Zwanger
alle pijlers
Kinderwens met ADHD, paniek en vermoeidheid...???
donderdag 8 augustus 2013 om 22:40
Hallo,
Ik ben 24 jaar en woon samen met mijn vriend (23 jaar).
Ik ben al een aantal jaren bekend met een paniekstoornis en heb hier veel therapie en begeleiding voor gehad. Nog steeds slik ik medicatie (sertraline, een antidepressiva tegen angst en stemmingswisselingen) en ben ik onder begeleiding van een psychiater en een persoonlijk begeleider (3x per week). Die laatste meer vanwege mijn ADHD klachten en moeite met structuur in het dagelijkse leven.
Mijn paniek heb ik eigenlijk het laatste jaar redelijk onder controle. Ik kan beter relativeren en weet mijn 'aanvallen' te voorkomen, meestal. Het komt nog maar zelden voor dat ze echt doorzetten, en mocht dit toch gebeuren, is er een signaleringsplan dat goed werkt. Zo weet ik zelf wat ik kan doen, mijn vriend weet wat hij kan doen en mijn PB'er ook.
Naast mijn paniekstoornis lijd ik aan POTS. Een syndroom wat een lage bloeddruk veroorzaakt, met flauwvallen als gevolg als ik te lang sta, trillerigheid, vermoeidheid en hartkloppingen. Hier heb ik lang mee rond gelopen zonder dat artsen wisten wat er aan de hand was, de meesten schoven het af op mijn psychische gesteldheid. Nu ik eindelijk juist ben gediagnosticeerd slik ik hier medicatie voor en komt het nog maar zelden voor dat ik werkelijk flauwval, alleen de vermoeidheid speelt me nog wel parten.
Door mijn ADHD, paniekstoornis en POTS ben ik in de Wajong beland en mag en kan ik niet werken. Ik ben bezig met het zoeken naar een geschikte dagbesteding, maar beschik pas kort over de indicatie hiervan, dus ben nog niet zover met deze zoektocht.
Enfin, ik heb een ontzettend grote kinderwens en wil deze heel graag vervullen. Mijn vriend wil ook kinderen, maar zegt er nu nog niet aan toe te zijn. Toch is hij de laatste tijd veel ermee bezig. Hij vraagt regelmatig hoe ik zou handelen in bepaalde situaties met kinderen. Bijvoorbeeld wat ik zou doen als ik me niet goed voel en mijn kind zou wegrennen. Of als ik zou gaan wandelen en ik word duizelig. Tal vragen, allemaal in de trant van mijn 'instabiliteit' icm een kind.
Ikzelf heb altijd gedacht; ik kan mijn verantwoording heus wel nemen, en op het moment zelf weet ik wel hoe te handelen, intuitief en met grote verantwoording naar mijn kind toe. Ik krijg echter steeds meer het idee dat mijn vriend er geen vertrouwen in heeft. Hij zegt ook altijd dat hij pas een kind wil als mijn situatie stabiel is. Ik weet niet of ik ooit wel stabiel zal worden. POTS is iets chronisch (en ongevaarlijk voor een kind), de paniekstoornis zal ik waarschijnlijk ook altijd wel met me meedragen en ADHD gaat ook niet over. Wel ben ik er altijd van overtuigd geweest dat ik een goede moeder zal zijn. Al heb ik nu het idee dat ik dat steeds moet bewijzen en dat ik mezelf steeds moet verdedigen. Ik begin steeds meer aan mezelf te twijfelen, terwijl ik dit eigenlijk niet fair vind... Ik moet toch gewoon een kind kunnen krijgen, ondanks mijn verleden en mijn gezondheidssituatie?
Ik vraag me af of er anderen zijn die in een soortgelijke situatie zitten, of om zich heen mee hebben gemaakt. Ik ben erg benieuwd of er meer mensen zijn die zich hierin herkennen. Ook ben ik benieuwd naar ervaringen voor, tijdens en na de zwangerschap van vrouwen met kinderen die bijvoorbeeld ook ADHD en/of een paniekstoornis hebben, en/of vermoeidheidsklachten hebben.
Alle tips/ervaringen zijn welkom. Ik zit er een beetje doorheen op het moment....
Ik ben 24 jaar en woon samen met mijn vriend (23 jaar).
