Zwanger
alle pijlers
Je kind verliezen tijdens de zwangerschap
dinsdag 12 oktober 2010 om 21:30
Hallo allemaal,
Ik schrijf hier al een tijdje mee via mijn eigen topic en van andere lotgenoten die ook hun kindje zijn verloren tijdens de zwangerschap.
Er zijn nu een aantal losse topics hierover, maar wellicht is er ook behoefte aan een topic waar we allemaal onze gevoelens en verhalen kunnen delen.
Voor wie mee wil schrijven....wees welkom!
Ik schrijf hier al een tijdje mee via mijn eigen topic en van andere lotgenoten die ook hun kindje zijn verloren tijdens de zwangerschap.
Er zijn nu een aantal losse topics hierover, maar wellicht is er ook behoefte aan een topic waar we allemaal onze gevoelens en verhalen kunnen delen.
Voor wie mee wil schrijven....wees welkom!
dinsdag 9 augustus 2011 om 06:59
Jill, hoe is de echo gegaan? Ben je weer een beetje gerustgesteld?
Konienke, wat raar dat niet iedereen op je werk is ingelicht! En je zou idd door het roddelen er wel vanuit gaan dat ze het weten.
Ik ben zelf op dinsdag bevallen om 17 uur, woensdag uit het ziekenhuis en donderdag heb ik de oudste al zelf naar de creche gebracht, ik moest mijzelf ook eerst door een hele rij huilende ouders heenwerken voordat ik überhaupt de school binnenkwam. Ik wilde juist sterk zijn en iedereen vloog mij huilend om de nek.
Toen ik een paar dagen later zelf naar school ging kwam ik ook allemaal oude bekende tegen die vroegen naar mijn zwangerschap, kon ik alles gaan uitleggen, want je zegt niet zomaar hij is overleden en loopt dan weg, mensen weten dan inderdaad niet waar ze moeten kijken. Ik weet wel niet hoe vaak ik heb gezegd: "Tsja, ook dát is het leven". Het is natuurlijk ook even een bom die je in het gesprek gooit, kan mij voorstellen dat de mensen schrikken en zich stom voelen omdat ze erna gevraagd hebben. Voor de meeste mensen is het toch een horrorscenario die ze zelf nooit hopen mee te maken en dan komt het opeens heel erg dichtbij.
Ik denk dat het ontwijken straks ook weer over is, sommige mensen weten nu eenmaal niet hoe ze moeten reageren en doen dan maar even helemaal niets. Je bent net terug en mensen willen al gauw voor jou invullen waar je wel en niet behoefte aan hebt.
Fijn is dat he, weer een ritme hebben! Ik hoop ook dat de schoolvakantie hier snel om is, zodat ik ook weer mijn ritme terugheb.
Konienke, wat raar dat niet iedereen op je werk is ingelicht! En je zou idd door het roddelen er wel vanuit gaan dat ze het weten.
Ik ben zelf op dinsdag bevallen om 17 uur, woensdag uit het ziekenhuis en donderdag heb ik de oudste al zelf naar de creche gebracht, ik moest mijzelf ook eerst door een hele rij huilende ouders heenwerken voordat ik überhaupt de school binnenkwam. Ik wilde juist sterk zijn en iedereen vloog mij huilend om de nek.
Toen ik een paar dagen later zelf naar school ging kwam ik ook allemaal oude bekende tegen die vroegen naar mijn zwangerschap, kon ik alles gaan uitleggen, want je zegt niet zomaar hij is overleden en loopt dan weg, mensen weten dan inderdaad niet waar ze moeten kijken. Ik weet wel niet hoe vaak ik heb gezegd: "Tsja, ook dát is het leven". Het is natuurlijk ook even een bom die je in het gesprek gooit, kan mij voorstellen dat de mensen schrikken en zich stom voelen omdat ze erna gevraagd hebben. Voor de meeste mensen is het toch een horrorscenario die ze zelf nooit hopen mee te maken en dan komt het opeens heel erg dichtbij.
Ik denk dat het ontwijken straks ook weer over is, sommige mensen weten nu eenmaal niet hoe ze moeten reageren en doen dan maar even helemaal niets. Je bent net terug en mensen willen al gauw voor jou invullen waar je wel en niet behoefte aan hebt.
Fijn is dat he, weer een ritme hebben! Ik hoop ook dat de schoolvakantie hier snel om is, zodat ik ook weer mijn ritme terugheb.
dinsdag 9 augustus 2011 om 14:41
Jep, de echo was weer goed. Een hele opluchting zeg. Ik weet wel dat dit (11 weken) nog niet heel veel zegt maar de grootste kans op een miskraam is over en daar was ik erg bang voor. Nu op naar de 20 weken echo, die heb ik met 19 weken dus dat schiet lekker op.
Daarnaast heb ik ook ong. om de 3 weken controle bij de gynaecoloog.
Daarnaast heb ik ook ong. om de 3 weken controle bij de gynaecoloog.
dinsdag 9 augustus 2011 om 20:19
*breekt in voor Suusje84*
Wat lief dat je nog aan ons denkt en hier een berichtje achterlaat. Hoe gaat het met jou en de kleine meid? Met mij gaat het super. Er is inmiddels een broertje onderweg voor M* . Hij is voor zover de termijn laat zien kerngezond. Een hele opluchting, maar het blijft spannend.
* breekt weer uit*
Voor alle dames hier. Heel veel sterkte met alles!
