Zwanger
alle pijlers
Kinderwens met ADHD, paniek en vermoeidheid...???
donderdag 8 augustus 2013 om 22:40
Hallo,
Ik ben 24 jaar en woon samen met mijn vriend (23 jaar).
Ik ben al een aantal jaren bekend met een paniekstoornis en heb hier veel therapie en begeleiding voor gehad. Nog steeds slik ik medicatie (sertraline, een antidepressiva tegen angst en stemmingswisselingen) en ben ik onder begeleiding van een psychiater en een persoonlijk begeleider (3x per week). Die laatste meer vanwege mijn ADHD klachten en moeite met structuur in het dagelijkse leven.
Mijn paniek heb ik eigenlijk het laatste jaar redelijk onder controle. Ik kan beter relativeren en weet mijn 'aanvallen' te voorkomen, meestal. Het komt nog maar zelden voor dat ze echt doorzetten, en mocht dit toch gebeuren, is er een signaleringsplan dat goed werkt. Zo weet ik zelf wat ik kan doen, mijn vriend weet wat hij kan doen en mijn PB'er ook.
Naast mijn paniekstoornis lijd ik aan POTS. Een syndroom wat een lage bloeddruk veroorzaakt, met flauwvallen als gevolg als ik te lang sta, trillerigheid, vermoeidheid en hartkloppingen. Hier heb ik lang mee rond gelopen zonder dat artsen wisten wat er aan de hand was, de meesten schoven het af op mijn psychische gesteldheid. Nu ik eindelijk juist ben gediagnosticeerd slik ik hier medicatie voor en komt het nog maar zelden voor dat ik werkelijk flauwval, alleen de vermoeidheid speelt me nog wel parten.
Door mijn ADHD, paniekstoornis en POTS ben ik in de Wajong beland en mag en kan ik niet werken. Ik ben bezig met het zoeken naar een geschikte dagbesteding, maar beschik pas kort over de indicatie hiervan, dus ben nog niet zover met deze zoektocht.
Enfin, ik heb een ontzettend grote kinderwens en wil deze heel graag vervullen. Mijn vriend wil ook kinderen, maar zegt er nu nog niet aan toe te zijn. Toch is hij de laatste tijd veel ermee bezig. Hij vraagt regelmatig hoe ik zou handelen in bepaalde situaties met kinderen. Bijvoorbeeld wat ik zou doen als ik me niet goed voel en mijn kind zou wegrennen. Of als ik zou gaan wandelen en ik word duizelig. Tal vragen, allemaal in de trant van mijn 'instabiliteit' icm een kind.
Ikzelf heb altijd gedacht; ik kan mijn verantwoording heus wel nemen, en op het moment zelf weet ik wel hoe te handelen, intuitief en met grote verantwoording naar mijn kind toe. Ik krijg echter steeds meer het idee dat mijn vriend er geen vertrouwen in heeft. Hij zegt ook altijd dat hij pas een kind wil als mijn situatie stabiel is. Ik weet niet of ik ooit wel stabiel zal worden. POTS is iets chronisch (en ongevaarlijk voor een kind), de paniekstoornis zal ik waarschijnlijk ook altijd wel met me meedragen en ADHD gaat ook niet over. Wel ben ik er altijd van overtuigd geweest dat ik een goede moeder zal zijn. Al heb ik nu het idee dat ik dat steeds moet bewijzen en dat ik mezelf steeds moet verdedigen. Ik begin steeds meer aan mezelf te twijfelen, terwijl ik dit eigenlijk niet fair vind... Ik moet toch gewoon een kind kunnen krijgen, ondanks mijn verleden en mijn gezondheidssituatie?
Ik vraag me af of er anderen zijn die in een soortgelijke situatie zitten, of om zich heen mee hebben gemaakt. Ik ben erg benieuwd of er meer mensen zijn die zich hierin herkennen. Ook ben ik benieuwd naar ervaringen voor, tijdens en na de zwangerschap van vrouwen met kinderen die bijvoorbeeld ook ADHD en/of een paniekstoornis hebben, en/of vermoeidheidsklachten hebben.
Alle tips/ervaringen zijn welkom. Ik zit er een beetje doorheen op het moment....
Ik ben 24 jaar en woon samen met mijn vriend (23 jaar).
Ik ben al een aantal jaren bekend met een paniekstoornis en heb hier veel therapie en begeleiding voor gehad. Nog steeds slik ik medicatie (sertraline, een antidepressiva tegen angst en stemmingswisselingen) en ben ik onder begeleiding van een psychiater en een persoonlijk begeleider (3x per week). Die laatste meer vanwege mijn ADHD klachten en moeite met structuur in het dagelijkse leven.
Mijn paniek heb ik eigenlijk het laatste jaar redelijk onder controle. Ik kan beter relativeren en weet mijn 'aanvallen' te voorkomen, meestal. Het komt nog maar zelden voor dat ze echt doorzetten, en mocht dit toch gebeuren, is er een signaleringsplan dat goed werkt. Zo weet ik zelf wat ik kan doen, mijn vriend weet wat hij kan doen en mijn PB'er ook.
Naast mijn paniekstoornis lijd ik aan POTS. Een syndroom wat een lage bloeddruk veroorzaakt, met flauwvallen als gevolg als ik te lang sta, trillerigheid, vermoeidheid en hartkloppingen. Hier heb ik lang mee rond gelopen zonder dat artsen wisten wat er aan de hand was, de meesten schoven het af op mijn psychische gesteldheid. Nu ik eindelijk juist ben gediagnosticeerd slik ik hier medicatie voor en komt het nog maar zelden voor dat ik werkelijk flauwval, alleen de vermoeidheid speelt me nog wel parten.
Door mijn ADHD, paniekstoornis en POTS ben ik in de Wajong beland en mag en kan ik niet werken. Ik ben bezig met het zoeken naar een geschikte dagbesteding, maar beschik pas kort over de indicatie hiervan, dus ben nog niet zover met deze zoektocht.
Enfin, ik heb een ontzettend grote kinderwens en wil deze heel graag vervullen. Mijn vriend wil ook kinderen, maar zegt er nu nog niet aan toe te zijn. Toch is hij de laatste tijd veel ermee bezig. Hij vraagt regelmatig hoe ik zou handelen in bepaalde situaties met kinderen. Bijvoorbeeld wat ik zou doen als ik me niet goed voel en mijn kind zou wegrennen. Of als ik zou gaan wandelen en ik word duizelig. Tal vragen, allemaal in de trant van mijn 'instabiliteit' icm een kind.
Ikzelf heb altijd gedacht; ik kan mijn verantwoording heus wel nemen, en op het moment zelf weet ik wel hoe te handelen, intuitief en met grote verantwoording naar mijn kind toe. Ik krijg echter steeds meer het idee dat mijn vriend er geen vertrouwen in heeft. Hij zegt ook altijd dat hij pas een kind wil als mijn situatie stabiel is. Ik weet niet of ik ooit wel stabiel zal worden. POTS is iets chronisch (en ongevaarlijk voor een kind), de paniekstoornis zal ik waarschijnlijk ook altijd wel met me meedragen en ADHD gaat ook niet over. Wel ben ik er altijd van overtuigd geweest dat ik een goede moeder zal zijn. Al heb ik nu het idee dat ik dat steeds moet bewijzen en dat ik mezelf steeds moet verdedigen. Ik begin steeds meer aan mezelf te twijfelen, terwijl ik dit eigenlijk niet fair vind... Ik moet toch gewoon een kind kunnen krijgen, ondanks mijn verleden en mijn gezondheidssituatie?
