Zwanger
alle pijlers
Je kind verliezen tijdens de zwangerschap
dinsdag 12 oktober 2010 om 21:30
Hallo allemaal,
Ik schrijf hier al een tijdje mee via mijn eigen topic en van andere lotgenoten die ook hun kindje zijn verloren tijdens de zwangerschap.
Er zijn nu een aantal losse topics hierover, maar wellicht is er ook behoefte aan een topic waar we allemaal onze gevoelens en verhalen kunnen delen.
Voor wie mee wil schrijven....wees welkom!
Ik schrijf hier al een tijdje mee via mijn eigen topic en van andere lotgenoten die ook hun kindje zijn verloren tijdens de zwangerschap.
Er zijn nu een aantal losse topics hierover, maar wellicht is er ook behoefte aan een topic waar we allemaal onze gevoelens en verhalen kunnen delen.
Voor wie mee wil schrijven....wees welkom!
donderdag 24 februari 2011 om 16:46
donderdag 24 februari 2011 om 17:19
hoi jill,
ik heb de eerste week na de bevalling heel rustig aan gedaan.. je bent immers wel gewoon een kraamvrouw! ik werd ook door de verloskundige en huisarts steeds teruggefloten als ze langskwamen, ik moest echt rustig aan doen (ik ging alweer stofzuigen en bed verschonen, niet handig!)
ik ben 4 weken daarna nog gecuretteerd , toen begon ik ook net langzaamaan weer een beetje meer te bewegen. werken ben ik ongeveer 7 weken na de bevalling gaan doen.
Mijn partner is een week thuis geweest en daarna weer gaan werken.
lichamelijk verschilt denk ik ook per persoon en hoe zwaar je bevalling is geweest. Je kan dat zelf ook wel goed aanvoelen denk ik, als je jezelf maar niet voorbij loopt en niet over je grenzen gaat. Ik had gelukkig de ruimte op het werk om heel langzaamaan weer te beginnen, mijn teamleider had er enorm veel begrip voor en ik mocht doen wat voor mij goed voelde.
Nu heb ik lichamelijk best pittig werk, dus ik moest ook wel even wachten voor ik echt weer van alles kon en ging doen..
ik heb de eerste week na de bevalling heel rustig aan gedaan.. je bent immers wel gewoon een kraamvrouw! ik werd ook door de verloskundige en huisarts steeds teruggefloten als ze langskwamen, ik moest echt rustig aan doen (ik ging alweer stofzuigen en bed verschonen, niet handig!)
ik ben 4 weken daarna nog gecuretteerd , toen begon ik ook net langzaamaan weer een beetje meer te bewegen. werken ben ik ongeveer 7 weken na de bevalling gaan doen.
Mijn partner is een week thuis geweest en daarna weer gaan werken.
lichamelijk verschilt denk ik ook per persoon en hoe zwaar je bevalling is geweest. Je kan dat zelf ook wel goed aanvoelen denk ik, als je jezelf maar niet voorbij loopt en niet over je grenzen gaat. Ik had gelukkig de ruimte op het werk om heel langzaamaan weer te beginnen, mijn teamleider had er enorm veel begrip voor en ik mocht doen wat voor mij goed voelde.
Nu heb ik lichamelijk best pittig werk, dus ik moest ook wel even wachten voor ik echt weer van alles kon en ging doen..
donderdag 24 februari 2011 om 17:20
Hoi Jill,
Om 18.00 braken de vliezen en Abel is om 18.17 geboren. Niet echt lang dus....de eerste tabletjes waren om 10.00 uur ingebracht, dus al met al ruim 8 uur. Mijn eerste bevalling duurde 12 uur, de 2e 6 en de derde 3. Dus ik vond 8 uur best wel lang! maar het is zo'n verschil of je rond 40 weken bevalt of nu.....eigenlijk niet te vergelijken.
Je andere vraag: lichamelijk...het is nu anderhalve week geleden. Ik voel me goed, maar wil het rustig aandoen zolang ik nog vloei. Sporten moet ik nu nog niet aan denken (maar ik ben ook niet zo sportief) werk heb ik met mezelf afgesproken pas na de controle bij de gyneacoloog (eind maart). maar hobby's, boodschappen, eindje wandelen enzo dat gaat al weer prima. We zijn zondag al met zijn tweeen wezen wandelen en lekker een kop koffie met appeltaart gegeten in de stad. dat was dus na 5 dagen.
Mijn lief is woensdag (gisteren) weer aan het werk gegaan. Ik moest wel even slikken om hem de hele dag kwijt te zijn, maar het ging goed, ook voor hemzelf.
Om 18.00 braken de vliezen en Abel is om 18.17 geboren. Niet echt lang dus....de eerste tabletjes waren om 10.00 uur ingebracht, dus al met al ruim 8 uur. Mijn eerste bevalling duurde 12 uur, de 2e 6 en de derde 3. Dus ik vond 8 uur best wel lang! maar het is zo'n verschil of je rond 40 weken bevalt of nu.....eigenlijk niet te vergelijken.
Je andere vraag: lichamelijk...het is nu anderhalve week geleden. Ik voel me goed, maar wil het rustig aandoen zolang ik nog vloei. Sporten moet ik nu nog niet aan denken (maar ik ben ook niet zo sportief) werk heb ik met mezelf afgesproken pas na de controle bij de gyneacoloog (eind maart). maar hobby's, boodschappen, eindje wandelen enzo dat gaat al weer prima. We zijn zondag al met zijn tweeen wezen wandelen en lekker een kop koffie met appeltaart gegeten in de stad. dat was dus na 5 dagen.