Wat lief dat je nog aan ons denkt en hier een berichtje achterlaat. Hoe gaat het met jou en de kleine meid? Met mij gaat het super. Er is inmiddels een broertje onderweg voor M* . Hij is voor zover de termijn laat zien kerngezond. Een hele opluchting, maar het blijft spannend.
* breekt weer uit*
Voor alle dames hier. Heel veel sterkte met alles!
dinsdag 9 augustus 2011 om 20:23
@ Jill
Jullie zoontje had dezelfde aandoening als de onze. Ik heb daarom bij deze zwangerschap al een screening gehad vóór de 20 weken ( wat op hetzelfde neer kwam als de 20 wk echo...). Is dit niet iets waar jullie ook voor in aanmerking komen? Vond ik erg prettig en geruststellend ( en wij krijgen weer een jongen).
Succes met de zwangerschap! Het blijft een spannende tijd...
Jullie zoontje had dezelfde aandoening als de onze. Ik heb daarom bij deze zwangerschap al een screening gehad vóór de 20 weken ( wat op hetzelfde neer kwam als de 20 wk echo...). Is dit niet iets waar jullie ook voor in aanmerking komen? Vond ik erg prettig en geruststellend ( en wij krijgen weer een jongen).
Succes met de zwangerschap! Het blijft een spannende tijd...
woensdag 10 augustus 2011 om 09:27
Floor, wat fijn dat je oo weer zwanger bent.
Ik heb nu best vaak een controle. Bij 13 weken, 15 weken en dan eind week 18 de GUO. daar ben ik wel heel blij mee! Ik merk dat ik best wel een beetje bang ben dat het een jongetje is en ons hetzelfde weer gaat overkomen. Maar bij jou gaat alles dus goed deze keer? Heerlijk!
Hoe vind jij het zwanger zijn tot nu toe? Hoe ver ben je nu?
Ik heb nu best vaak een controle. Bij 13 weken, 15 weken en dan eind week 18 de GUO. daar ben ik wel heel blij mee! Ik merk dat ik best wel een beetje bang ben dat het een jongetje is en ons hetzelfde weer gaat overkomen. Maar bij jou gaat alles dus goed deze keer? Heerlijk!
Hoe vind jij het zwanger zijn tot nu toe? Hoe ver ben je nu?
woensdag 10 augustus 2011 om 13:58
Fijn hè, om die controles te hebben. Dat heb je ook wel nodig om een beetje vertrouwen te krijgen in de zwangerschap. Ik vind het begin van de zwangerschap vrij belastend. Het is moeilijk om echt te genieten. Nu ik weet dat onze knul gezond lijkt te zijn kan ik langzaam wat meer genieten. Ik ben inmiddels 18 weken onderweg. Ik kijk dus nog wel erg uit naar de officiele 20 wk echo en het voelen van dagelijks leven. Dat zal ook vast geruststellend zijn. Door de mensen die ik hier heb leren kennen weet ik wat er allemaal kan gebeuren en dat heb ik ook in het ziekenhuis gezien. Daardoor ben ik niet alleen bang voor de aandoening die onze zoon had, maar voor zoveel meer dingen... Het zal gewoon niet onbezorgd zijn en ik kijk heel erg uit naar dat kleine warme lijfje. Dat zul je vast wel herkennen. De tijd lijkt soms ook voorbij te kruipen. Heb jij dat ook?
Ik hoop dat je stukje bij beetje wat vertrouwen gaat krijgen, maar dat zal vooral pas na de 18 a 20 wk zijn. In eerste instantie hoopte ik ook op een meid, zodat ik de aandoening kon schrappen. Zodra ik wist dat hij gezond was en ik vervolgens het geslacht hoorde, viel toch die angst van me af. De obstructie ontstaat natuurlijk al relatief vroeg. Dit had dan al gezien moeten worden.
Wat ik ook merk is dat ik bij deze zwangerschap nu nog nauwelijks leven voel, maar bij de vorige zwangerschap dat veel eerder was. Waarschijnlijk doordat er nu gewoon voldoende vruchtwater aanwezig is. Ik werd daar dan ook weer erg onzeker van... Dus mocht je het herkennen straks, no worries.
Ik hoop dat je stukje bij beetje wat vertrouwen gaat krijgen, maar dat zal vooral pas na de 18 a 20 wk zijn. In eerste instantie hoopte ik ook op een meid, zodat ik de aandoening kon schrappen. Zodra ik wist dat hij gezond was en ik vervolgens het geslacht hoorde, viel toch die angst van me af. De obstructie ontstaat natuurlijk al relatief vroeg. Dit had dan al gezien moeten worden.
Wat ik ook merk is dat ik bij deze zwangerschap nu nog nauwelijks leven voel, maar bij de vorige zwangerschap dat veel eerder was. Waarschijnlijk doordat er nu gewoon voldoende vruchtwater aanwezig is. Ik werd daar dan ook weer erg onzeker van... Dus mocht je het herkennen straks, no worries.
woensdag 10 augustus 2011 om 15:48
Floor, wat je zegt is herken ik helemaal!
Ik ben niet alleen bang voor dezelfde aandoening maar voor alles wat ik nu om mij heen gehoord heb. Soms denk ik wel eens, ik weet nu veel te veel en dat maakt de zwangerschap misschien zwaarder dan nodig is.