Ik vraag me af of er anderen zijn die in een soortgelijke situatie zitten, of om zich heen mee hebben gemaakt. Ik ben erg benieuwd of er meer mensen zijn die zich hierin herkennen. Ook ben ik benieuwd naar ervaringen voor, tijdens en na de zwangerschap van vrouwen met kinderen die bijvoorbeeld ook ADHD en/of een paniekstoornis hebben, en/of vermoeidheidsklachten hebben.
Alle tips/ervaringen zijn welkom. Ik zit er een beetje doorheen op het moment....
vrijdag 9 augustus 2013 om 21:46
@Mailtje136, nee ik begrijp dat echt niet. Ik snap best dat een hele werkweek belastend is, maar een paar uurtjes op een dag in een niet te ingewikkelde baan moet toch gauw haalbaar zijn.
Nergens ter wereld zijn er zoveel arbeidsongschikten als in Nederland, waarvan in verhouding ook nog eens heel veel mensen die een psychische aandoening hebben. Dat is toch vreemd.
Misschien moeten we in de toekomst de arbeidsongeschiktheidsuitkering aan het totale gezinsinkomen koppelen net zoals de bijstand. Als er dus al een inkomen binnenkomt doordat bijv. de partner een baan heeft, vervalt het recht op een arbeidsongeschiktheidsuitkering.
Nu is het zo dat er met name vrouwen zijn die hun hele leven een arbeidsongeschiktheidsuitkering op fulltime basis uitgekeerd krijgen, terwijl zij als zij gewoon hadden gewerkt, nooit hun hele leven fulltime gewerkt zouden hebben.
Nergens ter wereld zijn er zoveel arbeidsongschikten als in Nederland, waarvan in verhouding ook nog eens heel veel mensen die een psychische aandoening hebben. Dat is toch vreemd.
Misschien moeten we in de toekomst de arbeidsongeschiktheidsuitkering aan het totale gezinsinkomen koppelen net zoals de bijstand. Als er dus al een inkomen binnenkomt doordat bijv. de partner een baan heeft, vervalt het recht op een arbeidsongeschiktheidsuitkering.
Nu is het zo dat er met name vrouwen zijn die hun hele leven een arbeidsongeschiktheidsuitkering op fulltime basis uitgekeerd krijgen, terwijl zij als zij gewoon hadden gewerkt, nooit hun hele leven fulltime gewerkt zouden hebben.
vrijdag 9 augustus 2013 om 21:46
quote:vogelbekdiertje schreef op 09 augustus 2013 @ 21:38:
Dus met een baby in je hand of als je hem
Of haar in badje doet en je valt flauw?? Hoe kun je dan een halve liter water drinken?? Met je twee Handen in het bad? En je vriend is er dan niet sorry maar dat kan toch niet....Wat dacht je van mijn kindje gewoon niet staand in bad doen........... Pfff sory maar wordt een beetje moe van dit soort kortzichtige berichten.. Dus spuug er maar op los, ik ben graag je zondebok als je daar gelukkig van wordt Maar ik lees het niet meer..
Dus met een baby in je hand of als je hem
Of haar in badje doet en je valt flauw?? Hoe kun je dan een halve liter water drinken?? Met je twee Handen in het bad? En je vriend is er dan niet sorry maar dat kan toch niet....Wat dacht je van mijn kindje gewoon niet staand in bad doen........... Pfff sory maar wordt een beetje moe van dit soort kortzichtige berichten.. Dus spuug er maar op los, ik ben graag je zondebok als je daar gelukkig van wordt Maar ik lees het niet meer..
vrijdag 9 augustus 2013 om 21:51
Sorry maar ik vind het erg flauw hoe sommigen oordelen over dingen die ze alleen lezen.
Laat TO, ze zegt zelf in een post bij het UWV aangegeven te hebben dat ze wel wil werken maar dat wordt haar door het UWV sterk afgeraden.
Als ik hier alle dingen neer zou zetten waar ik tegenaan loop in mijn leven zou iedereen me afraden een kind te krijgen.
Toch heb ik er bijna 3, waarvan 1 zorgenkindje en die worden allemaal goed opgevoed, verzorgt etc.
Aan een paar dingen die iemand neertypt kun je geen heel persoon aflezen.
Wie zijn wij om te oordelen of iemand wel of niet werkt en wel of geen uitkering trekt.
Ik ken ook mensen die kindjes hebben en het volste recht hebben op een uitkering omdat ze echt niet kunnen werken en geen uitkering krijgen.
Werken of kinderen opvoeden zijn twee totaal verschillende dingen.
@TO ik heb veel voordeel gehaald uit mijn eigen ADHD. Ik kan voor anderen goed plannen, kon voor mijn zoontje met autisme zo dagindelingen maken met picto's en de hele rambam.
Ik raak nu vooral alles kwijt.
Heb een agenda nog anders vergeet ik afspraken etc.
Ik ben vooral erg chaotisch.
In de opvoeding van de kinderen loop ik niet tegen veel dingen aan. Niet tegen meer dingen dan "normale" mensen.
Je moet er tegen die tijd voor jezelf een weg in vinden, en voor jezelf kijken waar je tegenaan loopt en daar oplossingen voor zoeken.
Ik ben ook wel tegen dingen aan gelopen waar ik niet tegen kon van de kinderen en soms nog steeds wel.
Als je meer wil weten stuur ik je wel een pb, ik wil niet alles op een openbaar forum zetten
Laat TO, ze zegt zelf in een post bij het UWV aangegeven te hebben dat ze wel wil werken maar dat wordt haar door het UWV sterk afgeraden.
Als ik hier alle dingen neer zou zetten waar ik tegenaan loop in mijn leven zou iedereen me afraden een kind te krijgen.
Toch heb ik er bijna 3, waarvan 1 zorgenkindje en die worden allemaal goed opgevoed, verzorgt etc.
Aan een paar dingen die iemand neertypt kun je geen heel persoon aflezen.
Wie zijn wij om te oordelen of iemand wel of niet werkt en wel of geen uitkering trekt.
Ik ken ook mensen die kindjes hebben en het volste recht hebben op een uitkering omdat ze echt niet kunnen werken en geen uitkering krijgen.
Werken of kinderen opvoeden zijn twee totaal verschillende dingen.
@TO ik heb veel voordeel gehaald uit mijn eigen ADHD. Ik kan voor anderen goed plannen, kon voor mijn zoontje met autisme zo dagindelingen maken met picto's en de hele rambam.
Ik raak nu vooral alles kwijt.
Heb een agenda nog anders vergeet ik afspraken etc.
Ik ben vooral erg chaotisch.
In de opvoeding van de kinderen loop ik niet tegen veel dingen aan. Niet tegen meer dingen dan "normale" mensen.
Je moet er tegen die tijd voor jezelf een weg in vinden, en voor jezelf kijken waar je tegenaan loopt en daar oplossingen voor zoeken.
Ik ben ook wel tegen dingen aan gelopen waar ik niet tegen kon van de kinderen en soms nog steeds wel.