Mijn lief is woensdag (gisteren) weer aan het werk gegaan. Ik moest wel even slikken om hem de hele dag kwijt te zijn, maar het ging goed, ook voor hemzelf.
donderdag 24 februari 2011 om 18:51
Hoi Jill,
Mijn man is de week na de week van de bevalling en afscheidsdienst thuisgebleven en daarna weer gaan werken.
Ik ben begin oktober bevallen en ben in overleg met de bedrijfsarts begin februari 2x 2uur gaan werken, dit breiden we langzaam uit.
Het is denk ik goed dag bij dag te kijken hoe het fysiek en mentaal gaat en het soort werk wat je doet bepaald denk ik mede wanneer je het probeert op te pakken.
Na de bevalling gaf de verloskundige en gynaecoloog aan iig de kraamtijd van zes weken aan te houden, zoals Niekje zegt je bent kraamvrouw.
Veel liefde en warmte voor maandag toegewenst.
Niekje mag ik jou vragen waarom je na vier weken gecurreteerd bent?
liefs
Mijn man is de week na de week van de bevalling en afscheidsdienst thuisgebleven en daarna weer gaan werken.
Ik ben begin oktober bevallen en ben in overleg met de bedrijfsarts begin februari 2x 2uur gaan werken, dit breiden we langzaam uit.
Het is denk ik goed dag bij dag te kijken hoe het fysiek en mentaal gaat en het soort werk wat je doet bepaald denk ik mede wanneer je het probeert op te pakken.
Na de bevalling gaf de verloskundige en gynaecoloog aan iig de kraamtijd van zes weken aan te houden, zoals Niekje zegt je bent kraamvrouw.
Veel liefde en warmte voor maandag toegewenst.
Niekje mag ik jou vragen waarom je na vier weken gecurreteerd bent?
liefs
donderdag 24 februari 2011 om 19:06
Oké, ik moet er dus niet vanuit gaan dat ik na volgende week weer aan het werk kan...
Ik kan me er gewoon nog helemaal niets bij voorstellen.
Niekje, hoeveel weken was jij eigenlijk zwanger?
En hoe gaat het nu de uitgerekende datum dichterbij komt? Was er bij jou ook een placentarest achtergebleven? Omdat je gecuretteerd bent.
Hadden jullie ook van die surfplanken nodig ivm het vloeien?Moet je die zelf meenemen naar het ziekenhuis? Of vloei je niet zoveel als bij een normalen bevalling?
Vivimember, bedankt voor je lieve woorden.
Ben je niet direct na de bevalling onder narcose geweest voor het weghalen van de placenta?
Mijn gynaecoloog gaf aan dat bij 50% de placenta niet uit zichzelf meekomt.
Niekje, hebben jullie bij een nieuwe zwangerschap net zoveel kans op deze afwijking?
Ons is verteld dat wij bij een tweede zwangerschap de 20 weken echo altijd bij de gynaecoloog krijgen. Wat lijkt me het nu eng zeg om weer zwanger te worden. Hoe is dat nu bij jullie?
Ik kan me er gewoon nog helemaal niets bij voorstellen.
Niekje, hoeveel weken was jij eigenlijk zwanger?
En hoe gaat het nu de uitgerekende datum dichterbij komt? Was er bij jou ook een placentarest achtergebleven? Omdat je gecuretteerd bent.
Hadden jullie ook van die surfplanken nodig ivm het vloeien?Moet je die zelf meenemen naar het ziekenhuis? Of vloei je niet zoveel als bij een normalen bevalling?
Vivimember, bedankt voor je lieve woorden.
Ben je niet direct na de bevalling onder narcose geweest voor het weghalen van de placenta?
Mijn gynaecoloog gaf aan dat bij 50% de placenta niet uit zichzelf meekomt.
Niekje, hebben jullie bij een nieuwe zwangerschap net zoveel kans op deze afwijking?
Ons is verteld dat wij bij een tweede zwangerschap de 20 weken echo altijd bij de gynaecoloog krijgen. Wat lijkt me het nu eng zeg om weer zwanger te worden. Hoe is dat nu bij jullie?
donderdag 24 februari 2011 om 19:10
Hoi niekje,
De uitgerekende datum was van mij op Valentijnsdag. Met name ongeveer drie/twee weken ervoor was ik er meer mee bezig. De dagen ervoor leek of het gevoel wat verdoofd was, wat goed voelde.
Op de dag zelf heb ik kaartjes van familieleden ontvangen. We hebben niet iets speciaals gedaan, wel samen eraan gedacht en erover gepraat.
De periode na de bevalling had ik momenten waarop je erbij stilstaat hoeveel weken je zou zijn en hoe groot het kindje ongeveer zou zijn en je buik. Na de uitgerekende datum besefte ik mij dat dat nu voorbij is (de zwangerschap is voorbij) en dat is raar en ook een gevoel van rust.
liefs
De uitgerekende datum was van mij op Valentijnsdag. Met name ongeveer drie/twee weken ervoor was ik er meer mee bezig. De dagen ervoor leek of het gevoel wat verdoofd was, wat goed voelde.
Op de dag zelf heb ik kaartjes van familieleden ontvangen. We hebben niet iets speciaals gedaan, wel samen eraan gedacht en erover gepraat.