Ik kijk er heel erg naar uit om een goede echo te hebben rond de 20 weken en leven te voelen. Ik hoorde iedereen altijd wel over en trillend gevoel, een vlindertje dat fladderde maar dat heb ik nooit gehad. Het waren meteen hele duidelijke schopjes en ik denk ook dat dat met het ontbreken van het vruchtwater te maken had.
Praat me er niet van hoe langzaam de tijd gaat. Ik wil deze eerste weken wel weg kijken! Ik kan me nu nog niet voorstellen dat ik deze keer wel een dikke buik ga krijgen, echt een kinderkamer kan inrichten, kleertjes kan kopen, en echt een
kindje krijg. Ik heb die 2e 20 weken heel erg gemist bij mijn vorige zwangerschap. Tot die tijd was ik erg gereserveerd, na de 20 weken echo zou ik los. Maar dat liep helaas totaal anders.
Nog even een persoonlijke vraag, zijn jij en je ex weer samen gekomen? Of heb je inmiddels een nieuwe man ontmoet? Heel veel succes met deze zwangerschap. Kom je af en toe nog even laten weten hoe het gaat?
Ik ben niet alleen bang voor dezelfde aandoening maar voor alles wat ik nu om mij heen gehoord heb. Soms denk ik wel eens, ik weet nu veel te veel en dat maakt de zwangerschap misschien zwaarder dan nodig is.
Ik kijk er heel erg naar uit om een goede echo te hebben rond de 20 weken en leven te voelen. Ik hoorde iedereen altijd wel over en trillend gevoel, een vlindertje dat fladderde maar dat heb ik nooit gehad. Het waren meteen hele duidelijke schopjes en ik denk ook dat dat met het ontbreken van het vruchtwater te maken had.
Praat me er niet van hoe langzaam de tijd gaat. Ik wil deze eerste weken wel weg kijken! Ik kan me nu nog niet voorstellen dat ik deze keer wel een dikke buik ga krijgen, echt een kinderkamer kan inrichten, kleertjes kan kopen, en echt een
kindje krijg. Ik heb die 2e 20 weken heel erg gemist bij mijn vorige zwangerschap. Tot die tijd was ik erg gereserveerd, na de 20 weken echo zou ik los. Maar dat liep helaas totaal anders.
Nog even een persoonlijke vraag, zijn jij en je ex weer samen gekomen? Of heb je inmiddels een nieuwe man ontmoet? Heel veel succes met deze zwangerschap. Kom je af en toe nog even laten weten hoe het gaat?
woensdag 10 augustus 2011 om 16:08
Inderdaad, je weet nu te veel... Dat was in het begin een troost. Je bent niet de enige die zo iets dergelijks meemaakt. Maar er zit zeker een keerzijde aan.
Ik kan me voorstellen dat je heel erg naar de 20 weken echo toe leeft. Tot die tijd heb je weinig houvast, tenminste dat was mijn ervaring. En het wachten tot 20 weken.... ja dat duurt lang.
Ik was ook bij de vorige zwangerschap erg op mijn hoede. Daarom heb ik toen ook niks aangeschaft. Mijn gevoel over deze zwangerschap was niet goed en bleek dus terecht te zijn. Nu heb ik zelfs al bij 14 weken een babykamer besteld. Ik stond er versteld van dat ik dat durfde! Blijkbaar voelt deze zwangerschap van binnen wél goed. Durf jij al iets te kopen en/of vooruit te denken?
Bijzonder wat je zegt, over het duidelijke getrappel bij de vorige zwangerschap. Dat had ik ook en ik stond er versteld van dat ik dat al voelde zo snel ( bij 14wk). Daarom werd ik juist onzeker dat ik bij deze zwangerschap maar niks voelde ( of ondefinieerbaar...). Maar dat is inderdaad prima verklaarbaar door het vruchtwater.
De vorige zwangerschap was overigens niet gepland. Nu heb ik een fantastische vent gevonden en is deze zwangerschap door beiden gepland en gewenst.
Ik lees hier nog steeds, en lees ook weleens bij de Prikbitches. Super dat je toch zonder traject zwanger bent geraakt! Ik ga je zeker nog volgen hoe het allemaal gaat lopen, maar ik weet zeker dat het goed komt . En tussendoor zal ik hier nog wel een update achterlaten.
Ik hoop in ieder geval dat voor jou en alle andere zwangeren er toch een tijd komt van genieten tijdens de zwangerschap.
Ik kan me voorstellen dat je heel erg naar de 20 weken echo toe leeft. Tot die tijd heb je weinig houvast, tenminste dat was mijn ervaring. En het wachten tot 20 weken.... ja dat duurt lang.
Ik was ook bij de vorige zwangerschap erg op mijn hoede. Daarom heb ik toen ook niks aangeschaft. Mijn gevoel over deze zwangerschap was niet goed en bleek dus terecht te zijn. Nu heb ik zelfs al bij 14 weken een babykamer besteld. Ik stond er versteld van dat ik dat durfde! Blijkbaar voelt deze zwangerschap van binnen wél goed. Durf jij al iets te kopen en/of vooruit te denken?
Bijzonder wat je zegt, over het duidelijke getrappel bij de vorige zwangerschap. Dat had ik ook en ik stond er versteld van dat ik dat al voelde zo snel ( bij 14wk). Daarom werd ik juist onzeker dat ik bij deze zwangerschap maar niks voelde ( of ondefinieerbaar...). Maar dat is inderdaad prima verklaarbaar door het vruchtwater.