Ik ben al een aantal jaren bekend met een paniekstoornis en heb hier veel therapie en begeleiding voor gehad. Nog steeds slik ik medicatie (sertraline, een antidepressiva tegen angst en stemmingswisselingen) en ben ik onder begeleiding van een psychiater en een persoonlijk begeleider (3x per week). Die laatste meer vanwege mijn ADHD klachten en moeite met structuur in het dagelijkse leven.
Mijn paniek heb ik eigenlijk het laatste jaar redelijk onder controle. Ik kan beter relativeren en weet mijn 'aanvallen' te voorkomen, meestal. Het komt nog maar zelden voor dat ze echt doorzetten, en mocht dit toch gebeuren, is er een signaleringsplan dat goed werkt. Zo weet ik zelf wat ik kan doen, mijn vriend weet wat hij kan doen en mijn PB'er ook.
Naast mijn paniekstoornis lijd ik aan POTS. Een syndroom wat een lage bloeddruk veroorzaakt, met flauwvallen als gevolg als ik te lang sta, trillerigheid, vermoeidheid en hartkloppingen. Hier heb ik lang mee rond gelopen zonder dat artsen wisten wat er aan de hand was, de meesten schoven het af op mijn psychische gesteldheid. Nu ik eindelijk juist ben gediagnosticeerd slik ik hier medicatie voor en komt het nog maar zelden voor dat ik werkelijk flauwval, alleen de vermoeidheid speelt me nog wel parten.
Door mijn ADHD, paniekstoornis en POTS ben ik in de Wajong beland en mag en kan ik niet werken. Ik ben bezig met het zoeken naar een geschikte dagbesteding, maar beschik pas kort over de indicatie hiervan, dus ben nog niet zover met deze zoektocht.
Enfin, ik heb een ontzettend grote kinderwens en wil deze heel graag vervullen. Mijn vriend wil ook kinderen, maar zegt er nu nog niet aan toe te zijn. Toch is hij de laatste tijd veel ermee bezig. Hij vraagt regelmatig hoe ik zou handelen in bepaalde situaties met kinderen. Bijvoorbeeld wat ik zou doen als ik me niet goed voel en mijn kind zou wegrennen. Of als ik zou gaan wandelen en ik word duizelig. Tal vragen, allemaal in de trant van mijn 'instabiliteit' icm een kind.
Ikzelf heb altijd gedacht; ik kan mijn verantwoording heus wel nemen, en op het moment zelf weet ik wel hoe te handelen, intuitief en met grote verantwoording naar mijn kind toe. Ik krijg echter steeds meer het idee dat mijn vriend er geen vertrouwen in heeft. Hij zegt ook altijd dat hij pas een kind wil als mijn situatie stabiel is. Ik weet niet of ik ooit wel stabiel zal worden. POTS is iets chronisch (en ongevaarlijk voor een kind), de paniekstoornis zal ik waarschijnlijk ook altijd wel met me meedragen en ADHD gaat ook niet over. Wel ben ik er altijd van overtuigd geweest dat ik een goede moeder zal zijn. Al heb ik nu het idee dat ik dat steeds moet bewijzen en dat ik mezelf steeds moet verdedigen. Ik begin steeds meer aan mezelf te twijfelen, terwijl ik dit eigenlijk niet fair vind... Ik moet toch gewoon een kind kunnen krijgen, ondanks mijn verleden en mijn gezondheidssituatie?
Ik vraag me af of er anderen zijn die in een soortgelijke situatie zitten, of om zich heen mee hebben gemaakt. Ik ben erg benieuwd of er meer mensen zijn die zich hierin herkennen. Ook ben ik benieuwd naar ervaringen voor, tijdens en na de zwangerschap van vrouwen met kinderen die bijvoorbeeld ook ADHD en/of een paniekstoornis hebben, en/of vermoeidheidsklachten hebben.
Alle tips/ervaringen zijn welkom. Ik zit er een beetje doorheen op het moment....
donderdag 8 augustus 2013 om 23:21
donderdag 8 augustus 2013 om 23:32
Wat mij toch iedere keer verbaast bij veel topics is het feit dat mensen niet kunnen werken met ADD, ADHD, autisme of weet ik wat voor aandoening, maar dan weer wel voor een kindje kunnen zorgen. Wat mij dan weer 100x intensiever lijkt, omdat je 24/7 voor een kind klaar moet staan. Dan moet je toch ook een klein baantje aankunnen?
Nederland heeft verhoudingsgewijs de meeste arbeidsongeschikten, maar ik vraag mij toch wel eens af of iedereen nu echt wel zo arbeidsongeschikt is.