Als je meer wil weten stuur ik je wel een pb, ik wil niet alles op een openbaar forum zetten
vrijdag 9 augustus 2013 om 21:55
Ik begin bijna te denken dat je juist denkt/hoopt dat een kind jouw problemen verlicht.
Uit je eigen Posts:
- een kind geeft me structuur
- als ik verantwoordelijkheid krijg gaat alles beter (wat tegenstrijdig is met je huidige situatie)
- een vriendin met gedeeltelijk dezelfde klachten voelt zich beter dan ooit. Ja, wel gestopt met werken en wel moe, maar toch.
Ik hoop echt dat je wacht. Je klinkt hopeloos naïef juist door de argumenten die je aandraagt (leuk dat je soms wat dagen zorgt voor kinderen, maar daarna ben je moe zeg je. Je eigen kind kun je niet wegbrengen voor een paar dagen). En ondanks dat je ons probeert te overtuigen van het tegendeel, klinkt het mij niet in de oren dat je echt goed inzicht hebt in je ziektebeeld.
En al die mensen die denken dat je een goede moeder zult zijn... Die hebben het niet over nu. Per se nu. En dan ga ik er voor het gemak maar vanuit dat ze je niet naar de mond praten, uit angst je grootste droom nu ook nog van je af te pakken, nu je het zo zwaar hebt.
Focus op jezelf. Je bent constructief bezig. Je vriend klinkt echt verstandig. Geef het tijd. Voel wanneer het echt beter gaat. En denk er over een jaartje of 5 nog eens over na.
Want echt, dit klinkt absoluut niet als een ideale situatie voor ouderschap, op dit moment.
Uit je eigen Posts:
- een kind geeft me structuur
- als ik verantwoordelijkheid krijg gaat alles beter (wat tegenstrijdig is met je huidige situatie)
- een vriendin met gedeeltelijk dezelfde klachten voelt zich beter dan ooit. Ja, wel gestopt met werken en wel moe, maar toch.
Ik hoop echt dat je wacht. Je klinkt hopeloos naïef juist door de argumenten die je aandraagt (leuk dat je soms wat dagen zorgt voor kinderen, maar daarna ben je moe zeg je. Je eigen kind kun je niet wegbrengen voor een paar dagen). En ondanks dat je ons probeert te overtuigen van het tegendeel, klinkt het mij niet in de oren dat je echt goed inzicht hebt in je ziektebeeld.
En al die mensen die denken dat je een goede moeder zult zijn... Die hebben het niet over nu. Per se nu. En dan ga ik er voor het gemak maar vanuit dat ze je niet naar de mond praten, uit angst je grootste droom nu ook nog van je af te pakken, nu je het zo zwaar hebt.
Focus op jezelf. Je bent constructief bezig. Je vriend klinkt echt verstandig. Geef het tijd. Voel wanneer het echt beter gaat. En denk er over een jaartje of 5 nog eens over na.
Want echt, dit klinkt absoluut niet als een ideale situatie voor ouderschap, op dit moment.
vrijdag 9 augustus 2013 om 22:03
quote:mamajobsa schreef op 09 augustus 2013 @ 21:51:
Sorry maar ik vind het erg flauw hoe sommigen oordelen over dingen die ze alleen lezen.
Laat TO, ze zegt zelf in een post bij het UWV aangegeven te hebben dat ze wel wil werken maar dat wordt haar door het UWV sterk afgeraden.
Als ik hier alle dingen neer zou zetten waar ik tegenaan loop in mijn leven zou iedereen me afraden een kind te krijgen.
Toch heb ik er bijna 3, waarvan 1 zorgenkindje en die worden allemaal goed opgevoed, verzorgt etc.
Aan een paar dingen die iemand neertypt kun je geen heel persoon aflezen.
Wie zijn wij om te oordelen of iemand wel of niet werkt en wel of geen uitkering trekt.
Ik ken ook mensen die kindjes hebben en het volste recht hebben op een uitkering omdat ze echt niet kunnen werken en geen uitkering krijgen.
Werken of kinderen opvoeden zijn twee totaal verschillende dingen.
@TO ik heb veel voordeel gehaald uit mijn eigen ADHD. Ik kan voor anderen goed plannen, kon voor mijn zoontje met autisme zo dagindelingen maken met picto's en de hele rambam.
Ik raak nu vooral alles kwijt.
Heb een agenda nog anders vergeet ik afspraken etc.
Ik ben vooral erg chaotisch.
In de opvoeding van de kinderen loop ik niet tegen veel dingen aan. Niet tegen meer dingen dan "normale" mensen.
Je moet er tegen die tijd voor jezelf een weg in vinden, en voor jezelf kijken waar je tegenaan loopt en daar oplossingen voor zoeken.
Ik ben ook wel tegen dingen aan gelopen waar ik niet tegen kon van de kinderen en soms nog steeds wel.
Als je meer wil weten stuur ik je wel een pb, ik wil niet alles op een openbaar forum zetten
En het UWV denkt wel dat een baby dan een goed idee is?
Als je bij het UWV vertelt dat het niet goed met je gaat, dan zal het UWV je echt niet aan het werk sturen. Als je echter bij het UWV gaat vertellen dat je wel voor een kind kiest en in staat bent om daar zelf fysiek en psychisch voor te zorgen, dan zal hun oordeel over je arbeidsongeschiktheid heel anders uitvallen.
Zelf heb ik een goede kennis die volop rookte tijdens haar zwangerschap. Als je haar daar op aansprak beweerde ze met droge ogen, dat haar huisarts dat wel goed vond, omdat het kind anders te groot werd. Ik wil daarmee zeggen, dat mensen soms hun eigen verhaal maken.
Sorry maar ik vind het erg flauw hoe sommigen oordelen over dingen die ze alleen lezen.
Laat TO, ze zegt zelf in een post bij het UWV aangegeven te hebben dat ze wel wil werken maar dat wordt haar door het UWV sterk afgeraden.
Als ik hier alle dingen neer zou zetten waar ik tegenaan loop in mijn leven zou iedereen me afraden een kind te krijgen.
Toch heb ik er bijna 3, waarvan 1 zorgenkindje en die worden allemaal goed opgevoed, verzorgt etc.
Aan een paar dingen die iemand neertypt kun je geen heel persoon aflezen.
Wie zijn wij om te oordelen of iemand wel of niet werkt en wel of geen uitkering trekt.
Ik ken ook mensen die kindjes hebben en het volste recht hebben op een uitkering omdat ze echt niet kunnen werken en geen uitkering krijgen.
Werken of kinderen opvoeden zijn twee totaal verschillende dingen.
@TO ik heb veel voordeel gehaald uit mijn eigen ADHD. Ik kan voor anderen goed plannen, kon voor mijn zoontje met autisme zo dagindelingen maken met picto's en de hele rambam.
Ik raak nu vooral alles kwijt.
Heb een agenda nog anders vergeet ik afspraken etc.
Ik ben vooral erg chaotisch.
In de opvoeding van de kinderen loop ik niet tegen veel dingen aan. Niet tegen meer dingen dan "normale" mensen.
Je moet er tegen die tijd voor jezelf een weg in vinden, en voor jezelf kijken waar je tegenaan loopt en daar oplossingen voor zoeken.
Ik ben ook wel tegen dingen aan gelopen waar ik niet tegen kon van de kinderen en soms nog steeds wel.
Als je meer wil weten stuur ik je wel een pb, ik wil niet alles op een openbaar forum zetten
En het UWV denkt wel dat een baby dan een goed idee is?
