsi gaan, dus met de lijsten van wanneer ik de hormonen moest spuiten, de afspraken op de poli, de eerste echo's, etc tot nu. Dus ook met foto's van mijn zwangere buik en foto's van Jasmijn. En dan natuurlijk met mijn dagboek verhaal erbij. Wordt dus heel prive, maar het lijkt me wel erg waardevol voor later.
Straks eerst maar even naar buiten om wat vitamine D op te doen. (en een paar traantjes te laten waarschijnlijk)
woensdag 2 maart 2011 om 21:11
He meiden,
Jill, gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon. Want dat is het toch. Hoe verschrikkelijk het ook is dat je afscheid moet nemen, ik hoop dat je je trots bent.
Dolfijntje, zo herkenbaar, dat staren en dom op internet. Tijd heelt zeker niet de wonden, maar het helpt. Wat mooi en sterk dat je een boek aan het maken bent. Ik kon echt tijden niets zien van foto's ed.
Annali, jij ook al zo sterk aan het inplakken. Ja, ik heb het artikel ook gelezen en veel gevoelens zijn zo herkenbaar.
Niekje, wat mooi hoe jullie invulling geven aan dat plekje. Het is fijn om een plek te hebben om even stil te staan.
Sterkte allemaal.
x Madelief
Jill, gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon. Want dat is het toch. Hoe verschrikkelijk het ook is dat je afscheid moet nemen, ik hoop dat je je trots bent.
Dolfijntje, zo herkenbaar, dat staren en dom op internet. Tijd heelt zeker niet de wonden, maar het helpt. Wat mooi en sterk dat je een boek aan het maken bent. Ik kon echt tijden niets zien van foto's ed.
Annali, jij ook al zo sterk aan het inplakken. Ja, ik heb het artikel ook gelezen en veel gevoelens zijn zo herkenbaar.
Niekje, wat mooi hoe jullie invulling geven aan dat plekje. Het is fijn om een plek te hebben om even stil te staan.
Sterkte allemaal.
x Madelief
zaterdag 5 maart 2011 om 15:44
Kwam even kijken of Jill zich al had gemeld.
Hoe gaat het met iedereen?
Fener, ik vind het een mooie gedachte dat al onze kindjes bij elkaar zijn.
Wij hebben gisteren Jasmijn haar as opgehaald. We hadden al een klein urntje gekocht, maar dat blijkt echt veels te klein te zijn. We moeten dus nu weer op zoek naar iets groters. Ze staat nu in de asbus van het crematorium voor me. Voelt "fijn" dat ze thuis is. Verder gaat het redelijk, heb diepe dalen maar ook dagen erbij zitten waarbij het eigenlijk wel goed gaat.
Ik heb het boek "misschien was je vandaag wel geboren" vandaag binnen gekregen. Mooi boek over de gevolgen van een slechte 20-weekse echo. Hele mooie foto's en erg herkenbaar geschreven. Hebben jullie verder nog boekentips? Ik lees echt alles wat los en vast zit op het internet. Veel verhalen over anderen die hetzelfde overkomen is, dat geeft me toch wel steun, wetende dat we niet alleen zijn en herkenbaar de gevoelens die erbij komen kijken.
Ik heb deze week ook met mijn teamleidster en bedrijfsarts gesproken. Ik ga in ieder geval op 28 maart weer aan de slag, en eerder als ik me daar goed bij voel. Waarschijnlijk ga ik vervangend werk doen aangezien ik met baby's werk en zij denken dat het te confronterend is voor me. Ik weet het zelf nog niet wat ik zou willen. Op zich denk ik dat ik het werk prima aan zal kunnen. Tanden op elkaar en ervoor gaan. Ben even de naam kwijt van 1 van jullie die op de verloskamers werkt, maar ben jij er ook "gewoon" voor gegaan? En hoe was je emotioneel bij de 1e bevalling daarna?
Hoe gaat het met iedereen?
Fener, ik vind het een mooie gedachte dat al onze kindjes bij elkaar zijn.
Wij hebben gisteren Jasmijn haar as opgehaald. We hadden al een klein urntje gekocht, maar dat blijkt echt veels te klein te zijn. We moeten dus nu weer op zoek naar iets groters. Ze staat nu in de asbus van het crematorium voor me. Voelt "fijn" dat ze thuis is. Verder gaat het redelijk, heb diepe dalen maar ook dagen erbij zitten waarbij het eigenlijk wel goed gaat.