De vorige zwangerschap was overigens niet gepland. Nu heb ik een fantastische vent gevonden en is deze zwangerschap door beiden gepland en gewenst.
Ik lees hier nog steeds, en lees ook weleens bij de Prikbitches. Super dat je toch zonder traject zwanger bent geraakt! Ik ga je zeker nog volgen hoe het allemaal gaat lopen, maar ik weet zeker dat het goed komt . En tussendoor zal ik hier nog wel een update achterlaten.
Ik hoop in ieder geval dat voor jou en alle andere zwangeren er toch een tijd komt van genieten tijdens de zwangerschap.
woensdag 10 augustus 2011 om 23:23
Floor, ontzettend gefeliciteerd! Krijg gewoon tranen in mijn ogen hiervan, het is je zo gegund dat je geluk bent met je vriend en zwanger van je tweede kindje! Ik hoop dat alles helemaal goed gaat en je deze keer kunt genieten van alles wat komen gaat!!!!!!
Hier gaat alles heel goed.
Veel geluk met alles
Sorry voor zo'n vrolijk bericht op zo'n verdrietig forum!
Hier gaat alles heel goed.
Veel geluk met alles
Sorry voor zo'n vrolijk bericht op zo'n verdrietig forum!
vrijdag 12 augustus 2011 om 08:34
Goedemorgen allemaal. Mooi te lezen dat er ook positieve verhalen zijn hIer nu. Dat moet ook. Vandaag denk ik een beter dagje hier. Werd vanochtend redelijk goed wakker.
Volgende week naar ziekenhuis, heel benieuwd of we medische molen weer in mogen. Denk dat we nog maandje moeten wachten, ben nog niet alle zwangerschapskilo's kwijt helaas en dat was een voorwaarde. We zullen zien, het lijkt me wel stik eng.
En mocht ik nog een keer zwanger raken, bij mij stopt de angst niet na de 20 weken zoals ik hierboven allemaal lees. Alles was goed tot week 32. We hebben haar kamertje nog steeds gewoon gemeubileerd staan, alleen de deur blijft dicht. Ik heb wel de kledingkast leeggemaakt en alle kleerjes in een grote doos gedaan.
Even douchen nu en dan weer dagje hard werken. En laten we met z'n allen hopen op een heel blij 2012 voor ons allemaal.
X
Volgende week naar ziekenhuis, heel benieuwd of we medische molen weer in mogen. Denk dat we nog maandje moeten wachten, ben nog niet alle zwangerschapskilo's kwijt helaas en dat was een voorwaarde. We zullen zien, het lijkt me wel stik eng.
En mocht ik nog een keer zwanger raken, bij mij stopt de angst niet na de 20 weken zoals ik hierboven allemaal lees. Alles was goed tot week 32. We hebben haar kamertje nog steeds gewoon gemeubileerd staan, alleen de deur blijft dicht. Ik heb wel de kledingkast leeggemaakt en alle kleerjes in een grote doos gedaan.
Even douchen nu en dan weer dagje hard werken. En laten we met z'n allen hopen op een heel blij 2012 voor ons allemaal.
X
zaterdag 13 augustus 2011 om 15:08
@ dolfijntje, hoe is het met jou... hoopte zo voor je dat je cryo bleef plakken. Hoe ziet de vervolgbehandeling er voor jullie uit, ben daar niet zo in thuis.
@ puck, heel herkenbaar het gevoel dat de 20 weken echo niet de angst dat het dan goed gaat vermindert.
Mogelijk geeft de 20 weken echo wat meer vertrouwen aan de anderen, al denk ik dat voor iedereen de geruststelling er pas helemaal zal zijn op het moment dat er een levend babytje op de buik wordt gelegd.
Was er maar een toverstokje, die de angst kan wegnemen en het vertrouwen geeft.
Hier veel gedachten... lijkt wel of ik ze niet stil kan krijgen. Doordat er geen oorzaak voor het overlijden van ons meisje is gevonden, kan ik de gedachte niet uitzetten dat het misschien iets in mij is. Zodra mijn buik/lichaam een vervelend signaal geeft, gaat het radartje in mijn hoofd draaien en ontspoort soms in een wervelwind. Heb bedacht om misschien accupunctuur te gaan doen.. misschien wordt het dan wat rustiger in mijn hoofd en krijg ik wat meer vertrouwen in mijn lichaam. Heb al eerder iets gelezen geloof van dolfijntje die dat deed, wat zijn de ervaringen hier over accupunctuur?
@ jill
@ floor wat een mooi nieuws, geniet van de mooie en bijzondere momenten.
Herken nu meer het bedompte gevoel dat op dit topic werd genoemd bij het zien van zwangeren, baby's. Eerder gaf het een leeg gevoel en nu een leeg gevoel en een verhoogd verdikkie gevoel. De babyboom op het werk barst ook los en tjah dat is wel dichtbij en simpelweg klote.
Kan het handelen en toch soms voelt het zo verdomd leeg van binnen.
@Puck poeh dat zijn wel heel veel zwangeren/baby's om je heen.
@ dolfijntje, knap dat je bij je vriendin op bezoek bent gegaan eerst zonder en vervolgens met de kleine van haar erbij. Hoe is het gegaan? Herken ook wat je zei van niet teveel of te lang erbij stilstaan hoe het had kunnen zijn o.a. bij het zien van anderen met een baby, lastig blijft het wel.