Als je bij het UWV vertelt dat het niet goed met je gaat, dan zal het UWV je echt niet aan het werk sturen. Als je echter bij het UWV gaat vertellen dat je wel voor een kind kiest en in staat bent om daar zelf fysiek en psychisch voor te zorgen, dan zal hun oordeel over je arbeidsongeschiktheid heel anders uitvallen.
Zelf heb ik een goede kennis die volop rookte tijdens haar zwangerschap. Als je haar daar op aansprak beweerde ze met droge ogen, dat haar huisarts dat wel goed vond, omdat het kind anders te groot werd. Ik wil daarmee zeggen, dat mensen soms hun eigen verhaal maken.
vrijdag 9 augustus 2013 om 22:03
quote:vogelbekdiertje schreef op 09 augustus 2013 @ 21:38:
Dus met een baby in je hand of als je hem
Of haar in badje doet en je valt flauw?? Hoe kun je dan een halve liter water drinken?? Met je twee Handen in het bad? En je vriend is er dan niet sorry maar dat kan toch niet....
Iedereen kan toch flauw vallen wanneer zijn of haar baby in bad zit? Of uitglijden en met je kop tegen de muur knallen?
Ik denk dat TO juist veel eerder aan voelt komen wanneer ze flauw wordt en op tijd in kan grijpen door haar trucs toe te passen.
Dus dit vind ik flauw van jou, om dit zo te stellen. Desnoods doet ze het kind gewoon nooit in bad wanneer ze alleen is. Allemaal praktische oplossingen voor.
Belangrijk voor TO is of ze een kind een stabiel, fijn en veilig leven kan bieden, waar bij zij zichzelf ook goed voelt. En of ze tegen de tegenslagen kan die een zwangerschap, bevalling en een kind met zich mee kunnen brengen.
Dus met een baby in je hand of als je hem
Of haar in badje doet en je valt flauw?? Hoe kun je dan een halve liter water drinken?? Met je twee Handen in het bad? En je vriend is er dan niet sorry maar dat kan toch niet....
Iedereen kan toch flauw vallen wanneer zijn of haar baby in bad zit? Of uitglijden en met je kop tegen de muur knallen?
Ik denk dat TO juist veel eerder aan voelt komen wanneer ze flauw wordt en op tijd in kan grijpen door haar trucs toe te passen.
Dus dit vind ik flauw van jou, om dit zo te stellen. Desnoods doet ze het kind gewoon nooit in bad wanneer ze alleen is. Allemaal praktische oplossingen voor.
Belangrijk voor TO is of ze een kind een stabiel, fijn en veilig leven kan bieden, waar bij zij zichzelf ook goed voelt. En of ze tegen de tegenslagen kan die een zwangerschap, bevalling en een kind met zich mee kunnen brengen.
vrijdag 9 augustus 2013 om 22:03
quote:aarinda schreef op 09 augustus 2013 @ 21:55:
Ik begin bijna te denken dat je juist denkt/hoopt dat een kind jouw problemen verlicht.
Uit je eigen Posts:
- een kind geeft me structuur
- als ik verantwoordelijkheid krijg gaat alles beter (wat tegenstrijdig is met je huidige situatie)
- een vriendin met gedeeltelijk dezelfde klachten voelt zich beter dan ooit. Ja, wel gestopt met werken en wel moe, maar toch.
Ik hoop echt dat je wacht. Je klinkt hopeloos naïef juist door de argumenten die je aandraagt (leuk dat je soms wat dagen zorgt voor kinderen, maar daarna ben je moe zeg je. Je eigen kind kun je niet wegbrengen voor een paar dagen). En ondanks dat je ons probeert te overtuigen van het tegendeel, klinkt het mij niet in de oren dat je echt goed inzicht hebt in je ziektebeeld.
En al die mensen die denken dat je een goede moeder zult zijn... Die hebben het niet over nu. Per se nu. En dan ga ik er voor het gemak maar vanuit dat ze je niet naar de mond praten, uit angst je grootste droom nu ook nog van je af te pakken, nu je het zo zwaar hebt.
Focus op jezelf. Je bent constructief bezig. Je vriend klinkt echt verstandig. Geef het tijd. Voel wanneer het echt beter gaat. En denk er over een jaartje of 5 nog eens over na.
Want echt, dit klinkt absoluut niet als een ideale situatie voor ouderschap, op dit moment.Mensen, mensen, mensen, waar heb ik toch in hemelsnaam NU neer gezet???
Ik begin bijna te denken dat je juist denkt/hoopt dat een kind jouw problemen verlicht.
Uit je eigen Posts:
- een kind geeft me structuur
- als ik verantwoordelijkheid krijg gaat alles beter (wat tegenstrijdig is met je huidige situatie)
- een vriendin met gedeeltelijk dezelfde klachten voelt zich beter dan ooit. Ja, wel gestopt met werken en wel moe, maar toch.
Ik hoop echt dat je wacht. Je klinkt hopeloos naïef juist door de argumenten die je aandraagt (leuk dat je soms wat dagen zorgt voor kinderen, maar daarna ben je moe zeg je. Je eigen kind kun je niet wegbrengen voor een paar dagen). En ondanks dat je ons probeert te overtuigen van het tegendeel, klinkt het mij niet in de oren dat je echt goed inzicht hebt in je ziektebeeld.
En al die mensen die denken dat je een goede moeder zult zijn... Die hebben het niet over nu. Per se nu. En dan ga ik er voor het gemak maar vanuit dat ze je niet naar de mond praten, uit angst je grootste droom nu ook nog van je af te pakken, nu je het zo zwaar hebt.
Focus op jezelf. Je bent constructief bezig. Je vriend klinkt echt verstandig. Geef het tijd. Voel wanneer het echt beter gaat. En denk er over een jaartje of 5 nog eens over na.
Want echt, dit klinkt absoluut niet als een ideale situatie voor ouderschap, op dit moment.Mensen, mensen, mensen, waar heb ik toch in hemelsnaam NU neer gezet???
vrijdag 9 augustus 2013 om 22:05
vrijdag 9 augustus 2013 om 22:06
Lieve forummers; heel erg bedankt voor de fijne/eerlijke/behulpzame/opbouwende reacties!
Andere forummers: ik hoop dat jullie nog veel van jullie 'mensenkennis' en 'wereldwijsheid' zullen doorgeven aan de rest van de wereld.. NOT
Ik stop hiermee, ik ken de strekking van de reacties nu wel.
Nogmaals bedankt!
Andere forummers: ik hoop dat jullie nog veel van jullie 'mensenkennis' en 'wereldwijsheid' zullen doorgeven aan de rest van de wereld.. NOT
Ik stop hiermee, ik ken de strekking van de reacties nu wel.
Nogmaals bedankt!
vrijdag 9 augustus 2013 om 22:13
quote:lvb1988 schreef op 09 augustus 2013 @ 21:46:
[...]
Wat dacht je van mijn kindje gewoon niet staand in bad doen........... Pfff sory maar wordt een beetje moe van dit soort kortzichtige berichten.. Dus spuug er maar op los, ik ben graag je zondebok als je daar gelukkig van wordt Maar ik lees het niet meer..