Ik heb het boek "misschien was je vandaag wel geboren" vandaag binnen gekregen. Mooi boek over de gevolgen van een slechte 20-weekse echo. Hele mooie foto's en erg herkenbaar geschreven. Hebben jullie verder nog boekentips? Ik lees echt alles wat los en vast zit op het internet. Veel verhalen over anderen die hetzelfde overkomen is, dat geeft me toch wel steun, wetende dat we niet alleen zijn en herkenbaar de gevoelens die erbij komen kijken.
Ik heb deze week ook met mijn teamleidster en bedrijfsarts gesproken. Ik ga in ieder geval op 28 maart weer aan de slag, en eerder als ik me daar goed bij voel. Waarschijnlijk ga ik vervangend werk doen aangezien ik met baby's werk en zij denken dat het te confronterend is voor me. Ik weet het zelf nog niet wat ik zou willen. Op zich denk ik dat ik het werk prima aan zal kunnen. Tanden op elkaar en ervoor gaan. Ben even de naam kwijt van 1 van jullie die op de verloskamers werkt, maar ben jij er ook "gewoon" voor gegaan? En hoe was je emotioneel bij de 1e bevalling daarna?
zondag 6 maart 2011 om 11:46
Hallo allemaal,
even een update van mijn kant.
Maandagochtend moesten wij ons in het ziekenhuis melden. We werden opgevangen door een verpleegster en verloskundige. De verloskundige heeft eerst nog een echo gemaakt. We wilden 100% zeker weten dat er niet een wonder was gebeurd en alles goed was. Helaas zat het buikje nog steeds vol met vocht.
Daarna heeft de verloskundige de eerste tabletten ingebracht en toen was het afwachten wanneer het wat begon te werken.
Binnen drie kwartier had ik al flinke buikkrampen en na 4 uur heb ik een morfineprikje gehad. Ze gaven steeds aan dat ik niet teveel pijn hoefde te hebben dus ik dacht: 'kom maar op met die spuit'.
Ook is toen de tweede serie tabletten ingebracht, daar reageerde mijn lichaam ook weer direct op. Maar door de morfineprik, was is wat suf en heb vooral op bed gelegen.
Toen het na 3 uren wel erg heftig werd en er ook geen pauze meer zat tussen de weeen kwam de verloskundige om te kijken of ze een ruggeprik konden geven. Maar het was niet meer nodig want op het moment dat zij wilde kijken hoeveel cm onsluiting ik had voelde ik persdrang en kwam het kleine ventje al.
Alles zat er op en er aan. En ik was idd zoooo trots. Een jongen! Het was net of ik bevallen van een gezonde jongen, het voelde op dat moment erg mooi. Hij is die nacht bij ons op de kamer gebleven en de volgende dag, na de obductie, is hij met ons mee naar huis gegaan. Ik ben heel blij dat we hem mee naar huis hebben genomen en hem af en toe nog even konden vastpakken.
Vrijdag hebben we hem weggebracht en is hij gecremeerd. Wat was dat een moeilijke dag zeg. Dan is het zo echt, een lege buik, geen kindje.....een hele droom weg.
Ik merk nu dat het met flinke ups en downs gaat. Het ene moment kan ik niet ophouden met huilen en een andere keer maken we alweer een grapje.
Ik blijf de komende 5 weken nog thuis, tot het nagesprek met de gynaecoloog. Of ik moet eerder wat willen doen, dan neem ik contact op met mijn werk. Het is heel fijn om even niets te moeten. Toch wil ik niet te lang wachten met werken omdat het me steeds moeilijker lijkt te worden weer alles op te pakken.
Lichamelijk gaat het de goede kant op. Ik ben niet uitgescheurd dus heb weinig last van onder. Afgelopen dat wel met flinke stuwing gezeten maar dat lijkt vandaag een stuk beter te zijn. Kwam er vannacht achter dat ik op mijn buik lag en dat was die dagen ervoor echt niet te doen. Ook mijn buik is alweer plat, net of ben ik niet zwanger geweest. Gelukkig kan ik dus gewoon mijn oude kleren aan het kan ik de zwangerschapskleren wegleggen.
Liefs voor iedereen
even een update van mijn kant.
Maandagochtend moesten wij ons in het ziekenhuis melden. We werden opgevangen door een verpleegster en verloskundige. De verloskundige heeft eerst nog een echo gemaakt. We wilden 100% zeker weten dat er niet een wonder was gebeurd en alles goed was. Helaas zat het buikje nog steeds vol met vocht.
Daarna heeft de verloskundige de eerste tabletten ingebracht en toen was het afwachten wanneer het wat begon te werken.