Nederland heeft verhoudingsgewijs de meeste arbeidsongeschikten, maar ik vraag mij toch wel eens af of iedereen nu echt wel zo arbeidsongeschikt is.
donderdag 8 augustus 2013 om 23:45
quote:Banba schreef op 08 augustus 2013 @ 23:18:
Vanwaar de haast? Je bent pas 24. Ik denk dat je er goed aan doet om eerst nog een paar jaar te investeren om meer balans en stabiliteit in je leven te brengen. Op die manier kun je straks met (meer) vertrouwen aan kinderen beginnen.Helemaal eens.
Vanwaar de haast? Je bent pas 24. Ik denk dat je er goed aan doet om eerst nog een paar jaar te investeren om meer balans en stabiliteit in je leven te brengen. Op die manier kun je straks met (meer) vertrouwen aan kinderen beginnen.Helemaal eens.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
donderdag 8 augustus 2013 om 23:55
quote:jollie schreef op 08 augustus 2013 @ 23:32:
Wat mij toch iedere keer verbaast bij veel topics is het feit dat mensen niet kunnen werken met ADD, ADHD, autisme of weet ik wat voor aandoening, maar dan weer wel voor een kindje kunnen zorgen. Wat mij dan weer 100x intensiever lijkt, omdat je 24/7 voor een kind klaar moet staan. Dan moet je toch ook een klein baantje aankunnen?
Nederland heeft verhoudingsgewijs de meeste arbeidsongeschikten, maar ik vraag mij toch wel eens af of iedereen nu echt wel zo arbeidsongeschikt is.Helemaal mee eens!
Wat mij toch iedere keer verbaast bij veel topics is het feit dat mensen niet kunnen werken met ADD, ADHD, autisme of weet ik wat voor aandoening, maar dan weer wel voor een kindje kunnen zorgen. Wat mij dan weer 100x intensiever lijkt, omdat je 24/7 voor een kind klaar moet staan. Dan moet je toch ook een klein baantje aankunnen?
Nederland heeft verhoudingsgewijs de meeste arbeidsongeschikten, maar ik vraag mij toch wel eens af of iedereen nu echt wel zo arbeidsongeschikt is.Helemaal mee eens!
vrijdag 9 augustus 2013 om 00:20
Hier ook paniekstoornis en vermoeidheids klachten, ME om precies te zijn. Je hebt hard aan jezelf gewerkt en bent daar nog steeds mee bezig. Mij is verteld dat ik het niet moet laten om dit. Evt kun je vanuit hulpverlening hulp vragen met hoe je als aan moet pakken, dan bereid je je goed voor. Je denkt er over na en weet wat je struikel punten zijn. Denk dat er genoeg moeders zijn die niet zo bewust van zichzelf zijn en er minder goed over na hebben gedacht! Ik ben bezig om voor de 2e keer moeder te worden! Het kan wel!!!
Maar 1 weekje te vroeg, mijn mooie kleine Anaël... na 23 weken geboren
vrijdag 9 augustus 2013 om 00:42
Je zegt 'het kan wel' maar inderdaad hoe kan het dat je geld krijgt van de overheid maar wel kan moederen en niet kan werken. Ik snap daar werkelijk niks van. Zoals ik hierboven al lees is de verantwoordelijkheid en het zorgen voor een kind echt zwaarder dan laten we het even simpel houden een baantje bij iets niet al te hoogdravends. Ik vind dat altijd zo egoistisch.... en de rest maar werken. En ja ik heb ook ADHD maar ik werk en doe mijn stinkende best. Geen haar op mijn hoofd dat ik de belastingbetaler voor mij op laat draaien maar dan wel een kind op de wereld zet.
Let love rule!
vrijdag 9 augustus 2013 om 00:45
quote:lonely_butterfly schreef op 09 augustus 2013 @ 00:20:
Hier ook paniekstoornis en vermoeidheids klachten, ME om precies te zijn. Je hebt hard aan jezelf gewerkt en bent daar nog steeds mee bezig. Mij is verteld dat ik het niet moet laten om dit. Evt kun je vanuit hulpverlening hulp vragen met hoe je als aan moet pakken, dan bereid je je goed voor. Je denkt er over na en weet wat je struikel punten zijn. Denk dat er genoeg moeders zijn die niet zo bewust van zichzelf zijn en er minder goed over na hebben gedacht! Ik ben bezig om voor de 2e keer moeder te worden! Het kan wel!!!Waarom zou je een kind ter wereld willen brengen in een wereld vol hulpverleners.