In Nederland wordt regelmatig misbruik gemaakt van sociale verworvenheden door bepaalde groepen. Misschien daarom, maar op een of andere manier is het de laatste tijd 'bon ton' geworden (ook hier) om ongegeneerd tekeer te gaan tegen mensen die een tijd niet kunnen werken. Om ze voor nietsnut, loser of uitvreter uit te schelden en dan met name online.
TO, jij komt me als een intelligente weldenkende vrouw over die prima in staat is zichzelf een schop onder d'r reet te geven als het daar tijd voor is. Jij komt er wel weer, maar misschien is het voor kinderen nog wat vroeg. Er zitten hier verder inderdaad behoorlijk wat personen met een "agenda" die vaak gedreven door rancune reageren. Iemand mag zeker kritisch zijn maar aan dit soort mensen heb je niets.
[...]
Wat dacht je van mijn kindje gewoon niet staand in bad doen........... Pfff sory maar wordt een beetje moe van dit soort kortzichtige berichten.. Dus spuug er maar op los, ik ben graag je zondebok als je daar gelukkig van wordt Maar ik lees het niet meer..
In Nederland wordt regelmatig misbruik gemaakt van sociale verworvenheden door bepaalde groepen. Misschien daarom, maar op een of andere manier is het de laatste tijd 'bon ton' geworden (ook hier) om ongegeneerd tekeer te gaan tegen mensen die een tijd niet kunnen werken. Om ze voor nietsnut, loser of uitvreter uit te schelden en dan met name online.
TO, jij komt me als een intelligente weldenkende vrouw over die prima in staat is zichzelf een schop onder d'r reet te geven als het daar tijd voor is. Jij komt er wel weer, maar misschien is het voor kinderen nog wat vroeg. Er zitten hier verder inderdaad behoorlijk wat personen met een "agenda" die vaak gedreven door rancune reageren. Iemand mag zeker kritisch zijn maar aan dit soort mensen heb je niets.
vrijdag 9 augustus 2013 om 22:17
ik heb zelf adhd, en ik vond het in het begin wel erg lastig hoor, met een baby heb je geen ritme, een baby kan geen klokkijken, en poept en plast wanneer het wil, en spuugt wanneer het wil, en wil voeding wanneer het honger heeft. ik heb er best moeite mee gehad, ik moest me aanpassen, ik moest rekening met mijn kindje houden, en ik kon veel dingen niet meer plannen. en ik had een makkelijke baby.
maar na een paar maanden ging het steeds beter, en nu weet ik niet beter ik heb geen last meer van dat ik er niet tegen kan als het anders gaat, heb nu 2 kinderen die allang geen baby meer zijn en het gaat harstikke goed. je groeit er in mee en het gaat steeds beter.
maar na een paar maanden ging het steeds beter, en nu weet ik niet beter ik heb geen last meer van dat ik er niet tegen kan als het anders gaat, heb nu 2 kinderen die allang geen baby meer zijn en het gaat harstikke goed. je groeit er in mee en het gaat steeds beter.
vrijdag 9 augustus 2013 om 22:19
Wel. Je post deze vraag NU en je hebt het over je HUIDIGE situatie. En hoe mensen tegen je kinderwens aankijken in deze situatie. Dat antwoord heb je.
Ik gun je alle geluk van de wereld. Ik hoop dat je deze stijgende lijn weet door te zetten en meer controle krijgt over de dingen waar je tegenaan loopt. Ik wens dat je vriend over een tijdje tegen je zegt; je bent de vrouw van mijn dromen. Ik ben zo trots op hoever je gekomen bent, zullen we die spiraal eruit halen? Ik heb alle vertrouwen dat een kind van ons samen, ons nog dichter bij elkaar brengt. En ik ben ervan overtuigd dat we er samen goed voor kunnen zorgen.
Ik wil absoluut geen azijnpissen, dat lijkt me erg oncomfortabel. Ik reageer op wat je schrijft, meer heb ik niet om op af te gaan. En daarin lijkt het sterk dat je hoopt dat een kind je problemen oplost. En dat je enigszins voorbij loopt aan het feit dat het zelden een roze wolk is, een zwangerschap, bevalling en moeder worden, maar juist alles op scherp zet. Zowel de interne onbalans van ouders individueel als onderling in de relatie.
En daar reageer ik op. Want je vraagt om reacties. Het spijt me dat het je niet bevalt. Jij geeft in je OP aan dat je zelf soms twijfelt en je vriend ook. Ik benoem en onderschrijf dat ik die twijfel terecht vind.
Nergens zul je mij zien schrijven dat het compleet gedoemd is om te falen, nu of in de toekomst. En dat hebben maar heel weinig of geen "niet-lieve forummers" gedaan
Ik gun je alle geluk van de wereld. Ik hoop dat je deze stijgende lijn weet door te zetten en meer controle krijgt over de dingen waar je tegenaan loopt. Ik wens dat je vriend over een tijdje tegen je zegt; je bent de vrouw van mijn dromen. Ik ben zo trots op hoever je gekomen bent, zullen we die spiraal eruit halen? Ik heb alle vertrouwen dat een kind van ons samen, ons nog dichter bij elkaar brengt. En ik ben ervan overtuigd dat we er samen goed voor kunnen zorgen.
Ik wil absoluut geen azijnpissen, dat lijkt me erg oncomfortabel. Ik reageer op wat je schrijft, meer heb ik niet om op af te gaan. En daarin lijkt het sterk dat je hoopt dat een kind je problemen oplost. En dat je enigszins voorbij loopt aan het feit dat het zelden een roze wolk is, een zwangerschap, bevalling en moeder worden, maar juist alles op scherp zet. Zowel de interne onbalans van ouders individueel als onderling in de relatie.
En daar reageer ik op. Want je vraagt om reacties. Het spijt me dat het je niet bevalt. Jij geeft in je OP aan dat je zelf soms twijfelt en je vriend ook. Ik benoem en onderschrijf dat ik die twijfel terecht vind.
Nergens zul je mij zien schrijven dat het compleet gedoemd is om te falen, nu of in de toekomst. En dat hebben maar heel weinig of geen "niet-lieve forummers" gedaan
vrijdag 9 augustus 2013 om 22:23
quote:Antoon69 schreef op 09 augustus 2013 @ 22:13:
[...]
In Nederland wordt regelmatig misbruik gemaakt van sociale verworvenheden door bepaalde groepen. Misschien daarom, maar op een of andere manier is het de laatste tijd 'bon ton' geworden (ook hier) om ongegeneerd tekeer te gaan tegen mensen die een tijd niet kunnen werken. Om ze voor nietsnut, loser of uitvreter uit te schelden en dan met name online.
TO, jij komt me als een intelligente weldenkende vrouw over die prima in staat is zichzelf een schop onder d'r reet te geven als het daar tijd voor is. Jij komt er wel weer, maar misschien is het voor kinderen nog wat vroeg. Er zitten hier verder inderdaad behoorlijk wat personen met een "agenda" die vaak gedreven door rancune reageren. Iemand mag zeker kritisch zijn maar aan dit soort mensen heb je niets.
Ho, ho, niemand wordt hier voor nietsnut, loser of uitvreter uitgemaakt. Sociale voorzieningen zijn een vangnet voor mensen die echt geen andere mogelijkheden hebben. Het krijgen en verzorgen van een kind is niet iets om lichtzinnig aan te beginnen. Het is zoals de meeste moeders kunnen beamen best een zware taak.