Binnen drie kwartier had ik al flinke buikkrampen en na 4 uur heb ik een morfineprikje gehad. Ze gaven steeds aan dat ik niet teveel pijn hoefde te hebben dus ik dacht: 'kom maar op met die spuit'.
Ook is toen de tweede serie tabletten ingebracht, daar reageerde mijn lichaam ook weer direct op. Maar door de morfineprik, was is wat suf en heb vooral op bed gelegen.
Toen het na 3 uren wel erg heftig werd en er ook geen pauze meer zat tussen de weeen kwam de verloskundige om te kijken of ze een ruggeprik konden geven. Maar het was niet meer nodig want op het moment dat zij wilde kijken hoeveel cm onsluiting ik had voelde ik persdrang en kwam het kleine ventje al.
Alles zat er op en er aan. En ik was idd zoooo trots. Een jongen! Het was net of ik bevallen van een gezonde jongen, het voelde op dat moment erg mooi. Hij is die nacht bij ons op de kamer gebleven en de volgende dag, na de obductie, is hij met ons mee naar huis gegaan. Ik ben heel blij dat we hem mee naar huis hebben genomen en hem af en toe nog even konden vastpakken.
Vrijdag hebben we hem weggebracht en is hij gecremeerd. Wat was dat een moeilijke dag zeg. Dan is het zo echt, een lege buik, geen kindje.....een hele droom weg.
Ik merk nu dat het met flinke ups en downs gaat. Het ene moment kan ik niet ophouden met huilen en een andere keer maken we alweer een grapje.
Ik blijf de komende 5 weken nog thuis, tot het nagesprek met de gynaecoloog. Of ik moet eerder wat willen doen, dan neem ik contact op met mijn werk. Het is heel fijn om even niets te moeten. Toch wil ik niet te lang wachten met werken omdat het me steeds moeilijker lijkt te worden weer alles op te pakken.
Lichamelijk gaat het de goede kant op. Ik ben niet uitgescheurd dus heb weinig last van onder. Afgelopen dat wel met flinke stuwing gezeten maar dat lijkt vandaag een stuk beter te zijn. Kwam er vannacht achter dat ik op mijn buik lag en dat was die dagen ervoor echt niet te doen. Ook mijn buik is alweer plat, net of ben ik niet zwanger geweest. Gelukkig kan ik dus gewoon mijn oude kleren aan het kan ik de zwangerschapskleren wegleggen.
Liefs voor iedereen
zondag 6 maart 2011 om 15:58
Hoi Jill,
Heel herkenbaar hoe je het tikt.. de trotsheid, het verdriet, een lege buik, de ups en downs, het gevoel van even niets te moeten, het op je buik liggen, het opruimen van de zwangerschapskleding.
Neem je tijd, en ik hoop dat het trotse gevoel je kracht geeft op de momenten dat het verdriet extra sterk aanwezig voelt.
Dikke knuffel, lief
Heel herkenbaar hoe je het tikt.. de trotsheid, het verdriet, een lege buik, de ups en downs, het gevoel van even niets te moeten, het op je buik liggen, het opruimen van de zwangerschapskleding.
Neem je tijd, en ik hoop dat het trotse gevoel je kracht geeft op de momenten dat het verdriet extra sterk aanwezig voelt.
Dikke knuffel, lief
zondag 6 maart 2011 om 18:32
Hoi,
Jill, wat fijn dat jullie zoon ng bij jullie thuis is geweest. Het voelt daarna idd allemaal zooo leeg. Je mschrijft het erg goed. Ik vond het ook zo raar om een lege buik te hebben. Ineens geen leven meer in je, je kindje niet meer veilig en warm bij je.
Doe het lekker rustig aan.. En wat ik zelf heel erg fijn vond,was het moment dat we ons meisje middels haar as weer thuis hadden. Het voelde heel fijnom haar weer bij ons te hebben.
Ik heb het boek stille babys gehad vanmijn zus egelezen. Verder lees ik niet al te veel meer erover. Vaak te pijnlijk , mijn eigen ervaring is voldoende. Ik schrijf zelf ook veel van me af. O.a. In het herinneringenboek die ik heb, daar staan blz in waar ruimte is om gedachten te schrijven.
Liefs
Jill, wat fijn dat jullie zoon ng bij jullie thuis is geweest. Het voelt daarna idd allemaal zooo leeg. Je mschrijft het erg goed. Ik vond het ook zo raar om een lege buik te hebben. Ineens geen leven meer in je, je kindje niet meer veilig en warm bij je.
Doe het lekker rustig aan.. En wat ik zelf heel erg fijn vond,was het moment dat we ons meisje middels haar as weer thuis hadden. Het voelde heel fijnom haar weer bij ons te hebben.