De periode na de bevalling had ik momenten waarop je erbij stilstaat hoeveel weken je zou zijn en hoe groot het kindje ongeveer zou zijn en je buik. Na de uitgerekende datum besefte ik mij dat dat nu voorbij is (de zwangerschap is voorbij) en dat is raar en ook een gevoel van rust.
liefs
donderdag 24 februari 2011 om 20:27
Jill, ik was bijna 24 weken zwanger toen ik van liz ben bevallen. Bij de nacontrole/nagesprek werd vertelt dat de kans nu groter is. Niet groot,maar wel groter. Ongeveer 1 op 100. Dat lijkt heel weinig,maar het is normaal gesproken 1 op 1000... Tja,dan ben je toch die ene en de angst bij een volgende zwangerschap zal er altijd zijn, de controles zullen dan sowieso bij de gyn in ht ziekenhuis zijn tot blijkt dat alles goed is en er niets afwijkends te zien is.
We zijn nog niet zwanger,maar zijn er wel mee bezig.. Ik hoop ergens wel dat we gauw weer zwanger mogen zijn.
Ik ben idd gecuretteerd omdat er toch een rest was achter gebleven. Na de bevalling zat ik al op t randje van wel of nit curettage,uiteindelijk niet gedaan. Tot ik op n gegeven moment ineens zoveel bloed en stolsel verloor dat ik dacht dat ik leeg liep. Toen opgenomen in ziekenhuis en volgende dag curettage. Was vreselijk.. Denk je klaar te zijn in een ziekenhuis,waar je niet echt leuke herinneringen hebt...
Ik zit nog steeds erg tegen maandag aan te hikken. We gaan s avonds met z'n 2 wel iets doen,even samenzijn.. Misschien even uit eten of een bios ofzo. We willen het ook niet te zwaar en erdrietig maken,want dat is het toch allemaal al.
Liefs
We zijn nog niet zwanger,maar zijn er wel mee bezig.. Ik hoop ergens wel dat we gauw weer zwanger mogen zijn.
Ik ben idd gecuretteerd omdat er toch een rest was achter gebleven. Na de bevalling zat ik al op t randje van wel of nit curettage,uiteindelijk niet gedaan. Tot ik op n gegeven moment ineens zoveel bloed en stolsel verloor dat ik dacht dat ik leeg liep. Toen opgenomen in ziekenhuis en volgende dag curettage. Was vreselijk.. Denk je klaar te zijn in een ziekenhuis,waar je niet echt leuke herinneringen hebt...
Ik zit nog steeds erg tegen maandag aan te hikken. We gaan s avonds met z'n 2 wel iets doen,even samenzijn.. Misschien even uit eten of een bios ofzo. We willen het ook niet te zwaar en erdrietig maken,want dat is het toch allemaal al.
Liefs
donderdag 24 februari 2011 om 20:36
Hoi vivamember,
Dat herken ik erg, momenten dat je denkt aan hoe het eigenlijk geweest had moeten zijn.. Vandaag had ik al een eerste kaartje en hoop dat er meer mensen zijn die aan ons denken. Heb wel gemerkt dat een klein gebaar als een kaartje me toch zoveel goed doet..
Nu ook al 1,5 week dat ik erg tegen de datum aan hik. Momenten van verdriet,maar ook chagrijnig en daardoor afstandelijk naar mijn partner. Soms niet eens weten waarom.
Ach ja, het wordt vanzelf minder. We moeten hier,helaas, even doorheen. Het is ook nog maar zo kort geleden, ook niet gek dat er nog veel verdriet zit.
Ik hoop dat er na de datum bij mij ook wat meer rust is..
Liefs
Dat herken ik erg, momenten dat je denkt aan hoe het eigenlijk geweest had moeten zijn.. Vandaag had ik al een eerste kaartje en hoop dat er meer mensen zijn die aan ons denken. Heb wel gemerkt dat een klein gebaar als een kaartje me toch zoveel goed doet..
Nu ook al 1,5 week dat ik erg tegen de datum aan hik. Momenten van verdriet,maar ook chagrijnig en daardoor afstandelijk naar mijn partner. Soms niet eens weten waarom.
Ach ja, het wordt vanzelf minder. We moeten hier,helaas, even doorheen. Het is ook nog maar zo kort geleden, ook niet gek dat er nog veel verdriet zit.
Ik hoop dat er na de datum bij mij ook wat meer rust is..
Liefs
donderdag 24 februari 2011 om 20:37
Jill, informeer even bij je zorgverzekering of je een kraampakket kunt krijgen, daar zitten de "surfplanken" zoals jij ze noemt ook in. In het ziekenhuis krijg je ze wel, maar je hebt ze thuis ook nog een tijdje nodig. Het is wel iets minder als bij een normale bevalling. Ik kon na een dag of vier wel overstappen op normaal maandverband.
heb je al kraamzorg geregeld? ook daar heb je meestal wel recht op, ook al ben je nog geen 24 weken zwanger. ook even via de kraamzorgbureau of verzekering informeren.
mijn placenta is als het goed is gaaf naar buiten gekomen, maar pas nadat de gyn er heel hard aan getrokken heeft, stond op het punt om naar de OK te gaan.
heb je al kraamzorg geregeld? ook daar heb je meestal wel recht op, ook al ben je nog geen 24 weken zwanger. ook even via de kraamzorgbureau of verzekering informeren.
mijn placenta is als het goed is gaaf naar buiten gekomen, maar pas nadat de gyn er heel hard aan getrokken heeft, stond op het punt om naar de OK te gaan.
donderdag 24 februari 2011 om 20:58
lieve meiden
het spijt me dat ik inbreek op dit topic. Maar ik wil jullie graag iets vragen.
Een vriendin van ons is 18 weken zwanger. Vannacht zijn haar vliezen gebroken en op dit moment is ze aan het bevallen van haar 2e kindje wat na de geboorte zal overlijden. Ik wil haar en haar man graag steunen, maar ik weet niet zo goed hoe.