Hier ook paniekstoornis en vermoeidheids klachten, ME om precies te zijn. Je hebt hard aan jezelf gewerkt en bent daar nog steeds mee bezig. Mij is verteld dat ik het niet moet laten om dit. Evt kun je vanuit hulpverlening hulp vragen met hoe je als aan moet pakken, dan bereid je je goed voor. Je denkt er over na en weet wat je struikel punten zijn. Denk dat er genoeg moeders zijn die niet zo bewust van zichzelf zijn en er minder goed over na hebben gedacht! Ik ben bezig om voor de 2e keer moeder te worden! Het kan wel!!!Waarom zou je een kind ter wereld willen brengen in een wereld vol hulpverleners.
vrijdag 9 augustus 2013 om 00:59
quote:parelvisser schreef op 09 augustus 2013 @ 00:02:
Jij moet echt geen kinderen nemen, je kan niet eens goed voor jezelf zorgen.
BWAHAAHA..!!
Niemand vertelt jou of je wel of geen kinderen 'mag'. En zeker die cynische augurken hierboven niet. Je hoeft geen genetische screening door en sertraline wordt al 20 jaar door honderduizenden zwangere vrouwen over wereld gebruikt.
Dat gezegd hebbende zou ik het een aantal jaar uitstellen. Ik zou eerst nog wat meer aan mezelf werken. Kijken of je naar verloop van tijd bijvoorbeeld toch kunt werken. Zorgen dat er meer structuur in je leven is en niet alleen bij de dag leven. Je relatie moet daarnaast goed zijn en je partner moet met jou kinderen willen grootbrengen. Verder is het goed om een goede band met je ouders/schoonouders te hebben die liefst dichtbij wonen en bereid en in staat zijn in te springen indien nodig. Daar zou ik me op richten komende jaren. Dikke kans dat jij het dan heel wat beter zult doen dan de meeste moeders.
Jij moet echt geen kinderen nemen, je kan niet eens goed voor jezelf zorgen.
BWAHAAHA..!!
Niemand vertelt jou of je wel of geen kinderen 'mag'. En zeker die cynische augurken hierboven niet. Je hoeft geen genetische screening door en sertraline wordt al 20 jaar door honderduizenden zwangere vrouwen over wereld gebruikt.
Dat gezegd hebbende zou ik het een aantal jaar uitstellen. Ik zou eerst nog wat meer aan mezelf werken. Kijken of je naar verloop van tijd bijvoorbeeld toch kunt werken. Zorgen dat er meer structuur in je leven is en niet alleen bij de dag leven. Je relatie moet daarnaast goed zijn en je partner moet met jou kinderen willen grootbrengen. Verder is het goed om een goede band met je ouders/schoonouders te hebben die liefst dichtbij wonen en bereid en in staat zijn in te springen indien nodig. Daar zou ik me op richten komende jaren. Dikke kans dat jij het dan heel wat beter zult doen dan de meeste moeders.
vrijdag 9 augustus 2013 om 01:13
En ja de mensen die hier vaak zo bitter reageren zijn trouwens helemaal perfect =D heb het er eens over met je hulpverleners, die kennen de situatie beter als ons...
Ow en kind grootbrengen in wereld vol hulpverleners? Wie heeft dat zo gezegd? Beter lezen volgende keer!
Ow en kind grootbrengen in wereld vol hulpverleners? Wie heeft dat zo gezegd? Beter lezen volgende keer!
Maar 1 weekje te vroeg, mijn mooie kleine Anaël... na 23 weken geboren
vrijdag 9 augustus 2013 om 01:30
Dat is jouw aanname dat mensen uit bitterheid reageren, Butterfly. Ik kan me niet voorstellen dat hulpverleners het toejuichen om een kind op de wereld te zetten wanneer (één) van de ouders kampt met psychische problemen. Dusdanig heftige problemen dat ze daarom in het hulpverlenerscircuit zitten. Dat kan niet goed zijn voor een kind.
vrijdag 9 augustus 2013 om 01:37
quote:Taralina schreef op 09 augustus 2013 @ 01:11:
Ja hoor, heeeeeeel normaal om maar kinderen te produceren op kosten van de samenleving, pfff...Ja dat is inderdaad heel normaal. Er wordt in de Westerse wereld een groot deel van het BNP geinvesteerd in kinderen en dat is belangrijker dan wat dan ook. De kans dat een kind tot een productief lid van de samenleving uitgroeit wordt volgens mij niet noemenswaardig verkleind tot de indicatie van TO. Moeders (ook al werken ze er niet bij) leveren een essentiele bijdrage aan de samenleving. Misschien wel de meest belangrijke.