Ik heb het boek stille babys gehad vanmijn zus egelezen. Verder lees ik niet al te veel meer erover. Vaak te pijnlijk , mijn eigen ervaring is voldoende. Ik schrijf zelf ook veel van me af. O.a. In het herinneringenboek die ik heb, daar staan blz in waar ruimte is om gedachten te schrijven.
Liefs
zondag 6 maart 2011 om 18:39
Jill, wat heb je het mooi opgeschreven. Rechtstreeks vanuit je hart. Ik herken alles van wat je schrijft en wat fijn dat je zoontje mee naar huis is gekomen. En de ups en downs.... ik zou willen dat ze wat minder waren. Het ene moment kan ik super hard huilen en echt een kwartier later kan ik alweer lachen. Ook dagen dat ik me zo sterk voel en mijn verdriet verdwenen lijkt. En andere dagen dat ik zou willen dat ik weer sterk was, zoals vandaag.
Ik ben vandaag trouwens, denk ik weer ongesteld geworden. Ik vind het erg vroeg, ben vorige week nog maar gestopt met vloeien en ben nog maar 20 dagen geleden bevallen. Verder ook helemaal geen krampen (die ik normaal behoorlijk heb) maar ineens dus veel bloedverlies. Ik denk dus een menstruatie. Hoe snel waren jullie weer ongesteld? Niekje en Vivamember nog maar net toch? En ik ben ook zo duizelig, ontzwangeren? vermoeidheid? Hebben jullie daar ook last van?
Ik ben vandaag trouwens, denk ik weer ongesteld geworden. Ik vind het erg vroeg, ben vorige week nog maar gestopt met vloeien en ben nog maar 20 dagen geleden bevallen. Verder ook helemaal geen krampen (die ik normaal behoorlijk heb) maar ineens dus veel bloedverlies. Ik denk dus een menstruatie. Hoe snel waren jullie weer ongesteld? Niekje en Vivamember nog maar net toch? En ik ben ook zo duizelig, ontzwangeren? vermoeidheid? Hebben jullie daar ook last van?
zondag 6 maart 2011 om 18:48
Ik werd ongeveer een maand na de curettage volgens mij ongesteld. Dus dat viel mee hoe snel. Verschilt ook per persoon. Slik je ijzersupplementen? Dat heb ik direct na de bevalling gedaan, en op gegeven moment afgebouwd.
Ik heb niet echt last gehad van duizeligheid. Wel moe enzo,maar das niet zo gek icm de emoties...
Ff aankijken hoe het vloeien verder gaat. Het kan zijn dat je menstruatie veranderd na een zwangerschap.....
Ik heb niet echt last gehad van duizeligheid. Wel moe enzo,maar das niet zo gek icm de emoties...
Ff aankijken hoe het vloeien verder gaat. Het kan zijn dat je menstruatie veranderd na een zwangerschap.....
zondag 6 maart 2011 om 19:57
Nog even over boeken die er zijn.
Ik surf op het moment ook wel veel naar verhalen over overleden kindjes / afbreken zwangerschap enz. Toch heb ik vandaag besloten dat niet meer teveel te doen. Ik zou bijna niet meer gaa geloven dat het ook goed kan gaan.
Ik heb erover gedacht om de boeken: geen voetjes op het gras en geen voetjes in het zand te bestellen maar wacht daad even mee. Om dezelfde reden.
Ik heb het boek stille baby's gister nog in de handen gehad maar niet gekocht. Had toh meer zin in een luchtige chicklit.
Dolfijntje, ik zou als ik jou was in de gaten houden of er ook stolsels mee komen. Dat kan er namelijk op wijzen dat er nog placentaresten
aanwezig zijn. Hoe lang heb jij in totaal gebloed?
Ik heb de eerste avond en volgende dag flink gebloed, daarna werd het snel minder. Prima te doen met gewoon maandverband.
Wij hebben gister ook alle kaartjes in een doos
gestopt. Ik kon er gewoon niet naar kijken zonder steeds te huilen. Daarna meteen meer babyspulletjes die we hadden gekregen opgeruimd. Pfff, soms is het net of ben ik helemaal niet zwanger geweest....
Ik surf op het moment ook wel veel naar verhalen over overleden kindjes / afbreken zwangerschap enz. Toch heb ik vandaag besloten dat niet meer teveel te doen. Ik zou bijna niet meer gaa geloven dat het ook goed kan gaan.
Ik heb erover gedacht om de boeken: geen voetjes op het gras en geen voetjes in het zand te bestellen maar wacht daad even mee. Om dezelfde reden.