Uiteraard heb ik ze laten weten dat ik aan ze denk en hoe verschrikkelijk ik het vind, maar hoe kan ik er voor hen zijn als ze straks thuiskomen?
Hoe hebben jullie steun ervaren van je vrienden en wat vond je prettig en wat juist niet?
Vind het erg moeilijk. Is het bijvoorbeeld gepast om ze wel te feliciteren met de geboorte van hun kindje? Ze zijn immers toch weer ouders geworden? Stuur ik alleen een kaart met daarop een mooie tekst en laat ik de toenadering daarna aan hun over of hadden jullie juist behoefte aan afleiding en bezoek?
Sorry als deze vraag hier niet gepast is, maar zou het fijn vinden als een van jullie mij antwoord zou kunnen geven.
Jullie hebben hier veel steun aan elkaar lees ik. Ik wil jullie heel veel sterkte wensen met het gemis van jullie kindjes.
het spijt me dat ik inbreek op dit topic. Maar ik wil jullie graag iets vragen.
Een vriendin van ons is 18 weken zwanger. Vannacht zijn haar vliezen gebroken en op dit moment is ze aan het bevallen van haar 2e kindje wat na de geboorte zal overlijden. Ik wil haar en haar man graag steunen, maar ik weet niet zo goed hoe.
Uiteraard heb ik ze laten weten dat ik aan ze denk en hoe verschrikkelijk ik het vind, maar hoe kan ik er voor hen zijn als ze straks thuiskomen?
Hoe hebben jullie steun ervaren van je vrienden en wat vond je prettig en wat juist niet?
Vind het erg moeilijk. Is het bijvoorbeeld gepast om ze wel te feliciteren met de geboorte van hun kindje? Ze zijn immers toch weer ouders geworden? Stuur ik alleen een kaart met daarop een mooie tekst en laat ik de toenadering daarna aan hun over of hadden jullie juist behoefte aan afleiding en bezoek?
Sorry als deze vraag hier niet gepast is, maar zou het fijn vinden als een van jullie mij antwoord zou kunnen geven.
Jullie hebben hier veel steun aan elkaar lees ik. Ik wil jullie heel veel sterkte wensen met het gemis van jullie kindjes.
donderdag 24 februari 2011 om 21:38
Teddy, wij krijgen ook echt hartverwarmende reacties van vrienden en familie. Het meeste vi kaartjes. Ik zelf heb nu liefst contact via een sms met bijvoorbeeld de vraag of ik het fijn vind dat ze bellen of langskomen. Ik kan daar dan heel vrijblijvend op reageren. Ik heb liever dat ik zelf de telefoon een keer niet opneem dan dat het stil blijft.
Het ene moment heb je namelijk behoefte om je verhaal te doen. Maar als je dan net de telefoo ophangt en hij gaat weer is het wat teveel van het goede.
Ik zou zelf wel graag willen worden gefeliciteerd, hoe gek dat ook klinkt. Een mooie kaart met een gemeende en persoonlijke/ passende tekst is fijn. Dat geeft het gevoel dat mensen met je mee leven.
Denk je ook aan haar rond de uitgerekende datum?
Heel veel sterkte voor je vriendin.
Het ene moment heb je namelijk behoefte om je verhaal te doen. Maar als je dan net de telefoo ophangt en hij gaat weer is het wat teveel van het goede.
Ik zou zelf wel graag willen worden gefeliciteerd, hoe gek dat ook klinkt. Een mooie kaart met een gemeende en persoonlijke/ passende tekst is fijn. Dat geeft het gevoel dat mensen met je mee leven.
Denk je ook aan haar rond de uitgerekende datum?
Heel veel sterkte voor je vriendin.
donderdag 24 februari 2011 om 22:24
Hoi jill,
Mijn placenta kwam na 16 minuten spontaan eruit met wat meepersen. Ze gaven aan dat de placenta in zijn geheel eruit was gekomen, echter bleek later dat er toch een klein stukje was achtergebleven.
Je krijgt in het zieknhuis inderdaad zeg maar hele dikke maandverband en in de supermarkt kun je TENA maandverband kopen of bij een kraamwinkel verband kopen. Voor de zekerheid had ik de eerste dagen ook een plastic zeiltje onder mijn hoeslaken.
@Teddy, wat ontzettend lief je bericht. Probeer aan je vriendin te vragen waarmee je haar kan helpen. Misschien geeft ze zelf aan wat ze wil feliciteren of condoleren. Ik denk dat je het ook wel merkt hoe ze na de geboorte over haar kleintje praat.
Ik wilde graag gefeliciteerd worden aangezien je mama bent geworden, maar dat is denk ik heel persoonlijk.
Dat je hebt laten weten dat je aan haar denkt is heel waardevol.
@ niekje wanneer ben jij bevallen. zal even kijken of ik je verhaal hier ergens terug kan lezen.
liefs
Mijn placenta kwam na 16 minuten spontaan eruit met wat meepersen. Ze gaven aan dat de placenta in zijn geheel eruit was gekomen, echter bleek later dat er toch een klein stukje was achtergebleven.
Je krijgt in het zieknhuis inderdaad zeg maar hele dikke maandverband en in de supermarkt kun je TENA maandverband kopen of bij een kraamwinkel verband kopen. Voor de zekerheid had ik de eerste dagen ook een plastic zeiltje onder mijn hoeslaken.