Het blijft knokken met gedachten, veel mooie momenten om aan terug te denken... alleen je kunt ze niet delen.. de wereld gaat (nog steeds) verder.. de buitenkant van mij gaat verder... de binnenkant zit soms vast in een doolhof van gedachten en emotie.
@vivje, zwaai en zonnestralen terug. Wat bijzonder dat je uitgerekend bent op de dag dat dit jaar ons meisje was uitgerekend.
liefs
@ puck, heel herkenbaar het gevoel dat de 20 weken echo niet de angst dat het dan goed gaat vermindert.
Mogelijk geeft de 20 weken echo wat meer vertrouwen aan de anderen, al denk ik dat voor iedereen de geruststelling er pas helemaal zal zijn op het moment dat er een levend babytje op de buik wordt gelegd.
Was er maar een toverstokje, die de angst kan wegnemen en het vertrouwen geeft.
Hier veel gedachten... lijkt wel of ik ze niet stil kan krijgen. Doordat er geen oorzaak voor het overlijden van ons meisje is gevonden, kan ik de gedachte niet uitzetten dat het misschien iets in mij is. Zodra mijn buik/lichaam een vervelend signaal geeft, gaat het radartje in mijn hoofd draaien en ontspoort soms in een wervelwind. Heb bedacht om misschien accupunctuur te gaan doen.. misschien wordt het dan wat rustiger in mijn hoofd en krijg ik wat meer vertrouwen in mijn lichaam. Heb al eerder iets gelezen geloof van dolfijntje die dat deed, wat zijn de ervaringen hier over accupunctuur?
@ jill
@ floor wat een mooi nieuws, geniet van de mooie en bijzondere momenten.
Herken nu meer het bedompte gevoel dat op dit topic werd genoemd bij het zien van zwangeren, baby's. Eerder gaf het een leeg gevoel en nu een leeg gevoel en een verhoogd verdikkie gevoel. De babyboom op het werk barst ook los en tjah dat is wel dichtbij en simpelweg klote.
Kan het handelen en toch soms voelt het zo verdomd leeg van binnen.
@Puck poeh dat zijn wel heel veel zwangeren/baby's om je heen.
@ dolfijntje, knap dat je bij je vriendin op bezoek bent gegaan eerst zonder en vervolgens met de kleine van haar erbij. Hoe is het gegaan? Herken ook wat je zei van niet teveel of te lang erbij stilstaan hoe het had kunnen zijn o.a. bij het zien van anderen met een baby, lastig blijft het wel.
Het blijft knokken met gedachten, veel mooie momenten om aan terug te denken... alleen je kunt ze niet delen.. de wereld gaat (nog steeds) verder.. de buitenkant van mij gaat verder... de binnenkant zit soms vast in een doolhof van gedachten en emotie.
@vivje, zwaai en zonnestralen terug. Wat bijzonder dat je uitgerekend bent op de dag dat dit jaar ons meisje was uitgerekend.
liefs
zaterdag 13 augustus 2011 om 17:30
Viva, een dikke Het lijkt me vreselijk om geen oorzaak van het overlijden te weten. Ik ben elke keer "blij" als ik de foto van Jasmijn zie want daarop zie je duidelijk dat ze niet gezond was. En wat je schrijft over dat malen in je hoofd: erg herkenbaar Mij helpt acupunctuur dus echt goed. Ik heb me deze week weer erg slecht gevoeld, neerslachtig en gewoon de wereld niet meer zien zitten. Gisteren naar de acupunctuur geweest en ik voel me vandaag echt stukken beter. Toeval? Misschien, maar ik word er sowieso altijd rustiger van, slaap beter en heb minder pijn in mijn hoofd. Ik ga er naar 1 in Utrecht, dus als je daar in de buurt woont kan ik je het adres wel mailen.
Puck, wat fijn dat je je wat beter voelt. Koester die dagen en hopelijk worden het er steeds meer.
Floor, wat fijn dat je weer zwanger bent en dat je zoveel vertrouwen hebt.
Jill, wat heerlijk dat de echo weer goed was. Op naar de 13 weken! Stapje voor stapje. Je komt er wel
Viva, mijn vervolgtraject (icsi) in het kort: nu aan de anticonceptiepil (heel tegenstrijdig als je zwanger wilt worden), vanaf begin september elke dag mijzelf 2 injecties geven om meerdere follikels/eitjes te kweken, half september de punctie en dan 4 dagen later (hopelijk) een terugplaatsing van een embryo. En dan weet ik 2 weken later of ik zwanger ben of niet. Vorig jaar ben ik ook zwanger geworden in september, hopelijk is september een goede maand voor me.
Verder gaat het nu dus weer wat beter met me. Ik schrik alleen af en toe op mijn werk, deze week bijvoorbeeld kwam een moeder met dezelfde maxicosi als wij binnen. Of een kindje met dezelfde kleertjes die wij gekocht hebben. Dan schrik ik even, het is zo onverwachts en tijdens mijn werk, dus niet echt fijn. Maar goed, gelukkig niet elke dag. Mijn werk kost me heel veel energie. Ik moet echt mijn gevoel compleet uit zetten, niet aan mijn situatie denken en dat afsluiten. Dat gaat gelukkig erg goed, maar het kost energie. Vooral de kindjes die in juni zijn geboren, vind ik moeilijk om te zien. Maar het is mijn werk, dus ik zal wel moeten. Kan moeilijk een selectie maken: alleen kindjes die niet in juni zijn geboren
Puck, wat fijn dat je je wat beter voelt. Koester die dagen en hopelijk worden het er steeds meer.