Ik heb het boek stille baby's gister nog in de handen gehad maar niet gekocht. Had toh meer zin in een luchtige chicklit.
Dolfijntje, ik zou als ik jou was in de gaten houden of er ook stolsels mee komen. Dat kan er namelijk op wijzen dat er nog placentaresten
aanwezig zijn. Hoe lang heb jij in totaal gebloed?
Ik heb de eerste avond en volgende dag flink gebloed, daarna werd het snel minder. Prima te doen met gewoon maandverband.
Wij hebben gister ook alle kaartjes in een doos
gestopt. Ik kon er gewoon niet naar kijken zonder steeds te huilen. Daarna meteen meer babyspulletjes die we hadden gekregen opgeruimd. Pfff, soms is het net of ben ik helemaal niet zwanger geweest....
zondag 6 maart 2011 om 20:12
Jill, wat super knap dat je nu al zoveel hebt opgeruimd. Ik heb het nu op zolder gezet en moet het nog netjes in dozen doen. Pffff, moet er nu even niet aan denken om dat te doen. Alle kleertjes, speeltjes etc. Alles met zoveel liefde van anderen gekregen. Zelf hadden we nog niks gekocht behalve 1 setje kleding en de maxicosi.
Ik heb 2 weken geleden ook heerlijk 2 boeken van jill mansell en van Sophie kinsella gelezen. Even luchtig en niet te veel nadenken.
Ik heb in totaal denk ik 8 dagen maandverband nodig gehad, daarna nog zeker 7 dagen inlegkruisjes ivm oud bloed en daarna 3 dagen niks en toen begon het dus weer.., ik houd het in de gaten!
Niekje, goed idee van extra ijzer. Ik ga morgen even een fles roosvicee ferro halen. En als het echt meer wordt, bloedverlies en duizeligheid, dan ga ik naar de huisarts.
Wij gebruiken trouwens geen anticonceptie. De kans dat het spontaan gebeurt is nihiel en als het wonder gebeurt dat ik wel zwanger word dan zijn we alleen maar superblij.
Zien jullie ook op tegen drukke dingen? Ik word helemaal kriegel van naar de winkel gaan, de radio etc. Het liefst wil ik niks aan mijn hoofd.
Ik heb 2 weken geleden ook heerlijk 2 boeken van jill mansell en van Sophie kinsella gelezen. Even luchtig en niet te veel nadenken.
Ik heb in totaal denk ik 8 dagen maandverband nodig gehad, daarna nog zeker 7 dagen inlegkruisjes ivm oud bloed en daarna 3 dagen niks en toen begon het dus weer.., ik houd het in de gaten!
Niekje, goed idee van extra ijzer. Ik ga morgen even een fles roosvicee ferro halen. En als het echt meer wordt, bloedverlies en duizeligheid, dan ga ik naar de huisarts.
Wij gebruiken trouwens geen anticonceptie. De kans dat het spontaan gebeurt is nihiel en als het wonder gebeurt dat ik wel zwanger word dan zijn we alleen maar superblij.
Zien jullie ook op tegen drukke dingen? Ik word helemaal kriegel van naar de winkel gaan, de radio etc. Het liefst wil ik niks aan mijn hoofd.
zondag 6 maart 2011 om 20:16
Ja idd wat jill zegt, let goed op stolsels.. Dat had ik dus ook 4 weken na bevalling en toen moet er alsnog gecuretteerd worden..
Ik herken heel erg wat je zegt jill, niet te veel verhalen/boeken lezen. Al die negativitiet,naast je eigen verdriet. Je zou idd niet meer vertrouwen op dat het nog goed kan gaan..
Wij hebben ook vrij snel alle babyspullen naar zolder gedaan die we te leen hadden/hebben of gekregen hebben. Alle kaartjes zitten ook bij ons in een mooie doos,deze staat nu bij het urntje in de 'babykamer'. Soms heb ik behoefte om eens alles te lezen wat we gekregen hebben, dan kan ik me daar terugtrekken.
Ik herken heel erg wat je zegt jill, niet te veel verhalen/boeken lezen. Al die negativitiet,naast je eigen verdriet. Je zou idd niet meer vertrouwen op dat het nog goed kan gaan..
Wij hebben ook vrij snel alle babyspullen naar zolder gedaan die we te leen hadden/hebben of gekregen hebben. Alle kaartjes zitten ook bij ons in een mooie doos,deze staat nu bij het urntje in de 'babykamer'. Soms heb ik behoefte om eens alles te lezen wat we gekregen hebben, dan kan ik me daar terugtrekken.