@Teddy, wat ontzettend lief je bericht. Probeer aan je vriendin te vragen waarmee je haar kan helpen. Misschien geeft ze zelf aan wat ze wil feliciteren of condoleren. Ik denk dat je het ook wel merkt hoe ze na de geboorte over haar kleintje praat.
Ik wilde graag gefeliciteerd worden aangezien je mama bent geworden, maar dat is denk ik heel persoonlijk.
Dat je hebt laten weten dat je aan haar denkt is heel waardevol.
@ niekje wanneer ben jij bevallen. zal even kijken of ik je verhaal hier ergens terug kan lezen.
liefs
donderdag 24 februari 2011 om 23:40
Vivamember en jill bedankt voor jullie reacties. Ze zijn allebei arts en reageren nu nog heel 'medisch', maar ik denk dat de klap wel komt als ze weer thuis zijn en het 'echte' leven weer begint.
Ik heb nu een kaart voor ze gekocht waar ik een mooie tekst op zal schrijven en zal daarna vragen waar ze behoefte aan hebben.
Ik probeer me in te denken hoe je je moet voelen op zo'n moment, maar ik heb geen idee. En dat hoeft ook niet en kan zelfs niet, maar wil wel de juiste steun bieden.
Ik heb nu een kaart voor ze gekocht waar ik een mooie tekst op zal schrijven en zal daarna vragen waar ze behoefte aan hebben.
Ik probeer me in te denken hoe je je moet voelen op zo'n moment, maar ik heb geen idee. En dat hoeft ook niet en kan zelfs niet, maar wil wel de juiste steun bieden.
vrijdag 25 februari 2011 om 07:24
@vivamember Ik ben eind nov bevallen van mijn dochter. En jij?
@jill ik heb het kraamverband gewoon bij etos gekocht. Had het wel een paar dagen nodig...
@teddy wat lief dat je zo je best doet om het op de goede manier te doen voor je vriendin. Ik denk dat het idd goed is wat vivamember zegt, vraag aan haar wat voor haar fijn is,waar zij behoefte aan heeft. Verder zijn kaartjes ook erg fijn, zelfs van mensen uit onverwachte hoek kreeg ik kaarten. Ik had zelf ook veel sms contact,bellen deed ik liever niet,iknam mijn tel vaak niet op. Als ik er behoefte aan had,belde ik zelf. Mijn vriendinnen waren hiervan op de hoogte. Het is goed om gewoon open te zijn naar elkaar.
Veel succes ermee.
Liefs
@jill ik heb het kraamverband gewoon bij etos gekocht. Had het wel een paar dagen nodig...
@teddy wat lief dat je zo je best doet om het op de goede manier te doen voor je vriendin. Ik denk dat het idd goed is wat vivamember zegt, vraag aan haar wat voor haar fijn is,waar zij behoefte aan heeft. Verder zijn kaartjes ook erg fijn, zelfs van mensen uit onverwachte hoek kreeg ik kaarten. Ik had zelf ook veel sms contact,bellen deed ik liever niet,iknam mijn tel vaak niet op. Als ik er behoefte aan had,belde ik zelf. Mijn vriendinnen waren hiervan op de hoogte. Het is goed om gewoon open te zijn naar elkaar.
Veel succes ermee.
Liefs
vrijdag 25 februari 2011 om 08:44
Hoi niekje,
Ik ben begin oktober na 22 weken bevallen (mijn verhaal staat geloof ik op pagina 11).
Ik lees dat jullie proberen zwanger te worden. Ben je al ongesteld geweest na de bevalling/curretage.
Het besef dat na de uitgerekende datum de zwangerschap voorbij is, geeft rust. Het gevoel dat blijft voor mij is dat ik haar niet zal zien opgroeien, niet zal weten hoe ze er later zal uitzien. Haar niet meer kunnen vasthouden en verwonderd naar haar kunnen kijken.
liefs
Ik ben begin oktober na 22 weken bevallen (mijn verhaal staat geloof ik op pagina 11).
Ik lees dat jullie proberen zwanger te worden. Ben je al ongesteld geweest na de bevalling/curretage.
Het besef dat na de uitgerekende datum de zwangerschap voorbij is, geeft rust. Het gevoel dat blijft voor mij is dat ik haar niet zal zien opgroeien, niet zal weten hoe ze er later zal uitzien. Haar niet meer kunnen vasthouden en verwonderd naar haar kunnen kijken.
liefs
vrijdag 25 februari 2011 om 10:14
Teddy,
lief dat je zo met je vrienden meeleeft. Laat dat merken, bv door je kaartje, maar ook daarna nog. Blijf ze vragen wat ze nodig hebben.
Ik vond het zelf ook heel fijn om gefeliciteerd te worden, we hebben ook beschuit met muisjes in huis gehaald en uitgedeeld aan degenen die kwamen. Ook op de crematie waren er beschuiten met muisjes.
ik vind het best moeilijk om aan te geven wat er nu precies nodig is.....ik denk daarom dat er gewoon zijn heel fijn is......neem een keer een paar leuke films mee en ga die lekker kijken met zijn tweeen, of ga iets samen knutselen als dat bij jullie past. De eerste week ben je nog wel heel druk, juist daarna, als haar man weer gaat werken en er geen kraamzorg meer is, is het fijn als er wat aandacht is (ik ben zelf nu erg blij dat mijn grote dochters vakantie hebben)
lief dat je zo met je vrienden meeleeft. Laat dat merken, bv door je kaartje, maar ook daarna nog. Blijf ze vragen wat ze nodig hebben.