Floor, wat fijn dat je weer zwanger bent en dat je zoveel vertrouwen hebt.
Jill, wat heerlijk dat de echo weer goed was. Op naar de 13 weken! Stapje voor stapje. Je komt er wel
Viva, mijn vervolgtraject (icsi) in het kort: nu aan de anticonceptiepil (heel tegenstrijdig als je zwanger wilt worden), vanaf begin september elke dag mijzelf 2 injecties geven om meerdere follikels/eitjes te kweken, half september de punctie en dan 4 dagen later (hopelijk) een terugplaatsing van een embryo. En dan weet ik 2 weken later of ik zwanger ben of niet. Vorig jaar ben ik ook zwanger geworden in september, hopelijk is september een goede maand voor me.
Verder gaat het nu dus weer wat beter met me. Ik schrik alleen af en toe op mijn werk, deze week bijvoorbeeld kwam een moeder met dezelfde maxicosi als wij binnen. Of een kindje met dezelfde kleertjes die wij gekocht hebben. Dan schrik ik even, het is zo onverwachts en tijdens mijn werk, dus niet echt fijn. Maar goed, gelukkig niet elke dag. Mijn werk kost me heel veel energie. Ik moet echt mijn gevoel compleet uit zetten, niet aan mijn situatie denken en dat afsluiten. Dat gaat gelukkig erg goed, maar het kost energie. Vooral de kindjes die in juni zijn geboren, vind ik moeilijk om te zien. Maar het is mijn werk, dus ik zal wel moeten. Kan moeilijk een selectie maken: alleen kindjes die niet in juni zijn geboren
zaterdag 13 augustus 2011 om 18:28
Hoi dolfijntje,
Heb je een uitnodiging gestuurd, volgens mij kan ik alleen op die manier je een berichtje sturen, is die aangekomen?
Pittig het traject...enerzijds biedt het de hoop op de komst van een klein broertje of zusje anderzijds zal het zenuwslopend zijn.
Hoe sta je daar in?
Mag ik vragen wat je precies voor werk doet? Energieslopend inderdaad, heb je voldoende tijd/ruimte om jezelf op te laden?
Blijft rot die baaldagen om het enigszins positief een naam te geven... voelt dan zo leeg... een geluidsdichte ruimte om even lekker te kunnen schreeuwen zou niet gek zijn ... maar goed die is er niet niet.. dus blijft er die stilte... om dol van te worden af en toe.
Heb je een uitnodiging gestuurd, volgens mij kan ik alleen op die manier je een berichtje sturen, is die aangekomen?
Pittig het traject...enerzijds biedt het de hoop op de komst van een klein broertje of zusje anderzijds zal het zenuwslopend zijn.
Hoe sta je daar in?
Mag ik vragen wat je precies voor werk doet? Energieslopend inderdaad, heb je voldoende tijd/ruimte om jezelf op te laden?
Blijft rot die baaldagen om het enigszins positief een naam te geven... voelt dan zo leeg... een geluidsdichte ruimte om even lekker te kunnen schreeuwen zou niet gek zijn ... maar goed die is er niet niet.. dus blijft er die stilte... om dol van te worden af en toe.
zondag 14 augustus 2011 om 10:03
Viva, ik heb je uitnodiging niet gekregen, maar je kan altijd mailen op dolfijntje01 @ hotmail.nl (let op de .nl)
Ik ben verpleegkundige op het consultatiebureau, vandaar dat ik elke dag baby's zie.
En het icsi traject is behoorlijk pittig ja, het blijft 1 groot spanningsveld: groeien er genoeg follikels, zijn het er niet teveel, niet te weinig, om de dag naar het ziekenhuis om dat te meten. Daarna de pijnlijke punctie en dan de vraag of er uberhaupt bevruchtingen zullen zijn en welke kwaliteit. Dan de terugplaatsing en hormonen gebruiken om de innesteling te bevorderen. Het gekke is dat ik op dat moment niet bezig ben voor een broertje of zusje, maar meer voor een positieve test Maf he? Al ben ik er nu wel mee bezig hoor, zo van, stel dat het lukt, etc. Ik hoop alleen zo dat ik wel kan genieten van de zwangerschap, maar als ik dan de berichtjes lees van de meiden hier, dan word ik toch een beetje bang.
Wat voor werk doe jij eigenlijk?
Ik ben verpleegkundige op het consultatiebureau, vandaar dat ik elke dag baby's zie.
En het icsi traject is behoorlijk pittig ja, het blijft 1 groot spanningsveld: groeien er genoeg follikels, zijn het er niet teveel, niet te weinig, om de dag naar het ziekenhuis om dat te meten. Daarna de pijnlijke punctie en dan de vraag of er uberhaupt bevruchtingen zullen zijn en welke kwaliteit. Dan de terugplaatsing en hormonen gebruiken om de innesteling te bevorderen. Het gekke is dat ik op dat moment niet bezig ben voor een broertje of zusje, maar meer voor een positieve test Maf he? Al ben ik er nu wel mee bezig hoor, zo van, stel dat het lukt, etc. Ik hoop alleen zo dat ik wel kan genieten van de zwangerschap, maar als ik dan de berichtjes lees van de meiden hier, dan word ik toch een beetje bang.