Als je door je beperkingen niet in staat bent om jezelf te kunnen onderhouden, dan is het vreemd dat je met die beperkingen wel een kind op de wereld kunt zetten en verzorgen. Waarom zou de samenleving dit moeten financieren? De partner van TO heeft een baan, daarmee kan hij ook zijn gezin onderhouden. Als TO straks een kind heeft, zal zij vrijwel zeker niet meer gaan werken. Is het dan terecht dat zij blijvend een arbeidsongeschiktheidsuitkering krijgt?
Waarom is het raar dat er zo'n discussie gevoerd wordt? Mogen mensen niet meer op hun verantwoordelijkheden worden aangesproken? Wil je de verzorgingsstaat kunnen volhouden in de toekomst, dan zullen meer mensen zelfredzaam moeten worden. Hoe verklaar jij dan het feit dat Nederland veruit de meeste arbeidsongeschikten heeft? Zijn de mensen in andere westerse landen dan zoveel gezonder?
Dat hier mensen uit rancune reageren, slaat ook nergens op. Om je heen, als je bijv. in het onderwijs werkt, dan kun je dagelijks zien en meemaken wat het met kinderen doet als zij onstabiele ouders hebben. En ik kan je verzekeren dat dat echt geen positief verhaal is.
[...]
In Nederland wordt regelmatig misbruik gemaakt van sociale verworvenheden door bepaalde groepen. Misschien daarom, maar op een of andere manier is het de laatste tijd 'bon ton' geworden (ook hier) om ongegeneerd tekeer te gaan tegen mensen die een tijd niet kunnen werken. Om ze voor nietsnut, loser of uitvreter uit te schelden en dan met name online.
TO, jij komt me als een intelligente weldenkende vrouw over die prima in staat is zichzelf een schop onder d'r reet te geven als het daar tijd voor is. Jij komt er wel weer, maar misschien is het voor kinderen nog wat vroeg. Er zitten hier verder inderdaad behoorlijk wat personen met een "agenda" die vaak gedreven door rancune reageren. Iemand mag zeker kritisch zijn maar aan dit soort mensen heb je niets.
Ho, ho, niemand wordt hier voor nietsnut, loser of uitvreter uitgemaakt. Sociale voorzieningen zijn een vangnet voor mensen die echt geen andere mogelijkheden hebben. Het krijgen en verzorgen van een kind is niet iets om lichtzinnig aan te beginnen. Het is zoals de meeste moeders kunnen beamen best een zware taak.
Als je door je beperkingen niet in staat bent om jezelf te kunnen onderhouden, dan is het vreemd dat je met die beperkingen wel een kind op de wereld kunt zetten en verzorgen. Waarom zou de samenleving dit moeten financieren? De partner van TO heeft een baan, daarmee kan hij ook zijn gezin onderhouden. Als TO straks een kind heeft, zal zij vrijwel zeker niet meer gaan werken. Is het dan terecht dat zij blijvend een arbeidsongeschiktheidsuitkering krijgt?
Waarom is het raar dat er zo'n discussie gevoerd wordt? Mogen mensen niet meer op hun verantwoordelijkheden worden aangesproken? Wil je de verzorgingsstaat kunnen volhouden in de toekomst, dan zullen meer mensen zelfredzaam moeten worden. Hoe verklaar jij dan het feit dat Nederland veruit de meeste arbeidsongeschikten heeft? Zijn de mensen in andere westerse landen dan zoveel gezonder?
Dat hier mensen uit rancune reageren, slaat ook nergens op. Om je heen, als je bijv. in het onderwijs werkt, dan kun je dagelijks zien en meemaken wat het met kinderen doet als zij onstabiele ouders hebben. En ik kan je verzekeren dat dat echt geen positief verhaal is.
vrijdag 9 augustus 2013 om 23:58
Tja T.O. makkelijk niet meer reageren omdat de antwoorden je niet bevallen.
Smoezen verzinnen om maar niet te hoeven werken, ben zelf ook regelmatig duizelig door een lage bloeddruk in mijn pubertijd vaak flauwgevallen (regelmatig wat eten, dan wat zoet dan wat zout en je valt niet meer flauw) Ik ben rugpatient van de winter nog een zware operatie gehad, maar toch werk ik fulltime, en heb twee kinderen in de puberleeftijd. En pubers zijn duur geen overbodige luxe om twee werkende ouders te hebben, zeker met straks afschaffen van de studiefinanciering.
Je lijkt wel een kleuter of puber, ik wil het, ik wil het, ik wil het.
Jij denkt dat een baby jou structuur gaat geven, maar je houdt er geen rekening mee dat jij het kind structuur moet geven! Dat je hormonen je angststoornissen en je adhd etc. kan versterken, je nachtrust die er aan gaat is niet handig met een vermoeidheids stoornis, je hebt nu al een begeleider nodig? en je partner heeft twijfels reden genoeg om er de eerste jaren nog niet aan te beginnen.
En op een kind passen is niet te vergelijken je eigen kind kun je immers niet wegbrengen, of negeren als het s'nachts honger heeft en huilt.
De opmerking dat vrouwen een herkeuring moeten krijgen als ze wel voor kinderen kunnen zorgen en niet kunnen werken vind ik wel een goed voorstel, verbaas mij daar ook over.
Azijn pisser, nee ik ben wel heel realistisch, je begint aan kinderen als je zonder hulp of geld van de overheid voor je kind kunt zorgen! Kinderen die een ouder hebben met psychische problemen kunnen daar wel degelijk last van hebben. En de moeder die beweert dat haar kind geen last heeft van haar angststoornis geloof ik niet, zeker niet als het kind wat ouder is.
Inmiddels al genoeg ervaringsverhalen in mijn omgeving en op verschillende topics die aan tonen dat dat zo is.
Smoezen verzinnen om maar niet te hoeven werken, ben zelf ook regelmatig duizelig door een lage bloeddruk in mijn pubertijd vaak flauwgevallen (regelmatig wat eten, dan wat zoet dan wat zout en je valt niet meer flauw) Ik ben rugpatient van de winter nog een zware operatie gehad, maar toch werk ik fulltime, en heb twee kinderen in de puberleeftijd. En pubers zijn duur geen overbodige luxe om twee werkende ouders te hebben, zeker met straks afschaffen van de studiefinanciering.
Je lijkt wel een kleuter of puber, ik wil het, ik wil het, ik wil het.
Jij denkt dat een baby jou structuur gaat geven, maar je houdt er geen rekening mee dat jij het kind structuur moet geven! Dat je hormonen je angststoornissen en je adhd etc. kan versterken, je nachtrust die er aan gaat is niet handig met een vermoeidheids stoornis, je hebt nu al een begeleider nodig? en je partner heeft twijfels reden genoeg om er de eerste jaren nog niet aan te beginnen.
En op een kind passen is niet te vergelijken je eigen kind kun je immers niet wegbrengen, of negeren als het s'nachts honger heeft en huilt.
De opmerking dat vrouwen een herkeuring moeten krijgen als ze wel voor kinderen kunnen zorgen en niet kunnen werken vind ik wel een goed voorstel, verbaas mij daar ook over.
Azijn pisser, nee ik ben wel heel realistisch, je begint aan kinderen als je zonder hulp of geld van de overheid voor je kind kunt zorgen! Kinderen die een ouder hebben met psychische problemen kunnen daar wel degelijk last van hebben. En de moeder die beweert dat haar kind geen last heeft van haar angststoornis geloof ik niet, zeker niet als het kind wat ouder is.