Ik vond het zelf ook heel fijn om gefeliciteerd te worden, we hebben ook beschuit met muisjes in huis gehaald en uitgedeeld aan degenen die kwamen. Ook op de crematie waren er beschuiten met muisjes.
ik vind het best moeilijk om aan te geven wat er nu precies nodig is.....ik denk daarom dat er gewoon zijn heel fijn is......neem een keer een paar leuke films mee en ga die lekker kijken met zijn tweeen, of ga iets samen knutselen als dat bij jullie past. De eerste week ben je nog wel heel druk, juist daarna, als haar man weer gaat werken en er geen kraamzorg meer is, is het fijn als er wat aandacht is (ik ben zelf nu erg blij dat mijn grote dochters vakantie hebben)
vrijdag 25 februari 2011 om 12:31
Vivamember, het blijft raar dat je een kindje hebt gekregen dat je niet groot ziet worden. Soms heb ik ook het gevoel dat ik er niet te verdrietig om mag zijn omdat we er zelf voor kiezen om het nu te stoppen. Ook al heeft ons kindje geen kans op leven.
Hebben jullie kraamzorg gehad? Ik heb daar nog niet over nagedacht. We hadden ons ook nog niet aangemeld. Dit zouden we na de 20 weken echo doen. Ik weet ook niet of ik er behoefte aan heb. We hebben geen andere kinderen waarvoor gezorgd moet worden.
Hebben jullie kraamzorg gehad? Ik heb daar nog niet over nagedacht. We hadden ons ook nog niet aangemeld. Dit zouden we na de 20 weken echo doen. Ik weet ook niet of ik er behoefte aan heb. We hebben geen andere kinderen waarvoor gezorgd moet worden.
vrijdag 25 februari 2011 om 13:38
Jill, je hebt ook zorg voor jezelf nodig, al was het maar de controles van je baarmoederstand en dergelijke. en ik moet zeggen: iemand die even je wasjes draait en bezoek ontvangt en het eten voorbereid vond ik ook heerlijk. natuurlijk kan je man dat ook allemaal, maar als er iemand is die dat doet, heb je wel meer tijd voor elkaar en met elkaar. Plus dat wij ook veel te regelen hadden omdat we wel een crematie wilden met bekenden erbij. Ik had een schat van een kraamverzorgster, heb met haar ook goed kunnen praten over mijn gevoelens over alles wat er gebeurde. Ik kan het je daarom wel aanraden.
en je andere gevoel: ik ben vandaag dozen met oude papieren aan het uitzoeken....kom steeds foto's tegen van toen mijn meisjes klein waren en denk dan: zou Abel ook van die leuke blonde krullen hebben gekregen (vast wel want die had zijn vader ook toen hij klein was) Dat nooit te zullen weten doet wel pijn....en ja, zelf stoppen....Abel was zo gaaf, zo mooi dat ik soms ook wel denk: wat nu als er niets aan de hand blijkt te zijn? Als uit de obductie blijkt dat hij gewoon gezond was....ik weet dat het niet kan...drie verschillende gyneacologen, een kinderneuroloog en de beste neonatoloog van Nederland weten heus wel wat ze zien en zeggen, en we hebben het zelf ook gezien....maar toch.....
en je andere gevoel: ik ben vandaag dozen met oude papieren aan het uitzoeken....kom steeds foto's tegen van toen mijn meisjes klein waren en denk dan: zou Abel ook van die leuke blonde krullen hebben gekregen (vast wel want die had zijn vader ook toen hij klein was) Dat nooit te zullen weten doet wel pijn....en ja, zelf stoppen....Abel was zo gaaf, zo mooi dat ik soms ook wel denk: wat nu als er niets aan de hand blijkt te zijn? Als uit de obductie blijkt dat hij gewoon gezond was....ik weet dat het niet kan...drie verschillende gyneacologen, een kinderneuroloog en de beste neonatoloog van Nederland weten heus wel wat ze zien en zeggen, en we hebben het zelf ook gezien....maar toch.....
vrijdag 25 februari 2011 om 16:29
Ik ben nu nog op vakantie, maar ik moet gewoon even reageren. Jill, wat jij zegt over niet verdrietig mogen zijn omdat we er zelf voor hebben gekozen: daar kwel ik mij op het moment ook ontzettend mee. Alsof ik pas echt verdrietig zou mogen zijn als ze uit zichzelf was overleden na de bevalling. Het lukt me niet om de knop om te zetten in mijn hoofd, dat dit net zo verdrietig is en dat het juist goed is wat we gedaan hebben. We hebben haar pijn bespaard en daar gaat het om. Ze was 100% zeker overleden, ze had geen overlevingskansen, maar toch.... Dat stemmetje in mijn hoofd krijg ik niet uit. Ook lijkt het alsof het vanuit de maatschappij ook zo is, dat mensen reageren met. "oh wat erg, maar die en die heeft een kindje verloren met 40 weken, dat lijkt me pas erg!" En daar sta je dan, je verdriet weg te slikken, want schijnbaar vinden anderen het ook minder erg.
En wat Annali zegt heb ik ook de hele tijd; hebben ze het niet verkeerd gezien? Maar dan kijk ik weer naar de foto's van haar gezichtje en dan zie ik dat het niet goed was.... maar toch.... Toen we zondag op het vliegveld waren was er een meisje van 1,5 jaar aan het rondscharrelen achter ons. Echt een prachtig meisje en toen werd ze geroepen door haar moeder "Jasmijn!" Ik moest gelijk keihard huilen.
Het is fijn om even weg te zijn van huis, maar ik voel me zo schuldig hier. Ik mag niet genieten van de zon, ik mag niet even lachen om iets kleins. Zondag zijn we weer thuis, en zie daar ook weer tegenop.