Wat voor werk doe jij eigenlijk?
woensdag 17 augustus 2011 om 13:13
Puck, fijn te lezen dat je een betere dag had. Hen je het gesprek in het ziekenhuis al gehad? Deze week toch? Ik snap helemaal dat de 20 weken echo jou niets zegt. Jouw verhaal zit ook wel in mij hoofd maar probeer kan dat iets beter loslaten dan wij wat zelf hebben meegemaakt. Anders wordt de hele zwangerschap een hel. Vind het zo al pittig genoeg!
Dolfijn, jouw werk lijkt mij heel leuk maar na wat je hebt meegemaakt ook heel pittig. Je hebt eerder een burm out gehad las ik, denk je goed om jezelf? Hoe voel je je op dit moment?
Ik schrijf bijna niet meer bij de pb omdat ik mijn gevoel daar niet zo gepast vind. Ben ik spontaan zwanger geworden, voel ik me over het algemeen alleen angstig. Wil daar niet lopen klagen.
Vivamember, soms wil je gewoon lekker schreeuwen. Ik had dat vlak na de (stomme) 20 weken echo, ik had zo'n zin om even een stuk te rennen. Alle frustraties eruit lopen.
Ik heb dus vorige week een echo gehad en voelde met daarna best rustig. Nu na een week komt weer het gevoel terug, zou het nog wel goed zijn? Ben zo bang dat ik iets verkeerd doe of heb gedaan waardoor er weer een afwijking is. We hebben nog steeds geen mensen verteld van de zwangerschap. Hoop dat volgende week de echo weer goed is en dat een zetje geeft zodat ik het onze vrienden durf te vertellen. Merk dat ik nog heel bang en om eerst blij te vertellen dat ik zwanger ben en daarna moet zeggen dat het toch niet goed is.
Aan de andere kant, het gaat toch niet 2 x achter elkaar mis....? Tuurlijk alles kan maar toch...
Dolfijn, jouw werk lijkt mij heel leuk maar na wat je hebt meegemaakt ook heel pittig. Je hebt eerder een burm out gehad las ik, denk je goed om jezelf? Hoe voel je je op dit moment?
Ik schrijf bijna niet meer bij de pb omdat ik mijn gevoel daar niet zo gepast vind. Ben ik spontaan zwanger geworden, voel ik me over het algemeen alleen angstig. Wil daar niet lopen klagen.
Vivamember, soms wil je gewoon lekker schreeuwen. Ik had dat vlak na de (stomme) 20 weken echo, ik had zo'n zin om even een stuk te rennen. Alle frustraties eruit lopen.
Ik heb dus vorige week een echo gehad en voelde met daarna best rustig. Nu na een week komt weer het gevoel terug, zou het nog wel goed zijn? Ben zo bang dat ik iets verkeerd doe of heb gedaan waardoor er weer een afwijking is. We hebben nog steeds geen mensen verteld van de zwangerschap. Hoop dat volgende week de echo weer goed is en dat een zetje geeft zodat ik het onze vrienden durf te vertellen. Merk dat ik nog heel bang en om eerst blij te vertellen dat ik zwanger ben en daarna moet zeggen dat het toch niet goed is.
Aan de andere kant, het gaat toch niet 2 x achter elkaar mis....? Tuurlijk alles kan maar toch...
woensdag 17 augustus 2011 om 14:15
Jill,
wat je schrijft over het nog niet vertellen is heel erg herkenbaar. Het liefst hield ik mijn mond tot minimaal 20 weken!
Dat is helaas onmogelijk, tenzij je uberslank blijft, maar ik heb al een behoorlijke buik.... Ik bedenk me ook regelmatig, dit gebeurt niet nog een keer. Maar.... er zijn zoveel dingen die kunnen gebeuren ( zie alleen al dit topic). Blijft moeilijk, hoor. Je gaat nu vooral voor het eindresultaat, tenminste dat doe ik.
Mijn ervaring nu is dat na een goede echo je even een boost krijgt, maar dat dit in de loop der tijd afzwakt ( zelfs na de uitgebreide echo...). Ik kan niet anders dan accepteren dat het zo is.... Ik kijk uit naar de geboorte! Jij vast ook.
Dolfijntje,
Pittige baan gezien hetgeen wat je mee hebt gemaakt (en nog steeds met het ICSI traject). Ik hoop dat een volgende poging lukt.
Aan de andere dames, bedankt voor jullie felicitatie!
Ik wou dat ik dit topic nooit had hoeven openen, maar ben blij dat ook jullie wat verlichting vinden hier.
wat je schrijft over het nog niet vertellen is heel erg herkenbaar. Het liefst hield ik mijn mond tot minimaal 20 weken!
Dat is helaas onmogelijk, tenzij je uberslank blijft, maar ik heb al een behoorlijke buik.... Ik bedenk me ook regelmatig, dit gebeurt niet nog een keer. Maar.... er zijn zoveel dingen die kunnen gebeuren ( zie alleen al dit topic). Blijft moeilijk, hoor. Je gaat nu vooral voor het eindresultaat, tenminste dat doe ik.
Mijn ervaring nu is dat na een goede echo je even een boost krijgt, maar dat dit in de loop der tijd afzwakt ( zelfs na de uitgebreide echo...). Ik kan niet anders dan accepteren dat het zo is.... Ik kijk uit naar de geboorte! Jij vast ook.