Inmiddels al genoeg ervaringsverhalen in mijn omgeving en op verschillende topics die aan tonen dat dat zo is.
zaterdag 10 augustus 2013 om 00:03
quote:Antoon69 schreef op 09 augustus 2013 @ 22:13:
[...]
In Nederland wordt regelmatig misbruik gemaakt van sociale verworvenheden door bepaalde groepen. Misschien daarom, maar op een of andere manier is het de laatste tijd 'bon ton' geworden (ook hier) om ongegeneerd tekeer te gaan tegen mensen die een tijd niet kunnen werken. Om ze voor nietsnut, loser of uitvreter uit te schelden en dan met name online.
TO, jij komt me als een intelligente weldenkende vrouw over die prima in staat is zichzelf een schop onder d'r reet te geven als het daar tijd voor is. Jij komt er wel weer, maar misschien is het voor kinderen nog wat vroeg. Er zitten hier verder inderdaad behoorlijk wat personen met een "agenda" die vaak gedreven door rancune reageren. Iemand mag zeker kritisch zijn maar aan dit soort mensen heb je niets.
Uitspraak van een directeur van een groot bedrijf: Een kritische werknemer bouwt je bedrijf, een meeloper helpt je bedrijf naar de klote!
Oftewel een kritische werknemer laat je een probleem van alle kanten bekijken, en kan je leiden tot een ander inzicht, een meeloper geeft geen feedback en zal dus ook niet ingrijpen als het misgaat...
[...]
In Nederland wordt regelmatig misbruik gemaakt van sociale verworvenheden door bepaalde groepen. Misschien daarom, maar op een of andere manier is het de laatste tijd 'bon ton' geworden (ook hier) om ongegeneerd tekeer te gaan tegen mensen die een tijd niet kunnen werken. Om ze voor nietsnut, loser of uitvreter uit te schelden en dan met name online.
TO, jij komt me als een intelligente weldenkende vrouw over die prima in staat is zichzelf een schop onder d'r reet te geven als het daar tijd voor is. Jij komt er wel weer, maar misschien is het voor kinderen nog wat vroeg. Er zitten hier verder inderdaad behoorlijk wat personen met een "agenda" die vaak gedreven door rancune reageren. Iemand mag zeker kritisch zijn maar aan dit soort mensen heb je niets.
Uitspraak van een directeur van een groot bedrijf: Een kritische werknemer bouwt je bedrijf, een meeloper helpt je bedrijf naar de klote!
Oftewel een kritische werknemer laat je een probleem van alle kanten bekijken, en kan je leiden tot een ander inzicht, een meeloper geeft geen feedback en zal dus ook niet ingrijpen als het misgaat...
zaterdag 10 augustus 2013 om 07:44
quote:jollie schreef op 09 augustus 2013 @ 21:46:
@Mailtje136, nee ik begrijp dat echt niet. Ik snap best dat een hele werkweek belastend is, maar een paar uurtjes op een dag in een niet te ingewikkelde baan moet toch gauw haalbaar zijn.
Nergens ter wereld zijn er zoveel arbeidsongschikten als in Nederland, waarvan in verhouding ook nog eens heel veel mensen die een psychische aandoening hebben. Dat is toch vreemd.
Misschien moeten we in de toekomst de arbeidsongeschiktheidsuitkering aan het totale gezinsinkomen koppelen net zoals de bijstand. Als er dus al een inkomen binnenkomt doordat bijv. de partner een baan heeft, vervalt het recht op een arbeidsongeschiktheidsuitkering.
Nu is het zo dat er met name vrouwen zijn die hun hele leven een arbeidsongeschiktheidsuitkering op fulltime basis uitgekeerd krijgen, terwijl zij als zij gewoon hadden gewerkt, nooit hun hele leven fulltime gewerkt zouden hebben.
Ten eerste zijn er zat die wel hebben gewerkt en dus gewoon belasting en sociale voorzieningen hebben meebetaald.
Volgens mij weet jij helemaal niet hoe de ziektewet al is uitgekleed tegenwoordig? Je kan zomaar uiteindelijk inderdaad in de bijstand terechtkomen, die zit voor de helft vol met zieken.
@Mailtje136, nee ik begrijp dat echt niet. Ik snap best dat een hele werkweek belastend is, maar een paar uurtjes op een dag in een niet te ingewikkelde baan moet toch gauw haalbaar zijn.
Nergens ter wereld zijn er zoveel arbeidsongschikten als in Nederland, waarvan in verhouding ook nog eens heel veel mensen die een psychische aandoening hebben. Dat is toch vreemd.
Misschien moeten we in de toekomst de arbeidsongeschiktheidsuitkering aan het totale gezinsinkomen koppelen net zoals de bijstand. Als er dus al een inkomen binnenkomt doordat bijv. de partner een baan heeft, vervalt het recht op een arbeidsongeschiktheidsuitkering.
Nu is het zo dat er met name vrouwen zijn die hun hele leven een arbeidsongeschiktheidsuitkering op fulltime basis uitgekeerd krijgen, terwijl zij als zij gewoon hadden gewerkt, nooit hun hele leven fulltime gewerkt zouden hebben.
Ten eerste zijn er zat die wel hebben gewerkt en dus gewoon belasting en sociale voorzieningen hebben meebetaald.
Volgens mij weet jij helemaal niet hoe de ziektewet al is uitgekleed tegenwoordig? Je kan zomaar uiteindelijk inderdaad in de bijstand terechtkomen, die zit voor de helft vol met zieken.
zaterdag 10 augustus 2013 om 08:11
Ik zal nog 1x naar je reageren TO, daarna ben ik er klaar mee.
Jij opent hier een topic op een openbaar forum. Kijk dan niet raar op als er ook mensen reageren die een heel andere kijk op de zaken hebben. Ik ben zo'n persoon en wel om de volgende reden.
Mijn moeder heeft vermoedelijk diverse persoonlijkheids stoornissen en ze kan absoluut niet moederen. Dit, terwijl er vroeger ook werd gezegd: wat zal jij een leuke moeder zijn...
Ze heeft 2 kinderen gekregen waarvoor ze verantwoordelijk was, echter, ze heeft ze naar de klote geholpen....
Ik en mijn zusje hebben beiden al jaren therapie achter de rug en zijn
er nog niet....
En nu heeft mijn moeder geen contact meer met allebei haar kinderen.
Alsjeblieft, als ik dus zeg dat het beter is om het niet te doen is dat geen zwartkijkerij, maar is dat omdat ik er helaas ervaring mee heb.
Daarnaast wil jij geen kind omdat puur en alleen omdat je zo gek op bent op kinderen, maar omdat je een dagbesteding zoekt.
Een kind krijgen is nog steeds geen bezigheidstherapie. Ga dan breien ofzo.
Jij opent hier een topic op een openbaar forum. Kijk dan niet raar op als er ook mensen reageren die een heel andere kijk op de zaken hebben. Ik ben zo'n persoon en wel om de volgende reden.
Mijn moeder heeft vermoedelijk diverse persoonlijkheids stoornissen en ze kan absoluut niet moederen. Dit, terwijl er vroeger ook werd gezegd: wat zal jij een leuke moeder zijn...