Oh en Jill: hier geen kraamzorg gehad, maar ik heb achteraf veel te veel gedaan met wat nare lichamelijke klachten als gevolg. Achteraf gezien had ik nog niet gewild hoor, maar ik had wel graag gehad dat er iemand wat strenger was en me naar bed stuurde of plat op de bank. En mijn placenta kwam gelukkig spontaan na 10 minuten. Ik heb geen kraamverband gebruikt, maar gewoon maandverband met 5 druppels. Nu vloei ik nog minimaal, is bijna inlegkruisjes werk geworden.
Teddy, wat lief dat je zo aan je vriendin denkt. Ik was de eerste tijd na het nieuws ook te overdonderd door alles dat ik alleen maar medisch kon denken. Gevoelens kon ik er even niet bij hebben, dan was ik ingestort. Wij hebben onwijs veel kaartjes gehad en smsjes. Daar was ik erg blij mee, het idee dat mensen aan ons dachten. Waar ik nu heel erg bang voor ben is als we terugkomen van "vakantie" is dat niemand meer wat van zich laat horen en iedereen weer gewoon verder gaat met zijn leven. Alsof Jasmijn nooit heeft bestaan. Dus ik hoop dat je er niet alleen nu voor haar kan zijn, maar ook nog alle weken na de bevalling. Ik had in de aanloop naar de bevalling en de dagen erna absoluut geen behoefte aan contact, ik nam dan ook geen telefoon op als ik geen zin had, maar een smsje kan je lezen wanneer jij er aan toe bent, en dat was extra fijn. Nu zou ik het wel fijn vinden als mensen ineens spontaan langs komen, maar dat ben ik. Ik weet natuurlijk niet hoe jouw vriendin is.
Oops, is een heel verhaal geworden terwijl ik gewoon even kort wilde reageren.
En wat Annali zegt heb ik ook de hele tijd; hebben ze het niet verkeerd gezien? Maar dan kijk ik weer naar de foto's van haar gezichtje en dan zie ik dat het niet goed was.... maar toch.... Toen we zondag op het vliegveld waren was er een meisje van 1,5 jaar aan het rondscharrelen achter ons. Echt een prachtig meisje en toen werd ze geroepen door haar moeder "Jasmijn!" Ik moest gelijk keihard huilen.
Het is fijn om even weg te zijn van huis, maar ik voel me zo schuldig hier. Ik mag niet genieten van de zon, ik mag niet even lachen om iets kleins. Zondag zijn we weer thuis, en zie daar ook weer tegenop.
Oh en Jill: hier geen kraamzorg gehad, maar ik heb achteraf veel te veel gedaan met wat nare lichamelijke klachten als gevolg. Achteraf gezien had ik nog niet gewild hoor, maar ik had wel graag gehad dat er iemand wat strenger was en me naar bed stuurde of plat op de bank. En mijn placenta kwam gelukkig spontaan na 10 minuten. Ik heb geen kraamverband gebruikt, maar gewoon maandverband met 5 druppels. Nu vloei ik nog minimaal, is bijna inlegkruisjes werk geworden.
Teddy, wat lief dat je zo aan je vriendin denkt. Ik was de eerste tijd na het nieuws ook te overdonderd door alles dat ik alleen maar medisch kon denken. Gevoelens kon ik er even niet bij hebben, dan was ik ingestort. Wij hebben onwijs veel kaartjes gehad en smsjes. Daar was ik erg blij mee, het idee dat mensen aan ons dachten. Waar ik nu heel erg bang voor ben is als we terugkomen van "vakantie" is dat niemand meer wat van zich laat horen en iedereen weer gewoon verder gaat met zijn leven. Alsof Jasmijn nooit heeft bestaan. Dus ik hoop dat je er niet alleen nu voor haar kan zijn, maar ook nog alle weken na de bevalling. Ik had in de aanloop naar de bevalling en de dagen erna absoluut geen behoefte aan contact, ik nam dan ook geen telefoon op als ik geen zin had, maar een smsje kan je lezen wanneer jij er aan toe bent, en dat was extra fijn. Nu zou ik het wel fijn vinden als mensen ineens spontaan langs komen, maar dat ben ik. Ik weet natuurlijk niet hoe jouw vriendin is.
Oops, is een heel verhaal geworden terwijl ik gewoon even kort wilde reageren.
vrijdag 25 februari 2011 om 16:30
Hoi Jill,
Ik had 8 uur kraamzorg gehad. Ik vond het erg fijn dat ze er was. Wij hadden een ervaren kraamverzorgster waarmee het prettig was om even te praten over van alles. Daarbij werd mijn man wat ontlast doordat er net even wat in het huishouden werd gedaan.
Laat het verdriet toe... je had je baby zo graag bij je willen houden en niet deze beslissing hoeven te nemen. Deze keus maak je omdat je van je baby houdt.
Ik had 8 uur kraamzorg gehad. Ik vond het erg fijn dat ze er was. Wij hadden een ervaren kraamverzorgster waarmee het prettig was om even te praten over van alles. Daarbij werd mijn man wat ontlast doordat er net even wat in het huishouden werd gedaan.
Laat het verdriet toe... je had je baby zo graag bij je willen houden en niet deze beslissing hoeven te nemen. Deze keus maak je omdat je van je baby houdt.
vrijdag 25 februari 2011 om 16:53
Ik lees hier af en toe mee. Ik heb het gelukkig niet zelf meegemaakt maar wel van heel dichtbij. Mijn schoonzusje is bevallen van een dochtertje. Haar bevalling is opgewekt omdat hun dochter een afwijking had die niet met het leven te verenigen was.