Dolfijntje,
Pittige baan gezien hetgeen wat je mee hebt gemaakt (en nog steeds met het ICSI traject). Ik hoop dat een volgende poging lukt.
Aan de andere dames, bedankt voor jullie felicitatie!
Ik wou dat ik dit topic nooit had hoeven openen, maar ben blij dat ook jullie wat verlichting vinden hier.
donderdag 18 augustus 2011 om 19:38
Floor en Jill wat klinkt een volgende zwangerschap heftig zeg.... Pffffff! Heel moeilijk lijkt me dat, al die gevoelens steeds. Het niet durven geloven en geen vertrouwen hebben.
Oh wat zou het toch fijn zijn als je de tijd vooruit kon zetten en huppa "gewoon" een huilend nat kindje op je buik hebben liggen. Wat zou dat toch fijn zijn. Ik hoop voor jullie dat de tijd snel zal gaan.
Hier gaat het redelijk. Ben erg in mijn hoofd bezig met de volgende icsi-poging en nog niet echt met zwanger worden. Merk wel dat het verdriet erg op de loer ligt en ik moet proberen om wat meer te ontspannen. Ik trek me de kleinste dingen aan en kan keihard huilen om niks. Nou ja, niks, blijkt dat toch weer het verdriet om Jasmijn te zijn.
Gisteren had ik een vergadering op mijn werk en wat was dat weer zwaar. Ik zie mijn collega's zelden, alleen op de vergaderingen die zo'n 4 keer per jaar zijn. Nu kwamen er zoveel collega's naar me toe om te vragen hoe het ging, dat het allemaal weer even teveel werd. Het is zo lief bedoeld, maar het is dan weer zo duidelijk dat ik gewoon een dochter heb verloren. Bij de zoveelste vraag heb ik gezegd dat het niet goed ging en dat ze liever maar niet verder moest vragen. Begreep ze gelukkig erg goed en vanaf toen heb ik dat steeds gezegd. Scheelde een hoop tranen
Floor, ik ben ook heel "blij" dat je dit topic hebt geopend. Vreselijk dat het er moet zijn, maar fijn dat we hier onze harten kunnen luchten.
Oh wat zou het toch fijn zijn als je de tijd vooruit kon zetten en huppa "gewoon" een huilend nat kindje op je buik hebben liggen. Wat zou dat toch fijn zijn. Ik hoop voor jullie dat de tijd snel zal gaan.
Hier gaat het redelijk. Ben erg in mijn hoofd bezig met de volgende icsi-poging en nog niet echt met zwanger worden. Merk wel dat het verdriet erg op de loer ligt en ik moet proberen om wat meer te ontspannen. Ik trek me de kleinste dingen aan en kan keihard huilen om niks. Nou ja, niks, blijkt dat toch weer het verdriet om Jasmijn te zijn.
Gisteren had ik een vergadering op mijn werk en wat was dat weer zwaar. Ik zie mijn collega's zelden, alleen op de vergaderingen die zo'n 4 keer per jaar zijn. Nu kwamen er zoveel collega's naar me toe om te vragen hoe het ging, dat het allemaal weer even teveel werd. Het is zo lief bedoeld, maar het is dan weer zo duidelijk dat ik gewoon een dochter heb verloren. Bij de zoveelste vraag heb ik gezegd dat het niet goed ging en dat ze liever maar niet verder moest vragen. Begreep ze gelukkig erg goed en vanaf toen heb ik dat steeds gezegd. Scheelde een hoop tranen
Floor, ik ben ook heel "blij" dat je dit topic hebt geopend. Vreselijk dat het er moet zijn, maar fijn dat we hier onze harten kunnen luchten.
maandag 22 augustus 2011 om 13:05
Dolfijn, het blijft soms zoeken naar een balans tussen erover willen praten met mensen, collega's, familie, vrienden. De ene keer lukt dat prima en heb je er ook behoefte aan om je verhaal te doen en de andere keer wil je liever gewoon je werk doen. Goed dat je dat kunt aangeven.
Even een vraag aan Floor. Werd jou buik deze zwangerschap ook veel sneller dik. Ik heb nu denk ik een buik die ik bij de andere zwangerschap met 16/17 weken had. Zou dy door het vruchtwater komen? Of omdat het de tweede zwangerschap is?
Heb jij rond de 13 weken ook een echo gehad? Wat kun je dan verwachten? Zoude ze nu al iets kunnen zien als het niet goed is of komt dat pas later? Ik las op mijn app dat de baby nu al beging te drinken van het vruchtwater en af en toe plast.
Ik heb morgen weer een echo ( 13 weken) en vind het weer ontzettend spannend!
Even een vraag aan Floor. Werd jou buik deze zwangerschap ook veel sneller dik. Ik heb nu denk ik een buik die ik bij de andere zwangerschap met 16/17 weken had. Zou dy door het vruchtwater komen? Of omdat het de tweede zwangerschap is?
Heb jij rond de 13 weken ook een echo gehad? Wat kun je dan verwachten? Zoude ze nu al iets kunnen zien als het niet goed is of komt dat pas later? Ik las op mijn app dat de baby nu al beging te drinken van het vruchtwater en af en toe plast.
Ik heb morgen weer een echo ( 13 weken) en vind het weer ontzettend spannend!