Ze heeft 2 kinderen gekregen waarvoor ze verantwoordelijk was, echter, ze heeft ze naar de klote geholpen....
Ik en mijn zusje hebben beiden al jaren therapie achter de rug en zijn
er nog niet....
En nu heeft mijn moeder geen contact meer met allebei haar kinderen.
Alsjeblieft, als ik dus zeg dat het beter is om het niet te doen is dat geen zwartkijkerij, maar is dat omdat ik er helaas ervaring mee heb.
Daarnaast wil jij geen kind omdat puur en alleen omdat je zo gek op bent op kinderen, maar omdat je een dagbesteding zoekt.
Een kind krijgen is nog steeds geen bezigheidstherapie. Ga dan breien ofzo.
zaterdag 10 augustus 2013 om 09:12
quote:annapalona schreef op 10 augustus 2013 @ 07:44:
[...]
Ten eerste zijn er zat die wel hebben gewerkt en dus gewoon belasting en sociale voorzieningen hebben meebetaald.
Volgens mij weet jij helemaal niet hoe de ziektewet al is uitgekleed tegenwoordig? Je kan zomaar uiteindelijk inderdaad in de bijstand
terechtkomen, die zit voor de helft vol met zieken.
Dus als je ervoor betaald hebt, dan mag je er misbruik van maken? Nogmaals een kind of kinderen verzorgen 24/7 is vele malen zwaarder dan een klein baantje. Een sociale voorziening is niet bedoeld om iemands kinderwens te sponseren.
TO heeft naar alle waarschijnlijkheid, ook gezien haar leeftijd, nog nooit gewerkt. Ze denkt o.a. een baby nodig te hebben om haar structuur te bieden. Dan denk ik dat dat kleine baantje daar toch veel geschikter voor is.
[...]
Ten eerste zijn er zat die wel hebben gewerkt en dus gewoon belasting en sociale voorzieningen hebben meebetaald.
Volgens mij weet jij helemaal niet hoe de ziektewet al is uitgekleed tegenwoordig? Je kan zomaar uiteindelijk inderdaad in de bijstand
terechtkomen, die zit voor de helft vol met zieken.
Dus als je ervoor betaald hebt, dan mag je er misbruik van maken? Nogmaals een kind of kinderen verzorgen 24/7 is vele malen zwaarder dan een klein baantje. Een sociale voorziening is niet bedoeld om iemands kinderwens te sponseren.
TO heeft naar alle waarschijnlijkheid, ook gezien haar leeftijd, nog nooit gewerkt. Ze denkt o.a. een baby nodig te hebben om haar structuur te bieden. Dan denk ik dat dat kleine baantje daar toch veel geschikter voor is.
zaterdag 10 augustus 2013 om 10:28
Structuur aanbieden voor een ander uit verantwoordelijkheidsgevoel is op de lange termijn slopender dan wanneer je het voor jezelf doet.
Voor de diagnose (Adhd) had ik enorm veel moeite met structuur. Wat ik deed, deed ik voor anderen en dat ging niet eens goed. Ik snapte het gewoon niet. Structuren en patronen zien ging wel, maar toepassen was een heel ander ding, zeker op de lange termijn.
De behandeling die na de diagnose leerde mij omgaan en het opzetten van structuren die wel werkten voor mij. Die logisch zijn voor mij (en voor een ander misschien onbegrijpelijk). Eindelijk snappen dat structuur en organisatie je hulp kan zijn in plaats van de vijand. Dat het iets is wat je voor jezelf doet en niet voor een ander. Waar je zelf de vruchten van plukt.
Je afhankelijk maken van de structuur die een baby nodig heeft, zet jezelf in een minder sterke positie. En laten we eerlijk zijn: je zegt dat zo'n kleine je dwingt structureel te leven. Zou dat niet gewoon andersom moeten zijn? Jij wordt moeder en leidend in het leven van zo'n kind.
Zou je dan niet beter voorbereid moeten zijn?
Natuurlijk groei je en ik mag hopen dat je dat voor de rest van je leven blijft doen. Maar je gaat een dennenboom ook niet vol slingers hangen als hij nog maar net ontkiemd is, toch?
Voor de diagnose (Adhd) had ik enorm veel moeite met structuur. Wat ik deed, deed ik voor anderen en dat ging niet eens goed. Ik snapte het gewoon niet. Structuren en patronen zien ging wel, maar toepassen was een heel ander ding, zeker op de lange termijn.
De behandeling die na de diagnose leerde mij omgaan en het opzetten van structuren die wel werkten voor mij. Die logisch zijn voor mij (en voor een ander misschien onbegrijpelijk). Eindelijk snappen dat structuur en organisatie je hulp kan zijn in plaats van de vijand. Dat het iets is wat je voor jezelf doet en niet voor een ander. Waar je zelf de vruchten van plukt.
Je afhankelijk maken van de structuur die een baby nodig heeft, zet jezelf in een minder sterke positie. En laten we eerlijk zijn: je zegt dat zo'n kleine je dwingt structureel te leven. Zou dat niet gewoon andersom moeten zijn? Jij wordt moeder en leidend in het leven van zo'n kind.
Zou je dan niet beter voorbereid moeten zijn?
Natuurlijk groei je en ik mag hopen dat je dat voor de rest van je leven blijft doen. Maar je gaat een dennenboom ook niet vol slingers hangen als hij nog maar net ontkiemd is, toch?
zaterdag 10 augustus 2013 om 10:55
quote:jollie schreef op 10 augustus 2013 @ 09:12:
[...]
Dus als je ervoor betaald hebt, dan mag je er misbruik van maken? Nogmaals een kind of kinderen verzorgen 24/7 is vele malen zwaarder dan een klein baantje. Een sociale voorziening is niet bedoeld om iemands kinderwens te sponseren.
TO heeft naar alle waarschijnlijkheid, ook gezien haar leeftijd, nog nooit gewerkt. Ze denkt o.a. een baby nodig te hebben om haar structuur te bieden. Dan denk ik dat dat kleine baantje daar toch veel geschikter voor is.
Ik ben zo eens met het feit dat er heus mensen zijn die er misbruik van maken zeker van de oude wajong, en ik zie bij deze TO daar ook best aanwijzingen voor, zie mijn vorige reacties
Maar ging mij om je stelling dat iemand met een partner hun ziekteuitkering niet mag innen/ krijgen.. want niet iedereen die ziek is maakt misbruik van deze voorziening en ik ben blij dat het er is.
[...]
Dus als je ervoor betaald hebt, dan mag je er misbruik van maken? Nogmaals een kind of kinderen verzorgen 24/7 is vele malen zwaarder dan een klein baantje. Een sociale voorziening is niet bedoeld om iemands kinderwens te sponseren.
TO heeft naar alle waarschijnlijkheid, ook gezien haar leeftijd, nog nooit gewerkt. Ze denkt o.a. een baby nodig te hebben om haar structuur te bieden. Dan denk ik dat dat kleine baantje daar toch veel geschikter voor is.
Ik ben zo eens met het feit dat er heus mensen zijn die er misbruik van maken zeker van de oude wajong, en ik zie bij deze TO daar ook best aanwijzingen voor, zie mijn vorige reacties
Maar ging mij om je stelling dat iemand met een partner hun ziekteuitkering niet mag innen/ krijgen.. want niet iedereen die ziek is maakt misbruik van deze voorziening en ik ben blij dat het er is.