Jullie opmerkingen dat je eigenlijk geen verdriet mag hebben omdat het jullie eigen keuze is geweest vind ik heel erg. Zeker omdat ik het juist zo anders zie. Ik heb mijn schoonzusje en zwager juist zo dapper gevonden! Die beslissing nemen doen je namelijk niet alleen voor jezelf. Die maak je vooral voor je kindje. Je wil je kindje al die ellende besparen. En daar is juist zoveel moed voor nodig. En liefde. Je kindje laten gaan omdat het beter is voor hem/haar. Dat kan alleen maar voorkomen uit echt moederliefde.
En laat je nooit wijsmaken dat jullie verdriet minder erg is. Want elk verdriet is erg.
Mijn moeder heeft, lang geleden, haar kind van 9 jaar verloren. Zij vond het juist zo erg voor mijn schoonzus en zwager. 'Want' zo zei ze 'ik heb mijn kind mogen leren kennen, ik heb hem 9 jaar bij me mogen hebben. Dat moeten zij allemaal missen'.
En zo is het ook. Het is juist zo erg voor jullie. Alleen is het voor veel mensen moeilijker te begrijpen en om je in in te leven. Zeker als je zelf gene kinderen hebt.
Vele sterkte allemaal
Jullie opmerkingen dat je eigenlijk geen verdriet mag hebben omdat het jullie eigen keuze is geweest vind ik heel erg. Zeker omdat ik het juist zo anders zie. Ik heb mijn schoonzusje en zwager juist zo dapper gevonden! Die beslissing nemen doen je namelijk niet alleen voor jezelf. Die maak je vooral voor je kindje. Je wil je kindje al die ellende besparen. En daar is juist zoveel moed voor nodig. En liefde. Je kindje laten gaan omdat het beter is voor hem/haar. Dat kan alleen maar voorkomen uit echt moederliefde.
En laat je nooit wijsmaken dat jullie verdriet minder erg is. Want elk verdriet is erg.
Mijn moeder heeft, lang geleden, haar kind van 9 jaar verloren. Zij vond het juist zo erg voor mijn schoonzus en zwager. 'Want' zo zei ze 'ik heb mijn kind mogen leren kennen, ik heb hem 9 jaar bij me mogen hebben. Dat moeten zij allemaal missen'.
En zo is het ook. Het is juist zo erg voor jullie. Alleen is het voor veel mensen moeilijker te begrijpen en om je in in te leven. Zeker als je zelf gene kinderen hebt.
Vele sterkte allemaal
vrijdag 25 februari 2011 om 20:16
Jill, ik heb geen kraamhulp gehad.. Wij hadden geen behoefte aan een vreemd persoom in huis. Mijn moeder is een week lang iedere dag geweest om het huidhouden te doen. Dat was erg fijn.
Noerie, ik herken helemaal wat je zegt. Wij hebben alles gedaan uit liefde voor onze dochter. Onze eigen wensen en behoeften hebben we aan de kant gezet en het beste voor haar gedaan. Om zo'n beslissing te nemen is indd veel moed nodig.
Dolfijntje, wat rot dat je net op het vliegveld een klein meisje moest zien dat dezelfde naam als je dochter draagt. Dat is behoorlijk confronterend , vooral omdat het nog zo ontzettend vers is. Ik hoop dat het je gaat lukken om nog wel even te genieten. Je dochter zou ook zo graag willen dat je dat doet. Ik ben ervan overtuigd dat waar ze nu is, het erg mooi en fijn is voor haar. Er zal goed voor haar worden gezorgd en ze zal over jullie waken. Ik hoop dat je juist van de kleine dingetjes een beetje kan genieten.. Warme zonnestralen, een bord lekker eten, een lekker wijntje, de natuur/omgeving, etc
Vivamember, ik ben alweer voor de tweede keer ongesteld geweest na de curettage. Dat kwam allemaal aardig snel weer op gang gelukkig. Voor de zwangerschap had ik veel menstruatieproblemen, dat is door de zwangerschao wel wat veranderd gelukkig. Nog niet op en top (ruim 1,5 wk ongstrld zijn) maar goed...
En is et bij jou allemaal weer op gang gekomen?
Noerie, ik herken helemaal wat je zegt. Wij hebben alles gedaan uit liefde voor onze dochter. Onze eigen wensen en behoeften hebben we aan de kant gezet en het beste voor haar gedaan. Om zo'n beslissing te nemen is indd veel moed nodig.
Dolfijntje, wat rot dat je net op het vliegveld een klein meisje moest zien dat dezelfde naam als je dochter draagt. Dat is behoorlijk confronterend , vooral omdat het nog zo ontzettend vers is. Ik hoop dat het je gaat lukken om nog wel even te genieten. Je dochter zou ook zo graag willen dat je dat doet. Ik ben ervan overtuigd dat waar ze nu is, het erg mooi en fijn is voor haar. Er zal goed voor haar worden gezorgd en ze zal over jullie waken. Ik hoop dat je juist van de kleine dingetjes een beetje kan genieten.. Warme zonnestralen, een bord lekker eten, een lekker wijntje, de natuur/omgeving, etc
Vivamember, ik ben alweer voor de tweede keer ongesteld geweest na de curettage. Dat kwam allemaal aardig snel weer op gang gelukkig. Voor de zwangerschap had ik veel menstruatieproblemen, dat is door de zwangerschao wel wat veranderd gelukkig. Nog niet op en top (ruim 1,5 wk ongstrld zijn) maar goed...
En is et bij jou allemaal weer op gang gekomen?