Ja hoor, heeeeeeel normaal om maar kinderen te produceren op kosten van de samenleving, pfff...Ja dat is inderdaad heel normaal. Er wordt in de Westerse wereld een groot deel van het BNP geinvesteerd in kinderen en dat is belangrijker dan wat dan ook. De kans dat een kind tot een productief lid van de samenleving uitgroeit wordt volgens mij niet noemenswaardig verkleind tot de indicatie van TO. Moeders (ook al werken ze er niet bij) leveren een essentiele bijdrage aan de samenleving. Misschien wel de meest belangrijke.
vrijdag 9 augustus 2013 om 01:41
quote:Antoon69 schreef op 09 augustus 2013 @ 01:37:
[...]
Ja dat is inderdaad heel normaal. Er wordt in de Westerse wereld een groot deel van het BNP geinvesteerd in kinderen en dat is belangrijker dan wat dan ook. De kans dat een kind tot een productief lid van de samenleving uitgroeit wordt volgens mij niet noemenswaardig verkleind tot de indicatie van TO. Moeders (ook al werken ze er niet bij) leveren een essentiele bijdrage aan de samenleving. Misschien wel de meest belangrijke.Da's maar afwachten als er erfelijke kwesties meespelen. Ik zou er geen geld op inzetten dat kinderen uit dit soort situaties gelukkig worden. (en dan reken ik productiviteit of essentialiteit niet eens mee, het belang van het kind staat wat mij betreft voorop.)
[...]
Ja dat is inderdaad heel normaal. Er wordt in de Westerse wereld een groot deel van het BNP geinvesteerd in kinderen en dat is belangrijker dan wat dan ook. De kans dat een kind tot een productief lid van de samenleving uitgroeit wordt volgens mij niet noemenswaardig verkleind tot de indicatie van TO. Moeders (ook al werken ze er niet bij) leveren een essentiele bijdrage aan de samenleving. Misschien wel de meest belangrijke.Da's maar afwachten als er erfelijke kwesties meespelen. Ik zou er geen geld op inzetten dat kinderen uit dit soort situaties gelukkig worden. (en dan reken ik productiviteit of essentialiteit niet eens mee, het belang van het kind staat wat mij betreft voorop.)
vrijdag 9 augustus 2013 om 01:58
Bedoel je met "het hulpverlenerscircuit" "een wereld vol hulpverleners" en "dit soort situaties" het feit dat zij naar een psychiater gaat? En als een van beide ouders psychische klachten heeft het beter is als ze nooit kinderen nemen? Dat zijn er veel hoor! En hulpverleners "juichen dit niet toe"? Haha mijn vader is psychiater, ik zal het hem eens vragen.
Volgens mij moet er niemand naar jou gaan luisteren.
Volgens mij moet er niemand naar jou gaan luisteren.
vrijdag 9 augustus 2013 om 02:06
De meeste vrouwen lonely_butterfly moeten werk en kinderen combineren. Als je een wajong uitkering krijgt, kun je dus niet werken, volgens het UWV. Maar dan kun je toch ook geen kinderen opvoeden? Of ben je daar dan niet te ziek voor?
Niemand is perfect. Maar als je fysiek en mentaal jezelf in staat acht om een kind groot te brengen, dan hoeft de staat niet voor het onderhoud te betalen. Dat doe je dan ook maar mooi zelf.
Niemand is perfect. Maar als je fysiek en mentaal jezelf in staat acht om een kind groot te brengen, dan hoeft de staat niet voor het onderhoud te betalen. Dat doe je dan ook maar mooi zelf.
vrijdag 9 augustus 2013 om 02:07
quote:scriptum schreef op 09 augustus 2013 @ 01:41:
[...]
Da's maar afwachten als er erfelijke kwesties meespelen. Ik zou er geen geld op inzetten dat kinderen uit dit soort situaties gelukkig worden. (en dan reken ik productiviteit of essentialiteit niet eens mee, het belang van het kind staat wat mij betreft voorop.)
Echt, hoe meer ik erover nadenk hoe stommer ik jou vind. Dus kinderen waarvan een of beide ouders psychische klachten hebben worden waarschijnlijk niet gelukkig. En daarom en omdat bij jou "het belang van het kind voorop staat" vind jij het beter als die nooit geboren worden?? Ik ga slapen.
Gelukkig worden is trouwens een relatief begrip. Ik dacht dat jij dat wel zou weten.
[...]
Da's maar afwachten als er erfelijke kwesties meespelen. Ik zou er geen geld op inzetten dat kinderen uit dit soort situaties gelukkig worden. (en dan reken ik productiviteit of essentialiteit niet eens mee, het belang van het kind staat wat mij betreft voorop.)
Echt, hoe meer ik erover nadenk hoe stommer ik jou vind. Dus kinderen waarvan een of beide ouders psychische klachten hebben worden waarschijnlijk niet gelukkig. En daarom en omdat bij jou "het belang van het kind voorop staat" vind jij het beter als die nooit geboren worden?? Ik ga slapen.
Gelukkig worden is trouwens een relatief begrip. Ik dacht dat jij dat wel zou weten.
vrijdag 9 augustus 2013 om 02:51
quote:dubbeltje4 schreef op 09 augustus 2013 @ 02:06:
De meeste vrouwen lonely_butterfly moeten werk en kinderen combineren. Als je een wajong uitkering krijgt, kun je dus niet werken, volgens het UWV. Maar dan kun je toch ook geen kinderen opvoeden? Of ben je daar dan niet te ziek voor?
Niemand is perfect. Maar als je fysiek en mentaal jezelf in staat acht om een kind groot te brengen, dan hoeft de staat niet voor het onderhoud te betalen. Dat doe je dan ook maar mooi zelf.Gelukkig Weet jij ook precies waarom ik, zij in de wajong zitten
gelukkig weten ze daar ook dat hier al 2 kinderen rondlopen. Oordeel toch niet zo snel... o_O
De meeste vrouwen lonely_butterfly moeten werk en kinderen combineren. Als je een wajong uitkering krijgt, kun je dus niet werken, volgens het UWV. Maar dan kun je toch ook geen kinderen opvoeden? Of ben je daar dan niet te ziek voor?
Niemand is perfect. Maar als je fysiek en mentaal jezelf in staat acht om een kind groot te brengen, dan hoeft de staat niet voor het onderhoud te betalen. Dat doe je dan ook maar mooi zelf.Gelukkig Weet jij ook precies waarom ik, zij in de wajong zitten
gelukkig weten ze daar ook dat hier al 2 kinderen rondlopen. Oordeel toch niet zo snel... o_O
Maar 1 weekje te vroeg, mijn mooie kleine Anaël... na 23 weken geboren
vrijdag 9 augustus 2013 om 02:55
quote:scriptum schreef op 09 augustus 2013 @ 01:30:
Dat is jouw aanname dat mensen uit bitterheid reageren, Butterfly. Ik kan me niet voorstellen dat hulpverleners het toejuichen om een kind op de wereld te zetten wanneer (één) van de ouders kampt met psychische problemen. Dusdanig heftige problemen dat ze daarom in het hulpverlenerscircuit zitten. Dat kan niet goed zijn voor een kind.
Jaaaaa en stel je voor je bent een moeder en je krijgt psychische klachten... Dan is je kind makkelijk verdoemd...
waar denk je dat als je psychische klachten hebt je gek bent en opgesloten moet worden
hahaha
nou zoals ik al zei heb ik overleg gehad, en eigenlijk werd ik wel toegejuicht...
Die dus niet van dure onnozele uitspraken...
Dat is jouw aanname dat mensen uit bitterheid reageren, Butterfly. Ik kan me niet voorstellen dat hulpverleners het toejuichen om een kind op de wereld te zetten wanneer (één) van de ouders kampt met psychische problemen. Dusdanig heftige problemen dat ze daarom in het hulpverlenerscircuit zitten. Dat kan niet goed zijn voor een kind.
Jaaaaa en stel je voor je bent een moeder en je krijgt psychische klachten... Dan is je kind makkelijk verdoemd...
waar denk je dat als je psychische klachten hebt je gek bent en opgesloten moet worden
hahahanou zoals ik al zei heb ik overleg gehad, en eigenlijk werd ik wel toegejuicht...
Die dus niet van dure onnozele uitspraken...
Maar 1 weekje te vroeg, mijn mooie kleine Anaël... na 23 weken geboren
